اثبات ضرورت امامت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۵: خط ۴۵:


=== [[آیه هدایت]] ===
=== [[آیه هدایت]] ===
از آیاتی که [[ضرورت وجود امام]] معصوم در هر [[عصر]] و زمان استفاده می‌‌شود آیه هدایت است<ref>ر.ک: [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[قرآن و وجود امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف (مقاله)|قرآن و وجود امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف]]، ص۱۵۱.</ref>. در [[سوره رعد]] خطاب به [[پیامبر]] {{صل}} آمده است: {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}<ref>«تو، تنها بیم‌دهنده‌ای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.</ref>. برای هر گروهی، [[هدایت کننده]]‌ای هست. خداوند در این [[آیه]]، به صورت مجمل به حضور دائمی و همیشگی هادیان و رهنمایان خود بر روی [[زمین]] اشاره کرده است<ref>ر.ک: جمعی از نویسندگان، [[معارف کلامی شیعه (کتاب)|معارف کلامی شیعه]]، ص۱۰۳.</ref>.
از آیاتی که [[ضرورت وجود امام]] معصوم در هر [[عصر]] و زمان استفاده می‌‌شود آیه هدایت است<ref>ر.ک: [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[قرآن و وجود امام مهدی (مقاله)|قرآن و وجود امام مهدی]]، ص۱۵۱.</ref>. در [[سوره رعد]] خطاب به [[پیامبر]] {{صل}} آمده است: {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}<ref>«تو، تنها بیم‌دهنده‌ای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.</ref>. برای هر گروهی، [[هدایت کننده]]‌ای هست. خداوند در این [[آیه]]، به صورت مجمل به حضور دائمی و همیشگی هادیان و رهنمایان خود بر روی [[زمین]] اشاره کرده است<ref>ر.ک: جمعی از نویسندگان، [[معارف کلامی شیعه (کتاب)|معارف کلامی شیعه]]، ص۱۰۳.</ref>.


با توجه به اینکه، کلمه «هاد» مطلق است معنایش این می‌‌شود که در هر زمانی یک [[هادی]] وجود دارد که در هر مسأله‌ای ما را به [[امر الهی]] [[هدایت]] می‌‌کند و هیچ اشتباهی در هدایتش وجود ندارد. بنابراین [[هدایت امت]] به عهده امامانی است که از طرف [[خداوند]] [[انتخاب]] شده است<ref>ر.ک: [[توفیق اسداف|اسداف، توفیق]]، [[ضرورت وجود دائمی امام در منابع فریقین (مقاله)|ضرورت وجود دائمی امام در منابع فریقین]]، ص۹۱.</ref> و این [[حقیقت]] با [[آیات]] و روایات معتبر و براهین عقلی [[سازگاری]] دارد؛ زیرا مقتضای [[ربوبیت خداوند]] این است که در هر عصری برای [[مردم]] حجتی باشد تا آنان را به [[حق]] و غایت و هدف از خلقت هدایت کند. پس هدایت بالاصاله منحصر به خداوند است و هر کسی قرار است به این مقام برسد باید از جانب خداوند [[منصوب]] باشد؛ لذا خداوند می‌‌فرماید: {{متن قرآن|وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا}}<ref>«و آنان را پیشوایانی کردیم که به فرمان ما راهبری می‌کردند» سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref> و ما آنان را امامانی قرار دادیم که به امر ما هدایت می‌‌کنند. در بیان این مصادیق [[روایات]]، [[امام علی]] {{ع}} و [[فرزندان]] او را بیان کرده اند<ref>{{متن حدیث|عن برید العجلی عن أبی جعفر {{ع}}‏ فی قول الله عز و جل إنما أنت منذر و لکل قوم‏ هاد فقال رسول الله صالمنذر و لکل زمان منا هاد یهدیهم إلی ما جاء به نبی الله صثم الهداة من بعده علی ثم الأوصیاء واحد بعد واحد}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱ ص۱۹۱.</ref> که تا [[روز قیامت]] خواهند بود<ref>{{متن حدیث|عن عبد الرحیم القصیر عن أبی جعفر (ع‏) فی قول الله تبارک و تعالی إنما أنت منذر و لکل قوم هاد فقال رسول الله صالمنذر و علی الهادی أما و الله ما ذهبت منا و ما زالت فینا إلی الساعة}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱ ص۱۹۲.</ref>. پس باید همواره امامانی [[معصوم]] باشند که هادی علی الاطلاق به سوی حق و حقیقت باشند<ref>ر.ک: [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[قرآن و وجود امام مهدی (مقاله)| قرآن و وجود امام مهدی]]، ص۱۵۵.</ref>.
با توجه به اینکه، کلمه «هاد» مطلق است معنایش این می‌‌شود که در هر زمانی یک [[هادی]] وجود دارد که در هر مسأله‌ای ما را به [[امر الهی]] [[هدایت]] می‌‌کند و هیچ اشتباهی در هدایتش وجود ندارد. بنابراین [[هدایت امت]] به عهده امامانی است که از طرف [[خداوند]] [[انتخاب]] شده است<ref>ر.ک: [[توفیق اسداف|اسداف، توفیق]]، [[ضرورت وجود دائمی امام در منابع فریقین (مقاله)|ضرورت وجود دائمی امام در منابع فریقین]]، ص۹۱.</ref> و این [[حقیقت]] با [[آیات]] و روایات معتبر و براهین عقلی [[سازگاری]] دارد؛ زیرا مقتضای [[ربوبیت خداوند]] این است که در هر عصری برای [[مردم]] حجتی باشد تا آنان را به [[حق]] و غایت و هدف از خلقت هدایت کند. پس هدایت بالاصاله منحصر به خداوند است و هر کسی قرار است به این مقام برسد باید از جانب خداوند [[منصوب]] باشد؛ لذا خداوند می‌‌فرماید: {{متن قرآن|وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا}}<ref>«و آنان را پیشوایانی کردیم که به فرمان ما راهبری می‌کردند» سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref> و ما آنان را امامانی قرار دادیم که به امر ما هدایت می‌‌کنند. در بیان این مصادیق [[روایات]]، [[امام علی]] {{ع}} و [[فرزندان]] او را بیان کرده اند<ref>{{متن حدیث|عن برید العجلی عن أبی جعفر {{ع}}‏ فی قول الله عز و جل إنما أنت منذر و لکل قوم‏ هاد فقال رسول الله صالمنذر و لکل زمان منا هاد یهدیهم إلی ما جاء به نبی الله صثم الهداة من بعده علی ثم الأوصیاء واحد بعد واحد}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱ ص۱۹۱.</ref> که تا [[روز قیامت]] خواهند بود<ref>{{متن حدیث|عن عبد الرحیم القصیر عن أبی جعفر (ع‏) فی قول الله تبارک و تعالی إنما أنت منذر و لکل قوم هاد فقال رسول الله صالمنذر و علی الهادی أما و الله ما ذهبت منا و ما زالت فینا إلی الساعة}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱ ص۱۹۲.</ref>. پس باید همواره امامانی [[معصوم]] باشند که هادی علی الاطلاق به سوی حق و حقیقت باشند<ref>ر.ک: [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[قرآن و وجود امام مهدی (مقاله)| قرآن و وجود امام مهدی]]، ص۱۵۵.</ref>.
۱۱۱٬۹۱۱

ویرایش