مرابطه

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل مرابطه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

مرابطه این است که شخص مؤمن برای جلوگیری از هجوم و نفوذ مشرکان و کافران، در مرزهای کشور اسلامی و یا هرموضعی که از آن احتمال بروز حمله‌ای علیه مسلمانان می‌رود، به حال آماده‌باش و در کمین به سر برد^[۱] به تعبیری، مرزداری است. این عمل در زمان غیبت امام معصوم (ع) مستحب بوده و فضیلت‌های بسیاری برای آن شمرده شده است. راوی می‌گوید: امام باقر (ع) به من فرمودند: منتهای زمان مرابطه نزد شما چند روز است‌؟ عرضه داشتم: چهل روز. حضرت فرمودند: ولی مرابطه ما مرابطه‌ای است که همیشه هست^[۲]. علامه مجلسی در شرح این فرمایش امام می‌فرماید: بر شیعیان واجب است که خود را بر اطاعت امام برحق و انتظار فرج او، ملتزم سازند و برای یاری نمودنش مهیّا باشند^[۳]. شیخ محمد حسن نجفی در کتاب "جواهر الکلام" در شرح این روایت می‌نویسد: مرابطه در این روایت به‌معنای انتظار فرج در تمام ساعات شبانه‌روز است؛ هم‌چنان‌که در بعضی از روایات نیز به این معنا اشاره شده است، نه مرابطه مصطلح در فقه^[۴].
مرابطه سه قسم دارد:

نگهداشتن سلاح و اسب و مانند این‌ها، در انتظار ظهور امام زمان (ع) و به امید یاری دادن ایشان در زمان ظهور است. این عمل از مستحبات دینی است.
همان مرابطه مصطلح در کتاب جهاد است که تعریف آن در آغاز بحث آمده است. کمترین زمان این مرابطه سه روز و بیشترین آن چهل روز است. این مرابطه نیز چه در زمان ظهور و چه غیبت، مستحب است.
این است که مؤمن با امام زمان خود مرابطه داشته باشد، یعنی خود را به رشته ولایت او ببندد و مرتبط‍‌ سازد. امام صادق (ع) فرمودند: بر معصیت‌ها صبر کنید و در شکیبایی و استقامت در انجام واجبات بر یکدیگر پیشی بگیرید و با امامان خود مرابطه داشته باشید^[۵]. رمز این‌که شیعه باید هر لحظه آماده یاری امام خود باشد، شاید این است که زمان ظهور برای ما مشخص نیست و هر زمان که اراده خداوند تعلق بگیرد، ممکن است ظهور واقع شود^[۶].

پرسش مستقیم

وظایف عام منتظران غیبت چیست؟ (پرسش)

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، محمد حسن نجفی، ج ۲۱، ص ۳۹.
↑ کافی، ج ۸، ص ۳۸۱.
↑ مراة العقول، ج ۲۶، ص ۵۸۲.
↑ جواهر الکلام، ج ۲۱، ص ۴۳.
↑ بحار الانوار، ج ۲۴، ص ۲۲۰.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۳۲.

[1] جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، محمد حسن نجفی، ج ۲۱، ص ۳۹.

[2] کافی، ج ۸، ص ۳۸۱.

[3] مراة العقول، ج ۲۶، ص ۵۸۲.

[4] جواهر الکلام، ج ۲۱، ص ۴۳.

[5] بحار الانوار، ج ۲۴، ص ۲۲۰.

[6] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۳۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]