آل علی

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

آل علی در قرآن - آل علی در حدیث - آل علی در کلام اسلامی - آل علی در فقه اسلامی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل آل علی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

آل علی(ع) فرزندان على بن ابى طالب و دودمان پاک امیر المؤمنین(ع) به آل على معروفند.

مقدمه

• در منابع تاریخى نیز مکرّر از اولاد آن حضرت و هاشمیان با این عنوان یاد شده است. در سروده‌هاى شاعران غدیرى و ولایى نیز این تعبیر به‌کار رفته است. در مثل‌هاى فارسى هم با "آل على هرکه درافتاد، ورافتاد" رایج است. اصطلاح آل على در متون روایى هم دیده مى‌شود. نقل شده وقتى بنا شد به امر خدا درهاى خانه‌هاى همه به مسجد پیامبر(ص) بسته شود مگر در خانۀ على(ع)، در مسجد خطاب به مسلمانان حاضر چنین ندا دادند: همه از مسجد خارج شوند، مگر آل رسول و آل على. پیامبر اکرم(ص) در حدیثى توصیه مى‌فرماید که فرمان خدا را در یادکرد محمد و على و آل آن دو اطاعت کنید، که آل على در کنار آل محمد مطرح شده است. در جاى دیگر در توسّل حضرت موسى براى رفع صاعقه، امر محمّد و على و آل آن دو آمده است. در رجز یکى از شهداى کربلا به نام انس بن حارث کاهلى، آل على در مقابل آل زیاد مطرح شده و آن پیرو خدا و این پیرو شیطان قلمداد شده است: آل علىّ شیعة الرّحمان آل زیاد شیعة الشیطان.

• حضرت امام خمینى نیز در تبیین ارزش شهادت، بر این تعبیر اشاره دارد که: خط سرخ شهادت، خطّ آل محمد و على است....آل على، نسل پاک، انقلابى، ظلم‌ستیز و پرشورى است که پیوسته با الهام از روح ابو طالب و روح حضرت على(ع)، در تاریخ بر ضدّ امویان و عباسیان قد برافراشته‌اند و در ادامۀ راه على، مکتب اهل بیت عصمت را رواج داده‌اند. امروز نیز، پیروان امیر المؤمنین(ع) و وفاداران به ولایت علوى و خاندان پیامبر، آل على به‌شمار مى‌روند و فرزندان فکرى و روحى آن امام متّقین‌اند.

با آل علی هرکه در افتاد ور افتاد

• اعتقاد پیروان اهل بیت(ع) بر آن است که با خاندان پیامبر و اولاد علی(ع) هرکس دشمنی و ستم کند، نابود و خوار می‌شود. از آنجا که علی(ع) حقّ مجسّم است، هرکس با حق درافتد، هلاک می‌شود. آن حضرت فرموده است: من صارع الحقّ صرعه در روز غدیر پیامبر خدا(ص) دوستان و پیروان علی(ع) را دعا و بر دشمنانش نفرین کرد عاد من عاداه... و اخذل من خذله. در روایات متعددی هم پیامبر، مردم را از ستم به اهل بیت برحذر داشته و کیفر بدرفتاری و خصومت با آنان را عذاب الهی دانسته است. از قبیل: طوبی لمن احبّهم و الویل لمن ابغضهم، حرّمت الجنّة علی من ظلم أهل بیتی و آذانی فی عترتی و إشتدّ غضب اللّه علی من آذانی فی عترتی. گرفتاری و زوال امویان و عباسیان به خاطر ظلمی که به آل علی کردند، در تاریخ مشهود است.

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ غدیر

پانویس