مراقبه در معارف مهدویت

مقدمه

"مراقبه" به این معنا است که مؤمن در تمام اعمال و در هرسخن خود، مراقب باشد و بداند که حضرت مهدی (ع) همه‌جا با اوست و هیچ‌گاه او را فراموش نمی‌نماید؛ زیرا حضرت فرموده است: "همانا بر احوال و اخبار شما آگاهیم و هیچ‌چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده نیست"[۱] و نیز فرموده: "ما از رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را فراموش نکرده‌ایم"[۲].

مراقبه، یکی از وظایف انسان منتظر در دوران غیبت است. براساس روایات، اعمال شیعه بر امام زمان (ع) عرضه می‌شود، به‌ویژه در روزهای دوشنبه، پنج‌شنبه[۳]. در این صورت بر شیعه لازم است، مراقب باشد و عملی را مرتکب نشود که حین عرضه اعمال، باعث شرمندگی او نزد امام (ع) شده و آن وجود نازنین را برنجاند[۴].

منابع

پانویس

  1. احتجاج، ص ۴۹۷؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۴.
  2. بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۴.
  3. نجم الثاقب، باب یازدهم؛ بصائر الدرجات، ص ۴۲۶.
  4. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۳۳.