برهان: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار')
خط ۱۵: خط ۱۵:


==برهان در اصطلاح==
==برهان در اصطلاح==
*[[ برهان]]، قیاسی منطقی است که از مقدّمات [[یقینی]] تشکیل شده و غرض از آن [[اثبات]] [[حقّ]] است<ref>شرح المنظومه، ج‌۱، ص‌۳۲۲ـ‌۳۲۳.</ref>.[[ احتجاج]] [[حضرت موسی]] با [[فرعون]]، جنبه برهان به خود می‌گیرد. [[موسی]] با این برهان که [[خلق]] و [[هدایت]] و راهبری همه [[نظام هستی]] در دست [[قدرت]] خداوندی است، [[حقّ]] را برای [[فرعون]] [[آشکار]] می‌سازد: {{متن قرآن|قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى }} <ref> گفت: پروردگار ما کسی است که آفرینش هر چیز را به (فراخور) او، ارزانی داشته سپس راهنمایی کرده است؛ سوره طه، آیه: ۵۰.</ref>. [[استدلال]] مذکور، بر [[ربوبیت خداوند]]، بر موجودات و [[هدایت تکوینی]] آنها متّکی است<ref>المیزان، ج‌۱۴، ص‌۱۶۷؛ التحریروالتنویر، ج‌۱۶ ص‌۲۳۳؛ تفسیرمراغی، مج‌۶، ج‌۱۶، ص‌۱۱۸.</ref>. [[خداوند]]، روش [[احتجاج]] برهانی را در آیه‌۱۲۵ [[سوره نحل]]<ref>المیزان، ج‌۱۲ ص‌۳۷۲</ref>. به [[رسول]] گرامی سفارش کرده و به وی [[دستور]] می‌دهد که در [[دعوت]] خویش و [[استدلال]] خود از سخنان [[حقّ]]<ref>التحریروالتنویر، ج‌۱۴، ص‌۳۲۷؛ المیزان، ج‌۱۲ ص‌۳۷۱.</ref>. سود جوید و سخن ناروا و [[باطل]] را به‌کار [[نبرد]]: {{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ }} <ref> مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان؛ سوره نحل، آیه: ۱۲۵.</ref>؛ ازاین‌رو، [[رسول خدا]]{{صل}} در [[احتجاجات]] خود در مباحث [[عقلی]]، هرگز از مقدّمات وهمی و خیالی [[استمداد]] نمی‌جست و در بحث‌های [[کلامی]] از [[متشابهات]] [[کتاب‌های آسمانی]] [[انبیای گذشته]] [[یاری]] نمی‌گرفت و در استدلال‌های منقول از [[ملل و نحل]] از [[محکمات]] [[وحی]] [[تجاوز]] نمی‌کرد<ref>تفسیر موضوعی، ج‌۹، ص‌۱۳۹.</ref>.
*[[ برهان]]، قیاسی منطقی است که از مقدّمات [[یقینی]] تشکیل شده و غرض از آن [[اثبات]] [[حقّ]] است<ref>شرح المنظومه، ج‌۱، ص‌۳۲۲ـ‌۳۲۳.</ref>.[[ احتجاج]] [[حضرت موسی]] با [[فرعون]]، جنبه برهان به خود می‌گیرد. [[موسی]] با این برهان که [[خلق]] و [[هدایت]] و راهبری همه [[نظام هستی]] در دست [[قدرت]] خداوندی است، [[حقّ]] را برای [[فرعون]] آشکار می‌سازد: {{متن قرآن|قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى }} <ref> گفت: پروردگار ما کسی است که آفرینش هر چیز را به (فراخور) او، ارزانی داشته سپس راهنمایی کرده است؛ سوره طه، آیه: ۵۰.</ref>. [[استدلال]] مذکور، بر [[ربوبیت خداوند]]، بر موجودات و [[هدایت تکوینی]] آنها متّکی است<ref>المیزان، ج‌۱۴، ص‌۱۶۷؛ التحریروالتنویر، ج‌۱۶ ص‌۲۳۳؛ تفسیرمراغی، مج‌۶، ج‌۱۶، ص‌۱۱۸.</ref>. [[خداوند]]، روش [[احتجاج]] برهانی را در آیه‌۱۲۵ [[سوره نحل]]<ref>المیزان، ج‌۱۲ ص‌۳۷۲</ref>. به [[رسول]] گرامی سفارش کرده و به وی [[دستور]] می‌دهد که در [[دعوت]] خویش و [[استدلال]] خود از سخنان [[حقّ]]<ref>التحریروالتنویر، ج‌۱۴، ص‌۳۲۷؛ المیزان، ج‌۱۲ ص‌۳۷۱.</ref>. سود جوید و سخن ناروا و [[باطل]] را به‌کار [[نبرد]]: {{متن قرآن|ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ }} <ref> مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان؛ سوره نحل، آیه: ۱۲۵.</ref>؛ ازاین‌رو، [[رسول خدا]]{{صل}} در [[احتجاجات]] خود در مباحث [[عقلی]]، هرگز از مقدّمات وهمی و خیالی [[استمداد]] نمی‌جست و در بحث‌های [[کلامی]] از [[متشابهات]] [[کتاب‌های آسمانی]] [[انبیای گذشته]] [[یاری]] نمی‌گرفت و در استدلال‌های منقول از [[ملل و نحل]] از [[محکمات]] [[وحی]] [[تجاوز]] نمی‌کرد<ref>تفسیر موضوعی، ج‌۹، ص‌۱۳۹.</ref>.
* *[http://www.maarefquran.com/maarefLibrary/templates/farsi/dmaarefbooks/Books/2/27.htm#_ftn1 [[دائرة المعارف]] [[قرآن کریم]]، ج ۲، ص ۲۰۴ - ۲۱۵]
* *[http://www.maarefquran.com/maarefLibrary/templates/farsi/dmaarefbooks/Books/2/27.htm#_ftn1 [[دائرة المعارف]] [[قرآن کریم]]، ج ۲، ص ۲۰۴ - ۲۱۵]



نسخهٔ ‏۲۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۱۷

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل برهان (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

برهانثابت کننده حقانیت امور به طور قطع و‌ یقین[۱].

واژه‌شناسی لغوی

  • برهان واژه‌ای عربی است که درباره ریشه آن میان لغت شناسان اختلاف است؛ برخی آن را مصدر ثلاثی مجرد "بَرِهَ یَبْرَه بُرْهاناً" به معنای سفید شدن[۲] و برخی دیگر آن را مشتق از ریشه رباعی مجرّد "بَرْهَنَ یُبَرْهِنُ بَرهَنةً" و به معنای حجّت و دلیل دانسته‌اند[۳]؛ ولی بعید نیست این واژه در اصل مصدر "بَرِهَ یَبْرَه" به معنای سفید شدن بوده و پس از آن بر کلام آشکاری که ابهامی ندارد یا چیز روشنی که در آن خفایی نیست اطلاق شده و سپس به طور اشتقاق انتزاعی فعل رباعی "بَرْهَنَ" از آن اشتقاق یافته است، بنابراین نونِ برهان با توجّه به مادّه اصلی، زاید و با توجّه به اشتقاق ثانوی اصلی است و شاید این معنای سخن کسانی است که گفته‌اند: بَرْهَنَ مُوَلَّد است[۴]، به هر تقدیر برهان در لغت اخص از دلیل و به معنای حجّت و بیان واضح[۵] و دلیل قاطع[۶] است[۷].

برهان در اصطلاح

برهان در قرآن کریم

گستره برهان

دعوت به دین با برهان و مطالبه آن از مدعیان

نفی برهان از کفر و شرک

اسامی و شئون برهان

انواع برهان

آثار پیروی از برهان

پیامدهای بی‌توجهی به برهان

برهان در موعودنامه

پرسش‌های وابسته

منابع

  1. رمضانی، حسن، دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه

پانویس

  1. رمضانی، حسن، دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵، ص ۵۰۲ - ۵۱۷.
  2. مفردات، ص‌۱۲۱، «بره».
  3. لسان العرب، ج‌۱، ص‌۳۹۴، «برهن».
  4. التحقیق، ج‌۱، ص‌۲۶۲، «برهن».
  5. منتهی الارب، ج‌۱، ص‌۷۷.
  6. لغت نامه، ج‌۳، ص‌۴۰۴۵، "برهان".
  7. رمضانی، حسن، دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵، ص ۵۰۲ - ۵۱۷.
  8. شرح المنظومه، ج‌۱، ص‌۳۲۲ـ‌۳۲۳.
  9. گفت: پروردگار ما کسی است که آفرینش هر چیز را به (فراخور) او، ارزانی داشته سپس راهنمایی کرده است؛ سوره طه، آیه: ۵۰.
  10. المیزان، ج‌۱۴، ص‌۱۶۷؛ التحریروالتنویر، ج‌۱۶ ص‌۲۳۳؛ تفسیرمراغی، مج‌۶، ج‌۱۶، ص‌۱۱۸.
  11. المیزان، ج‌۱۲ ص‌۳۷۲
  12. التحریروالتنویر، ج‌۱۴، ص‌۳۲۷؛ المیزان، ج‌۱۲ ص‌۳۷۱.
  13. مردم را) به راه پروردگارت با حکمت و پند نیکو فرا خوان؛ سوره نحل، آیه: ۱۲۵.
  14. تفسیر موضوعی، ج‌۹، ص‌۱۳۹.
  15. چشم‌به‌راه مهدی، ص ۴۶۳.
  16. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۶۶.