حضرت خضر در حکومت امام مهدی چه نقشی دارد؟ (پرسش)

حضرت خضر در حکومت امام مهدی چه نقشی دارد؟
حضرت خضر در حکومت امام مهدی چه نقشی دارد؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاتر	مهدویت / عصر پس از ظهور / حکومت جهانی امام مهدی
مدخل اصلی	خضر
تعداد پاسخ	۲ پاسخ
	v; t; e;

حضرت خضر در حکومت امام مهدی چه نقشی دارد؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

حجت الاسلام و المسلمین خدامراد سلیمیان، در کتاب «فرهنگنامه مهدویت» در این‌باره گفته است:

«در قرآن از حضرت خضر به عنوان همراه حضرت موسی (ع) در آن داستان معروف یاد شده است^[۱]. از روایات استفاده می‏‌شود علاوه بر آن‏که آن بنده شایسته خداوند، در دوران غیبت حضرت مهدی (ع) مونس تنهایی‌‏های آن امام پنهان خواهد بود^[۲] در دوران حکومت آن حضرت نیز دارای نقش مهمی خواهد بود»^[۳].

پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه

۱. مجتبی تونه‌ای؛

آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است:

«از پیامبران مرسل بود که خداوند او را به قومش مبعوث ساخت، تا آنان را به یکتاپرستی و اقرار به انبیاء و رسل و کتب آسمانی دعوت نماید. معجزه‌اش این بود که هرگاه بر چوبی خشک یا زمین بی‌سبزه‌ای می‌نشست، فوراً چوب، برگ می‌آورد و زمین سرسبز می‌شد و از این جهت وی را "خضر" گویند. نام اصلی‌اش "تالیا بن ملکان بن عابر بن ارفخشد بن سام بن نوح" است.

از امام صادق (ع) آورده‌اند که "... اما آن بنده صالح خدا "خضر"، خداوند عمر او را نه به خاطر رسالتش طولانی گردانید و نه به خاطر کتابی که بدو نازل کند و نه به خاطر این‌که به وسیله او و شریعت او، شریعت پیامبران پیش از او را نسخ کند و نه به خاطر امامتی که بندگانش بدو اقتدا نمایند و نه به خاطر طاعتی که خدا بر او واجب ساخته بود، بلکه خدای جهان‌آفرین، بدان دلیل که اراده فرموده بود عمر گرامی قائم (ع) را در دوران غیبت او بسیار طولانی سازد و می‌دانست که بندگانش بر طول عمر او ایراد و اشکال خواهند نمود، به همین جهت عمر این بنده صالح خویش "خضر" را طولانی ساخت که بدان استدلال شود و عمر قائم (ع) بدان تشبیه گردد و بدین‌وسیله اشکال و ایراد دشمنان و بداندیشان باطل گردد"^[۴]. بدون تردید او زنده است و هم‌اکنون بیش از شش هزار سال از عمر شریفش می‌گذرد^[۵].

زندگی حضرت خضر و رفتنش به بحر ظلمات و خوردنش از آب حیات خود داستان مفصّلی است که در کتب تاریخی و حدیثی به تفصیل از آن بحث شده، علاقمندان به کتب مبسوط‍‌ حدیثی مراجعه فرمایند^[۶].

شرکت حضرت خضر در مراسم عید غدیر در سرزمین غدیر خم و در مراسم سوگواری رسول اکرم (ص) به هنگام رحلت آن حضرت و در سوگ حضرت علی (ع) به هنگام شهادت آن حضرت در کتاب‌های حدیثی مشروحا آمده است.

امام رضا (ع) می‌فرماید: حضرت خضر (ع) از آب حیات خورد، او زنده است و تا دمیده شدن صور از دنیا نمی‌رود، او پیش ما می‌آید و بر ما سلام می‌کند، ما صدایش را می‌شنویم و خودش را نمی‌بینیم، او در مراسم حج شرکت می‌کند و همه مناسک را انجام می‌دهد، در روز عرفه در سرزمین عرفات می‌ایستد و برای دعای مؤمنان آمین می‌گوید. خداوند به وسیله او در زمان غیبت، از قائم ما رفع غربت می‌کند و به وسیله او وحشتش را تبدیل به انس می‌کند^[۷].

از این حدیث استفاده می‌شود که حضرت خضر (ع) جزء سی نفری است که همواره در محضر حضرت بقیة الله (ع) هستند و رتق‌وفتق امور به فرمان آن حضرت در دست آن‌هاست^[۸]»^[۹].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

↑ ر. ک: سوره کهف، آیه:۶۵.
↑ " عَنِ الرِّضَا (ع) قَالَ: إِنَ‏ الْخَضِرَ شَرِبَ‏ مِنْ‏ مَاءِ الْحَيَاةِ فَهُوَ حَيٌ‏ لَا يَمُوتُ‏ حَتَّى يُنْفَخَ فِي الصُّورِ وَ إِنَّهُ لَيَأْتِينَا فَيُسَلِّمُ عَلَيْنَا فَنَسْمَعُ صَوْتَهُ وَ لَا نَرَى شَخْصَهُ وَ إِنَّهُ لَيَحْضُرُ حَيْثُ ذُكِرَ فَمَنْ ذَكَرَهُ مِنْكُمْ فَلْيُسَلِّمْ عَلَيْهِ وَ إِنَّهُ لَيَحْضُرُ الْمَوَاسِمَ فَيَقْضِي جَمِيعَ الْمَنَاسِكِ وَ يَقِفُ بِعَرَفَةَ فَيُؤَمِّنُ عَلَى دُعَاءِ الْمُؤْمِنِينَ وَ سَيُؤْنِسُ اللَّهُ بِهِ وَحْشَةَ قَائِمِنَا فِي غَيْبَتِهِ وَ يَصِلُ بِهِ وَحْدَتَهُ‏ ‏‏‏"، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۳۹۰، ح ۴
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۱۲ - ۲۱۳.
↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۳، ص ۳۵۷؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۲۲.
↑ یوم الخلاص، ص ۱۵۷.
↑ بحار الانوار، ج ۱۲، ص ۱۷۲-۲۱۵ و ج ۱۳، ص ۲۷۸-۳۲۲.
↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۹۰؛ بحار الانوار، ج ۱۳، ص ۲۹۹.
↑ غیبة نعمانی، ص ۹۹؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۸.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۹۹.

[1] ر. ک: سوره کهف، آیه:۶۵.

[2] " عَنِ الرِّضَا (ع) قَالَ: إِنَ‏ الْخَضِرَ شَرِبَ‏ مِنْ‏ مَاءِ الْحَيَاةِ فَهُوَ حَيٌ‏ لَا يَمُوتُ‏ حَتَّى يُنْفَخَ فِي الصُّورِ وَ إِنَّهُ لَيَأْتِينَا فَيُسَلِّمُ عَلَيْنَا فَنَسْمَعُ صَوْتَهُ وَ لَا نَرَى شَخْصَهُ وَ إِنَّهُ لَيَحْضُرُ حَيْثُ ذُكِرَ فَمَنْ ذَكَرَهُ مِنْكُمْ فَلْيُسَلِّمْ عَلَيْهِ وَ إِنَّهُ لَيَحْضُرُ الْمَوَاسِمَ فَيَقْضِي جَمِيعَ الْمَنَاسِكِ وَ يَقِفُ بِعَرَفَةَ فَيُؤَمِّنُ عَلَى دُعَاءِ الْمُؤْمِنِينَ وَ سَيُؤْنِسُ اللَّهُ بِهِ وَحْشَةَ قَائِمِنَا فِي غَيْبَتِهِ وَ يَصِلُ بِهِ وَحْدَتَهُ‏ ‏‏‏"، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۳۹۰، ح ۴

[3] سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۲۱۲ - ۲۱۳.

[4] شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۳، ص ۳۵۷؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۲۲.

[5] یوم الخلاص، ص ۱۵۷.

[6] بحار الانوار، ج ۱۲، ص ۱۷۲-۲۱۵ و ج ۱۳، ص ۲۷۸-۳۲۲.

[7] شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۹۰؛ بحار الانوار، ج ۱۳، ص ۲۹۹.

[8] غیبة نعمانی، ص ۹۹؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۸.

[9] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۹۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]