اهل سنت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
جز (جایگزینی متن - '{{یادآوری پانویس}} {{پانویس2}}' به '{{پانویس}}')
جز (جایگزینی متن - 'فرد' به 'فرد')
خط ۲۸: خط ۲۸:
*[[احمد بن حنبل]] در مسئله [[خلق]] [[قرآن]] در برابر [[معتزله]] [[مقاومت]] کرد و در رأس [[اهل حدیث]] قرار گرفت و [[اهل حدیث]] و یا [[اهل سنت]] در [[پیروان]] [[ابن حنبل]] خلاصه گردید، و [[متکلمان]] و خردورزان و هر کس که به نوعی بر [[عقیده]] [[اسلامی]]، با [[خرد]] [[استدلال]] می‌کرد، از چتر [[اهل سنت]] بیرون رفت. و از این اصطلاح، جز [[اصحاب]] [[حدیث]] به [[رهبری]] [[احمد بن حنبل]] چیزی به اذهان خطور نمی‌کرد.
*[[احمد بن حنبل]] در مسئله [[خلق]] [[قرآن]] در برابر [[معتزله]] [[مقاومت]] کرد و در رأس [[اهل حدیث]] قرار گرفت و [[اهل حدیث]] و یا [[اهل سنت]] در [[پیروان]] [[ابن حنبل]] خلاصه گردید، و [[متکلمان]] و خردورزان و هر کس که به نوعی بر [[عقیده]] [[اسلامی]]، با [[خرد]] [[استدلال]] می‌کرد، از چتر [[اهل سنت]] بیرون رفت. و از این اصطلاح، جز [[اصحاب]] [[حدیث]] به [[رهبری]] [[احمد بن حنبل]] چیزی به اذهان خطور نمی‌کرد.
*در آغاز [[قرن چهارم]] [[اسلامی]]، [[ابوالحسن اشعری]] در [[مسجد]] جامع [[بصره]] از اعتزال [[توبه]] کرد و خود را پیرو [[احمد بن حنبل]] نامید<ref>ابن‌ندیم، الفهرست، ص۲۷۱؛ ابن‌خلکان، وفیات الاعیان، ج۳، ص۲۸۵.</ref> و با [[برنامه‌ریزی]] خاصی به تنظیم [[عقاید]] [[سنت]] موروث از [[احمد بن حنبل]]، پرداخت، و توانست در میان گروهی از [[اهل سنت]] جای خاصی باز کند بالأخص آن‌گاه که [[کتاب ]] "الابانة" را منتشر نمود که درست نسخه دومی از [[عقاید]] [[احمد بن حنبل]] است، ولی در عین حال دیدگاه او با [[احمد بن حنبل]]، یک‌سان نبود، زیرا او از [[مکتب]] اعتزال [[توبه]] کرد نه از [[علم کلام]] و لذا کوشید در تألیف دوم خود "اللُمَع" [[عقاید]] [[اهل سنت]] را با [[صبغه]] [[کلامی]] [[اثبات]] نماید، حتی رساله‌ای در [[لزوم]] بهره‌گیری از [[علم کلام]] نگاشت<ref>جعفر سبحانی، بحوث فی الملل والنحل، ج۲، ص۵۱-۶۰.</ref>.
*در آغاز [[قرن چهارم]] [[اسلامی]]، [[ابوالحسن اشعری]] در [[مسجد]] جامع [[بصره]] از اعتزال [[توبه]] کرد و خود را پیرو [[احمد بن حنبل]] نامید<ref>ابن‌ندیم، الفهرست، ص۲۷۱؛ ابن‌خلکان، وفیات الاعیان، ج۳، ص۲۸۵.</ref> و با [[برنامه‌ریزی]] خاصی به تنظیم [[عقاید]] [[سنت]] موروث از [[احمد بن حنبل]]، پرداخت، و توانست در میان گروهی از [[اهل سنت]] جای خاصی باز کند بالأخص آن‌گاه که [[کتاب ]] "الابانة" را منتشر نمود که درست نسخه دومی از [[عقاید]] [[احمد بن حنبل]] است، ولی در عین حال دیدگاه او با [[احمد بن حنبل]]، یک‌سان نبود، زیرا او از [[مکتب]] اعتزال [[توبه]] کرد نه از [[علم کلام]] و لذا کوشید در تألیف دوم خود "اللُمَع" [[عقاید]] [[اهل سنت]] را با [[صبغه]] [[کلامی]] [[اثبات]] نماید، حتی رساله‌ای در [[لزوم]] بهره‌گیری از [[علم کلام]] نگاشت<ref>جعفر سبحانی، بحوث فی الملل والنحل، ج۲، ص۵۱-۶۰.</ref>.
*بیشتر [[حنابله]] که [[لقب]] [[اهل سنت]] را ویژه خود می‌دانستند او را در حال حیاتش و حتی پس از فوت، به عنوان [[اهل سنت]] نپذیرفتند و لذا وقتی [[اشعری]] به [[بغداد]] آمد، و با بَرْبهاری، پیشوای [[حنابله]] [[سخن]] گفت و یادآور شد که بر جبایی و پسر او [[ابوهاشم]] و بر [[یهود]] و [[نصاری]] و [[مجوس]] نقد نوشته‌ام، وقتی سخن او به آخر رسید، بربهاری گفت: من از سخنان تو چیزی نفهمیدم، و جز آنچه [[احمد بن حنبل]] گفته نمی‌پذیریم. روی این اساس [[ابن‌حزم]]، [[ابوالحسن اشعری]] را دورترین [[فرد]] از [[اهل سنت]] معرفی می‌کند<ref>بغدادی، الفصل فی الملل والنحل، ج۲، ص۳۶۵.</ref>. ولی به مرور زمان و بر اثر [[تبلیغ]] تربیت‌ یافتگان [[مکتب]] او، [[امامت]] [[اشعری]] برای [[اهل سنت]] جا افتاد و جز [[حنابله]]، همگان تحت [[ریاست]] او قرار گرفتند و لذا او در هر دو کتاب، خود را تنظیم‌کننده [[عقاید]] [[اهل سنت]] معرفی می‌کند<ref>اشعری، علی بن اسماعیل، الابانة عن اصول الدیانة، ص۴۳؛ علی بن اسماعیل اشعری، مقالات الاسلامیین، ص۳۵۰.</ref> و [[عبدالقاهر بغدادی]] که خود از [[اشاعره]] است پس از [[گفتگو]] در [[حدیث افتراق]] [[امت]] به هفتاد و سه [[فرقه]] می‌گوید: [[اهل]] [[نجات]] جز [[اهل سنت و جماعت]] [[فقیهان]] [[امت]]، [[متکلمان]] مثبتان صفات خبریه کسی نیست<ref>عبدالقاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، ص۳۱۸-۳۱۹.</ref>.
*بیشتر [[حنابله]] که [[لقب]] [[اهل سنت]] را ویژه خود می‌دانستند او را در حال حیاتش و حتی پس از فوت، به عنوان [[اهل سنت]] نپذیرفتند و لذا وقتی [[اشعری]] به [[بغداد]] آمد، و با بَرْبهاری، پیشوای [[حنابله]] [[سخن]] گفت و یادآور شد که بر جبایی و پسر او [[ابوهاشم]] و بر [[یهود]] و [[نصاری]] و [[مجوس]] نقد نوشته‌ام، وقتی سخن او به آخر رسید، بربهاری گفت: من از سخنان تو چیزی نفهمیدم، و جز آنچه [[احمد بن حنبل]] گفته نمی‌پذیریم. روی این اساس [[ابن‌حزم]]، [[ابوالحسن اشعری]] را دورترین فرد از [[اهل سنت]] معرفی می‌کند<ref>بغدادی، الفصل فی الملل والنحل، ج۲، ص۳۶۵.</ref>. ولی به مرور زمان و بر اثر [[تبلیغ]] تربیت‌ یافتگان [[مکتب]] او، [[امامت]] [[اشعری]] برای [[اهل سنت]] جا افتاد و جز [[حنابله]]، همگان تحت [[ریاست]] او قرار گرفتند و لذا او در هر دو کتاب، خود را تنظیم‌کننده [[عقاید]] [[اهل سنت]] معرفی می‌کند<ref>اشعری، علی بن اسماعیل، الابانة عن اصول الدیانة، ص۴۳؛ علی بن اسماعیل اشعری، مقالات الاسلامیین، ص۳۵۰.</ref> و [[عبدالقاهر بغدادی]] که خود از [[اشاعره]] است پس از [[گفتگو]] در [[حدیث افتراق]] [[امت]] به هفتاد و سه [[فرقه]] می‌گوید: [[اهل]] [[نجات]] جز [[اهل سنت و جماعت]] [[فقیهان]] [[امت]]، [[متکلمان]] مثبتان صفات خبریه کسی نیست<ref>عبدالقاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، ص۳۱۸-۳۱۹.</ref>.
*[[سعدالدین تفتازانی]] نیز پس از [[مذاکره]] درباره افتراق [[امت]] می‌گوید: [[اشعری]] با استاد خود جبایی [[مناظره]] کرد و او و تلامیذ وی به ابطال [[مذهب]] [[معتزله]] پرداختند و به [[اثبات]] آنچه در [[سنت]] آمده و [[جماعت]] [[اسلامی]] آن را پذیرفته‌اند، [[همت]] گماردند، و [[لقب]] [[اهل سنت و جماعت]] را گرفتند<ref>سعدالدین تفتازانی، شرح العقائد النسفیه، ص۱۶.</ref>.
*[[سعدالدین تفتازانی]] نیز پس از [[مذاکره]] درباره افتراق [[امت]] می‌گوید: [[اشعری]] با استاد خود جبایی [[مناظره]] کرد و او و تلامیذ وی به ابطال [[مذهب]] [[معتزله]] پرداختند و به [[اثبات]] آنچه در [[سنت]] آمده و [[جماعت]] [[اسلامی]] آن را پذیرفته‌اند، [[همت]] گماردند، و [[لقب]] [[اهل سنت و جماعت]] را گرفتند<ref>سعدالدین تفتازانی، شرح العقائد النسفیه، ص۱۶.</ref>.
*همزمان با [[اشعری]]، [[ابومنصور ماتریدی سمرقندی]] در [[مشرق]] [[جهان اسلام]] با برنامه‌ای مشابه [[ابوالحسن اشعری]] [[ظهور]] کرد او که خود را [[ناصر]] [[اهل سنت]] خواند مکتبی را پی ریزی کرد که گرایش‌های [[عقلانی]] آن بیش از [[اشعری]] بود و سرانجام [[مکتب]] او مکتبی متوسط بین دو [[مکتب]] [[معتزله]] و [[اشعری]] قرار گرفت.
*همزمان با [[اشعری]]، [[ابومنصور ماتریدی سمرقندی]] در [[مشرق]] [[جهان اسلام]] با برنامه‌ای مشابه [[ابوالحسن اشعری]] [[ظهور]] کرد او که خود را [[ناصر]] [[اهل سنت]] خواند مکتبی را پی ریزی کرد که گرایش‌های [[عقلانی]] آن بیش از [[اشعری]] بود و سرانجام [[مکتب]] او مکتبی متوسط بین دو [[مکتب]] [[معتزله]] و [[اشعری]] قرار گرفت.

نسخهٔ ‏۲۷ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۷

آیکون خرد

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اهل سنت است. "اهل سنت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اهل سنت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  1. سنت به معنای گفتار و کردار و سکوت پیامبر اسلام(ص) در هر عملی که انجام می‌گیرد، و مقصود از گفتار، امر و نهی الزامی و غیر الزامی اوست، و امر و نهی الزامی را، وجوب و حرمت، و غیر الزامی از هر دو را، ندب و کراهت می‌نامند[۵].
  2. سنت در مقابل بدعت است. عمل و کاری که قابل استناد به شریعت باشد، سنت و خلاف آن بدعت است؛ چنان‌که امام علی(ع) فرموده است: "آنان سنت را زنده کرده و بدعت را میرانده‌اند"[۶].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ↑ راغب اصفهانی، المفردات، ماده اهل.
  2. ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۳، ماده سن.
  3. ↑ «بنا به سنّت خداوند در میان کسانی که پیش از این برگذشته‌اند» سوره احزاب، آیه ۳۸.
  4. ↑ «وَ مَنْ سَنَّ سُنَّةً سَيِّئَةً كَانَ عَلَيْهِ وِزْرُهَا وَ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِهَا»؛ مستدرک الوسائل، ج۱، ص۲۲۹، شماره ۱۳۹۵۶.
  5. ↑ ابن اثیر، النهایة فی غریب الحدیث والأثر، ج۹، ص۴۰۹.
  6. ↑ «أَحْيَوُا السُّنَّةَ وَ أَمَاتُوا الْبِدْعَةَ»؛ نهج البلاغه، خطبه ۱۸۲.
  7. ↑ غزالی، ابوحامد محمد، فضائح الباطنیة، ص۷۸.
  8. ↑ «روزی که چهره‌هایی سپید و چهره‌هایی سیاه می‌گردد» سوره آل عمران، آیه ۱۰۶.
  9. ↑ سیوطی، جلال‌الدین، الدر المنثور، ج۲، ص۲۹۱.
  10. ↑ ابن‌کثیر دمشقی، تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۹۸.
  11. ↑ و قد علمتُم ان أهلَ السنة كانُوا يقولون: الاعتصامُ بالسنةِ نجاةُ وسيقبَض العلمُ قبضاً سَريعاً.
  12. ↑ غزالی، ابوحامد محمد، فضائح الباطنیة، ص۷۸-۷۹.
  13. ↑ تدریب الحدیث، ج۱، ص۳۲۸.
  14. ↑ رسالة السنة، ص۴۴-۵۰.
  15. ↑ ابن‌ندیم، الفهرست، ص۲۷۱؛ ابن‌خلکان، وفیات الاعیان، ج۳، ص۲۸۵.
  16. ↑ جعفر سبحانی، بحوث فی الملل والنحل، ج۲، ص۵۱-۶۰.
  17. ↑ بغدادی، الفصل فی الملل والنحل، ج۲، ص۳۶۵.
  18. ↑ اشعری، علی بن اسماعیل، الابانة عن اصول الدیانة، ص۴۳؛ علی بن اسماعیل اشعری، مقالات الاسلامیین، ص۳۵۰.
  19. ↑ عبدالقاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، ص۳۱۸-۳۱۹.
  20. ↑ سعدالدین تفتازانی، شرح العقائد النسفیه، ص۱۶.
  21. ↑ مفتاح السعادة ومصباح السیادة، ج۲، ص۲۲- ۲۳.
  22. ↑ اتحاف السادة المتقین، ج۲، ص۸.
  23. ↑ ابن‌تیمیه، منهاج السنه، ج۷۲، ص۲۲۱.
  24. ↑ محمد بن اسماعیل بخاری، صحیح بخاری، ج۱، ص۲۷.
  25. ↑ مصادر الفقه الإسلامی ومنابعه، ص۹۵.
  26. ↑ سبحانی، جعفر، اهل سنت، دانشنامه کلام اسلامی، ج۱.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=اهل_سنت_در_کلام_اسلامی&oldid=410853»