وظیفه شیعیان در برابر شورش سفیانی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۰ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۲۸

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.

مقدمه

امام باقر (ع) درباره چگونگی رو به رو شدن با شورش سفیانی می‌فرماید: سفیانی در بدبختی دشمنانتان، بس است و او از نشانه‌های پیروزی شماست. افزون بر این، آن تبهکار که خروج کند، شما یک یا دو ماه پس از خروج او بدون هیچ بیم و سختی‌ای می‌مانید تا آن که مردم فراوانی غیر از شما را می‌کشد... مردان شما، خود را از او پنهان کنند که خشم و شرارت او فقط متوجه شیعیان ماست؛ اما زنان واهمه‌ای ندارند، إن شاءالله تعالی. هر یک از شما که بخواهد بیرون رود، به مدینه یا مکه یا یکی از شهرها برود. شما را با مدینه چه کار که لشکر آن تبهکار، آهنگ آن جا را می‌کند؟ اما به مکه بروید که جایگاه گِرد آمدن شماست و فتنه سفیانی به اندازه بارداری یک زن –یعنی نُه ماه- طول می‌کشد و اگر خدا بخواهد، از آن بیشتر نمی‌شود^[۱]. در حدیثی دیگر، امام صادق (ع) به سدیر فرموده است: ای سدیر! در خانه‌ات بنشین و بیرون نیا و تا آن گاه که اوضاع آرام است، آرام بمان و چون خبر رسید که سفیانی خروج کرده است، به سوی ما حرکت کن، حتی اگر با پای پیاده بیایی^[۲]^[۳]