مصحف امام علی در معارف مهدویت
مقدمه
قرآنی است که توسط حضرت علی(ع) به همان نحو که در مدت بیست و سه سال نازل گردیده، جمع‌آوری شده است. قرآن فعلی که امروز در دست ماست، جمع‌آوری "عثمان بن عفان" است و با مصحف امیر المؤمنین(ع) از لحاظ کلام الهی، کم‌وکاستی ندارد. حضرت علی(ع) آن مصحف را بر صحابه عرضه کرد، اما آنان نپذیرفتند. پس از آن، حضرت آن را مخفی کرد و تاکنون به حال خود باقی است و زمانی به دست حضرت مهدی(ع) ظاهر خواهد شد.
امام صادق(ع) در مورد شیوه جدید نظم قرآنی می‌فرماید: "چون قائم(ع) قیام کند، کتاب خدای تبارک و تعالی را آن‌چنان‌که هست، تلاوت می‌کند و قرآنی را که امیر مؤمنان(ع) نوشته بیرون می‌آورد"[۱]. و درباره مصحف امیر المؤمنین(ع) می‌فرماید: "هنگامی که امیر مؤمنان(ع) از نوشتن قرآن فارغ شد، آن را بر مردم عرضه کرد و فرمود: این کتاب خدای تبارک و تعالی است، آن را از دو لوح آن‌چنان‌که خدایش بر محمد(ص) فروفرستاد، گرد آورده‌ام. مردم گفتند: ما مصحفی داریم که همه آیات قرآنی را دربر دارد، دیگر نیازی به قرآن شما نداریم. امیر مؤمنان(ع) فرمود: به خدا سوگند، دیگر پس از امروز آن را نخواهید دید! من وظیفه داشتم هنگامی که از نوشتن آن فارغ شدم، آن را بر شما عرضه کنم تا شما آن را بخوانید"[۲]. این مضمون از امام باقر(ع) نیز روایت شده است. این دو روایت و روایات دیگر، مشخص می‌کنند که قرآن امیر مؤمنان(ع) در محضر حضرت بقیة الله(ع) است و آن بر حسب نزول تنظیم شده و شأن نزول‌ها را دربر دارد، و حضرت مهدی(ع) آن را به هنگام ظهور عرضه می‌کند و معلمین قرآن در مسجد کوفه آن را آموزش می‌دهند[۳].
منابع
پانویس
- ↑ اصول کافی، ج ۲، ص۶۳۳.
- ↑ اصول کافی، ج ۲، ص۶۳۳.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۶۷.