خاتم‌بخشی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*[[انفاق انگشتر]] در حال [[نماز]] به [[فقیر]] که از سوی [[امام علی]]{{ع}} انجام گرفت، [[نزول]] [[آیه ولایت]] را درپی داشت: {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}}<ref>مائده آیه ۵۵</ref> روز ۲۴ ذی‌حجّه، فقیری به [[مسجد]] [[پیامبر]] آمده، تقاضای کمک کرد. کسی کمک نکرد. [[امام علی|علی]]{{ع}} که در حال [[نماز]] بود، به او اشاره کرد، وی جلو آمد و [[انگشتر]] را از دست [[امام علی|امیر المؤمنین]] بیرون آورد. آیه‌ای که در این مورد نازل شد، پس از [[خدا]] و [[رسول]]، کسی را [[ولیّ]] و [[سرپرست مؤمنان]] معرفی کرد که [[نماز]] می‌خواند و در حال [[رکوع]]، [[زکات]] و [[صدقه]] می‌دهد.<ref> الغدیر، ج ۲ ص ۵۲</ref> مصداق این [[آیه]] کسی جز [[امام علی|علی]]{{ع}} نبود. [[راویان]] متعدد این داستان و [[نزول]] [[آیۀ ولایت]] را در [[شأن]] [[انفاق]] [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}}[[ذکر]] کرده‌اند. [[نزول]] [[آیه]] و [[ستایش]] از این [[انفاق]]، نه به خاطر گرانی قیمت [[انگشتر]]، بلکه به خاطر [[اخلاص]] آن [[حضرت]] در [[انفاق]] بود. این حادثه علاوه‌بر آن‌که [[فضیلت]] مهمّی از [[فضایل]] [[امام علی|علی]]{{ع}} را بیان کرد، [[سبب نزول]] یکی از روشن‌ترین [[آیات]] مربوط به [[امامت]] و [[ولایت]] شد که پیوسته به آن استشهاد شده است.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۳۹.</ref> | *[[انفاق انگشتر]] در حال [[نماز]] به [[فقیر]] که از سوی [[امام علی]]{{ع}} انجام گرفت، [[نزول]] [[آیه ولایت]] را درپی داشت: {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}}<ref>مائده آیه ۵۵</ref> روز ۲۴ ذی‌حجّه، فقیری به [[مسجد]] [[پیامبر]] آمده، تقاضای کمک کرد. کسی کمک نکرد. [[امام علی|علی]]{{ع}} که در حال [[نماز]] بود، به او اشاره کرد، وی جلو آمد و [[انگشتر]] را از دست [[امام علی|امیر المؤمنین]] بیرون آورد. | ||
*آیه‌ای که در این مورد نازل شد، پس از [[خدا]] و [[رسول]]، کسی را [[ولیّ]] و [[سرپرست مؤمنان]] معرفی کرد که [[نماز]] می‌خواند و در حال [[رکوع]]، [[زکات]] و [[صدقه]] می‌دهد.<ref> الغدیر، ج ۲ ص ۵۲</ref> مصداق این [[آیه]] کسی جز [[امام علی|علی]]{{ع}} نبود. [[راویان]] متعدد این داستان و [[نزول]] [[آیۀ ولایت]] را در [[شأن]] [[انفاق]] [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}}[[ذکر]] کرده‌اند. [[نزول]] [[آیه]] و [[ستایش]] از این [[انفاق]]، نه به خاطر گرانی قیمت [[انگشتر]]، بلکه به خاطر [[اخلاص]] آن [[حضرت]] در [[انفاق]] بود. این حادثه علاوه‌بر آن‌که [[فضیلت]] مهمّی از [[فضایل]] [[امام علی|علی]]{{ع}} را بیان کرد، [[سبب نزول]] یکی از روشن‌ترین [[آیات]] مربوط به [[امامت]] و [[ولایت]] شد که پیوسته به آن استشهاد شده است.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۳۹.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۲۹ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۲:۳۰
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل خاتم‌بخشی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- انفاق انگشتر در حال نماز به فقیر که از سوی امام علی(ع) انجام گرفت، نزول آیه ولایت را درپی داشت: ﴿إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ﴾[۱] روز ۲۴ ذی‌حجّه، فقیری به مسجد پیامبر آمده، تقاضای کمک کرد. کسی کمک نکرد. علی(ع) که در حال نماز بود، به او اشاره کرد، وی جلو آمد و انگشتر را از دست امیر المؤمنین بیرون آورد.
- آیه‌ای که در این مورد نازل شد، پس از خدا و رسول، کسی را ولیّ و سرپرست مؤمنان معرفی کرد که نماز می‌خواند و در حال رکوع، زکات و صدقه می‌دهد.[۲] مصداق این آیه کسی جز علی(ع) نبود. راویان متعدد این داستان و نزول آیۀ ولایت را در شأن انفاق حضرت علی(ع)ذکر کرده‌اند. نزول آیه و ستایش از این انفاق، نه به خاطر گرانی قیمت انگشتر، بلکه به خاطر اخلاص آن حضرت در انفاق بود. این حادثه علاوه‌بر آن‌که فضیلت مهمّی از فضایل علی(ع) را بیان کرد، سبب نزول یکی از روشن‌ترین آیات مربوط به امامت و ولایت شد که پیوسته به آن استشهاد شده است.[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ مائده آیه ۵۵
- ↑ الغدیر، ج ۲ ص ۵۲
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۳۹.