نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Ranjbar(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۱:۱۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۱:۱۳ توسط Ranjbar(بحث | مشارکت‌ها)
یاران خاصامام مهدی(ع) چه کسانی هستند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
«چند حدیث[۱] که میان آنها حدیث صحیح السند[۲] نیز موجود است، تعداد اصحاب امام(ع) را ۳۱۳ تن به عدد اصحاب بدر دانسته‌اند[۳] و حد اقل یک حدیث، آنان را به تعداد اصحابفرمانبردارطالوت که اجازه عبور از نهر را یافتند، گفته است[۴]. این معنا با توجه به جهانی بودن، ژرف بودن، همه جانبه بودن و گستردگی بی‌نظیر قیام، شگفت به نظر می‌آید. افزون بر این، چند حدیث[۵] نیز تعداد اصحابامام(ع) را حد اقل ده هزار تن دانسته‌اند که در این دسته نیز حدیث صحیح السند[۶] وجود دارد. برخی احادیثاهل سنت، اصحاب را دوازده تا پانزده هزار تخمین زده و یک حدیثشیعی، تنها هفتاد هزار از یارانامام(ع) را از کوفه دانسته است. حل این تعارض ظاهری نیازمند دسته بندی گزارش‌های این موضوع است که در همین فصل ارائه شدند و به روشنی نشان می‌دهد که احادیث اشاره کننده به عدد ۳۱۳، ناظر به یاران خاص و به تعبیر حدیث ۱۵۹۶[۷]، گنج‌های نهفته و پنهان و یا نقبایی[۸] اند که به عنوان فرماندهان نظامی ارشد و یا کارگزارن بزرگ حکومتی در اولین وهله قیام، ندای آسمانیامام(ع) را لبیک می‌گویند و از هر سو، حتی از دلخاک و به هنگام رجعت، به یاری ایشان می‌شتابند[۹]. دلیل این نکته، آن است که این دسته، مجاهدانی مانند مالک اشتر و ابو دجانه انصاریاند و فرماندهی صدها و گاه هزاران نفر را به عهده دارند و یا وزیرانی مانند مؤمنخاندانفرعون و یوشع وصیحضرت موسی(ع) هستند[۱۰][۱۱]. در این صورت، صفات والا و گاه خارق العاده‌ای که یاورانامام مهدی(ع) به آنها توصیف شده‌اند، ناظر به همین عده اندک و یاران ویژه و خاص امام مهدی(ع) هستند. بر پایه احادیث، این یاران، بیشتر، جوان و به ندرت، کهن‌سال اند و در قوت بدن، به سان چهل مرد و در قوت روح، دل‌هایشان مانند پاره‌های پولاد و جگرشان جگر شیر است. ایشان اگر بر کوه آهن بگذرند، آن را از جا در می‌آورند و اگر بر دشمن بگذرند، او را زیر پای خود، له می‌کنند. ایشان تیزتر از نیزه و تندتر و سبک‌بارتر از ابرند. در عرصه نبرد، دلاور و شجاع و سهمناک و در آستان دادار هستی، شب‌زنده‌دارند و به سان راهبان تارک دنیا، سر در گریبان فرو برده و دست تضرع و حاجت به درگاه خدا بلند نموده‌اند. نشان سجود بر پیشانی‌شان، عابد بودنشان، و تصمیم‌ها و سیاست‌های زیرکانه شان، فراست برگرفته‌شان را از نور الهی نمایان می‌سازد، چندان که وجودشان چراغ فروزان دیگر مشتاقانی می‌شود که برای پیمودن مسیر ولایت، به نهضت می‌پیوندند. ایشان درندگان زمین و آسمان را نیز به اطاعت در می‌آورند؛ اما خود در برابر امام(ع) از برده در برابر مالکش فرمان‌بردارترند. در یک کلام، ایشان همان اولیای الهی بی خوف و حزن و گنج‌های نهانخدا در زمین اویند که با ولی اعظم خدا، پیمانجان می‌بندند و بر چهل خصلت- که بیشتر، اخلاقی‌اند- می‌کند. بر پایه این تحلیل، احادیثی که از وجود ده هزار یاور[۱۲] و یا دوازده و پانزده هزار نفر[۱۳] سخن می‌گویند و یا در عبارت صریحی[۱۴] که خروجامام(ع) را تنها در صورت توانایی و گردآمدن دست کم، ده هزار نفر به گرد ایشان دانسته‌اند، ناظر به توده و عموم سپاهیانامام(ع). این عده اگرچه پس از پیوستن طبقه نخست و سیصد و سیزده پیش‌قدم در این باره، به امام(ع) ملحق شده‌اند، اما جلوتر از دیگران هستند و وجود آنها برای علنی کردن نهضت و خروج از مکه لازم است و از این رو، ایشان را نیز از یاورانامام می‌شماریم. حدیثالإرشاد نیز به این نکته تصریح دارد: "وَ قَدْ وَافَاهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فَيُبَايِعُوهُ وَ يُقِيمُ بِمَكَّةَ حَتَّى يَتِمَّ أَصْحَابُهُ عَشْرَةَ آلَافِ نَفْسٍ ثُمَّ يَسِيرُ مِنْهَا إِلَى الْمَدِينَةِ"[۱۵]. مطابق با برخی احادیث[۱۶]، این عده، حد اقل نیروی لازم برای حرکت گسترده و قیام جهانی قائم(ع) است و این، بدان معناست که امام مهدی(ع) مانند هر پیشوای پیشرو، در هر جا و هر لحظه بر پیروان خود می‌افزاید و مشتاقان بیشتری را به زیر پرچمتوحید فرا می‌خواند. در این حرکت توفنده و برق‌آسا، امام(ع) بر سر راهش در کوفه، هفتاد هزار یاور راستین (صدیق)[۱۷] را با خود همراه می‌کند. امام(ع) از میان یاران اولیه و اصلی و نیز مؤمنانناب که رجعت نموده و با او همراه شده‌اند، فرمانده و حاکم بر می‌گزیند و بر خیل یاران خود می‌گمارد (حکام و انصار)[۱۸]»[۱۹].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
«بعضی از یاران حضرت مهدی افراد مخصوصی هستند که در اولین فرصت خود را به حضرت می‌رسانند و اولین بیعتکنندگان با آن حضرت هستند. در روایات تعداد آنان ۳۱۳ نفر به عدد اصحابپیامبر در جنگ بدر مشخص شده است.امام صادق(ع) به یکی از شاگردان مخصوص خود به نام مفصل بن عمر فرمود: "وقتی که امامقائم از سوی خدا اجازه خروج و ظهور بگیرد، خدا را به اسم اکبر در لغت عبرانی بخواند و ۳۱۳ نفر از اصحابش که از افراد نخستین در مورد قبول ولایتامام هستند، مانند پاره‌های ابر پاییزی به سوی او می‌شتابند، جمعی شبانگاه از بستر خود ناپدید شوند و صبحگاه در مکه باشند و جمعی درر وز دیده شوند و صبحگاه در مکه باشند و جمعی در روز دیده می‌شوند که بر روی ابر حرکت می‌کنند...". و در حق آنان آیه شریفه﴿أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا﴾ نازل شده است[۲۰]. یکی از اصحابامام باقر(ع) می‌گوید: در مسجد الحرام در حضور امام باقر(ع) بودم، آن حضرت دستم را گرفت و فرمود: "به زودی خداوند متعال ۳۱۳ نفر را در همین مسجد حاضر کند. همراه آنان شمشیرهایی است که بر هر شمشیری نام شخص و نام پدر و اوصاف و نسبتش نوشته شده" و سپس به دستورامام، شخصی اعلام می‌کند: این مهدی (ع) همچون داود و سلیمانقضاوت و حکم می‌کند و گواهی نمی‌خواهد"[۲۱]. امام باقر(ع) در حدیثی فرمود: امامقائم دارای ۳۱۳ یاور است که این افراد از نژاد عجم هستند. بعضی از آنها در روز بر روی ابر سوار شده و راه می‌روند و به نام و پدر و اوصاف معروفند و بعضی از آنها در بستر خود خوابیده‌اند و بدون وعده قبلی در مکه به حضور امام شرفیاب می‌شوند[۲۲]. امام باقر(ع) در ذیل آیه شریفه﴿أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا﴾ فرمود: "يَعْنِي أَصْحَابَ الْقَائِمِ الثَّلَاثَمِائَةٍ وَ الْبِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا وَ هُمْ وَ اللَّهِ الْأُمَّةُ الْمَعْدُودَةُ يَجْتَمِعُونَ وَ اللَّهِ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ قَزَعاً كَقَزَعِ الْخَرِيفِ"؛ منظور یاران قائم‌اند (ع) که ۳۱۳ نفرند. به خداسوگند منظور از امت معدوده (که در آیه ۸ سوره هود آمده) آنها هستند. به خداسوگند در یک ساعت همگی همچون پاره‌های ابر پاییزی که بر اثر باد جمع و متراکم می‌گردند، جمع می‌شوند[۲۳]. امام سجاد(ع) می‌فرماید: "وقتی در ابتدای امر مردم جمع می‌شوند تا حضرت را به قتل برسانند، این ۳۱۳ نفر قهرمانانه در نهایت فداکاری از آن حضرتدفاع کنند و آنان را درراه رسیدن به هدف شومشان ناکام می‌گذارند"[۲۴]. این نشان می‌دهد که آنان در حدی از ایثار و فداکاری و شجاعت و سلحشوری هستند که در برابر آن همه دشمن مردانه می‌ایستند و امام را از گزند آنان مصون نگه می‌‌دارند. این ۳۱۳ نفر در صلابت و شجاعت و دفاع از دین به اصحابپیامبر در جنگ بدرتشبیه شده و حاکمان عصر حضرت مهدی قلمداد شده‌اند. شاید بتوان حدس زد که در هنگام برقراری حکومت واحد جهانی حضرت مهدی (ع) تمامی جهان به ۳۱۳ ایالت و استان تقسیم می‌شود که در هر یک از آن ایالت‌ها یگی از این مردان بزرگ رهبری را به عهده می‌گیرند و همگان جزء کارگزاران و حاکمانحضرت مهدی هستند، چنانکه امام صادق(ع) فرمود: "كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى الْقَائِمِ عَلَى مِنْبَرِ الْكُوفَةِ وَ حَوْلَهُ أَصْحَابُهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ وَ هُمْ أَصْحَابُ الْأَلْوِيَةِ وَ هُمْ حُكَّامُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ عَلَى خَلْقِهِ..."[۲۵]؛ گویا امامقائم (ع) را بر بالای منبرکوفه می‌‌نگرم که یارانش ۳۱۳ نفر مرد به تعداد جنگ‌جویان مسلمان در جنگ بدر، اطرافش را گرفته‌اند، این یاران پرچم‌داران و حاکمانخدا بر مردم در زمینند. طبق حدیثی از امام باقر(ع) هنگام ظهورحضرت مهدی، وقتی حضرت می‌خواهد به طرف خانه کعبه بیاید و به دیوار کعبه تکیه کرده و صدای دلربایش را به گوش جهانیان برساند، در مکانی به نام "ذی طوی" در حدود یک فرسخی مکه در راه تنعیم، در انتظار ۳۱۳ نفر از یاران خاصش توقف می‌کند تا اینکه آنها می‌آیند و به حضرت می‌پیوندند و از آنجا با هم به کنار کعبه می‌آیند[۲۶]. در حدیثی دیگر از امام باقر(ع) می‌خوانیم که این ۳۱۳ نفر از اطراف جهان و اقصی نقاط عالم به دور حضرت جمع می‌شوند، چنانکه فرمود: "يَجْمَعُ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ مِنْ أَقَاصِي الْبِلَادِ عَلَى عِدَّةِ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثِمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا"[۲۷].
بر اساس روایات وارده این ۳۱۳ نفر پس از جبرئیل، اول کسانی هستند که با امام زمان (ع) بیعت می‌کنند، چنانکه امام باقر(ع) فرمود: "أَوَّلُ مَنْ يُبَايِعُهُ جَبْرَئِيلَ ثُمَّ الثَّلَاثُمِائَةِ وَ الثَّلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا"[۲۸]. اینها و ده‌ها روایت دیگر که درباره این ۳۱۳ نفر وارد شده که به اصطلاح در حد تواتر معنوی است و همگی حاکی از عظمت و بزرگواری و شخصیت والای آنان است.
در مجموع ویژگی‌های خاصی که در این روایات برای آنان ذکر شده عبارت است از:
↑و سیصد و سیزده و اندی مرد به او می‌رسند و با او بیعت می‌کنند و در مکه می‌ماند تا آن که یارانش به ده هزار تن برسند و سپس از آن جا به سوی مدینه حرکت می‌کند؛ ر.ک: ص ۲۹۲، ح ۱۶۰۰.
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
