خاتم‌بخشی
مقدمه
«انفاق انگشتر» در حال نماز به فقیر که از سوی امام علی S انجام گرفت، نزول آیه ولایت را درپی داشت: 
إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ
[۱]. روز ۲۴ ذی‌حجّه، فقیری به مسجد پیامبر آمده، تقاضای کمک کرد. کسی کمک نکرد. علی S که در حال نماز بود، به او اشاره کرد، وی جلو آمد و انگشتر را از دست امیر المؤمنین بیرون آورد.
آیه‌ای که در این مورد نازل شد، پس از خدا و رسول، کسی را ولیّ و سرپرست مؤمنان معرفی کرد که نماز می‌خواند و در حال رکوع، زکات و صدقه می‌دهد[۲]. مصداق این آیه کسی جز علی S نبود. راویان متعدد این داستان، نزول آیۀ ولایت را در شأن انفاق حضرت علی S ذکر کرده‌اند. نزول آیه و ستایش از این انفاق، نه به خاطر گرانی قیمت انگشتر، بلکه به خاطر اخلاص آن حضرت در انفاق بود. این حادثه علاوه بر آنکه فضیلت مهمّی از فضایل علی S را بیان کرده، سبب نزول یکی از روشن‌ترین آیات مربوط به امامت و ولایت شد که پیوسته به آن استشهاد شده است[۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ سوره مائده، آیه ۵۵.
- ↑ الغدیر، ج ۲ ص۵۲
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۳۹.