عبرت در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
(←پانویس) |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:عبرت]] | [[رده:عبرت]] | ||
{{ارزش‌های اجتماعی}} | {{ارزش‌های اجتماعی}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث عبرت است. عبرت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبرت در قرآن - عبرت در حدیث - عبرت در نهج البلاغه - عبرت در اخلاق اسلامی - عبرت در معارف و سیره نبوی - عبرت در معارف و سیره علوی - عبرت در فقه سیاسی - عبرت در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردعبرتآموزی از تجربیات دیگران
عبرت از ماده “عبر” و اصل آن به معنای انتقال از حالی به حالی است. اعتبار و عبرت دریافتی است که انسان را از شناخت امور محسوس به شناخت امور نامحسوس انتقال می‌دهد و از امور مشهود به امور نامشهود هدایت می‌کند[۱]. به بیان دیگر، عبرت، بهره‌گیری فکری و تجربی از مشاهده امور و قضایای مفید و استفاده از آن در جریان حیات مادی و معنوی است[۲]. بررسی تاریخ حیات گذشتگان، منبع بسیار ارزشمندی برای درک منطق حاکم بر عالم انسانی و تغییرات آن و شناخت سنت‌های لایتغیر الهی و درس‌آموزی برای تدبیر و تمشیت حیات اجتماعی است. قرآن کریم در آیاتی چند مؤمنان را به درنگ در احوال پیشینیان و عبرت‌آموزی ترغیب کرده است. علامه طباطبایی در ذیل آیه ﴿قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ﴾[۳] می‌نویسد: اینکه فرموده در زمین سیر کنند برای این است که از سرگذشت امت‌های گذشته عبرت بگیرند، و سرانجام پادشاهان و فراعنه طاغی را ببینند که چگونه قصرهای رفیعشان به دردشان نخورد و ذخیره‌های موزه سلطنتی‌شان و تخت مزین به جواهرشان و لشکر و هوادارانشان سودی به آنان نبخشید و خدای تعالی همه را از بین برد، و چیزی به جز سرگذشتی که مایه عبرت باشد از آنان باقی نماند[۴]. این آیات معرفی دیگری از وحدت و یکپارچگی سنت‌های الهی جریان یافته در تاریخ و سرنوشت مشترک نسل‌های مختلف بشری است. آنچه در گذشته به گرفتاری، سقوط، ذلت، نزول بلا و نقمت و هلاکت و زوال منجر شد، امروز نیز هرچند به اشکال و صور دیگری امکان وقوع دارد و متقابلاً آنچه موجب گشایش، توسعه، عزتمندی، سروری و سیادت، و نزول نعمات و برکات ویژه شده است، امروز نیز در صورت تحقق شرط، امکان وقوع دارد. چه اولاً، در سنت‌های الهی تغییر و تبدیل نیست و ثانیاً، اگر سرنوشت هر نسلی جدا و متمایز از سایر نسل‌ها رقم می‌خورد، توصیه به عبرت‌آموزی از سرنوشت نسل‌هایی که زمان و منطق زیستشان با ما متفاوت بوده است، قطعاً بی‌وجه می‌بود. این عبرت‌آموزی و کسب تجربه اگر به رویه فرهنگی تربیتی عمومی و همگانی تبدیل شود، نتیجه‌های بسیار مهمی به دنبال دارد و جامعه و سازمان‌های اجتماعی باید زمینه‌های این انتقال اطلاعات و تجربه را فراهم سازند.[۵]
آیات قرآنی مرتبط
- توصیه ضمنی خردمندان به عبرت‌آموزی از احوال امم پیشین و مبتلایان به قهر و غضب الهی: ﴿لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْبَابِ...﴾[۶].
- امر به تأمل در فرجام ناخوشایند منحرفان و متمردان: ﴿فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ﴾[۷].[۸]
منابع
پانویس
- ↑ حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۴۳.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۸، ص۱۹.
- ↑ «پیش از شما سنّت‌هایی (بوده و) از میان رفته‌اند پس روی زمین گردش کنید تا بنگرید سرانجام دروغ‌انگاران چگونه بوده است» سوره آل عمران، آیه ۱۳۷.
- ↑ طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۳۰.
- ↑ شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم، ص ۳۸۸.
- ↑ «به راستی در داستان آنان برای خردمندان پندی (نهفته) است» سوره یوسف، آیه ۱۱۱.
- ↑ «...پس روی زمین گردش کنید تا بنگرید سرانجام دروغ‌انگاران چگونه بوده است» سوره آل عمران، آیه ۱۳۷.
- ↑ شرف‌الدین، سید حسین، ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم، ص ۳۸۸.