شمایل امام علی علیهالسلام: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>این\sمدخل\sاز\sچند\sمنظر\sمتفاوت\،\sبررسی\sمیشود\:<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\...) |
(←مقدمه) |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = امام علی | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = امام علی (پرسش) | ||
}} | }} | ||
[[شمایل]] به معنای خلقوخوی و خصوصیات چهره و اندام و سیمای ظاهری هرکس است. | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
دربارۀ [[امیر المؤمنین]] و شمایل او در [[روایات]] و [[تواریخ]]، نکاتی آمده است. از جمله اینکه: علی{{ع}} چهارشانه بود و نسبتا کوتاه قد و کمی فربه. چهرهاش [[زیبا]] و صورتش همچون ماه تابان بود، رنگ چهرهاش گندمگون بود، چشمانی سیاه و درشت داشت، جلوی سرش مو نداشت (اصلع) و موهای اطراف سرش تا لالۀ گوش میرسید. گردنش نقرهگون، محاسنش پرپشت، میان دو شانهاش پهن، کف دستانش پرگوشت، عضلات بازو و ساعدش سطبر، سینهاش فراخ و استخوانهای مفاصلش درشت بود. هنگام راه رفتن متمایل به جلو بود و هنگام رفتن به [[جنگ]]، هروله میکرد. همچون شیر غرّان بود، اغلب خندهرو بود، [[محاسن]] سفیدش را رنگ نمیزد. در سینهاش تا ناف، خطّی از مو بود، [[شجاعت]] و قدرتی فوقالعاده داشت، بازوی هرکس را میگرفت و میفشرد، نفسش بند میآمد<ref>موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۱ ص۸۶ تا ۹۰، سنن الامام علی، ص۲۵ تا ۳۱.</ref>. شمایل به تصویری که از آن حضرت براساس ویژگیهای مطرح شده در روایات نقاشی و ترسیم شده نیز گفته میشود. شمایلساز و شمایلگردان به کسی گفته میشود که تصویر بزرگان [[دین]] را نقاشی میکند، یا آنها را قاب کرده و در معرض تماشای دیگران قرار میدهد<ref>لغتنامه، دهخدا.</ref>. شمایل امیر المؤمنین{{ع}} هرچند که تصویر واقعی آن حضرت نیست، بلکه نقّاشان براساس ذوق خویش و با استناد به شواهد [[روایی]] کشیدهاند، امّا چون منتسب به آن [[امام]] است، از دیرباز مورد علاقۀ [[شیعیان]] بوده و آن را در [[خانهها]]، مغازهها، زورخانهها [[نصب]] میکردند. شمایلنگاری در [[فرهنگ]] [[ایرانی]] سابقهای دیرینه دارد که براساس مفاهیم و مضامین برگرفته از روایات مذهبی و [[مناقب]] [[شیعی]]، شکل گرفته و شمایل [[اهل بیت]]{{عم}} و صحنههای [[تاریخی]] آنان را بر روی کتیبهها، کاشیها، فلز و پرده و دیوار ترسیم میکردند<ref>ر.ک: «کتاب ماه هنر» شمارۀ ۳۱-۳۲، مقالۀشمایلنگاری در حوزۀ هنرهای عامۀ ایران.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۴۳.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
خط ۲۱: | خط ۲۰: | ||
{{امام علی}} | {{امام علی}} | ||
[[رده: | |||
[[رده:امام علی]] | |||
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] | [[رده:مدخل فرهنگ غدیر]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۵
شمایل به معنای خلقوخوی و خصوصیات چهره و اندام و سیمای ظاهری هرکس است.
مقدمه
دربارۀ امیر المؤمنین و شمایل او در روایات و تواریخ، نکاتی آمده است. از جمله اینکه: علی(ع) چهارشانه بود و نسبتا کوتاه قد و کمی فربه. چهرهاش زیبا و صورتش همچون ماه تابان بود، رنگ چهرهاش گندمگون بود، چشمانی سیاه و درشت داشت، جلوی سرش مو نداشت (اصلع) و موهای اطراف سرش تا لالۀ گوش میرسید. گردنش نقرهگون، محاسنش پرپشت، میان دو شانهاش پهن، کف دستانش پرگوشت، عضلات بازو و ساعدش سطبر، سینهاش فراخ و استخوانهای مفاصلش درشت بود. هنگام راه رفتن متمایل به جلو بود و هنگام رفتن به جنگ، هروله میکرد. همچون شیر غرّان بود، اغلب خندهرو بود، محاسن سفیدش را رنگ نمیزد. در سینهاش تا ناف، خطّی از مو بود، شجاعت و قدرتی فوقالعاده داشت، بازوی هرکس را میگرفت و میفشرد، نفسش بند میآمد[۱]. شمایل به تصویری که از آن حضرت براساس ویژگیهای مطرح شده در روایات نقاشی و ترسیم شده نیز گفته میشود. شمایلساز و شمایلگردان به کسی گفته میشود که تصویر بزرگان دین را نقاشی میکند، یا آنها را قاب کرده و در معرض تماشای دیگران قرار میدهد[۲]. شمایل امیر المؤمنین(ع) هرچند که تصویر واقعی آن حضرت نیست، بلکه نقّاشان براساس ذوق خویش و با استناد به شواهد روایی کشیدهاند، امّا چون منتسب به آن امام است، از دیرباز مورد علاقۀ شیعیان بوده و آن را در خانهها، مغازهها، زورخانهها نصب میکردند. شمایلنگاری در فرهنگ ایرانی سابقهای دیرینه دارد که براساس مفاهیم و مضامین برگرفته از روایات مذهبی و مناقب شیعی، شکل گرفته و شمایل اهل بیت(ع) و صحنههای تاریخی آنان را بر روی کتیبهها، کاشیها، فلز و پرده و دیوار ترسیم میکردند[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۱ ص۸۶ تا ۹۰، سنن الامام علی، ص۲۵ تا ۳۱.
- ↑ لغتنامه، دهخدا.
- ↑ ر.ک: «کتاب ماه هنر» شمارۀ ۳۱-۳۲، مقالۀشمایلنگاری در حوزۀ هنرهای عامۀ ایران.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۴۳.