زیارت عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
خط ۱۵: خط ۱۵:
این [[زیارتنامه]]، منشور جاویدان [[شیعه]] و ادّعانامه‌ای علیه کسانی است که [[خاندان رسالت]] را از جایگاهی که [[خداوند]] برایشان قرار داده بود کنار زدند و با [[غصب خلافت]]، [[ستم]] بر [[اهل بیت]] را بنیان نهادند، چه آنان که مستقیما دخالت در این [[ظلم]] داشتند، چه [[زمینه‌سازان]]، یاری‌کنندگان، [[پیروان]] و راضیان به آن [[ظلم]] بزرگ.  
این [[زیارتنامه]]، منشور جاویدان [[شیعه]] و ادّعانامه‌ای علیه کسانی است که [[خاندان رسالت]] را از جایگاهی که [[خداوند]] برایشان قرار داده بود کنار زدند و با [[غصب خلافت]]، [[ستم]] بر [[اهل بیت]] را بنیان نهادند، چه آنان که مستقیما دخالت در این [[ظلم]] داشتند، چه [[زمینه‌سازان]]، یاری‌کنندگان، [[پیروان]] و راضیان به آن [[ظلم]] بزرگ.  


در این زیارت‎نامه، عنصر [[تولی]] و [[تبری]] به آشکارترین وجهی مطرح است و مدار و محور [[جنگ]] و [[صلح]] و [[برائت]] و [[ولایت]] و [[محبّت]] و [[عداوت]] [[شیعه]]، بر [[حبّ]] [[آل]] [[محمّد]] نهاده شده است و تقابل خط [[اهل بیت]] و خط [[امویان]] و [[مروانیان]] را نشان می‌دهد. تأکید بر خواندن پیوستۀ این [[زیارت]]، ضمن تجدید عهد با [[خون]] [[شهدای کربلا]] و [[فرهنگ عاشورا]]، افشاگری مداوم علیه [[ستمگران]] و بازخوانی و مرور پروندۀ [[مظلومیّت]] [[اهل بیت]] است، تا آنکه [[منتقم]] خون‌های [[پاک]] عاشوراییان [[ظهور]] کند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۹۹.</ref>.
در این زیارت‎نامه، عنصر [[تولی]] و [[تبری]] به آشکارترین وجهی مطرح است و مدار و محور [[جنگ]] و [[صلح]] و [[برائت]] و [[ولایت]] و [[محبّت]] و [[عداوت]] [[شیعه]]، بر [[حبّ]] [[آل]] [[محمّد]] نهاده شده است و تقابل خط [[اهل بیت]] و خط [[امویان]] و [[مروانیان]] را نشان می‌دهد. تأکید بر خواندن پیوستۀ این [[زیارت]]، ضمن تجدید عهد با [[خون]] [[شهدای کربلا]] و [[فرهنگ عاشورا]]، افشاگری مداوم علیه [[ستمگران]] و بازخوانی و مرور پروندۀ مظلومیّت [[اهل بیت]] است، تا آنکه [[منتقم]] خون‌های [[پاک]] عاشوراییان [[ظهور]] کند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۹۹.</ref>.


== زیارت عاشورا و مهدویت ==
== زیارت عاشورا و مهدویت ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۷

زیارت عاشورا از زیارت‌های مشهور و مأثور است که فضیلت بسیار دارد و علاوه بر روز عاشورا، سفارش شده با این زیارت، امام حسین (ع) را از دور و نزدیک، در هر مناسبت و هر روز زیارت کنند.

مقدمه

زیارت عاشورا از زیارت‌های مشهور و مأثور است که فضیلت بسیار دارد و علاوه بر روز عاشورا، سفارش شده با این زیارت، امام حسین (ع) را از دور و نزدیک، در هر مناسبت و هر روز زیارت کنند.

متن این زیارتنامه را امام باقر (ع) به علقمة بن محمّد حضرمی آموخت. کیفیت و آداب آن در کتب دعا و زیارت آمده است[۱]. محتوای عمومی زیارت عاشورا، سلام و درود بر اهل بیت، به‌ویژه امام حسین (ع) و شهدای کربلا و لعن و نفرین بر بنیان‌گذاران ظلم بر خاندان پیامبر از اولین روز تا به آخر است.

این زیارتنامه، منشور جاویدان شیعه و ادّعانامه‌ای علیه کسانی است که خاندان رسالت را از جایگاهی که خداوند برایشان قرار داده بود کنار زدند و با غصب خلافت، ستم بر اهل بیت را بنیان نهادند، چه آنان که مستقیما دخالت در این ظلم داشتند، چه زمینه‌سازان، یاری‌کنندگان، پیروان و راضیان به آن ظلم بزرگ.

در این زیارت‎نامه، عنصر تولی و تبری به آشکارترین وجهی مطرح است و مدار و محور جنگ و صلح و برائت و ولایت و محبّت و عداوت شیعه، بر حبّ آل محمّد نهاده شده است و تقابل خط اهل بیت و خط امویان و مروانیان را نشان می‌دهد. تأکید بر خواندن پیوستۀ این زیارت، ضمن تجدید عهد با خون شهدای کربلا و فرهنگ عاشورا، افشاگری مداوم علیه ستمگران و بازخوانی و مرور پروندۀ مظلومیّت اهل بیت است، تا آنکه منتقم خون‌های پاک عاشوراییان ظهور کند[۲].

زیارت عاشورا و مهدویت

در دو قسمت از این زیارت، از خونخواهی حسین (ع) در رکاب حضرت مهدی (ع) خبر داده شده است: «أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِكَ مَعَ إِمَامٍ مَنْصُورٍ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ (ص)» و «أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِي مَعَ إِمَامٍ مَهْدِيٍّ ظَاهِرٍ نَاطِقٍ مِنْكُمْ»[۳]. مرحوم محدث نوری حکایت سید رشتی را چنین نقل می‌کند که حضرت مهدی (ع) به سید دستور خواندن نافله، زیارت جامعه و زیارت عاشورا را می‌دهد و پس از آن می‌فرماید: "شما چرا نافله نمی‌خوانید؟ نافله، نافله، نافله!، شما چرا عاشورا نمی‌خوانید؟ عاشورا، عاشورا، عاشورا!، شما چرا جامعه نمی‌خوانید؟ جامعه، جامعه، جامعه!"[۴].[۵]

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. مفاتیح الجنان، زیارت هفتم امام حسین
  2. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۹۹.
  3. مفاتیح الجنان، زیارت عاشورا.
  4. نجم الثاقب، ص ۶۰؛ مفاتیح الجنان بعد از زیارت جامعه.
  5. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۹۰.