آفات دور دانستن ظهور چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

آفات دور دانستن ظهور چیست؟
آفات دور دانستن ظهور چیست؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاتر	مهدویت / غیبت امام مهدی / وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت
مدخل اصلی	آفات دور دانستن ظهور
تعداد پاسخ	۱ پاسخ
	v; t; e;

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۴۰

آفات دور دانستن ظهور چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند.

پاسخ نخست

حجت الاسلام و المسلمین دکتر سید محمد بنی‌هاشمی، در کتاب «برکات انتظار» در این‌باره گفته است:

«مثلاً اگر به جای یک روز، مطمئن شویم که ایشان یک هفته دیگر ظهور خواهند فرمود، در این فرض تقریباً همه حالاتی که گفتیم برای انسان خواهد بود اما با قدری شور و حرارت کمتر، چشم به راهی ما شدت کمتری پیدا می‌کند و همین تفاوت در شدت و ضعف انتظار، منشأ تفاوت‌هایی در رفتار ما در این دو فرض خواهد شد. مثلاً اگر در آن یک روز قطعاً می‌توانستیم بگوییم که خوا به چشمان ما نخواهد آمد، در این یک هفته چنین نیست و آن دلشوره و هیجان قبلی را در این فرض جدید نداریم. با این که در آن یک روز یقیناً عمر خود را صرف کارهای بیهوده و حتی تفریحی نمی‌کنیم، اما در این یک هفته شاید دقایقی یا ساعاتی را به بطالت بگذرانیم. در مجموع، آن دقت و تلاشی که در فرض اول برای استفاده بهتر و کاملتر از فرصت باقیمانده به خرج می‌دهیم، در فرض بعدی به آن شدت نخواهد بود. حال اگر یک هفته به یک ماه تبدیل شود و در حقیقت، اطمینان پیدا کنیم که قبل از یک ماه دیگر حضرتش ظهور نمی‌فرمایند، در این صورت شور و اشتیاق ما در انتظار، کمتر و ضعیف‌تر می‌گردد و در نتیجه تهمه آن چه بیان شد، سست‌تر و کمرنگ‌تر می‌شود. در این فرض احتمال این که اوقات بیشتری از عمر گرانقدر خود را تلف کنیم و بیهوده فرصت را از دست بدهیم، بسیار بیشتر از فرض قبلی است. اگر در آن روز یک روز و یک هفته فقط در حد نیاز ضروری به امور دنیوی و مادی می‌پرداختیم، در آن یک ماه آن قدر برایمان اهمیت ندارد که قدری از فرصت باقیمانده تا ظهور مولایمان را از دست بدهیم. اگر در آن یک هفته برای جبران حقوق دیگران که بر گردن ما بوده، شتاب می‌کردیم، در این یک ماه خیلی عجله نمی‌کنیم و کار امروز را به فردا و پس فردا می‌اندازیم. اگر نمازها و سایر عبادت‌های ما در آن یک هفته، حال و صفای فوق العاده‌ای داشت، در این یک ماه به آن اندازه حضور قلب ندارد و... .

به طور کلی هر چه فاصله خود را با ظهور بیشتر بدانیم، این آثار و نشانه‌ها به تدریج کم رنگ‌تر می‌شود. به همین دلیل اگر این فاصله از یک ماه به یک سال برسد، معمولاً آثار کمتری ظهور و بروز خواهد کرد. قطعاً غفلت نوع مؤمنان در این حالت بیشتر خواهد بود و چه بسا ساعت‌ها یا روزها یا حتی هفته‌ها با فراموشی یاد ایشان بر بعضی بگذرد و از همین بابت هیچ گونه احساس ضر و زیان هم نکنند. آن شور و حرارت و هیجان در فرض‌های قبلی، در این فرض، بسیار ضعیف‌تر خواهد شد و عمل به وظایف یک منتظر واقعی سست‌تر می‌گردد.

بنابراین اگر می‌خواهیم آثار و لوازم انتظار فرج را وجدان کنیم، باید خود را در آن شرایط فرضی ببینیم تا لوازمش بیشتر برای ما ملموس گردد و آثار عملی آن را در خود بیابیم. مؤثرترین عامل در ایجاد این حالت، همان اعتقاد به این حقیقت است که امر فرج امام زمان (ع) در هر صبح و شام، بلکه در هر لحظه و هر ساعتی، امکان وقوع دارد و ما این مطلب را با استناد به بعضی از ادله آن، در حلقه گذشته اثبات نمودیم. هر چه ایمان شخص به آن حقیقت عمیق‌تر باشد، آثار ذکر شده به طور طبیعی ظهور و بروز بیشتری خواهد داشت. پس نتیجه عملی بحث فعلی این است که برای رسیدن به آن لوازم مطلوب، باید از طریق ایجاد علت آن که همان اعتقاد پیش گفته است، سیر کنیم»^[۱].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

پانویس

↑ بنی‌هاشمی، سید محمد، برکات انتظار، ص 19-21.

[1] بنی‌هاشمی، سید محمد، برکات انتظار، ص 19-21.

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{جعبه اطلاعات پرسش
-| موضوع اصلی        = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
+| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
-| موضوع فرعی        = آفات دور دانستن [[ظهور]] چیست؟
+| تصویر = 7626626268.jpg
-| تصویر             = 7626626268.jpg
+| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]]
-| اندازه تصویر      = 200px
+| مدخل اصلی = [[آفات دور دانستن ظهور]]
-| مدخل بالاتر      = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]]
+| مدخل وابسته =
-| مدخل اصلی    = [[آفات دور دانستن ظهور]]
+| تعداد پاسخ = ۱
-| مدخل وابسته    =
-| پاسخ‌دهنده         =
-| پاسخ‌دهندگان       = ۱ پاسخ
 }}
-'''آفات دور دانستن [[ظهور]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند.
+'''آفات دور دانستن ظهور چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند.
-==عبارت‌های دیگری از این پرسش==
 == پاسخ نخست ==
-[[پرونده:152046.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید محمد بنی‌هاشمی]]]]
+[[پرونده:152046.jpg|100px|راست|بندانگشتی|[[سید محمد بنی‌هاشمی]]]]
 حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[سید محمد بنی‌هاشمی]]'''، در کتاب ''«[[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۱ (کتاب)|برکات انتظار]]»'' در این‌باره گفته است:
-«مثلاً اگر به جای یک روز، مطمئن شویم که ایشان یک هفته دیگر [[ظهور]] خواهند فرمود، در این فرض تقریباً همه حالاتی که گفتیم برای [[انسان]] خواهد بود اما با قدری شور و حرارت کمتر، چشم به راهی ما شدت کمتری پیدا می‌کند و همین تفاوت در شدت و [[ضعف]] [[انتظار]]، منشأ تفاوت‌هایی در [[رفتار]] ما در این دو فرض خواهد شد. مثلاً اگر در آن یک روز قطعاً می‌توانستیم بگوییم که خوا به چشمان ما نخواهد آمد، در این یک هفته چنین نیست و آن دلشوره و [[هیجان]] قبلی را در این فرض جدید نداریم. با این که در آن یک روز یقیناً [[عمر]] خود را صرف کارهای بیهوده و حتی تفریحی نمی‌کنیم، اما در این یک هفته شاید دقایقی یا ساعاتی را به بطالت بگذرانیم. در مجموع، آن دقت و تلاشی که در فرض اول برای استفاده بهتر و کاملتر از [[فرصت]] باقیمانده به خرج می‌دهیم، در فرض بعدی به آن شدت نخواهد بود. حال اگر یک هفته به یک ماه تبدیل شود و در [[حقیقت]]، [[اطمینان]] پیدا کنیم که قبل از یک ماه دیگر حضرتش [[ظهور]] نمی‌فرمایند، در این صورت شور و [[اشتیاق]] ما در [[انتظار]]، کمتر و ضعیف‌تر می‌گردد و در نتیجه تهمه آن چه بیان شد، سست‌تر و کمرنگ‌تر می‌شود. در این فرض احتمال این که اوقات بیشتری از [[عمر]] گرانقدر خود را تلف کنیم و بیهوده [[فرصت]] را از دست بدهیم، بسیار بیشتر از فرض قبلی است. اگر در آن روز یک روز و یک هفته فقط در [[حد ]] نیاز ضروری به [[امور دنیوی]] و مادی می‌پرداختیم، در آن یک ماه آن [[قدر]] برایمان اهمیت ندارد که قدری از [[فرصت]] باقیمانده تا [[ظهور]] مولایمان را از دست بدهیم. اگر در آن یک هفته برای جبران [[حقوق]] دیگران که بر گردن ما بوده، شتاب می‌کردیم، در این یک ماه خیلی عجله نمی‌کنیم و کار امروز را به فردا و پس فردا می‌اندازیم. اگر [[نمازها]] و سایر عبادت‌های ما در آن یک هفته، حال و صفای فوق العاده‌ای داشت، در این یک ماه به آن اندازه حضور [[قلب]] ندارد و... .
+«مثلاً اگر به جای یک روز، مطمئن شویم که ایشان یک هفته دیگر ظهور خواهند فرمود، در این فرض تقریباً همه حالاتی که گفتیم برای [[انسان]] خواهد بود اما با قدری شور و حرارت کمتر، چشم به راهی ما شدت کمتری پیدا می‌کند و همین تفاوت در شدت و [[ضعف]] [[انتظار]]، منشأ تفاوت‌هایی در [[رفتار]] ما در این دو فرض خواهد شد. مثلاً اگر در آن یک روز قطعاً می‌توانستیم بگوییم که خوا به چشمان ما نخواهد آمد، در این یک هفته چنین نیست و آن دلشوره و [[هیجان]] قبلی را در این فرض جدید نداریم. با این که در آن یک روز یقیناً [[عمر]] خود را صرف کارهای بیهوده و حتی تفریحی نمی‌کنیم، اما در این یک هفته شاید دقایقی یا ساعاتی را به بطالت بگذرانیم. در مجموع، آن دقت و تلاشی که در فرض اول برای استفاده بهتر و کاملتر از [[فرصت]] باقیمانده به خرج می‌دهیم، در فرض بعدی به آن شدت نخواهد بود. حال اگر یک هفته به یک ماه تبدیل شود و در [[حقیقت]]، [[اطمینان]] پیدا کنیم که قبل از یک ماه دیگر حضرتش ظهور نمی‌فرمایند، در این صورت شور و [[اشتیاق]] ما در [[انتظار]]، کمتر و ضعیف‌تر می‌گردد و در نتیجه تهمه آن چه بیان شد، سست‌تر و کمرنگ‌تر می‌شود. در این فرض احتمال این که اوقات بیشتری از [[عمر]] گرانقدر خود را تلف کنیم و بیهوده [[فرصت]] را از دست بدهیم، بسیار بیشتر از فرض قبلی است. اگر در آن روز یک روز و یک هفته فقط در [[حد]] نیاز ضروری به [[امور دنیوی]] و مادی می‌پرداختیم، در آن یک ماه آن [[قدر]] برایمان اهمیت ندارد که قدری از [[فرصت]] باقیمانده تا ظهور مولایمان را از دست بدهیم. اگر در آن یک هفته برای جبران [[حقوق]] دیگران که بر گردن ما بوده، شتاب می‌کردیم، در این یک ماه خیلی عجله نمی‌کنیم و کار امروز را به فردا و پس فردا می‌اندازیم. اگر [[نمازها]] و سایر عبادت‌های ما در آن یک هفته، حال و صفای فوق العاده‌ای داشت، در این یک ماه به آن اندازه حضور [[قلب]] ندارد و... .
-::::::به طور کلی هر چه فاصله خود را با [[ظهور]] بیشتر بدانیم، این آثار و [[نشانه‌ها]] به تدریج کم رنگ‌تر می‌شود. به همین [[دلیل]] اگر این فاصله از یک ماه به یک سال برسد، معمولاً آثار کمتری [[ظهور]] و بروز خواهد کرد. قطعاً [[غفلت]] نوع [[مؤمنان]] در این حالت بیشتر خواهد بود و چه بسا ساعت‌ها یا روزها یا حتی هفته‌ها با [[فراموشی]] یاد ایشان بر بعضی بگذرد و از همین بابت هیچ گونه احساس ضر و زیان هم نکنند. آن شور و حرارت و [[هیجان]] در فرض‌های قبلی، در این فرض، بسیار ضعیف‌تر خواهد شد و عمل به [[وظایف]] یک [[منتظر واقعی]] سست‌تر می‌گردد.
-بنابراین اگر می‌خواهیم آثار و [[لوازم انتظار]] [[فرج]] را [[وجدان]] کنیم، باید خود را در آن شرایط فرضی ببینیم تا لوازمش بیشتر برای ما ملموس گردد و آثار عملی آن را در خود بیابیم. مؤثرترین عامل در ایجاد این حالت، همان [[اعتقاد]] به این [[حقیقت]] است که امر [[فرج امام زمان]] {{ع}} در هر صبح و [[شام]]، بلکه در هر لحظه و هر ساعتی، امکان وقوع دارد و ما این مطلب را با استناد به بعضی از [[ادله]] آن، در حلقه گذشته اثبات نمودیم. هر چه [[ایمان]] شخص به آن [[حقیقت]] عمیق‌تر باشد، آثار ذکر شده به طور طبیعی [[ظهور]] و بروز بیشتری خواهد داشت. پس نتیجه عملی بحث فعلی این است که برای رسیدن به آن لوازم مطلوب، باید از طریق ایجاد [[علت]] آن که همان [[اعتقاد]] پیش گفته است، سیر کنیم»<ref>[[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۱ (کتاب)|برکات انتظار]]، ص 19-21.</ref>.
+به طور کلی هر چه فاصله خود را با ظهور بیشتر بدانیم، این آثار و [[نشانه‌ها]] به تدریج کم رنگ‌تر می‌شود. به همین [[دلیل]] اگر این فاصله از یک ماه به یک سال برسد، معمولاً آثار کمتری ظهور و بروز خواهد کرد. قطعاً [[غفلت]] نوع [[مؤمنان]] در این حالت بیشتر خواهد بود و چه بسا ساعت‌ها یا روزها یا حتی هفته‌ها با [[فراموشی]] یاد ایشان بر بعضی بگذرد و از همین بابت هیچ گونه احساس ضر و زیان هم نکنند. آن شور و حرارت و [[هیجان]] در فرض‌های قبلی، در این فرض، بسیار ضعیف‌تر خواهد شد و عمل به [[وظایف]] یک [[منتظر واقعی]] سست‌تر می‌گردد.
+بنابراین اگر می‌خواهیم آثار و [[لوازم انتظار]] [[فرج]] را [[وجدان]] کنیم، باید خود را در آن شرایط فرضی ببینیم تا لوازمش بیشتر برای ما ملموس گردد و آثار عملی آن را در خود بیابیم. مؤثرترین عامل در ایجاد این حالت، همان [[اعتقاد]] به این [[حقیقت]] است که امر [[فرج امام زمان]] {{ع}} در هر صبح و [[شام]]، بلکه در هر لحظه و هر ساعتی، امکان وقوع دارد و ما این مطلب را با استناد به بعضی از [[ادله]] آن، در حلقه گذشته اثبات نمودیم. هر چه [[ایمان]] شخص به آن [[حقیقت]] عمیق‌تر باشد، آثار ذکر شده به طور طبیعی ظهور و بروز بیشتری خواهد داشت. پس نتیجه عملی بحث فعلی این است که برای رسیدن به آن لوازم مطلوب، باید از طریق ایجاد [[علت]] آن که همان [[اعتقاد]] پیش گفته است، سیر کنیم»<ref>[[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۱ (کتاب)|برکات انتظار]]، ص 19-21.</ref>.
+== پرسش‌های وابسته ==
 {{پرسمان وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت}}
+== جستارهای وابسته ==
 {{مدخل وظایف منتظران}}
-== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==
-{{منبع‌ جامع}}
-* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های مهدویت|کتاب‌شناسی مهدویت]]؛
-* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های مهدویت|مقاله‌شناسی مهدویت]]؛
-* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های مهدویت|پایان‌نامه‌شناسی مهدویت]].
-{{پایان منبع‌شناسی جامع}}
 == پانویس ==
 {{پانویس}}
-[[رده:پرسش‌]]
+[[رده:پرسش]]
 [[رده:پرسمان مهدویت]]
-[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]
 [[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]
 [[رده:پرسش‌های مربوط به وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]]