آیه حسن المأب
این مدخل زیرشاخهٔ بحث آیات امامت امام علی است. آیه حسن المأب از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آیه حسن المأب در قرآن - آیه حسن المأب در حدیث - آیه حسن المأب در کلام اسلامی - آیه حسن المأب در گفتگوهای بین‌المذاهب - پرسش‌های مرتبطمتن آیه: ﴿ زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاء وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ﴾[۱]
شأن نزول
پانویس
- ↑ دوستداری خواستنی‌ها از زنان و فرزندان و دارایی‌های فراوان انباشته از زر و سیم و اسب‌های نشاندار و چارپایان و کشتزاران، برای مردم آراستگی یافته است؛ اینها سرمایه زندگی نزدیک‌تر (در این جهان) است و خداوند است که نکوفرجامی، (تنها) نزد او است، سوره آل عمران، آیه:۱۴.
