دلیل قرآنی علم غیب امامان چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۹: | خط ۹: | ||
| موضوعات وابسته = | | موضوعات وابسته = | ||
| پاسخدهنده = | | پاسخدهنده = | ||
| پاسخدهندگان = [[سید حسن مصطفوی]] و [[احمد مروی]]؛ [[سید حبیب بخاراییزاده|بخاراییزاده]]؛ [[منصف علی مطهری]]؛ [[محمد تقی دیاری بیدگلی]]، [[حسین قاسمی]] و خانم [[عصمت نیری]]؛ [[قاسم علی شیخزاده|شیخزاده]]؛ [[پرسمان (وبگاه)|پژوهشگران وبگاه پرسمان]]؛ [[اسلام کوئست (وبگاه)|پژوهشگران وبگاه اسلام کوئست]] | | پاسخدهندگان = [[سید حسن مصطفوی]] و [[احمد مروی]]؛ [[سید حبیب بخاراییزاده|بخاراییزاده]]؛ [[منصف علی مطهری]]؛ [[محمد تقی دیاری بیدگلی]]، [[حسین قاسمی]] و خانم [[عصمت نیری]]؛ [[قاسم علی شیخزاده|شیخزاده]]؛ [[گلافشان پارسانسب|گلافشان پارسانسب]]؛ [[پرسمان (وبگاه)|پژوهشگران وبگاه پرسمان]]؛ [[اسلام کوئست (وبگاه)|پژوهشگران وبگاه اسلام کوئست]] | ||
}} | }} | ||
خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن|۵. پژوهشگران وبگاه پرسمان؛}} | {{جمع شدن|۵. خانم پارسانسب (پژوهشگر دانشكده اصول دين)؛}} | ||
[[پرونده:1907.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[گلافشان پارسانسب|گلافشان پارسانسب]]]] | |||
::::::خانم '''[[گلافشان پارسانسب]]''' در پایاننامه کارشناسی ارشد خود با موضوع ''«[[پژوهشی در مقام علمی و مقام تحدیث حضرت فاطمه زهرا (پایاننامه)|پژوهشی در مقام علمی و مقام تحدیث حضرت فاطمه زهرا]]»'' در اینباره گفته است: | |||
::::::«'''دلائل نقلی [[علم معصومین|علم اهل بیت]]''' {{ع}}: | |||
::::::'''آیات قرآنی دال بر علم اهل بیت''' | |||
::::::#آل عمران / ۷: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|هُوَ الَّذِيَ أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاء الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاء تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ}}﴾}} اوست خدایی که قرآن را سوی تو فرستاد که برخی از آن آیات محکم است که آنها اصل و مرجع سیار کتاب خدا خواهند بود و برخی دیگر آیات متشابه است که به سهولت درک معنی و فهم مقصود از آن نشود تا آن که گروهی که در دلهایشان میل به باطل است از پی متشابه رفته تا به تأویل کردن آن در این راه شبهه و فتنهگری پدید آورند در صورتی که تأویل آن را کسی نداند جز خدا و کسانی که در علم راسخ و ثابتاند آنان گویند ما به همه آن کتاب گرویدیم که همه محکم و متشابه قرآن از جانب پروردگار ما آمده و به این دانش پینبرند مگر خردمندان. [[رسول اکرم]] {{صل}} و جانشینان وی راسخین در علماند همان کسانی که خداوند علمشان را به تأویل قرآن را در کنار علم خویش قرار داد. | |||
::::::#نجم / ۳ تا ۵: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحَى * عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى}}﴾}} و "پیامبر" هرگز به هوای نفس سخن نمیگویند کلام او چیزی جز [[وحی|وحی خدا]] نیست او را [[جبرئیل]] همان فرشته بسیار توانا علم آموخته است. این آیه کریمه دلالت دارد بر اینکه [[رسول خدا]] {{صل}} جز از وحی و تعلیم الهی سخن نمیگوید و هیچ محدوده و مرزی را برای آن وحی و تعلیم بیان نمیگردد و بقیه [[معصومین]] نیز وارثان [[علم پیامبر اکرم|علم نبی]] {{صل}} و سایر فضائل اویند. | |||
::::::#جن / ۲۶ و ۲۷: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا * إِلاَّ مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ}}﴾}} او دانای غیب عالم است و هیچکس بر عالم غیب او آگاه نیست مگر آن کس که از رسولان خود برگزیده است. بیشک رسول گرامی ما از کسانی است که خداوند برای [[علم غیب|آگاهی بر غیب]] برگزیده است و روایات وارده و در تفسیر این آیه کریمه با صراحت این مطلب را بیان میکند. | |||
::::::#حاقه / ۱۱ و ۱۲: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاء حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ * لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ}}﴾}} ما چون طوفان دریا طغیان کرد شما را به کشتی نشاندیم تا آن را مایه پند و عبرت شما مردم قرار دهیم و لیکن گوشهای شنوا این پند و تذکر را تواند شنید. روایاتی که در تفسیر این آیه شریفه وارد شده "اذن واعیه" را به گوشهای [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} تفسیر کرده و این حقیقت را بیان میکنند که گوشهای آن حضرت همه اخبار گذشته و آینده را شنید. | |||
::::::#نساء / ۴۱: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِن كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هَؤُلاء شَهِيدًا}}﴾}} چگونه است حال آنگاه که از هر طایفهای گواهی آریم و تو را "ای [[پیامبر خاتم|پیغمبر خاتم]]{{صل}}" بر این امت گواهی خواهیم. و نیز سوره ق / ۲۱: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَجَاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَّعَهَا سَائِقٌ وَشَهِيدٌ}}﴾}} و هر نفس را "فرشته ای برای حساب" به محشر کشاند و او را گواهی باشد. و در روایات آمده است که علاوه بر فرشتگان و اعضاء بدن و... بهترین گواهان روز حساب [[رسول اکرم]] {{صل}} و اوصیاء آن حضرت میباشند حال آنکه اگر آن بزرگواران حالات مردم و اعمال آنها را ندانند چگونه میتوانند گواه بر آنان باشند و نیز هدایت معنوی و باطنی انسانها نیز فقط از طریق تسلط [[علم امام]] بر باطن انسانها ممکن است. | |||
::::::#عنکبوت / ۴۹: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|بَلْ هُوَ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلاَّ الظَّالِمُونَ}}﴾}} "بلکه این قرآن آیات روشن الهی است در لوح سینه آنان که از خدا نور علم و دانش یافتند و آیات ما را جز مردم ستمگر انکار نکنند" مراد از الذین اوتو العلم در آیه شریفه [[ائمه اطهار]] {{عم}} است. | |||
::::::#نحل / ۸۹: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِّكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ}}﴾}} و ما بر تو این قرآن عظیم را فرستادیم تا حقیقت هر چیز را روشن کند و برای مسلمین هدایت و رحمت و بشارت باشد. و از اینجا مشخص میشود که [[رسول اکرم]] {{صل}} بر همه چیز آگاه است و ائمه {{عم}} نیز از آنچه به رسول {{صل}} رسیده است بهرهمندند.<ref> مظفر، [[علم امام]]، ص ۵۳-۵۶.</ref>. | |||
::::::#رعد / ۴۳: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}}﴾}} بگو کافی است برای گواه میان من و شما، و کسی که علم کتاب نزد اوست. به تفسیر آیه فوق در احادیث متعددی که در کتب اهل سنت و شیعه نقل شده آمده است که ابو سعید حذری میگوید: از [[رسول خدا]] {{صل}} معنی {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|الَّذي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتاب}}﴾}} را سؤال کردم فرمود: او وصی برادم سلیمان بن داود بود، گفتم: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}}﴾}} کیست؟ فرمود: {{عربی|اندازه=150%|"ذَاكَ أَخِي عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ {{ع}}"}}: او برادرم [[علی بن ابی طالب]] است <ref>مرعشی، شرح احقاق، ج ۱۴، ص ۳۶۳؛ طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، چاپ پنجم، دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۷ ق، ج ۱۱، ص ۳۸۸؛ حسکانی، عبیدالله بن احمد، شواهد تنزیل لقواعد التنفصیل، تحقیق: محمدباقر محمودی، چاپ اول، سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامی: تهران، ۱۴۱۱ ق، ج ۱، ص ۴۰۰ و ۴۰۱.</ref>. و نیز برید بن معاویه از [[امام صادق|امام جعفر صادق]] {{ع}} نقل کرده است که فرمود: خداوند ما را قصد کرده است. اول و افضل و برگزیدهتر ما بعد از [[پیامبر اکرم|پیامبر]] {{صل}} و علی {{ع}} است. عبدالله بن کثیر روایت کرده است که آن بزرگوار دست بر سینه گذاشت و فرمود: "به خدا علم کتاب به طور کامل پیش ماست" مؤید آن روایتی است از شعبی که گفت: بعد از [[پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} احدی به کتاب خدا عالمتر از [[امام علی|علی]] و اولادش نیست. عاصم بن ابی النجود از ابی عبدالرحمن سلمی نقل کرده است که گفت: احدی ندیدم که قرآن را بهتر از علی {{ع}} قرائت کند <ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۱۳، ص ۹۱.</ref>. و نیز آوردهاند که از علی {{ع}} پرسیدند: بهترین آیه درباره شما چیست؟ فرمود این آیه: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}}﴾}} <ref> سوره رعد، آیه: ۴۳.</ref>. در این آیه علی {{ع}} شاهد [[رسالت]] پیامبر است. آورنده تخت بلقیس در آن زمان کوتاه علمی از کتاب دارد ولی حضرت علی {{ع}} به عنوان گواه بر رسالت پیامبر {{صل}} علم همه کتاب را داراست. <ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۱۳، ص ۱۱۴.</ref>»<ref>[[پژوهشی در مقام علمی و مقام تحدیث حضرت فاطمه زهرا (پایاننامه)|پژوهشی در مقام علمی و مقام تحدیث حضرت فاطمه زهرا]]، ص۴۶-۴۸.</ref>. | |||
{{پایان جمع شدن}} | |||
{{جمع شدن|۶. پژوهشگران وبگاه پرسمان؛}} | |||
[[پرونده:9030760879.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | [[پرونده:9030760879.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | ||
::::::پژوهشگران ''«[http://www.porseman.org/q/vservice.aspx?logo=images/right.jpg&id=112087 وبگاه پرسمان]»'' وابسته به «[[نهاد نمايندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاهها]]» در پاسخ به این پرسش آورده است: | ::::::پژوهشگران ''«[http://www.porseman.org/q/vservice.aspx?logo=images/right.jpg&id=112087 وبگاه پرسمان]»'' وابسته به «[[نهاد نمايندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاهها]]» در پاسخ به این پرسش آورده است: | ||
خط ۱۰۳: | خط ۱۱۸: | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۷. پژوهشگران وبگاه اسلام کوئست.}} | ||
[[پرونده:9030760879.jpg|بندانگشتی|right|100px|]] | [[پرونده:9030760879.jpg|بندانگشتی|right|100px|]] | ||
پژوهشگران ''«[http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa49979 وبگاه اسلام کوئست]» در اینباره گفتهاند: | پژوهشگران ''«[http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa49979 وبگاه اسلام کوئست]» در اینباره گفتهاند: | ||
خط ۱۶۲: | خط ۱۷۷: | ||
[[رده:پرسشهای علم غیب معصوم]] | [[رده:پرسشهای علم غیب معصوم]] | ||
[[رده:پرسشهای علم غیب پیامبر]] | [[رده:پرسشهای علم غیب پیامبر]] | ||
[[رده:(اج): پرسشهایی با | [[رده:(اج): پرسشهایی با ۷ پاسخ]] | ||
[[رده:(اج): پرسشهای علم غیب معصوم با | [[رده:(اج): پرسشهای علم غیب معصوم با ۷ پاسخ]] | ||
[[رده:پاسخهایی برای بازنویسی]] | [[رده:پاسخهایی برای بازنویسی]] |
نسخهٔ ۱۴ مارس ۲۰۱۸، ساعت ۰۶:۴۵
دلیل قرآنی علم غیب امامان چیست؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ علم غیب |
مدخل اصلی | علم غیب |
دلیل قرآنی علم غیب امامان چیست؟ یکی از سؤالهای مصداقی پرسشی تحت عنوان «دلایل علم غیب معصوم چیست؟» است. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مجموعه پرسشهای مرتبط به این بحث (علم غیب معصوم) یا به مدخل اصلی علم غیب مراجعه شود.
عبارتهای دیگری از این پرسش
- کدام یک از آیات قرآن بر دانستن علم غیب امامان دلالت دارد؟
پاسخ به این پرسش
آیتالله سید حسن مصطفوی و حجت الاسلام و المسلمین احمد مروی در مقاله «دلایل عقلی و نقلی علم غیب امامان معصوم» در اینباره گفتهاند:
- «مفاد آیات درباره غیب در چند دسته سـزاوار تحقیـق و بررسـیانـد. پـارهای از آیـات، آگاهی بر غیب و راههای دستیابی به آن را مخصوص ذات الهی میدانند: ﴿وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لاَ يَعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ﴾ [۱]، ﴿وَلِلَّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ﴾ [۲] ﴿قُل لّا يَعْلَمُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ الْغَيْبَ إِلاَّ اللَّهُ﴾ [۳]. صراحت آیـات در خصـوص انحصـار آگاهی بر غیب برای خداوند به گونهای است که برای اثبات علم غیب برای غیر خداوند باید دلیل اقامه کرد. در همین راستا آیاتی به صراحت علم غیب پیامبران را نفی میکند:
- حضرت نوح میفرماید: ﴿لاَّ أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلا أَعْلَمُ الْغَيْبَ﴾ [۴] حضرت رسول میفرماید: ﴿قُل لاَّ أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلاَ ضَرًّا إِلاَّ مَا شَاء اللَّهُ وَلَوْ كُنتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لاَسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ﴾ [۵] و میفرماید: ﴿قُلْ ما كُنْتُ بِدْعاً مِنَ الرُّسُلِ وَ ما أَدْري ما يُفْعَلُ بي وَ لا بِكُمْ إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ ما يُوحى إِلَيّ﴾ [۶]. پارهای از آیات قرآن نه تنها اثبات آگاهی بر غیب برای پیامبران میکند، بلکـه آگـاهی از غیب را برای افراد دیگر نیز روا میداند ﴿وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَجْتَبِي مِن رُّسُلِهِ مَن يَشَاء﴾ [۷]، ﴿عَالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا * إِلاَّ مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ﴾ [۸]، ﴿أَنِّي أَخْلُقُ لَكُم مِّنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ أُبْرِئُ الأَكْمَهَ وَالأَبْرَصَ وَأُحْيِي الْمَوْتَى﴾ [۹]، ﴿ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحيهِ إِلَيْكَ﴾ [۱۰].
- چنانکه آیات گویاست، بعضی از آیات، علم غیب را مخصوص خداوند میدانند، و در بعضی دیگر از آیات، پیامبران داشتن علم غیب را از خود نفی میکنند. وجود چنـین آیاتی بستر این اشکال را فراهم آورده است که چگونه با این صراحت قرآنـی میتوان قائل به علم غیب برای پیامبر و امامان معصوم (ع) شد؟ برای پاسخ به این اشکال، نخست باید توجه داشت که درباره علم غیب با سه دسته آیات روبرو هستیم:
- بدون تردید، کلام وحی ناسازگاری با یکدیگر ندارند، از این رو، جمع میان آیات بـه این است که علم غیب ذاتی مخصوص ذات الهی است؛ لـیکن علـم غیـب اکتسـابی و اعطایی را بعضی از کملین، بهویـژه پیـامبران و معصـومان پـاک داراینـد. اینـان بـه اذن خداوند، واجد علم غیب اند، و البته آگاهی بر غیـب مراتبـی دارد و هرکسـی بـه میـزان مرتبت وجودی و شایستگی که دارد از آن بهرهمند میشود. اما درباره استفاده علم غیب برای امامان از آیات قرآن از سه طریق میتوان بـر ایـن مقصود استدلال نمود:
- تمام آیاتی که علم غیب را برای پیامبر اثبات میکند، با توجه به اینکـه وصـایت، استمرار رسالت است و تمامی مسئولیتهای نبی به جز دریافـت وحـی اصـطلاحی بـر عهده امام است، امامان معصوم (ع) همچون پیامبر از علم غیب بهرهمندند؛
- از آیاتی که علم غیب را برای افرادی غیر از پیامبر اثبات میکنند، برای علم غیب امام (ع) نیز میتوان بهره گرفت؛
- از کنارهم قراردادن آیاتی نظیر آنچه در سوره سجده، آیه ۲۴ آمده که ﴿وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ﴾ و آیـه ۷۵ سـوره انعـام کـه میفرماید: ﴿كَذَلِكَ نُرِي إِبْرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَلِيَكُونَ مِنَ الْمُوقِنِينَ﴾ میتوان بـر علـم غیـب امام استدلال نمود؛ زیرا از طرفی، خداوند ائمه را به صبر و یقین توصیف میکند و از طرفی انکشاف پرده غیب و رؤیت ملکوت آسمانها و زمـین را مقدمـه حصـول مقـام یقین قرار میدهد. در حقیقت، انکشاف پرده غیب و رؤیت، همان یقین است و یقـین و صبر دو ویژگیاند که امام به آنها توصیف شـده اسـت، بنـابراین علـم غیـب و رؤیـت ملکوت لازمه امام بودن است. در تأیید آنچه استدلال سوم گفته شد، میتوان به آیات سوره تکاثر رجوع کـرد کـه ﴿كَلاَّ لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ * لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ﴾ [۱۱] رؤیـت دوزخ و مشـاهده ملکـوت جهنم در گرو علم یقینی است و لازمه علم یقینی، کشف حجاب غیب است. از این رو، تمامی کسانی که دارای سعه وجودیاند و به طور خاص امامان معصـوم (ع) کـه در ایـن جهت سرآمد دیگران به شمار میآیند، کشف غطا و برداشتن پرده امری اجتنـابناپـذیر است، ﴿فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ﴾ [۱۲].
- پیش از این در بحث تقدم صفات امام اشاره شد که علم چون منشأ عصـمت اسـت تقدم بر عصمت دارد، بر همین اساس خداوند اهل بیت پیامبر (ع) را جزء مطهـرون بـه شمار آورده است و میفرماید: ﴿إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا﴾ [۱۳] اگر اهل بیت پیامبر (ع) معصوماند و علم، منشأ عصمت میباشد، امامان معصوم (ع) باید آگاهی بر غیب داشته باشند»[۱۴].
پاسخهای دیگر
۱. حجت الاسلام و المسلمین بخاراییزاده؛ | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
حجت الاسلام و المسلمین دکتر سید حبیب بخاراییزاده در پایاننامه دکتری خود با عنوان «علم غیب امامان از نگاه عقل كتاب و سنت» در اینباره گفته است:
پرسشهای مصداقیپرسشهای وابسته
منبعشناسی جامع علم غیب معصومپانویس
|