امام مهدی چه زمانی ظهور می‌کند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'رده:اتمام لینک داخلی' به '')
جز (جایگزینی متن - ' آن‌ها ' به ' آنها ')
خط ۱۱۵: خط ۱۱۵:
[[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|right|]]
[[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|right|]]
::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند:
::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفته‌اند:
::::::« بر اساس سخنان [[پیشوایان]] دینی [[زمان ظهور]] بر [[مردم]] مخفی است. [[امام صادق]]{{ع}} در این باره فرمود: "ما نه در گذشته برای [[ظهور]] وقتی را تعیین کردیم و نه در آینده وقت تعیین می‌کنیم.<ref>غیبت طوسی، ح ۴۱۲، ص ۴۲۶.</ref> بنابراین کسانی که برای [[ظهور]]، زمان مشخصی را تعیین می‌کنند، قابل اعتنا نیستند. این مطلب در [[روایات]] مورد تأکید قرار گرفته است. [[امام باقر]]{{ع}} به یکی از [[اصحاب]] خود که از [[زمان ظهور]] سؤال کرد فرمود: وقت گذاران، [[دروغ]] می‌گویند، وقت گذاران [[دروغ]] می‌گویند، وقت گذاران [[دروغ]] می‌گویند.<ref>غیبت طوسی، ح ۴۱۱، ص ۴۲۵.</ref> از این گونه [[روایات]] به خوبی می‌توان فهمید که همواره کسانی بوده‌اند که با انگیزه‌های [[شیطانی]]، برای [[ظهور]]، زمان تعیین می‌کرده‌اند. چنین افرادی در آینده هم وجود خواهد داشت؛ به همین سبب [[پیشوایان]] [[معصوم]] {{عم}} از [[شیعیان]] خواسته‌اند که در برابر وقت گذاران بی‌تفاوت نباشند؛ بلکه آن‌ها را [[تکذیب]] کنند. [[امام صادق]]{{ع}} در این زمینه به یکی از [[اصحاب]] خود فرمود: "از [[تکذیب]] کردن کسی که برای [[ظهور]] وقت تعیین می‌کند، هیچ پروایی نداشته باش؛ چرا که ما برای کسی [[وقت ظهور]] را تعیین نکرده‌ایم"<ref>غیبت طوسی، ح ۴۱۴، ص ۴۲۶.</ref>. بر اساس [[اراده خداوند]] [[حکیم]] [[زمان ظهور]] بر ما مخفی است و بدون [[تردید]]، این مسأله به سبب حکمت‌هایی است که برخی از آن‌ها را می‌آوریم:
::::::« بر اساس سخنان [[پیشوایان]] دینی [[زمان ظهور]] بر [[مردم]] مخفی است. [[امام صادق]]{{ع}} در این باره فرمود: "ما نه در گذشته برای [[ظهور]] وقتی را تعیین کردیم و نه در آینده وقت تعیین می‌کنیم.<ref>غیبت طوسی، ح ۴۱۲، ص ۴۲۶.</ref> بنابراین کسانی که برای [[ظهور]]، زمان مشخصی را تعیین می‌کنند، قابل اعتنا نیستند. این مطلب در [[روایات]] مورد تأکید قرار گرفته است. [[امام باقر]]{{ع}} به یکی از [[اصحاب]] خود که از [[زمان ظهور]] سؤال کرد فرمود: وقت گذاران، [[دروغ]] می‌گویند، وقت گذاران [[دروغ]] می‌گویند، وقت گذاران [[دروغ]] می‌گویند.<ref>غیبت طوسی، ح ۴۱۱، ص ۴۲۵.</ref> از این گونه [[روایات]] به خوبی می‌توان فهمید که همواره کسانی بوده‌اند که با انگیزه‌های [[شیطانی]]، برای [[ظهور]]، زمان تعیین می‌کرده‌اند. چنین افرادی در آینده هم وجود خواهد داشت؛ به همین سبب [[پیشوایان]] [[معصوم]] {{عم}} از [[شیعیان]] خواسته‌اند که در برابر وقت گذاران بی‌تفاوت نباشند؛ بلکه آنها را [[تکذیب]] کنند. [[امام صادق]]{{ع}} در این زمینه به یکی از [[اصحاب]] خود فرمود: "از [[تکذیب]] کردن کسی که برای [[ظهور]] وقت تعیین می‌کند، هیچ پروایی نداشته باش؛ چرا که ما برای کسی [[وقت ظهور]] را تعیین نکرده‌ایم"<ref>غیبت طوسی، ح ۴۱۴، ص ۴۲۶.</ref>. بر اساس [[اراده خداوند]] [[حکیم]] [[زمان ظهور]] بر ما مخفی است و بدون [[تردید]]، این مسأله به سبب حکمت‌هایی است که برخی از آنها را می‌آوریم:
::::#'''[[تداوم امید]]:''' وقتی [[زمان ظهور]] [[پنهان]] باشد، [[نور]] [[امید]] در [[دل]] [[منتظران]] همه عصرها باقی خواهد ماند. با این امیدِ پیوسته و مداوم است که [[منتظران]] می‌توانند در برابر سختی‌ها و فشارهای [[دوران غیبت]] [[مقاومت]] کنند. به [[راستی]] اگر به [[شیعیان]] سده‌های گذشته گفته می‌شود که [[ظهور]] در زمان شما رخ نمی‌دهد، بلکه در آینده دور اتفاق خواهد افتاد، آن‌ها با کدام [[امید]] در برابر فتنه‌های روزگار خود [[مقاومت]] می‌کردند و چگونه می‌توانستند گذرگاه‌های سخت [[دوران غیبت]] را به [[سلامت]] پشت سر بگذارند؟
::::#'''[[تداوم امید]]:''' وقتی [[زمان ظهور]] [[پنهان]] باشد، [[نور]] [[امید]] در [[دل]] [[منتظران]] همه عصرها باقی خواهد ماند. با این امیدِ پیوسته و مداوم است که [[منتظران]] می‌توانند در برابر سختی‌ها و فشارهای [[دوران غیبت]] [[مقاومت]] کنند. به [[راستی]] اگر به [[شیعیان]] سده‌های گذشته گفته می‌شود که [[ظهور]] در زمان شما رخ نمی‌دهد، بلکه در آینده دور اتفاق خواهد افتاد، آنها با کدام [[امید]] در برابر فتنه‌های روزگار خود [[مقاومت]] می‌کردند و چگونه می‌توانستند گذرگاه‌های سخت [[دوران غیبت]] را به [[سلامت]] پشت سر بگذارند؟
::::#'''[[زمینه‌سازی ظهور|زمینه‌سازی]]:''' بدون [[تردید]] [[انتظار سازنده]] که از مهم‌ترین عوامل فعالیت و [[پویایی]] است، تنها در سایه [[پنهان]] بودن [[زمان ظهور]] شکل خواهد گرفت؛ زیرا با مشخص بودن [[زمان ظهور]]، کسانی که می‌دانند [[ظهور]] را [[درک]] نمی‌کنند، انگیزه‌ای برای تحرک و [[زمینه‌سازی]] نخواهند داشت و به سکون و رکود، روی خواهد آورد. حال آنکه با [[پنهان]] بودن [[زمان ظهور]]، انسان‌های همه عصرها و دوران‌ها به [[امید]] اینکه [[ظهور]] را در زمان خود ببینند، می‌کوشند تا [[زمینه‌های ظهور]] را فراهم کنند و [[جامعه]] خود را به جامعه‌ای [[صالح]] و پویا تبدیل نمایند. به علاوه در صورت معین بودن [[وقت ظهور]]، چنانکه برای مصالحی [[ظهور]]، در زمان وعده داده شده رخ ندهد، چه بسا افرادی در اصل [[اعتقاد]] به [[امام مهدی]] {{ع}} دچار [[تردید]] شوند. [[امام باقر]]{{ع}} در پاسخ این سؤال که آیا [[ظهور]] وقت مشخّصی دارد، فرموده است: "کسانی که وقت تعیین می‌کنند، [[دروغ]] می‌گویند (و این سخن را تکرار فرمود). زمانی که [[حضرت موسی]]{{ع}} به [[دعوت]] [[پروردگار]] به مدت سی روز از میان [[قوم]] خود بیرون رفت و [[خداوند]] بر آن سی روز، ده روز دیگر افزود، [[قوم]] او گفتند: "[[موسی]] به وعده خود وفا نکرد" و آنچه نباید می‌کردند، کردند از [[دین]] برگشتند و گوساله پرست شدند<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۶، ح ۱۳، ص ۳۰۵.</ref>. البته [[زمان ظهور]] نامعلوم است؛ ولی برای آن، نشانه‌هایی گفته‌اند و سیمای [[جامعه]] [[پیش از ظهور]] را به تصویر کشیده‌اند که اینک به بررسی آن می‌پردازیم»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۱۷۰ - ۷۲.</ref>.
::::#'''[[زمینه‌سازی ظهور|زمینه‌سازی]]:''' بدون [[تردید]] [[انتظار سازنده]] که از مهم‌ترین عوامل فعالیت و [[پویایی]] است، تنها در سایه [[پنهان]] بودن [[زمان ظهور]] شکل خواهد گرفت؛ زیرا با مشخص بودن [[زمان ظهور]]، کسانی که می‌دانند [[ظهور]] را [[درک]] نمی‌کنند، انگیزه‌ای برای تحرک و [[زمینه‌سازی]] نخواهند داشت و به سکون و رکود، روی خواهد آورد. حال آنکه با [[پنهان]] بودن [[زمان ظهور]]، انسان‌های همه عصرها و دوران‌ها به [[امید]] اینکه [[ظهور]] را در زمان خود ببینند، می‌کوشند تا [[زمینه‌های ظهور]] را فراهم کنند و [[جامعه]] خود را به جامعه‌ای [[صالح]] و پویا تبدیل نمایند. به علاوه در صورت معین بودن [[وقت ظهور]]، چنانکه برای مصالحی [[ظهور]]، در زمان وعده داده شده رخ ندهد، چه بسا افرادی در اصل [[اعتقاد]] به [[امام مهدی]] {{ع}} دچار [[تردید]] شوند. [[امام باقر]]{{ع}} در پاسخ این سؤال که آیا [[ظهور]] وقت مشخّصی دارد، فرموده است: "کسانی که وقت تعیین می‌کنند، [[دروغ]] می‌گویند (و این سخن را تکرار فرمود). زمانی که [[حضرت موسی]]{{ع}} به [[دعوت]] [[پروردگار]] به مدت سی روز از میان [[قوم]] خود بیرون رفت و [[خداوند]] بر آن سی روز، ده روز دیگر افزود، [[قوم]] او گفتند: "[[موسی]] به وعده خود وفا نکرد" و آنچه نباید می‌کردند، کردند از [[دین]] برگشتند و گوساله پرست شدند<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۶، ح ۱۳، ص ۳۰۵.</ref>. البته [[زمان ظهور]] نامعلوم است؛ ولی برای آن، نشانه‌هایی گفته‌اند و سیمای [[جامعه]] [[پیش از ظهور]] را به تصویر کشیده‌اند که اینک به بررسی آن می‌پردازیم»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۱۷۰ - ۷۲.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}

نسخهٔ ‏۱۹ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۴۱

الگو:پرسش غیرنهایی

امام مهدی چه زمانی ظهور می‌کند؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / عصر ظهور امام مهدی / زمان ظهور امام مهدی

امام مهدی(ع) چه زمانی ظهور می‌کند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

محمد جواد خراسانی
آیت‌‌الله محمد جواد خراسانی، در کتاب «مهدی منتظر» در این‌باره گفته است:
«هر چیز را مدتی است، و غیبت را هم مدتی است، اما تعیین آن و دانستن آن لازم نیست. اگر معلوم شد که غیبت او به امر خداست و معلوم شد که در غیبت حکمت و مصلحتی است، در مقدار مدت او نیز قطعا حکمت و مصلحت خواهد بود و هم‌چنان‌که حکمت و مصلحت اقتضای اصل غیبت و اختفای او کرده، هم‌چنین حکمت و مصلحت دیگر نیز اقتضای اخفای مدت او و وقت ظهور او کرده، چنان‌که مدت عمر دنیا و وقت ساعت قیامت معلوم نیست و دانستن آن هم ضروری نیست و مخفی بودن آن هم بی‌حکمت نیست»[۱].

پاسخ‌های دیگر

 با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:  

  1. امام مهدی چه زمانی ظهور می‌کند؟ (پرسش)
  2. امام مهدی در چه روزی ظهور می‌‏کند؟ (پرسش)
  3. در زمان ظهور امام مهدی جهانیان چگونه از آمدن ایشان باخبر می‌شوند؟ (پرسش)
  4. آیت الله بهجت حتی به پیران نیز بشارت داده که ظهور نزدیک است؟ (پرسش)
  5. آیا صحت دارد که روز ذی القعده روز ظهور امام مهدی خواهد بود؟ (پرسش)
  6. آیا امام مهدی جمعه ظهور می‌کند؟ (پرسش)
  7. چرا امام مهدی در روز جمعه ظهور می‌کنند؟ (پرسش)
  8. حکمت معین نبودن وقت ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  9. آیا تعیین وقت ظهور صحیح است؟ (پرسش)
  10. آیا می‌‏توان وقت ظهور را پیش‏‌بینی کرد؟ (پرسش)
  11. با توجه به کتاب نوسترآداموس آیا می‌توان زمان ظهور حضرت را پیشبینی نموده به گفته آنها اعتماد کرد؟ (پرسش)
  12. عدم آگاهی امام مهدی از زمان ظهور نقصی برای امام و مقام امامت محسوب نمی‏‌شود؟ (پرسش)
  13. راز نهان بودن زمان ظهور چیست؟ (پرسش)
  14. امام مهدی از چه راهی می‌فهمد که موقع ظهورش فرا رسیده است؟ (پرسش)
  15. اینکه گفته می‌شود ظهور نزدیک است به چه معناست؟ (پرسش)

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۸۲.
  2. ارشاد شیخ مفید ۲، ۳۷۹ و به نقل از آن، الفصول المهمة، ۳۰۲ اثبات الهداة ۳، ۵۱۴.
  3. اثبات الهداة ۳، ۴۹۶.
  4. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام ۴، ۳۰۰ و ۳۳۳، سید ابن طاووس، اقبال الاعمال، ۵۵۸، کمال‌الدین، ۶۵۳، غیبت طوسی، ۲۷۴، مقدسی شافعی، عقد الدرر، ۶۵، متقی هندی، البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان، ۱۴۵.
  5. حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت، ص ۲۸۴.
  6. الغیبه، ص۴۲۶.
  7. قرائتی، محسن، جهت‌نما، ص ۴۹.
  8. فضيل بن يسار می‌گوید: به امام محمد باقر(ع) عرض کردم: برای این امر وقتی است؟ فرمود: تعیین کنندگان وقت دروغ می‌گویند، تعیین کنندگان وقت دروغ می‌گویند، تعیین کنندگان وقت دروغ می‌گویند. چون موسی(ع) برای پیغام بردن در طور سینا به پروردگار خود وارد شد، قومش را وعده سی روز داد. وقتی خدا ده روز بر سی روز افزود، قومش گفتند: موسی به وعده‌اش پای بند نماند و کردند آنچه کردند [گوساله پرست شدند]. اگر ما خبری به شما گفتیم و طبق گفته ما واقع شد، بگویید: خدا راست فرموده است و اگر خبری گفتیم و خلاف گفته ما تحقق یافت، بگویید: خدا راست فرمود، تا دو پاداش دریافت کنید؛ کافی، ج ۱، ص ۳۶۸ و محمد بن ابراهيم نعمانی، الغیبه، ص ۲۹۴، ح ۱۳.
  9. فاضلیان، سید محمد جواد؛ قیام، ص ۳۰۰.
  10. بحار الأنوار، ج ۵۲، ۱۸۲.
  11. " وَ أَمَّا وَقْتُ خُرُوجِهِ (ع) فَلَيْسَ بمعلوم لَنَا عَلَى وَجْهُ التَّفْصِيلِ بَلْ هُوَ مُغَيَّبُ عَنَّا إِلَى أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ بِالْفَرْجِ "؛کتاب الغیبة، شیخ طوسی، ۴۲۵، مؤسسه معارف اسلامی، قم.
  12. بحار الأنوار، ج ۵۲، ۱۰۳.
  13. "لقد سئل رسول الله (ص) عن ذلک فقال انما مثله کمثل ساعة لا تأتیکم الا بغتة"؛ منتخب الأثر، ۱۲۴، ۲۲۴، ۲۲۶.
  14. منتخب الأثر، ۱۲۴، ۲۲۴، ۲۲۶.
  15. ارشاد، ج ۲، ۳۷۹.
  16. اسماعیلی، اسماعیل، بررسی نشانه‌های ظهور، چشم به راه مهدی، ص ۲۵۹-۲۶۱.
  17. اعراف، آیه ۱۸۷.
  18. صدوق، عیون اخبار الرضا (ع)، ج ۲، ص ۲۶۶؛ همو، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۳۷۲.
  19. باز از تو می‌پرسند، گویا تو از زمان وقوع آن آگاهی، بگو: علم آن، تنها نزد خداست؛ سوره اعراف، آیه ۱۸۸.
  20. " وَ أَمَّا ظُهُورُ الْفَرَجِ فَإِنَّهُ إِلَى اللَّهِ وَ كَذَبَ الْوَقَّاتُون‏"؛ طوسی، کتاب الغیبه، ص ۲۹۱.
  21. "وَ لَا ظُهُورَ إِلَّا بَعْدَ إِذْنِ اللَّهِ "؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۵۱۶، ح۴۴؛ قطب الدین راوندی، الخرایج والجرایح، ج ۳، ص ۱۱۲۸؛ طوسی، کتاب الغیبه، ص ۳۹۵.
  22. بر خلاف پندار کسانی که ظهور را با غیبت مقایسه کرده، گفته‌اند: چون غیبت صغرا مقدمه غیبت کبرا بود، پس دورانی به عنوان ظهور اصغر در پیش داریم.
  23. "اَلْمَهْدِی مِنا اَهْلَ الْبَیْتِ یُصْلِحُ الله لَهُ اَمْرَهُ فِی لَیْلَهٍ"؛ نعمانی، الغیبه، ص۱۶۳؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۱۵۲.
  24. " ثُمَّ يَبْدُو كَالشِّهَابِ الْوَقَّادِ فِي ظُلْمَةِ اللَّيْل‏"؛ طوسی، کتاب الغیبه، ص۱۵۹؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۳۲۴.
  25. الخصال، ح ۲، ص ۳۹۴.
  26. تهذیب الاحکام، ج ۴، ص ۳۰۰.
  27. کتاب الغیبة، ص ۴۵۳؛ روضة الواعظین، ص ۲۶۳؛ اعلام الوری، ص ۴۵۹.
  28. تهذیب الاحکام، ج ۴، ص ۳۳۳؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۳.
  29. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۵۷ - ۱۵۸.
  30. " يَقُومَ الْقَائِمِ فِي وَتْرٍ مِنَ السِّنِينَ : تِسْعُ وَ ثَلَاثٍ وَ خَمْسُ وَ إِحْدَى "الغیبة، نعمانی، ص۲۶۲.
  31. " لَا يَخْرُجُ الْقَائِمُ إِلَّا فِي وَتْرٍ مِنَ السِّنِينَ سَنَةَ إِحْدَى أَوْ ثَلَاثٍ أَوْ خَمْسٍ أَوْ سَبْعٍ أَوْ تِسْعٍ"؛ الارشاد، ج۲، ص۳۷۹؛ روضة الواعظین، ص۲۶۳؛ اعلام الوری، ج۲، ص۲۸۶؛ کشف الغمه، ج۳، ص۲۶۱.
  32. " يُنَادَى بِاسْمِ الْقَائِمِ(ع) فِي لَيْلَةِ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ وَ يَقُومُ فِي يَوْمِ عَاشُورَاءَ وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ(ع) لَكَأَنِّي بِهِ فِي يَوْمِ السَّبْتِ الْعَاشِرِ مِنَ الْمُحَرَّمِ قَائِماً بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ جَبْرَئِيلُ(ع) عَنْ يَدِهِ الْيُمْنَى يُنَادِي الْبَيْعَةَ لِلَّهِ فَتَصِيرُ إِلَيْهِ شِيعَتُهُ مِنْ أَطْرَافِ الْأَرْضِ تُطْوَى لَهُمْ طَيّاً حَتَّى يُبَايِعُوهُ "؛الارشاد، ج۲ ص۳۷۹؛ اعلام الوری، ج۲، ص۲۸۶.
  33. "عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ(ع)، قَالَ: سَأَلْتُهُ، مَتَى يَقُومُ قَائِمُكُمْ؟ قَالَ: يَا أَبَا الْجَارُودِ، لَا تُدْرِكُونَ. فَقُلْتُ: أَهْلَ زَمَانِهِ. فَقَالَ: وَ لَنْ تُدْرِكَ أَهْلَ زَمَانِهِ، يَقُومُ قَائِمُنَا بِالْحَقِّ بَعْدَ إِيَاسٍ مِنَ الشِّيعَةِ، يَدْعُو النَّاسَ ثَلَاثاً فَلَا يُجِيبُهُ أَحَدٌ، فَإِذَا كَانَ الْيَوْمُ الرَّابِعُ تَعَلَّقَ بِأَسْتَارِ الْكَعْبَةِ، فَقَالَ: يَا رَبِّ، انْصُرْنِي، وَ دَعْوَتُهُ لَا تَسْقُطُ، فَيَقُولُ (تَبَارَكَ وَ تَعَالَى) لِلْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ نَصَرُوا رَسُولَ اللَّهِ (ص) يَوْمَ بَدْرٍ، وَ لَمْ يَحُطُّوا سُرُوجَهُمْ، وَ لَمْ يَضَعُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَيُبَايِعُونَهُ، ثُمَّ يُبَايِعُهُ مِنَ النَّاسِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا"؛ دلائل الإمامة، ص۴۵۵؛ معجم احادیث الامام المهدی (ع)، ج۳، ص۳۰۶.
  34. " يَا مَوْلَايَ يَا صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكَ وَ عَلَى آلِ بَيْتِكَ هَذَا يَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ يَوْمُكَ الْمُتَوَقَّعُ فِيهِ ظُهُورُكَ وَ الْفَرَجُ فِيهِ لِلْمُؤْمِنِينَ عَلَى يَدِكَ "؛ الارشاد، ج۲، ص۳۷۹؛ وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۲۴۸.
  35. "َ يَا خُزَاعِيُّ نَطَقَ رُوحُ الْقُدُسِ عَلَى لِسَانِكَ بِهَذَيْنِ الْبَيْتَيْنِ فَهَلْ تَدْرِي مَنْ هَذَا الْإِمَامُ وَ مَتَى يَقُومُ قُلْتُ لَا يَا مَوْلَايَ إِلَّا أَنِّي سَمِعْتُ بِخُرُوجِ إِمَامٍ مِنْكُمْ وَ يُطَهِّرُ الْأَرْضَ مِنَ الْفَسَادِ وَ يَمْلَأُهَا عَدْلًا فَقَالَ يَا دِعْبِلُ الْإِمَامُ بَعْدِي مُحَمَّدٌ ابْنِي وَ بَعْدَ مُحَمَّدٍ ابْنُهُ عَلِيٌّ وَ بَعْدَ عَلِيٍّ ابْنُهُ الْحَسَنُ وَ بَعْدَ الْحَسَنِ ابْنُهُ الْحُجَّةُ الْقَائِمُ الْمُنْتَظَرُ فِي غَيْبَتِهِ الْمُطَاعُ فِي ظُهُورِهِ لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ لَهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ فَيَمْلَأَهَا عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ أَمَّا مَتَى فَإِخْبَارٌ عَنِ الْوَقْتِ وَ قَدْ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ(ع) أَنَّ النَّبِيَّ ص قِيلَ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَتَى يَخْرُجُ الْقَائِمُ مِنْ ذُرِّيَّتِكَ قَالَ مَثَلُهُ مَثَلُ السَّاعَةِ لا يُجَلِّيها لِوَقْتِها إِلَّا هُوَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ثَقُلَتْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً"؛ عیون اخبار الرضا (ع)، ج۱، ص۲۹۷؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۳؛ کفایة الأثر، ص۲۷۷.
  36. " إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَيُصْلِحُ لَهُ أَمْرَهُ فِي لَيْلَةٍ كَمَا أَصْلَحَ أَمْرَ كَلِيمِهِ مُوسَى(ع) إِذْ ذَهَبَ لِيَقْتَبِسَ لِأَهْلِهِ نَاراً فَرَجَعَ وَ هُوَ رَسُولٌ نَبِي‏"؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۷؛ اعلام الوری، ج۲، ص۲۴۲؛ مدینة المعاجز، ج۷، ص۴۰۸.
  37. صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص۱۴۷- ۱۵۲.
  38. بحار الانوار، علّامه مجلسی، ج ۵۲، ص ۱۰۳.
  39. کمال الدّین و تمام النّعمة، شیخ صدوق، ص ۴۸۴.
  40. یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص ۱۶۱.
  41. کافی، ج ۱، ص ۳۶۸.
  42. رحیمی، عباس، امید فردا، ص۵۳.
  43. ر.ک: محمد حسین موسوی کاشان، جهان در آینده، ص ۲۴- ۲۵.
  44. " كَذَبَ‏ الْوَقَّاتُون‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ شیخ طوسی، الغیبة، ص ۲۶۱.
  45. درباره قیامت از تو سؤال می‌کنند که کی فرا می‌رسد. بگو: "علمش فقط نزد پروردگار من است و هیچکس جز او (نمیتواند وقت آن را آشکار سازد). در آسمان‌ها و زمین، سنگین (و بسیار پر اهمیت) است؛ اعراف: ۱۸۷.
  46. کسانی که به روز رستاخیز ایمان ندارند، درباره آن شتاب می‌کنند، ولی آنان که ایمان آورده‌اند، پیوسته، از آن هراسانند و می‌دانند آن حق است. آگاه باشید! آنان که در روز رستاخیز تردید می‌کنند، در گمراهی عمیقی هستند؛ شوری: ۱۸.
  47. محمد خاتمی شیرازی، جهان بعد از ظهور یا فروغ بی‌نهایت، ص ۱۹؛ بحار الأنوار، ج ۵۳، ص ۲.
  48. " وَ أَمَّا ظُهُورُ الْفَرَجِ‏ فَإِنَّهُ‏ إِلَى‏ اللَّهِ‏ تَعَالَى‏ ذِكْرُهُ‏ وَ كَذَبَ‏ الْوَقَّاتُونَ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ سید حسین حسینی، یاد محبوب، ص ۷۸.
  49. رضوی، رسول، امام مهدی، ص ۱۲۶-۱۲۸.
  50. بنی‌هاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص ۱۶۲.
  51. اصول کافی، کتاب الحجة، باب کراهیة التوقیت، ح ۳.
  52. «تو خدایی هستی که جز تو معبودی نیست، خواستن از تو است و اختیار بداء هم با تو است... تو خدایی هستی که جز تو معبودی نیست، آن چه را بخواهی از بین می‌بری و (آن چه را بخواهی) به ثبت می‌رسانی و ام الکتاب نزد تو است... از تو درخواست می‌کنم که بر حضرت محمد (ص) و اهل بیت ایشان درود فرستی و در فرج انتقام گیرنده – برای تو از دشمنانت – شتاب فرمایی» بحار الانوار، ج ۸۶، ص ۸۱.
  53. بنی‌هاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص ۱۷۲.
  54. کافی، ج ۱، ص ۳۶۸؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۱۸؛ غیبة نعمانی، ص ۲۹۴.
  55. غیبة نعمانی، ص ۲۹۴.
  56. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۵۷.
  57. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۸۲.
  58. همان، ص ۱۰۳.
  59. منتخب الاثر، ص ۱۲۴ و ۲۲۴.
  60. ارشاد مفید، ج ۲، ص ۳۷۹.
  61. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۷۹.
  62. کافی، ج ۱، ص ۳۶۸.
  63. احتجاج طبرسی، ج ۲، ص ۲۸۱.
  64. آخرین امید، داود الهامی، ص ۳۸۲.
  65. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۵۷.
  66. غیبت طوسی، ح ۴۱۲، ص ۴۲۶.
  67. غیبت طوسی، ح ۴۱۱، ص ۴۲۵.
  68. غیبت طوسی، ح ۴۱۴، ص ۴۲۶.
  69. غیبت نعمانی، باب ۱۶، ح ۱۳، ص ۳۰۵.
  70. بالادستان، محمد امین؛ حائری‌‎پور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۱، ص ۱۷۰ - ۷۲.