امامت امام جواد در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{امامت شناسی}} ==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس2}} ' به '==پانویس== {{یادآوری پانویس}} {{پانویس2}} {{امامت شناسی}}') |
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*[[امام جواد]]{{ع}} [[محمد بن علی بن موسی]]، نهمین پیشوای [[شیعیان]] در پانزدهم [[رمضان]] سال ۱۹۵ هجری در [[شهر]] [[مدینه]] دیده به [[جهان]] گشود<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۴۹۲؛ مفید، محمد بن نعمان، ارشاد، ص۲۹۵؛ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الأحکام، ج۶، ص۹۰.</ref> و در آخر [[ذی قعده]] سال ۲۲۰هجری در حدود ۲۵سالگی به [[شهادت]] رسید و در [[قبرستان]] [[قریش]] در [[بغداد]] در کنار [[قبر]] جدش به [[خاک]] سپرده شد<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۴۹۷؛ نوبختی، ابومحمد حسن بن موسی، فرق الشیعة، ص۱۰۰.</ref>. | *[[امام جواد]]{{ع}} [[محمد بن علی بن موسی]]، نهمین پیشوای [[شیعیان]] در پانزدهم [[رمضان]] سال ۱۹۵ هجری در [[شهر]] [[مدینه]] دیده به [[جهان]] گشود<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۴۹۲؛ مفید، محمد بن نعمان، ارشاد، ص۲۹۵؛ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الأحکام، ج۶، ص۹۰.</ref> و در آخر [[ذی قعده]] سال ۲۲۰هجری در حدود ۲۵سالگی به [[شهادت]] رسید و در [[قبرستان]] [[قریش]] در [[بغداد]] در کنار [[قبر]] جدش به [[خاک]] سپرده شد<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۴۹۷؛ نوبختی، ابومحمد حسن بن موسی، فرق الشیعة، ص۱۰۰.</ref>. | ||
*نام [[مادر]] آن [[حضرت]] [[سبیکه]] نوبیه بوده که از نظر [[فضایل اخلاقی]] در درجه والایی قرار داشت و از [[برترین]] [[زنان]] زمان خود بوده<ref>مسعودی، علی بن الحسین، اثبات الوصیة، ص۲۰۹.</ref> و [[امام رضا]]{{ع}} او را بانوی منزه و پاکدامن و با [[فضیلت]] نامیده است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۴۹۲؛ مفید، محمد بن نعمان، ارشاد، ص۳۱۶.</ref> [[امام جواد]]{{ع}} در ۸ سالگی به [[امامت]] رسید و مدت [[امامت]] او حدود ۱۷ سال بوده است<ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]،[[امامت امام جواد (مقاله)|امامت امام جواد]]،[[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص | *نام [[مادر]] آن [[حضرت]] [[سبیکه]] نوبیه بوده که از نظر [[فضایل اخلاقی]] در درجه والایی قرار داشت و از [[برترین]] [[زنان]] زمان خود بوده<ref>مسعودی، علی بن الحسین، اثبات الوصیة، ص۲۰۹.</ref> و [[امام رضا]]{{ع}} او را بانوی منزه و پاکدامن و با [[فضیلت]] نامیده است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۴۹۲؛ مفید، محمد بن نعمان، ارشاد، ص۳۱۶.</ref> [[امام جواد]]{{ع}} در ۸ سالگی به [[امامت]] رسید و مدت [[امامت]] او حدود ۱۷ سال بوده است<ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]،[[امامت امام جواد (مقاله)|امامت امام جواد]]،[[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۲۳-۴۲۴.</ref>. | ||
==[[دلایل امامت]]== | ==[[دلایل امامت]]== | ||
*[[دلایل امامت]] آن [[حضرت]] علاوه بر [[ادله]] [[امامت]] [[ائمه دوازده‌گانه]] [[شیعه]] از قرار ذیل است: | *[[دلایل امامت]] آن [[حضرت]] علاوه بر [[ادله]] [[امامت]] [[ائمه دوازده‌گانه]] [[شیعه]] از قرار ذیل است: | ||
*۱. مهم‌ترین [[دلیل]] [[امامت]] [[امام جواد]]{{ع}} تصریح و [[وصیت امام]] [[رضا]]{{ع}} به [[امامت]] ایشان می‌باشد. [[کلینی]] حدود ۱۴روایت از طرق مختلف در این باره [[نقل]] کرده است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۳۳۱.</ref> [[شیخ مفید]] کسانی را که [[نص]] صریح از [[امام رضا]]{{ع}} درباره [[امامت]] فرزندش [[امام جواد]]{{ع}} [[روایت]] کرده‌اند، نام برده که [[علی بن جعفر بن محمد صادق]]، [[صفوان بن یحیی]]، [[معمر بن خلاد]]، [[حسین بن بشار]]، [[ابن ابونصر بزنطی]]، [[ابن قیاما الواسطی]]، [[حسن بن جهم]]، [[ابویحیی صنعانی]]، [[خیرانی]]، و [[یحیی بن حبیب]] از آن جمله است<ref>مفید، محمد بن نعمان، ارشاد، ج۲، ص۲۶۴.</ref> از این [[روایات]] به خوبی استفاده می‌شود که [[امام رضا]]{{ع}} در موارد متعدد [[امامت]] [[فرزند]] برزگوارش را گوشزد کرده و [[اصحاب خاص]] خویش را در جریان امر گذاشته است. | *۱. مهم‌ترین [[دلیل]] [[امامت]] [[امام جواد]]{{ع}} تصریح و [[وصیت امام]] [[رضا]]{{ع}} به [[امامت]] ایشان می‌باشد. [[کلینی]] حدود ۱۴روایت از طرق مختلف در این باره [[نقل]] کرده است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۳۳۱.</ref> [[شیخ مفید]] کسانی را که [[نص]] صریح از [[امام رضا]]{{ع}} درباره [[امامت]] فرزندش [[امام جواد]]{{ع}} [[روایت]] کرده‌اند، نام برده که [[علی بن جعفر بن محمد صادق]]، [[صفوان بن یحیی]]، [[معمر بن خلاد]]، [[حسین بن بشار]]، [[ابن ابونصر بزنطی]]، [[ابن قیاما الواسطی]]، [[حسن بن جهم]]، [[ابویحیی صنعانی]]، [[خیرانی]]، و [[یحیی بن حبیب]] از آن جمله است<ref>مفید، محمد بن نعمان، ارشاد، ج۲، ص۲۶۴.</ref> از این [[روایات]] به خوبی استفاده می‌شود که [[امام رضا]]{{ع}} در موارد متعدد [[امامت]] [[فرزند]] برزگوارش را گوشزد کرده و [[اصحاب خاص]] خویش را در جریان امر گذاشته است. | ||
*در واقع [[اعتقاد]] اکثر [[اصحاب امام]] [[رضا]]{{ع}} به [[امامت]] [[حضرت جواد]]{{ع}} خود [[دلیل]] دیگری بر [[حقانیت]] [[امامت]] آن بزرگوار است. در یکی از این [[روایات]] که از طریق [[صفوان بن یحیی]] [[نقل]] شده چنین آمده است: او می‌گوید: به [[امام رضا]]{{ع}} عرض کردم، [[خدا]] روز [[مرگ]] تو را به ما نشان ندهد، اگر پیش [[آمدی]] شد به چه کسی مراجعه شود؟ با دست خود اشاره به [[ابی جعفر]] کرد که در برابرش [[ایستاده]] بود، گفتم قربانت گردم این پسری سه ساله است؟ فرمود: کم سالی به [[امامت]] او زیانی ندارد، [[عیسی]]{{ع}} سه ساله به [[پیغمبری]] و [[اقامه حجت]] الهیه [[قیام]] نمود<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ص۳۲۱؛ نیشابوری، فتال، روضة الواعظین، ص۲۳۷؛ بحرانی، سید هاشم، مدینة المعاجز، ج۷، ص۲۷۶.</ref><ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]،[[امامت امام جواد (مقاله)|امامت امام جواد]]،[[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص | *در واقع [[اعتقاد]] اکثر [[اصحاب امام]] [[رضا]]{{ع}} به [[امامت]] [[حضرت جواد]]{{ع}} خود [[دلیل]] دیگری بر [[حقانیت]] [[امامت]] آن بزرگوار است. در یکی از این [[روایات]] که از طریق [[صفوان بن یحیی]] [[نقل]] شده چنین آمده است: او می‌گوید: به [[امام رضا]]{{ع}} عرض کردم، [[خدا]] روز [[مرگ]] تو را به ما نشان ندهد، اگر پیش [[آمدی]] شد به چه کسی مراجعه شود؟ با دست خود اشاره به [[ابی جعفر]] کرد که در برابرش [[ایستاده]] بود، گفتم قربانت گردم این پسری سه ساله است؟ فرمود: کم سالی به [[امامت]] او زیانی ندارد، [[عیسی]]{{ع}} سه ساله به [[پیغمبری]] و [[اقامه حجت]] الهیه [[قیام]] نمود<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ص۳۲۱؛ نیشابوری، فتال، روضة الواعظین، ص۲۳۷؛ بحرانی، سید هاشم، مدینة المعاجز، ج۷، ص۲۷۶.</ref><ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]،[[امامت امام جواد (مقاله)|امامت امام جواد]]،[[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۲۴.</ref>. | ||
*۲. از دیگر [[دلایل امامت]] [[امام جواد]]{{ع}} تصریح [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به [[امامت]] آن [[حضرت]] است. در [[حدیثی]] که [[سلمان فارسی]]، [[صحابه]] بزرگ و [[جلیل]] القدر [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[نقل]] نموده، به طور صریح و روشن به [[امامت]] [[امام جواد]] اشاره شده است<ref>قمی، علی بن محمد، کفایة الأثر، ص۴۳؛ بحرانی، سید هاشم، غایة المرام، ج۱، ص۲۴۳.</ref><ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]،[[امامت امام جواد (مقاله)|امامت امام جواد]]،[[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص | *۲. از دیگر [[دلایل امامت]] [[امام جواد]]{{ع}} تصریح [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به [[امامت]] آن [[حضرت]] است. در [[حدیثی]] که [[سلمان فارسی]]، [[صحابه]] بزرگ و [[جلیل]] القدر [[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[نقل]] نموده، به طور صریح و روشن به [[امامت]] [[امام جواد]] اشاره شده است<ref>قمی، علی بن محمد، کفایة الأثر، ص۴۳؛ بحرانی، سید هاشم، غایة المرام، ج۱، ص۲۴۳.</ref><ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]،[[امامت امام جواد (مقاله)|امامت امام جواد]]،[[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۲۴.</ref>. | ||
*۳. گستردگی [[علم]] [[امام جواد]] در [[کودکی]]، به طوری که به تمام پرسش‌های [[علمی]] و [[فقهی]] پاسخ می‌داد، از [[دلایل امامت]] آن [[حضرت]] محسوب می‌شود. از آن جا که [[امام جواد]]{{ع}} در [[کودکی]] به [[امامت]] رسید، برای عده‌ای در [[امامت]] ایشان [[شبهه]] ایجاد گردید، لذا هشتاد نفر از علمای [[شیعه]] از [[بغداد]] و شهرهای دیگر گرد هم آمده و عازم [[مدینه]] شدند، ابتدا پیش [[عبدالله بن موسی]] رفتند و ویژگی‌های [[امامت]] را در وی ندیدند، سپس [[خدمت]] [[امام جواد]]{{ع}} مشرف شدند، آن [[حضرت]] به همه پرسش‌های آنها پاسخ داد و آنها از پاسخ‌های [[امام]] که نشانه روشن [[امامت]] و [[علم الهی]] بود قانع و شادمان شدند<ref>مسعودی، علی بن الحسین، اثبات الوصیة، ص۲۱۳؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۰، ص۹۹؛ طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامة، ص۲۰۶.</ref> [[اسحاق بن اسماعیل]] که همراه این گروه بود می‌گوید: من نیز در نامه‌ای ده مسئله نوشته بودم تا از آن [[حضرت]] بپرسم، در آن موقع همسرم حامله بود با خود گفتم: اگر به پرسش‌های من پاسخ داد، از او تقاضا می‌کنم که [[دعا]] کند [[خداوند]] بچه‌ای را که همسرم آبستن است، پسر قرار دهد، وقتی که [[مردم]] پرسش‌های خود را مطرح کردند، من نیز [[نامه]] را در دست گرفته به پا خواستم تا مسائل را مطرح کنم. [[امام]] تا مرا دید، فرمود: ای [[اسحاق]]، اسم او را [[احمد]] بگذار. به دنبال این قضیه همسرم پسری به [[دنیا]] آورد و نام او را [[احمد]] گذاشتم<ref>مسعودی، علی بن الحسین، اثبات الوصیة، ص۲۱۵.</ref> در این [[دیدار]] بحث و گفت‌وگوهای دیگری که با [[امام جواد]] صورت گرفت<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۰، ص۹۰؛ مسعودی، علی بن الحسین، اثبات الوصیة، ص۲۱۰؛ مفید، محمد بن نعمان، الاختصاص، ص۱۰۲.</ref> مایه [[اعتقاد]] و [[اطمینان]] کسانی گردید که در [[امامت]] [[امام جواد]] [[شک]] داشتند. گفت و گوی آن [[حضرت]] در ۹ سالگی با [[یحیی بن اکثم]]، [[قاضی]] [[معروف]] حکایت از [[علم الهی]] او دارد. وقتی [[ابن اکثم]] از ایشان درباره [[حکم]] شخصی که در حال احرام شکار کرده است پرسید، [[امام]] در جواب شقوق مختلف برای قضیه [[بیان]] نمود، آن گاه فرمود: بگو کدام یک از اقسام بوده، زیرا هر کدام [[حکم]] جداگانه‌ای دارد، [[یحیی بن اکثم]] متحیر شد و [[ناتوانی]] و زبونی در چهره‌اش [[آشکار]] گردید<ref>مفید، محمد بن نعمان، ارشاد، ج۲، ص۲۷۲؛ مفید، محمد بن نعمان، الاختصاص، ص۹۹؛ طبرسی، احمد بن علی، احتجاج، ج۲، ص۲۴۱.</ref><ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]،[[امامت امام جواد (مقاله)|امامت امام جواد]]،[[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص | *۳. گستردگی [[علم]] [[امام جواد]] در [[کودکی]]، به طوری که به تمام پرسش‌های [[علمی]] و [[فقهی]] پاسخ می‌داد، از [[دلایل امامت]] آن [[حضرت]] محسوب می‌شود. از آن جا که [[امام جواد]]{{ع}} در [[کودکی]] به [[امامت]] رسید، برای عده‌ای در [[امامت]] ایشان [[شبهه]] ایجاد گردید، لذا هشتاد نفر از علمای [[شیعه]] از [[بغداد]] و شهرهای دیگر گرد هم آمده و عازم [[مدینه]] شدند، ابتدا پیش [[عبدالله بن موسی]] رفتند و ویژگی‌های [[امامت]] را در وی ندیدند، سپس [[خدمت]] [[امام جواد]]{{ع}} مشرف شدند، آن [[حضرت]] به همه پرسش‌های آنها پاسخ داد و آنها از پاسخ‌های [[امام]] که نشانه روشن [[امامت]] و [[علم الهی]] بود قانع و شادمان شدند<ref>مسعودی، علی بن الحسین، اثبات الوصیة، ص۲۱۳؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۰، ص۹۹؛ طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامة، ص۲۰۶.</ref> [[اسحاق بن اسماعیل]] که همراه این گروه بود می‌گوید: من نیز در نامه‌ای ده مسئله نوشته بودم تا از آن [[حضرت]] بپرسم، در آن موقع همسرم حامله بود با خود گفتم: اگر به پرسش‌های من پاسخ داد، از او تقاضا می‌کنم که [[دعا]] کند [[خداوند]] بچه‌ای را که همسرم آبستن است، پسر قرار دهد، وقتی که [[مردم]] پرسش‌های خود را مطرح کردند، من نیز [[نامه]] را در دست گرفته به پا خواستم تا مسائل را مطرح کنم. [[امام]] تا مرا دید، فرمود: ای [[اسحاق]]، اسم او را [[احمد]] بگذار. به دنبال این قضیه همسرم پسری به [[دنیا]] آورد و نام او را [[احمد]] گذاشتم<ref>مسعودی، علی بن الحسین، اثبات الوصیة، ص۲۱۵.</ref> در این [[دیدار]] بحث و گفت‌وگوهای دیگری که با [[امام جواد]] صورت گرفت<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۰، ص۹۰؛ مسعودی، علی بن الحسین، اثبات الوصیة، ص۲۱۰؛ مفید، محمد بن نعمان، الاختصاص، ص۱۰۲.</ref> مایه [[اعتقاد]] و [[اطمینان]] کسانی گردید که در [[امامت]] [[امام جواد]] [[شک]] داشتند. گفت و گوی آن [[حضرت]] در ۹ سالگی با [[یحیی بن اکثم]]، [[قاضی]] [[معروف]] حکایت از [[علم الهی]] او دارد. وقتی [[ابن اکثم]] از ایشان درباره [[حکم]] شخصی که در حال احرام شکار کرده است پرسید، [[امام]] در جواب شقوق مختلف برای قضیه [[بیان]] نمود، آن گاه فرمود: بگو کدام یک از اقسام بوده، زیرا هر کدام [[حکم]] جداگانه‌ای دارد، [[یحیی بن اکثم]] متحیر شد و [[ناتوانی]] و زبونی در چهره‌اش [[آشکار]] گردید<ref>مفید، محمد بن نعمان، ارشاد، ج۲، ص۲۷۲؛ مفید، محمد بن نعمان، الاختصاص، ص۹۹؛ طبرسی، احمد بن علی، احتجاج، ج۲، ص۲۴۱.</ref><ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]،[[امامت امام جواد (مقاله)|امامت امام جواد]]،[[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۲۴-۴۲۵.</ref>. | ||
*۴. [[شیخ مفید]] [[کمال عقل]] [[امام جواد]] را در سن [[کودکی]] [[معجزه]] دانسته و آن را [[دلیل]] [[امامت]] آن [[حضرت]] ذکر کرده است. وی در رد کسانی که به [[علت]] کمی سن [[امام جواد]] در [[امامت]] آن [[حضرت]] تشکیک نموده بودند، گفته است: {{عربی|كَمَالُ اَلْعَقْلِ لاَ يُسْتَنْكَرُ لِحُجَجِ اللَّهِ مَعَ صِغَرِ السِّنِّ}}؛ [[کمال عقل]] را برای [[حجت‌های خدا]] در [[کودکی]] نمی‌توان [[انکار]] کرد. وی سپس از آیاتی که درباره [[حضرت عیسی]]{{ع}} نازل شده شواهدی ذکر می‌کند: {{متن قرآن|قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَنْ كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا}}<ref>«گفتند: چگونه با کودکی که در گاهواره است سخن بگوییم؟! (نوزاد) گفت: بی‌گمان من بنده خداوندم، به من کتاب (آسمانی) داده و مرا پیامبر کرده است» سوره مریم، آیه ۲۹-۳۰.</ref><ref>علم الهدی، سید مرتضی، فصول المختاره، ص۳۱۶.</ref>.<ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]،[[امامت امام جواد (مقاله)|امامت امام جواد]]،[[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص | *۴. [[شیخ مفید]] [[کمال عقل]] [[امام جواد]] را در سن [[کودکی]] [[معجزه]] دانسته و آن را [[دلیل]] [[امامت]] آن [[حضرت]] ذکر کرده است. وی در رد کسانی که به [[علت]] کمی سن [[امام جواد]] در [[امامت]] آن [[حضرت]] تشکیک نموده بودند، گفته است: {{عربی|كَمَالُ اَلْعَقْلِ لاَ يُسْتَنْكَرُ لِحُجَجِ اللَّهِ مَعَ صِغَرِ السِّنِّ}}؛ [[کمال عقل]] را برای [[حجت‌های خدا]] در [[کودکی]] نمی‌توان [[انکار]] کرد. وی سپس از آیاتی که درباره [[حضرت عیسی]]{{ع}} نازل شده شواهدی ذکر می‌کند: {{متن قرآن|قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَنْ كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا}}<ref>«گفتند: چگونه با کودکی که در گاهواره است سخن بگوییم؟! (نوزاد) گفت: بی‌گمان من بنده خداوندم، به من کتاب (آسمانی) داده و مرا پیامبر کرده است» سوره مریم، آیه ۲۹-۳۰.</ref><ref>علم الهدی، سید مرتضی، فصول المختاره، ص۳۱۶.</ref>.<ref>[[رحمت الله ضیائی ارزگانی|ضیائی ارزگانی، رحمت الله]]،[[امامت امام جواد (مقاله)|امامت امام جواد]]،[[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۲۵.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۳:۴۵
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث امامت است. "امامت امام جواد" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امامت امام جواد (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- امام جواد(ع) محمد بن علی بن موسی، نهمین پیشوای شیعیان در پانزدهم رمضان سال ۱۹۵ هجری در شهر مدینه دیده به جهان گشود[۱] و در آخر ذی قعده سال ۲۲۰هجری در حدود ۲۵سالگی به شهادت رسید و در قبرستان قریش در بغداد در کنار قبر جدش به خاک سپرده شد[۲].
- نام مادر آن حضرت سبیکه نوبیه بوده که از نظر فضایل اخلاقی در درجه والایی قرار داشت و از برترین زنان زمان خود بوده[۳] و امام رضا(ع) او را بانوی منزه و پاکدامن و با فضیلت نامیده است[۴] امام جواد(ع) در ۸ سالگی به امامت رسید و مدت امامت او حدود ۱۷ سال بوده است[۵].
دلایل امامت
- دلایل امامت آن حضرت علاوه بر ادله امامت ائمه دوازده‌گانه شیعه از قرار ذیل است:
- ۱. مهم‌ترین دلیل امامت امام جواد(ع) تصریح و وصیت امام رضا(ع) به امامت ایشان می‌باشد. کلینی حدود ۱۴روایت از طرق مختلف در این باره نقل کرده است[۶] شیخ مفید کسانی را که نص صریح از امام رضا(ع) درباره امامت فرزندش امام جواد(ع) روایت کرده‌اند، نام برده که علی بن جعفر بن محمد صادق، صفوان بن یحیی، معمر بن خلاد، حسین بن بشار، ابن ابونصر بزنطی، ابن قیاما الواسطی، حسن بن جهم، ابویحیی صنعانی، خیرانی، و یحیی بن حبیب از آن جمله است[۷] از این روایات به خوبی استفاده می‌شود که امام رضا(ع) در موارد متعدد امامت فرزند برزگوارش را گوشزد کرده و اصحاب خاص خویش را در جریان امر گذاشته است.
- در واقع اعتقاد اکثر اصحاب امام رضا(ع) به امامت حضرت جواد(ع) خود دلیل دیگری بر حقانیت امامت آن بزرگوار است. در یکی از این روایات که از طریق صفوان بن یحیی نقل شده چنین آمده است: او می‌گوید: به امام رضا(ع) عرض کردم، خدا روز مرگ تو را به ما نشان ندهد، اگر پیش آمدی شد به چه کسی مراجعه شود؟ با دست خود اشاره به ابی جعفر کرد که در برابرش ایستاده بود، گفتم قربانت گردم این پسری سه ساله است؟ فرمود: کم سالی به امامت او زیانی ندارد، عیسی(ع) سه ساله به پیغمبری و اقامه حجت الهیه قیام نمود[۸][۹].
- ۲. از دیگر دلایل امامت امام جواد(ع) تصریح پیامبر اکرم(ص) به امامت آن حضرت است. در حدیثی که سلمان فارسی، صحابه بزرگ و جلیل القدر پیامبر اکرم(ص) نقل نموده، به طور صریح و روشن به امامت امام جواد اشاره شده است[۱۰][۱۱].
- ۳. گستردگی علم امام جواد در کودکی، به طوری که به تمام پرسش‌های علمی و فقهی پاسخ می‌داد، از دلایل امامت آن حضرت محسوب می‌شود. از آن جا که امام جواد(ع) در کودکی به امامت رسید، برای عده‌ای در امامت ایشان شبهه ایجاد گردید، لذا هشتاد نفر از علمای شیعه از بغداد و شهرهای دیگر گرد هم آمده و عازم مدینه شدند، ابتدا پیش عبدالله بن موسی رفتند و ویژگی‌های امامت را در وی ندیدند، سپس خدمت امام جواد(ع) مشرف شدند، آن حضرت به همه پرسش‌های آنها پاسخ داد و آنها از پاسخ‌های امام که نشانه روشن امامت و علم الهی بود قانع و شادمان شدند[۱۲] اسحاق بن اسماعیل که همراه این گروه بود می‌گوید: من نیز در نامه‌ای ده مسئله نوشته بودم تا از آن حضرت بپرسم، در آن موقع همسرم حامله بود با خود گفتم: اگر به پرسش‌های من پاسخ داد، از او تقاضا می‌کنم که دعا کند خداوند بچه‌ای را که همسرم آبستن است، پسر قرار دهد، وقتی که مردم پرسش‌های خود را مطرح کردند، من نیز نامه را در دست گرفته به پا خواستم تا مسائل را مطرح کنم. امام تا مرا دید، فرمود: ای اسحاق، اسم او را احمد بگذار. به دنبال این قضیه همسرم پسری به دنیا آورد و نام او را احمد گذاشتم[۱۳] در این دیدار بحث و گفت‌وگوهای دیگری که با امام جواد صورت گرفت[۱۴] مایه اعتقاد و اطمینان کسانی گردید که در امامت امام جواد شک داشتند. گفت و گوی آن حضرت در ۹ سالگی با یحیی بن اکثم، قاضی معروف حکایت از علم الهی او دارد. وقتی ابن اکثم از ایشان درباره حکم شخصی که در حال احرام شکار کرده است پرسید، امام در جواب شقوق مختلف برای قضیه بیان نمود، آن گاه فرمود: بگو کدام یک از اقسام بوده، زیرا هر کدام حکم جداگانه‌ای دارد، یحیی بن اکثم متحیر شد و ناتوانی و زبونی در چهره‌اش آشکار گردید[۱۵][۱۶].
- ۴. شیخ مفید کمال عقل امام جواد را در سن کودکی معجزه دانسته و آن را دلیل امامت آن حضرت ذکر کرده است. وی در رد کسانی که به علت کمی سن امام جواد در امامت آن حضرت تشکیک نموده بودند، گفته است: كَمَالُ اَلْعَقْلِ لاَ يُسْتَنْكَرُ لِحُجَجِ اللَّهِ مَعَ صِغَرِ السِّنِّ؛ کمال عقل را برای حجت‌های خدا در کودکی نمی‌توان انکار کرد. وی سپس از آیاتی که درباره حضرت عیسی(ع) نازل شده شواهدی ذکر می‌کند: ﴿قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَنْ كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا﴾[۱۷][۱۸].[۱۹].
منابع
جستارهای وابسته
- هدایت
- ولایت (ولایت تکوینی؛ ولایت تشریعی؛ ولایت امر)
- خلافت
- شهادت
- ملک
- حکم
- وراثت (وراثت زمین؛ وراثت کتاب)
- حجت
- تمکین فی الارض
- امت وسط
- اصطفا
- اجتبا
- امامت در قرآن
- عهد امامت
- آیات امامت
- امامت در حدیث
- امامت در کلام اسلامی
- امامت در حکمت اسلامی
- امامت در عرفان اسلامی
- امامت از دیدگاه برون‌دینی
- امامت امامان دوازده‌گانه
- شؤون امام
- صفات امام
- راه تعیین امام
- امامان دوازده‌گانه
- امامت امام على
- امامت امام حسن مجتبى
- امامت امام حسين
- امامت امام سجاد
- امامت امام باقر
- امامت امام صادق
- امامت امام كاظم
- امامت امام رضا
- امامت امام جواد
- امامت امام هادى
- امامت امام حسن عسکری
- امامت امام مهدى
- امامان از اهل بیت پیامبر خاتم
منبع‌شناسی جامع امامت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۴۹۲؛ مفید، محمد بن نعمان، ارشاد، ص۲۹۵؛ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الأحکام، ج۶، ص۹۰.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۴۹۷؛ نوبختی، ابومحمد حسن بن موسی، فرق الشیعة، ص۱۰۰.
- ↑ مسعودی، علی بن الحسین، اثبات الوصیة، ص۲۰۹.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۴۹۲؛ مفید، محمد بن نعمان، ارشاد، ص۳۱۶.
- ↑ ضیائی ارزگانی، رحمت الله،امامت امام جواد،دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص ۴۲۳-۴۲۴.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۳۳۱.
- ↑ مفید، محمد بن نعمان، ارشاد، ج۲، ص۲۶۴.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ص۳۲۱؛ نیشابوری، فتال، روضة الواعظین، ص۲۳۷؛ بحرانی، سید هاشم، مدینة المعاجز، ج۷، ص۲۷۶.
- ↑ ضیائی ارزگانی، رحمت الله،امامت امام جواد،دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص ۴۲۴.
- ↑ قمی، علی بن محمد، کفایة الأثر، ص۴۳؛ بحرانی، سید هاشم، غایة المرام، ج۱، ص۲۴۳.
- ↑ ضیائی ارزگانی، رحمت الله،امامت امام جواد،دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص ۴۲۴.
- ↑ مسعودی، علی بن الحسین، اثبات الوصیة، ص۲۱۳؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۰، ص۹۹؛ طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامة، ص۲۰۶.
- ↑ مسعودی، علی بن الحسین، اثبات الوصیة، ص۲۱۵.
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۰، ص۹۰؛ مسعودی، علی بن الحسین، اثبات الوصیة، ص۲۱۰؛ مفید، محمد بن نعمان، الاختصاص، ص۱۰۲.
- ↑ مفید، محمد بن نعمان، ارشاد، ج۲، ص۲۷۲؛ مفید، محمد بن نعمان، الاختصاص، ص۹۹؛ طبرسی، احمد بن علی، احتجاج، ج۲، ص۲۴۱.
- ↑ ضیائی ارزگانی، رحمت الله،امامت امام جواد،دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص ۴۲۴-۴۲۵.
- ↑ «گفتند: چگونه با کودکی که در گاهواره است سخن بگوییم؟! (نوزاد) گفت: بی‌گمان من بنده خداوندم، به من کتاب (آسمانی) داده و مرا پیامبر کرده است» سوره مریم، آیه ۲۹-۳۰.
- ↑ علم الهدی، سید مرتضی، فصول المختاره، ص۳۱۶.
- ↑ ضیائی ارزگانی، رحمت الله،امامت امام جواد،دانشنامه کلام اسلامی، ج۱، ص ۴۲۵.