نیکی به والدین: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[نیکی به والدین در معارف و سیره نبوی]] - [[نیکی به والدین در معارف و سیره فاطمی]] - [[نیکی به والدین در جامعه‌شناسی اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[نیکی به والدین در قرآن]] | [[نیکی به والدین در حدیث]] | [[نیکی به والدین در اخلاق اسلامی]] | [[نیکی به والدین در معارف دعا و زیارات]] | [[نیکی به والدین در معارف و سیره سجادی]] | [[نیکی به والدین در معارف و سیره رضوی]] | [[نیکی به والدین در جامعه‌شناسی اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[نیکی به والدین (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
'''نیکی به پدر و مادر'''، از توصیه‌های مؤکد [[قرآن کریم]] به [[مؤمنان]] است. برخی از پی‌آمدهای مثبت [[نیکی]] با والدین در گفتار [[پیامبر اسلام]] عبارت است از: نیکی با والدین الگویی برای نیکی [[فرزندان]] با خود آنان؛ نیکی با والدین موجب افزایش عمر و باعث کسب [[خشنودی خداوند]] است. در مقابل آثار منفی بی‌احترامی با والدین نیز عبارت است از: تعجیل در [[عقوبت]]؛ [[خشم خداوند]] و دوری از [[بهشت]].
یکی از توصیه‌های [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] رعایت [[حقوق]] [[پدر]] و [[مادر]] است، تا جایی که در این [[کتاب الهی]] تشکر از [[والدین]] در کنار تشکر از [[خالق]] مطرح شده<ref>{{متن قرآن|أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ}} «مرا و پدر و مادرت را سپاس بگزار» سوره لقمان، آیه ۱۴.</ref> و در بعضی موارد نیز به زحمات طاقت‌فرسای مادر<ref>{{متن قرآن|وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ}} «و به انسان درباره پدر و مادرش سفارش کردیم - مادرش او را با سستی در پی سستی بارداری کرد و زمان شیر خوارگی وی دو سال بود-» سوره لقمان، آیه ۱۴.</ref> اشاره شده است.
[[خدای سبحان]] در [[آیه]] ۲۳ [[اسراء]] نیز می‌فرماید: {{متن قرآن|وَقَضَى رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا}}<ref>«و پروردگارت فرمان داده است که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نکویی کنید؛ اگر هر یک از آن دو یا هر دو، نزد تو به پیری رسند به آنان اف مگو و بر آنها بانگ مزن و با ایشان سخن به نکویی بگوی!» سوره اسراء، آیه ۲۳.</ref>.
در [[روایات]] ما در مورد اهمیت [[احسان به والدین]] و [[نکوهش]] آزردن آنان این‌چنین آمده است: [[پاداش]] نگاه [[رحمت]] آمیز به پدر و مادر، برابر [[حج]] مقبول است. [[رضایت]] آن دو [[رضای الهی]] و [[خشم]] آنان خشم خداست. [[احسان]] ما به پدر و مادر عمرمان را طولانی می‌کند و سبب می‌شود که [[فرزندان]] ما نیز به ما احسان کنند. در [[احادیث]] آمده است: حتی اگر تو را زدند، تو “افّ” نگو، [[خیره]] نگاه مکن، [[دست]] بلند مکن، جلوتر از آنان [[راه]] نرو، آنان را به نام صدا نزن، کاری مکن که [[مردم]] به آنان [[دشنام]] دهند، پیش از آنان منشین و پیش از آنکه از تو چیزی بخواهند به آنان کمک کن<ref>تفسیر نور الثقلین، ج۳، ص۱۴۸-۱۵۲.</ref>.


[[امام سجاد]]{{ع}} در [[رساله حقوق]] بااهمیت‌ترین [[حقوق]] [[خویشاوندان]] را [[حق]] [[مادر]] و [[پدر]] دانسته و [[ارزش حق]] [[مادری]] را بیش از حق پدر می‌داند<ref>تحف‌العقول، ص۲۵۶.</ref>.
== مقدمه ==
ایشان با اشاره به حقوق [[والدین]] حق مادر را چنین بیان می‌فرماید: «و اما حق مادرت این است که بدانی او تو را [در شکمش] حمل کرده آن‌گونه که کسی کس دیگر را حمل نکند، و از شیره جانش تو را خورانده آن‌گونه که کسی دیگری را نخوراند، و به [[راستی]] او با گوش و چشم و دست و پا و مو و پوست و تمام اندامش تو را نگهداری کرده و به این نگهداری [[خشنود]] و شاد و پیوسته‌کار بوده است، و هر [[ناگواری]] و [[رنج]] و [[سختی]] و [[نگرانی]] را [[تحمل]] کرده تا اینکه دست [[قهر]] [[[طبیعت]]] را از تو دور سازد و تو را به [[دنیا]] آورد و آنگاه خشنود بوده که تو [[سیر]] باشی و او گرسنه باشد، تو پوشیده باشی و او برهنه ماند، تو را بنوشاند و خود [[تشنه]] ماند، تو را در سایه دارد و خود در [[آفتاب]] باشد. با تنگنایی خویش به تو [[نعمت]] بخشد، با [[شب]] [[بیداری]] تو را شیرینی [[خواب]] چشاند و شکمش آوند وجود تو و دامنش پرورش تو و پستانش مشک نوشین تو، و وجودش پرستار تو بوده، گرم و سرد دنیا را برای تو و به خاطر تو به [[جان]] خریده؛ پس به اندازه این همه [تلاش مادر] سپاسش دار و جز به [[یاری]] و [[توفیق]] [[خداوند]]، تو را یارای آن سپاسداری نباشد».
[[احسان]] از ماده “حسن” دو گونه است: اول. [[بخشش]] و انعام به دیگران مثل “به او احسان کرد”، دوم. احسان در عمل و کار؛ به این معنا که کسی [[دانش]] نیکویی را بیاموزد یا کار [[نیکی]] را انجام دهد<ref>حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۳۶.</ref>.


[[امام زین‌العابدین]]{{ع}} پس از [[بیان حق]] مادر، درباره حق پدر نیز می‌فرماید: «و اما حق پدرت این است که بدانی به راستی او ریشه [وجود] توست و تو شاخه [درخت وجود] اویی و چون او نبود تو نیز نبودی؛ پس هرگاه در خویش چیزی دیدی که [[پسندیده]] آمد [[آگاه]] باش که این نکویی تو، ریشه در پدرت دارد؛ پس خدای را [[ستایش]] نما و به اندازه آن نکویی سپاسش دار»<ref>تحف‌العقول، ص۲۶۳.</ref>.
[[احسان به پدر و مادر]]، از توصیه‌های مؤکد [[قرآن کریم]] به [[مؤمنان]] است. ذکر “احسان” به صورت مطلق و بدون تعیین مصداق خاص در برخی [[آیات]]، دلالت بر عمومیت آن دارد و کاربرد این واژه در بیان [[وظایف]] [[فرزندان]] نسبت به والدین مبین این نکته دقیق است که اساس [[عدل]] بر این است که دو نفر روابط متقابل و در نتیجه، [[حقوق]] و [[تکالیف]] متقابل داشته باشند. هر جا [[حق]] و [[تکلیف]] متقابلی مطرح باشد، یک نوع تأثیر و تأثر متقابل نیز وجود دارد؛ اما تأثیری که پدر و مادر در به وجود آمدن فرزند دارند، برای فرزند جبران‌پذیر نیست، از این [[خداوند]]، پیوسته احسان به پدر و مادر را توصیه می‌کند و آن را ملاک [[ارزش]] در رابطه فرزند با والدین خود قرار می‌دهد<ref>محمدتقی مصباح یزدی، اخلاق در قرآن، ج۳، ص۵۳.</ref>. [[علامه طباطبایی]] نیز در تحلیل آثار و نتیجه‌های [[اجتماعی]] این ارتباط می‌نویسد: رابطه [[عاطفی]] میان پدر و مادر از یک طرف و میان فرزندان از طرف دیگر از بزرگ‌ترین [[روابط اجتماعی]] است که قوام و [[استواری]] [[جامعه انسانی]] بدان‌ها بستگی دارد؛ بنابراین از نظر [[سنت]] اجتماعی و به [[حکم]] [[فطرت]] لازم است، [[آدمی]] پدر و مادر خود را [[احترام]] کند و به ایشان احسان نماید؛ زیرا اگر این حکم در [[اجتماع]] جریان نیابد و فرزندان با پدر و مادر خود معامله یک [[بیگانه]] را بکنند، قطعاً آن [[عاطفه]] از بین رفته و شیرازه اجتماع به کلی از هم گسیخته می‌گردد<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۳، ص۱۰۷؛ در خصوص حقوق متقابل والدین و فرزندان، ر. ک: محسن فیض کاشانی، المهجة البیضاء، ج۳، ص۴۳۴-۴۴۴؛ محمدرضا سالاری‌فر، درآمدی بر نظام خانواده در اسلام، ص۱۲۱-۲۰۲.</ref>.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۳۲۹.</ref>
[[نیایش بیست و چهارم صحیفه سجادیه]] [[دعا]] برای [[والدین]] است. در این دعا [[امام]] از [[خداوند]] درخواست می‌کند که [[دانش]] [[خدمتگزاری]] به والدین را به او [[الهام]] کند و عرض می‌کند: «بار خدایا، چنان کن که [[هیبت]] [[پدر]] و مادرم در [[دل]] من چنان باشد که هیبت [[پادشاهی]] سخت مهیب؛ و به آن دو [[نیکی]] و [[مهربانی]] کنم آن‌سان که [[مادری]] [[مهربان]] به فرزند خود نیکی و مهربانی کند. خداوندا [[فرمانبرداری]] از پدر و [[مادر]] و نیکی و مهربانی مرا در [[حق]] ایشان برای من شادی‌بخش‌تر گردان از به‌خواب‌رفتنِ بی‌خوابی‌کشیدگان و آب سرد نوشیدنِ جگرسوختگان، تا میل و خواهش ایشان را بر میل و خواهش خویش [[برتری]] نهم و خشنودیشان را بر [[خشنودی]] خود پیش دارم. خداوندا چنان کن که نیکی و مهربانی آن دو را در حق خود بسیار شمرم هر چند اندک بود و نیکی و مهربانی خود را در حق آن دو اندک شمرم هرچند بسیار بود».


[[سید الساجدین]]{{ع}} در این [[نیایش]] از خداوند [[طلب]] [[نرم‌خویی]] با آنان را کرده، و تقاضای [[پاداش]] و [[ثواب]] به پاس زحماتشان را دارد و این‌چنین [[نجوا]] می‌کند: «بارخدایا، هر آزاری که از من به آن دو رسیده و هر ناپسندی که از من در حق آن دو سر زده و هر حقی از آن دو که من ضایع کرده‌ام، همه را سبب کاستن از گناهانشان و [[علوّ]] درجاتشان و افزونی حسناتشان قرار ده»<ref>نیایش بیست‌و‌چهارم.</ref>.
== نیکی به والدین در قرآن ==
# امر [[فرزندان]] به [[احسان به والدین]] در کنار [[بندگی]] [[خداوند]]: {{متن قرآن|وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلَا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا}}<ref>«خداوند را بپرستید و چیزی را شریک او نکنید و به پدر و مادر نکویی ورزید» سوره نساء، آیه ۳۶.</ref>.
# اخذ [[میثاق]] از [[مؤمنان]] در خصوص احسان به والدین: {{متن قرآن|وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا}}<ref>«و (یاد کنید) آنگاه را که از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم که جز خداوند را نپرستید و با پدر و مادر نیکی کنید» سوره بقره، آیه ۸۳.</ref>.
# نیکی به والدین سیره عملی [[پیامبران الهی]]: {{متن قرآن|وَبَرًّا بِوَالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُنْ جَبَّارًا عَصِيًّا}}<ref>«و با پدر و مادرش نکوکار بود و گردنکشی سرکش نبود» سوره مریم، آیه ۱۴.</ref>.
# در برخی آیات نیز به موقعیت [[برتر]] مادر نسبت به پدر<ref>{{متن قرآن|وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ}} «و به انسان درباره پدر و مادرش سفارش کردیم- مادرش او را با سستی در پی سستی بارداری کرد و زمان شیر خوارگی وی دو سال بود- که مرا و پدر و مادرت را سپاس بگزار (که) بازگشت (همه) به سوی من است» سوره لقمان، آیه ۱۴.</ref>، مشروط بودن [[اطاعت]] فرزندان از والدین به عدم دعوت به شرک<ref>{{متن قرآن|وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حُسْنًا وَإِنْ جَاهَدَاكَ لِتُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ}} «و به آدمی سپرده‌ایم به پدر و مادرش نکویی کند و اگر در تو کوشیدند تا چیزی را که دانشی درباره آن نداری شریک من سازی، از آن دو فرمان نبر! بازگشتتان به سوی من است آنگاه من شما را از آنچه انجام می‌دادید آگاه خواهم کرد» سوره عنکبوت، آیه ۸؛ {{متن قرآن|وَإِنْ جَاهَدَاكَ عَلَى أَنْ تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ}} «و اگر تو را وا دارند تا آنچه را که نمی‌دانی برای من شریک آوری، از آنان فرمان نبر و در این جهان با آنان به شایستگی همراهی کن و راه کسی را که به درگاه من باز می‌گردد پیش گیر، سپس بازگشتتان به سوی من است آنگاه شما را از آنچه می‌کرده‌اید می‌آگاهانم» سوره لقمان، آیه ۱۵.</ref>؛ رفتار شایسته با والدین [[مشرک]]<ref>{{متن قرآن|وَإِنْ جَاهَدَاكَ عَلَى أَنْ تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ}} «و اگر تو را وا دارند تا آنچه را که نمی‌دانی برای من شریک آوری، از آنان فرمان نبر و در این جهان با آنان به شایستگی همراهی کن و راه کسی را که به درگاه من باز می‌گردد پیش گیر، سپس بازگشتتان به سوی من است آنگاه شما را از آنچه می‌کرده‌اید می‌آگاهانم» سوره لقمان، آیه ۱۵.</ref>؛ مقدم داشتن والدین در [[انفاق]]<ref>{{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنْفِقُونَ قُلْ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ}} «از تو می‌پرسند: چه چیزی را ببخشند؟ بگو هر دارایی که می‌بخشید (بهتر است) به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و بینوایان و در راه مانده باشد و هر نیکی بجای آورید خداوند به آن داناست» سوره بقره، آیه ۲۱۵.</ref>؛ [[نهی]] از هر نوع [[اهانت]] و امر به [[مهربانی]] با والدین<ref>{{متن قرآن|وَقَضَى رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا}} «و پروردگارت فرمان داده است که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نکویی کنید؛ اگر هر یک از آن دو یا هر دو، نزد تو به پیری رسند به آنان اف مگو و بر آنها بانگ مزن و با ایشان سخن به نکویی بگوی!» سوره اسراء، آیه ۲۳.</ref>؛ [[تواضع]] و [[فروتنی]] و طلب رحمت و [[مغفرت]] برای ایشان<ref>{{متن قرآن|وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا}} «و از سر مهر برای آنان به خاکساری افتادگی کن و بگو پروردگارا! بر آنان بخشایش آور چنان که آنها مرا در کودکی پروردند» سوره اسراء، آیه ۲۴.</ref> به عنوان بخشی از معیارها و مصداق‌های [[احسان به والدین]] توصیه شده است<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۳۲۹.</ref>.


از نظر [[امام سجاد]]{{ع}} [[انسان]] هرگز توان پاسداشت زحمات والدین را ندارد. آن [[حضرت]] [[توفیق]] یاد آنان را پس از هر [[نماز]] از خداوند درخواست کرده، و تقاضا می‌کند: «خداوندا آن دو را [[شفیع]] من گردان اگر پیش از من آمرزیده‌ای، و مرا شفیع ایشان گردان اگر پیش ازا ایشان آمرزیده‌ای، تا من و پدرم و مادرم در سایه [[لطف]] و [[رأفت]] تو، در سرای [[کرامت]] و [[جایگاه]] [[مغفرت]] و [[رحمت]] تو، همنشین هم گردیم؛ که تو را [[بخشایش]] بزرگ است و [[نعمت]] دیر ساله»<ref>نیایش بیست‌و‌چهارم.</ref>.
== شاخص‌های نیکی به والدین ==
# '''[[احسان]]:''' [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا}}<ref>«و با پدر و مادر و خویشاوند و یتیمان و بیچارگان نیکی کنید و با مردم سخن خوب بگویید» سوره بقره، آیه ۸۳.</ref> فرزند در برابر والدین خود باید احسان داشته باشد؛ بدین معنا آنچه والدین در [[حق]] [[انسان]] انجام داده، فرزند چیزی بیشتر از آن را انجام بدهد؛ زیرا اگر چنین نکند، در واقع همان حق والدین را برگردانده است و بس.
# '''سخن [[نیکو]] و نرم گفتن:''' خداوند در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: زنهار، کلمه‌ای مگویید که به دلیل آن والدین شما رنجیده شوند و کمترین [[آزار]] به آنان مرسانید و با ایشان با [[اکرام]] و [[احترام]] [[سخن]] گویید: {{متن قرآن|فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا}}<ref>«و پروردگارت فرمان داده است که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نکویی کنید؛ اگر هر یک از آن دو یا هر دو، نزد تو به پیری رسند به آنان اف مگو و بر آنها بانگ مزن و با ایشان سخن به نکویی بگوی!» سوره اسراء، آیه ۲۳.</ref>.<ref>رسالة الحقوق، ص۹.</ref> در این [[آیه]] به صراحت بیان شده است که در برابر پدر و مادرت حتی اف هم نگو و با آنان بلند صحبت نکن، بلکه با آنها [[نیکو]]، آرام و توأم با [[عطوفت]] و [[مهربانی]] [[سخن]] بگو. وقتی پدر و مادر پیر و [[دل]] شکسته میشوند، هم چون کودک زودرنج می‌گردند؛ لذا [[فرزندان]] که در [[دوران جوانی]] و غرور به سر می‌برند باید مواظب باشند، تا دل والدین خود را با سخنان تند و [[خشن]] به درد نیاورند.
# '''[[تواضع]]:''' در [[قرآن کریم]] آمده است: و همیشه پر و بال تواضع و [[تکریم]] را با کمال مهربانی نزدشان بگستران (در برابر آنها تواضع کن): {{متن قرآن|وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ}}<ref>«و از سر مهر برای آنان به خاکساری افتادگی کن و بگو پروردگارا! بر آنان بخشایش آور چنان که آنها مرا در کودکی پروردند» سوره اسراء، آیه ۲۴.</ref>.
# '''[[دعا]] در [[حق]] پدر و مادر:''' قرآن کریم می‌فرماید: در حق پدر و مادرت دعا نما و بگو: پروردگارا! چنان که پدر و مادر مرا از کودکی به مهربانی پرورده‌اند؛ تو در حق آنان [[رحمت]] و مهربانی فرما: {{متن قرآن|وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا}}<ref>«و از سر مهر برای آنان به خاکساری افتادگی کن و بگو پروردگارا! بر آنان بخشایش آور چنان که آنها مرا در کودکی پروردند» سوره اسراء، آیه ۲۴.</ref>، دوران کودکی‌ات را بیاد آور و در حق والدین خود دعا کن.
# '''[[سپاس‌گزاری]] از والدین:''' قرآن کریم سفارشات [[لقمان حکیم]] را چنین نقل می‌فرماید: از من و پدر و مادر خود سپاس‌گزاری نما: {{متن قرآن|أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ}}<ref>«که مرا و پدر و مادرت را سپاس بگزار» سوره لقمان، آیه ۱۴.</ref>. [[انسان]] باید از [[ولی نعمت]] خود سپاس‌گزار و قدردان باشد. [[ولی نعمت]] اصلی [[خداوند سبحان]] و بعد والدین است که برای بزرگ نمودن و تربیت فرزندان خود تلاش زیادی می‌کنند و [[مشکلات]] فراوانی را به [[جان]] می‌خرند<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)| سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص ۱۰۶-۱۰۹.</ref>.


[[حضرت علی]] بن‌الحسین{{ع}} [[حفظ]] [[پدر]] و [[مادر]] از [[شر]] [[شیطان]] رانده‌شده را از [[خداوند]] [[طلب]] می‌کند<ref>نیایش هفدهم.</ref>. و این‌چنین برای زندگان و [[مردگان]] آنان [[دعا]] می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ تَجَاوَزْ عَنْ‏ آبَائِنَا وَ أُمَّهَاتِنَا وَ أَهْلِ دِينِنَا جَمِيعاً مَنْ سَلَفَ مِنْهُمْ وَ مَنْ غَبَرَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ}}<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>. «ای خداوند از [[پدران]] و [[مادران]]...، آنان که دیده از [[جهان]] بسته‌اند و آنان که هنوز جام [[مرگ]] ننوشیده‌اند، درگذر».
== آثار مثبت نیکی به والدین ==
آن‌چه گفته شد همگی بر اهمیت [[احسان به پدر و مادر]] و کسب [[خشنودی]] آنان دلالت می‌کند؛ و به همین [[دلیل]] هماره باید مواظب بود که موجبات رنجش آنان را فراهم نیاوریم و عاق پدر و مادر نشویم<ref>تحف العقول، ابن شعبه حرانی، ۱۴۰۴، مصحح: علی اکبر غفاری، قم، جامعه مدرسین، چاپ دوم؛ تفسیر نورالثقلین، عبدعلی بن جمعه حویزی، ۱۴۱۵، مصحح: هاشم رسولی محلاتی، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم؛ الصحیفة السجادیه، امام سجاد{{ع}}، ۱۴۱۸، قم، الهادی، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[سید مهدی بهشتی|بهشتی، سید مهدی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «پدر و مادر»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۲۶.</ref>
بی‌تردید چگونگی رابطه [[انسان]] با والدین در [[سرنوشت انسان]] مؤثر است. در ذیل تلاش می‌شود پی‌آمدهای مثبت [[نیکی]] با والدین در گفتار [[پیامبر اسلام]] بیان گردد.
#'''نیکی با والدین الگویی برای نیکی [[فرزندان]] با خود آنان''': اگر با والدین خود نیکی نماییم، فرزندان یاد می‌گیرند و در [[پیری]] با ما [[رفتار]] خوبی خواهند داشت. در [[حدیثی]] [[نبوی]] آمده است: با پدران خود نیکی کنید تا فرزندانتان با شما نیکی کنند: {{متن حدیث|بَرُّوا آبَاءَكُمْ يَبَرَّكُمْ أَبْنَاؤُكُمْ}}<ref>نهج الفصاحه، حدیث ۱۰۸۹.</ref>.
#'''نیکی با والدین موجب افزایش عمر''': پیامبر اسلام فرمود: [[خداوند]] عمر انسان را با نیکی به والدین افزایش می‌دهد: {{متن حدیث| إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى يَزِيدُ فِي عُمَرَ الرَّجُلِ بِبِرِّهِ وَالِدَيْهِ }}<ref>نهج الفصاحه، حدیث ۷۵۵.</ref>.
#'''کسب [[خشنودی خداوند]] با نیکی به والدین''': در حدیث نبوی آمده است: خشنودی خداوند در [[رضایت]] پدر و مادر است و [[خشم]] او در [[نفرین]] پدر و مادر است: {{متن حدیث| رِضَا الرَّبِّ فِي رِضًا الْوَالِدَيْنِ وَ سَخَطُهُ فِي سَخَطِهِمَا }}<ref>نهج الفصاحه، حدیث ۱۶۶۵.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص ۱۰۹.</ref>
 
== آثار منفی (پی‌آمدهای بد) بی‌احترامی با والدین در سخنان پیامبر{{صل}} ==
# '''بی‌احترامی و [[ناسپاسی]] والدین موجب تعجیل در [[عقوبت]]:''' [[پیامبر اسلام]] فرمود: دو چیز را [[خداوند]] در این [[جهان]] [[کیفر]] می‌دهد (در کیفر او تعجیل می‌کند) یکی [[ستم]] و [[تعدی]] و دیگری، ناسپاسی و بی‌احترامی به والدین: {{متن حدیث| اثْنَانِ يعجّلهما اللَّهُ فِي الدُّنْيَا الْبَغْىِ وَ عُقُوقُ الْوَالِدَيْنِ }}<ref>نهج الفصاحه، ح۸.</ref>.
# '''نارضایتی والدین و [[خشم خداوند]]:''' در حدیث نبوی آمده است: هر که والدین خود را ناراحت کند، [[خدا]] را [[خشمگین]] نموده است: {{متن حدیث|مَنْ أَسْخَطَ وَالِدَيْهِ فَقَدْ أَسْخَطَ اللَّهَ}}<ref>نهج الفصاحه، ح۲۹۶۳.</ref>.
# '''نارضایتی والدین و دوری از [[بهشت]]:''' در [[حدیثی]] از پیامبر اسلام آمده است که فرمود: چهار کس است که خداوند آنها را به بهشت نمی‌برد و از نعمت‌های بهشتی [[محروم]] می‌سازد: از جمله آنها کسی است که والدین از او ناخشنود باشند<ref>نهج الفصاحه، ح۲۵۴.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)| سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص ۱۱۰.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
* [[نیکی (احسان)]]
* [[حقوق والدین بر فرزندان]]
{{پایان مدخل‌ وابسته}}


==منابع==
== منابع ==
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[سید مهدی بهشتی|بهشتی، سید مهدی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «پدر و مادر»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']]
{{منابع}}
# [[پرونده:1100808.jpg|22px]] [[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)|'''سیره اجتماعی پیامبر اعظم''']]
# [[پرونده:1100695.jpg|22px]] [[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|'''ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس2}}
{{پانویس}}


[[رده:نیکی به والدین]]
[[رده:خانواده]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:تربیت]]
{{ارزش‌های اجتماعی}}
{{ارزش‌های اجتماعی}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۰

نیکی به والدین از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نیکی به والدین در معارف و سیره نبوی - نیکی به والدین در معارف و سیره فاطمی - نیکی به والدین در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

نیکی به پدر و مادر، از توصیه‌های مؤکد قرآن کریم به مؤمنان است. برخی از پی‌آمدهای مثبت نیکی با والدین در گفتار پیامبر اسلام عبارت است از: نیکی با والدین الگویی برای نیکی فرزندان با خود آنان؛ نیکی با والدین موجب افزایش عمر و باعث کسب خشنودی خداوند است. در مقابل آثار منفی بی‌احترامی با والدین نیز عبارت است از: تعجیل در عقوبت؛ خشم خداوند و دوری از بهشت.

مقدمه

احسان از ماده “حسن” دو گونه است: اول. بخشش و انعام به دیگران مثل “به او احسان کرد”، دوم. احسان در عمل و کار؛ به این معنا که کسی دانش نیکویی را بیاموزد یا کار نیکی را انجام دهد[۱].

احسان به پدر و مادر، از توصیه‌های مؤکد قرآن کریم به مؤمنان است. ذکر “احسان” به صورت مطلق و بدون تعیین مصداق خاص در برخی آیات، دلالت بر عمومیت آن دارد و کاربرد این واژه در بیان وظایف فرزندان نسبت به والدین مبین این نکته دقیق است که اساس عدل بر این است که دو نفر روابط متقابل و در نتیجه، حقوق و تکالیف متقابل داشته باشند. هر جا حق و تکلیف متقابلی مطرح باشد، یک نوع تأثیر و تأثر متقابل نیز وجود دارد؛ اما تأثیری که پدر و مادر در به وجود آمدن فرزند دارند، برای فرزند جبران‌پذیر نیست، از این خداوند، پیوسته احسان به پدر و مادر را توصیه می‌کند و آن را ملاک ارزش در رابطه فرزند با والدین خود قرار می‌دهد[۲]. علامه طباطبایی نیز در تحلیل آثار و نتیجه‌های اجتماعی این ارتباط می‌نویسد: رابطه عاطفی میان پدر و مادر از یک طرف و میان فرزندان از طرف دیگر از بزرگ‌ترین روابط اجتماعی است که قوام و استواری جامعه انسانی بدان‌ها بستگی دارد؛ بنابراین از نظر سنت اجتماعی و به حکم فطرت لازم است، آدمی پدر و مادر خود را احترام کند و به ایشان احسان نماید؛ زیرا اگر این حکم در اجتماع جریان نیابد و فرزندان با پدر و مادر خود معامله یک بیگانه را بکنند، قطعاً آن عاطفه از بین رفته و شیرازه اجتماع به کلی از هم گسیخته می‌گردد[۳].[۴]

نیکی به والدین در قرآن

  1. امر فرزندان به احسان به والدین در کنار بندگی خداوند: ﴿وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلَا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا﴾[۵].
  2. اخذ میثاق از مؤمنان در خصوص احسان به والدین: ﴿وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا﴾[۶].
  3. نیکی به والدین سیره عملی پیامبران الهی: ﴿وَبَرًّا بِوَالِدَيْهِ وَلَمْ يَكُنْ جَبَّارًا عَصِيًّا﴾[۷].
  4. در برخی آیات نیز به موقعیت برتر مادر نسبت به پدر[۸]، مشروط بودن اطاعت فرزندان از والدین به عدم دعوت به شرک[۹]؛ رفتار شایسته با والدین مشرک[۱۰]؛ مقدم داشتن والدین در انفاق[۱۱]؛ نهی از هر نوع اهانت و امر به مهربانی با والدین[۱۲]؛ تواضع و فروتنی و طلب رحمت و مغفرت برای ایشان[۱۳] به عنوان بخشی از معیارها و مصداق‌های احسان به والدین توصیه شده است[۱۴].

شاخص‌های نیکی به والدین

  1. احسان: خداوند می‌فرماید: ﴿وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا﴾[۱۵] فرزند در برابر والدین خود باید احسان داشته باشد؛ بدین معنا آنچه والدین در حق انسان انجام داده، فرزند چیزی بیشتر از آن را انجام بدهد؛ زیرا اگر چنین نکند، در واقع همان حق والدین را برگردانده است و بس.
  2. سخن نیکو و نرم گفتن: خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: زنهار، کلمه‌ای مگویید که به دلیل آن والدین شما رنجیده شوند و کمترین آزار به آنان مرسانید و با ایشان با اکرام و احترام سخن گویید: ﴿فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا﴾[۱۶].[۱۷] در این آیه به صراحت بیان شده است که در برابر پدر و مادرت حتی اف هم نگو و با آنان بلند صحبت نکن، بلکه با آنها نیکو، آرام و توأم با عطوفت و مهربانی سخن بگو. وقتی پدر و مادر پیر و دل شکسته میشوند، هم چون کودک زودرنج می‌گردند؛ لذا فرزندان که در دوران جوانی و غرور به سر می‌برند باید مواظب باشند، تا دل والدین خود را با سخنان تند و خشن به درد نیاورند.
  3. تواضع: در قرآن کریم آمده است: و همیشه پر و بال تواضع و تکریم را با کمال مهربانی نزدشان بگستران (در برابر آنها تواضع کن): ﴿وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ﴾[۱۸].
  4. دعا در حق پدر و مادر: قرآن کریم می‌فرماید: در حق پدر و مادرت دعا نما و بگو: پروردگارا! چنان که پدر و مادر مرا از کودکی به مهربانی پرورده‌اند؛ تو در حق آنان رحمت و مهربانی فرما: ﴿وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا﴾[۱۹]، دوران کودکی‌ات را بیاد آور و در حق والدین خود دعا کن.
  5. سپاس‌گزاری از والدین: قرآن کریم سفارشات لقمان حکیم را چنین نقل می‌فرماید: از من و پدر و مادر خود سپاس‌گزاری نما: ﴿أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ﴾[۲۰]. انسان باید از ولی نعمت خود سپاس‌گزار و قدردان باشد. ولی نعمت اصلی خداوند سبحان و بعد والدین است که برای بزرگ نمودن و تربیت فرزندان خود تلاش زیادی می‌کنند و مشکلات فراوانی را به جان می‌خرند[۲۱].

آثار مثبت نیکی به والدین

بی‌تردید چگونگی رابطه انسان با والدین در سرنوشت انسان مؤثر است. در ذیل تلاش می‌شود پی‌آمدهای مثبت نیکی با والدین در گفتار پیامبر اسلام بیان گردد.

  1. نیکی با والدین الگویی برای نیکی فرزندان با خود آنان: اگر با والدین خود نیکی نماییم، فرزندان یاد می‌گیرند و در پیری با ما رفتار خوبی خواهند داشت. در حدیثی نبوی آمده است: با پدران خود نیکی کنید تا فرزندانتان با شما نیکی کنند: «بَرُّوا آبَاءَكُمْ يَبَرَّكُمْ أَبْنَاؤُكُمْ»[۲۲].
  2. نیکی با والدین موجب افزایش عمر: پیامبر اسلام فرمود: خداوند عمر انسان را با نیکی به والدین افزایش می‌دهد: « إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى يَزِيدُ فِي عُمَرَ الرَّجُلِ بِبِرِّهِ وَالِدَيْهِ »[۲۳].
  3. کسب خشنودی خداوند با نیکی به والدین: در حدیث نبوی آمده است: خشنودی خداوند در رضایت پدر و مادر است و خشم او در نفرین پدر و مادر است: « رِضَا الرَّبِّ فِي رِضًا الْوَالِدَيْنِ وَ سَخَطُهُ فِي سَخَطِهِمَا »[۲۴].[۲۵]

آثار منفی (پی‌آمدهای بد) بی‌احترامی با والدین در سخنان پیامبر(ص)

  1. بی‌احترامی و ناسپاسی والدین موجب تعجیل در عقوبت: پیامبر اسلام فرمود: دو چیز را خداوند در این جهان کیفر می‌دهد (در کیفر او تعجیل می‌کند) یکی ستم و تعدی و دیگری، ناسپاسی و بی‌احترامی به والدین: « اثْنَانِ يعجّلهما اللَّهُ فِي الدُّنْيَا الْبَغْىِ وَ عُقُوقُ الْوَالِدَيْنِ »[۲۶].
  2. نارضایتی والدین و خشم خداوند: در حدیث نبوی آمده است: هر که والدین خود را ناراحت کند، خدا را خشمگین نموده است: «مَنْ أَسْخَطَ وَالِدَيْهِ فَقَدْ أَسْخَطَ اللَّهَ»[۲۷].
  3. نارضایتی والدین و دوری از بهشت: در حدیثی از پیامبر اسلام آمده است که فرمود: چهار کس است که خداوند آنها را به بهشت نمی‌برد و از نعمت‌های بهشتی محروم می‌سازد: از جمله آنها کسی است که والدین از او ناخشنود باشند[۲۸].[۲۹]

جستارهای وابسته

منابع

  1. برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم
  2. شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم

پانویس

  1. ↑ حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۳۶.
  2. ↑ محمدتقی مصباح یزدی، اخلاق در قرآن، ج۳، ص۵۳.
  3. ↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۳، ص۱۰۷؛ در خصوص حقوق متقابل والدین و فرزندان، ر. ک: محسن فیض کاشانی، المهجة البیضاء، ج۳، ص۴۳۴-۴۴۴؛ محمدرضا سالاری‌فر، درآمدی بر نظام خانواده در اسلام، ص۱۲۱-۲۰۲.
  4. ↑ شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم، ص ۳۲۹.
  5. ↑ «خداوند را بپرستید و چیزی را شریک او نکنید و به پدر و مادر نکویی ورزید» سوره نساء، آیه ۳۶.
  6. ↑ «و (یاد کنید) آنگاه را که از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم که جز خداوند را نپرستید و با پدر و مادر نیکی کنید» سوره بقره، آیه ۸۳.
  7. ↑ «و با پدر و مادرش نکوکار بود و گردنکشی سرکش نبود» سوره مریم، آیه ۱۴.
  8. ↑ ﴿وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِي عَامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَلِوَالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ﴾ «و به انسان درباره پدر و مادرش سفارش کردیم- مادرش او را با سستی در پی سستی بارداری کرد و زمان شیر خوارگی وی دو سال بود- که مرا و پدر و مادرت را سپاس بگزار (که) بازگشت (همه) به سوی من است» سوره لقمان، آیه ۱۴.
  9. ↑ ﴿وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ حُسْنًا وَإِنْ جَاهَدَاكَ لِتُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ﴾ «و به آدمی سپرده‌ایم به پدر و مادرش نکویی کند و اگر در تو کوشیدند تا چیزی را که دانشی درباره آن نداری شریک من سازی، از آن دو فرمان نبر! بازگشتتان به سوی من است آنگاه من شما را از آنچه انجام می‌دادید آگاه خواهم کرد» سوره عنکبوت، آیه ۸؛ ﴿وَإِنْ جَاهَدَاكَ عَلَى أَنْ تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ﴾ «و اگر تو را وا دارند تا آنچه را که نمی‌دانی برای من شریک آوری، از آنان فرمان نبر و در این جهان با آنان به شایستگی همراهی کن و راه کسی را که به درگاه من باز می‌گردد پیش گیر، سپس بازگشتتان به سوی من است آنگاه شما را از آنچه می‌کرده‌اید می‌آگاهانم» سوره لقمان، آیه ۱۵.
  10. ↑ ﴿وَإِنْ جَاهَدَاكَ عَلَى أَنْ تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ﴾ «و اگر تو را وا دارند تا آنچه را که نمی‌دانی برای من شریک آوری، از آنان فرمان نبر و در این جهان با آنان به شایستگی همراهی کن و راه کسی را که به درگاه من باز می‌گردد پیش گیر، سپس بازگشتتان به سوی من است آنگاه شما را از آنچه می‌کرده‌اید می‌آگاهانم» سوره لقمان، آیه ۱۵.
  11. ↑ ﴿يَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنْفِقُونَ قُلْ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ﴾ «از تو می‌پرسند: چه چیزی را ببخشند؟ بگو هر دارایی که می‌بخشید (بهتر است) به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و بینوایان و در راه مانده باشد و هر نیکی بجای آورید خداوند به آن داناست» سوره بقره، آیه ۲۱۵.
  12. ↑ ﴿وَقَضَى رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا﴾ «و پروردگارت فرمان داده است که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نکویی کنید؛ اگر هر یک از آن دو یا هر دو، نزد تو به پیری رسند به آنان اف مگو و بر آنها بانگ مزن و با ایشان سخن به نکویی بگوی!» سوره اسراء، آیه ۲۳.
  13. ↑ ﴿وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا﴾ «و از سر مهر برای آنان به خاکساری افتادگی کن و بگو پروردگارا! بر آنان بخشایش آور چنان که آنها مرا در کودکی پروردند» سوره اسراء، آیه ۲۴.
  14. ↑ شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم، ص ۳۲۹.
  15. ↑ «و با پدر و مادر و خویشاوند و یتیمان و بیچارگان نیکی کنید و با مردم سخن خوب بگویید» سوره بقره، آیه ۸۳.
  16. ↑ «و پروردگارت فرمان داده است که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نکویی کنید؛ اگر هر یک از آن دو یا هر دو، نزد تو به پیری رسند به آنان اف مگو و بر آنها بانگ مزن و با ایشان سخن به نکویی بگوی!» سوره اسراء، آیه ۲۳.
  17. ↑ رسالة الحقوق، ص۹.
  18. ↑ «و از سر مهر برای آنان به خاکساری افتادگی کن و بگو پروردگارا! بر آنان بخشایش آور چنان که آنها مرا در کودکی پروردند» سوره اسراء، آیه ۲۴.
  19. ↑ «و از سر مهر برای آنان به خاکساری افتادگی کن و بگو پروردگارا! بر آنان بخشایش آور چنان که آنها مرا در کودکی پروردند» سوره اسراء، آیه ۲۴.
  20. ↑ «که مرا و پدر و مادرت را سپاس بگزار» سوره لقمان، آیه ۱۴.
  21. ↑ برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم، ص ۱۰۶-۱۰۹.
  22. ↑ نهج الفصاحه، حدیث ۱۰۸۹.
  23. ↑ نهج الفصاحه، حدیث ۷۵۵.
  24. ↑ نهج الفصاحه، حدیث ۱۶۶۵.
  25. ↑ برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم، ص ۱۰۹.
  26. ↑ نهج الفصاحه، ح۸.
  27. ↑ نهج الفصاحه، ح۲۹۶۳.
  28. ↑ نهج الفصاحه، ح۲۵۴.
  29. ↑ برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم، ص ۱۱۰.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=نیکی_به_والدین&oldid=1307355»