طغیان در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۴

معناشناسی

طغیان مصدر از مادّه طغی به معنای تجاوز از حدّ متعارف و عدم تأثر از مقام ربوبیّت به سبب استکبار و خروج از زیّ عبودیّت و هم‌خانواده با طاغوت است. این صفت یکی از حالات مذموم انسان است که در حالات استغنا حاصل می‌گردد و موجب طغیان‌گری و داشتن روحیه تجاوز می‌گردد. البته طغیان دارای مراتب و درجاتی است. یکی از موارد آن تجاوز از حدّ و کیفر در حوزه اجتماعی است؛ یا بی‌رویگی در مصرف. راغب آن ‌را تجاوز حدّ در گناه می‌داند و در طغیان آب به صورت استعاره گفته است. طبرسی در مجمع البیان فرموده: "طغیان از آب: به معنای تجاوز از حدّ رود و سرازیر شدن محدوده متعارف آن است".

طغیان در قرآن

طغیان در قرآن فقط در طغیان آدمی و طغیان آب به کار رفته است. همچنین در توزین مثل: ﴿أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ﴾^[۱] معنای آن مطلق تجاوز از حدّ است و آن با گناه و طغیان آب و غیر آن تطبیق می‌شود که گناهکار از حد خویش تجاوز کرده و گرنه حدّ او انسانیت و نیکوکاری و تعادل در رفتار است. مثلاً اینکه درباره قدرت و شخص مستظهر به آن فرعون آمده: ﴿اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى﴾^[۲]. به این دلیل است که فرعون به استبداد و ظلم روی آورده بود. یا درباره زمان و شرایط سوار شدن حضرت نوح (ع) در کشتی آمده: ﴿إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ﴾^[۳]. در اشاره به جوشان و سرازیر شدن آب است: ﴿وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا﴾^[۴] (طغوی): اسم است از طغیان، چنان‌که در مفردات و قاموس گفته است ﴿كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا﴾^[۵].ثمود به واسطه طغیانی که داشت پیامبر خدا را تکذیب کرد. کلمه (طاغیة): اسم فاعل است از طغیان. ﴿فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ﴾^[۶] بنابراین، وقتی در آیاتی خداوند خطاب به پیامبر می‌کند و می‌گوید: ﴿وَلَا تَطْغَوْا﴾^[۷] به این معناست که چنین صفتی در انسان باید زدوده شود. یا درباره آن‌چه به او نازل شده ﴿مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا﴾^[۸] می‌گوید در آموزه‌های وحی به تو وصف تجاوزگری وجود ندارد.

﴿فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ﴾^[۹].
﴿فَذَكِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ * أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ * قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِينَ * أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُمْ بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ﴾^[۱۰].
﴿وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا وَأَلْقَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُفْسِدِينَ﴾^[۱۱].
﴿قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلَى شَيْءٍ حَتَّى تُقِيمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ﴾^[۱۲].
﴿كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ * أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ * فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ﴾^[۱۳].
﴿وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلَّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا﴾^[۱۴].

البته آیات دیگری که این ماده استعمال شده و هر چند به صورت مستقیم ناظر به حیات پیامبر نیست، اما به مسائل دعوت آن حضرت اشاره دارد، مانند:

﴿كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَى﴾^[۱۵].
﴿الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ﴾^[۱۶].
﴿فَأَمَّا مَنْ طَغَى﴾^[۱۷].
﴿مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى﴾^[۱۸].
﴿وَأَمَّا الْغُلَامُ فَكَانَ أَبَوَاهُ مُؤْمِنَيْنِ فَخَشِينَا أَنْ يُرْهِقَهُمَا طُغْيَانًا وَكُفْرًا﴾^[۱۹].

نکات

در آیات فوق این موضوعات مطرح گردیده است:

اجتناب از طغیان، از پندها و مواعظ خداوند به پیامبر و مؤمنان: ﴿فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا﴾^[۲۰].
تهمت کهانت و شاعری از سوی کافران به پیامبر از آثار طغیان آنان: ﴿فَذَكِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ * أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ * أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُمْ بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ﴾^[۲۱].
موضع‌گیری یهود بر علیه پیامبر، و معارف نازل شده بر او بارزترین نمود طغیان و سرکشی: ﴿وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا﴾^[۲۲]، ﴿كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ * أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ * فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ﴾^[۲۳].
خداوند پیامبرش را در برابر سرسختی و لجاجت دشمنان دلداری داده، می‌گوید: اگر آنها در مقابل سخنانت این چنین لجاجت به خرج می‌دهند و ایمان نمی‌آورند مطلب تازه‌ای نیست، به خاطر بیاور هنگامی را که به تو گفتیم پروردگارت احاطه کامل بر مردم دارد و از وضعشان کاملاً آگاه است ﴿وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ...﴾^[۲۴] و همیشه در برابر دعوت پیامبران، گروهی پاکدل ایمان آورده‌اند و گروهی متعصب و لجوج به بهانه‌جویی و کارشکنی و دشمنی برخاسته‌اند، در گذشته چنین بوده، امروز نیز چنین است. ما آنها را بیم داده - و انذار - می‌کنیم اما جز طغیان عظیم، چیزی بر آنها نمی‌افزاید ﴿وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا﴾^[۲۵] زیرا اگر دل و جان آدمی آماده پذیرش حق نباشد، نه تنها سخن حق در آن اثر نمی‌گذارد، بلکه غالباً نتیجه معکوس می‌دهد و به خاطر سرسختی و مقاومت منفی بر گمراهی طغیان و لجاجتشان می‌افزاید^[۲۶].

منابع

سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم

پانویس

↑ «که در ترازو تجاوز نکنید» سوره الرحمن، آیه ۸.
↑ «به سوی فرعون روان شو که او سرکشی کرده است» سوره طه، آیه ۲۴.
↑ «ما آنگاه که آب سر برکشید، شما را در کشتی (نوح) سوار کردیم» سوره حاقه، آیه ۱۱.
↑ «و آنان را بیم می‌دهیم اما جز سرکشی بزرگ، به آنان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۶۰.
↑ «قوم “ثمود” با سرکشی خود (پیامبران را) دروغ انگاشتند» سوره شمس، آیه ۱۱.
↑ «اما قوم ثمود با سرکشی خویش به نابودی افکنده شدند» سوره حاقه، آیه ۵.
↑ «و سرکشی نورزید» سوره هود، آیه ۱۱۲.
↑ «بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید» سوره مائده، آیه ۶۴.
↑ «پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند) و سرکشی نورزید که او به آنچه انجام می‌دهید بیناست» سوره هود، آیه ۱۱۲.
↑ «بنابراین پند بده که تو، به (برکت) نعمت پروردگارت نه پیشگویی و نه دیوانه * بلکه می‌گویند شاعری است که چشم به راه رویداد مرگ برای اوییم * بگو: چشم به راه بدارید که من هم با شما از چشم‌دارندگان به راهم * آیا خردهایشان (آنان را) بدین (پندار) واداشته است یا آنان قومی گردنکش‌اند؟» سوره طور، آیه ۲۹-۳۲.
↑ «و یهودیان گفتند که دست خداوند بسته است، دستشان بسته باد و بر آنچه گفته‌اند لعنت بر ایشان باد بلکه دست‌های او باز است و هرگونه بخواهد می‌بخشد و بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید؛ و میان آنان تا رستخیز دشمنی و کینه‌جویی افکندیم؛ هر بار که آتشی را برای جنگ بر افروختند خداوند آن را خاموش گردانید؛ و در زمین به تباهی می‌کوشند و خداوند تبهکاران را دوست نمی‌دارد» سوره مائده، آیه ۶۴.
↑ «بگو: ای اهل کتاب! تا تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارتان به سوی شما فرو فرستاده شده است بر پا ندارید بر حق نیستید؛ و بی‌گمان آنچه از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید پس بر گروه کافران اندوه مخور» سوره مائده، آیه ۶۸.
↑ «بدین‌گونه برای کسانی که پیش از آنان بودند، هیچ پیامبری نیامد مگر اینکه گفتند: او جادوگر یا دیوانه است * آیا یکدیگر را بدان سفارش کردند؟ (نه) بلکه آنان قومی سرکش بودند * پس، از آنان روی بگردان که سزاوار سرزنش نیستی» سوره ذاریات، آیه ۵۲.
↑ «و (یاد کن) آنگاه را که با تو گفتیم: پروردگارت به مردم چیرگی دارد و خوابی که ما به تو نمایاندیم و درخت لعنت شده در قرآن را جز برای آزمون مردم قرار ندادیم و آنان را بیم می‌دهیم اما جز سرکشی بزرگ، به آنان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۶۰.
↑ «حاشا؛ انسان سرکشی می‌ورزد» سوره علق، آیه ۶.
↑ «آنان که در شهرها سر به سرکشی برداشتند» سوره فجر، آیه ۱۱.
↑ «اما آنکه سرکشی کرده باشد» سوره نازعات، آیه ۳۷.
↑ «چشم (وی سوی دیگر) نگشت و کژ ندید» سوره نجم، آیه ۱۷.
↑ «امّا آن نوجوان، پدر و مادرش مؤمن بودند؛ ترسیدیم که آنان را به سرکشی و کفر وادارد» سوره کهف، آیه ۸۰.
↑ «پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند) و سرکشی نورزید» سوره هود، آیه ۱۱۲.
↑ «بنابراین پند بده که تو، به (برکت) نعمت پروردگارت نه پیشگویی و نه دیوانه * بلکه می‌گویند شاعری است که چشم به راه رویداد مرگ برای اوییم * آیا خردهایشان (آنان را) بدین (پندار) واداشته است یا آنان قومی گردنکش‌اند؟» سوره طور، آیه ۲۹-۳۲.
↑ «و یهودیان گفتند که دست خداوند بسته است، دستشان بسته باد و بر آنچه گفته‌اند لعنت بر ایشان باد بلکه دست‌های او باز است و هرگونه بخواهد می‌بخشد و بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید» سوره مائده، آیه ۶۴.
↑ «بدین‌گونه برای کسانی که پیش از آنان بودند، هیچ پیامبری نیامد مگر اینکه گفتند: او جادوگر یا دیوانه است * آیا یکدیگر را بدان سفارش کردند؟ (نه) بلکه آنان قومی سرکش بودند * پس، از آنان روی بگردان که سزاوار سرزنش نیستی» سوره ذاریات، آیه ۵۲.
↑ «و (یاد کن) آنگاه را که با تو گفتیم: پروردگارت به مردم چیرگی دارد.».. سوره اسراء، آیه ۶۰.
↑ «و آنان را بیم می‌دهیم اما جز سرکشی بزرگ، به آنان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۶۰.
↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۹۶.

[1] «که در ترازو تجاوز نکنید» سوره الرحمن، آیه ۸.

[2] «به سوی فرعون روان شو که او سرکشی کرده است» سوره طه، آیه ۲۴.

[3] «ما آنگاه که آب سر برکشید، شما را در کشتی (نوح) سوار کردیم» سوره حاقه، آیه ۱۱.

[4] «و آنان را بیم می‌دهیم اما جز سرکشی بزرگ، به آنان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۶۰.

[5] «قوم “ثمود” با سرکشی خود (پیامبران را) دروغ انگاشتند» سوره شمس، آیه ۱۱.

[6] «اما قوم ثمود با سرکشی خویش به نابودی افکنده شدند» سوره حاقه، آیه ۵.

[7] «و سرکشی نورزید» سوره هود، آیه ۱۱۲.

[8] «بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید» سوره مائده، آیه ۶۴.

[9] «پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند) و سرکشی نورزید که او به آنچه انجام می‌دهید بیناست» سوره هود، آیه ۱۱۲.

[10] «بنابراین پند بده که تو، به (برکت) نعمت پروردگارت نه پیشگویی و نه دیوانه * بلکه می‌گویند شاعری است که چشم به راه رویداد مرگ برای اوییم * بگو: چشم به راه بدارید که من هم با شما از چشم‌دارندگان به راهم * آیا خردهایشان (آنان را) بدین (پندار) واداشته است یا آنان قومی گردنکش‌اند؟» سوره طور، آیه ۲۹-۳۲.

[11] «و یهودیان گفتند که دست خداوند بسته است، دستشان بسته باد و بر آنچه گفته‌اند لعنت بر ایشان باد بلکه دست‌های او باز است و هرگونه بخواهد می‌بخشد و بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید؛ و میان آنان تا رستخیز دشمنی و کینه‌جویی افکندیم؛ هر بار که آتشی را برای جنگ بر افروختند خداوند آن را خاموش گردانید؛ و در زمین به تباهی می‌کوشند و خداوند تبهکاران را دوست نمی‌دارد» سوره مائده، آیه ۶۴.

[12] «بگو: ای اهل کتاب! تا تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارتان به سوی شما فرو فرستاده شده است بر پا ندارید بر حق نیستید؛ و بی‌گمان آنچه از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید پس بر گروه کافران اندوه مخور» سوره مائده، آیه ۶۸.

[13] «بدین‌گونه برای کسانی که پیش از آنان بودند، هیچ پیامبری نیامد مگر اینکه گفتند: او جادوگر یا دیوانه است * آیا یکدیگر را بدان سفارش کردند؟ (نه) بلکه آنان قومی سرکش بودند * پس، از آنان روی بگردان که سزاوار سرزنش نیستی» سوره ذاریات، آیه ۵۲.

[14] «و (یاد کن) آنگاه را که با تو گفتیم: پروردگارت به مردم چیرگی دارد و خوابی که ما به تو نمایاندیم و درخت لعنت شده در قرآن را جز برای آزمون مردم قرار ندادیم و آنان را بیم می‌دهیم اما جز سرکشی بزرگ، به آنان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۶۰.

[15] «حاشا؛ انسان سرکشی می‌ورزد» سوره علق، آیه ۶.

[16] «آنان که در شهرها سر به سرکشی برداشتند» سوره فجر، آیه ۱۱.

[17] «اما آنکه سرکشی کرده باشد» سوره نازعات، آیه ۳۷.

[18] «چشم (وی سوی دیگر) نگشت و کژ ندید» سوره نجم، آیه ۱۷.

[19] «امّا آن نوجوان، پدر و مادرش مؤمن بودند؛ ترسیدیم که آنان را به سرکشی و کفر وادارد» سوره کهف، آیه ۸۰.

[20] «پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند) و سرکشی نورزید» سوره هود، آیه ۱۱۲.

[21] «بنابراین پند بده که تو، به (برکت) نعمت پروردگارت نه پیشگویی و نه دیوانه * بلکه می‌گویند شاعری است که چشم به راه رویداد مرگ برای اوییم * آیا خردهایشان (آنان را) بدین (پندار) واداشته است یا آنان قومی گردنکش‌اند؟» سوره طور، آیه ۲۹-۳۲.

[22] «و یهودیان گفتند که دست خداوند بسته است، دستشان بسته باد و بر آنچه گفته‌اند لعنت بر ایشان باد بلکه دست‌های او باز است و هرگونه بخواهد می‌بخشد و بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید» سوره مائده، آیه ۶۴.

[23] «بدین‌گونه برای کسانی که پیش از آنان بودند، هیچ پیامبری نیامد مگر اینکه گفتند: او جادوگر یا دیوانه است * آیا یکدیگر را بدان سفارش کردند؟ (نه) بلکه آنان قومی سرکش بودند * پس، از آنان روی بگردان که سزاوار سرزنش نیستی» سوره ذاریات، آیه ۵۲.

[24] «و (یاد کن) آنگاه را که با تو گفتیم: پروردگارت به مردم چیرگی دارد.».. سوره اسراء، آیه ۶۰.

[25] «و آنان را بیم می‌دهیم اما جز سرکشی بزرگ، به آنان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۶۰.

[26] سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۹۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

[۲۶]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{نبوت}}
+{{مدخل مرتبط
-<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[طغیان]]''' است. "'''[[طغیان]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
+| موضوع مرتبط = طغیان
-<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[طغیان در قرآن]] - [[طغیان در حدیث]] - [[طغیان در کلام اسلامی]]</div>
+| عنوان مدخل  = طغیان
-<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[طغیان (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
+| مداخل مرتبط = [[طغیان در قرآن]] - [[طغیان در فقه سیاسی]] - [[طغیان در جامعه‌شناسی اسلامی]]
+| پرسش مرتبط  =
+}}
-==معناشناسی==
+== معناشناسی ==
 [[طغیان]] مصدر از مادّه طغی به معنای [[تجاوز]] از حدّ متعارف و عدم تأثر از [[مقام]] [[ربوبیّت]] به سبب [[استکبار]] و [[خروج]] از زیّ [[عبودیّت]] و هم‌خانواده با [[طاغوت]] است. این صفت یکی از حالات مذموم [[انسان]] است که در حالات استغنا حاصل می‌گردد و موجب طغیان‌گری و داشتن [[روحیه]] [[تجاوز]] می‌گردد. البته [[طغیان]] دارای مراتب و درجاتی است. یکی از موارد آن [[تجاوز]] از حدّ و [[کیفر]] در حوزه [[اجتماعی]] است؛ یا بی‌رویگی در [[مصرف]]. راغب آن ‌را [[تجاوز]] حدّ در [[گناه]] می‌داند و در [[طغیان]] [[آب]] به صورت استعاره گفته است. [[طبرسی]] در [[مجمع البیان]] فرموده: "[[طغیان]] از [[آب]]: به معنای [[تجاوز]] از حدّ رود و سرازیر شدن محدوده متعارف آن است".
-==طغیان در قرآن==
+== طغیان در قرآن ==
-طغیان در [[قرآن]] فقط در [[طغیان]] [[آدمی]] و [[طغیان]] [[آب]] به کار رفته است. همچنین در توزین مثل: {{متن قرآن|أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ}}<ref>«که در ترازو تجاوز نکنید» سوره الرحمن، آیه ۸.</ref> معنای آن مطلق [[تجاوز]] از حدّ است و آن با [[گناه]] و [[طغیان]] [[آب]] و غیر آن [[تطبیق]] می‌شود که [[گناهکار]] از حد خویش [[تجاوز]] کرده و گرنه حدّ او [[انسانیت]] و [[نیکوکاری]] و [[تعادل]] در [[رفتار]] است. مثلاً اینکه درباره [[قدرت]] و شخص مستظهر به آن [[فرعون]] آمده: {{متن قرآن|اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى}}<ref>«به سوی فرعون روان شو که او سرکشی کرده است» سوره طه، آیه ۲۴.</ref>. به این [[دلیل]] است که [[فرعون]] به [[استبداد]] و [[ظلم]] روی آورده بود. یا درباره زمان و شرایط [[سوار شدن]] [[حضرت نوح]] {{ع}} در کشتی آمده: {{متن قرآن|إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ}}<ref>«ما آنگاه که آب سر برکشید، شما را در کشتی (نوح) سوار کردیم» سوره حاقه، آیه ۱۱.</ref>. در اشاره به جوشان و سرازیر شدن [[آب]] است: {{متن قرآن|وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا}}<ref>«و آنان را بیم می‌دهیم اما جز سرکشی بزرگ، به آنان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۶۰.</ref> (طغوی): اسم است از [[طغیان]]، چنان‌که در مفردات و قاموس گفته است {{متن قرآن|كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا}}<ref>«قوم “ثمود” با سرکشی خود (پیامبران را) دروغ انگاشتند» سوره شمس، آیه ۱۱.</ref>.[[ثمود]] به واسطه طغیانی که داشت [[پیامبر خدا]] را [[تکذیب]] کرد. کلمه (طاغیة): اسم فاعل است از [[طغیان]]. {{متن قرآن|فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ}}<ref>«اما قوم ثمود با سرکشی خویش به نابودی افکنده شدند» سوره حاقه، آیه ۵.</ref> بنابراین، وقتی در آیاتی [[خداوند]] خطاب به [[پیامبر]] می‌کند و می‌گوید: {{متن قرآن|وَلَا تَطْغَوْا}}<ref>«و سرکشی نورزید» سوره هود، آیه ۱۱۲.</ref> به این معناست که چنین صفتی در [[انسان]] باید زدوده شود. یا درباره آن‌چه به او نازل شده {{متن قرآن|مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا}}<ref>«بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید» سوره مائده، آیه ۶۴.</ref> می‌گوید در آموزه‌های [[وحی]] به تو [[وصف]] تجاوزگری وجود ندارد.
+طغیان در [[قرآن]] فقط در [[طغیان]] [[آدمی]] و [[طغیان]] [[آب]] به کار رفته است. همچنین در توزین مثل: {{متن قرآن|أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ}}<ref>«که در ترازو تجاوز نکنید» سوره الرحمن، آیه ۸.</ref> معنای آن مطلق [[تجاوز]] از حدّ است و آن با [[گناه]] و [[طغیان]] [[آب]] و غیر آن [[تطبیق]] می‌شود که [[گناهکار]] از حد خویش [[تجاوز]] کرده و گرنه حدّ او [[انسانیت]] و [[نیکوکاری]] و [[تعادل]] در [[رفتار]] است. مثلاً اینکه درباره [[قدرت]] و شخص مستظهر به آن [[فرعون]] آمده: {{متن قرآن|اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى}}<ref>«به سوی فرعون روان شو که او سرکشی کرده است» سوره طه، آیه ۲۴.</ref>. به این [[دلیل]] است که [[فرعون]] به [[استبداد]] و [[ظلم]] روی آورده بود. یا درباره زمان و شرایط [[سوار شدن]] [[حضرت نوح]] {{ع}} در کشتی آمده: {{متن قرآن|إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ}}<ref>«ما آنگاه که آب سر برکشید، شما را در کشتی (نوح) سوار کردیم» سوره حاقه، آیه ۱۱.</ref>. در اشاره به جوشان و سرازیر شدن [[آب]] است: {{متن قرآن|وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا}}<ref>«و آنان را بیم می‌دهیم اما جز سرکشی بزرگ، به آنان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۶۰.</ref> (طغوی): اسم است از [[طغیان]]، چنان‌که در مفردات و قاموس گفته است {{متن قرآن|كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا}}<ref>«قوم “ثمود” با سرکشی خود (پیامبران را) دروغ انگاشتند» سوره شمس، آیه ۱۱.</ref>.[[ثمود]] به واسطه طغیانی که داشت [[پیامبر خدا]] را [[تکذیب]] کرد. کلمه (طاغیة): اسم فاعل است از [[طغیان]]. {{متن قرآن|فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ}}<ref>«اما قوم ثمود با سرکشی خویش به نابودی افکنده شدند» سوره حاقه، آیه ۵.</ref> بنابراین، وقتی در آیاتی [[خداوند]] خطاب به [[پیامبر]] می‌کند و می‌گوید: {{متن قرآن|وَلَا تَطْغَوْا}}<ref>«و سرکشی نورزید» سوره هود، آیه ۱۱۲.</ref> به این معناست که چنین صفتی در [[انسان]] باید زدوده شود. یا درباره آن‌چه به او نازل شده {{متن قرآن|مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا}}<ref>«بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید» سوره مائده، آیه ۶۴.</ref> می‌گوید در آموزه‌های [[وحی]] به تو وصف تجاوزگری وجود ندارد.
 #{{متن قرآن|فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ}}<ref>«پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند) و سرکشی نورزید که او به آنچه انجام می‌دهید بیناست» سوره هود، آیه ۱۱۲.</ref>.
 #{{متن قرآن|فَذَكِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ * أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ * قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِينَ * أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُمْ بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ}}<ref>«بنابراین پند بده که تو، به (برکت) نعمت پروردگارت نه پیشگویی و نه دیوانه * بلکه می‌گویند شاعری است که چشم به راه رویداد مرگ برای اوییم * بگو: چشم به راه بدارید که من هم با شما از چشم‌دارندگان به راهم * آیا خردهایشان (آنان را) بدین (پندار) واداشته است یا آنان قومی گردنکش‌اند؟» سوره طور، آیه ۲۹-۳۲.</ref>.
@@ خط ۲۳: / خط ۲۵: @@
 #{{متن قرآن|وَأَمَّا الْغُلَامُ فَكَانَ أَبَوَاهُ مُؤْمِنَيْنِ فَخَشِينَا أَنْ يُرْهِقَهُمَا طُغْيَانًا وَكُفْرًا}}<ref>«امّا آن نوجوان، پدر و مادرش مؤمن بودند؛ ترسیدیم که آنان را به سرکشی و کفر وادارد» سوره کهف، آیه ۸۰.</ref>.
-==نکات==
+== نکات ==
 در [[آیات]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است:
-#اجتناب از [[طغیان]]، از [[پندها]] و [[مواعظ]] [[خداوند]] به [[پیامبر]] و [[مؤمنان]]: {{متن قرآن|فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا}}<ref>«پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند) و سرکشی نورزید» سوره هود، آیه ۱۱۲.</ref>.
+# اجتناب از [[طغیان]]، از [[پندها]] و [[مواعظ]] [[خداوند]] به [[پیامبر]] و [[مؤمنان]]: {{متن قرآن|فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْا}}<ref>«پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند) و سرکشی نورزید» سوره هود، آیه ۱۱۲.</ref>.
 # [[تهمت]] [[کهانت]] و [[شاعری]] از سوی [[کافران]] به [[پیامبر]] از آثار [[طغیان]] آنان: {{متن قرآن|فَذَكِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ * أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ * أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُمْ بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ}}<ref>«بنابراین پند بده که تو، به (برکت) نعمت پروردگارت نه پیشگویی و نه دیوانه * بلکه می‌گویند شاعری است که چشم به راه رویداد مرگ برای اوییم * آیا خردهایشان (آنان را) بدین (پندار) واداشته است یا آنان قومی گردنکش‌اند؟» سوره طور، آیه ۲۹-۳۲.</ref>.
-#موضع‌گیری [[یهود]] بر علیه [[پیامبر]]، و [[معارف]] نازل شده بر او بارزترین نمود [[طغیان]] و [[سرکشی]]: {{متن قرآن|وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا}}<ref>«و یهودیان گفتند که دست خداوند بسته است، دستشان بسته باد و بر آنچه گفته‌اند لعنت بر ایشان باد بلکه دست‌های او باز است و هرگونه بخواهد می‌بخشد و بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید» سوره مائده، آیه ۶۴.</ref>، {{متن قرآن|كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ * أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ * فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ}}<ref>«بدین‌گونه برای کسانی که پیش از آنان بودند، هیچ پیامبری نیامد مگر اینکه گفتند: او جادوگر یا دیوانه است * آیا یکدیگر را بدان سفارش کردند؟ (نه) بلکه آنان قومی سرکش بودند * پس، از آنان روی بگردان که سزاوار سرزنش نیستی» سوره ذاریات، آیه ۵۲.</ref>.
+# موضع‌گیری [[یهود]] بر علیه [[پیامبر]]، و [[معارف]] نازل شده بر او بارزترین نمود [[طغیان]] و [[سرکشی]]: {{متن قرآن|وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَلُعِنُوا بِمَا قَالُوا بَلْ يَدَاهُ مَبْسُوطَتَانِ يُنْفِقُ كَيْفَ يَشَاءُ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ مَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ طُغْيَانًا}}<ref>«و یهودیان گفتند که دست خداوند بسته است، دستشان بسته باد و بر آنچه گفته‌اند لعنت بر ایشان باد بلکه دست‌های او باز است و هرگونه بخواهد می‌بخشد و بی‌گمان آنچه به سوی تو از سوی پروردگارت فرو فرستاده شده است بر سرکشی و کفر بسیاری از آنان می‌افزاید» سوره مائده، آیه ۶۴.</ref>، {{متن قرآن|كَذَلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ * أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ * فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ}}<ref>«بدین‌گونه برای کسانی که پیش از آنان بودند، هیچ پیامبری نیامد مگر اینکه گفتند: او جادوگر یا دیوانه است * آیا یکدیگر را بدان سفارش کردند؟ (نه) بلکه آنان قومی سرکش بودند * پس، از آنان روی بگردان که سزاوار سرزنش نیستی» سوره ذاریات، آیه ۵۲.</ref>.
 # [[خداوند]] پیامبرش را در برابر سرسختی و [[لجاجت]] [[دشمنان]] [[دلداری]] داده، می‌گوید: اگر آنها در مقابل سخنانت این چنین [[لجاجت]] به خرج می‌دهند و [[ایمان]] نمی‌آورند مطلب تازه‌ای نیست، به خاطر بیاور هنگامی را که به تو گفتیم پروردگارت احاطه کامل بر [[مردم]] دارد و از وضعشان کاملاً [[آگاه]] است {{متن قرآن|وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ...}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که با تو گفتیم: پروردگارت به مردم چیرگی دارد.».. سوره اسراء، آیه ۶۰.</ref> و همیشه در برابر [[دعوت]] [[پیامبران]]، گروهی [[پاکدل]] [[ایمان]] آورده‌اند و گروهی [[متعصب]] و لجوج به [[بهانه‌جویی]] و کارشکنی و [[دشمنی]] برخاسته‌اند، در گذشته چنین بوده، امروز نیز چنین است. ما آنها را [[بیم]] داده - و [[انذار]] - می‌کنیم اما جز [[طغیان]] [[عظیم]]، چیزی بر آنها نمی‌افزاید {{متن قرآن|وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا}}<ref>«و آنان را بیم می‌دهیم اما جز سرکشی بزرگ، به آنان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۶۰.</ref> زیرا اگر [[دل]] و [[جان آدمی]] آماده [[پذیرش]] [[حق]] نباشد، نه تنها سخن [[حق]] در آن اثر نمی‌گذارد، بلکه غالباً نتیجه معکوس می‌دهد و به خاطر سرسختی و [[مقاومت]] منفی بر [[گمراهی]] [[طغیان]] و لجاجتشان می‌افزاید<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۹۶.</ref>.
-== جستارهای وابسته ==
+== منابع ==
-==منابع==
 {{منابع}}
 # [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']]
+{{پایان منابع}}
-==پانویس==
+== پانویس ==
 {{پانویس}}
-[[رده:طغیان در قرآن]]
+[[رده:طغیان]]
-[[رده:مدخل]]
+[[رده:اصطلاحات سیاسی]]