حضور امام علی در غزوات: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
جز (جایگزینی متن - 'رحم' به 'رحم')
خط ۱۵: خط ۱۵:
*[[جنگ احد]] یکی از امور حساس‌ترین و دشوارترین جنگ‌هایی است که حضور [[امام علی]]{{ع}} در آن، سرنوشت‌ساز بوده و است. [[غزوه احد]] در [[سال سوم هجری]] شکل گرفت و علت آن این بود که [[صفوان بن امیه]] که بسیاری از بستگان خود را در [[جنگ بدر]] از [[دست]] داده بود، به [[ابوسفیان]] پیشنهاد کرد، چون دلاوران ما در [[راه]] [[دفاع]] از کاروان تجاری کشته شده‌اند هر کس که در آن کاروان سرمایه‌ای داشته باید در هزینه [[جنگ]] سهیم شود<ref>تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۸۷.</ref>. بنابراین سود همه [[مال]] التجاره‌ها که گفته شده هزار شتر و پنجاه هزار [[دینار]] بود، برای [[جنگ]] به کار رفت<ref>المغازی، واقدی، ج۱، ص۱۹۹- ۲۰۰.</ref> و این [[آیه]] در [[شأن]] آنها نازل شد: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ...}}<ref>«بی‌گمان کافران دارایی‌های خود را برای بازداشتن (مردم) از راه خدا می‌بخشند.».. سوره انفال، آیه ۳۶.</ref>.
*[[جنگ احد]] یکی از امور حساس‌ترین و دشوارترین جنگ‌هایی است که حضور [[امام علی]]{{ع}} در آن، سرنوشت‌ساز بوده و است. [[غزوه احد]] در [[سال سوم هجری]] شکل گرفت و علت آن این بود که [[صفوان بن امیه]] که بسیاری از بستگان خود را در [[جنگ بدر]] از [[دست]] داده بود، به [[ابوسفیان]] پیشنهاد کرد، چون دلاوران ما در [[راه]] [[دفاع]] از کاروان تجاری کشته شده‌اند هر کس که در آن کاروان سرمایه‌ای داشته باید در هزینه [[جنگ]] سهیم شود<ref>تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۸۷.</ref>. بنابراین سود همه [[مال]] التجاره‌ها که گفته شده هزار شتر و پنجاه هزار [[دینار]] بود، برای [[جنگ]] به کار رفت<ref>المغازی، واقدی، ج۱، ص۱۹۹- ۲۰۰.</ref> و این [[آیه]] در [[شأن]] آنها نازل شد: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ...}}<ref>«بی‌گمان کافران دارایی‌های خود را برای بازداشتن (مردم) از راه خدا می‌بخشند.».. سوره انفال، آیه ۳۶.</ref>.
*[[رسول خدا]]{{صل}} پس از فرا رسیدن صبح، آماده [[جنگ]] شد. آن [[حضرت]]، [[علی]]{{ع}} را [[پرچمدار]] [[مهاجران]] و [[سعد بن عباده]] را [[پرچمدار]] [[انصار]] کرد و خود آن [[حضرت]] زیر [[پرچم]] [[انصار]] قرار گرفت. [[فرماندهی]] سمت راست [[لشکر]] [[قریش]] به عهده [[خالد بن ولید]] و [[فرماندهی]] سمت چپ [[لشکر]] به عهده [[عکرمة بن ابی جهل]] قرار گرفت<ref>تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۹۲.</ref>.
*[[رسول خدا]]{{صل}} پس از فرا رسیدن صبح، آماده [[جنگ]] شد. آن [[حضرت]]، [[علی]]{{ع}} را [[پرچمدار]] [[مهاجران]] و [[سعد بن عباده]] را [[پرچمدار]] [[انصار]] کرد و خود آن [[حضرت]] زیر [[پرچم]] [[انصار]] قرار گرفت. [[فرماندهی]] سمت راست [[لشکر]] [[قریش]] به عهده [[خالد بن ولید]] و [[فرماندهی]] سمت چپ [[لشکر]] به عهده [[عکرمة بن ابی جهل]] قرار گرفت<ref>تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۹۲.</ref>.
*[[طلحة بن ابی طلحه]] نعره کشان وارد میدان شد و فریاد زد: "ای [[یاران محمد]]! شما معتقدید که کشتگان ما در دوزخند و کشتگان شما در [[بهشت]]؛ با این حال آیا کسی هست که یا من او را به [[بهشت]] روانه کنم یا او مرا به [[دوزخ]]؟" [[امام علی]]{{ع}} به سوی او رفت و فرمود: "قسم به کسی که جانم در [[دست]] اوست از [[مبارزه]] با تو کنار نخواهم رفت تا اینکه با من با شمشیرم تو را به [[جهنم]] بفرستم و با تو با شمشیرت مرا به [[بهشت]] بفرستی". و [[امام علی]]{{ع}} با ضربه‌ای پای او را [[قطع]] کرد و او به پشت به [[زمین]] خورد و [[پرچم]] [[سقوط]] کرد. وی [[امام علی]]{{ع}} را قسم داد که به او [[رحم]] کند و زمانی که از [[حضرت]] سؤال شد که چرا او را نکشتی، فرمود: "ضربه‌ای به او وارد کردم که هیچگاه زنده نخواهد ماند". پس از [[طلحه]]، [[مسافع بن طلحه]] [[پرچم]] را به [[دست]] گرفت که [[علی]]{{ع}} او را هم کشت و دوباره [[پرچم]] بر [[زمین]] افتاد. پس از او به ترتیب: [[عثمان بن طلحه]]، [[حارث بن ابی طلحه]]، [[ابوعذیر بن عثمان]] و [[عبدالله بن حمید]]، [[پرچم]] را به [[دست]] گرفتند که [[علی]]{{ع}} آنها را کشت و [[پرچم]] [[سقوط]] کرد. تا اینکه [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} نهمین نفر از [[بنی عبدالدار]] به نام [[ارطارق بن شرحبیل]] را به [[قتل]] رسانید و [[پرچم]] [[سقوط]] کرد. پس از آن [[غلام]] ایشان به نام [[صواب]]، [[پرچم]] را برداشت که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} ضربه‌ای به [[دست]] راست او وارد کرد و آن را [[قطع]] کرد. [[صواب]] [[پرچم]] را به [[دست]] چپ گرفت که آن [[حضرت]] ضربه‌ای بر آن وارد کرد و [[دست]] چپ او را هم [[قطع]] کرد. او با دست‌های بریده‌اش [[پرچم]] را در بغل گرفت و فریاد زد: "ای [[بنی عبدالدار]]، آیا جای گله‌ای برای کسی بین من و شما باقی گذاشتم؟!" که در این حال [[امیرالمؤمنین]] ضربه‌ای به سر او وارد کرد و او را کشت و [[پرچم]] دوباره بر [[زمین]] افتاد<ref>تاریخ تحقیقی اسلام، یوسفی غروی (ترجمه: حسین علی عربی)، ج۳، ص۵۴.</ref>.
*[[طلحة بن ابی طلحه]] نعره کشان وارد میدان شد و فریاد زد: "ای [[یاران محمد]]! شما معتقدید که کشتگان ما در دوزخند و کشتگان شما در [[بهشت]]؛ با این حال آیا کسی هست که یا من او را به [[بهشت]] روانه کنم یا او مرا به [[دوزخ]]؟" [[امام علی]]{{ع}} به سوی او رفت و فرمود: "قسم به کسی که جانم در [[دست]] اوست از [[مبارزه]] با تو کنار نخواهم رفت تا اینکه با من با شمشیرم تو را به [[جهنم]] بفرستم و با تو با شمشیرت مرا به [[بهشت]] بفرستی". و [[امام علی]]{{ع}} با ضربه‌ای پای او را [[قطع]] کرد و او به پشت به [[زمین]] خورد و [[پرچم]] [[سقوط]] کرد. وی [[امام علی]]{{ع}} را قسم داد که به او رحم کند و زمانی که از [[حضرت]] سؤال شد که چرا او را نکشتی، فرمود: "ضربه‌ای به او وارد کردم که هیچگاه زنده نخواهد ماند". پس از [[طلحه]]، [[مسافع بن طلحه]] [[پرچم]] را به [[دست]] گرفت که [[علی]]{{ع}} او را هم کشت و دوباره [[پرچم]] بر [[زمین]] افتاد. پس از او به ترتیب: [[عثمان بن طلحه]]، [[حارث بن ابی طلحه]]، [[ابوعذیر بن عثمان]] و [[عبدالله بن حمید]]، [[پرچم]] را به [[دست]] گرفتند که [[علی]]{{ع}} آنها را کشت و [[پرچم]] [[سقوط]] کرد. تا اینکه [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} نهمین نفر از [[بنی عبدالدار]] به نام [[ارطارق بن شرحبیل]] را به [[قتل]] رسانید و [[پرچم]] [[سقوط]] کرد. پس از آن [[غلام]] ایشان به نام [[صواب]]، [[پرچم]] را برداشت که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} ضربه‌ای به [[دست]] راست او وارد کرد و آن را [[قطع]] کرد. [[صواب]] [[پرچم]] را به [[دست]] چپ گرفت که آن [[حضرت]] ضربه‌ای بر آن وارد کرد و [[دست]] چپ او را هم [[قطع]] کرد. او با دست‌های بریده‌اش [[پرچم]] را در بغل گرفت و فریاد زد: "ای [[بنی عبدالدار]]، آیا جای گله‌ای برای کسی بین من و شما باقی گذاشتم؟!" که در این حال [[امیرالمؤمنین]] ضربه‌ای به سر او وارد کرد و او را کشت و [[پرچم]] دوباره بر [[زمین]] افتاد<ref>تاریخ تحقیقی اسلام، یوسفی غروی (ترجمه: حسین علی عربی)، ج۳، ص۵۴.</ref>.
*در این لحظه [[زبیر بن عوام]] و [[مقداد بن اسود]] و همچنین [[رسول خدا]]{{صل}} و [[اصحاب]] به [[لشکر]] [[قریش]] حمله‌ور شدند و [[شکست]] در [[لشکر]] [[قریش]] نمایان شد<ref>تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۹۴.</ref>.
*در این لحظه [[زبیر بن عوام]] و [[مقداد بن اسود]] و همچنین [[رسول خدا]]{{صل}} و [[اصحاب]] به [[لشکر]] [[قریش]] حمله‌ور شدند و [[شکست]] در [[لشکر]] [[قریش]] نمایان شد<ref>تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۹۴.</ref>.
*اما زمانی که مأموران تنگه [[احد]] را رها کردند و [[خالد بن ولید]] از آنجا بر [[مسلمانان]] یورش آورد و عده‌ای از [[مسلمانان]] کشته شدند و زمانی که [[لشکر]] از هر جهت تحت فشار بود، عده‌ای از [[مسلمانان]] به [[فکر]] [[جان]] خود افتادند. [[انس بن نضر]] (عموی [[مالک بن نضر]]) درباره [[رفتار]] برخی [[مسلمانان]] در این زمان چنین می‌گوید: دیدم دسته‌ای از [[مهاجران]] و [[انصار]] که [[عمر بن خطاب]] و [[طلحة بن عبیدالله]] نیز در میان آنها بودند در گوشه‌ای نشسته‌اند. به آنها گفتم: چرا اینجا نشسته‌اید؟ در پاسخ گفتند: [[پیامبر]]{{صل}}، کشته شده و دیگر، [[نبرد]] فایده‌ای ندارد. من به آنها گفتم: اگر [[پیامبر]] کشته شده دیگر [[زندگی]] سودی ندارد. برخیزید و در آن راهی که او کشته شده شما نیز کشته شوید<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج۳، ص۶۰۰؛ تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۹۹؛ السیرة النبویه، ابن کثیر، ج۳، ص۶۸.</ref>. [[خداوند]] در [[نکوهش]] کناره‌گیران از [[جنگ]]، این [[آیه]] را نازل فرمود: {{متن قرآن|وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ}}<ref>«و محمد جز فرستاده‌ای نیست که پیش از او (نیز) فرستادگانی (بوده و) گذشته‌اند؛ آیا اگر بمیرد یا کشته گردد به (باورهای) گذشته خود باز می‌گردید؟ و هر کس به (باورهای) گذشته خود باز گردد هرگز زیانی به خداوند نمی‌رساند؛ و خداوند سپاسگزاران را به زودی پاداش خواهد داد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۴.</ref>.
*اما زمانی که مأموران تنگه [[احد]] را رها کردند و [[خالد بن ولید]] از آنجا بر [[مسلمانان]] یورش آورد و عده‌ای از [[مسلمانان]] کشته شدند و زمانی که [[لشکر]] از هر جهت تحت فشار بود، عده‌ای از [[مسلمانان]] به [[فکر]] [[جان]] خود افتادند. [[انس بن نضر]] (عموی [[مالک بن نضر]]) درباره [[رفتار]] برخی [[مسلمانان]] در این زمان چنین می‌گوید: دیدم دسته‌ای از [[مهاجران]] و [[انصار]] که [[عمر بن خطاب]] و [[طلحة بن عبیدالله]] نیز در میان آنها بودند در گوشه‌ای نشسته‌اند. به آنها گفتم: چرا اینجا نشسته‌اید؟ در پاسخ گفتند: [[پیامبر]]{{صل}}، کشته شده و دیگر، [[نبرد]] فایده‌ای ندارد. من به آنها گفتم: اگر [[پیامبر]] کشته شده دیگر [[زندگی]] سودی ندارد. برخیزید و در آن راهی که او کشته شده شما نیز کشته شوید<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج۳، ص۶۰۰؛ تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۹۹؛ السیرة النبویه، ابن کثیر، ج۳، ص۶۸.</ref>. [[خداوند]] در [[نکوهش]] کناره‌گیران از [[جنگ]]، این [[آیه]] را نازل فرمود: {{متن قرآن|وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ}}<ref>«و محمد جز فرستاده‌ای نیست که پیش از او (نیز) فرستادگانی (بوده و) گذشته‌اند؛ آیا اگر بمیرد یا کشته گردد به (باورهای) گذشته خود باز می‌گردید؟ و هر کس به (باورهای) گذشته خود باز گردد هرگز زیانی به خداوند نمی‌رساند؛ و خداوند سپاسگزاران را به زودی پاداش خواهد داد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۴.</ref>.

نسخهٔ ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۰

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث امام علی است. "امام علی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام علی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

جنگ بدر

جنگ احد

جنگ خندق

جنگ خیبر

غزوه حنین

منابع

پانویس

  1. ↑ تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۴۲؛ الکامل، ابن اثیر، ج۲، ص۲۱۲؛ البدایة و النهایه، ابن کثیر، ج۳، ص۳۲۴.
  2. ↑ تفسیر قمی، علی بن ابراهیم قمی، ج۱، ص۲۶۵؛ السیرة النبویة، ابن هشام، ج۲، ص۴۵۶؛ تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۴۸.
  3. ↑ الارشاد، شیخ مفید، ج۱، ص۷۲-۷۰.
  4. ↑ الارشاد، شیخ مفید، ج۱، ص۷۷-۷۶.
  5. ↑ الارشاد، شیخ مفید، ج۱، ص۷۵.
  6. ↑ عباسی، حبیب، مقاله «علی بن ابی‌طالب»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۱، ص:۱۴۷-۱۵۰.
  7. ↑ تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۸۷.
  8. ↑ المغازی، واقدی، ج۱، ص۱۹۹- ۲۰۰.
  9. ↑ «بی‌گمان کافران دارایی‌های خود را برای بازداشتن (مردم) از راه خدا می‌بخشند.».. سوره انفال، آیه ۳۶.
  10. ↑ تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۹۲.
  11. ↑ تاریخ تحقیقی اسلام، یوسفی غروی (ترجمه: حسین علی عربی)، ج۳، ص۵۴.
  12. ↑ تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۹۴.
  13. ↑ السیرة النبویه، ابن هشام، ج۳، ص۶۰۰؛ تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۹۹؛ السیرة النبویه، ابن کثیر، ج۳، ص۶۸.
  14. ↑ «و محمد جز فرستاده‌ای نیست که پیش از او (نیز) فرستادگانی (بوده و) گذشته‌اند؛ آیا اگر بمیرد یا کشته گردد به (باورهای) گذشته خود باز می‌گردید؟ و هر کس به (باورهای) گذشته خود باز گردد هرگز زیانی به خداوند نمی‌رساند؛ و خداوند سپاسگزاران را به زودی پاداش خواهد داد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۴.
  15. ↑ تفسیر قمی، علی بن ابراهیم قمی، ج۱، ص۱۱۵.
  16. ↑ «لَا سَيْفَ إِلَّا ذُو الْفَقَارِ وَ لَا فَتَى إِلَّا عَلِيٌّ»؛ السیرة النبویه، ابن هشام، ج۳، ص۶۱۵؛ تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۱۹۷؛ اعلام الوری باعلام الهدی، طبرسی، ج۱، ص۳۷۸.
  17. ↑ السیرة الحلبیه، حلبی، ج۲، ص۵۱۷.
  18. ↑ ینابیع المودة، قندوزی، ج۱، ص۱۵۰-۱۵۴.
  19. ↑ المغازی، واقدی، ج۲، ص۴۷۱.
  20. ↑ مناقب الإمام امیرالمؤمنین(ع)، محمد بن سلیمان کوفی، ج۱، ص۲۲۴؛ الطرائف، سید بن طاووس، ص۶۰۰.
  21. ↑ السیرة النبویه، ابن هشام، ج۳، ص۷۰۹؛ تفسیر قمی، علی بن ابراهیم قمی، ج۲، ص۱۸۳؛ اعلام الوری باعلام الهدی، طبرسی، ج۱، ص۳۸۱؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج۱۹، ص۶۴.
  22. ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج۱۹، ص۶۴.
  23. ↑ المغازی، واقدی، ج۲، ص۴۷۱.
  24. ↑ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج۱۹، ص۶۴.
  25. ↑ المستدرک، حاکم نیشابوری، ج۳، ص۳۲؛ شواهد التنزیل، حاکم حسکانی، ج۲، ص۱۴.
  26. ↑ عباسی، حبیب، مقاله «علی بن ابی‌طالب»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۱، ص:۱۵۴-۱۵۸.
  27. ↑ تاریخ الیعقوبی، یعقوبی، ج۲، ص۵۶.
  28. ↑ الاصابه، ج۴، ص۴۶۶.
  29. ↑ مناقب الامام أمیرالمؤمنین(ع)، محمد بن سلیمان کوفی، ج۲، ص۴۹۹.
  30. ↑ الارشاد، شیخ مفید، ج۱، ص۱۲۷.
  31. ↑ عباسی، حبیب، مقاله «علی بن ابی‌طالب»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۱، ص:۱۵۸-۱۶۰.
  32. ↑ تفسیر قمی، علی بن ابراهیم قمی، ج۱، ص۲۸۶.
  33. ↑ تفسیر قمی، علی بن ابراهیم قمی، ج۱، ص۲۸۶.
  34. ↑ تفسیر قمی، علی بن ابراهیم قمی، ج۱، ص۲۸۷.
  35. ↑ مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب، ج۲، ص۳۳۱.
  36. ↑ الارشاد، شیخ مفید، ج۱، ص۱۴۴.
  37. ↑ «بی‌گمان خداوند در نبردهایی بسیار و در روز (جنگ) «حنین» شما را یاری کرده است» سوره توبه، آیه ۲۵.
  38. ↑ تفسیر قمی، علی بن ابراهیم قمی، ج۱، ص۲۸۸.
  39. ↑ سنن الترمذی، ترمذی، ج۵، ص۳۰۳؛ الامالی، شیخ طوسی، ص۳۳۱.
  40. ↑ عباسی، حبیب، مقاله «علی بن ابی‌طالب»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۱، ص:۱۶۱-۱۶۳.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=حضور_امام_علی_در_غزوات&oldid=857839»