جز
جایگزینی متن - 'سرزمین مدین' به 'سرزمین مدین'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'سرزمین مدین' به 'سرزمین مدین') |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = پیامبران | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حضرت موسی در قرآن]] - [[حضرت موسی در علوم قرآنی]] - [[حضرت موسی در نهج البلاغه]] - [[حضرت موسی در تاریخ]] - [[حضرت موسی در معارف مهدویت]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = پیامبران | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حضرت موسی در قرآن]] - [[حضرت موسی در علوم قرآنی]] - [[حضرت موسی در نهج البلاغه]] - [[حضرت موسی در تاریخ]] - [[حضرت موسی در معارف مهدویت]]| پرسش مرتبط = }} | ||
'''حضرت موسی {{ع}}''' [[فرزند]] [[عمران]]، یکی از [[پیامبران]] [[اولوالعزم]] است که در سرزمین [[مصر]] و در میان [[بنی اسرائیل]] به [[دنیا]] آمد. به دلیل آنکه [[فرعون]] پسران را می‌‌کشت، مادر موسی [[فرزند]] خود را در صندوقی نهاد و به [[دستور خدا]] به [[رود نیل]] افکند. درباریان [[فرعون]] آن را از [[آب]] گرفتند. موسی در دربار [[فرعون]] بزرگ شد، ولی [[هجرت]] کرد و چند سالی به خدمتکاری نزد [[حضرت شعیب]] پرداخت، با یکی از [[دختران شعیب]] [[ازدواج]] کرد، سپس در چهل سالگی در کوه طور به [[پیامبری]] [[مبعوث]] شد و [[مردم]] و [[فرعون]] و درباریان را به خدای یگانه [[دعوت]] کرد. [[معجزه]] او عصای او بود و کتاب آسمانی‌اش [[تورات]] نام داشت. [[بنی اسرائیل]] را از چنگ [[فرعون]] [[نجات]] داد و به سرزمین [[موعود]] برد. [[دین]] او را "[[یهودیت]]" گویند. | |||
== نام و نسب == | == نام و نسب == | ||
[[حضرت موسی]] {{ع}} [[فرزند]] [[عمران]]، یکی از [[پیامبران]] بزرگ و | [[حضرت موسی]] {{ع}} [[فرزند]] [[عمران]]، یکی از [[پیامبران]] بزرگ و [[اولوالعزم]] است که در سرزمین [[مصر]] و در میان [[بنی اسرائیل]] به [[دنیا]] آمد. چون [[فرعون]] که [[طاغوت]] زمان او بود، پسران را می‌‌کشت تا مبادا آن موسای [[موعود]] که زوال حکومتش به دست او خواهد بود به [[دنیا]] آید، مادر موسی [[فرزند]] خود را در صندوقی نهاد و به [[دستور خدا]] به [[رود نیل]] افکند. درباریان [[فرعون]] آن را از [[آب]] گرفتند. موسی در دربار [[فرعون]] بزرگ شد، ولی [[هجرت]] کرد و چند سالی به خدمتکاری نزد [[حضرت شعیب]] پرداخت، با یکی از [[دختران شعیب]] [[ازدواج]] کرد، سپس در چهل سالگی در کوه طور به [[پیامبری]] [[مبعوث]] شد و [[مردم]] و [[فرعون]] و درباریان را به خدای یگانه [[دعوت]] کرد. [[معجزه]] او عصای او بود و کتاب آسمانی‌اش [[تورات]] نام داشت. [[بنی اسرائیل]] را از چنگ [[فرعون]] [[نجات]] داد و به سرزمین [[موعود]] برد. [[دین]] او را "[[یهودیت]]" گویند. چون از لقب‌های او کلیم بود (موسای کلیم الله) [[پیروان]] او را کلیمی و [[یهودی]] گویند. در [[قرآن کریم]]، داستان‌های متعددی از او در ارتباط با [[قوم بنی اسرائیل]]، [[فرعون]]، [[هامان]]، [[قارون]]، جادوگران، [[سامری]]، عبور از نیل، [[خضر]] و... آمده است. برادرش [[هارون]] در دعوت دینی او را کمک می‌کرد. سرانجام حدود ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد، در نزدیکی کوه‌های طور سینا در [[مصر]] درگذشت و همان جا به خاک سپرده شد. برخی هم معتقدند [[قبر]] او در [[فلسطین]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۰۷.</ref>. | ||
== سرگذشت تاریخی == | == سرگذشت تاریخی == | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۴: | ||
[[شیخ طوسی]] در کتاب [[تهذیب]] [[روایت]] کرده که [[رحلت]] موسی{{ع}} در شب بیست و یکم [[ماه رمضان]] اتفاق افتاد، چنان‌که [[حضرت عیسی]]{{ع}} را نیز در همان شب به [[آسمان]] بردند. در روایتی که [[صدوق]] نقل کرده، [[مرگ]] [[یوشع بن نون]] [[وصی]] [[حضرت موسی]] نیز در همان شب اتفاق افتاد<ref>امالی، ص۱۹۲؛ بحارالانوار، ج۱۳، ص۳۷۹.</ref>.<ref>[[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|تاریخ انبیاء]] ص ۴۸۰.</ref> | [[شیخ طوسی]] در کتاب [[تهذیب]] [[روایت]] کرده که [[رحلت]] موسی{{ع}} در شب بیست و یکم [[ماه رمضان]] اتفاق افتاد، چنان‌که [[حضرت عیسی]]{{ع}} را نیز در همان شب به [[آسمان]] بردند. در روایتی که [[صدوق]] نقل کرده، [[مرگ]] [[یوشع بن نون]] [[وصی]] [[حضرت موسی]] نیز در همان شب اتفاق افتاد<ref>امالی، ص۱۹۲؛ بحارالانوار، ج۱۳، ص۳۷۹.</ref>.<ref>[[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|تاریخ انبیاء]] ص ۴۸۰.</ref> | ||
==شبهات عصمت== | |||
از سوی [[مفسرین]] پاسخ‌های گوناگونی به این [[شبهه]] داده شده است؛ از جمله این که گفته‌اند: | |||
'''[[تفسیر]] معنای [[ظلم]]''': نخست چنین به نظر می‌رسد که [[موسی]]{{ع}} به ظاهر [[فریب]] [[شیطان]] را خورد و مرتکب [[کردار]] [[شیطانی]] شد و به خودش [[ستم]] کرد. اما [[حقیقت]] آن است که «ظلم» در این [[آیه]] به معنایی غیر از معنای مصطلح آن است و ناظر به معنای لغوی آن یعنی «قرار دادن یک شیء در غیر مکان خود» است و از این رو در این آیه موسی{{ع}} از آمدن در [[شهر]] اظهار [[پشیمانی]] می‌کند، نه این که خود را از بابت کشتن شخص، [[ظالم]] قلمداد کند و به همین دلیل [[طلب آمرزش]] او نیز از [[خداوند]]، به معنای [[طلب]] در [[امان]] ماندن از دست [[دشمنان]] بوده است. به نظر می‌رسد منظور موسی{{ع}} از ظلم برخویشتن همین معنی بوده که با این عمل، خودش را به [[زحمت]] انداخته؛ چراکه [[قتل]] یک قبطی ([[فرعونی]]) به وسیله موسی{{ع}} چیزی نبود که [[فرعونیان]] به آسانی از آن بگذرند. | |||
همین معنا در [[کلام]] از [[امام رضا]]{{ع}} نیز وارد شده است. [[مأمون]] در مورد همین معنا از امام رضا{{ع}} پرسید و ایشان اینگونه پاسخ داد: | |||
موسی{{ع}} فرمود: به [[درستی]] که من خود را در جایی قرار دادم که نباید قرار می‌دادم؛ یعنی نباید به این شهر وارد می‌شدم، پس مرا ببخش؛ یعنی مرا از دشمنان خودت مخفی گردان؛ چراکه مرا پیدا کرده و می‌‌کشند. پس خداوند نیز او را بخشید، یعنی او را از دشمنان پنهان کرد<ref>. عیون أخبار الرضا، ج۱، ص۱۹۹ و ۲۰۰.</ref>. | |||
'''تفسیر معنای ضالّین''': درست است که موسی{{ع}} در آن [[زمان]] هنوز به [[مقام]] [[نبوّت]] نرسیده بود، ولی با توجه به اینکه [[انبیا]] باید حتی پیش از [[نبوت]] و [[رسالت]] نیز دارای [[مقام عصمت]] باشند، تعبیر به «ضالّین» مناسب به نظر نمی‌رسد. قبل از هر چیز باید حساب کرد آیا این قتل هر چند با قصد و [[تصمیم]] قبلی نبوده و به اصطلاح [[قتل]] [[خطا]] محسوب می‌شده، آیا مجاز بوده است یا ممنوع؟ | |||
بی‌شک با توجه به وضعیت [[قوم]] [[ستمگر]] [[فرعون]] به ویژه در برابر [[بنی اسرائیل]]، که نوزادان پسر آنها را می‌‌کشتند و [[دختران]] را برای [[خدمت]] زنده نگه می‌داشتند، و بنی اسرائیل را در همه چیز تحت [[ظلم]] و فشار قرار داده بودند و به تعبیر [[آیات قرآن]] «[[مفسد فی الارض]]» بودند، این کار، کار خلافی نبوده؛ [[خاصه]] اینکه در [[مقام]] [[یاری مظلوم]] و [[دفاع]] از او انجام شده، حداقل احتمال جایز القتل بودن این مرد [[ظالم]] [[فرعونی]]، کاملا پذیرفته است. | |||
[[مفسرین]] همچنین در توجیه ارتکاب خطا توسط [[موسی]]، واژه «ظلال» را این گونه معنا کرده‌اند: [[ضلال]] در اینجا به معنای [[گناه]] و خطا نیست، بلکه به معنای خطای غیرعمد و ندانسته است و در اصل به معنای رها کردن [[راه مستقیم]] است؛ از این رو معنای گسترده‌ای دارد و تنها به معنای [[گمراهی]] از [[دین]] و [[آیین حق]] نیست. بلکه این تعبیر در مورد شخصی مانند موسی{{ع}} که با کشتن آن [[مرد]] فرعونی [[جان]] خود را به خطر انداخت نیز [[صدق]] می‌کند و به تعبیر دیگر او [[سلامت]] را رها کرد و به راه پر دردسری گام نهاد؛ از این رو بعد از آن حادثه نتوانست در [[مصر]] بماند و آواره بیابان‌ها شد تا به [[سرزمین مدین]] رسید و سرانجام [[لطف الهی]] شامل حال او شد و سالها در خدمت [[شعیب]]{{ع}} پرورش یافت و آماده [[پذیرش مسئولیت]] خطیر [[رسالت]] گردید<ref>. پیام قرآن، ج۷، ص۱۲۲.</ref>. | |||
پس سخن موسی{{ع}} چنین معنا می‌شود که من از روی غیر عمد یا ندانسته، مرتکب چنین عملی شدم. در این صورت از [[حضرت موسی]]{{ع}} [[ترک اولی]] سرزده است که در نحوه عمل و (نه در اصل عمل او) وجود داشته؛ یعنی بهتر بود این کار را نکند و بهانه به دست [[دشمنان]] ندهد<ref>. محمدتقی مصباح یزدی، راه و راهنما‌شناسی، ص۱۷۳.</ref>.<ref>[[مهدی سازندگی|سازندگی، مهدی]]، [[عصمت پیامبران اولوالعزم در دائرةالمعارف قرآن لیدن (کتاب)|عصمت پیامبران اولوالعزم]] ص ۳۲۰.</ref>. | |||
===توبه حضرت موسی=== | |||
آنچه موجب [[شبهه]] [[ارتکاب گناه]] و درخواست [[توبه]] از جانب [[موسی]] شده، [[آیه]] ۱۴۳ [[سوره اعراف]] است که چنین آمده است: موسی{{ع}} از [[خداوند]] تقاضا کرد او را با چشم ظاهر ببیند! و پاسخ شنید که: «هرگز مرا نخواهی دید». در این هنگام به او دستور داده شد که به [[کوه]] نگاه کن؛ اگر در جای خود ثابت ماند، مرا خواهی دید. در این [[زمان]] خداوند به کوه جلوه‌ای کرد و کوه متلاشی شد و موسی{{ع}} مدهوش بر [[زمین]] افتاد». چون به [[هوش]] آمد، عرض کرد خداوندا، منزّهی تو! من به سوی تو بازگشتم، و من نخستین مؤمنانم. | |||
اولا، چرا موسی{{ع}} با آن [[مقام]] [[معرفت]] و ایمانش چنین تقاضایی از خداوند کرد؟ | |||
ثانیا، لابد کار خلافی کرده بود که گرفتار آن صحنه گشت و بیهوش افتاد؟ | |||
ثالثا، جمله {{متن قرآن|تُبْتُ إِلَيْكَ}}<ref>«و چون موسی به وعده‌گاه ما آمد و پروردگارش با وی سخن سر کرد، گفت: پروردگارا! خویش را به من بنمای تا در تو بنگرم، فرمود: مرا هرگز نخواهی دید اما در این کوه بنگر! اگر بر جای خود استوار ماند مرا نیز خواهی دید و همین که پروردگارش بر آن کوه تجلّی کرد آن را با خاک یکسان ساخت و موسی بیهوش افتاد و چون به خویش آمد، گفت: پاکا که تویی! به پیشگاهت توبه آوردم و من نخستین مؤمنم» سوره اعراف، آیه ۱۴۳.</ref> نشان می‌دهد که از کار خلافش توبه کرد. | |||
[[مفسران]] در این جا پاسخ‌های گوناگونی دارند، ولی از همه روشن‌تر این است که [[آیات قرآن]] به خوبی نشان می‌دهد این تقاضای موسی{{ع}} نبود، بلکه تقاضای [[بنی اسرائیل]] بود که مصرّانه از او خواستند [[خدا]] را به آنها نشان دهد. بنابراین موسی{{ع}} آنچه را گفت، در راه یک [[مأموریت الهی]] بود، و فرود آمدن [[صاعقه]] نیز جنبه [[مجازات]] نداشت، بلکه [[هدف]] این بود که به تمام بنی اسرائیل نشان داده شود؛ وقتی شما [[قادر]] نیستید، جرقّه کوچکی از [[قدرت]] نمایی خدا را ببینید و از [[وحشت]] به روی [[زمین]] می‌افتید، بعضی مدهوش می‌شوید و بعضی هلاک می‌‌گردید، چگونه [[انتظار]] دارید ذات با [[عظمت]] او را [[مشاهده]] کنید. | |||
بر این اساس نیز جمله {{متن قرآن|إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ}}<ref>«و به آدمی سپرده‌ایم که به پدر و مادرش نیکی کند؛ مادرش او را به دشواری آبستن بوده و به دشواری زاده است- و بارداری و از شیر گرفتنش سی ماه است- تا چون به رشد کامل رسد و چهل ساله شود بگوید: پروردگارا در دلم افکن تا نعمتت را که به من و پدر و مادرم بخشیده‌ای سپاس بگزارم و کردار شایسته‌ای که تو را خشنود کند به جای آرم و برای من، در دودمانم شایستگی نه که من به سوی تو بازگشته‌ام و من از فرمانبردارانم» سوره احقاف، آیه ۱۵.</ref> از طرف [[بنی اسرائیل]] بوده؛ همان گونه که جمله {{متن قرآن|رَبِّ أَرِنِي أَنْظُرْ إِلَيْكَ}}<ref>«و چون موسی به وعده‌گاه ما آمد و پروردگارش با وی سخن سر کرد، گفت: پروردگارا! خویش را به من بنمای تا در تو بنگرم، فرمود: مرا هرگز نخواهی دید اما در این کوه بنگر! اگر بر جای خود استوار ماند مرا نیز خواهی دید و همین که پروردگارش بر آن کوه تجلّی کرد آن را با خاک یکسان ساخت و موسی بیهوش افتاد و چون به خویش آمد، گفت: پاکا که تویی! به پیشگاهت توبه آوردم و من نخستین مؤمنم» سوره اعراف، آیه ۱۴۳.</ref> نیز از طرف آنها بود<ref>. پیام قرآن، ج۷، ص۱۲۵.</ref>.<ref>[[مهدی سازندگی|سازندگی، مهدی]]، [[عصمت پیامبران اولوالعزم در دائرةالمعارف قرآن لیدن (کتاب)|عصمت پیامبران اولوالعزم]] ص ۳۲۴.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۸۹: | خط ۱۱۳: | ||
# [[پرونده:1100842.jpg|22px]] [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|'''قصه‌های قرآن''']] | # [[پرونده:1100842.jpg|22px]] [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|'''قصه‌های قرآن''']] | ||
# [[پرونده:13681351.jpg|22px]] [[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|'''تاریخ انبیاء''']] | # [[پرونده:13681351.jpg|22px]] [[سید هاشم رسولی محلاتی|رسولی محلاتی، سید هاشم]]، [[تاریخ انبیاء (کتاب)|'''تاریخ انبیاء''']] | ||
# [[پرونده:1379701.jpg|22px]] [[مهدی سازندگی|سازندگی، مهدی]]، [[عصمت پیامبران اولوالعزم در دائرةالمعارف قرآن لیدن (کتاب)|'''عصمت پیامبران اولوالعزم در دائرةالمعارف قرآن لیدن''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||