نماز امام زمان: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۴

مقدمه

از برخی روایات استفاده می‌‏شود هر یک از معصومان (ع) به نمازی خاص سفارش نموده، بدان تأکید می‌‏کردند؛ یکی از این نمازها، نماز حضرت مهدی (ع)‏ است.
قطب الدین راوندی در الدعوات^[۱] نماز حضرت حجت را همانند نماز صبح می‌‏داند؛ با این تفاوت که در هر رکعت‏ ﴿ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ﴾‏ صد مرتبه تکرار می‌‏شود و پس از نماز صد بار صلوات فرستاده می‌‏شود.
از سید بن طاوس در جمال الاسبوع نیز این‏‌گونه نقل شده است: "نماز حضرت حجت دو رکعت است که در هر رکعت، تا ﴿ إِيَّاكَ نَعْبُدُ﴾‏ می‏‌خواند. آنگاه‏ ﴿ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ﴾‏ را صد مرتبه می‏‌گوید و پس از آن، سوره اخلاص را یک مرتبه می‌‏خواند. بعد از نماز دعای " اللَّهُمَ‏ عَظُمَ‏ الْبَلَاء‏‏‏‏" را می‌‏خواند^[۲].
ابراهیم بن علی عاملی کفعمی نیز نماز آن حضرت را همانند جمال الاسبوع نقل کرده است^[۳]. شیخ حر عاملی در وسائل الشیعه‏^[۴] و نیز علامه مجلسی در بحار الانوار^[۵] به نقل از سید بن طاووس نماز را به همان روش ذکر کرده‏‌اند.
محدث نوری در این‏ باره، دو نماز ذکر کرده است: نخست نمازی که یاد شد^[۶]. دیگر نمازی است که منسوب به ناحیه مقدسه است. این نماز را محدث نوری در بابی که در آن، نمازهای مستحبی شب جمعه را نقل کرده، به عنوان روایتی منسوب به ناحیه مقدسه، این‏گونه آورده است: "هرکس که از خداوند سبحانه و تعالی خواسته‌‏ای دارد، شب جمعه غسل کند، بعد از نیمه ‏شب به نمازگاه خود رفته، دو رکعت نماز بدین ترتیب بخواند: در رکعت نخست وقتی به‏ ﴿ إِيَّاكَ نَعْبُدُ﴾؛ رسید آن را یکصد بار بگوید و سوره توحید را یک بار خوانده، سپس ذکر رکوع و دو سجده را هفت بار تکرار کند و رکعت دوم را نیز به همین ترتیب بخواند؛ خداوند سبحانه و تعالی حاجتش را برآورده خواهد کرد"^[۷]
ناگفته نگذارم اگرچه امروزه نماز دوم، به عنوان نماز حضرت مهدی (ع) مشهور شده است، نقل‏‌های نخست از بزرگان نشان می‌‏دهد نماز امام زمان (ع) همان نمازی است که ابتدا قطب راوندی نقل کرده است و آنچه محدث نوری نقل کرده نماز مستحبی است که به ناحیه مقدسه منسوب است^[۸].

نماز امام زمان در موعودنامه

نماز حضرت صاحب الزمان (ع) دو رکعت است. در هر رکعت سوره حمد را تا ﴿إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ﴾ می‌خوانی و چون به این آیه رسیدی آن را صد مرتبه می‌گویی و در مرتبه آخر، سوره را تمام می‌کنی. سپس ﴿قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ﴾ را یک بار می‌خوانی و چون از نماز فارغ شدی این دعا را می‌خوانی: "اللَّهُمَّ عَظُمَ الْبَلَاءُ، وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ، وَ انْكَشَفَ الْغِطَاءُ..." تا آخر^[۹].

پرسش مستقیم

کیفیت نماز امام مهدی چگونه است؟ (پرسش)

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

↑ " رَكْعَتَانِ‏ فِي‏ كُلِ‏ رَكْعَةٍ الْحَمْدُ مَرَّةً وَ مِائَةَ مَرَّةٍ إِيَّاكَ‏ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ‏ نَسْتَعِينُ‏ وَ يُصَلِّي‏ عَلَى‏ النَّبِيِ‏ (ص) مِائَةَ مَرَّةٍ بَعْدَ كُلِّ صَلَاةٍ مِنْ هَذِهِ الصَّلَوَاتِ ثُمَّ يَسْأَلُ اللَّهَ حَاجَتَهُ"، قطب الدین راوندی، الدعوات، ص ۸۹
↑ " صَلَاةُ الْحُجَّةِ (ع) رَكْعَتَانِ‏ يَقْرَأُ فِي‏ كُلِ‏ رَكْعَةٍ إِلَى‏ إِيَّاكَ‏ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ‏ نَسْتَعِينُ‏- ثُمَ‏ يَقُولُ‏ مِائَةَ مَرَّةٍ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ‏- ثُمَّ يُتِمُّ قِرَاءَةَ الْفَاتِحَةِ- وَ يَقْرَأُ بَعْدَهَا الْإِخْلَاصَ مَرَّةً وَاحِدَةً ثُمَّ يَدْعُو عَقِيبَهَا فَيَقُولُ اللَّهُمَّ عَظُمَ الْبَلَاء"، سید بن طاوس، جمال الاسبوع، ص ۲۸۸
↑ کفعمی، البلد الامین، ص ۱۶۴
↑ شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة، ج ۸، ص ۱۸۴، ح ۱۰۳۷۴
↑ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۸۸، ص ۱۸۹
↑ محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۶، ص ۳۸۲، ح ۷۰۴۲- ۱۰
↑ " مَنْ كَانَ لَهُ إِلَى اللَّهِ حَاجَةٌ فَلْيَغْسِلْ لَيْلَةَ الْجُمُعَةِ بَعْدَ نِصْفِ اللَّيْلِ وَ يَأْتِي مُصَلَّاهُ وَ يُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ يَقْرَأُ فِي الرَّكْعَةِ الْأُولَى الْحَمْدَ فَإِذَا بَلَغَ ﴿ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ﴾ ‏ يُكَرِّرُهَا مِائَةَ مَرَّةٍ وَ يُتَمِّمُ فِي الْمِائَةِ إِلَى آخِرِهَا وَ يَقْرَأُ سُورَةَ التَّوْحِيدِ مَرَّةً وَاحِدَةً ثُمَّ يَرْكَعُ وَ يَسْجُدُ وَ يُسَبِّحُ‏ فِيهَا سَبْعَةً سَبْعَةً وَ يُصَلِّي‏ الرَّكْعَةَ الثَّانِيَةَ عَلَى‏ هَيْئَتِهِ‏ "، محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۶، ص ۷۵
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۴۴۹ - ۴۵۱.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۳۷.

[1] " رَكْعَتَانِ‏ فِي‏ كُلِ‏ رَكْعَةٍ الْحَمْدُ مَرَّةً وَ مِائَةَ مَرَّةٍ إِيَّاكَ‏ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ‏ نَسْتَعِينُ‏ وَ يُصَلِّي‏ عَلَى‏ النَّبِيِ‏ (ص) مِائَةَ مَرَّةٍ بَعْدَ كُلِّ صَلَاةٍ مِنْ هَذِهِ الصَّلَوَاتِ ثُمَّ يَسْأَلُ اللَّهَ حَاجَتَهُ"، قطب الدین راوندی، الدعوات، ص ۸۹

[2] " صَلَاةُ الْحُجَّةِ (ع) رَكْعَتَانِ‏ يَقْرَأُ فِي‏ كُلِ‏ رَكْعَةٍ إِلَى‏ إِيَّاكَ‏ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ‏ نَسْتَعِينُ‏- ثُمَ‏ يَقُولُ‏ مِائَةَ مَرَّةٍ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ‏- ثُمَّ يُتِمُّ قِرَاءَةَ الْفَاتِحَةِ- وَ يَقْرَأُ بَعْدَهَا الْإِخْلَاصَ مَرَّةً وَاحِدَةً ثُمَّ يَدْعُو عَقِيبَهَا فَيَقُولُ اللَّهُمَّ عَظُمَ الْبَلَاء"، سید بن طاوس، جمال الاسبوع، ص ۲۸۸

[3] کفعمی، البلد الامین، ص ۱۶۴

[4] شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة، ج ۸، ص ۱۸۴، ح ۱۰۳۷۴

[5] محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۸۸، ص ۱۸۹

[6] محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۶، ص ۳۸۲، ح ۷۰۴۲- ۱۰

[7] " مَنْ كَانَ لَهُ إِلَى اللَّهِ حَاجَةٌ فَلْيَغْسِلْ لَيْلَةَ الْجُمُعَةِ بَعْدَ نِصْفِ اللَّيْلِ وَ يَأْتِي مُصَلَّاهُ وَ يُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ يَقْرَأُ فِي الرَّكْعَةِ الْأُولَى الْحَمْدَ فَإِذَا بَلَغَ ﴿ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ﴾ ‏ يُكَرِّرُهَا مِائَةَ مَرَّةٍ وَ يُتَمِّمُ فِي الْمِائَةِ إِلَى آخِرِهَا وَ يَقْرَأُ سُورَةَ التَّوْحِيدِ مَرَّةً وَاحِدَةً ثُمَّ يَرْكَعُ وَ يَسْجُدُ وَ يُسَبِّحُ‏ فِيهَا سَبْعَةً سَبْعَةً وَ يُصَلِّي‏ الرَّكْعَةَ الثَّانِيَةَ عَلَى‏ هَيْئَتِهِ‏ "، محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۶، ص ۷۵

[8] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۴۴۹ - ۴۵۱.

[9] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۳۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]