آثار و برکات حکومت امام مهدی چیست؟ (پرسش)

آثار و برکات حکومت امام مهدی چیست؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاتر	مهدویت / عصر پس از ظهور / حکومت جهانی امام مهدی / آثار و برکات حکومت امام مهدی
مدخل اصلی	برکت در عصر ظهور

آثار و برکات ظهور امام مهدی(ع) چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

عبدالله جوادی آملی

آیت‌‌الله عبدالله جوادی آملی، در کتاب « امام مهدی موجود موعود» در این‌باره گفته است:

1. «احیای صراط نعمت داده شدگان: در سوره مبارکه حمد دعایی هست و ما هر روز چند بار از خدای سبحان می‌خواهیم که ﴿اهدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ﴾. صراط مستقیم، همان راهی است که پویندگان آن نعمت داده‌شدگان‌اند و ما نیز از خدای والا خواستار طی همین راه هستیم. سوره مبارکه نساء بارزترین مصادیق نعمت داده‌شدگان را چنین معرفی می‌کند: ﴿وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُوْلَئِكَ رَفِيقًا﴾. هنگامی که مشخص شد که نعمت داده شدگان کیان‌اند، حقیقت صراط مستقیم نیز شناخته خواهد شد. پیمودن طریق نعمت داده‌شدگان لوازمی دارد که برای پیوستن به صف آن‌ها می‌باید آن لوازم نیز تحصیل شود که "پشتیبان مجرمان نبودن" یکی از آن‌هاست. پوینده مسیر نعمت داده‌شدگان می‌داند که به پاسداشت نعمت‌های الهی نباید پشتوانه یا پشتیبان مجرمان باشد، آن‌گونه که کلیم الهی موسی (ع) که خود از نعمت‌داده‌شدگان بود، به خدای سبحان عرض می‌کند: ﴿رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيرًا لِّلْمُجْرِمِينَ﴾. آن‌گاه که وجود مبارک ولی عصر (ع) ظهور کنند، تمام این راه‌ها احیا می‌شود و در پرتو این نعمت بزرگ، پویندگان این طریق از اینکه به هر شکلی پشتیبان و پشتوانه مجرمان باشند در امان خواهند بود، چرا که بر اثر این نعمت با تمام توان خود در جهت احیای حق و اماته باطل قیام می‌کنند. چنین کسانی به هیچ‌گونه پشتیبان مجرمان نخواهند بود، زیرا پشتیبانی از مجرمان تنها بدان معنی نیست که در صف آن‌ها حضور یافته و آنان را پشتیبانی کنند، بلکه سکوت و بی‌طرفی در جایی که نتیجه‌ای جز انکار یا تضعیف حق و قوت یافتن باطل ندارد، خود از مصادیق پشتیبانی از مجرمان است، همان‌طور که برخی محدثان از وجود گرامی حضرت خاتم‌الانبیاء (ص) نقل کرده‌اند: «"إِنَّ الساكت عَنِ الْحَقِّ شَيْطَانٍ أَخْرَسَ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏"»؛ آن‌که رواج باطل را در جامعه‌ای مشاهده کند و بتواند با بیان یا با قلم، حق را اظهار کند ولی نکند، شیطانی دهان بسته است که سخن نمی‌گوید.
2. ظهور، نقطه عطف تاریخ:بی‌شک، ظهور حضرت ولی عصر (ع) نه تنها آغاز دوران درخشان تاریخ بلکه نقطه عطف تاریخ بشر است، همان‌گونه که وجود مبارک امیر مؤمنان علی (ع) ظهور آن حضرت را چنانچه قبلاً بیان شد با چنین ویژگی‌ای معرفی می‌کند:«" يَعْطِفُ‏ الْهَوَى‏ عَلَى‏ الْهُدَى‏ إِذَا عَطَفُوا الْهُدَى‏ عَلَى‏ الْهَوَى‏ وَ يَعْطِفُ‏ الرَّأْيَ‏ عَلَى‏ الْقُرْآنِ‏ إِذَا عَطَفُوا الْقُرْآنَ‏ عَلَى‏ الرَّأْيِ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"». شاید اصطلاح "نقطه عطف" که امروزه بسیار به کار می‌رود، برگرفته از همین بیان نورانی باشد. اگر مسیر حرکت جوامع انسانی همچون خطی باشد که در مسیر خود ناگزیر رو به سویی دارد و به سمت غایت و مطلوبی در حرکت است و حوادث اساسی در تاریخ زندگی بشر را هم که هر از گاهی به وقوع می‌پیوندد، بسان نقاطی برجسته بر روی آن در نظر گیریم، خواهیم دید که برخی حوادث (صرف نظر از بار ارزشی آن‌ها) مسیر حرکت جامعه بشریت را تغییر داده و قافله انسانی را به سمت و سویی دیگر جهت بخشیده‌اند؛ گوئیا این خط را به سَمت قبله‌ای که خاص آنهاست خم کرده و از مسیر قبلی برگردانده‌اند. این‌گونه حوادث مهم و اثرگذار را "نقطه عطف" می‌نامند. هر نقطه عطفی، جهتی و گستره‌ای خاص خود دارد. گاهی جهت و عطفِ این نقاط، بازگرداندن مسیر جامعه انسانی از "عدل" به "ظلم" و "علم" به "جهل" است. چنین نقطه عطفی، جز به سقوط جامعه بشر نمی‌انجامد. کسانی که چنین نقاط عطفی در جوامع ایجاد می‌کنند، یا اساساً وحی را انکار می‌کنند و به کناری می‌نهند؛ یا آن را بر اندیشه خام خود عطف کرده و "باوری بی‌بنیان" را به نام دین به جامعه ارائه می‌دهند و مصداق کسانی می‌شوند که ﴿يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هَذَا مِنْ عِندِ اللَّهِ﴾. اینان، هدایت را بر هوس و کلام خدای سبحان را بررأی خود عطف می‌کنند و از آنجا که معطوف همواره تابع معطوف علیه و فرع بر اوست، رأی خویش را اصل پنداشته و کلام الهی را بر محور زعم خویش تأویل می‌کنند. در برابر این گروه، انبیای الهی و امامان معصوم و برخی از شاگردان آنان نیز تأثیراتی عمیق و حیات‌بخش در تاریخ بشر داشته و جریان حرکت جوامع انسانی را از انحطاط و تیرگی به سوی نور و رستگاری معطوف کرده‌اند. این نقاط درخشان تاریخ، گرچه در سمت و سو بخشیدن به جوامع انسانی به سوی قبله‌ای واحد همداستان بوده‌اند، دامنه تأثیرشان در گوشه‌ای از زمین و زاویه‌ای از زمان متفاوت بوده است. ظهور وجود مبارک امام عصر (ع) همان نقطه عطفِ جهانشمولی است که جریان جامعه بشر را در گستره‌ای به وسعت تمامی زمین و تمامیت زمان خود، به سوی هدایت و تعالی معطوف می‌دارد. از آنجا که دو جنبه علم و عمل یا اندیشه و انگیزه، تأمین‌کننده تمام فراز و فرودهای جوامع انسانی است، وجود مبارک امام عصر (ع) در هر دو جنبه تأثیری شگرف می‌نهد و نقطه عطفی نهایی می‌آفریند: در بُعد اندیشه و علم، آن حضرت با اثاره عقول بشر، حس و خیال و وهم را تحت فرمانروایی عقل و عقل را نیز به خدمت وحی درمی‌آورد و به نور کلام الهی هدایت می‌کند؛ بدینسان تمامی مجاری ادراکی جامعه را به حق معطوف می‌کند و به تعالی می‌رساند. در بعد انگیزه یا عمل نیز گرایش‌ها و گریزها، جذب‌ها و دفع‌ها، شهوت‌ها و غضب‌ها را تحت اراده و اداره عقل عملی می‌برد و آن‌گاه عقل عملی را به رهبری وحی تکمیل و تتمیم می‌سازد و بدینسان هر کجراهه‌ای را بر راه مستقیم نور و هدایت منعطف می‌کند و بدین‌گونه جهانی‌ترین نقطه عطف عالم بشر را شکل می‌دهد؛ نقطه عطفی که هوای نفس را بر هدایت و آرای بشر را بر محور وحی برمی‌گرداند و سعادت جامعه بشر را تأمین می‌کند.
3. ظهور، روز ثمر دادن جامعه بشر: جامعه بشر در مسیر تکامل و رشد خود هر روز به موفقیتی تازه دست می‌یابد؛ اما این پیشرفت‌ها یا در حوزه انسانیت انسان نیست مانند رشد صنعتی؛ یا تنها یک جنبه از انسان را متکامل می‌سازد، حال آنکه درخت جامعه بشر آن‌گاه به بار خواهد نشست که هم در بُعد اندیشه، رأی صائبی داشته باشد و هم در حوزه انگیزه، بر محور حق و عدالت عمل کند و چنین کمالی که حقیقت حیات انسانی را تأمین می‌کند، جز در پرتو خورشید وحی و نبوت و شعاع درخشان ولایت و امامت به دست نخواهد آمد. همان‌طور که زمین با نور خورشید از تیرگی و تاریکی رهایی می‌یابد و حیاتش مرهون آن است، زمینه قلوب انسان‌ها نیز نیازمند بارقه‌ای الهی است، تا جهل و تیرگی را از آن بزداید و دل‌ها را به نور هدایت روشن سازد و ظلم و تباهی در سرحد عدم قرار گیرد و پرچم عدل و احسان در اوج به اهتزاز درآید و پندارهای باطل به اشراق اندیشه‌های برآمده از خورشید هدایت الهی مضمحل گردند. چنین میوه شیرینی، محصول ظهور ولی الله اعظم (ع) است که آفات اندیشه و انگیزه را از جامعه بشر دور ساخته و گنج‌های پنهان عقل را اثاره می‌کند و زمینه‌های مرده را زنده می‌گرداند. با ظهورش هر آتشی که جنگ‌افروزان ضد بشر برمی‌افروزند خاموش می‌شود: ﴿كُلَّمَا أَوْقَدُواْ نَارًا لِّلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ﴾ و تبلور فروغ الهی از گزند زبان دردزای بدخواهان مصون می‌گردد: ﴿يُرِيدُونَ لِيُطْفِؤُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ﴾ و نور الهی زمینه حیات آدمیان را روشن خواهد کرد: ﴿وَأَشْرَقَتِ الأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا﴾.
4. ظهور، جلوه منت الهی: منت، چنانچه گذشت همان نعمت سنگین الهی است که خدای سبحان به بندگان خاص خود ارزانی می‌دارد؛ نعمتی بس سنگین که جز خاصان درگاه حق دیگران توان حمل آن را ندارند؛ نعمتی نه مانند سایر نعمت‌ها، چرا که سایر نعمت‌ها گرچه به وسعت آسمان و پهنای زمین باشند، ناپایدارند زیرا روزی بساطشان در هم خواهد پیچید و شی‌ء ناپایدار درخور تکریم الهی نیست، تا از آن به "منت" یاد کند. آفتاب با همه تابشش روزی فرسوده خواهد شد و قانون ﴿إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ﴾ براو حکومت خواهد کرد؛ ماه با تمام جلوه‌اش روزی محکومِ ﴿وَخَسَفَ الْقَمَرُ﴾ خواهد شد؛ آنچه روزی روشن است و روزی تاریک می‌شود، شایسته آن نیست که "منت" نام گیرد؛ "منت" آن نعمتی است که افول نمی‌پذیرد و محکوم زوال نیست و هیچ کسوف و خسوفی را برنمی‌تابد و هیچ عاملی توان فسرده کردن سراج منیرش را ندارد. خدای سبحان نبوت نبی اعظم‌ (ص) را چنین نعمتی می‌خواند و آن را منتی بر مسلمانان می‌شمارد: ﴿لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولاً مِّنْ أَنفُسِهِمْ﴾. نبوت و رسالت آن وجود مبارک، چراغ روشنی است که هیچ کس را یارای خاموش کردنش نیست، همان‌گونه که زینب کبرا (س) در شام به دستگاه فاسد اموی خطاب کرد: «" لَا تَمْحُو ذَكَرْنَا وَ لَا تُمِيتُ‏ وَحْيَنَا‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"»؛ هر کار که از شما برمی‌آید انجام دهید، ممکن نیست بتوانید نور نبوت، رسالت و وحی را خاموش سازید چون نور ایزدفروز دین، نه تنها خاموش شدنی نیست، در نهایت، هر نوری را مقهور نور خویش خواهد کرد: ﴿وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ﴾. امامت نیز که جز فروغ مستمر نبوت نیست از منت‌های الهی بر بندگان است و ظهور تام چنین نعمت عظیمی، هنگامی است که خورشید جمال مهدی موجود موعود از پس ابر غیبت به در می‌آید و عالم را روشنی می‌بخشد: ﴿وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ﴾».

پاسخ‌های دیگر

 با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:  

۱. حجت الاسلام و المسلمین بنی‌هاشمی؛

سید محمد بنی‌هاشمی حجت الاسلام و المسلمین دکتر سید محمد بنی‌هاشمی، در کتاب «انتظار فرج» در این‌باره گفته است: «برطرف شدن اندوه‌ها و گرفتاری‌ها: به عنوان نموه از حضرت علی بن الحسین (ع) نقل شده که فرمودند: «"إِذَا قَامَ قَائِمُنَا أَذْهَبَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْ شِيعَتِنَا اَلْعَاهَةَ وَ جَعَلَ قُلُوبَهُمْ كَزُبَرِ اَلْحَدِيدِ"». یکی دیگر از بشارت‌های زمان ظهور این است که امام عصر (ع)، شیعه را از گرفتاری‌ها و تنگناهای سخت نجات می‌دهند. به فرموده حضرت صادق (ع). «" هُوَ الْمُفَرِّجُ للکرب عَنْ شیعته بَعْدَ ضنک شدید وَ بَلَاءٍ طویل وَ جَوْرَ . فطوبی لِمَنْ ادرک ذلک الزَّمَانِ"». بیچارگی و بدبختی سخت و بلای طولانی شیعیان، مربوط به زمان غیبت امام (ع) است که در فشار و تنگنا زندگی را سپری می‌کنند. با ظهور امام (ع) همه این ناراحتی‌ها رفع می‌شود و مؤمنان در همه عالم به آسایش و راحتی می‌رسند. به همین جهت یکی از اوصاف حضرت در دعاها "مزیل الهم" برطرف کننده ناراحتی است. گرد آمدن بر محور دین حق: یکی دیگر از القاب ایشان "جامع الکلمة علی التقوی". گردآورنده اعتقاد بر محور تقواست. براساس این صفت اعتقادات مختلف که بعضاً به خاطر غرض‌ورزی‌ها و سوء استفاده‌ها، با یکدیگر تعارض پیدا کرده‌اند، همگی بر محور تقوا و اساس خدایی گردآورده می‌شوند و تنها عقیده حق و قول مرضی خداوند بر دل‌ها و افکار حاکم می‌گردد. امام صادق (ع) در توصیف همین ویژگی فرموده‌اند: «"أَ ما تُحِبُّونَ أَنْ یُظْهِرَ اللَّهُ - تَبارَکَ وَ تَعالی - الْحَقَّ وَ الْعَدْلَ فِی الْبِلادِ، وَ یَجْمَعَ اللَّهُ الْکَلِمَةَ، وَ یُؤَلِّفَ اللَّهُ بَیْنَ قُلُوبٍ مُخْتَلِفَةٍ، وَ لا یَعْصُونَ اللَّهَ - عَزَّ وَ جَلَّ - فی أَرْضِهِ؟!"» با ظهور حضرت بقیة الله (ع)، ادیان و مذاهب ساختگی و منحرف همگی از بین می‌روند و مردمان بر محور دین حق – اسلام – اتفاق عقیده پیدا می‌کنند. خدای متعال فرموده است: ﴿هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ﴾ حضرت موسی بن جعفر (ع) در تفسیر قسمت اول آیه چنین فرمودند: «" هُوَ الذی أَمَرَ رَسُولَهُ بالولایة لوصیه . وَ الولایة هی دین الْحَقِّ"». و در توضیح ادامه آن اضافه کردند: «"يُظْهِرُهُ عَلَى جَمِيعِ اَلْأَدْيَانِ عِنْدَ قِيَامِ اَلْقَائِمِ (ع)"». در توضیح همین مطلب امام صادق (ع) به مفضل فرمودند: «"فَوَ اللَّهِ يا مُفَضَّلُ لَيُرفَعُ عَنِ المِلَلِ وَ الاَديانِ الاختِلافُ وَ يَكونُ الدّينُ كُلُّهُ واحِداً، كَما قالَ جَلَّ ذِكرُهُ: ﴿إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ﴾"». با ظهور امام عصر (ع) همه اختلاف‌ها و سوء برداشت‌ها و کج فهمی‌ها و انحرافات دینی و اخلاقی از بین می‌رود و انسان‌ها در روی کره زمین به وحدت کلمه و عقیده بر محور حق و دین صحیح نائل می‌شوند و به این وسیله راه بندگی صحیح خدا برای همه خلایق هموار می‌گردد. کامل شدن عقول: در عصر ظهور، عقل و ایمان مردم به کمال می‌رسد و راه رسیدن به کمالات اخلاقی بر ایشان به طور کامل فراهم می‌گردد. حضرت باقر (ع) در این باره فرموده‌اند: «"اذا قامَ قائِمُنا وَضَعَ یَدَهُ عَلی رُؤُوسِ الْعِبادِ فَجَمَعَ بِهِ عُقُولَهُمْ وَ اَکْمَلَ بِهِ اَخْلاقَهُمْ"». آن قدر عقل‌ها کامل می‌شود که مؤمنان دیگر برای امور مادی و دنیوی ارزشی قائل نمی‌شوند و به خاطر پول و مقام با یکدیگر به نزاع و اختلاف بر نمی‌خیزند و کینه‌ها از دل‌های ایشان رخت بر می‌بندد و رأفت و گذشت بین آنها حاکم می‌شود. امیر مؤمنان (ع) در این خصوص فرموده‌اند: «"لَوْ قَدْ قامَ قائِمُنا... لَذَهَبَتِ الشَّحْناءُ مِنْ قُلوبِ الْعِبادِ"». در فرمایش دیگری امام باقر (ع) آن زمان را چنن توصیف می‌کنند: «" اذا ظَهَرَ الْقَائِمِ . . . یجیء أَصْحَابِ الزکاة بزکاتهم الی المحاویج مِنْ شیعته فَلَا یقبلونها فیصرونها وَ یذورون فی دُورِهِمْ فیخرجون الیهم فیقولون : لَا حَاجَةَ لَنَا فی دراهمکم"». آن گاه که حرص پول و مقام و دنیا از انسان رخت بربندد و هر کس فقط به اندازه مایحتاج خود از امکانات مادی بهره ببرد و به همان قناعت ورزد، راه برای ایمان کامل بندگان هموار می‌گردد. فرد عاقلی خدمت امام صادق (ع) عرض می‌کند: می‌ترسیم که مؤمن نباشیم. حضرت می‌فرمایند: چطور چنین می‌گویید: عرض می‌کند: برای این که ما در میان مؤمنان، کسی را سراغ نداریم که ارزش برادر ایمانی‌اش نزد او از پول بیشتر باشد و همواره در میان ما (مؤمنان معتقد به ولایت امیر المؤمنین (ع)) پول مهم‌تر و عزیزتر از برادر دینی‌مان است، حضرت در پاسخ می‌فرمایند: «" کلا ، انکم مُؤْمِنُونَ ، ولکن لَا تکملون ایمانکم حتی یخرج قَائِمُنَا ، فَعِنْدَهَا یجمع اللَّهِ احلامکم فتکونون مؤمنین کاملین"». چنین نیست، شماها مؤمن هستید، ولی ایمانتان را به کمال نمی‌رسانید تا وقتی که قائم ما ظهور فرماید. در آن هنگام خداوند خردهای شما را جمع می‌کند، پس به ایمان کامل می‌رسید. بیان این احادیث صرفاً باز کردن روزنه‌ای بود به سوی عصر طلایی ظهور تا بتوانیم بین آن شرایط ایده آل و دوست داشتنی با آن چه در زمان غیبت، گریبان‌گیر شیعه و اهل ایمان است. مقایسه‌ای به عمل آوریم و از این طریق به محرومیت و ناداری خود بیشتر پی ببریم و آن گاه برایمان روشن شود که چه گوهر گرانقدر و چه ذخیره ارزشمندی سال‌های سال بلکه قرن‌هاست در پس پرده غیبت به سر می‌برد. همو که با ظهورش دنیا را بهشت و گلستان می‌کند، چگونه غریبانه در حجاب ظلمانی غیبت پنهان گشته است. از طرف دیگر انسان‌های محتاج و تشنه را می‌بینیم که چگونه سرگردان و حیران، جستجوی آب زلال و چشمه حیاتبخش را رها کرده و به سرابی دل خوش کرده و راضی شده‌اند».

۲. حجت الاسلام و المسلمین مروجی طبسی؛

محمد جواد مروجی طبسی حجت الاسلام و المسلمین محمد جواد مروجی طبسی، در کتاب «همراه با مهدی از مکه تا قدس» در این‌باره گفته است: «تمام کرۀ خاکی بلکه تمام اهل آسمان برای روزی لحظه‌شماری می‌کنند که امید بشریت و منجی مستضعفان و در هم کوبندۀ قدرت مستکبران یعنی خلیفه خدا روی زمین، حجت بن الحسن العسکری (ع) از پس پرده غیب بیرون آمده و حکومت زیبایی‌ها را پایه‌گذاری کند. رضایت همگانی: او که می‌آید بر روی زمین چیزی جز شهادت به یگانگی خدا و رسالت محمد مصطفی (ص) نخواهد بود. او که می‌آید عدل و داد را روی زمین حکم‌فرما کرده و ظلم و ستم را ریشه‌کن می‌کند. او که می‌آید مردگان نیز از ظهور و حضورش شادی می‌کنند و برخی از آنها به برکت وجودش به اذن پروردگار زنده خواهند شد. آری امام که می‌آید نه فقط بشر از نور وجودش بهره می‌گیرد بلکه فرشتگان نیز در خدمتش خواهند بود. پیامبر (ص) و امامان (ع) از زیبایی‌های آن دوران طلایی سخن فراوان گفته‌اند که برخی از آن سخنان گهربارشان را با هم از نظر می‌گذرانیم. پیامبر (ص) درباره‌اش فرمود: "يَرْضَى عَنْهُ سَاكِنُ السَّمَاءِ وَ سَاكِنُ الْأَرْضِ"؛ ساکنان آسمان و زمین از حضور او (حضرت مهدی (ع)) راضی و خشنود خواهند بود. آسمان هر چه باران و برکات دارد فرو فرستد و زمین آن چه را درون خود دارد، بیرون ریزد و مردگان نیز آرزوی زنده شدن را خواهند داشت. و چه زیبا است وقتی که ببینند در زمان حضور امام مهدی (ع) صحرای بین مکه و مدینه را درختان و نخل خرما پوشانده است. علوم و دانش بشری هر قدر هم پیشرفت کند، در برابر پیشرفت آن زمان بسیار ناچیز و ابتدایی خواهد بود؛ چرا که تمام علوم به بشر ارزانی می‌شود. امام صادق (ع) فرمود: علم و دانش بیست و هفت حرف است و هر چه را که پیامبران آورده‌اند در دو حرف خلاصه شده است اما وقتی که قائم ما ظهور می‌کند بیست و پنج حرف دیگر را در بین مردم پخش خواهد کرد و آن دو حرف پیشین را نیز ضمیمه می‌کند تا بیست و هفت حرف کامل گردد. به فرموده امام محمد باقر (ع) امام مهدی (ع) که قیام می‌کند: دست مبارکش را بر سر بندگان می‌کشد تا عقل آنان کامل شده و اخلاقشان را به سر حد کمال رساند. هم‌چنین فرمود: "إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ مَدَّ اللَّهُ لِشِيعَتِنَا فِي أَسْمَاعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ حَتَّى لَا يَكُونَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقَائِمِ بَرِيدٌ- يُكَلِّمُهُمْ فَيَسْمَعُونَ وَ يَنْظُرُونَ إِلَيْهِ وَ هُوَ فِي مَكَانِهِ"؛ هنگامی که قائم ما قیام می‌کند، خداوند آن‌چنان قلب و گوش شیعیان ما را شنوا و بینا کند که بین حضرت و پیروانش هیچ حجاب و پرده‌ای نخواهد بود. ایشان با پیروان خود سخن می‌گوید و آنها هم سخنش را می‌شنوند و هم او را می‌بینند در حالی که حضرت در جایگاه خویش می‌باشد. و درباره مؤمنان نیز گفته‌اند که: "إِنَّ الْمُؤْمِنَ فِي زَمَانِ الْقَائِمِ وَ هُوَ بِالْمَشْرِقِ لَيَرَى أَخَاهُ الَّذِي فِي الْمَغْرِبِ وَ كَذَا الَّذِي فِي الْمَغْرِبِ يَرَى أَخَاهُ الَّذِي فِي الْمَشْرِقِ"؛ مؤمن در زمان حضرت قائم اگر در مشرق زمین باشد برادر خود را که در مغرب زمین است می‌بیند و هم‌چنین آن مؤمنی که در مشرق زمین است برادرش را که در مغرب زمین است از دور خواهد دید. امام زین العابدین (ع) می‌فرماید: هنگامی که حضرت قائم قیام کند: "أذهب الله عن کل مؤمن العاهة ورد الیه قوته "؛ خداوند هرگونه بیماری را از مؤمن دور گردانده و نیروی بدنی‌اش را به او برمی‌گرداند. و در حدیث دیگری امام فرمود:... و قلب‌هایشان را همانند پاره‌های آهن می‌گرداند و توان و قدرت مرد را به اندازه نیروی چهل مرد می‌گرداند. و چه زیباست آن روزی که اگر نیازمندی پیدا شود، برای برطرف کردن نیاز خود دست در جیب برادر ایمانی خود برده و با برداشتن مبلغی، نیاز مالی خود را رفع کند بدون آن که برادر دینی‌اش او را از این کار زیبا و خداپسندانه باز داشته یا نکوهش نماید. برید عجلی گوید: به حضرت امام محمد باقر (ع) گفتند که شمار یاران ما در کوفه بسیار است که اگر دستورشان دهی اطاعت و پیروی کنند. امام فرمود: آیا یکی از آنها در صورت نیاز دست به کیسۀ برادرش می‌بَرَد که رفع نیاز خویش کند؟ عرض کردند: نه. امام فرمود: پس آنها به خون خویشتن بخیل‌ترند. سپس فرمود: اکنون مردم در حال آتش بس هستند، قانون ازدواج و توارث را بین آنها اجرا و حدود الهی را جاری می‌کنیم، امانت‌هایشان را بر می‌گردانیم تا زمانی که حضرت قائم (ع) قیام کند که در آن روز رفاقت و دوستیِ خالصانه جای همه اینها را می‌گیرد. در آن زمان فرد نیازمند به سوی کیسۀ برادر خویش می‌رود و مقدار نیاز خود را بر می‌دارد بدون آن که از این کار، بازداشته شود. خلاصه و در یک کلام باید گفت که اسلام تولدی تازه پیدا خواهد کرد و آن چه که رسول خدا انجام داد، امام نیز انجام می‌دهد. عبدالله بن عطا گوید: از امام صادق (ع) از سیره امام مهدی (ع) پرسیدم، حضرت در پاسخ فرمود: همان را انجام می‌دهد که پیامبر خدا (ص) انجام داد؛ یعنی آن چه را که پیش از ظهور بوده است ویران می‌کند همان‌گونه که رسول خدا (ص) آثار جاهلیت را ویران ساخت و اسلام را از نو بنیان نهاد. دستورالعمل‌های نورانی: امام باقر (ع) می‌فرماید: زمانی که حضرت قائم ما قیام کند سفیران خود را به شهرها و کشورهای دنیا گسیل می‌دارد و به هر یک از آنها می‌فرماید: دستورالعمل تو در کف دستت نوشته شده است. هرگاه به مسئله‌ای برخوردی که حکمش را ندانستی به کف دستت نگاه کن و به [آن چه در] آن [نوشته] است عمل بنما. امام فرمود: پس سپاهی را برای فتح قسطنطینیه می‌فرستد. وقتی که آنان به دریای نزدیک به آن می‌رسند، جمله‌ای را بر گام‌های خود نوشته و روی آب راه می‌روند. وقتی که رومیان از دور آنها را در چنین حالتی می‌بینند که روی آب راه می‌روند، به یکدیگر می‌گویند اینان یاوران او هستند که از روی آب می‌آیند، پس خود او چگونه خواهد بود! این‌جاست که همان مردم درهای شهر را به روی سپاه امام مهدی (ع) می‌گشایند. آنان نیز وارد شهر شده و در آن جا تا هر زمان که بخواهند حکومت می‌کنند. تقسیم گنج‌های دنیا بین مردم: جابر جعفی گوید: مردی خدمت امام محمد باقر (ع) رسیده عرضه داشت: خداوند تو را عافیت و سلامتی دهد، این پانصد درهم را که زکات مالم است از من بستان. امام باقر (ع) فرمود: آن را نزد خودت نگه دار و در بین همسایگان مسلمان و دیگر برادران بینوا و مستمندت تقسیم کن. سپس فرمود: زمانی که قائم اهل بیت ظهور کند، اموال را برابر تقسیم می‌کند و عدل را در بین رعیت برقرار می‌سازد؛ هر که از او پیروی کند، از خدا پیروی کرده و هر که مخالفتش نماید، خدا را معصیت کرده است. به او مهدی گفته می‌شود، چون همگان را به امری پنهانی هدایت و راهنمایی می‌کند. او تورات و سایر کتاب‌های آسمانی را از غار "انطاکیه" بیرون آورده و بین اهل تورات به تورات و بین اهل انجیل به انجیل و بین اهل زبور به زبور و بین اهل قرآن به قرآن، داوری می‌کند. تمام ثروت‌ها و گنج‌های عالم از برون و درون زمین برای او جمع می‌شود و به مردم می‌گوید: بیایید به سوی آن‌چه که به خاطرش قطع رحم کرده و خون‌های ناحق ریختید و محرمات خدا را انجام دادید. پس حضرت بخشی از آن اموال را به گونه‌ای در اختیار مردم قرار می‌دهد که تا آن زمان کسی چنین نکرده باشد. او زمین را پر از عدل و داد و نور می‌کند، پس از آن که پر از ظلم و شر و جور شده باشد. قدرت فوق‌العادۀ امام: ریان بن صلت گوید: به حضرت امام رضا (ع) گفتم: آیا تو صاحب این امر هستی؟ فرمود: من صاحب این امر هستم، ولی من آن نیستم که زمین را پر از عدل و داد می‌کند همان‌گونه که پر از ظلم و ستم شده است و چگونه او باشم در حالی که مرا به این اندازه دارای ضعف بدنی می‌بینی؟ حضرت قائم آن است که اگر ظهور کند، در سن کهن‌سالان و پیرمردان است ولی در سیما و چهرۀ جوانان خواهد بود. او کسی است که از نظر توانایی و قدرت بدنی آن‌قدر نیرومند است که اگر به تنومندترین و بزرگ‌ترین درخت روی کرۀ زمین دست ببرد آن را از بیخ و بن برکَنَد و اگر فریادی در بین کوه‌ها بزند سنگ‌ها به شدت به هم خورده و کوه‌ها هموار شود. همراهش عصای موسی و خاتم سلیمان خواهد بود. او چهارمین فرزند از اولاد من است که خداوند او را تا هر زمان که خود می‌داند در پس پردۀ غیبت نگه خواهد داشت، سپس او را ظاهر نموده و به وسیله او زمین را پس از آن که پر از ظلم و جور شده است، پر از عدل و داد خواهد کرد. تسخیر عوامل طبیعی: امام باقر (ع) فرمود: ذوالقرنین بندۀ صالحی بود و قلب و عملش برای رضای خدا بود. خدای متعال نیز با او طبق نیتش عمل کرد و ابر را گوش به فرمانش قرار داد، زمین زیر پایش پیچیده می‌شد و نور برایش پهن می‌گردید به گونه‌ای که در شب به سان روز می‌دید. منزلت امامان بر حق هم چنین بود، چرا که خداوند ابر را در اختیارشان قرار داد تا آنها را برای مصلحت مسلمانان و اصلاح ذات‌البین به شرق و غرب جابه جا کند. و حال امام مهدی (ع) نیز چنین است، بدین جهت به حضرتش "صاحب المرئی و السمع " (صاحبِ دید و شنید) گفته می‌شود. آن حضرت نوری دارد که تمام اشیاء را از دور می‌بیند، همان‌گونه که از نزدیک مشاهده می‌کند و از دور می‌شنود، همان‌گونه که از نزدیک می‌شنود. او تمام جهان را سیر می‌کند؛ گاهی بر ابر و گاهی بر باد، گاهی هم زمین زیر پایش پیچیده می‌شود و به این وسیله بلاها و گرفتاری‌ها را از بندگان در شرق و غرب زمین دور می‌کند.(...) افتخار زمین به یاران موعود: جابر گوید: از امام محمد باقر (ع) شنیدم که می‌فرمود: گویا یاران حضرت قائم (ع) را می‌بینم که در شرق و غرب عالم پراکنده شده‌اند. چیزی روی کرۀ زمین یافت نمی‌شود، مگر آن که از آنها اطاعت می‌کند، حتی درندگان هم از آنها فرمان می‌برند. در همه چیز رضایت یاران امام منظور خواهد شد و حتی نقطه‌ای از زمین هم بر نقطه دیگر افتخار کرده می‌گوید: امروز مردی از اصحاب حضرت قائم (ع) بر من گذشت. آسایش و رفاه: مفضل بن عمر از امام صادق (ع) چنین نقل کرده است: زمانی که حضرت قائم (ع) ظهور می‌کند، مؤمن، پرنده را از هوا فرا می‌خواند و ذبحش کرده، بریان می‌کند کند و گوشتش را می‌خورد، اما استخوانش را خرد نمی‌کند. سپس به آن پرنده می‌گوید: به اذن خداوند زنده شو. آن پرنده زنده می‌شود و پرواز می‌کند و با آهوان صحرا نیز چنین می‌کند. مؤمنان با وجود امام مهدی (ع) دیگر نیازی به خورشید و ماه ندارند؛ چرا که آن حضرت روشنایی و نور عالم هستی است. روی کرۀ زمین هیچ‌گونه شر و فساد و جنبندۀ موذی پیدا نخواهد شد؛ چرا که دعوت، آسمانی است نه زمینی. در آن زمان شیطان هیچ وسوسه، حسد و فسادگری نخواهد داشت. زمین و درخت دیگر خار نداشته و همواره سرسبز خواهد بود. هر چه از آن گرفته شود، همان لحظه به جایش می‌روید و به حال خود بر می‌گردد. اگر مردی برای فرزندش لباسی بپوشاند، بدون دخالت دیگری، لباس طبق دلخواه، کوتاه و بلند می‌شود و به هر رنگی که دوست داشته باشند، در می‌آید. فرشتگان با مؤمنان دست می‌دهند و برای آنها پیام می‌آورند و مردگان را به اذن خدای عزوجل زنده می‌کنند. آشکار و فراگیر شدن عدل: فضیل گوید: از امام جعفر صادق (ع) شنیدم که می‌فرمود: وقتی که قائم ما قیام کند از مردم نادان زمان خویش بیش از جاهلیت زمان رسول خدا (ص) رنج می‌برد. گوید: عرض کردم: چگونه؟ امام فرمود: هنگامی که پیامبر (ص) مبعوث شد، به سوی مردمی آمد که سنگ و چوب تراشیده (بت) را پرستش می‌کردند. اما وقتی قائم ما می‌آید، به سوی مردمی می‌رود که کتاب خدا را طبق رأی خویش تأویل نموده و با کتاب خدا برای مخالفت با حضرتش احتجاج می‌کنند. سپس فرمود: به خدا سوگند که عدل امام مهدی (ع) به درون خانه‌هایشان می‌رود، همان‌گونه که گرما و سرما به خانه‌هایشان وارد می‌شود. پیدایش آب گوارا: داود رقی می‌گوید: مردی خدمت امام صادق (ع) رسید. امام به او فرمود: اگر سوالی داری بپرس. آن مرد گفت: آیا زیر این دریا چیزی نهفته است؟ فرمود: آری [برای جواب این سؤال کدام برای تو بهتر است] دیدن با چشم یا شنیدن با گوش؟ مرد گفت: البته دیدن با چشم؛ چرا که گاهی گوش‌ها چیزی می‌شنوند ولی به حقیقت آن نمی‌رسند ولی هر چه را که چشم می‌بیند، دل به آنها شهادت می‌دهد. امام صادق (ع) دست او را گرفته به ساحل دریا برد و آب دریا را مخاطب قرار داد و فرمود: ای بندۀ فرمان‌بردار پروردگار، برای ما آن‌چه را که درون توست ظاهر کن. ناگاه آب دریا شکاف عمیقی برداشت و آبی سفیدتر از شیر و شیرین‌تر از عسل و خوشبوتر از مشک و گواراتر از زنجبیل نمایان شد. آن مرد گفت: ای ابو عبدالله فدایت شوم، این آب گوارا برای کیست؟ امام صادق (ع) فرمود: برای حضرت قائم و یارانش. او گفت: در چه زمانی؟ امام فرمود: وقتی که حضرت قائم (ع) ظهور می‌کند، آب روی کرۀ زمین خشک می‌شود به گونه‌ای که قطره آبی یافت نخواهد شد. مؤمنان دست دعا به سوی آسمان بالا برده، ضجه و فریاد می‌زنند، خداوند هم این آب [گوارا] را برای آنها می‌فرستد تا بنوشند و این آب برای مخالفان امام مهدی (ع) حرام است. گوید: سپس امام سر مبارک خود را به سوی آسمان بالا برد و چشمش به اسب‌هایی بالدار، زین کرده و لگام بسته افتاد. گوید: عرض کردم: ای اباعبدالله این اسب‌ها برای چیست؟ امام فرمود: اینها اسب‌های حضرت قائم (ع) و یاران اوست. گوید: عرضه داشتم: آیا من بر یکی از این اسب‌ها سوار خواهم شد؟ حضرت فرمود: اگر از یارانش باشی. عرض کردم: آیا از این آب خواهم نوشید؟ فرمود: آری البته اگر از پیروانش باشی. برداشته شدن مرزهاست: امام محمد باقر (ع) در ذیل آیه ﴿وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّه﴾؛ و با آنها پیکار کنید، تا فتنه برچیده شود و دین، همه مخصوص خدا باشد، می‌فرماید: به خدا سوگند آن‌چنان می‌جنگند تا این که یگانه‌پرستی فراگیر شود و شرک به خدا از میان برود و پیرزن ناتوان بتواند از مشرق به مغرب زمین برود و هیچ‌کس مزاحم و مانع او نشود. خداوند قابلیت‌های زمین را آشکار می‌کند و از آسمان باران می‌فرستد، مردم در دوران مهدی (ع) مالیات خود را بر شانه گذاشته خدمت آن حضرت می‌برند. خداوند بر شیعیان ما گشایش می‌دهد و اگر مردم اهل سعادت نبودند، هر آینه طغیان می‌کردند. زمانی که صاحب این امر، برخی احکام را صادر می‌فرماید، یا برخی از سنت‌ها را بیان می‌کند، گروهی به قصد خروج بر امام زمان (ع) از مسجد بیرون می‌روند. امام مهدی (ع) به یاران خود دستور می‌دهد که آنها را تعقیب کنند. آنان نیز به دستور حضرت، به تعقیب خارجیان پرداخته و در محله "تمارین" آنها را دستگیر می‌کنند و به عنوان اسیر خدمت امام زمان (ع) می‌آورند. امام دستور می‌دهد تا همه آنها را به قتل برسانند، این آخرین گروهی است که بر قائم آل محمد (ع) خروج می‌کنند».

۳. حجت الاسلام و المسلمین علی‌پور؛

مهدی علی‌پور حجت الاسلام و المسلمین مهدی علی‌پور، در مقاله «ظهور» در این‌باره گفته است: «بخشی از روایات معصومان(ع) درباره روزگار شیرین و آکنده از دوستی حکومت حضرت مهدی (ع) در پی می‌آید. روایت نخست: امام صادق(ع) می‌فرماید: آن‌گاه که قائم ما به پاخیزد، به عدالت رفتار می‌کند. در آن ایام، ستم رفع می‌شود و راه‌ها ایمن و بی‌خطر می‌گردد. زمین برکاتش را از دل خود برون می‌فرستد. هر حقی به صاحبش برگردانده می‌شود و همگان اظهار اسلام می‌کنند و به ایمان خویش اعتراف می‌کنند... او میان مردم چون داوود(ع) و محمد(ص) از حکم می‌کند. در آن هنگام، زمین گنج‌ها و برکاتش را آشکار می‌سازد و دیگر برای صدقه دادن محل و افردی یافت نمی‌شود، زیرا همه مؤمنان به ثروت و بی‌نیازی می‌رسند. همانا حکومت ما واپسین حکومت‌هاست... و خداوند فرموده است: "فرجام نیک برای پرهیزگاران است". روایت دوم: امام باقر(ع) فرمود: "در آن زمان، زن کهن‌سال و ناتوان از مشرق به مغرب مسافرت می‌کند، بی‌آنکه کسی یا چیزی آزارش دهد و خداوند از زمین گیاهانش را خارج می‌سازد و از آسمان، بارانش را فرو می‌فرستد.. چنانکه ملاحظه می‌شود، روزگار امام عصر(ع) سال‌های آرامش، برکات و رحمت الهی است؛ عصری که همه در مهر و مدارا به سر می‌برند و هیچ کس بر دیگری ستم روا نمی‌دارد. روایت سوم: پیامبر گرامی اسلام(ص) می‌فرمایند: حضرت مهدی(ع) در مال بخشنده است، به تهی‌دستان و فقیران رحمت و شفقت دارد و بر عمال و والیان خود سخت گیر است. روایت چهارم: پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمودند: "در آخرالزمان خلیفه‌ای خواهد بود که مال را به آسانی می‌بخشد، بی‌آن‌ که مقدارش را بشمارد" روایت پنجم: امام باقر(ع) می‌فرماید: حضرت مهدی(ع)، سیره پیامبر(ص) را زنده می‌سازد و در راه پیامبر(ص) به گام می‌نهد.. رحمت بر خَلق و حسن خُلق، از مهم‌ترین عناصر سیره پیامبر اکرم(ص) به شمار می‌رود؛ امام زمان(ع) نیز از این عناصر بهره‌مند است و به یاری آن‌ها همگان را پیرامون خویش گرد می‌آورد. به امید آن روز و دیدار آن فرشته نجات!».

۴. حجت الاسلام و المسلمین فلاحی؛

صفر فلاحی حجت الاسلام و المسلمین صفر فلاحی، در کتاب «امام مهدی ذخیره امامت» در این‌باره گفته است: «از جمله برکات حکومت حضرت ولی عصر(ع) این است که اختلافات از بین می‌رود و این در سایه تعلیمات حیات بخش قرآنی است که دوران پس از ظهور به دست حضرت در جامعه گسترش می‌یابد. امام خمینی در این باره آورده‌اند: "به ما این وعده را داده‌اند که در یک وقتی که امام زمان (ع) ظهور کند، این اختلافات از بین می‌رود و همه برادروار با هم هستند، دیگر زورمند و... زورکشی در کار نیست". این جمله امام خمینی پرتوی است از کلام نورانی امام رضا(ع) که فرمود: "وقتی مهدی ظهور کند زمین از نورش روشن و ترازوی عدالت بین مردم قرار داده می‌شود و هیچ کس نمی‌تواند کوچک‌ترین ظلمی به دیگران روا دارد"».

۵. حجت الاسلام و المسلمین هدایت‌نیا

فرج‌الله هدایت‌نیا حجت الاسلام و المسلمین فرج‌الله هدایت‌نیا، در مقاله «امام مهدی در نگاه امام خمینی» در این‌باره گفته است: «اقدام‌های اصلاحی حضرت مهدی در دوران حکومتش اثرها و برکت‌های فراوانی دارد که به برخی از آنها در سخنان حضرت امام اشاره شده است. در زیر به دو مورد اشاره خواهد شد: ریزش برکات الهی: یکی از آثار اقدامات آن مصلح کل، حضرت مهدی اینست که در دوران حکومت او خدا رحمت و برکاتش را بر اهل زمین نازل می‌فرماید. بیان امام راحل در این خصوص چنین است: "پرچم عدالت و رحمت حق تعالی بر بسیط زمین افراشته گردد و تنها قانون عدل اسلامی بر بشریت حاکم شود و کاخ‌های ستم و کنگره‌های بیداد فرو ریزد و آنچه غایت بعثت انبیا(ع) و حامیان اولیاء بود تحقق یابد و برکات حق تعالی بر زمین نازل شود". مستند روایی این مطلب روایت‌هایی است، از جمله حدیث حضرت علی(ع) که در بخشی از آن آمده است:"لَوْ قَدْ قَامَ‏ قَائِمُنَا لَأَنْزَلَتِ‏ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَأَخْرَجَتِ‏ الْأَرْضُ‏ نَبَاتَهَا‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏". از دیدگاه قرآن کریم گناه، ظلم و ستم مهمترین مانع نزول برکات الهی است و در طرف دیگر تقوی رمز نزول آن؛ همانگونه که فرمود: ﴿وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاء وَالأَرْضِ﴾. حال که چنین است، وقتی که مهدی موعود ظلم و ستم را ریشه‌کن نماید و موانع نزول برکت را برطرف نماید، در این صورت بر اساس همان وعده الهی آسمان مأمور می‌شود ببارد و زمین هم برویاند. برداشته شدن مرزهای جغرافیایی: در سایه اقدام‌های اصلاحی امام زمان(ع) ریشه‌های اختلاف و دوگانگی از بین می‌رود و ملتهای مسلمان تبدیل به امت واحد اسلامی می‌شوند و حکومت جهانی مهدوی شکل می‌گیرد. همانطور که امام راحل فرمود: "در زمان حضرت صاحب (ع) حکومت واحد می‌شود ...". "به ما این وعده را دادهاند که در یک وقتی که امام زمان(ع) ظهور کند، این اختلافات از بین می‌رود و همه برادروار با هم هستند". یکی از مشکلات اساسی دنیای اسلام اینست که تجزیه و به کشورهای کوچک مستقلی تبدیل شده است. این تجزیه، تفرقه را نیز به دنبال داشته است. آنان به جای آنکه با وحدت، قدرت بزرگی تشکیل دهند و در مقابل مستکبران بایستند و قدرت آنان را درهم بشکنند، متأسفانه تحت تأثیر مداخله‌های بیگانگان، تمام امکانات خود را برای تضعیف یکدیگر به کار می‌گیرند. اما وقتی که حضرت مهدی بیاید، این مرزها برداشته می‌شود، فرماندهی واحد با بهره‌گیری از تمام امکانات و با قدرت الهی بساط ظلم و ستم را برخواهد چید».

۶. آقای حیدر کامل؛

حیدر کامل آقای حیدر کامل ، در کتاب «دجال آخرالزمان» در این‌باره گفته است: «از پیامبر(ص) روایت شده که فرمودند: ‌"امت من در زمان مهدی(ع) به گونه‌‌ای از نعمت‌ها بهره‌مند می‌گردند که تا قبل از آن هرگز بدین گونه بهره‌مند نشده بودند. آسمان پی در پی بر آنان می‌بارد و زمین هر گیاهی در دل خود داشته باشد، می‌رویاند؛ رسول خدا(ص) فرمودند: "در میان خلفای شما، خلفیه‌ای است که مال را فراوان و بدون حساب و شمارش می‌بخشد"؛ همچنین از ابی سعید خدری روایت شده است که گفت: رسول خدا(ص) فرمودند: "شما را بشارت می‌دهم به مهدی(ع) که در هنگام اختلاف مردم و حوادث تکان دهنده برانگیخته می‌شود و زمین را پر از عدل و داد نماید؛ همان‌گونه که از ظلم و ستم پر شده باشد. ساکنان آسمان‌ها و زمین از او راضی می‌گردند و مال را به شیوه‌ای صحاح تقسیم می‌کند. مردی گفت: صحاح چیست؟ فرمودند: مساوی بین مردم. خداوند در آن زمان، دل‌های امت محمد(ص) را آکنده از بی‌نیازی نموده و تحمل عدالت او را به آنان اعطا می‌نماید تا جایی که منادی فریاد می‌آورد: چه کسی نیاز مالی دارد؟ هیچ کس بر نمی خیزد؛ مگر تنها یک مرد که می‌گوید: من. او می‌گوید: به نزد خزانه‌دار برو و به او بگو: مهدی تو را امر می‌نماید که به من مالی ببخشی و به او می‌گوید: شتاب کن. تا اینکه آن را در دامان او قرار می‌دهد و شرمنده می‌شود. پس می‌گوید: تو شجاع‌ترین فرد امت محمد(ص) هستی. از این وسعت نظر، حضرت به حالت عجز می‌افتد و آن مال را برمی‌گرداند؛ اما از او پذیرفته نمی‌شود و به او گفته می‌شود: ما چیزی را که می‌بخشیم پس نمی‌گیریم. مدت هفت، هشت یا نُه سال همین گونه است. پس از او خیری در کار نیست یا اینکه گفته باشند خیری در زنده بودن بعد او نیست"؛ و نیز از ابی سعید خدری روایت شده است که گفت: رسول خدا(ص) فرمودند: "در هنگام سکون و ایستایی زمان و بروز فتنه‌ها، مردی پا به عرصه ظهور خواهد گذاشت که به وی مهدی(ع) گویند، بخشش او گوارا است».

۷. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛

مجتبی تونه‌ای آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است: «از ویژگی‌های دوران حکومت حضرت مهدی (ع)، رواج برکت است. علاوه بر آن‌که خداوند، برکت را از آسمان فرو می‌فرستد، چشمه‌سارها می‌جوشد و زمین، چند برابر محصول می‌دهد. درباره برکت محصولات، روایات مختلفی آمده است: یک دانه انار، چندین نفر را سیر می‌کند و یک خوشه انگور را چندین نفر می‌خورند (و سیر می‌گردند). یک کشاورز، از هر من گندم، صد من محصول به دست می‌آورد، همان‌گونه که خداوند فرمود: "در هر سنبلی صد دانه به عمل می‌آید و خداوند برای هرکس که اراده نماید، زیادتر می‌کند". درختان بار می‌گیرند و برکت‌ها فراوان می‌گردد. و اما درباره برکت در عمر و نیروی انسان‌ها نیز روایات مختلفی آمده است، از جمله این‌که: مردم در سایه فرمانروایی او، عمری دراز خواهند داشت، به‌گونه‌ای که برای هر شخص، هزار فرزند متولد می‌شود. توان و نیروی هریک از شیعیان حضرت، برابر با نیروی چهل مرد می‌گردد و مؤمنان، مانند پاره‌های آهن می‌گردند». «از جمله ویژگی‌های دوران حکومت حضرت مهدی (ع) گسترش و رونق کشاورزی است. از آسمان بارانی می‌بارد که زمین محصول خود را آشکار می‌سازد و مردم از نعمتی برخوردار می شوند که هرگز مانند آن را ندیده‌اند. در عصر حضرت، رودخانه‌ها پرآب می‌شود چشمه‌سارها جوشش می‌کند و زمین، چند بار محصول می‌دهد. رسول خدا (ص) فرمود: "خوشا به زندگی، پس از آن دوران که مسیح (ع) دجال را می‌کشد، زیرا به آسمان اذن بارش و به زمین اجازه رویش داده می‌شود. اگر دانه‌ای بر روی کوه صفا گذارده شود، حتما خواهد رویید". و نیز می‌فرماید: "آسمان، بارانش را پی‌درپی می‌فرستد و زمین نیز چیزی از گیاهان را در خود نگه نمی‌دارد، بلکه آن را بیرون می‌فرستد". بر طبق روایات، در عصر حضرت زمین همانند نقره‌ای که پس از جوشش آرام می‌گیرد، آماده کشت می‌شود و گیاهانش را می‌رویاند، هم‌چنان‌که در زمان حضرت آدم (ع) بود. زمین گیاهانش را می‌رویاند، به‌گونه‌ای که یک زن از عراق، پیاده به شام می‌رود و در سراسر راه جز بر سبزی و بوته گام نمی‌گذارد. میان مکه و مدینه را درخت‌های خرما به هم متصل می‌کند و بالاخره نعمت و برکت، از زمین و آسمان می‌روید و می‌بارد. «آثاری که در روایات برای قیام موعود آخرالزمان برشمرده شده است: ثروت‌ها به‌طور مساوی تقسیم می‌شود. هنگامی که به واسطه ظهور امام زمان (ع) دنیا پر از عدالت شود، ثروت‌های جهان به‌طور مساوی تقسیم خواهند شد؛ چنان‌چه امام محمد باقر (ع) فرمودند: وقتی قائم ما اهل بیت قیام کند، ثروت را به‌طور مساوی تقسیم می‌کند و عدالت را در میان مردم پیاده می‌نماید. رضایت و خشنودی همگانی است. رسول اکرم (ص) می‌فرمایند: ساکنان آسمان، مردم زمین، پرندگان هوا، درندگان صحراها و ماهیان دریاها -همه و همه- از او خشنود خواهند شد. فقر و بینوایی ریشه‌کن خواهد شد. در پرتو عدالت حضرت بقیة الله(ع)، عموم مردم بی‌نیاز خواهند شد. چنان‌چه در حدیث آمده است: زمانی برای مردم پیش می‌آید که انسان صدقات از طلا را با خود برمی‌دارد؛ تا آن‌ها را در راه خدا انفاق کند، ولی نیازمندی را پیدا نمی‌کند که این صدقه را قبول نماید. همه مردم در امنیت به سر خواهند برد؛ چنان‌چه امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: دشمنی از دل‌ها زدوده می‌شود؛ درندگان و چهارپایان با یکدیگر سازش می‌کنند، یک زن طبقی بر سر گذارده از عراق تا شام (از شرق تا غرب) تنها سفر می‌کند، همه‌جا قدم بر سرزمین سبز و خرم می‌گذارد، در حالی که درنده‌ای او را نمی‌آزارد و دچار ترس و وحشت نمی‌شود. برکات آسمانی نازل می‌شود. چنان‌چه در حدیث آمده است: زمین چیزی از بذرهای خود را نگه نمی‌دارد، جز این‌که آن را بیرون می‌فرستد و آسمان چیزی از باران رحمتش را نگه نمی‌دارد جز این‌که سیل‌آسا بر بندگان خود فرو می‌ریزد. همگی در رفاه به سر می‌برند. رسول خدا (ص) فرمودند: امّت من در زمان حضرت مهدی (ع) آن‌چنان متنعم می‌شوند که هرگز چنین بهره‌مند نشده‌اند. زمین گنج‌های پنهان خود را آشکار می‌کند. پیامبر اکرم (ص) در این زمینه می‌فرماید: در آن زمان چهارپایان در امان هستند و درندگان با هم سازش می‌کنند. زمین پاره‌های جگرش (گنج‌های پنهان و باارزش خود) را بیرون می‌ریزد. . . پاره‌های جگر زمین ستون‌هایی از طلا و نقره است. دام‌ها و چهارپایان زیاد می‌شوند. چنان‌که در روایتی از پیامبر گرامی اسلام (ص) آمده است: مهدی (ع) خارج می‌شود، خداوند باران رحمتش را می‌فرستد، زمین گیاهش را می‌رویاند، و دام در جهان زیاد می‌شود. او ثروت را به‌طور مساوی تقسیم می‌کند و امت اسلام بزرگ و شکوهمند می‌گردد. رفع مزاحمت‌ها و ایجاد آسایش برای عموم مردم است. چنان‌چه امام محمد باقر (ع) می‌فرمایند: مهدی (ع) راه‌های اصلی را توسعه می‌دهد، بالکن‌هایی را که به خارج جاده‌ها آمده و از دیگران سلب آزادی کرده است و ناودان‌هایی را که به کوچه‌ها می‌ریزد، از بین می‌برد. پرده‌های ظلمت کنار می‌رود. امام صادق (ع) در این‌باره می‌فرمایند: وقتی قائم ما قیام کند، زمین به نور پروردگارش نورانی می‌شود، و مردم از نور خورشید بی‌نیاز می‌شوند و شب و روز یکی می‌شوند و تاریکی از بین می‌رود. ایجاد برادری و مواسات میان انسان‌ها است. چنان‌چه امام محمد باقر (ع) می‌فرمایند: هنگامی که قائم ما قیام کند، دوران برابری و برادری فرامی‌رسد. در آن زمان یک مسلمان آن‌چه نیاز داشته باشد، از جیب برادر مسلمانش برمی‌دارد و او مانع نمی‌شود». «"تألیف قلوب" به‌معنای جمع کردن دل‌ها و متحد ساختن قلب‌هاست. بیشتر مردم یکی از دو حال را دارند، یا صلاح واقعی خود را تشخیص نمی‌دهند، لذا به اموری که به ضرر آن‌ها است تن می‌دهند و یا این‌که مصلحت را تشخیص می‌دهند، ولی به خاطر منافع دنیوی به آن رضایت ندارند. یگانه کسی که بین این دو حالت را جمع می‌کند و اتحاد می‌بخشد، امام عصر (ع) است؛ لذا در دعای ندبه می‌خوانیم: "أَيْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلَاحِ وَ الرِّضَا"؛ کجاست آن‌که میان پراکندگی، صلاح و رضا را جمع کند؟ و در دعای امیر المؤمنین (ع) درباره آن حضرت آمده: "و پراکندگی امت را با او جمع فرما". و در حدیثی آمده: "به وسیله او میان دل‌های مختلف و پراکنده، الفت و اتّحاد داده می‌شود". و از امام صادق (ع) روایت شده که: "خداوند به وسیله آن حضرت، بین دل‌های پراکنده و مخالف یکدیگر، ائتلاف می‌بخشد"». «در روایات مختلفی آمده است که حضرت مهدی (ع)، هنگام ظهور، با کشیدن دست خود بر سر بندگان، عقول آن‌ها را کامل می‌کند، قلب‌های‌شان را از پاره آهن محکم‌تر کرده و کینه و عداوت را از دل‌های‌شان می‌زداید. در حدیث دیگری آمده است: حضرت اگر دستش را به سوی بزرگ‌ترین درخت روی زمین دراز کند، ان را از ریشه بیرون می‌آورد». «از روایات فهمیده می‌شود که قیام حضرت مهدی (ع) موجب خرسندی اهل زمین و آسمان و حتی مردگان می‌شود. رسول خدا (ص) می‌فرمایند: همه اهل آسمان و زمین، پرندگان، حیوانات درنده و ماهیان دریا، از ظهور حضرت مهدی (ع) شاد و خرسند می‌شوند. حضرت علی (ع) می‌فرمایند: هنگامی که حضرت مهدی (ع) ظهور می‌کند، نام مبارکش بر سر زبان‌ها خواهد بود و وجود مردم سرشار از عشق به مهدی است، به‌گونه‌ای که جز نام او، هیچ نامی در یاد و زبان آنان نیست و با دوستی او روح خود را سیراب می‌کنند. حضرت رضا (ع) درباره گشایش پس از ظهور می‌فرمایند: در آن هنگام گشایشی بر مردم می‌رسد، به‌طوری که مردگان آرزوی زندگی دوباره می‌کنند. امام صادق (ع) نیز درباره پس از ظهور حضرت می‌فرمایند: هیچ مؤمنی در قبر نمی‌ماند، مگر آن‌که آن شادی و سرور در قبرش وارد می‌شود؛ به‌گونه‌ای که مردگان به دیدار یکدیگر می‌روند و ظهور حضرتش را به همدیگر تبریک می‌گویند».

۸. آقای رضوانی؛

علی اصغر رضوانی آقای علی اصغر رضوانی، در کتاب «موعودشناسی و پاسخ به شبهات» در این‌باره گفته است: «امتیازات ظهور حضرت مهدی (ع) بر چند نوع است: یک نوع امتیاز همانند امتیاز وجود پیامبر و بودن انسان در عصر ایشان و دیگر امامان است. اگر ما در عصر آن حضرات بودیم چه آثار و برکاتی بر ما مترتب می‌شد که الآن نیست، آن آثار و برکات بر انسانِ در عصر ظهور نیز مترتب می‌گردد. یک سری امتیازات دیگری است که مخصوص عصر ظهور حضرت مهدی (ع) است. عصر ظهور حضرت عصری است که بهشت واقعی برای مردم در روی زمین تحقق یافته و عصر طلایی به حساب می‌آید، عصری که حتی برای پیامبر (ص) نیز فراهم نشد، از همه جهت شرایط برای یک زندگی ایده آل فراهم است، عصری که در هیچ یک از نقاط عالم ظلم و تعدّی نخواهد بود... و این امتیاز و اثر بسیار عالی است که انسان می‌تواند کسب کند».

منبع‌شناسی جامع مهدویت

• کتاب‌شناسی مهدویت؛
• مقاله‌شناسی مهدویت؛
• پایان‌نامه‌شناسی مهدویت.

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: