ابوطالب: تفاوت میان نسخه‌ها

۸۲ بایت حذف‌شده ،  ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابوطالب در قرآن]] - [[ابوطالب در حدیث]] - [[ابوطالب در نهج البلاغه]] - [[ابوطالب  در تراجم و رجال]] - [[ابوطالب در تاریخ اسلامی]] - [[ابوطالب در معارف و سیره رضوی]]</div>
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابوطالب در قرآن]] - [[ابوطالب در نهج البلاغه]] - [[ابوطالب در تاریخ اسلامی]] - [[ابوطالب در معارف و سیره رضوی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">


خط ۱۶: خط ۱۶:
ابوطالب مانند بیشتر رؤسای [[قریش]]، مردی تاجر و سخاوتش بین [[اهل مکه]] معروف و مشهور بود<ref>صالحی، محمد بن یوسف، سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، ج۲، ص۱۴۷.</ref>. با اینکه ابوطالب، مردی تاجر و از سخاوتمندان [[قریش]] به شمار می‎رفت در دورانی که خشکسالی همه جا را فراگرفته بود، برای تأمین آب [[زائران]] [[خانۀ خدا]] با مشکل روبه رو شد، از این‎رو برای رفع آن، دو سال پیاپی مجموعاً ۲۴۰۰۰ درهم از برادرش، عباس قرض گرفت. ابوطالب در سال سوم و در پی ناتوانی در بازپرداخت بدهی‎اش مجبور شد سقایت [[حجاج]] را به [[عباس]] واگذار کند<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۲، ص۲۴۷؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۵۷.</ref> و سقایت، منصبی بود که [[عبدالمطلب]] در روزهای پایانی عمر خود برای او تعیین کرده بود<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۲، ص۲۴۷؛ یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۳.</ref>. از این‎رو به خاطر تنگدستی [[سرپرستی]] دو تن از فرزندانش، [[علی]]{{ع}} و [[جعفر]] را [[پیامبر]]{{صل}} و [[عباس]]، برادرش عهده‌دار شدند.
ابوطالب مانند بیشتر رؤسای [[قریش]]، مردی تاجر و سخاوتش بین [[اهل مکه]] معروف و مشهور بود<ref>صالحی، محمد بن یوسف، سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، ج۲، ص۱۴۷.</ref>. با اینکه ابوطالب، مردی تاجر و از سخاوتمندان [[قریش]] به شمار می‎رفت در دورانی که خشکسالی همه جا را فراگرفته بود، برای تأمین آب [[زائران]] [[خانۀ خدا]] با مشکل روبه رو شد، از این‎رو برای رفع آن، دو سال پیاپی مجموعاً ۲۴۰۰۰ درهم از برادرش، عباس قرض گرفت. ابوطالب در سال سوم و در پی ناتوانی در بازپرداخت بدهی‎اش مجبور شد سقایت [[حجاج]] را به [[عباس]] واگذار کند<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۲، ص۲۴۷؛ بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۵۷.</ref> و سقایت، منصبی بود که [[عبدالمطلب]] در روزهای پایانی عمر خود برای او تعیین کرده بود<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۲، ص۲۴۷؛ یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۳.</ref>. از این‎رو به خاطر تنگدستی [[سرپرستی]] دو تن از فرزندانش، [[علی]]{{ع}} و [[جعفر]] را [[پیامبر]]{{صل}} و [[عباس]]، برادرش عهده‌دار شدند.


ابوطالب [[انسانی]] [[عادل]] بود به‌‎گونه‎ای که مکّیان در موارد [[اختلاف]] او را به [[حکمیّت]] و [[داوری]] بر‎می‌‎گزیدند. او نخستین کسی است که در [[دوران جاهلیّت]] [[آیین]] [[سوگند]] و [[شهادت]] اولیای دم را پایه گذاشت و بعدها این [[سنت]] جزء [[قوانین]] [[حقوق]] [[اسلامی]] قرار گرفت.
ابوطالب [[انسانی]] [[عادل]] بود به‌‎گونه‌‎ای که مکّیان در موارد [[اختلاف]] او را به [[حکمیّت]] و [[داوری]] بر‎می‌‎گزیدند. او نخستین کسی است که در [[دوران جاهلیّت]] [[آیین]] [[سوگند]] و [[شهادت]] اولیای دم را پایه گذاشت و بعدها این [[سنت]] جزء [[قوانین]] [[حقوق]] [[اسلامی]] قرار گرفت.


ابوطالب افزون بر [[مناصب]] و موقعیت والای [[اجتماعی]] که داشت، از قریحۀ شاعری نیز برخوردار بود. اشعار او به لحاظ [[تاریخی]] و [[اجتماعی]] مورد توجه ادبا و ادب‌پژوهان قرار گرفته است. بسیاری از اشعار [[منصوب]] به ابوطالب در [[مدح]] [[پیامبر]] و [[دین اسلام]] سروده شده است<ref>ر.ک: [[عباس میرزایی|میرزایی، عباس]]، [[ابوطالب ۱ (مقاله)|ابوطالب]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۸۶؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۸۵.</ref>.
ابوطالب افزون بر [[مناصب]] و موقعیت والای [[اجتماعی]] که داشت، از قریحۀ شاعری نیز برخوردار بود. اشعار او به لحاظ [[تاریخی]] و [[اجتماعی]] مورد توجه ادبا و ادب‌پژوهان قرار گرفته است. بسیاری از اشعار [[منصوب]] به ابوطالب در [[مدح]] [[پیامبر]] و [[دین اسلام]] سروده شده است<ref>ر.ک: [[عباس میرزایی|میرزایی، عباس]]، [[ابوطالب ۱ (مقاله)|ابوطالب]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۸۶؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۸۵.</ref>.
خط ۹۹: خط ۹۹:


==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


{{صحابه}}
{{صحابه}}
{{تبارنامه بنی‌هاشم}}
{{تبارنامه بنی‌هاشم}}
{{شجره‌نامه پیامبر خاتم}}
{{شجره‌نامه پیامبر خاتم}}
[[رده:ابوطالب]]
[[رده:ابوطالب]]
۱۱۵٬۲۱۳

ویرایش