هدیه در معارف و سیره نبوی
آداب هدیه در سیره و گفتار پیامبر اعظم (ص)
- هدیه هنگام حاجت: چیزی که هنگام نیاز به دست انسان برسد، بهترین هدیه است. پیامبر اسلام میفرماید: «نِعْمَ الشَّيْءُ الْهَدِيَّةُ أَمَامَ الْحَاجَةِ»[۱]؛ «بهترین چیز هدیهای است که هنگام نیاز به انسان برسد».
- سخن حکیمانه بهترین هدیه: در حدیثی از پیامبر نقل شده که فرمود: «بهترین هدیه، سخنی از سخنان حکیمانه است»[۲]. هدیه به کسانی که این کار را انجام نمیدهند: از پیامبر اسلام روایت شده است: «به کسی که به تو هدیه نمیدهد، هدیه بده»[۳]
- رد نکردن هدیه: پیامبر فرمود: اگر شانه گوسفندی را به من هدیه دهند، میپذیرم و آن را رد نمیکنم: «وَ لَوْ أُهْدِيَ إِلَيَّ كُرَاعٌ لَقَبِلْتُ»[۴]. در حدیثی دیگر از حضرت آمده است: «مرد هدیه برادرش را رد نمیکند».[۵]
- تلافی هدیه در صورت امکان: پیامبر اسلام فرمود: هیچ کس نباید هدیه برادرش را رد کند و اگر توانست عوض آن را بدهد[۶].
- کوچک نشمردن هدیه: در حدیث نبوی آمده است که حضرت فرمود: هدیه را کوچک نشمارید، هرچند یک قطعه پارچه بز باشد[۷].
- ایجاد محبت: پیامبر اسلام میفرماید: به همدیگر هدیه بدهید که بین شما موجب محبت میگردد و کینهها را از بین میبرد: «تَهَادَوْا تَحَابُّوا تَهَادَوْا فَإِنَّهَا تَذْهَبُ بِالضَّغَائِنِ»[۸]. در روایتی دیگر از حضرت نقل شده است که فرمود: «الْهَدِيَّةُ تُورِثُ الْمَوَدَّةَ»[۹]؛ «دادن هدیه موجب دوستی و محبت میگردد».
- افزایش محبت: پیامبر اسلام فرمود: به همدیگر هدیه بدهید؛ زیرا هدیه محبت را زیاد میکند و دلگیریها را از میان میبرد: « تَهَادَوْا فَإِنَّ الْهَدِيَّةَ تَضْعُفُ الْحَبِّ وَ تَذْهَبُ بغوائل الصَّدْرِ»[۱۰].
- از بین بردن کینه: با هدیه دادن، کدورت و کینه از بین میرود. حضرت فرمود: هدیه چیز ارزشمندی است، زیراکینهها را از بین میبرد: «نِعْمَ الشَّيْءُ الْهَدِيَّةُ تُذْهِبُ الضَّغَائِنَ مِنَ الصُّدُورِ»[۱۱].
هدیه دادن کار مشکلی نیست و هر کس باید به اندازه توان خود به این سنت حسنه عمل کند. از سوی دیگر در روایات آمده است که تبسم و برخورد نیکو با دیگران خودش نوعی هدیه است. لازم نیست هدیه یک چیزی مادی باشد، بلکه میتواند امر معنوی دعای خیر، راهنمایی و مشورت، نشان دادن راه حل یا گفتن حدیثی زیبا و... باشد. در حدیث نبوی آمده است که یک کلمه گفتار حکمتآموز هدیه بسیار نیکویی است: «نَعَمِ الْهَدِيَّةُ الْكَلِمَةُ مِنْ كَلَامِ الْحِكْمَةِ»[۱۲].[۱۳]
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ نهج الفصاحه، حدیث ۳۱۲۲.
- ↑ «نَعَمِ الْهَدِيَّةُ الْكَلِمَةُ مِنْ كَلَامِ الْحِكْمَةِ»؛ نهج الفصاحه، حدیث ۳۱۲۲.
- ↑ « وَ اهْدِ لِمَنْ لا يُهْدِي لَكَ »نهج الفصاحه، حدیث ۱۹۳۵.
- ↑ نهج الفصاحه، حدیث ۱۱۹۲.
- ↑ « لَا يَرُدَّ الرَّجُلُ هَدِيَّةً أَخِيهِ »؛ نهج الفصاحه، حدیث ۲۵۳۶.
- ↑ « لَا يَرُدَّ الرَّجُلُ هَدِيَّةً أَخِيهِ فَانٍ وَجَدَ فَلْيُكَافِئْهُ »؛ نهج الفصاحه، حدیث ۲۵۳۶.
- ↑ نهج الفصاحه، حدیث ۱۱۹۱.
- ↑ میزان الحکمه، حدیث ۲۱۱۷۲.
- ↑ میزان الحکمه، حدیث ۲۱۱۷۶.
- ↑ نهج الفصاحه، حدیث ۱۱۹۳.
- ↑ بحار الانوار، کتاب العشره، باب الهدیه، ح۴.
- ↑ نهج الفصاحه، حدیث ۳۱۲۲.
- ↑ برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم ص ۵۵-57.