بشر بن عمرو حضرمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = یاران امام حسین
| موضوع مرتبط = اصحاب امام حسین
| عنوان مدخل  = بشر بن عمرو حضرمی
| عنوان مدخل  = بشر بن عمرو حضرمی
| مداخل مرتبط = [[بشر بن عمرو حضرمی در تاریخ اسلامی]] - [[بشر بن عمرو حضرمی در معارف و سیره حسینی]]
| مداخل مرتبط = [[بشر بن عمرو حضرمی در تاریخ اسلامی]] - [[بشر بن عمرو حضرمی در معارف و سیره حسینی]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
{{جعبه اطلاعات اصحاب
| نام = بشر بن عمرو حضرمی
| مشهور به =
| نام تصویر = آرامگاه شهدای کربلا.jpg   
| عرض تصویر =
| توضیح تصویر = آرامگاه شهدای کربلا
| نام کامل = بشر بن عمرو حضرمی
| نام‌های دیگر =
| جنسیت = مرد
| کنیه = 
| لقب = 
| اهل =
| از قبیله = [[حضرموت]]
| از تیره = 
| پدر = [[عمر بن احدوث حضرمی‌‌ کندی]] 
| مادر = 
| همسر = 
| پسر = [[عمرو بن بشر بن عمرو حضرمی]]
| دختر =
| خواهر =
| برادر =
| خویشاوندان = 
| وابستگان =
| تاریخ تولد = 
| محل تولد = 
| محل زندگی = [[یمن]] 
| تاریخ درگذشت = 
| محل درگذشت = 
| تاریخ شهادت = [[۶۱ هجری]] 
| محل شهادت = [[کربلا]]
| طول عمر =
| محل دفن = [[کربلا]]
| دین =
| مذهب =
| از اصحاب = [[امام حسین]]
| از طبقه =
| در جنگ = [[واقعه عاشورا]]
| نقش‌ها =
| فعالیت‌ها =
| علت شهرت =   
| علت درگذشت = 
| علت شهادت =
| راوی از =
| روایات مشهور = 
| مشایخ او = 
| راویان از او =
| آخرین راوی از او =
}}
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
بشر یا بشیر بن عمرو حضرمی از شهدای کربلاست. نامش در زیارت رجبیه هم آمده است. وی یکی از دو مردی بود که پیش از [[شهادت]] [[جوانان]] [[بنی هاشم]]، از [[یاران]] [[امام حسین|حسین]] {{ع}} باقی مانده بودند. [[انسانی]] پایدار، [[بصیر]] و با [[وفا]] و از [[مردم]] حضرموت [[یمن]] بود. در [[کربلا]] خود را به کاروان [[حسین]] ملحق ساخت. در همان دوران، فرزندش در [[شهر]] [[ری]] [[اسیر]] بود. با آنکه [[امام]]، [[بیعت]] خود رااز او برداشت، ولی حاضر نشد دست از [[امام]] بکشد. اغلب مورخان، [[شهادت]] او را در حمله اول دانسته‌اند. [[قبر]] او در بقعه دسته جمعی [[شهدای کربلا]] در پایین پای [[امام حسین|سید الشهدا]] است<ref>دایرة المعارف تشیع، ج ۳، ص ۲۵۰،عنصر شجاعت، ج ۲، ص ۱۹۴</ref> «بشر بن عمر» هم [[نقل]] شده است <ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۷۷.</ref>.
بشر (یا: بشیر) بن عمرو حضرمی از شهدای کربلاست. نامش در [[زیارت رجبیه]] هم آمده است. وی یکی از دو مردی بود که پیش از [[شهادت]] [[جوانان]] [[بنی هاشم]]، از [[یاران حسین]]{{ع}} باقی مانده بودند. [[انسانی]] [[پایدار]]، [[بصیر]] و با [[وفا]] و از [[مردم]] [[حضرموت]] [[یمن]] بود. در [[کربلا]] خود را به کاروان حسین ملحق ساخت. در همان دوران، فرزندش در [[شهر]] [[ری]] [[اسیر]] بود. با آنکه [[امام]]، [[بیعت]] خود را از او برداشت، ولی حاضر نشد دست از امام بکشد. اغلب [[مورخان]]، شهادت او را در [[حمله اول]] دانسته‌اند. [[قبر]] او در بقعه دسته جمعی [[شهدای کربلا]] در پایین پای [[سید الشهدا]] است<ref>دایرة المعارف تشیع، ج ۳، ص۲۵۰،عنصر شجاعت، ج ۲، ص۱۹۴</ref> «[[بشر بن عمر]]» هم نقل شده است <ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۷۷.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۲: خط ۷۰:
[[رده:اصحاب امام حسین]]
[[رده:اصحاب امام حسین]]
[[رده:شهدای واقعه کربلا]]
[[رده:شهدای واقعه کربلا]]
[[رده:حضرموت]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۰

بشر بن عمرو حضرمی
آرامگاه شهدای کربلا
نام کاملبشر بن عمرو حضرمی
جنسیتمرد
از قبیلهحضرموت
پدرعمر بن احدوث حضرمی‌‌ کندی
پسرعمرو بن بشر بن عمرو حضرمی
محل زندگییمن
تاریخ شهادت۶۱ هجری
محل شهادتکربلا
محل آرامگاهکربلا
از اصحابامام حسین
حضور در جنگواقعه عاشورا

مقدمه

بشر (یا: بشیر) بن عمرو حضرمی از شهدای کربلاست. نامش در زیارت رجبیه هم آمده است. وی یکی از دو مردی بود که پیش از شهادت جوانان بنی هاشم، از یاران حسین(ع) باقی مانده بودند. انسانی پایدار، بصیر و با وفا و از مردم حضرموت یمن بود. در کربلا خود را به کاروان حسین ملحق ساخت. در همان دوران، فرزندش در شهر ری اسیر بود. با آنکه امام، بیعت خود را از او برداشت، ولی حاضر نشد دست از امام بکشد. اغلب مورخان، شهادت او را در حمله اول دانسته‌اند. قبر او در بقعه دسته جمعی شهدای کربلا در پایین پای سید الشهدا است[۱] «بشر بن عمر» هم نقل شده است [۲].

منابع

پانویس

  1. دایرة المعارف تشیع، ج ۳، ص۲۵۰،عنصر شجاعت، ج ۲، ص۱۹۴
  2. ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۷۷.