نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Saqi(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۱۳ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۵۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۳ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۵۱ توسط Saqi(بحث | مشارکت‌ها)
چه کسانی هنگام ظهور امام مهدی(ع) زنده می‌شوند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
در برخی احادیث، از رجعت برخی اقوام یا گروهی از هر امت و مانند آن سخن گفته شده؛ اما اجمال یا ابهام در این تعابیر را باید با احادیث دیگری که آن اقوام یا گروه را توضیح داده‌اند، برطرف کرد. نتیجه همان است که پیش‌تر گفته شد؛ یعنی خالصان از هر دسته، رجعت خواهند کرد. تنها یک مورد است که گویا مقداری عام‌تر به نظر می‌رسد و آن، عنوان "همه مؤمنان" است. این مورد در حدیثی ذکر شده که به رجعتشهدا نیز اشاره کرده است. از امام باقر(ع) درباره آیه ﴿وَلَئِن قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ﴾[۱] پرسیدند. امام(ع) پاسخ فرمود: " يَا جَابِرُ أَ تَدْرِي مَا سَبِيلُ اللَّهِ قُلْتُ لَا وَ اللَّهِ إِلَّا إِذَا سَمِعْتُ مِنْكَ فَقَالَ الْقَتْلُ فِي سَبِيلِ عَلِيٍ (ع) وَ ذُرِّيَّتِهِ فَمَنْ قُتِلَ فِي وَلَايَتِهِ قُتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لَيْسَ أَحَدٌ يُؤْمِنُ بِهَذِهِ الْآيَةِ إِلَّا وَ لَهُ قَتْلَةٌ وَ مَيْتَةٌ إِنَّهُ مَنْ قُتِلَ يُنْشَرُ حَتَّى يَمُوتَ وَ مَنْ مَاتَ يُنْشَرُ حَتَّى يُقْتَلَ "[۲]. این حدیث، که با چند حدیث مشابه، تأیید[۳] و تقویت می‌شود، گویای آن است که کسانی که به آیه شریف: ﴿وَلَئِن مُّتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لإِلَى اللَّه تُحْشَرُونَ﴾[۴]، ایمان داشته باشند، هم به مرگ طبیعی خواهند مرد و هم در راه خدا کشته خواهند شد و این نمی‌شود، مگر این که پس از آن که در زندگی دنیا مردند یا کشته شدند، دوباره به زندگی باز گردند تا حالتی دیگر را تجربه کنند. این رجعت فقط برای مؤمنان به آیه مربوط است و با توجه به توضیحی که امام(ع) درباره کشته شدن در راه خدا داده و آن را به کشته شدن در راه علی(ع) و فرزندانش تفسیر نموده و با یاری گرفتن از سایر احادیث این باب، می‌توان استنتاج کرد که همان مؤمنان خالص، مورد نظر است»[۵].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
«امام حسین (ع) پیش از شهادت درباره حضور خود در حکومتامام مهدی (ع) به یاران خود چنین فرمود: شما را بشارت باد! اگر اینان ما را بکشند، به خداسوگند که بر پیامبران وارد می‌شویم و تا زمانی که خدا بخواهد می‌مانیم، آن‌گاه اولین کسی که زمین برای او شکافته گردد و [زنده شده] بیرون می‌آید، من هستم و بیرون آمدن من همزمان با بیرون آمدن امیرمؤمنان (ع) و قیام قائم ما و حیات و زندگی رسول الله (ص) خواهد بود. سپس گروهی از سوی خدا از آسمان بر من فرود می‌آیند که تاکنون به زمین نیامده‌اند. جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و گروه‌هایی از فرشتگان نیز به سویم خواهند آمد.
خداوند برای محمد (ص) و علی (ع) و من و برادرم و تمام کسانی که خدای بر آنان منت نهاده، اسب‌های خاکستری رنگ از نور که تاکنون مخلوقی بر آن سوار نشده، خواهد فرستاد. آن‌گاه حضرت محمد (ص) پرچم خود را به اهتزاز درآورد و آن را همراه شمشیر خود، به دست قائم ما می‌سپارد.
آن‌گاه امیرمؤمنان (ع) شمشیر رسول خدا را به من داده و مرا به شرق و غرب خواهد فرستاد و به هر دشمن که می‌رسم، او را هلاک می‌کنم و بر هر بتی می‌گذرم نابودش کرده و می‌سوزانم، تا این که به کشورهند می‌رسم و آن‌جا را فتح می‌کنم.
امام حسین (ع) این چنین ادامه می‌دهد: سپس نسل هر حیوانی را که خداوند گوشتش را حرام کرده، نابود خواهم کرد تا تنها آنچه که طیب و حلال است، باقی بماند.
بر یهود و نصاری و سایر ملت‌های غیرمسلمان راه حق و حقیقت را نشان می‌دهم و همۀ آنها را به گزینشاسلام یا شمشیر وادار می‌سازم؛ هر که مسلمان شود، بر او منت نهاده و رهایش می‌کنم و هر که از پذیرش اسلام خودداری کند، خداوند هلاکش خواهد نمود. هیچ‌یک از پیروان ما نیست مگر آن که خداوند فرشته‌ای بر او می‌گمارد تا گرد و غبار از چهره‌اش بزداید و جایگاه و همسرانش را در بهشت به او معرفی نماید. روی کرۀ زمین هیچ نابینا و زمین‌گیر و گرفتاری یافت نمی‌شود مگر آن که خداوند به سبب ما گرفتاری او را برطرف خواهد کرد. برکاتآسمان و زمین بر مردم فرو می‌ریزد؛ تا جایی که شاخه‌های درخت از فراوانی و سنگینی میوه‌هایی که خدااراده کرده است، می‌شکند! مردم میوه‌های زمستانی را در تابستان و میوه‌های تابستانی را در زمستان خواهند خورد و این است معنای فرمایش خداوند در قرآن کریم که می‌فرماید: ﴿وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَيْهِم بَرَكَاتٍ مِّنَ السَّمَاء وَالأَرْضِ وَلَكِن كَذَّبُواْ فَأَخَذْنَاهُم بِمَا كَانُواْ يَكْسِبُونَ﴾[۶]؛ و اگر اهل شهرها و آبادی‌ها ایمان می‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، برکاتآسمان و زمین را بر آنها می‌گشودیم ولی آنها [[[حق]] را] تکذیب کردند، ما هم آنان را به کیفر اعمالشان، مجازات کردیم.
«رجعت از دیدگاه تشیع، یعنی خداوند عده‌ای از مردگان را با همان اندام و صورتی که بودند، زنده کرده و به دنیا برمی‌گرداند، به گروهی از آنان عزت می‌دهد و گروهی را ذلیل خواهد کرد و حقمظلومان را از ستمگران می‌گیرد، و این جریان پس از قیاممهدی(ع) به وقوع می‌پیوندد. با توجه به اینکه زنده‌شدگان کسانی هستند که در حد اعلای ایمان و یا در حد اعلای کفر و فسادند، پس از مدتی زنده شدن و دریافت کیفر و پاداش برخی از اعمالشان، دوباره می‌میرند و در روز قیامت برای کیفر و پاداش کامل‌تر زنده می‌شوند. در قرآن کریمآیات متعددی بر این مطلب دلالت دارد، از جمله سوره مؤمن، آیه ۱۰ و سوره بقره، آیه ۲۶۰ و ... روایات هم در این‌باره به حد تواتر (بسیار که موجب علم است) به ما رسیده است[۹]. در مورد حضرتولی عصر(ع) در روایات آمده که؛ آن حضرت پس از ظهور، عده‌ای از ظالمان را به اذنخدا از قبرها بیرون می‌کشد و به اذنخدا زنده می‌کند و مجازات می‌نماید. او یگانه منتقمخونامام حسین(ع) است، چنانکه در دعای ندبه می‌خوانیم:" أَيْنَ الطَّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِكَرْبَلَاءَ، أَيْنَ الْمَنْصُورُ عَلَى مَنِ اعْتَدَى عَلَيْهِ وَ افْتَرَى "[۱۰]. از طرفی در روایات می‌خوانیم: آن حضرت نواده‌های قاتلانحسین(ع) را به خاطر کار پدران ظالمشان می‌کشد. امام صادق (ع) فرمود: "هیچ مؤمنی نیست مگر اینکه هنگام قیامامام مهدی(ع) در قبرش خوشحال می‌شود"[۱۱]. و نیز فرمود: "هنگام رجعت کسانی که مؤمنخالص و کافرخالص هستند، زنده می‌شوند و به دنیا برمی‌گردند"[۱۲]. و نیز فرمود: "در پشت کوفه (نجف) بیست و هفت مرد از هدایت‌شدگان و از بزرگان اصحاب زنده شده و به امام ملحق می‌شوند"[۱۳]. هنگامی که قائم (ع) قیام کرد خداوند همه اذیت کنندگان به مؤمنین را زنده می‌کند تا به مجازات دنیوی برسند و به داد مؤمنان نیز برسد. و به یکی از یارانش به نام مفضل فرمود: تو و چهل و چهار نفر مرد دیگر با قائم (ع) هستید[۱۴].
این است که رجعت در زمان ظهورامام زمان (ع) می‌باشد و مانند معاد نیست که عمومی و همگانی باشد بلکه مخصوص کسانی است که با ایمان محض و خالص یا کفرخالص از دنیا رفته‌اند و یکی از شواهد فرمایش امام صادق (ع) است که فرمودند رجعت عمومی نیست بلکه جنبه خصوصی دارد تنها گروهی بازگشت می‌کنند که ایمانخالص یا شرکخالص داشته‌اند[۱۷].
نام مؤمن آل فرعون، حزبیل است. وی پسرعم و نیز ولیعهدفرعون بوده که پنهانی، مردم را به یکتاپرستیخداوند و نبوتموسیدعوت می‌کرد، تا اینکه سخن‌چینان این ماجرا را به فرعون گزارش دادند. فرعون گفت: حزبیل که عموزاده و ولیعهد من است اگر چنین کاری کند مستوجب عقوبتی شدید خواهد بود. ولی اگر ثابت شد که شما سعایتگران به وی بهتان می‌زنید شما را به اشد مجازات شکنجه می‌کنم. حزبیل را فراخواند و آنها را نیز احضار نمود. بازجویان در حضور فرعون به حزبیل گفتند: توئی که منکر خدائی فرعون شده و نعمت‌های او را کفران نموده‌ای؟ وی رو به فرعون کرد و گفت: آیا تاکنون دروغی از من شنیده‌ای؟ فرعون گفت: نه. حزبیل گفت: از این جمع بپرس خدای شما کیست؟ چون پرسید، همه گفتند: فرعون. حزبیل گفت: آفریدگارتان؟ گفتند: فرعون. گفت: روزی‌دهنده شما کیست؟ گفتند: فرعون. حزبیل گفت: ای فرعون! تو و این جمع حاضر را گواه می‌گیرم که خدای من و آفریدگار و روزی‌بخش من همان کسی است که خدا و آفریدگار و روزی‌بخش اینها است و جز خدای اینها خدای دیگری ندارم و تو و این جماعت را گواه می‌گیرم که از خدائی جز خدای اینها بیزارم. فرعون رو به سعایتگران کرد و گفت: شما ای فتنه‌جویان و ای مفسدان! می‌خواستید میان من و عموزاده‌ام فتنه برانگیزید؟ پس دستور داد همه را به شدیدترین شکنجه اعدام کردند[۳۵]. امام صادق (ع) در معنی ﴿فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا﴾روایت شده که فرمود: مراد این آیهمؤمن آل فرعون است (که می‌فرماید خداوند او را از مکر فرعونیان نجات داد). به خداسوگند سرانجام او را قطعه‌قطعه کردند، ولی خداوند او را از اینکه دینش را از دستش بربایند، نجات داد[۳۶]»[۳۷].
«کسانی که در دوران حکومتامام زمان (ع) به دنیا باز خواهند گشت، یا به اصطلاح رجعت خواهند نمود، به دو صورت معرفی شده‌اند:
در روایات آمده است افرادی که در زمان ظهور زنده خواهند شد، صفات خاصی دارند. امام صادق (ع) می‌فرماید: رجعت عمومی نیست و تنها کسانی برمی‌گردند که ایمانخالص دارند یا مشرک محض هستند[۳۸]
پیامبر (ص) به حضرتسلمان فرمود: ای سلمان تو و امثال تو و هرکسی که ولایتائمه (ع) را با شناختی حقیقی بپذیرد، آن دوران را درک می‌کند. و در ادامه فرمودند: هرکسی از ما اهل بیت باشد ما را بشناسد، به ما اقتدا کند، ولایت ما را بپذیرد و از دشمنان ما بی‌زاری جوید و در راه ما به او ستم رسد، آن دوران را درک می‌کند. ابلیس و حامیان او نیز برمی‌گردند[۳۹].
با توجه به چنین روایاتی، دو گروه از قبرهای خود برانگیخته خواهند شد: یکی مؤمنان واقعی و دیگری مشرکانخالص که غرق در شرک بوده‌اند.
همچنین دعاهایی نقل شده که اگر کسی آنها را بخواند، دوران ظهور را درک می‌کند که به برخی اشاره می‌شود:
امام باقر (ع) می‌فرماید: کسی که همه سوره‌های مسبحات سوره‌های آغازشده با سبّح یا یسبّح را قبل از خواب بخواند، نمی‌میرد تا امام زمان (ع) را درک کند و اگر بمیرد در کنار پیامبر (ص) خواهد بود[۴۰].
چگونه برانگیخته می‌شوند؟ کیفیت زنده شدن مردگان بر ما معلوم نیست و تبیین امور غیرعادی برای ما امکان ندارد. اما امام صادق (ع) در روایتی می‌فرمایند: وقتی زمان ظهور نزدیک شود، در ماه جمادی دوم و ده روز از ماه رجب، بارانی می‌بارد که مردم نظیر آن را ندیده‌اند و خداوند به سبب آن باران، گوشت و بدنمؤمنان را می‌پروراند و انگار می‌بینم که خاک‌های موی سرشان را پاک می‌کند[۴۴]. البته اصل زنده شدن مردگان توسط حضرت عیسی به تصریح قرآن انجام شده و چیز محال و غیرممکنی نیست، اما کیفیت آن برای ما مجهول است.
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
↑و اگر در راه خدا کشته شوید یا بمیرید؛ آل عمران، آیه ۱۵۷.
↑ای جابر! آیا می‌دانی راه خدا کدام است؟ کشته شدن در راه علی(ع) و فرزندانش است. اگر کسی در راه ولایت وی کشته شود، در راه خدا کشته شده است و کسی نیست که به این آیه ایمان داشته باشد، مگر آن که هم کشته می‌شود و هم می‌میرد. کسی که کشته شده، از قبر بیرون می‌آید تا بمیرد و کسی که مرده است، از قبر بیرون می‌آید تا کشته شود؛ مختصر بصائر الدرجات، ص ۲۵، تفسیر العیاشی، ج ۱، ص ۲۰۲، ح ۱۶۲، بحار الأنوار، ج ۵۳، ص ۴۰، ح ۸.
↑«بار خدایا به مولای ما صاحب الزمان هر کجا که هست و به هر سوی رو می‌کند از مشارق و مغارب زمین، هموارها و ناهموارهای آن، از طرف من و والدینم و فرزندانم و برادرانم تحیّت و سلام برسان، به تعداد خلق خدا و به وزن عرش الهی و آنچه کتابش شمارش نموده، و علمش به آن احاطه کرده است، پروردگارا، من در صبح این روز و تا زنده هستم در همه ی روزهای زندگانیم پیمان و عقد و بیعتی از برای او در گردنم تجدید و تازه می‌کنم که نه از آن روی گردانم و نه هیچ گاه آنها را بشکنم، پروردگارا مرا از یاران و مدافعان از حریمش، و فرمانبرداران اوامر و نواهی آن بزرگوار در ایّام حکومتش و شهید شدگان در پیشگاهش قرار دِه، بار إلها اگر میانه من و او با مرگ که بر بندگانت امر قطعی و حتمی تقدیر فرمودهای جدایی افتاد پس هنگام ظهورش مرا از قبر بیرون آور و در حالی که کفنم را به کمر بسته و شمشیرم را کشیده و نیزهام را برهنه نموده باشم، و دعوت آن دعوت کننده حق را در شهر و بیابان لبیک گویم. پروردگارا آن رخسار زیبای رشید و صاحب جبین ستوده را نشانم ده، و دیدهام را با سرمه نگاهی به او روشنایی بخش، و فرجش را تعجیل و برنامه قیامش را آسان فرمای. پروردگارا به او نیرو عطا کن و پشتش را محکم ساز و عمرش را طولانی نمای و به وجود او سرزمینهایت را آباد گردان و بندگانت را حیات ده که تو فرمودهای و قول تو حق است: فساد در خشکی و دریا بر اثر کردارهای مردم آشکار شد؛ پس ای پروردگار! آشکار کن ولیّ خودت و فرزند دخت پیامبرت را که همنام اوست تا از باطل چیزی باقی نگذارد، و خداوند حق را با کلمات خویش اثبات و محقَّق دارد. بار إلها! این غم بزرگ غیبت را با ظهور او از این امّت بر طرف ساز، که آنها (مخالفین) ظهورش را دور میپندارند و ما آن را نزدیک می‌بینیم، و درود خداوند بر محمد و آل او باد» بحار الانوار، ج ۸۳، ص ۶۱
↑«و هفت نفر دیگرند اصحاب کهف، یوشع بن نون، سلمان فارسی، ابو دجانه انصاری، مقداد و مالک اشتر» سوره اعراف آیه ۱۵۹؛ بحار الانوار، ج ۸۳، ص ۹۰، ح ۹۵
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
