فضیلت انتظار: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مهدویت/بالا}}
{{مهدویت}}
{{مهدویت}}
{{درباره ۲|فضیلت انتظار|اطلاع از مباحث کلی انتظار، مدخل|انتظار ظهور امام مهدی| }}


==مقدمه‏==
==مقدمه‏==

نسخهٔ ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۱۲

مقدمه‏

  • در یک بررسی کوتاه، روایاتی که سخن از انتظار گفته‌اند، به دو دسته کلی تقسیم می‌شود:
۱. انتظار فرج به معنای عام‌: در این معنا، آموزه‌های دینی بر آن است تا افزون بر بیان فضیلت "گشایش عمومی" و امید به آینده، و سوق انسان‌ها به این عرصه، نومیدی را نیز مورد نکوهش قرار داده، از ورود جوامع بشری به آن جلوگیری کند. اهتمام آموزه‌های اسلامی در بیان معنای عام انتظار و امید، تا بدان حد بوده که از آن با بلندترین عنوان‌ها یاد نموده، ارزش‌های شگفت‌آوری برای آن ذکر کرده است.
  • برخی از این عنوان‌ها بدین قرار است:
الف) عبادت و بندگی‌: قرآن و اهل بیت(ع)، به ما می‌آموزند که هدف از آفرینش، بندگی خداوند است[۱]. رسول گرامی اسلام(ص) یکی از نمودهای این بندگی را انتظار گشایش دانسته، می‌فرماید: «"اِنْتِظَارُ اَلْفَرْجِ عِبَادَةٌ"»[۲]؛ انتظار فرج عبادت است. از آنجا که بیشتر عبادت‌ها در شمار رفتار انسان است، می‌توان نتیجه گرفت اینجا نیز مقصود از انتظار، مجموعه رفتاری خاص است.
ب) برترین عبادت‌: برخی عبادت‌ها بر برخی دیگر برتری دارد؛ ازاین‌رو انجام آن، افزون بر آن، که مورد تأکید آموزه‌های دینی است، از پاداش افزون‌تری نیز برخوردار است و نقش آن، در سازندگی انسان بیشتر است. رسول گرامی اسلام(ص) پس از آن که انتظار فرج را در زمره عبادت‌های خداوند دانسته است، آن را یکی از برترین عبادت‌ها برشمرده، می‌فرماید: «" اَفْضَلُ الْعِبادَةِ اِنْتِظارُ الْفَرَجِ"»[۳]؛ برترین عبادت انتظار فرج است.
ج) برترین کارها: گاهی آن را برترین کارهای امت پیامبر خاتم(ص) معرفی می‌کند. رسول گرامی اسلام(ص) در این‌باره می‌فرماید: «" أَفْضَلُ أَعْمَالِ امتی انْتِظَارُ الْفَرْجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ "»[۴]؛ برترین کارهای امت من، انتظار فرج از جانب خداوند است.
د) فرج بودن خود فرج‌: امروزه، از نظر دانش روانشناسی ثابت شده است امید داشتن، نقش بسیار مهمی در رفتارهای اجتماعی دارد. به بیان دیگر انتظار آینده‌ای روشن و درخشان، باعث می‌شود زندگی کنونی انسان نیز از روشنایی و پویایی برخوردار شود. در برخی روایات مربوط به انتظار فرج به این حقیقت ارزشمند، این‌گونه اشاره شده است که خود انتظار فرج، نوعی فرج و گشایش است. در این‌باره امام سجاد(ع) فرمود: «" انْتِظَارُ الْفَرْجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرْجِ "»[۵]؛ انتظار گشایش، خود از بزرگ‌ترین گشایش‌ها است.
ه) برترین جهاد: در آموزه‌های دینی، جهاد و کوشش در راه خدا، یکی از مهم‌ترین رفتارهای فردی و گروهی مسلمانان معرفی شده است. آیات فراوانی از قرآن و روایات بسیاری از معصومان(ع) به حقیقت این رفتار ارزشمند اشاره کرده است. درباره اهمیت انتظار فرج- افزون بر آنچه مورد اشاره قرار گرفت- به روایاتی بر می‌خوریم که بسی شگفتی‌آور است و آن، این که انتظار را فقط "جهاد" که "برترین جهاد" دانسته است. از این نوع روایات نیز به خوبی استفاده می‌شود انتظار، از نوع عمل است. رسول گرامی اسلام(ص) برترین جهاد بودن انتظار فرج را این‌گونه بیان فرموده است: «"أَفْضَلُ جِهَادِ أُمَّتِي اِنْتِظَارُ اَلْفَرَجِ"»[۶]؛ برترین جهاد امت من انتظار گشایش است. در مقابل آموزه‌های بالا، یأس و ناامیدی از رحمت پروردگار، به شدت مذمت شده و در شمار گناهان بزرگ به حساب آمده است[۷].
۲. انتظار فرج به معنای خاص‌: در این معنا، انتظار به معنای چشم به راه بودن آینده‌ای با تمام ویژگی‌های یک جامعه، مورد رضایت خداوندی است که یگانه مصداق آن دوران حاکمیت آخرین ذخیره الهی وجود مقدس حضرت ولی عصر(ع) است. برخی سخنان معصومان(ع) در این‌باره این‌گونه است: امام باقر(ع)- آن‌گاه که دین مورد رضایت خداوند را تعریف می‌کند- پس از شمردن اموری می‌فرماید: «"... وَ اَلتَّسْلِيمُ لِأَمْرِنَا وَ اَلْوَرَعُ وَ اَلتَّوَاضُعُ وَ اِنْتِظَارُ قَائِمِنَا..."»[۸]؛... و تسلیم به امر ما، و پرهیزکاری و فروتنی، و انتظار قائم ما.... امام صادق(ع) فرمود: «"عَلَيْكُمْ بِالتَّسْلِيمِ وَ اَلرَّدِّ إِلَيْنَا وَ اِنْتِظَارُ أَمْرِنَا وَ أَمْرِكُمْ، وَ فَرَجِنَا وَ فَرَجِكُمْ"»[۹]؛ بر شما باد به تسلیم و رد امور به ما و انتظار امر ما و امر خودتان و فرج ما و فرج خودتان. از روایات انتظار ظهور حضرت مهدی(ع) به دست می‌آید انتظار ظهور حضرت مهدی(ع) نه فقط راه رسیدن به جامعه موعود است؛ بلکه خود نیز موضوعیت دارد؛ بدان معنا که اگر کسی در انتظار راستین به سر برد، تفاوتی ندارد که به مورد انتظار خویش دست یابد یا دست نیابد. در این‌باره شخصی از امام صادق(ع) پرسید: "چه می‌فرمایید درباره کسی که دارای ولایت پیشوایان است و انتظار ظهور حکومت حق را می‌کشد و در این حال از دنیا می‌رود؟" حضرت(ع) در پاسخ فرمود: «"هُوَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ كَانَ مَعَ اَلْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ ثُمَّ سَكَتَ هُنَيْئَةً ثُمَّ قَالَ هُوَ كَمَنْ كَانَ مَعَ رَسُولِ اَللَّهِ"»[۱۰]؛ او همانند کسی است که با حضرت قائم(ع) در خیمه او باشد". سپس کمی سکوت کرد و فرمود: "مانند کسی است که با پیامبر اسلام(ص) در مبارزاتش همراه بوده است"[۱۱][۱۲].

فضیلت انتظار در موعودنامه

فضیلت انتظار در چشم به راه

  1. امام سجاد (ع)، منتظران را برترین مردم همه روزگاران می‌شمارد: آن گروه از مردم عصر غیبتِ امام دوازدهم که امامت او را پذیرفته‌اند و منتظر ظهور او هستند، برترین مردم همه روزگاران[۲۱].
  2. شیخ صدوق در کتاب کمال الدین از امام صادق (ع) روایت کرده است که آن حضرت به نقل از پدران بزرگوارشان - بر آنها درود باد - فرمود: "منتظر امر (حکومت) ما، بسان آن است که در راه خدا به خون خود غلتیده باشد"[۲۲].
  3. در همان کتاب، به نقل از امام صادق (ع) روایت دیگری به این شرح در فضیلت منتظران وارد شده است: خوشا به حال شیعیان قائم ما که در زمان غیبتش، چشم به راه ظهور او هستند و هنگام ظهورش، فرمان‌بردار او. آنان اولیای خدا هستند، همان‌ها که نه ترسی برایشان هست و نه اندوهگین می‌شوند[۲۳].
  4. در روایت دیگری، مجلسی از امام صادق (ع) چنین نقل می‌کند: هر کس از شما بمیرد در حالی که منتظر این امر باشد، همانند کسی است که با حضرت قائم (ع) در خیمه‌اش بوده باشد. سپس حضرت چند لحظه‌ای درنگ کرد و آن گاه فرمود: نه، بلکه مانند کسی است که در خدمت آن حضرت شمشیر بزند. سپس فرمود: نه، به خدا همچون کسی است که در پیشگاه رسول خدا می‌شهید شده باشد[۲۴]»[۲۵].

با توجه به آنچه گفته شد، به رمز برشمردن فضایل بی‌شمار برای منتظران پی می‌بریم و درمی‌یابیم که چرا از نظر اسلام، انسان منتظر از چنین مقام و مرتبه بلندی برخوردار است[۳۰].

فضیلت منتظران‏

۱. منتظران راستین، برترین مردم همه روزگاران‌: شخصیت انسان‌ها از رفتاری متأثر است که در زندگی انجام می‌دهند. این رفتارها بر اساس آموزه‌های دینی، دارای اعتبار و ارزش متفاوتی خواهند بود. از نگاه آیات و روایات معصومان(ع) برترین انسان‌ها کسانی هستند که با رفتار خود اسباب رضایت و خوشنودی پروردگار جهانیان را فراهم می‌آورند. از پاره‌ای روایات استفاده می‌شود به سبب شرایط ویژه‌ای که بر مردمان عصر انتظار حاکم است، اگر آنها منتظر راستین باشند، جایگاه بسیار ارزشمندی خواهند داشت. امام سجاد(ع) در این‌باره فرمود: «"... إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ وَ اَلْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ وَ اَلْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اَللَّهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ اَلْعُقُولِ وَ اَلْأَفْهَامِ وَ اَلْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ اَلْغَيْبَةُ عَنْهُمْ بِمَنْزِلَةِ اَلْمُشَاهَدَةِ..."»[۳۸]؛ مردم زمان غیبت آن امام که به امامت و منتظر ظهور او معتقد هستند، از مردم هر زمانی برترند؛ زیرا خداوند، عقل و فهم و معرفتی به آنها داده است که غیبت نزد آنان به منزله مشاهده است....
۲. بسان حاضران در خیمه آن حضرت هنگام ظهور: از مهم‌ترین آرزوهای تمام نیکان عالم، حضور در دورانی است که در آن اثری از فساد، بیداد و تباهی نباشد. این فضیلت، آن‌گاه به کمال خود می‌رسد که در زمان ظهور در نزدیک‌ترین موضع به رهبر قیام، یعنی در جایگاه فرماندهی که همانا خیمه آن حضرت است، حاضر باشد. امام صادق(ع) در وصف منتظران راستینی که زمان ظهور را درک نمی‌کنند، فرمود: {{متن حدیث"مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ عَلَى هَذَا اَلْأَمْرِ مُنْتَظِراً كَانَ كَمَنْ هُوَ فِي اَلْفُسْطَاطِ اَلَّذِي لِلْقَائِمِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ"}}[۳۹]؛ هرکس از شما از دنیا برود، در حالی‌که بر منتظر این امر است، مانند کسی است که در خیمه‌گاه آن حضرت است.
۳. ثواب ایشان مانند پاداش نمازگزار و روزه‌دار: از برترین عبادت‌ها، نماز و روزه است. از روایات استفاده می‌شود آن‌گاه که شخصی به انتظار روزگار سپری می‌کنند، بسان کسی است که در حال نماز و روزه است. امام باقر(ع) در این‌باره می‌فرماید: «"وَ اِعْلَمُوا أَنَّ اَلْمُنْتَظِرَ لِهَذَا اَلْأَمْرِ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ اَلصَّائِمِ اَلْقَائِمِ..."»[۴۰]؛ و آگاه باشید همانا پاداش منتظر این امر، مانند پاداش روزه‌دار شب‌زنده‌دار است....
۴. گرامی‌ترین امت و رفیق پیامبر: از توفیق‌های بی‌مانند آن است که کسی در جایگاهی نزدیک برترین انسان‌ها قرار گیرد. در میان انسان‌ها چه کسی شریف‌تر از رسول گرامی اسلام(ص) که اشرف پیامبران الهی و محبوب‌ترین موجودات نزد خداوند است. حال، کسی‌که در عصر انتظار، آن‌گونه که بایسته و شایسته است زندگی کند، گرامی‌ترین از امت پیامبر و در جوار آن بزرگوار خواهد بود. که خود آن حضرت(ع) فرمود: «"... أُولَئِكَ رُفَقَائِي وَ أَكْرَمُ أُمَّتِي عَلَيَّ"»[۴۱]؛ ایشان رفقای من و گرامی‌ترین امت من هستند.
۵. بسان مجاهدان در راه خدا در رکاب حضرت رسول: از شریف‌ترین انسان‌ها می‌توان به مجاهدان در راه خداوند اشاره کرد. این فضیلت، آن‌گاه به کمال می‌رسد که این مجاهدت در جوار انسان کامل و رسول گرامی اسلام(ص) باشد. از فضیلت‌هایی که برای منتظران شمرده شده، این است که ایشان را مانند کسانی دانسته که به همراه پیامبر اکرم(ص) در راه خدا به جهاد برخاسته‌اند[۴۲].
۶. پاداش هریک از آنها برابر هزار شهید از شهیدان صدر اسلام‌: و سرانجام آنچه شگفتی را به اوج می‌رساند، آن است که در برتری منتظران راستین و ثابت‌قدمان بر ولایت اهل بیت(ع) سخن از پاداشی افزون بر هزار شهید از شهیدان صدر اسلام به میان آمده است. امام سجاد(ع) در این‌باره فرمود: «"مَنْ ثَبَتَ عَلَى مُوَالاَتِنَا فِي غَيْبَةِ قَائِمِنَا أَعْطَاهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَجْرَ أَلْفِ شَهِيدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أُحُدٍ"»[۴۳]؛ هرکس بر دوستی ما در دوران غیبت قائم ما ثابت و استوار بماند، خداوند پاداش هزار شهید از شهیدان بدر و احد به او ارزانی می‌دارد. برخی از این فضایل در حدیث لوح حضرت زهرا(س) نیز به بیانی زیبا یاد شده است[۴۴].

پرسش‌های وابسته

  1. انتظار فرج چه فضیلتی دارد؟ (پرسش)
  2. چرا انتظار فرج افضل اعمال است؟ (پرسش)


بخش نخست: فلسفه انتظار فصل اول: چیستی انتظار

فصل دوم: ضرورت انتظار (وجوب انتظار)

فصل سوم: چرایی انتظار

فصل چهارم: انتظار در ادیان و ملل

بخش دوم: ابعاد و آثار انتظار فصل اول: ابعاد انتظار

فصل دوم: آثار و کارکردهای انتظار (فواید و برکات انتظار)

بخش سوم: لوازم انتظار (وظایف منتظران راستین)

بخش چهارم: آسیب‌های انتظار

بخش پنجم: سرانجام انتظار

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. سوره ذاریات، آیه ۵۶.
  2. اربلی، کشف الغمة فی معرفة الائمة، ج ۲، ص ۱۰۱؛ شیخ طوسی، أمالی، ص ۴۰۵.
  3. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۸۷؛ ر.ک: ترمذی، سنن، ج ۵، ص ۵۶۵.
  4. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج ۲، ص ۳۶؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۴۴
  5. طبرسی، احمد بن علی، احتجاج، ج ۲، ص ۳۱۷؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۱۹.
  6. حرانی، حسن بن علی، تحف العقول، ص ۳۷.
  7. ر.ک: سوره یوسف، آیه ۸۷.
  8. شیخ کلینی، کافی، ج ۲، ص ۲۳، ح ۱۳.
  9. کشی، محمد بن عمر، رجال کشی، ص ۱۳۸.
  10. برقی، احمد بن محمد بن خالد، محاسن، ج ۱، ص ۱۷۳؛ علامه مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵.
  11. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۲، ص۲۰۴-۲۰۷.
  12. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۷۶-۸۴.
  13. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۸۷.
  14. بحار الانوار، ج ۷۴، ص ۱۴۳.
  15. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۳.
  16. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۴۵.
  17. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶.
  18. کافی، ج ۲، ص ۲۲۲.
  19. کافی، ج ۱، ص ۳۷۲.
  20. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۳.
  21. بحارالأنوار ، ج ۵۲، ص ۱۲۲، ح ۴.
  22. کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۴۵، ح ۶.
  23. همان، ص ۳۵۷، ح ۵۴.
  24. بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶، ح ۱۸.
  25. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۵۰.
  26. عبدالله جوادی آملی، "امام زمان (ع) خلیفه خداست نه وکیل مردم"، موعود، سال دوازدهم، شماره ۸٤، بهمن ۱۳۸۶.
  27. کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۲۰؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲، ح ۴.
  28. نهج البلاغه، ترجمه: سید جعفر شهیدی، باب گزیده سخنان حکمت‌آمیز امیر مؤمنان علی (ع)، ش ۴۷، ص ۳۶۹.
  29. همان، ش ۸۱، ص ۳۷۳.
  30. شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۵۱-۵۵.
  31. " إِنَ‏ أَهْلَ‏ زَمَانِ‏ غَيْبَتِهِ‏ وَ الْقَائِلِينَ‏ بِإِمَامَتِهِ‏ وَ الْمُنْتَظِرِينَ‏ لِظُهُورِهِ‏ (ع)أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عَنْهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَة"، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۳۱۹، ح ۲
  32. " مَنْ‏ مَاتَ‏ مِنْكُمْ‏ عَلَى‏ هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً كَانَ‏ كَمَنْ‏ هُوَ فِي الْفُسْطَاطِ الَّذِي لِلْقَائِمِ"، ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۵، ص ۲۲، ح ۲؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۳۵۷؛ نعمانی، الغیبة، ص ۲۰۰، ح ۱۵
  33. " وَ اعْلَمُوا أَنَ‏ الْمُنْتَظِرَ لِهَذَا الْأَمْرِ لَهُ‏ مِثْلُ‏ أَجْرِ الصَّائِمِ‏ الْقَائِمِ‏ "، محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۲، ص ۲۲۲، ح ۴
  34. " أُولَئِكَ‏ رُفَقَائِي‏ وَ أَكْرَمُ‏ أُمَّتِي‏ عَلَيَ‏‏ "، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۲۸۶، ح ۳
  35. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا علیه السّلام، ج ۱، ص ۶۸، ۳۶؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۳۱۷، ح ۳؛ ر. ک: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۷۱، ح ۲
  36. " مَنْ‏ ثَبَتَ‏ عَلَى‏ مُوَالاتِنَا فِي‏ غَيْبَةِ قَائِمِنَا أَعْطَاهُ‏ اللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَّ أَجْرَ أَلْفِ شَهِيدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أُحُدٍ‏‏ "، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۳۲۳، ح ۶
  37. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، باب ۲۸، ح ۱
  38. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۱۹، ح ۲.
  39. ر.ک: شیخ کلینی، کافی، ج ۵، ص ۲۲، ح ۲؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۵۷؛ نعمانی، الغیبة، ص ۲۰۰، ح ۱۵.
  40. شیخ کلینی، کافی، ج ۲، ص ۲۲۲، ح ۴.
  41. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۲۸۶، ح ۳.
  42. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ج ۱، ص ۶۸، ۳۶؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۳؛ ر.ک: شیخ کلینی، کافی، ج ۱، ص ۳۷۱، ح ۲.
  43. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۲۳، ح ۶.
  44. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۲۸، ح ۱.
  45. شفیعی سروستانی، ابراهیم، انتظار، باید و نبایدها، ص ۲۴- ۲۱(با تصرف).
  46. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۲، ص۲۱۸-۲۲۲.