مقدمه

به نوعی گرایش تفسیری که با دقت در معنا فقط مفاهیم ادبی و اجتماعی را از آیات استنباط می‌کند تفسیر اجتماعی گفته می‌شود و در منابع علوم قرآنی به دو معنا به کار رفته است:

  1. مطالعه احوال بشر در دوره‌های مختلف بر اساس قرآن، و پرداختن به عوامل اختلاف بشر از جهت قوت و ضعف، عزت و ذلت، علم و جهل، ایمان و کفر و... ، و گرایش به جامعه‌شناسی و تاریخ امت‌ها در تفسیر آیات قرآن.
  2. آمیختن آموزه‌های دینی قرآن با اصول و قوانین اجتماعی، و به عبارت دیگر؛ تطبیق نظریات قرآن در حیطه اجتماع و استوار ساختن حیات جامعه بشری بر پایه نظریات قرآنی.

از ویژگی‌های بارز این گرایش تفسیری، تطبیق نص قرآن بر فرهنگ حاضر و جامعه‌ای است که مفسر در آن زندگی می‌کند، و همچنین اثبات انسجام بین فهم قرآن و ارزش‌های اجتماعی[۱].[۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ایازی، محمد علی، المفسرون حیاتهم ومنهجهم، صفحه ۵۳؛ کمالی دزفولی، علی، تاریخ تفسیر، صفحه ۲۲۲؛ ایازی، محمد علی، آشنایی با تفاسیر قرآن، صفحه ۱۲۳؛ ذهبی، محمد حسین، التفسیر والمفسرون، جلد۲، صفحه ۶۰۱؛ عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم، طبقات مفسران شیعه، جلد۱، صفحه ۲۱۱
  2. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۷۵۱.