امام مهدی پس از ظهور چه اصلاحاتی در مدینه انجام می‌دهند؟ (پرسش)

امام مهدی پس از ظهور چه اصلاحاتی در مدینه انجام می‌دهند؟
امام مهدی پس از ظهور چه اصلاحاتی در مدینه انجام می‌دهند؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاتر	مهدویت / عصر پس از ظهور / حکومت جهانی امام مهدی / حکومت جهانی امام مهدی
تعداد پاسخ	۱ پاسخ
	v; t; e;

امام مهدی پس از ظهور چه اصلاحاتی در مدینه انجام می‌دهند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

آیت‌‌الله محمد جواد خراسانی، در کتاب «مهدی منتظر» در این‌باره گفته است:

«ملخص حادثه عجیبه در مدینه‌: چون به مدینه آید لات و عزی را درآورد، هم‌چنان تروتازه باشند به حالت روز اول، باز آن دو را در مکان خود بگذارد و عقوبت ایشان را تا سه روز تأخیر اندازد، پس‌ خبر در همه جا منتشر شود و مردم جمع شوند، پس ایشان را بیرون آورد و در حضور مردم بر درخت خشکی بیاویزد در ساعت برگ و شاخه کند، پس کسانی که اهل شک و ریبند از دوستداران آن دو بگویند این است به خدا قسم شرف حقیقی، راستی که ما به ولایت و محبت این دو فائز و رستگار شدیم، و آن کس هم که تا آن وقت خود را مهدی (ص) مخفی می‌کرد و در دل او از محبت آن دو چیزی بود از قضیه آگاه شود و خود را ظاهر کند و برای شهود قضیه حاضر شود، پس چون واقعه درخت را ببینند مفتون آن دو شوند.

پس منادی از طرف آن حضرت ندا کند: هرکس دوستدار این دو است، از جمعیت جدا شود، پس مردم دو دسته شوند دوستداران در یک طرف و بیزاران از ایشان در یک طرف قرار گیرند، پس به دوستدارانشان امر کند از آنها بیزاری جویید، ایشان بگویند: ما تا حال که چنین کرامت و منزلت برای ایشان نزد خدا ندیده بودیم از ایشان بیزاری نجستیم، اکنون که این مشاهده کردیم بیزاری بجوییم؟! نه بلکه به خدا قسم بیزاری می‌جوییم از تو و از کسی که به تو ایمان آورده و به این دو ایمان ندارد و از کسی که این دو را از قبر بیرون آورده به دار آویخته و این هتک را به ایشان روا داشته.

پس آن حضرت باد سیاهی را امر کند که بر ایشان بوزد پس آن مردم را مانند تنه درخت‌های بریده بر روی زمین افکند بعد امر فرماید: که آن دو را از درخت فروآورند و ایشان را زنده کند و ظلم و تعدی‌هایی که کرده‌اند و مظالم بندگان را بر گردن ایشان بار کند و ایشان اقرار و اعتراف کنند، پس دوباره ایشان را بر درخت بیاویزد و آتشی را امر کند که آن دو را با آن درخت بسوزاند و باد را امر فرماید خاکستر ایشان را به دریا افکند، فتنه آن دو شخص در آن روز سخت‌تر از فتنه سامری و گوساله خواهد بود^[۱].

حرکت از مدینه به سمت کوفه و نجف‌: چون از اعمال مدینه فارغ شود آن مقدار که خدا خواهد مکث کند، پس از آن‌جا قصد عراق کند- عاملی از طرف خود در مدینه بگذارد و چون آن حضرت بیرون رود نامه‌ای از سفیانی به اهل مدینه برسد که اگر او را نکشید مردان جنگی شما را بکشم و ذریه شما را اسیر کنم، پس عامل آن حضرت را بکشند و چون به "شقره" رسد که موضعی است در نزدیکی "بیداء" خبر قتل عاملش به او برسد، پس برگردد و شمشیر در ایشان نهد و ایشان را بکشد چنان‌که کسی از ایشان نگذارد به‌نحوی که قتل حره‌^[۲] نزد او چیزی نیست.

پس دوباره عاملی در مدینه بگذارد و به سوی نجف حرکت کند و در بین راه همه جا مردم را به کتاب خدا و سنت پیامبر (ص) و ولایت امیر المؤمنین (ع) و بیزاری از دشمنان او دعوت کند، تا چون به "ثعلبیه یا سویقه" رسد مردی از ذریه آباء او که در شجاعت و قوت بدنی و جسمی از همه برتر باشد به جز صاحب الامر، به پا خیزد و بگوید:‌ای فلان (مهدی (ع)) چه می‌کنی؟ به خدا قسم که تو با این رفتار مردم را از دور خود می‌پاشی و متفرق می‌کنی مانند متفرق شدن چارپایان! آیا این عمل‌ها که می‌کنی به عهدی از پیامبر (ص) است یا به چیز دیگر و آن چیست؟

پس آن کس از موالیان که متصدی گرفتن بیعت است می‌گوید: ساکت باش وگرنه گردنت را می‌زنم. پس حضرت مهدی (ع) به آن شخص بفرماید: ساکت باش به خدا قسم که با من عهدی است از پیامبر (ص) سپس به یکی بفرماید:‌ای فلان، فلان! صندوق را بیاور! پس صندوق را حاضر کند آن حضرت عهدنامه را بیرون آورد و بر وی بخواند، پس آن مرد علوی بگوید، قربانت شوم سر خود را بده تا ببوسم، پس سر خود را فرود آورد و او ببوسد و عرض کند: قربانت شوم! بیعت مرا تجدید کن (این عمل از جهت اظهار حق است بر مردم نه از باب تشکیک). سپس حرکت کند تا به زمین نجف رسد پس به اصحاب خود بفرماید: امشب در این جا توقف کنید و به عبادت بگذرانید و چون صبح شود بفرماید: از طریق نخیله حرکت کنید. در آن موقع کوفه را خندقی باشد.

جابر عرض کرد: کوفه را خندقی باشد؟! فرمود: بلی و الله، (خندق الان موجود است)، پس از طریق نخیله برود تا به مسجد ابراهیم در نخیله فرود آید و در آن‌جا دو رکعت نماز بگزارد، پس عده‌ای از کوفه از لشکر سفیانی و غیره به قصد دفع او بیرون آیند، پس به اصحاب خود بفرماید راه باز کنید برای ایشان سپس فرمان حمله دهد، پس اصحاب بر آنها حمله کنند، به خدا قسم که یک نفر از آنها برای خبرگزاری هم از خندق نگذرند و چون به نجف مشرف شود یعنی نزدیک شود، رایت پیامبر (ص) را باز کند و چون باز شود ملائکه بدر بر دور او احاطه کنند^[۳].

ایضا از حضرت باقر (ع) فرمود: زیاده بر ده هزار از (بتریه) از کوفه با سلاح به سوی او خارج شوند و به او بگویند: برگرد از همان راهی که آمده‌ای، ما را احتیاجی به بنی فاطمه نیست، پس شمشیر در میان آنها نهد تا این‌که از ایشان کسی نگذارد^[۴]. شاید این‌ها جزء همان عده باشند و شاید مستقل باشند (بتریه: صنفی از زیدیه هستند که هم قائل به امامت ابی بکر و عمر هستند و هم به علی (ع) ولی در عثمان توقف کرده‌اند)!»^[۵].

پرسش‌های وابسته

پانویس

↑ عیون اخبار الرضا، ج ۱، ۵۸، ح ۲۷.
↑ واقعه حره: شورش مردم مدینه علیه یزید (لعنة الله علیه) پس از شهادت امام حسین (ع) که با شدت از طرف حکومت اموی سرکوب و مدینه غارت شد و به حدود سه هزار تن از دختران تجاوز شد و جنایات فراوانی انجام گرفت.
↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۴۲، ح ۹۱.
↑ همان ۵۲، ۲۹۱، ح ۳۴.
↑ خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۲۷۷.

[1] عیون اخبار الرضا، ج ۱، ۵۸، ح ۲۷.

[2] واقعه حره: شورش مردم مدینه علیه یزید (لعنة الله علیه) پس از شهادت امام حسین (ع) که با شدت از طرف حکومت اموی سرکوب و مدینه غارت شد و به حدود سه هزار تن از دختران تجاوز شد و جنایات فراوانی انجام گرفت.

[3] بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۴۲، ح ۹۱.

[4] همان ۵۲، ۲۹۱، ح ۳۴.

[5] خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۲۷۷.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]