ابواسحاق سبیعی
| (عمرو بن عبدالله) | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات فردی | |
| کنیه | أبو إسحاق[۱] |
| لقب | همدانی، سبیعی، کوفی [۲] |
| محل زندگی | کوفه |
| مذهب | عامی[۳] |
| صحابی | امام علی(ع) [۴]، امام حسن(ع) [۵]، امام سجاد(ع) [۶]، امام صادق(ع) [۷] |
| اطلاعات حدیثی | |
| راویان از او | اسرائيل بن يونس[۹] |
| تعداد روایات | إسحاق السبیعی: ۱ روایه؛ أبو إسحاق السبیعی: ۱۴ روایه؛ جمع عدد الروایات: ۱۵ روایه |
ابواسحاق سبیعی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابواسحاق سبیعی در رجال و تراجم - ابواسحاق سبیعی در تاریخ اسلامی - ابواسحاق سبیعی در حدیث - پرسش مرتبط نداردمقدمه
نام ابواسحاق سُبیعی، عمرو بن عبد الله است. او از ذریه سُبیع بن صَعْبِ بن همدان[۱۰] و سبیع قبیله‌ای از همدان است[۱۱][۱۲].
دانشمندان و سرگذشت‌نامه‌نویسان شیعه او را جزء أصحاب امیر المؤمنین(ع)[۱۳] و از اصحاب امام حسن مجتبی(ع) شمرده‌اند[۱۴]. همچنین شیخ مفید او را از موثقین علی بن الحسین(ع) دانسته و می‌گوید: ابا اسحاق که اسمش عمرو بن عبدالله سبیعی است، چهل سال نماز صبح خود را با وضوی نماز شبش به جای آورد و هر شب یک ختم قرآن داشت و کسی عابد‌تر از او و در میان خاص و عام، موثق‌تر از او نبود[۱۵][۱۶]
در منابع اهل‌سنت به شرح حال ابواسحاق السبیعی بیشتر از منابع شیعه پرداخته شده است.
بسیاری از علمای رجال اهل‌سنت ابواسحاق السبیعی را توثیق کرده[۱۷] و در مورد او نوشته‌اند اهتمام به عبادات و تلاوت قرآن داشته است؛ أبُو الأحْوَص می‌گوید: ابواسحاق السبیعی خطاب به جوانان گفته است: "ای گروه جوانان! قدرت و جوانی خود را غنیمت شمارید؛ هیچ شبی بر من نگذشت مگر اینکه در آن شب، هزار آیه از قرآن و در هر رکعت از نماز، سوره بقره را تلاوت کردم و تمام ماه‌های حرام و سه روز از هر ماه و روزهای دوشنبه و پنج‌شنبه هر ماه را، روزه گرفتم"[۱۸]؛
در مقابل گروهی دیگر تصریح بر جرح و ذم او کرده و وی را به تدلیس در احادیث و فراموشی و اختلاط متهم کرده‌اند[۱۹].
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ الاسلام للذهبی: ج۸، ص۱۹۰.
- ↑ تاریخ الاسلام للذهبی: ج۸، ص۱۹۰.
- ↑ قاموس الرجال للشوشتری: ج۷، ص۱۵۸.
- ↑ الرجال الطوسی، ص:۶۴، ر ۲۴.
- ↑ الرجال الطوسی، ص۷۱، ر ۲.
- ↑ التهذيب: ج۹، ص۳۴۸، ح ۱۲۵۱.
- ↑ الرجال الطوسی، ص۲۴۶، ر ۳۷۵.
- ↑ التهذيب جلد ۹ حديث ۱۲۵۱
- ↑ التهذيب جلد ۹ حديث ۱۲۵۱
- ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲. سبیع بطن من همدان، نه سبیع و قاعده نیز مقتضی خوانش سبیع است؛ مثل حسین و زبیر و کمیل. (یوسفی غروی).
- ↑ الثقات، ابن حبان، ج۵، ص۱۷۷.
- ↑ سبحانی، سید محمد جعفر، مقاله «عمرو بن عبدالله»، اصحاب امام حسن مجتبی، ص ۱۷۳-۱۷۴.
- ↑ رجال الطوسی، طوسی، ص۸۷ (باب من عرف بکنیته او بقبیلته).
- ↑ رجال الطوسی، طوسی، ص۹۶ (باب الکنی).
- ↑ رجال الطوسی، طوسی، ص۲۴۸ (باب العین).
- ↑ سبحانی، سید محمد جعفر، مقاله «عمرو بن عبدالله»، اصحاب امام حسن مجتبی، ص ۱۷۴-۱۷۵.
- ↑ تهذیب الکمال، مزی، ج۲۲، ص۱۰۳؛ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۲؛ إمتاع الأسماع، مقریزی، ج۴، ص۳۱۰.
- ↑ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۵، ص۳۹۳ و تهذیب التهذیب، ابن حجر ۸:.۶۵.
- ↑ سبحانی، سید محمد جعفر، مقاله «عمرو بن عبدالله»، اصحاب امام حسن مجتبی، ص ۱۷۸.