آمادگی و زمینه‌سازی برای ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۰

مقدمه

یکی از مهم‌ترین وظایف دوران غیبت، آمادگی دائمی و راستین است، چنانکه امام صادق(ع) فرمودند: «هر یک از شما برای ظهور قائم(ع) ابزار جنگی فراهم کنید؛ اگر چه یک تیر باشد. امید است همین که کسی این نیت را داشته باشد، حق تعالی او را از اصحاب و یاوران او قرار دهد»^[۱].^[۲]

انتظار به معنای آماده باش است. آماده باش کامل فکری و اخلاقی، مادی و معنوی، برای اصلاح همۀ جهان. چنین تحولی قبل از هر چیز نیازمند عناصر آماده و با ارزش انسانی است که بتوانند بار سنگین چنان اصلاحات وسیعی را در جهان بدوش کشند. طبیعی است این آمادگی فقط آمادگی نظامی نیست، آمادگی در عرصه‌های فرهنگی، عبادی، سیاسی، اجتماعی و هر عرصه‌ای است که با مهدویت سازگار است. این آمادگی در گرو مسئولیت‌پذیری و عدم سستی و تنبلی است^[۳].

منتظر واقعی کسی است که نه تنها در انتظار رسیدن زمان ظهور حضرت مهدی(ع) بوده و برای ایشان دعا می‌کند، بلکه همواره در فکر زمینه‌سازی برای ظهور آن حضرت است و بنا به تعبیر امام صادق(ع)، کسی است که از گناهان دوری کرده و تقوا و اخلاق نیکو را در خود نهادینه می‌کند؛ منتظر واقعی است که بدون خودسازی و تقوا، در زمرۀ منتظران حقیقی وارد نمی‌شود^[۴]. به عبارتی دیگر منتظر واقعی آرام و قرار ندارد و همیشه باید در حرکت و پویایی باشد، همیشه باید منتظر فرمان حمله و حرکت باشد. آمادگی همیشگی، جوهرۀ اصلی انتظار است و همین امر نیز وظیفۀ اصلی منتظران در عصر غیبت است^[۵]. از طرفی دیگر نیز ستمگران عالم نیز که با برخورداری از ثروت، قدرت و... درصدد نابودی اسلام هستند، برای مقابله با اینها نیز منتظران ظهور باید با استفاده از توانی بالاتر آماده باشند^[۶].

باید توجه داشت هر عمل، روشی دارد؛ انجام و اجرای عمل اینرا می‌طلبد که عمل کننده باید طبق آن روش آماده شده و بر اساس آن، عمل را انجام دهد و قدرت انجام عمل نیز باید در فرد انجام دهنده باشد. انتظار ظهور امام مهدی(ع) یک عمل بسیار و در عین حال طولانی است که تمام عمر فردی و اجتماعی منتظر را، در بر می‌گیرد. بنابراین آمادگی و انتظار، محدود به وقت و زمان خاصی از زندگی وی نیست لذا انسان منتظر باید همیشه در حال انتظار باشد. آمادگی انتظار، تنها آمادگی نفسی و قلبی نیست، بلکه یک عمل ثابت و استوار است که باید مثل انجام دادن واجبات و اداء حقوق به جا آورده شود. آمادگی انتظار آن است که تمام وجود و اعضای بدن انسان منتظر، باید در حال انتظار باشند؛ یعنی از معاصی و گناهان اجتناب نماید و صفات رذیله و بد را از خود دور سازد تا اگر زمان ظهور حضرت را درک کنند مورد رحمت حضرت قرار بگیرد^[۷].

آمادگی و زمینه‌سازی برای ظهور

آمادگی در عرصه فکری و اعتقادی یا علمی و معرفتی

آمادگی اخلاقی و رفتاری

آمادگی روحی و روانی

آمادگی اقتصادی

آمادگی سیاسی

آمادگی نظامی و انتظامی

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

↑ «لَيُعِدَّنَّ أَحَدُكُمْ لِخُرُوجِ الْقَائِمِ وَ لَوْ سَهْماً فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى إِذَا عَلِمَ ذَلِكَ مِنْ نِيَّتِهِ رَجَوْتُ لِأَنْ يُنْسِئَ فِي عُمُرِهِ حَتَّى يُدْرِكَهُ فَيَكُونَ مِنْ أَعْوَانِهِ وَ أَنْصَارِهِ»؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۳۲۰، ح ۱۰.
↑ ر.ک: آصفی، محمد مهدی، انتظار پویا، ص۴۱؛ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ص۲۲۸-۲۳۳؛ انتظار و منتظران، ص۲۰۹-۲۱۳. کاگر، رحیم، مهدویت پیش از ظهور، ص۲۲۱، ۲۱۷؛ هرنجی، منصور، انتظار و وظایف منتظران، ص۷۱.
↑ ر.ک: جعفری، محمد صابر، سستی و مسئولیت‌گریزی چالشی در عصر غیبت، ص۳۴۰ ـ ۳۴۱.
↑ ر.ک: فاضل لنکرانی، محمد جواد، گفتارهای مهدوی، ص۱۲۲-۱۲۴.
↑ ر.ک: هرنجی، منصور، انتظار و وظایف منتظران، ص۷۱؛ نیلی‌پور، مهدی، انتظار و وظایف منتظران، ص۲۲ ـ ۳۰.
↑ ر.ک: آصفی، محمد مهدی، انتظار پویا، ص۴۱.
↑ ر.ک: مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۰۳ ـ ۱۰۹.

[1] «لَيُعِدَّنَّ أَحَدُكُمْ لِخُرُوجِ الْقَائِمِ وَ لَوْ سَهْماً فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى إِذَا عَلِمَ ذَلِكَ مِنْ نِيَّتِهِ رَجَوْتُ لِأَنْ يُنْسِئَ فِي عُمُرِهِ حَتَّى يُدْرِكَهُ فَيَكُونَ مِنْ أَعْوَانِهِ وَ أَنْصَارِهِ»؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۳۲۰، ح ۱۰.

[2] ر.ک: آصفی، محمد مهدی، انتظار پویا، ص۴۱؛ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ص۲۲۸-۲۳۳؛ انتظار و منتظران، ص۲۰۹-۲۱۳. کاگر، رحیم، مهدویت پیش از ظهور، ص۲۲۱، ۲۱۷؛ هرنجی، منصور، انتظار و وظایف منتظران، ص۷۱.

[3] ر.ک: جعفری، محمد صابر، سستی و مسئولیت‌گریزی چالشی در عصر غیبت، ص۳۴۰ ـ ۳۴۱.

[4] ر.ک: فاضل لنکرانی، محمد جواد، گفتارهای مهدوی، ص۱۲۲-۱۲۴.

[5] ر.ک: هرنجی، منصور، انتظار و وظایف منتظران، ص۷۱؛ نیلی‌پور، مهدی، انتظار و وظایف منتظران، ص۲۲ ـ ۳۰.

[6] ر.ک: آصفی، محمد مهدی، انتظار پویا، ص۴۱.

[7] ر.ک: مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۰۳ ـ ۱۰۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 == مقدمه ==
+یکی از مهم‌ترین [[وظایف]] دوران غیبت، آمادگی دائمی و راستین است، چنانکه [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: «هر یک از شما برای [[ظهور قائم]]{{ع}} [[ابزار جنگی]] فراهم کنید؛ اگر چه یک تیر باشد. [[امید]] است همین که کسی این [[نیت]] را داشته باشد، [[حق تعالی]] او را از [[اصحاب]] و [[یاوران]] او قرار دهد»<ref>{{متن حدیث|لَيُعِدَّنَّ أَحَدُكُمْ لِخُرُوجِ الْقَائِمِ وَ لَوْ سَهْماً فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى إِذَا عَلِمَ ذَلِكَ مِنْ نِيَّتِهِ رَجَوْتُ لِأَنْ يُنْسِئَ فِي عُمُرِهِ حَتَّى يُدْرِكَهُ فَيَكُونَ مِنْ أَعْوَانِهِ وَ أَنْصَارِهِ}}؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۳۲۰، ح ۱۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[محمد مهدی آصفی|آصفی، محمد مهدی]]، [[انتظار پویا (کتاب)|انتظار پویا]]، ص۴۱؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص۲۲۸-۲۳۳؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص۲۰۹-۲۱۳. [[رحیم کارگر|کاگر، رحیم]]، [[مهدویت پیش از ظهور (کتاب)|مهدویت پیش از ظهور]]، ص۲۲۱، ۲۱۷؛ [[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص۷۱.</ref>
+[[انتظار]] به معنای آماده باش است. آماده باش کامل [[فکری]] و [[اخلاقی]]، مادی و [[معنوی]]، برای [[اصلاح]] همۀ [[جهان]]. چنین تحولی قبل از هر چیز نیازمند عناصر آماده و با ارزش انسانی است که بتوانند بار سنگین چنان [[اصلاحات]] وسیعی را در جهان بدوش کشند. طبیعی است این آمادگی فقط [[آمادگی نظامی]] نیست، آمادگی در عرصه‌های [[فرهنگی]]، [[عبادی]]، [[سیاسی]]، [[اجتماعی]] و هر عرصه‌ای است که با [[مهدویت]] سازگار است. این آمادگی در گرو [[مسئولیت‌پذیری]] و عدم [[سستی]] و [[تنبلی]] است<ref>ر.ک: [[محمد صابر جعفری|جعفری، محمد صابر]]، [[سستی و مسئولیت‌گریزی چالشی در عصر غیبت (مقاله)|سستی و مسئولیت‌گریزی چالشی در عصر غیبت]]، ص۳۴۰ ـ ۳۴۱.</ref>.
+[[منتظر واقعی]] کسی است که نه تنها در [[انتظار]] رسیدن [[زمان ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} بوده و برای ایشان [[دعا]] می‌کند، بلکه همواره در [[فکر]] [[زمینه‌سازی برای ظهور]] آن حضرت است و بنا به تعبیر [[امام صادق]]{{ع}}، کسی است که از [[گناهان]] دوری کرده و [[تقوا]] و [[اخلاق نیکو]] را در خود نهادینه می‌کند؛ منتظر واقعی است که بدون [[خودسازی]] و تقوا، در زمرۀ [[منتظران حقیقی]] وارد نمی‌شود<ref>ر.ک: [[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص۱۲۲-۱۲۴.</ref>. به عبارتی دیگر منتظر واقعی آرام و قرار ندارد و همیشه باید در حرکت و پویایی باشد، همیشه باید [[منتظر]] [[فرمان]] حمله و حرکت باشد. آمادگی همیشگی، جوهرۀ اصلی انتظار است و همین امر نیز وظیفۀ اصلی [[منتظران]] در عصر غیبت است<ref>ر.ک: [[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص۷۱؛ [[مهدی نیلی‌پور|نیلی‌پور، مهدی]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۱ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص۲۲ ـ ۳۰.</ref>. از طرفی دیگر نیز [[ستمگران]] عالم نیز که با برخورداری از [[ثروت]]، [[قدرت]] و... درصدد نابودی اسلام هستند، برای مقابله با اینها نیز [[منتظران ظهور]] باید با استفاده از توانی بالاتر آماده باشند<ref>ر.ک: [[محمد مهدی آصفی|آصفی، محمد مهدی]]، [[انتظار پویا (کتاب)|انتظار پویا]]، ص۴۱.</ref>.
+باید توجه داشت هر عمل، روشی دارد؛ انجام و اجرای عمل اینرا می‌طلبد که عمل کننده باید طبق آن روش آماده شده و بر اساس آن، عمل را انجام دهد و قدرت انجام عمل نیز باید در فرد انجام دهنده باشد. [[انتظار ظهور امام مهدی]]{{ع}} یک عمل بسیار و در عین حال طولانی است که تمام عمر فردی و [[اجتماعی]] [[منتظر]] را، در بر می‌گیرد. بنابراین آمادگی و [[انتظار]]، محدود به وقت و [[زمان]] خاصی از [[زندگی]] وی نیست لذا [[انسان منتظر]] باید همیشه در حال انتظار باشد. آمادگی انتظار، تنها آمادگی نفسی و [[قلبی]] نیست، بلکه یک عمل ثابت و [[استوار]] است که باید مثل انجام دادن [[واجبات]] و اداء [[حقوق]] به جا آورده شود. آمادگی انتظار آن است که تمام وجود و اعضای بدن انسان منتظر، باید در حال انتظار باشند؛ یعنی از [[معاصی]] و [[گناهان]] اجتناب نماید و [[صفات رذیله]] و بد را از خود دور سازد تا اگر [[زمان ظهور]] حضرت را [[درک]] کنند مورد [[رحمت]] حضرت قرار بگیرد<ref>ر.ک: [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۰۳ ـ ۱۰۹.</ref>.
 == آمادگی و زمینه‌سازی برای ظهور ==