فرات: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{خرد}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
|نام مدخل          =  
| موضوع مرتبط = امام حسین
|لغت                =
| عنوان مدخل =  
|قرآن              =
| مداخل مرتبط =  
|نهج البلاغه        =
| پرسش مرتبط =  
|حدیث              =
|روایات            =
|معارف دعا و زیارات =
|تاریخ اسلامی        =
|تراجم و رجال =
|کلام اسلامی          =  
|فلسفه اسلامی      =
|عرفان اسلامی        =
|سیره پیامبر خاتم  =
|معارف و سیره علوی  =
|معارف و سیره حسنی  =
|معارف و سیره حسینی = دارد
|معارف و سیره رضوی =
|معارف مهدویت      = دارد
|اخلاق اسلامی =
}}
}}
'''فُرات''' نهری در سرزمین [[کربلا]] که حادثه [[عاشورا]] نزدیکی آن اتفاق افتاد و [[امام حسین]]{{ع}} و [[اصحاب]] او را از [[نوشیدن]] [[آب]] آن جلوگیری کردند و آنان لب [[تشنه]] [[شهید]] شدند. فرات در [[روایات اسلامی]] نهری [[مقدس]] به شمار آمده است. [[نوشیدن]] از [[آب]] فرات و [[غسل]] کردن در آن قبل از [[زیارت]] [[امام حسین]]{{ع}} [[مستحب]] است. این نهر پر [[آب]] که هنوز هم در سرزمین [[عراق]] جاری است و به موازات رود دجله به جنوب می‌رود، یادآور آن [[حماسه]] [[عظیم]] عاشورایی و [[فداکاری]] و وفای [[حضرت]] [[اباالفضل]]{{ع}} است که لب [[تشنه]] وارد آن شد، ولی به یاد [[تشنگی]] [[امام حسین]] و [[کودکان]] او از آن ننوشید و کنار نهر [[علقمه]] به [[شهادت]] رسید<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۷۲.</ref>.
{{سوگواری امام حسین}}
{{مسیر حرکت امام حسین به کربلا}}
==مقدمه==
* [[آب]] فرات و [[خاک]] [[کربلا]]، هر دو یادآور عاشورایند و هر دو، در الهام‌بخشی، مؤثّر و کارساز، و هر دو، مورد [[تشویق]] و [[ترغیب]] [[اهل بیت]] و [[ائمه]]{{عم}}، و هر دو، [[مقدس]] و [[مبارک]] و [[عزیز]]. در [[حدیثی]]، رود فرات و [[رود نیل]]، رودهای [[مؤمن]] به حساب آمده است: {{عربی|«نَهرانِ مؤمنانِ ونَهرانِ کافِران، فالمؤمنان: الفراتُ ونیلُ مصر»}}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.</ref> و در [[حدیثی]]، فرات، نهری بهشتی به حساب آمده است:  {{عربی|«أَربعه أَنهارٍ من الجنّه: الفرات»}}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.</ref> و چه پاداش‌های [[عظیم]]، بیان شده است برای [[زائران]] [[قبر]] [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} که در فرات، [[وضو]] بگیرند و [[غسل]] کنند و با [[وقار]] و [[آرامش]]، به [[زیارت]] آن [[حضرت]] شرفیاب شوند<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۷۷، احادیث: ۱، ۳، ۶، ۷، ۸، ۹ و ۱۰.</ref> همچنین، برداشتن کام نوزاد با [[آب]] فرات و چشاندن [[آب]] [[مقدس]] این نهر بهشتی به کودکانی که بناست با [[محبت]] و [[ولایت]] [[خاندان]] [[وحی]] و [[اهل بیت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{عم}} بزرگ شوند و [[تربیت]] عاشورایی یابند، امری است که [[دستور]] اکید [[ائمه]]{{عم}} است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۲۵-۲۲۹.</ref>.
*در [[روایات]]، از [[آب]] فرات، به عنوان [[آب]] بهشتی، ساحل وادی ایمن، [[آب]] گوارا و مَعین پر [[برکت]]، عزیزترین آب‌های [[دنیا]] و [[آخرت]]، و... یاد شده است. <ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۱۳، احادیثِ ۱ تا ۱۰.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} به "[[سلیمان بن هارون]] بجلّی" فرمود: {{عربی|«ما اظُنّ احداً یُحَنِّکُ بماء الفراتِ الّا أَحبَّنا أَهلَ البَیتْ»}}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۱۴، حدیث۲.</ref> و یا به این تعبیر که: {{عربی|«من شَرِبَ مِن ماء الفراتِ وحَنَّکَ به فإِنّه یُحِبُّنا أَهلَ البیت»}}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۱۴، حدیث ۷ و ۹.</ref>  هرکس از [[آب]] فرات بنوشد یا کام خود را با آن برگیرد، حتماً [[دوستدار]] ما [[اهل بیت]]{{عم}} خواهد بود. ایجاد پیوند با [[کربلا]] و [[اهل بیت]]{{عم}} با [[آب]] فرات، از آغاز [[حیات]] شروع می‌شود و فرات، آبِ حیاتِ جان‌های مستعد می‌گردد و در خط صحیح می‌کشاند و [[هدایت]] می‌کند. در مورد [[تربت]] [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} هم از [[ائمه]]{{عم}} [[نقل]] کردیم که به فرموده [[ائمه]]{{ع}}، [[تربت]] [[قبر]] [[امام حسین|سیدالشهدا]]{{ع}} هم، [[فضیلت]] و [[قداست]] دارد و الهام‌دهنده و [[شفابخش]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۲۵-۲۲۹.</ref>.
* [[امام صادق]]{{ع}} به "[[حارث]] بن [[مغیره]]" فرمود: [[تربت]] [[قبر]] [[امام حسین|حسین]]{{ع}}، [[شفابخش]] و ایمن‌ساز از هر [[ترس]]... در اواخر [[حدیث]]، [[راوی]] می‌پرسد: چگونه تربتش [[امن]] از هر [[ترس]] است؟ می‌‌فرماید: هر وقت، از [[سلطان]] یا غیر او ترسیدی، هنگام [[خروج]] از [[خانه]] ات، همراه خود از خاکِ [[قبر]] [[امام حسین|حسین]]{{ع}} داشته باش...<ref> امالی، شیخ طوسی چاپ نجف، ج۱، ص ۳۲۵.</ref> با [[الهام]] از [[کربلا]] و [[خاک]] [[قبر]] [[سالار شهیدان]] و آن [[آزاد]] [[مرد]] [[شجاع]]، نباید از هیچ [[سلطه]] و نیروی خود کامه‌ای و از هیچ امر هراس‌انگیزی [[وحشت]] داشت!...<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۲۵-۲۲۹.</ref>.


==منابع==
'''فُرات''' نهری در سرزمین [[کربلا]] که حادثه [[عاشورا]] نزدیکی آن اتفاق افتاد و [[امام حسین]] {{ع}} و [[اصحاب]] او را از نوشیدن [[آب]] آن جلوگیری کردند و آنان لب [[تشنه]] [[شهید]] شدند. فرات در [[روایات اسلامی]] نهری [[مقدس]] به شمار آمده است. نوشیدن از [[آب]] فرات و [[غسل]] کردن در آن قبل از [[زیارت]] [[امام حسین]] {{ع}} [[مستحب]] است. این نهر پر [[آب]] که هنوز هم در سرزمین [[عراق]] جاری است و به موازات رود دجله به جنوب می‌رود، یادآور آن حماسه عظیم عاشورایی و فداکاری و وفای [[حضرت ابوالفضل]] {{ع}} است که لب [[تشنه]] وارد آن شد، ولی به یاد [[تشنگی]] [[امام حسین]] و کودکان او از آن ننوشید و کنار نهر [[علقمه]] به [[شهادت]] رسید<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۷۲.</ref>.
* [[پرونده:81.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|'''فرهنگ زیارت''']]
* [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]


==پانویس==
== مقدمه ==
[[آب]] فرات و خاک [[کربلا]]، هر دو یادآور عاشورایند و هر دو، در الهام‌بخشی، مؤثّر و کارساز، و هر دو، مورد [[تشویق]] و ترغیب [[اهل بیت]] و [[ائمه]] {{عم}}، و هر دو، [[مقدس]] و [[مبارک]] و عزیز. در [[حدیثی]]، رود فرات و [[رود نیل]]، رودهای [[مؤمن]] به حساب آمده است: {{متن حدیث|نَهرانِ مؤمنانِ ونَهرانِ کافِران، فالمؤمنان: الفراتُ ونیلُ مصر}}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.</ref> و در [[حدیثی]]، فرات، نهری بهشتی به حساب آمده است: {{متن حدیث| أَرْبَعَةَ أَنْهَارٍ مِنَ اَلْجَنَّةِ اَلْفُرَاتُ}}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.</ref> و چه پاداش‌های عظیم، بیان شده است برای [[زائران]] [[قبر]] [[حسین بن علی]] {{ع}} که در فرات، [[وضو]] بگیرند و [[غسل]] کنند و با [[وقار]] و [[آرامش]]، به [[زیارت]] آن حضرت شرفیاب شوند<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۷۷، احادیث: ۱، ۳، ۶، ۷، ۸، ۹ و ۱۰.</ref>. همچنین، برداشتن کام نوزاد با [[آب]] فرات و چشاندن [[آب]] [[مقدس]] این نهر بهشتی به کودکانی که بناست با [[محبت]] و [[ولایت]] [[خاندان]] [[وحی]] و [[اهل بیت]] [[پیامبر]] {{عم}} بزرگ شوند و [[تربیت]] عاشورایی یابند، امری است که [[دستور]] اکید [[ائمه]] {{عم}} است.
 
در [[روایات]]، از [[آب]] فرات، به عنوان [[آب]] بهشتی، ساحل وادی ایمن، [[آب]] گوارا و مَعین پر [[برکت]]، عزیزترین آب‌های [[دنیا]] و [[آخرت]]، و... یاد شده است. <ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۱۳، احادیثِ ۱ تا ۱۰.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} به سلیمان بن هارون بجلی فرمود: {{متن حدیث|مَا أَظُنُّ أَحَداً يُحَنَّكُ بِمَاءِ اَلْفُرَاتِ إِلاَّ أَحَبَّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ}}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۱۴، حدیث۲.</ref> و یا به این تعبیر که: {{متن حدیث|مَنْ شَرِبَ مِنْ مَاءِ اَلْفُرَاتِ وَ حُنِّكَ بِهِ فَهُوَ مُحِبُّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ }}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۱۴، حدیث ۷ و ۹.</ref> هرکس از [[آب]] فرات بنوشد یا کام خود را با آن برگیرد، حتماً [[دوستدار]] ما [[اهل بیت]] {{عم}} خواهد بود. ایجاد پیوند با [[کربلا]] و [[اهل بیت]] {{عم}} با [[آب]] فرات، از آغاز [[حیات]] شروع می‌شود و فرات، آبِ حیاتِ جان‌های مستعد می‌گردد و در خط صحیح می‌کشاند و [[هدایت]] می‌کند. در مورد [[تربت]] [[حسین بن علی]] {{ع}} هم از [[ائمه]] {{عم}} [[نقل]] کردیم که به فرموده [[ائمه]] {{ع}}، [[تربت]] [[قبر]] [[سیدالشهدا]] {{ع}} هم، [[فضیلت]] و [[قداست]] دارد و الهام‌دهنده و [[شفابخش]] است.
 
[[امام صادق]] {{ع}} به "[[حارث بن مغیره]]" فرمود: [[تربت]] [[قبر]] [[حسین]] {{ع}}، [[شفابخش]] و ایمن‌ساز از هر [[ترس]]... در اواخر [[حدیث]]، راوی می‌پرسد: چگونه تربتش [[امن]] از هر [[ترس]] است؟ می‌‌فرماید: هر وقت، از [[سلطان]] یا غیر او ترسیدی، هنگام [[خروج]] از [[خانه]]‌ات، همراه خود از خاکِ [[قبر]] حسین {{ع}} داشته باش...<ref> امالی، شیخ طوسی چاپ نجف، ج۱، ص ۳۲۵.</ref> با [[الهام]] از [[کربلا]] و خاک [[قبر]] [[سالار شهیدان]] و آن [[آزاد]] [[مرد]] [[شجاع]]، نباید از هیچ [[سلطه]] و نیروی خود کامه‌ای و از هیچ امر هراس‌انگیزی [[وحشت]] داشت!...<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۲۵-۲۲۹.</ref>.
 
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:81.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|'''فرهنگ زیارت''']]
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']]
{{پایان منابع}}
 
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{واقعه کربلا}}
{{واقعه کربلا}}
{{عزاداری محرم}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:امام حسین]]
 
[[رده:فرات]]
[[رده:کربلا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۴

فُرات نهری در سرزمین کربلا که حادثه عاشورا نزدیکی آن اتفاق افتاد و امام حسین (ع) و اصحاب او را از نوشیدن آب آن جلوگیری کردند و آنان لب تشنه شهید شدند. فرات در روایات اسلامی نهری مقدس به شمار آمده است. نوشیدن از آب فرات و غسل کردن در آن قبل از زیارت امام حسین (ع) مستحب است. این نهر پر آب که هنوز هم در سرزمین عراق جاری است و به موازات رود دجله به جنوب می‌رود، یادآور آن حماسه عظیم عاشورایی و فداکاری و وفای حضرت ابوالفضل (ع) است که لب تشنه وارد آن شد، ولی به یاد تشنگی امام حسین و کودکان او از آن ننوشید و کنار نهر علقمه به شهادت رسید[۱].

مقدمه

آب فرات و خاک کربلا، هر دو یادآور عاشورایند و هر دو، در الهام‌بخشی، مؤثّر و کارساز، و هر دو، مورد تشویق و ترغیب اهل بیت و ائمه (ع)، و هر دو، مقدس و مبارک و عزیز. در حدیثی، رود فرات و رود نیل، رودهای مؤمن به حساب آمده است: «نَهرانِ مؤمنانِ ونَهرانِ کافِران، فالمؤمنان: الفراتُ ونیلُ مصر»[۲] و در حدیثی، فرات، نهری بهشتی به حساب آمده است: « أَرْبَعَةَ أَنْهَارٍ مِنَ اَلْجَنَّةِ اَلْفُرَاتُ»[۳] و چه پاداش‌های عظیم، بیان شده است برای زائران قبر حسین بن علی (ع) که در فرات، وضو بگیرند و غسل کنند و با وقار و آرامش، به زیارت آن حضرت شرفیاب شوند[۴]. همچنین، برداشتن کام نوزاد با آب فرات و چشاندن آب مقدس این نهر بهشتی به کودکانی که بناست با محبت و ولایت خاندان وحی و اهل بیت پیامبر (ع) بزرگ شوند و تربیت عاشورایی یابند، امری است که دستور اکید ائمه (ع) است.

در روایات، از آب فرات، به عنوان آب بهشتی، ساحل وادی ایمن، آب گوارا و مَعین پر برکت، عزیزترین آب‌های دنیا و آخرت، و... یاد شده است. [۵]. امام صادق (ع) به سلیمان بن هارون بجلی فرمود: «مَا أَظُنُّ أَحَداً يُحَنَّكُ بِمَاءِ اَلْفُرَاتِ إِلاَّ أَحَبَّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ»[۶] و یا به این تعبیر که: «مَنْ شَرِبَ مِنْ مَاءِ اَلْفُرَاتِ وَ حُنِّكَ بِهِ فَهُوَ مُحِبُّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ »[۷] هرکس از آب فرات بنوشد یا کام خود را با آن برگیرد، حتماً دوستدار ما اهل بیت (ع) خواهد بود. ایجاد پیوند با کربلا و اهل بیت (ع) با آب فرات، از آغاز حیات شروع می‌شود و فرات، آبِ حیاتِ جان‌های مستعد می‌گردد و در خط صحیح می‌کشاند و هدایت می‌کند. در مورد تربت حسین بن علی (ع) هم از ائمه (ع) نقل کردیم که به فرموده ائمه (ع)، تربت قبر سیدالشهدا (ع) هم، فضیلت و قداست دارد و الهام‌دهنده و شفابخش است.

امام صادق (ع) به "حارث بن مغیره" فرمود: تربت قبر حسین (ع)، شفابخش و ایمن‌ساز از هر ترس... در اواخر حدیث، راوی می‌پرسد: چگونه تربتش امن از هر ترس است؟ می‌‌فرماید: هر وقت، از سلطان یا غیر او ترسیدی، هنگام خروج از خانه‌ات، همراه خود از خاکِ قبر حسین (ع) داشته باش...[۸] با الهام از کربلا و خاک قبر سالار شهیدان و آن آزاد مرد شجاع، نباید از هیچ سلطه و نیروی خود کامه‌ای و از هیچ امر هراس‌انگیزی وحشت داشت!...[۹].

منابع

پانویس

  1. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۷۲.
  2. وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.
  3. وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.
  4. وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۷۷، احادیث: ۱، ۳، ۶، ۷، ۸، ۹ و ۱۰.
  5. وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۱۳، احادیثِ ۱ تا ۱۰.
  6. وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۱۴، حدیث۲.
  7. وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۱۴، حدیث ۷ و ۹.
  8. امالی، شیخ طوسی چاپ نجف، ج۱، ص ۳۲۵.
  9. محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۲۲۵-۲۲۹.