فرات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|اخلاق اسلامی = | |اخلاق اسلامی = | ||
}} | }} | ||
{{مسیر حرکت امام حسین به کربلا}} | |||
'''فُرات''' نهری در سرزمین [[کربلا]] که حادثه [[عاشورا]] نزدیکی آن اتفاق افتاد و [[امام حسین]]{{ع}} و [[اصحاب]] او را از [[نوشیدن]] [[آب]] آن جلوگیری کردند و آنان لب [[تشنه]] [[شهید]] شدند. فرات در [[روایات اسلامی]] نهری [[مقدس]] به شمار آمده است. [[نوشیدن]] از [[آب]] فرات و [[غسل]] کردن در آن قبل از [[زیارت]] [[امام حسین]]{{ع}} [[مستحب]] است. این نهر پر [[آب]] که هنوز هم در سرزمین [[عراق]] جاری است و به موازات رود دجله به جنوب می‌رود، یادآور آن [[حماسه]] [[عظیم]] عاشورایی و [[فداکاری]] و وفای [[حضرت]] [[اباالفضل]]{{ع}} است که لب [[تشنه]] وارد آن شد، ولی به یاد [[تشنگی]] [[امام حسین]] و [[کودکان]] او از آن ننوشید و کنار نهر [[علقمه]] به [[شهادت]] رسید<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۷۲.</ref>. | '''فُرات''' نهری در سرزمین [[کربلا]] که حادثه [[عاشورا]] نزدیکی آن اتفاق افتاد و [[امام حسین]]{{ع}} و [[اصحاب]] او را از [[نوشیدن]] [[آب]] آن جلوگیری کردند و آنان لب [[تشنه]] [[شهید]] شدند. فرات در [[روایات اسلامی]] نهری [[مقدس]] به شمار آمده است. [[نوشیدن]] از [[آب]] فرات و [[غسل]] کردن در آن قبل از [[زیارت]] [[امام حسین]]{{ع}} [[مستحب]] است. این نهر پر [[آب]] که هنوز هم در سرزمین [[عراق]] جاری است و به موازات رود دجله به جنوب می‌رود، یادآور آن [[حماسه]] [[عظیم]] عاشورایی و [[فداکاری]] و وفای [[حضرت]] [[اباالفضل]]{{ع}} است که لب [[تشنه]] وارد آن شد، ولی به یاد [[تشنگی]] [[امام حسین]] و [[کودکان]] او از آن ننوشید و کنار نهر [[علقمه]] به [[شهادت]] رسید<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۷۲.</ref>. | ||
{{مسیر حرکت امام حسین به کربلا}} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
* [[آب]] فرات و [[خاک]] [[کربلا]]، هر دو یادآور عاشورایند و هر دو، در الهام‌بخشی، مؤثّر و کارساز، و هر دو، مورد [[تشویق]] و [[ترغیب]] [[اهل بیت]] و [[ائمه]]{{عم}}، و هر دو، [[مقدس]] و [[مبارک]] و [[عزیز]]. در [[حدیثی]]، رود فرات و [[رود نیل]]، رودهای [[مؤمن]] به حساب آمده است: {{عربی|«نَهرانِ مؤمنانِ ونَهرانِ کافِران، فالمؤمنان: الفراتُ ونیلُ مصر»}}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.</ref> و در [[حدیثی]]، فرات، نهری بهشتی به حساب آمده است: {{عربی|«أَربعه أَنهارٍ من الجنّه: الفرات»}}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.</ref> و چه پاداش‌های [[عظیم]]، بیان شده است برای [[زائران]] [[قبر]] [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} که در فرات، [[وضو]] بگیرند و [[غسل]] کنند و با [[وقار]] و [[آرامش]]، به [[زیارت]] آن [[حضرت]] شرفیاب شوند<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۷۷، احادیث: ۱، ۳، ۶، ۷، ۸، ۹ و ۱۰.</ref> همچنین، برداشتن کام نوزاد با [[آب]] فرات و چشاندن [[آب]] [[مقدس]] این نهر بهشتی به کودکانی که بناست با [[محبت]] و [[ولایت]] [[خاندان]] [[وحی]] و [[اهل بیت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{عم}} بزرگ شوند و [[تربیت]] عاشورایی یابند، امری است که [[دستور]] اکید [[ائمه]]{{عم}} است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۲۵-۲۲۹.</ref>. | * [[آب]] فرات و [[خاک]] [[کربلا]]، هر دو یادآور عاشورایند و هر دو، در الهام‌بخشی، مؤثّر و کارساز، و هر دو، مورد [[تشویق]] و [[ترغیب]] [[اهل بیت]] و [[ائمه]]{{عم}}، و هر دو، [[مقدس]] و [[مبارک]] و [[عزیز]]. در [[حدیثی]]، رود فرات و [[رود نیل]]، رودهای [[مؤمن]] به حساب آمده است: {{عربی|«نَهرانِ مؤمنانِ ونَهرانِ کافِران، فالمؤمنان: الفراتُ ونیلُ مصر»}}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.</ref> و در [[حدیثی]]، فرات، نهری بهشتی به حساب آمده است: {{عربی|«أَربعه أَنهارٍ من الجنّه: الفرات»}}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.</ref> و چه پاداش‌های [[عظیم]]، بیان شده است برای [[زائران]] [[قبر]] [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} که در فرات، [[وضو]] بگیرند و [[غسل]] کنند و با [[وقار]] و [[آرامش]]، به [[زیارت]] آن [[حضرت]] شرفیاب شوند<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۷۷، احادیث: ۱، ۳، ۶، ۷، ۸، ۹ و ۱۰.</ref> همچنین، برداشتن کام نوزاد با [[آب]] فرات و چشاندن [[آب]] [[مقدس]] این نهر بهشتی به کودکانی که بناست با [[محبت]] و [[ولایت]] [[خاندان]] [[وحی]] و [[اهل بیت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{عم}} بزرگ شوند و [[تربیت]] عاشورایی یابند، امری است که [[دستور]] اکید [[ائمه]]{{عم}} است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۲۵-۲۲۹.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۶ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۱
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
دریای
سرخ
سرخ
فُرات نهری در سرزمین کربلا که حادثه عاشورا نزدیکی آن اتفاق افتاد و امام حسین(ع) و اصحاب او را از نوشیدن آب آن جلوگیری کردند و آنان لب تشنه شهید شدند. فرات در روایات اسلامی نهری مقدس به شمار آمده است. نوشیدن از آب فرات و غسل کردن در آن قبل از زیارت امام حسین(ع) مستحب است. این نهر پر آب که هنوز هم در سرزمین عراق جاری است و به موازات رود دجله به جنوب می‌رود، یادآور آن حماسه عظیم عاشورایی و فداکاری و وفای حضرت اباالفضل(ع) است که لب تشنه وارد آن شد، ولی به یاد تشنگی امام حسین و کودکان او از آن ننوشید و کنار نهر علقمه به شهادت رسید[۱].
دریای
سرخ
سرخ
مقدمه
- آب فرات و خاک کربلا، هر دو یادآور عاشورایند و هر دو، در الهام‌بخشی، مؤثّر و کارساز، و هر دو، مورد تشویق و ترغیب اهل بیت و ائمه(ع)، و هر دو، مقدس و مبارک و عزیز. در حدیثی، رود فرات و رود نیل، رودهای مؤمن به حساب آمده است: «نَهرانِ مؤمنانِ ونَهرانِ کافِران، فالمؤمنان: الفراتُ ونیلُ مصر»[۲] و در حدیثی، فرات، نهری بهشتی به حساب آمده است: «أَربعه أَنهارٍ من الجنّه: الفرات»[۳] و چه پاداش‌های عظیم، بیان شده است برای زائران قبر حسین بن علی(ع) که در فرات، وضو بگیرند و غسل کنند و با وقار و آرامش، به زیارت آن حضرت شرفیاب شوند[۴] همچنین، برداشتن کام نوزاد با آب فرات و چشاندن آب مقدس این نهر بهشتی به کودکانی که بناست با محبت و ولایت خاندان وحی و اهل بیت پیامبر(ع) بزرگ شوند و تربیت عاشورایی یابند، امری است که دستور اکید ائمه(ع) است[۵].
- در روایات، از آب فرات، به عنوان آب بهشتی، ساحل وادی ایمن، آب گوارا و مَعین پر برکت، عزیزترین آب‌های دنیا و آخرت، و... یاد شده است. [۶]. امام صادق(ع) به "سلیمان بن هارون بجلّی" فرمود: «ما اظُنّ احداً یُحَنِّکُ بماء الفراتِ الّا أَحبَّنا أَهلَ البَیتْ»[۷] و یا به این تعبیر که: «من شَرِبَ مِن ماء الفراتِ وحَنَّکَ به فإِنّه یُحِبُّنا أَهلَ البیت»[۸] هرکس از آب فرات بنوشد یا کام خود را با آن برگیرد، حتماً دوستدار ما اهل بیت(ع) خواهد بود. ایجاد پیوند با کربلا و اهل بیت(ع) با آب فرات، از آغاز حیات شروع می‌شود و فرات، آبِ حیاتِ جان‌های مستعد می‌گردد و در خط صحیح می‌کشاند و هدایت می‌کند. در مورد تربت حسین بن علی(ع) هم از ائمه(ع) نقل کردیم که به فرموده ائمه(ع)، تربت قبر سیدالشهدا(ع) هم، فضیلت و قداست دارد و الهام‌دهنده و شفابخش است[۹].
- امام صادق(ع) به "حارث بن مغیره" فرمود: تربت قبر حسین(ع)، شفابخش و ایمن‌ساز از هر ترس... در اواخر حدیث، راوی می‌پرسد: چگونه تربتش امن از هر ترس است؟ می‌‌فرماید: هر وقت، از سلطان یا غیر او ترسیدی، هنگام خروج از خانه ات، همراه خود از خاکِ قبر حسین(ع) داشته باش...[۱۰] با الهام از کربلا و خاک قبر سالار شهیدان و آن آزاد مرد شجاع، نباید از هیچ سلطه و نیروی خود کامه‌ای و از هیچ امر هراس‌انگیزی وحشت داشت!...[۱۱].
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۷۲.
- ↑ وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.
- ↑ وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.
- ↑ وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۷۷، احادیث: ۱، ۳، ۶، ۷، ۸، ۹ و ۱۰.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۲۲۵-۲۲۹.
- ↑ وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۱۳، احادیثِ ۱ تا ۱۰.
- ↑ وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۱۴، حدیث۲.
- ↑ وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۱۴، حدیث ۷ و ۹.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۲۲۵-۲۲۹.
- ↑ امالی، شیخ طوسی چاپ نجف، ج۱، ص ۳۲۵.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۲۲۵-۲۲۹.