مقصود از آخرالزمان چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - ' بطور ' به ' به‌طور ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - '}}↵↵== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==↵{{منبع‌ جامع}}↵* کتاب‌شناسی مهدویت؛↵* مقاله‌شناسی مهدویت؛↵* پایان‌نامه‌شناسی مهدویت.↵{{پایان منبع جامع}}↵↵==' به '}} ==')
 
(۵۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{پرسش غیرنهایی}}
{{جعبه اطلاعات پرسش
{{جعبه اطلاعات پرسش
| موضوع اصلی       = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| موضوع فرعی        = مقصود از آخرالزمان چیست؟
| تصویر = 7626626268.jpg
| تصویر             = 7626626268.jpg
| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]]
| اندازه تصویر      = 200px
| مدخل اصلی = [[آخرالزمان]]
| نمایه وابسته      =  
| مدخل وابسته =  
| مدخل اصلی         = [[مهدویت]]
| تعداد پاسخ = ۳
| موضوعات وابسته   =  
| پاسخ‌دهنده        =
| پاسخ‌دهندگان      = [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب]]؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان]]؛ [[نویسندگان کتاب «آفتاب مهر»]]
}}
}}
'''مقصود از آخرالزمان چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.
'''مقصود از [[آخرالزمان]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.


==عبارت‌های دیگری از این پرسش==
== پاسخ نخست ==
[[پرونده:13681056.jpg|100px|راست|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوی‌نسب]]]]
حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:


== پاسخ نخست==
«[[آخرالزمان]] عنوانی نسبی است و به دو معنی اطلاق گردیده است:
[[پرونده:13681056.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوی‌نسب]]]]
# عصر [[بعثت]] و دوران [[رسالت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} که نسبت به [[انبیاء گذشته]] [[آخرالزمان]] است به این معنا ما الآن در [[آخرالزمان]] هستیم.
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:
# معنای دیگر آن عصر [[ظهور]] [[امام مهدی|حضرت حجة]] {{ع}} و نزدیکی‌های آن است در این رابطه با پیدایش برخی از [[علائم ظهور]] می‌توان حدس زد که ما در چنین زمانی قرار داریم ولی به‌طور [[قاطع]] نمی‌توان آن را نفی یا اثبات کرد»<ref>[[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۷۱.</ref>.
::::::«[[آخرالزمان]] عنوانی نسبی است و به دو معنی اطلاق گردیده است:
:::::#عصر [[بعثت]] و دوران [[رسالت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} که نسبت به انبیاء گذشته [[آخرالزمان]] است به این معنا ما الآن در [[آخرالزمان]] هستیم.
:::::#معنای دیگر آن عصر [[ظهور]] [[امام مهدی|حضرت حجة]] {{ع}} و نزدیکی‌های آن است در این رابطه با پیدایش برخی از علائم [[ظهور]] می‌توان حدس زد که ما در چنین زمانی قرار داریم ولی به‌طور قاطع نمی‌توان آنرا نفی یا اثبات کرد»<ref>[[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۷۱.</ref>.


== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==
{{پاسخ پرسش
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛
| تصویر = 136863.JPG
| پاسخ‌دهنده = خدامراد سلیمیان
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:


==پاسخ‌های دیگر==
[[دوره پایانی دنیا]] و زمان شکل‌‏گیری [[ظهور]] و [[حکومت]] [[امام مهدی|مهدی موعود]] {{ع}}‏ "[[آخر الزمان]]" ترکیبی اضافی و به معنای بخش پایانی زندگی [[دنیا]] است. توجه به "[[آخر الزمان]]" در [[فرهنگ]] بیشتر دین‏ها و آیین‌‏های بزرگ - به ویژه در [[ادیان]] ابراهیمی- به چشم می‌‏خورد. این توجه در [[فرهنگ]] اسلامی از اهمیت ویژه‏‌ای برخوردار است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۱۵.</ref>
{{یادآوری پاسخ}}
{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛}}
[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::دوره پایانی دنیا و زمان شکل‌‏گیری ظهور و حکومت [[امام مهدی|مهدی موعود]]{{ع}}‏ "آخر الزمان" ترکیبی اضافی و به معنای بخش پایانی زندگی دنیا است. توجه به "آخر الزمان" در فرهنگ بیشتر دین‏ها و آیین‌‏های بزرگ - به ویژه در ادیان ابراهیمی- به چشم می‌‏خورد. این توجه در فرهنگ اسلامی از اهمیت ویژه‏‌ای برخوردار است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵.</ref>
::::::دوره پایانی دنیا و زمان شکل‌‏گیری ظهور و حکومت [[امام مهدی|مهدی موعود]]{{ع}}‏ "آخر الزمان" ترکیبی اضافی و به معنای بخش پایانی زندگی دنیا است. توجه به "آخر الزمان" در فرهنگ بیشتر دین‏ها و آیین‌‏های بزرگ - به ویژه در ادیان ابراهیمی- به چشم می‌‏خورد. این توجه در فرهنگ اسلامی از اهمیت ویژه‏‌ای برخوردار است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵ - ۲۳.</ref>.
::::::واژه آخر الزمان در [[قرآن]] به کار نرفته است؛ اما مطالب گوناگونی در باره آن، از آیات قابل استفاده است. [[قرآن کریم]] به طور کلّی، جهانیان را به دو بخش پیشینیان و پسینیان تقسیم کرده‏ و برای هریک ویژگی‌‏هایی بیان نموده است. به نظر می‌‏رسد بتوان پسینیان را بخشی از انسان‏‌های آخر الزمان دانست<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵ - ۲۳.</ref>..
::::::درباره آغاز شکل‌‏گیری و چگونگی انجام جهان، سخن روشنی در آیات و روایات به چشم نمی‌‏خورد؛ اما آن‏گاه که سخن از دوران آخر الزمان به میان می‌‏آید، همواره به دو پدیده بسیار مهم و بزرگ اشاره می‌‏شود<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵ - ۲۳.</ref>:
#ولادت و برانگیخته شدن [[پیامبر اسلام]]{{صل}} در جایگاه واپسین فرستاده الهی<ref> {{عربی|اندازه=120%|" إِنَّهُ‏ يَأْتِي‏ فِي‏ آخِرِ الزَّمَانِ‏ نَبِي‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏"}}، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۲۶، ص ۱۹۹، ح ۱۲؛ همچنین ر. ک: محمد بن احمد قرطبی، تفسیر قرطبی، ج ۴، ص ۳۰۶؛ محمد بن جریر طبری، تفسیر طبری، ج ۱، ص ۵۵۷</ref>؛
#ظهور و قیام موعود نجات‌‏بخش، [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵ - ۲۳.</ref>.
::::::از این‌‏رو شکی نیست اینک ما در دوران "آخر الزمان" به سر می‏‌بریم. این دوران، دارای دو ویژگی مهمّ و اساسی است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵ - ۲۳.</ref>:
#آخرین مرحله زندگی در دنیاست. با سپری شدن این دوران، زندگی در دنیا به پایان رسیده، مرحله‌‏ای دیگر در نظام آفرینش آغاز می‏‌شود.
#این دوران، خود به دو بخش با ویژگی‌‏های خاص تقسیم می‎‏شود:
##دورانی سراسر انحطاط اخلاقی، ستم و بیداد؛
##دورانی سرشار از معنویت در پرتو حکومت شایستگان<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵ - ۲۳.</ref>.
::::::بنیان‌‏های کلی باور به این دوران را همه مذاهب و گروه‏های بزرگ اسلامی پذیرفته‏‌اند، ولی در راستای وابستگی این دگرگونی‌‏ها به ظهور و قیام [[امام مهدی|حضرت مهدی موعود]]{{ع}} و نیز ویژگی‏های شخص آن مصلح جهانی، دیدگاه‏‌های ناهمگونی پدید آمده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵ - ۲۳.</ref>.
::::::[[شیعه]] دوازده ‏امامی، با بهره‌‏گیری از آموزه‌‏های پیشوایان معصوم{{عم}} [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} را موعود امت‏ها و حکومت ایشان را نیکوترین فرجام زندگانی انسان‏ها بر زمین می‌‏داند. در این نگاه، با ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}، افزون بر بهره‌‏مندی مردمان آن دوران، برخی از نیک‏ترین و صالح‏ترین و نیز بدترین و تبه‏کارترین انسان‏ها که پیشتر از دنیا رفته‏‌اند، به دنیا بازمی‌‏گردند، تا شایستگان، از برپایی حکومت عدل و قسط شادمان، و تبهکاران، از آن عدل جهانی آزرده ‏خاطر گردند<ref>  ر.ک: نگارنده، بازگشت به دنیا در پایان تاریخ</ref>. و دنیا، همچنان بر مدار دادگری خواهد گشت، تا زندگی دنیایی پایان یابد.
::::::پیشوایان معصوم{{عم}}، با [[الهام]] از [[وحی]] الهی و سرچشمه‏‌های آن، پیوند مهدویت و آخر الزمان را به روشنی بیان کرده‏‌اند:
::::::[[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} فرمود: "دنیا به انجام نمی‌‏رسد؛ مگر این که امت مرا مردی رهبری کند که از [[اهل بیت]] من است و به او [[امام مهدی|مهدی]] گفته می‌‏شود"<ref> {{عربی|اندازه=120%|" لَا تَذْهَبُ‏ الدُّنْيَا حَتَّى‏ يَلِيَ‏ أُمَّتِي‏ رَجُلٌ‏ مِنْ‏ أَهْلِ‏ بَيْتِي‏ يُقَالُ‏ لَهُ‏ الْمَهْدِيُ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏"}}، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۸۲، ح ۱۴۱</ref> نیز ر. ک: سنن ترمذی، ج ۴، ص ۵۰۵؛ مسند احمد، ج ۱، ص ۳۷۷؛ ابن ابی شیبه، المصنف، ج ۱۵، ح ۱۹۴۸۴</ref>.
::::::[[امام علی|امیر مؤمنان علی]]{{ع}} نیز بر منبر مسجد کوفه فرمود: "اگر از دنیا بیش از یک روز باقی نماند، خداوند سبحانه و تعالی آن روز را چنان طولانی خواهد کرد، تا این که مردی از خاندانم برانگیخته شود" <ref>{{عربی|اندازه=120%|" لَوْ لَمْ‏ يَبْقَ‏ مِنَ‏ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ‏ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ‏ اللَّهُ‏ ذَلِكَ‏ الْيَوْمَ‏ حَتَّى‏ يَبْعَثَ‏ اللَّهُ‏ رَجُلًا مِنِّي‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏"}}، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۶</ref> نیز ر.ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۴؛ ابن شهرآشوب، المناقب، ج ۲، ص ۲۲۷؛ سنن ابی داود، ج ۴، کتاب المهدی، ح ۴۲۸۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۱۵ - ۲۳.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}


{{جمع شدن|۲. نویسندگان کتاب «آفتاب مهر»؛}}
[[دوره پایانی دنیا]] و زمان شکل‌‏گیری [[ظهور]] و [[حکومت]] [[امام مهدی|مهدی موعود]] {{ع}}"[[آخر الزمان]]" ترکیبی اضافی و به معنای بخش پایانی زندگی [[دنیا]] است. توجه به "[[آخر الزمان]]" در [[فرهنگ]] بیشتر دین‏ها و آیین‌‏های بزرگ - به ویژه در [[ادیان]] ابراهیمی- به چشم می‌‏خورد. این توجه در [[فرهنگ]] اسلامی از اهمیت ویژه‏‌ای برخوردار است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۱۵.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۱۵ - ۲۳.</ref>.
[[پرونده:1402.jpg|100px|right|بندانگشتی|]]
::::::نویسندگان کتاب ''«[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]»'' در این‌باره گفته‌اند:
::::::«اصطلاح "[[آخر الزمان]]" در گفتار‌های ادیان آسمانی و روایات اسلامی‌ مطرح شده است و مراد از آن، روز پایانی عمر دنیا "معنای لغوی" نیست؛ بلکه مراد از آن، دوره زمانی ویژه‌ای است که به گونه‌ای معنای آخر بودن را دارد. اصطلاح [[آخر الزمان]] به سه دوره اطلاق شده است:
::::#دوره [[پیامبر خاتم]]{{صل}} که از بعثت آن حضرت تا قیامت را شامل می‌شود. در این صورت، [[آخر الزمان]]، به این معنا است که بعد از آن بزرگوار، [[پیامبر]] و شریعت دیگری نخواهد آمد و این دوره، دوره آخرین شریعت است<ref>کافی، ج ۸، ص ۱۳۸؛  بحارالانوار، ج ۲۱، ص ۳۱۷ وج ۱۲، ص ۲۸۱.</ref>.
::::#دوره [[غیبت]] و سال‌های پیش از ظهور که [[آخر الزمان]] طبق این معنا، پایان دوره ظلم‌ها و فساد‌ها و حکومت‌های غیر الهی است و با ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}، همه مظاهر شرک و ظلم و فساد از بین می‌رود.
::::#دوران ظهور و زمان تشکیل دولت عدل الهی که این حاکمیت، تا آخر عمر دنیا برقرار می‌ماند و دیگر از بین نمی‌رود. در روایتی [[پیامبر]]{{صل}} به دختر بزرگوارش فرمود: "وقتی دنیا هرج و مرج شود و فتنه‌ها آشکار گردد و راه‌ها بسته شود و عده‌ای، عده دیگر را فریب دهند، خداوند کسی را که دژهای گمراهی را فتح می‌کند، برمی‌انگیزد و او، در [[آخر الزمان]]، [[دین]] را برپا می‌کند.<ref>{{عربی|اندازه=120%|" إِذَا صَارَتِ‏ الدُّنْيَا هَرْجاً وَ مَرْجاً وَ تَظَاهَرَتِ‏ الْفِتَنُ‏ وَ تَقَطَّعَتِ‏ السُّبُلُ‏ وَ أَغَارَ بَعْضُهُمْ‏ عَلَى‏ بَعْض‏ ... فَيَبْعَثُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ ذَلِكَ‏ مَهْدِيَّنَا التَّاسِعَ‏ مِنْ‏ صُلْبِ‏ الْحُسَيْن‏ ... يَفْتَحُ حُصُونَ الضَّلَالَةِ ... َ يَقُومُ بِالدِّينِ فِي آخِرِ الزَّمَان‏‏ "}}؛ بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۳۰۸.</ref>.
:::::::::::با مراجعه به روایات، معلوم می‌شود یکی از معانی [[آخر الزمان]]، دوران [[غیبت]] [[امام مهدی|امام دوازدهم]]{{ع}} است؛ به ویژه سال‌های پیش از ظهور آن حضرت که فتنه‌ها و مشکلات، به اوج خود می‌رسد.<ref>از روایات فراوانی که از قیام [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در [[آخر الزمان]] خبر می‌دهد، نیز روایاتی که در وسائل الشیعه، ج ۱۶، ص ۲۴۴ و بحارالانوار، ج۳۶، ص۳۲۵ و مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۲۶۷ آمده است، می‌توان این نکته را فهمید.</ref>. در روایتی، با صراحت، به دوران غیبت اشاره شده است: "ای علی! عجیب‌ترین مردم در [[ایمان]] و بزرگ‌ترین آنان در یقین، گروهی هستند که در [[آخر الزمان]] هستند، [[پیامبر]] را ندیده‌اند، [[امام]] آنان نیز در [[غیبت]] است و آنان به نوشته‌ای [[ایمان]] می‌آورند.<ref>{{عربی|اندازه=120%|" يَا عَلِيُ‏ أَعْجَبُ‏ النَّاسِ‏ إِيمَاناً وَ أَعْظَمُهُمْ‏ يَقِيناً قَوْمٌ يَكُونُونَ فِي آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ يَلْحَقُوا النَّبِيَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ عَلَى بَيَاض‏‏‏ "}}؛ بحارالانوار، ج۷۴، ص۵۶.</ref>
:::::::::::با توجه به این روایات می‌توان گفت روایاتی هم که نشانه‌های مختلفی برای [[آخر الزمان]] بیان کرده است، به دوران [[غیبت]] و ما قبل ظهور اشاره دارد؛ مانند روایتی که می‌فرماید: "در [[آخر الزمان]]، مردم، امر به معروف و نهی از منکر را ترک می‌کنند و اهل ریا می‌شوند و نماز و روزه شان ظاهری است."<ref>کافی، ج ۵، باب الامر بالمعروف و النهی عن المنکر، ح۱، ص ۵۵.</ref> یا "[[آخر الزمان]]، زمان بدی است. زنان، بی‌حجاب و بزک کرده ظاهر می‌شوند"<ref>من لایحضره الفقیه، ج ۳، ص ۳۹۰، ح۴۳۷۴. بعضی از ویژگی‌های این دوره چنین است: - وضع [[حکومت]]‌ها: افراد، فاسد و ظالم و [[حکومت]]‌ها، ضعیف، استبدادی، زود گذر و متزلزل هستند. - وضع [[دین]]: از [[اسلام]] و [[قرآن]]، فقط اسمی‌ می‌ماند و مساجد، زیبا؛ امّا بدون جمعیّت است و مردم از [[دین]] خارج می‌شوند. - وضع اخلاق: عواطف انسانی ضعیف می‌شود و ترحم به یک دیگر وجود ندارد. انواع فسادهای اخلاقی، علنی و بدون نهی و جلوگیری در جامعه انجام می‌شود. - وضع امنیت: ترس و اضطراب، فراگیر و راه‌ها نا امن است. جنایت‌های هولناک صورت می‌گیرد و مردم، آرزوی مرگ می‌کنند. مرگ‌های ناگهانی، زلزله، جنگ، فتنه، بیماری و مرگ زیاد می‌شود. - وضع اقتصاد: باران و محصولات کشاورزی کم می‌گردد و رودها و چشمه‌ها خشک می‌شوند. گرانی، فقر، گرسنگی و عدم رونق تجارت و بازار، غوغا می‌کند. (برای آگاهی بیشتر: ر، ک: نجم الدین طبسی، نشانه هایی از دولت موعود.)</ref>
:::::::::::چون در روایات، دوران [[غیبت]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} "[[آخر الزمان]]" نامید شده است، می‌توان گفت ما در [[آخر الزمان]] هستیم؛ به ویژه این که بعضی از علائم یاد شده، در زمان ما وجود دارد؛ اما اگر کسی منظور از [[آخر الزمان]] را فقط چند سال پیش از ظهور حضرت در نظر بگیرد، چون وقت ظهور مشخص نیست، نمی‌توان گفت در [[آخر الزمان]] هستیم یا نه.<ref>البته چون امر ظهور، به عملکرد و خواست مردم نیز بستگی دارد _ بدین معنا که هر زمان آنان آماده ظهور بودند، ظهور تحقق می‌یابد _ هر زمان می‌تواند آخر الزمان باشد و زمان ظهور فرا برسد.</ref>»<ref>[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ج۱، ص ۱۶۱-۱۶۴.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}


==پرسش‌های وابسته==
واژه [[آخر الزمان]] در [[قرآن]] به کار نرفته است؛ اما مطالب گوناگونی در باره آن، از [[آیات]] قابل استفاده است. [[قرآن کریم]] به طور کلّی، جهانیان را به دو بخش پیشینیان و پسینیان تقسیم کرده‏ و برای هریک ویژگی‌‏هایی بیان نموده است. به نظر می‌‏رسد بتوان پسینیان را بخشی از انسان‏‌های [[آخر الزمان]] دانست<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۱۵ - ۲۳.</ref>..


==منبع‌شناسی جامع مهدویت==
درباره آغاز شکل‌‏گیری و چگونگی انجام [[جهان]]، سخن روشنی در [[آیات]] و [[روایات]] به چشم نمی‌‏خورد؛ اما آن‏گاه که سخن از دوران [[آخر الزمان]] به میان می‌‏آید، همواره به دو پدیده بسیار مهم و بزرگ اشاره می‌‏شود<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۱۵ - ۲۳.</ref>:
{{پرسش‌های وابسته}}
# ولادت و [[برانگیخته شدن]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}} در [[جایگاه]] واپسین فرستاده الهی<ref> {{عربی|" إِنَّهُ‏ يَأْتِي‏ فِي‏ آخِرِ الزَّمَانِ‏ نَبِي‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏"}}، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۲۶، ص ۱۹۹، ح ۱۲؛ همچنین ر. ک: محمد بن احمد قرطبی، تفسیر قرطبی، ج ۴، ص ۳۰۶؛ محمد بن جریر طبری، تفسیر طبری، ج ۱، ص ۵۵۷</ref>؛
{{ستون-شروع|3}}
# [[ظهور]] و [[قیام]] [[موعود]] [[نجات‌‏بخش]]، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۱۵ - ۲۳.</ref>.
:::::: [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های مهدویت|کتاب‌شناسی مهدویت]]؛
:::::: [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های مهدویت|مقاله‌شناسی مهدویت]]؛
:::::: [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های مهدویت|پایان‌نامه‌شناسی مهدویت]].  
{{پایان}}
{{پایان}}


==پانویس==
از این‌‏رو شکی نیست اینک ما در دوران "[[آخر الزمان]]" به سر می‏‌بریم. این دوران، دارای دو ویژگی مهمّ و اساسی است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۱۵ - ۲۳.</ref>:
{{یادآوری پانویس}}
# آخرین مرحله زندگی در دنیاست. با سپری شدن این دوران، زندگی در [[دنیا]] به پایان رسیده، مرحله‌‏ای دیگر در [[نظام آفرینش]] آغاز می‏‌شود.
{{پانویس2}}
# این دوران، خود به دو بخش با ویژگی‌‏های خاص تقسیم می‎‏شود:
## دورانی سراسر [[انحطاط]] [[اخلاقی]]، [[ستم]] و [[بیداد]]؛
## دورانی سرشار از [[معنویت]] در پرتو [[حکومت]] شایستگان<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۱۵ - ۲۳.</ref>.


[[رده:مهدویت]]
بنیان‌‏های کلی باور به این دوران را همه [[مذاهب]] و گروه‏های بزرگ اسلامی پذیرفته‏‌اند، ولی در راستای وابستگی این دگرگونی‌‏ها به [[ظهور]] و [[قیام]] [[امام مهدی|حضرت مهدی موعود]] {{ع}} و نیز ویژگی‏های شخص آن [[مصلح جهانی]]، دیدگاه‏‌های ناهمگونی پدید آمده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۱۵ - ۲۳.</ref>.
[[رده:پرسش‌های جامع امامت و ولایت]]
 
[[رده:پرسش‌های مهدویت]]
[[شیعه]] [[دوازده]] ‏امامی، با بهره‌‏گیری از آموزه‌‏های [[پیشوایان معصوم]] {{عم}} [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} را [[موعود]] امت‏ها و [[حکومت]] ایشان را نیکوترین فرجام زندگانی انسان‏ها بر [[زمین]] می‌‏داند. در این نگاه، با [[ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}، افزون بر بهره‌‏مندی مردمان آن دوران، برخی از نیک‏ترین و صالح‏ترین و نیز بدترین و تبه‏کارترین انسان‏ها که پیشتر از [[دنیا]] رفته‏‌اند، به [[دنیا]] بازمی‌‏گردند، تا شایستگان، از برپایی [[حکومت]] [[عدل و قسط]] شادمان، و تبهکاران، از آن [[عدل جهانی]] آزرده ‏خاطر گردند<ref>  ر.ک: نگارنده، بازگشت به دنیا در پایان تاریخ</ref>. و [[دنیا]]، همچنان بر مدار [[دادگری]] خواهد گشت، تا زندگی دنیایی پایان یابد.
[[رده:پرسش‌های مهدویت]]
 
[[پیشوایان معصوم]] {{عم}}، با [[الهام]] از [[وحی]] الهی و سرچشمه‏‌های آن، پیوند [[مهدویت]] و [[آخر الزمان]] را به روشنی بیان کرده‏‌اند:
 
[[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} فرمود: "[[دنیا]] به انجام نمی‌‏رسد؛ مگر این که [[امت]] مرا مردی [[رهبری]] کند که از [[اهل بیت]] من است و به او [[امام مهدی|مهدی]] گفته می‌‏شود"<ref> {{عربی|" لَا تَذْهَبُ‏ الدُّنْيَا حَتَّى‏ يَلِيَ‏ أُمَّتِي‏ رَجُلٌ‏ مِنْ‏ أَهْلِ‏ بَيْتِي‏ يُقَالُ‏ لَهُ‏ الْمَهْدِيُ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏"}}، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۸۲، ح ۱۴۱</ref> نیز ر. ک: سنن [[ترمذی]]، ج ۴، ص ۵۰۵؛ مسند [[احمد]]، ج ۱، ص ۳۷۷؛ ابن ابی شیبه، المصنف، ج ۱۵، ح ۱۹۴۸۴</ref>.
 
[[امام علی|امیر مؤمنان علی]] {{ع}} نیز بر [[منبر]] [[مسجد کوفه]] فرمود: "اگر از [[دنیا]] بیش از یک روز باقی نماند، [[خداوند]] سبحانه و تعالی آن روز را چنان طولانی خواهد کرد، تا این که مردی از خاندانم برانگیخته شود" <ref>{{عربی|" لَوْ لَمْ‏ يَبْقَ‏ مِنَ‏ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ‏ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ‏ اللَّهُ‏ ذَلِكَ‏ الْيَوْمَ‏ حَتَّى‏ يَبْعَثَ‏ اللَّهُ‏ رَجُلًا مِنِّي‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏"}}، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۶</ref> نیز ر.ک: [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۴؛ ابن شهرآشوب، المناقب، ج ۲، ص ۲۲۷؛ [[سنن ابی داود]]، ج ۴، کتاب المهدی، ح ۴۲۸۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۱۵ - ۲۳.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. نویسندگان کتاب «آفتاب مهر»؛
| تصویر = 1402.jpg
| پاسخ‌دهنده = آفتاب مهر ج۱ (کتاب)
| پاسخ = نویسندگان کتاب ''«[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]»'' در این‌باره گفته‌اند:
 
«اصطلاح "[[آخر الزمان]]" در گفتار‌های [[ادیان آسمانی]] و [[روایات]] اسلامی‌ مطرح شده است و مراد از آن، روز پایانی [[عمر]] [[دنیا]] "معنای لغوی" نیست؛ بلکه مراد از آن، دوره زمانی ویژه‌ای است که به گونه‌ای معنای آخر بودن را دارد. اصطلاح [[آخر الزمان]] به سه دوره اطلاق شده است:
# دوره [[پیامبر خاتم]] {{صل}} که از [[بعثت]] آن [[حضرت]] تا [[قیامت]] را شامل می‌شود. در این صورت، [[آخر الزمان]]، به این معنا است که بعد از آن بزرگوار، [[پیامبر]] و [[شریعت]] دیگری نخواهد آمد و این دوره، دوره آخرین [[شریعت]] است<ref>کافی، ج ۸، ص ۱۳۸؛  بحارالانوار، ج ۲۱، ص ۳۱۷ وج ۱۲، ص ۲۸۱.</ref>.
# دوره [[غیبت]] و سال‌های [[پیش از ظهور]] که [[آخر الزمان]] طبق این معنا، پایان دوره [[ظلم‌ها]] و فساد‌ها و حکومت‌های غیر الهی است و با [[ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}، همه مظاهر [[شرک]] و [[ظلم]] و [[فساد]] از بین می‌رود.
# [[دوران ظهور]] و زمان تشکیل [[دولت]] [[عدل الهی]] که این [[حاکمیت]]، تا آخر [[عمر]] [[دنیا]] برقرار می‌ماند و دیگر از بین نمی‌رود. در روایتی [[پیامبر]] {{صل}} به دختر بزرگوارش فرمود: "وقتی [[دنیا]] [[هرج و مرج]] شود و فتنه‌ها آشکار گردد و راه‌ها بسته شود و عده‌ای، عده دیگر را [[فریب]] دهند، [[خداوند]] کسی را که دژهای [[گمراهی]] را [[فتح]] می‌کند، برمی‌انگیزد و او، در [[آخر الزمان]]، [[دین]] را برپا می‌کند.<ref>{{عربی|" إِذَا صَارَتِ‏ الدُّنْيَا هَرْجاً وَ مَرْجاً وَ تَظَاهَرَتِ‏ الْفِتَنُ‏ وَ تَقَطَّعَتِ‏ السُّبُلُ‏ وَ أَغَارَ بَعْضُهُمْ‏ عَلَى‏ بَعْض‏ ... فَيَبْعَثُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ ذَلِكَ‏ مَهْدِيَّنَا التَّاسِعَ‏ مِنْ‏ صُلْبِ‏ الْحُسَيْن‏ ... يَفْتَحُ حُصُونَ الضَّلَالَةِ ... َ يَقُومُ بِالدِّينِ فِي آخِرِ الزَّمَان‏‏ "}}؛ بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۳۰۸.</ref>.
 
با مراجعه به [[روایات]]، معلوم می‌شود یکی از معانی [[آخر الزمان]]، دوران [[غیبت]] [[امام مهدی|امام دوازدهم]] {{ع}} است؛ به ویژه سال‌های [[پیش از ظهور]] آن [[حضرت]] که فتنه‌ها و مشکلات، به اوج خود می‌رسد.<ref>از روایات فراوانی که از قیام [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} در [[آخر الزمان]] خبر می‌دهد، نیز روایاتی که در وسائل الشیعه، ج ۱۶، ص ۲۴۴ و بحارالانوار، ج۳۶، ص۳۲۵ و مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۲۶۷ آمده است، می‌توان این نکته را فهمید.</ref>. در روایتی، با صراحت، به [[دوران غیبت]] اشاره شده است: "ای [[علی]]! عجیب‌ترین [[مردم]] در [[ایمان]] و بزرگ‌ترین آنان در [[یقین]]، گروهی هستند که در [[آخر الزمان]] هستند، [[پیامبر]] را ندیده‌اند، [[امام]] آنان نیز در [[غیبت]] است و آنان به نوشته‌ای [[ایمان]] می‌آورند.<ref>{{عربی|" يَا عَلِيُ‏ أَعْجَبُ‏ النَّاسِ‏ إِيمَاناً وَ أَعْظَمُهُمْ‏ يَقِيناً قَوْمٌ يَكُونُونَ فِي آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ يَلْحَقُوا النَّبِيَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ عَلَى بَيَاض‏‏‏ "}}؛ بحارالانوار، ج۷۴، ص۵۶.</ref>
 
:::::با توجه به این [[روایات]] می‌توان گفت روایاتی هم که نشانه‌های مختلفی برای [[آخر الزمان]] بیان کرده است، به دوران [[غیبت]] و ما قبل [[ظهور]] اشاره دارد؛ مانند روایتی که می‌فرماید: "در [[آخر الزمان]]، [[مردم]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]] را ترک می‌کنند و اهل ریا می‌شوند و [[نماز]] و [[روزه]] شان ظاهری است."<ref>کافی، ج ۵، باب الامر بالمعروف و النهی عن المنکر، ح۱، ص ۵۵.</ref> یا "[[آخر الزمان]]، زمان بدی است. زنان، بی‌حجاب و بزک کرده ظاهر می‌شوند"<ref>من لایحضره الفقیه، ج ۳، ص ۳۹۰، ح۴۳۷۴. بعضی از ویژگی‌های این دوره چنین است: - وضع [[حکومت]]‌ها: افراد، فاسد و ظالم و [[حکومت]]‌ها، ضعیف، [[استبدادی]]، زود گذر و متزلزل هستند. - وضع [[دین]]: از [[اسلام]] و [[قرآن]]، فقط اسمی‌ می‌ماند و مساجد، زیبا؛ امّا بدون جمعیّت است و مردم از [[دین]] خارج می‌شوند. - وضع اخلاق: عواطف انسانی ضعیف می‌شود و ترحم به یک دیگر وجود ندارد. انواع فسادهای اخلاقی، علنی و بدون نهی و جلوگیری در جامعه انجام می‌شود. - وضع امنیت: ترس و اضطراب، فراگیر و راه‌ها نا امن است. جنایت‌های هولناک صورت می‌گیرد و مردم، آرزوی مرگ می‌کنند. مرگ‌های ناگهانی، زلزله، جنگ، فتنه، بیماری و مرگ زیاد می‌شود. - وضع اقتصاد: باران و محصولات کشاورزی کم می‌گردد و رودها و چشمه‌ها خشک می‌شوند. گرانی، فقر، گرسنگی و عدم رونق تجارت و بازار، غوغا می‌کند. (برای آگاهی بیشتر: ر، ک: نجم الدین طبسی، نشانه هایی از دولت موعود.)</ref>
 
:::::چون در [[روایات]]، دوران [[غیبت]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} "[[آخر الزمان]]" نامید شده است، می‌توان گفت ما در [[آخر الزمان]] هستیم؛ به ویژه این که بعضی از [[علائم]] یاد شده، در زمان ما وجود دارد؛ اما اگر کسی منظور از [[آخر الزمان]] را فقط چند سال [[پیش از ظهور]] [[حضرت]] در نظر بگیرد، چون [[وقت ظهور]] مشخص نیست، نمی‌توان گفت در [[آخر الزمان]] هستیم یا نه.<ref>البته چون امر ظهور، به عملکرد و خواست مردم نیز بستگی دارد _ بدین معنا که هر زمان آنان آماده ظهور بودند، ظهور تحقق می‌یابد _ هر زمان می‌تواند آخر الزمان باشد و زمان ظهور فرا برسد.</ref>»<ref>[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ج۱، ص ۱۶۱-۱۶۴.</ref>.
}}
 
== پرسش‌های وابسته ==
{{پرسمان آخرالزمان}}
 
== پانویس ==
{{پانویس}}
 
[[رده:پرسش]]
[[رده:پرسمان مهدویت]]
[[رده:(ات): پرسش‌هایی با ۳ پاسخ]]
[[رده:(ات): پرسش‌هایی با ۳ پاسخ]]
[[رده:(ات): پرسش‌های مهدویت با ۳ پاسخ]]
[[رده:(ات): پرسش‌های مهدویت با ۳ پاسخ]]
[[رده:پرسش‌های مربوط به آخرالزمان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۷

مقصود از آخرالزمان چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی
مدخل اصلیآخرالزمان
تعداد پاسخ۳ پاسخ

مقصود از آخرالزمان چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

سید جعفر موسوی‌نسب

حجت الاسلام و المسلمین سید جعفر موسوی‌نسب، در کتاب «دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان» در این‌باره گفته است:

«آخرالزمان عنوانی نسبی است و به دو معنی اطلاق گردیده است:

  1. عصر بعثت و دوران رسالت پیامبر اکرم (ص) که نسبت به انبیاء گذشته آخرالزمان است به این معنا ما الآن در آخرالزمان هستیم.
  2. معنای دیگر آن عصر ظهور حضرت حجة (ع) و نزدیکی‌های آن است در این رابطه با پیدایش برخی از علائم ظهور می‌توان حدس زد که ما در چنین زمانی قرار داریم ولی به‌طور قاطع نمی‌توان آن را نفی یا اثبات کرد»[۱].

پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه

۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛
حجت الاسلام و المسلمین خدامراد سلیمیان، در کتاب «فرهنگنامه مهدویت» در این‌باره گفته است:

دوره پایانی دنیا و زمان شکل‌‏گیری ظهور و حکومت مهدی موعود (ع)‏ "آخر الزمان" ترکیبی اضافی و به معنای بخش پایانی زندگی دنیا است. توجه به "آخر الزمان" در فرهنگ بیشتر دین‏ها و آیین‌‏های بزرگ - به ویژه در ادیان ابراهیمی- به چشم می‌‏خورد. این توجه در فرهنگ اسلامی از اهمیت ویژه‏‌ای برخوردار است[۲]

دوره پایانی دنیا و زمان شکل‌‏گیری ظهور و حکومت مهدی موعود (ع)‏ "آخر الزمان" ترکیبی اضافی و به معنای بخش پایانی زندگی دنیا است. توجه به "آخر الزمان" در فرهنگ بیشتر دین‏ها و آیین‌‏های بزرگ - به ویژه در ادیان ابراهیمی- به چشم می‌‏خورد. این توجه در فرهنگ اسلامی از اهمیت ویژه‏‌ای برخوردار است[۳][۴].

واژه آخر الزمان در قرآن به کار نرفته است؛ اما مطالب گوناگونی در باره آن، از آیات قابل استفاده است. قرآن کریم به طور کلّی، جهانیان را به دو بخش پیشینیان و پسینیان تقسیم کرده‏ و برای هریک ویژگی‌‏هایی بیان نموده است. به نظر می‌‏رسد بتوان پسینیان را بخشی از انسان‏‌های آخر الزمان دانست[۵]..

درباره آغاز شکل‌‏گیری و چگونگی انجام جهان، سخن روشنی در آیات و روایات به چشم نمی‌‏خورد؛ اما آن‏گاه که سخن از دوران آخر الزمان به میان می‌‏آید، همواره به دو پدیده بسیار مهم و بزرگ اشاره می‌‏شود[۶]:

  1. ولادت و برانگیخته شدن پیامبر اسلام (ص) در جایگاه واپسین فرستاده الهی[۷]؛
  2. ظهور و قیام موعود نجات‌‏بخش، حضرت مهدی (ع)[۸].

از این‌‏رو شکی نیست اینک ما در دوران "آخر الزمان" به سر می‏‌بریم. این دوران، دارای دو ویژگی مهمّ و اساسی است[۹]:

  1. آخرین مرحله زندگی در دنیاست. با سپری شدن این دوران، زندگی در دنیا به پایان رسیده، مرحله‌‏ای دیگر در نظام آفرینش آغاز می‏‌شود.
  2. این دوران، خود به دو بخش با ویژگی‌‏های خاص تقسیم می‎‏شود:
    1. دورانی سراسر انحطاط اخلاقی، ستم و بیداد؛
    2. دورانی سرشار از معنویت در پرتو حکومت شایستگان[۱۰].

بنیان‌‏های کلی باور به این دوران را همه مذاهب و گروه‏های بزرگ اسلامی پذیرفته‏‌اند، ولی در راستای وابستگی این دگرگونی‌‏ها به ظهور و قیام حضرت مهدی موعود (ع) و نیز ویژگی‏های شخص آن مصلح جهانی، دیدگاه‏‌های ناهمگونی پدید آمده است[۱۱].

شیعه دوازده ‏امامی، با بهره‌‏گیری از آموزه‌‏های پیشوایان معصوم (ع) حضرت مهدی (ع) را موعود امت‏ها و حکومت ایشان را نیکوترین فرجام زندگانی انسان‏ها بر زمین می‌‏داند. در این نگاه، با ظهور حضرت مهدی (ع)، افزون بر بهره‌‏مندی مردمان آن دوران، برخی از نیک‏ترین و صالح‏ترین و نیز بدترین و تبه‏کارترین انسان‏ها که پیشتر از دنیا رفته‏‌اند، به دنیا بازمی‌‏گردند، تا شایستگان، از برپایی حکومت عدل و قسط شادمان، و تبهکاران، از آن عدل جهانی آزرده ‏خاطر گردند[۱۲]. و دنیا، همچنان بر مدار دادگری خواهد گشت، تا زندگی دنیایی پایان یابد.

پیشوایان معصوم (ع)، با الهام از وحی الهی و سرچشمه‏‌های آن، پیوند مهدویت و آخر الزمان را به روشنی بیان کرده‏‌اند:

رسول اکرم (ص) فرمود: "دنیا به انجام نمی‌‏رسد؛ مگر این که امت مرا مردی رهبری کند که از اهل بیت من است و به او مهدی گفته می‌‏شود"[۱۳] نیز ر. ک: سنن ترمذی، ج ۴، ص ۵۰۵؛ مسند احمد، ج ۱، ص ۳۷۷؛ ابن ابی شیبه، المصنف، ج ۱۵، ح ۱۹۴۸۴</ref>.

امیر مؤمنان علی (ع) نیز بر منبر مسجد کوفه فرمود: "اگر از دنیا بیش از یک روز باقی نماند، خداوند سبحانه و تعالی آن روز را چنان طولانی خواهد کرد، تا این که مردی از خاندانم برانگیخته شود" [۱۴] نیز ر.ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۴؛ ابن شهرآشوب، المناقب، ج ۲، ص ۲۲۷؛ سنن ابی داود، ج ۴، کتاب المهدی، ح ۴۲۸۲</ref>[۱۵].
۲. نویسندگان کتاب «آفتاب مهر»؛
نویسندگان کتاب «آفتاب مهر» در این‌باره گفته‌اند:

«اصطلاح "آخر الزمان" در گفتار‌های ادیان آسمانی و روایات اسلامی‌ مطرح شده است و مراد از آن، روز پایانی عمر دنیا "معنای لغوی" نیست؛ بلکه مراد از آن، دوره زمانی ویژه‌ای است که به گونه‌ای معنای آخر بودن را دارد. اصطلاح آخر الزمان به سه دوره اطلاق شده است:

  1. دوره پیامبر خاتم (ص) که از بعثت آن حضرت تا قیامت را شامل می‌شود. در این صورت، آخر الزمان، به این معنا است که بعد از آن بزرگوار، پیامبر و شریعت دیگری نخواهد آمد و این دوره، دوره آخرین شریعت است[۱۶].
  2. دوره غیبت و سال‌های پیش از ظهور که آخر الزمان طبق این معنا، پایان دوره ظلم‌ها و فساد‌ها و حکومت‌های غیر الهی است و با ظهور حضرت مهدی (ع)، همه مظاهر شرک و ظلم و فساد از بین می‌رود.
  3. دوران ظهور و زمان تشکیل دولت عدل الهی که این حاکمیت، تا آخر عمر دنیا برقرار می‌ماند و دیگر از بین نمی‌رود. در روایتی پیامبر (ص) به دختر بزرگوارش فرمود: "وقتی دنیا هرج و مرج شود و فتنه‌ها آشکار گردد و راه‌ها بسته شود و عده‌ای، عده دیگر را فریب دهند، خداوند کسی را که دژهای گمراهی را فتح می‌کند، برمی‌انگیزد و او، در آخر الزمان، دین را برپا می‌کند.[۱۷].

با مراجعه به روایات، معلوم می‌شود یکی از معانی آخر الزمان، دوران غیبت امام دوازدهم (ع) است؛ به ویژه سال‌های پیش از ظهور آن حضرت که فتنه‌ها و مشکلات، به اوج خود می‌رسد.[۱۸]. در روایتی، با صراحت، به دوران غیبت اشاره شده است: "ای علی! عجیب‌ترین مردم در ایمان و بزرگ‌ترین آنان در یقین، گروهی هستند که در آخر الزمان هستند، پیامبر را ندیده‌اند، امام آنان نیز در غیبت است و آنان به نوشته‌ای ایمان می‌آورند.[۱۹]

با توجه به این روایات می‌توان گفت روایاتی هم که نشانه‌های مختلفی برای آخر الزمان بیان کرده است، به دوران غیبت و ما قبل ظهور اشاره دارد؛ مانند روایتی که می‌فرماید: "در آخر الزمان، مردم، امر به معروف و نهی از منکر را ترک می‌کنند و اهل ریا می‌شوند و نماز و روزه شان ظاهری است."[۲۰] یا "آخر الزمان، زمان بدی است. زنان، بی‌حجاب و بزک کرده ظاهر می‌شوند"[۲۱]
چون در روایات، دوران غیبت امام زمان (ع) "آخر الزمان" نامید شده است، می‌توان گفت ما در آخر الزمان هستیم؛ به ویژه این که بعضی از علائم یاد شده، در زمان ما وجود دارد؛ اما اگر کسی منظور از آخر الزمان را فقط چند سال پیش از ظهور حضرت در نظر بگیرد، چون وقت ظهور مشخص نیست، نمی‌توان گفت در آخر الزمان هستیم یا نه.[۲۲]»[۲۳].

پرسش‌های وابسته

  1. مقصود از آخرالزمان چیست؟ (پرسش)
  2. روایات آخر زمان چگونه دسته‌بندی می‌شوند؟ (پرسش)
  3. اول زمان و آخر زمان به چه معناست؟ (پرسش)
  4. آیا اصطلاح آخر زمان در قرآن آمده است؟ (پرسش)
  5. به چه دلیل این زمان آخرالزمان است؟ (پرسش)
  6. سیمای جهان در دوران پیش از قیام امام مهدی چگونه خواهد بود؟ (پرسش)
  7. آیا قبل از ظهور امام مهدی جنگ‌هایی رخ می‌دهد که حدود دو سوم شیعیان از بین می‌روند؟ (پرسش)
  8. آیا قبل از ظهور امام مهدی کافران از مؤمنان جدا می‌شوند؟ (پرسش)
  9. محدوده زمانی آخرالزمان از چه وقت تا چه وقت است؟ (پرسش)
  10. باورهای دینی مردم در آخرالزمان چگونه است؟ (پرسش)
  11. پیشگویی‌های کتاب‌های مقدس درباره آخرالزمان چیست؟ (پرسش)
  12. پیشگویی‌های نوستر آداموس درباره آینده و آخرالزمان چیست؟ (پرسش)
  13. پیشگویی‌هایی که پیش از ظهور تحقق پیدا کرده چیست؟ (پرسش)
  14. امر به معروف کردن در آخرالزمان چه وضعیتی پیدا می‌کند؟‌ (پرسش)
  15. چه کسی در آخرالزمان کعبه را ویران می‌کند؟ (پرسش)
  16. وضعیت معاملات مردم در آخرالزمان چگونه است؟ (پرسش)
  17. چه ارتباطی میان ماه رجب و نشانه‌های آخرالزمان وجود دارد؟ (پرسش)
  18. زمامداران آخرالزمان چه صفاتی دارند؟ (پرسش)
  19. ویژگی‌های دانشمندان آخرالزمان چیست؟ (پرسش)
  20. منظور از روم در روایات آخرالزمان چیست؟ (پرسش)
  21. در آخرالزمان چه حوادثی اتفاق می‌افتد؟ (پرسش)
  22. ویژگی‌های زنان در آخرالزمان چیست؟ (پرسش)
  23. ویژگی‌های مردان در آخرالزمان چیست؟ (پرسش)
  24. وضعیت شهر تهران در آخرالزمان چگونه است؟ (پرسش)

نشانه‌های آخرالزمان

  1. مراد از آشوب‌های جهانی که از نشانه‌های آخرالزمان است چیست؟ (پرسش)
  2. آتش و دود که از نشانه‌های آخرالزمان است چگونه تحقق پیدا می‌کند؟ (پرسش)
  3. نشانه‌های آخرالزمان چیست؟ (پرسش)
    1. مفهوم لغوی اشراط الساعه چیست؟ (پرسش)
    2. آیا اشراط الساعه از نشانه‌های ظهور است؟ (پرسش)
  4. آیا در آخرالزمان کفار هم گرفتار ظلم می‌شوند؟ (پرسش)
  5. آتش و دود که از نشانه‌های آخرالزمان است چگونه تحقق پیدا می‌کند؟ (پرسش)

زندگی در آخرالزمان

  1. سیمای زندگی در آخرالزمان چگونه است؟ (پرسش)

آخرالزمان در قرآن

  1. آیا در قرآن نشانه‌های آخرالزمان آمده است؟ (پرسش)
  2. آیا مراد "الیوم‌ الآخر" در قرآن آخرالزمان است؟ (پرسش)

آخرالزمان در احادیث

  1. آخرالزمان در احادیث به چه معناست؟ (پرسش)

ویژگی مردم در آخرالزمان

  1. در روایت است که دین‌‏داری در آخر الزمان مثل گرفتن آتش در دست چرا دین‌‏داری در این زمان سخت‌‏تر از زمان‌‏های دیگر است؟ (پرسش)
  2. وضعیت دین در آخر الزمان و حفظ آن توسط مؤمن چگونه خواهد بود؟ (پرسش)

فساد در آخرالزمان

  1. انواع فسادهای آخر الزمان در روایات چیست؟ (پرسش)
  2. فتنه‌هایی که در آخر الزمان شیعیان را تهدید می‌کنند کدامند و راه مقابله با آنها چیست؟ (پرسش)

آخرالزمان و ظهور منجی

  1. چه ارتباطی میان آخرالزمان و ظهور منجی وجود دارد؟ (پرسش)

آخرالزمان و برپایی قیامت

آخرالزمان در آیین‌های دیگر

  1. آیا باور به آخرالزمان در ادیان گوناگون وجود دارد؟ (پرسش)
  2. ویژگی‌های آخرالزمان را از دیدگاه یهود چیست؟ (پرسش)
  3. آخر الزمان از نظر مسیحیان چه دورانی است؟ نظریه پایان دوران و نهایت عالم به چه معناست و چه جایگاهی در کتاب مقدس دارد؟ (پرسش)

آخرالزمان در رسانه‌ها

  1. تفکرات حاکم بر فیلم‌های هالیوود درباره تسخیر جهان و این که کسی می‌آید و جهان را به هم می‌ریزد چگونه تحلیل می‌شود؟ (پرسش)
  2. فیلم‌هایی مانند روز استقلال و نوستراداموس یا بازی جهنم خلیج فارس چه ارتباطی با موضوع مهدویت دارد؟ (پرسش)
  3. چه سیاست‌هایی در فیلم‌سازی هالیوود دنبال می‌شود؟ (پرسش)

آخرالزمان و پایان تاریخ

  1. دیدگاه هانتینگون در رابطه با پایان تاریخ چیست؟ (پرسش)
  2. نظر فوکویاما در رابطه با پایان تاریخ چیست؟ (پرسش)
  3. نظر تافلر در رابطه با پایان تاریخ چیست؟ (پرسش)
  4. ماجرای کنفرانس تل آویو و مصوبات آن چیست؟ (پرسش)

پانویس

  1. موسوی‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج۲، ص۷۱.
  2. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۵.
  3. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۵.
  4. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۵ - ۲۳.
  5. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۵ - ۲۳.
  6. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۵ - ۲۳.
  7. " إِنَّهُ‏ يَأْتِي‏ فِي‏ آخِرِ الزَّمَانِ‏ نَبِي‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏"، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۲۶، ص ۱۹۹، ح ۱۲؛ همچنین ر. ک: محمد بن احمد قرطبی، تفسیر قرطبی، ج ۴، ص ۳۰۶؛ محمد بن جریر طبری، تفسیر طبری، ج ۱، ص ۵۵۷
  8. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۵ - ۲۳.
  9. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۵ - ۲۳.
  10. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۵ - ۲۳.
  11. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۵ - ۲۳.
  12. ر.ک: نگارنده، بازگشت به دنیا در پایان تاریخ
  13. " لَا تَذْهَبُ‏ الدُّنْيَا حَتَّى‏ يَلِيَ‏ أُمَّتِي‏ رَجُلٌ‏ مِنْ‏ أَهْلِ‏ بَيْتِي‏ يُقَالُ‏ لَهُ‏ الْمَهْدِيُ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏"، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۸۲، ح ۱۴۱
  14. " لَوْ لَمْ‏ يَبْقَ‏ مِنَ‏ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ‏ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ‏ اللَّهُ‏ ذَلِكَ‏ الْيَوْمَ‏ حَتَّى‏ يَبْعَثَ‏ اللَّهُ‏ رَجُلًا مِنِّي‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏ ‏‏"، شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۶
  15. سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۵ - ۲۳.
  16. کافی، ج ۸، ص ۱۳۸؛ بحارالانوار، ج ۲۱، ص ۳۱۷ وج ۱۲، ص ۲۸۱.
  17. " إِذَا صَارَتِ‏ الدُّنْيَا هَرْجاً وَ مَرْجاً وَ تَظَاهَرَتِ‏ الْفِتَنُ‏ وَ تَقَطَّعَتِ‏ السُّبُلُ‏ وَ أَغَارَ بَعْضُهُمْ‏ عَلَى‏ بَعْض‏ ... فَيَبْعَثُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ ذَلِكَ‏ مَهْدِيَّنَا التَّاسِعَ‏ مِنْ‏ صُلْبِ‏ الْحُسَيْن‏ ... يَفْتَحُ حُصُونَ الضَّلَالَةِ ... َ يَقُومُ بِالدِّينِ فِي آخِرِ الزَّمَان‏‏ "؛ بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۳۰۸.
  18. از روایات فراوانی که از قیام حضرت مهدی (ع) در آخر الزمان خبر می‌دهد، نیز روایاتی که در وسائل الشیعه، ج ۱۶، ص ۲۴۴ و بحارالانوار، ج۳۶، ص۳۲۵ و مستدرک الوسائل، ج ۲، ص ۲۶۷ آمده است، می‌توان این نکته را فهمید.
  19. " يَا عَلِيُ‏ أَعْجَبُ‏ النَّاسِ‏ إِيمَاناً وَ أَعْظَمُهُمْ‏ يَقِيناً قَوْمٌ يَكُونُونَ فِي آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ يَلْحَقُوا النَّبِيَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ عَلَى بَيَاض‏‏‏ "؛ بحارالانوار، ج۷۴، ص۵۶.
  20. کافی، ج ۵، باب الامر بالمعروف و النهی عن المنکر، ح۱، ص ۵۵.
  21. من لایحضره الفقیه، ج ۳، ص ۳۹۰، ح۴۳۷۴. بعضی از ویژگی‌های این دوره چنین است: - وضع حکومت‌ها: افراد، فاسد و ظالم و حکومت‌ها، ضعیف، استبدادی، زود گذر و متزلزل هستند. - وضع دین: از اسلام و قرآن، فقط اسمی‌ می‌ماند و مساجد، زیبا؛ امّا بدون جمعیّت است و مردم از دین خارج می‌شوند. - وضع اخلاق: عواطف انسانی ضعیف می‌شود و ترحم به یک دیگر وجود ندارد. انواع فسادهای اخلاقی، علنی و بدون نهی و جلوگیری در جامعه انجام می‌شود. - وضع امنیت: ترس و اضطراب، فراگیر و راه‌ها نا امن است. جنایت‌های هولناک صورت می‌گیرد و مردم، آرزوی مرگ می‌کنند. مرگ‌های ناگهانی، زلزله، جنگ، فتنه، بیماری و مرگ زیاد می‌شود. - وضع اقتصاد: باران و محصولات کشاورزی کم می‌گردد و رودها و چشمه‌ها خشک می‌شوند. گرانی، فقر، گرسنگی و عدم رونق تجارت و بازار، غوغا می‌کند. (برای آگاهی بیشتر: ر، ک: نجم الدین طبسی، نشانه هایی از دولت موعود.)
  22. البته چون امر ظهور، به عملکرد و خواست مردم نیز بستگی دارد _ بدین معنا که هر زمان آنان آماده ظهور بودند، ظهور تحقق می‌یابد _ هر زمان می‌تواند آخر الزمان باشد و زمان ظهور فرا برسد.
  23. آفتاب مهر، ج۱، ص ۱۶۱-۱۶۴.