وضعیت پیشرفتهای علمی در عصر حکومت امام مهدی چگونه خواهد بود؟ (پرسش)
وضعیت پیشرفتهای علمی در عصر حکومت امام مهدی چگونه خواهد بود؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
مدخل بالاتر | مهدویت / عصر ظهور امام مهدی / کلیات عصر ظهور / رشد علمی در عصر ظهور |
مدخل اصلی | دانش در عصر ظهور |
وضعیت پیشرفتهای علمی در عصر حکومت امام مهدی (ع) چگونه خواهد بود؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارتهای دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
آیتالله ناصر مکارم شیرازی در کتاب «حکومت جهانی مهدی» در این باره گفته است:
«هیچ برنامه انقلابی بدون یک جهش فکری و فرهنگی، پایا و پویا نخواهد بود و رشد و تکامل لازم را نخواهد یافت؛ لذا، بدون شک نخستین گام در تحقّق بخشیدن به چنین هدفی، اقدام به یک انقلاب فرهنگی است که افکار را از دو سو به حرکت در آورد: از طرفی، در زمینه علوم و دانشهایی که مورد نیاز یک جامعه آباد و آزاد و سالم است (این از نظر مادّی و روبنائی). و از سوی دیگر، در زمینه آگاهی به اصول یک زندگی صحیح انسانی آمیخته با ایمان در جهت معنوی و زیر بنائی. در حدیثی از امام صادق (ع) چنین میخوانیم: "علم و دانش بیست و هفت حرف (بیست و هفت شعبه و شاخه) است؛ تمام آنچه پیامبران الهی برای مردم آوردند دو حرف بیش نبود، و مردم تا کنون جز آن دو حرف را نشناختهاند، امّا هنگامیکه قائم ما قیام کند بیست و پنج حرف (بیست و پنج شاخه و شعبه) دیگر را آشکار میسازد؛ و در میان مردم منتشر میسازد؛ و دو حرف رابه آن ضمیمه میکند تا بیست و هفت حرف کامل و منتشر گردد"[۱] این حدیث بروشنی جهش فوق العاده علمی عصر انقلاب مهدی (ع) را مشخّص میسازد که تحوّلی به میزان بیش از ۱۲ برابر! نسبت به تمام علوم و دانشهایی که در عصر همه پیامبران راستین به بشریّت اعطا شد، پیش میآید؛ و درهای همه رشتهها و همه شاخههای علوم مفید و سازنده به روی انسانها گشوده میشود، و راهی را که بشر طیّ هزاران سال پیموده به میزان ۱۲ برابر در دوران کوتاهی میپیماید؛ چه جهشی از این بالاتر و سریعتر! حدیث دیگری که از امام باقر (ع) نقل شده، معنی حدیث فوق را تکمیل میکند، آنجا که میگوید: "هنگامی که قائم ما قیام کند، دستش را بر سر بندگان میگذارد و عقول آنها را با آن کامل و افکارشان را پرورش داده تکمیل میکند"[۲]. و به این گونه در پرتو ارشاد و هدایت مهدی (ع) و در زیر دست عنایت او مغزها در مسیر کمال به حرکت در میآیند؛ و اندیشهها شکوفان میگردند، و تمام کوته بینیها و تنگ نظریها و افکار پست و کوتاه که سرچشمه بسیاری از تضادها و تزاحمها و برخوردهای خشونت آمیز اجتماعی است بر طرف میگردد. مردمی بلند نظر، با افکاری باز، و سینههائی گشاده،و همّتی والا، و بینشی وسیع، پرورش مییابند که بسیاری از مشکلات اجتماعی را در روح خود حل میکنند و جهانی از صلح و صفا میسازند. و امروز نیز هرگونه اصلاح اجتماعی، در هر مقیاسی، بستگی به این دگرگونی فکری و انقلاب روحی دارد.
وسایل اطّلاعاتی آنقدر پیشرفته خواهد بود که دنیا را همچون کف دست آشکار میسازد؛ و به حکومت مرکزی تسلّط کامل بر اوضاع جهان میبخشد تا بموقع و بدون فوت وقت برای حلّ مشکلات جهانی بکوشد؛ و هر گونه فسادی را (عمدی و غیر عمد) در نطفه خفه سازد. مسأله انرژی و نور آنچنان حل میشود که حتّی نیاز به انرژی خورشیدی که بازگشت همه انرژی ها (جز انرژی اتمی) به آن است، نیست. و این شاید در پرتو یک سیستم تکامل یافته انرژی اتمیبا تصفیه کامل از تشعشعات زیانبار کنونی که در حال حاضر بزرگترین مشکل استفاده از این انرژی تشکیل میدهد خواهد بود. وسایل سریع السّیری که با وسایل کنونی قابل مقایسه نیست، نه فقط برای دور زدن کره زمین در یک زمان کوتاه، بلکه برای مسافرتهای دور دست فضایی در اختیار آن حکومت قرار میگیرد. و این نیز کمک به اهداف اصلاحی این حکومت میکند.
در حدیث دیگری از امام صادق (ع) چنین آمده است: "هنگامی که قائم ما قیام کندخداوند آنچنان گوش و چشم شیعیان ما را تقویت میکند که میان آنها و قائم (رهبر و پیشوایشان) نامه رسان نخواهد بود؛ با آنها سخن میگوید و سخنش را میشنوند، و او را میبینند در حالی که او در مکان خویش است (و آنها در نقاط دیگر جهان!)"[۳] یعنی وسائل انتقال "صدا" و "تصویر" بهطور همگانی و ساده و آسان در اختیار همه پیروان او قرار میگیرد آنچنان که چیزی به نام اداره پست در عصر حکومت او شیئی زائد محسوب میگردد! و مسائل جاری این حکومت، بدون نیاز به کاغذ بازی آنچنان که راه و رسم دنیای امروز است و شاید نیمیاز وقت و نیروی انسانی را تلف کرده و گردش همه کارها را کند میسازد و رسیدن حق را به حق داران به تأخیر میاندازد حلّ و فصل میشود. همه دستورها وبرنامه ها با سیستم "شهود و حضور" ابلاغ و اجرا میگردد. و چه عالی است چنین طرحی برای اداره جامعههای انسانی و حذف برنامههای زائد و دست و پا گیر و وقت تلف کن! حدیث گویای دیگری که در این زمینه از امام صادق (ع) نقل شده این موضوع را به نحو بارزی تکمیل میکند؛ آنجا که فرمود: "مؤمن در زمان قائم در حالی که در مشرق است برادر خود را در مغرب میبیند؛ همچنین کسی که در غرب است برادرش را در شرق میبیند!"[۴]. ارتباط مستقیم نه تنها در سطح حکومت بلکه در سطح عموم عملی میشود؛ و پیوندهای ظاهری و جسمانی، پیوندهای معنوی دلها را استحکام میبخشد؛ آن گونه که جهان را به راستی به شکل یک خانه، و مردمش همچون اهل یک خانواده خواهند بود! و به این ترتیب، علم و دانش و صنعت در اختیار بهسازی وضع جهان و تحکیم پایه های اخوّت و برادری و نه در راه ویرانگری قرار خواهد گرفت»[۵].
پاسخها و دیدگاههای متفرقه
۱. حجت الاسلام و المسلمین جوادی آملی؛ |
---|
آیتالله عبدالله جوادی آملی، در کتاب «امام مهدی موجود موعود» در اینباره گفته است:
«به رغم زعم باطل گروهی که تشکیل حکومت مهدوی (ع) را مایه ارتجاع بشر به شیوههای زندگی بدوی معرفی میکنند، عصر نورانی حکومت حضرتش دوران شکوفایی بشر در صنعت، تکنولوژی و توسعه همه جانبه است: عمران، آبادی و توسعه شهری به گونهای فزاینده رو به کمال میرود و مساجد به عنوان نماد این توسعه وسعت فراوان مییابند. در برخی روایات عصر ظهور، نمونهای از این توسعه و رشد در صنایع عمران و معماری چنین بیان گردیده است: در بیرون از شهر کوفه مسجدی با هزار در ساخته میشود و خانههای شهر به نهر کربلا وصل میگردند؛ توسعه شهرها چنان خواهد بود که مردی سوار بر استر تیزرو به قصد نماز جمعه حرکت میکند؛ اما بر اثر فاصله فراوان مکان و فراخی شهر به آن نمیرسد[۶].
|
۲. حجت الاسلام و المسلمین طبسی؛ |
---|
حجت الاسلام و المسلمین نجمالدین طبسی در کتاب «چشم اندازی به حکومت مهدی» در اينباره گفته است:
«حکومتی که در رأس آن رهبری مانند مهدی (ع) است که درهای دانش بر روی او گشوده است، آن هم نه تنها به آن اندازه که بر پیامبران واولیا گشوده بوده است، بلکه بیش از سیزده برابر آن چه آنان از دانش بهره داشته اند، طبعاً از نظر علمی پیشرفتی شگفت انگیز خواهد داشت ودگرگونی چشمگیری در جهان دانش وفرهنگ وصنعت پدید خواهد آورد. به سخن دیگر، درک دانش و علمی که امام عصر (ع) بر روی مردم میگشاید، قابل سنجش با پیشرفتی که بشر از نظر علمیداشته است، نیست و مردم نیز استقبال بیش تری به فراگیری دانش نشان خواهند داد تا جایی که حتی زنان جوان که هنوز سنّی از آنان نگذشته است، آن چنان به کتاب خدا ومبانی مذهب آشنا میشوند که به آسانی، حکم خدا را از قرآن کریم استخراج میکنند. در بُعد صنعت وتکنیک نیز پیشرفت شگفت انگیزی انجام خواهد گرفت. هر چند روایات، جزئیات این پیشرفت را بازگو نکرده است، ولی مجموع، روایاتی که در این باره آمده است، نمایانگر دگرگونی شگرفی در این زمینه است. مانند روایاتی که میگوید: شخصی در مشرق برادرش را در مغرب میبیند، حضرت را به هنگام سخنرانی، همه جهانیان میبینند، یاران حضرت از فاصله دور با هم سخن میگویند وسخن یک دیگر را میشنوند، چوب تعلیمیوبند کفش با انسان سخن میگویند، اشیای درون خانه به انسان گزارش میدهند، برای مسافرت بر روی ابر سوار شده، از این سو به آن سو پرواز میکنند ونمونههای زیادی از این گونه که هر چند برخی از آنها شاید اشاره به اعجاز داشته باشد، ولی با توجّه به همه روایات، آن دگرگونی را میتوان دریافت. روایات، جهان را در روزگار امام عصر (ع) جهانی متمدن ودر اوج قدرت و پیشرفت علمی معرّفی میکند وبه طور کلی صنعت در آن روزگار با صنعت کنونی فرسنگها فاصله خواهد داشت؛ چنان که صنعت کنونی با قرنهای پیشین، تفاوت چشمگیری دارد. فرق بنیادین پیشرفت در روزگار حضرت مهدی (ع) با جهان کنونی در این است که در روزگار ما پیشرفت علم وصنعت در جهت سقوط فرهنگ واخلاق جامعه بشری است وهر چه انسانها از نظر دانش پیشرفت میکنند، از انسانیت بیش تر فاصله میگیرند وبه فساد وتباهی وکشتار رو میآورند؛ ولی در روزگار مهدی (ع) این شرایط درست بر عکس شرایط کنونی است وبشر در عین این که به بالاترین رشد علمیوصنعتی میرسد، به همان اندازه به تعالی اخلاق وکمال انسانی نزدیک میگردد. در حکومت مهدی (ع) با اجرای برنامههای آسمانی، آن چنان انسانها از نظر شخصیت پرورش مییابند که گویی آنان غیر از انسان هایی هستند که در گذشته زندگی میکردهاند. آنان که تا دیروز برای درهم ودیناری، خون نزدیک ترین افراد خود را میریختند، در حکومت آن حضرت پول وثروت آن چنان در نظرشان بی ارزش وخوار میگردد که درخواست کردن آن را نشانهای از پستی ودنائت طبع میدانند. اگر تا دیروز حسد وکینه ودشمنی بر آنان چیره بود، در حکومت آن حضرت، دلها به هم نزدیک میشود تا جایی که گویی یک جان میگردند که در چند کالبد قرار گرفته است. انسان هایی که بی اراده وسست وضعیف بودند، دلهای شان قوی ومحکم تر از آهن سخت میشود. آری، حکومت آن حضرت باعث رشد و تکامل خردها واخلاق است وآن روزگار، روز تکامل یافتن استعدادهاست. آن چه تا دیروز رخ میداد، در اثر کوته فکری بشر بود ودر نظام الهی مهدی (ع) بشریت به نهایت بلوغ خود میرسد واخلاق، اندیشه، آرزوو... رنگ کمال ورشد به خود میگیرد واین وعده، همان وعده بزرگی است که در حکومت عدل مهدی (ع) تحقق مییابد. ارمغانی که هیچ حکومتی در هیچ روزگاری نتوانسته است که آن را به جامعه بشری هدیه کند.
|
۳. حجت الاسلام و المسلمین حسنی؛ |
---|
حجت الاسلام و المسلمین دکتر سید نذیر حسنی، در کتاب «مصلح کل» در اینباره گفته است:
«روایتهایی که در مورد عصر ظهور سخن گفتهاند، حاکی از آن است که، در آن زمان، انسان به درجهای از پیشرفت علمی میرسد که نه تنها ما تاکنون آنرا به چشم ندیدهایم، بلکه انتظار نمیرود که جهان در مدت زمان کوتاه نیز بتواند به آن برسد. این مسئله شگفتانگیز نیست، زیرا مردی که گفته شد، حکومت جهانی برپا میکند، دانشها و علومی در اختیار دارد که دیگران در این جهان از آن بیبهرهاند. او بنابر نص حدیث ثقلین که شیعیان و اهل تسنن آن حدیث را متواتر دانستهاند، قرین قرآن است. پیامبر (ص) در این حدیث فرموده است: من در میان شما دو چیز گرانسنگ و گرانبها برجا میگذارم و یکی از آن دو، از دیگری بزرگتر و مهمتر است، کتاب خداوند که ریسمان الهی فروافتاده از آسمان به زمین است و عترت اهل بیتم، این دو هیچگاه از هم جدا نمیشوند تا آنکه بر حوض (کوثر) به من بازگردند[۴۵]. ابن حجر نیز به این امر اعتراف کرده و گفته است: در احادیث، مردم به چنگ زدن و توجه به اهل بیت (ع) تشویق شدهاند و این خود اشاره به این دارد که همیشه تا روز قیامت کسی از اهل بیت (ع) ایشان وجود دارد تا بتوان به دامن او چنگ زد، همچنانکه قرآن نیز چنین است و به همین علت آنها باعث امنیت اهل زمین هستند[۴۶]. روایتهای دیگری نیز این حقیقت را تأکید و تأیید کردهاند. از ابی عبد الله (ع) نقل شده که ایشان فرمود: دانش، بیست و هفت حرف است و تمام آنچه پیامبران آوردهاند، دو حرف است، یعنی مردم تا امروز تنها دو حرف از آن را میدانند و آنگاه که قائم (ع) قیام کند، بیست و پنج حرف (دیگر) را هویدا میکند و آنرا میان مردم میپراکند و آن دو حرف را هم به آن پیوند میدهد تا اینچنین، بیست و هفت حرف در میان مردم پراکنده شود.[۴۷] (و مردم آنرا بیاموزند). این رمزها، مفاهیم خاص خود را دارند که تنها اهل آن، آنرا میفهمند. بنابراین، انسان امروزی یا آیندگان، تنها به دو بخش از بیست و هفت بخش دانشها رسیده و میرسند. حال اگر مردم آن بخشهای باقیمانده را بدانند و حقیقت آن برایشان فاش شود، چگونه خواهد شد؟ در یک روایت دیگر، یکی از یاران امام باقر (ع) میگوید: امام باقر (ع) برای نخستین بار به من فرمود: ذو القرنین برای انتخاب یک ابر از دو ابر مخیر شد، او ابر رام و مطیع را برگزید و ابر سرکش و دشوار را برای صاحب شما گذاشت. عرض کردم: ابر دشوار و سرکش چیست؟ فرمود: ابری که رعد و برق و صاعقه در آن باشد. صاحب شما بر آن سوار میشود، او سوار بر ابرها شده و از راههای هفت آسمان بالا میرود[۴۸]. در روایت دیگری آمده است: اگر ذو القرنین ابر دشوار و سرکش را برمیگزید، آن برای او نبود (نمیتوانست از آن بهره گیرد) زیرا خداوند آنرا برای قائم (ع) ذخیره کرده است. بنابراین امام (ع) خواهد توانست راههایی به سوی آسمان بگشاید و از آن برای تحقق اهداف حکومت جهانی خود که خود رهبر آن است، استفاده کند و کار به اینجا ختم نشده است، بلکه امام صادق (ع) فرمودند: هنگامی که کارها در پایان، به صاحب این امر سپرده شود، خداوند بلند مرتبه و بزرگ برای او، هر پستیای از زمین را بلند گرداند و هر بلندیای را برای او پست گرداند تا دنیا برای او مانند کف دستش باشد [همهچیز را به اختیار او درمیآورد][۴۹]. امام (ع) با این صفات و ویژگیها میتواند در این دنیا به هرگونهای که میخواهد و صلاح میداند، رفتار کند. برخی روایتها پا را از این هم فراتر نهاده و گفتهاند: یاران امام (ع) دارای صفات و ویژگیهایی خواهند بود که با توجه به آن، از چیزهایی آگاهی مییابند که دانش امروزی دشوار میتواند آنرا کشف کند. از جمله این روایتها، روایتی است که از ابو جعفر (ع) نقل شده است، ایشان فرمودهاند: گویی یاران قائم (ع) را میبینم، آنها از شرق و غرب جهان آگاهاند و همه چیز حتی درندگان زمین و آسمان، تحت فرمان آنان است[۵۰]. در این جای تعجب نیست که بشر به این درجه پیشرفت علمی برسد، بهویژه پس از آنکه آسمان، کلید درهایش را و زمین کلید گنجهایش را به دست مصلح جهانی، حضرت مهدی موعود (ع) بسپارد»[۵۱]. |
۴. حجت الاسلام و المسلمین طاهری؛ |
---|
حجت الاسلام و المسلمین دکتر حبیبالله طاهری در کتاب «سیمای آفتاب» در اینباره گفتهاست:
حدیث دیگری از امام باقر (ع) نقل شده که معنای حدیث فوق را تکمیل میکند، آنجا که میگوید: "هنگامی که قائم ما قیام کند، خداوند دستش را بر سر بندگان میگذارد و عقول آنها را با آن کامل و افکارشان را پرورش داده تکمیل میکند"[۵۳]؛ بدین ترتیب، در پرتو ارشاد و هدایت مهدی (ع) و در زیر دست عنایت او مغزها در مسیر کمال به حرکت در میآیند و اندیشهها شکوفا میشوند و تمام کوتهبینیها و تنگنظریها و افکار پست و کوتاه که سرچشمه بسیاری از تضادها، تزاحمها و برخوردها خشونتآمیز اجتماعی است، برطرف میگردد. مردمی بلند نظر، با افکاری باز و سینههایی گشاده و همتی والا و بینشی وسیع، پرورش مییابند، مردمی که بسیاری از مشکلات اجتماعی را در روح خود حل میکنند و جهانی از صلح و صفا میسازند.
|
۵. حجت الاسلام و المسلمین اشتهاردی؛ |
---|
حجت الاسلام و المسلمین محمد محمدی اشتهاردی، در کتاب «حضرت مهدی فروغ تابان ولایت» در اینباره گفته است:
«حکومت امام مهدی (ع) از متن اسلام راستین سرچشمه میگیرد و اسلام نه تنها با پیشرفت صنعت و هر علم دیگری که مانع کمال و رشد انسانها نمیگردد، مخالف نیست، بلکه مؤید آن است. آری اگر صنایع به صورت عوامل تخریبی و ویرانگر درآیند، اسلام و حکومت امام مهدی (ع) شدیدا با آن مخالفت میکند. حکومت حضرت مهدی (ع) مؤید پیشرفتهای همه جانبه صنعتی است که در خدمت بشر و عدالت و امنیت و آسایش و آزادی به کار میرود. برای اینکه اوج پیشرفت حکومت حضرت مهدی (ع) را دریابید، به دو روایت ذیل توجه فرمایید:
|
۶. حجت الاسلام و المسلمین ایرانی؛ |
---|
حجت الاسلام و المسلمین حسین ایرانی، در کتاب «منجی موعود از منظر نهج البلاغه» در اینباره گفته است:
«در رابطه با رشد علم و دانش، آن حضرت (امام باقر) میفرماید: "علم ۲۷ حرف است و آنچه تاکنون مردم با آن آشنایی دارند دو حرف بوده و وقتی قائم ما قیام کند ۲۵ حرف دیگر را بیرون آورده، بین مردم نشر دهد..."[۶۲]. "و در زمان ظهور او، مؤمن در شرق زمین برادرش را که در غرب زمین است، میبیند و به عکس..."[۶۳]. "هنگامی که قائم ما قیام کند دستش را به سر بندگان خدا مینهد و خردهایشان را جمع و اخلاقشان را کامل گرداند"[۶۴]. امام باقر (ع) در تفسیر آیه: ﴿اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا﴾[۶۵] میفرماید: "خداوند زمین را با حضرت قائم (ع) زنده میکند و حضرت به عدالت رفتار مینماید و زمین را با بسط عدل زنده میکند پس از آنکه در اثر گسترش ظلم مرده باشد"[۶۶]. و در تفسیر آیه ﴿الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ﴾[۶۷] میفرماید: "این آیه در شأن حضرت مهدی (ع) و یارانش نازل شده و خداوند شرق و غرب زمین را در سیطره حکومتشان قرار میدهد و به وسیله آنان دین خود را آشکار و حاکم گرداند، بهگونهای که از ستم و بدعت و باطل اثری دیده نمیشود"[۶۸]. امام صادق (ع) میفرماید: "او همچون پیامبر (ص) عمل میکند همچنانکه پیامبر (ص) آنچه قبل از جاهلیت بود، از بین برد و اسلام را بنا نهاد، امام زمان (ع) هم جاهلیت جدید جهان و بدعتها را نابود و اسلام را از نو پیاده میکند"[۶۹]؛ . و در بیانی دیگر میفرماید: "حضرت مهدی (ع) که قیام کند، همه مسلمانان از خواص و عوام شادمان شوند"[۷۰]؛ . و در کلامی دیگر آن حضرت میفرماید: "اهل آسمان و زمین، حتی پرندگان هوا و ماهیان دریا خوشحال شوند"[۷۱]»[۷۲]. |
۷. آقای عبدالعلی محمدی؛ |
---|
آقای عبدالعلی محمدی، در مقاله «جهانیشدن و انتظار و موعود» در اینباره گفته است:
«درباره توسعه و پیشرفت غیرمنتظره دانش و تکنولوژی، از امام صادق (ع) نقل شده است که آن حضرت در این باره فرمود: «إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ اسْتَغْنَى الْعِبَادُ عَنْ ضَوْءِ الشَّمْسِ»[۷۳]. در حدیث دیگری از آن حضرت نقل شده است: «إِنَّهُ إِذَا تَنَاهَتِ الْأُمُورُ إِلَى صَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ رَفَعَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى كُلَّ مُنْخَفِضٍ مِنَ الْأَرْضِ وَ خَفَّضَ لَهُ كُلَّ مُرْتَفِعٍ مِنْهَا حَتَّى تَكُونَ الدُّنْيَا عِنْدَهُ بِمَنْزِلَةِ رَاحَتِهِ فَأَيُّكُمْ لَوْ كَانَتْ فِي رَاحَتِهِ شَعْرَةٌ لَمْ يُبْصِرْهَا»[۷۴]. از این دو روایت چنین فهمیده میشود که مسئله نور و انرژی آن چنان حل میشود که مردم در روز و شب از پر قدرتترین نور، که میتواند جانشین نور آفتاب شود استفاده میکنند یا برای انتقال تصاویر و اطلاعات یک سیستم بسیار مجهّز و مدرن و نیرومند ایجاد میشود که تصور آن هم امروز برای ما مشکل است[۷۵]»[۷۶].
|
۸. آقای مهدی لطفی؛ |
---|
آقای مهدی لطفی، در کتاب «پیامبر و امام مهدی» در اینباره گفته است:
«جامعه در دوران حکومت مهدی (ع) به تکامل علمی و فرهنگی دست مییابد و در پی آن به رشد اخلاقی هم آراسته میشود. پس همه لغزشهای اخلاقی از جامعه رخت برمیبندد. پیامبر اسلام درباره رشد علمی دوران حکومت حضرت مهدی (ع) فرمود: "... حتی زنان در درون خانهها بر مبنای کتاب خدا و سنت نبوی قضاوت کنند[۷۷]. خدا به واسطه مهدی (ع)، زمین را پس از آکنده شدن به ظلمت و ستم، از نور و عدل پر میکند و پس از پر شدن زمین از جهل، آن را از دانش پر میکند[۷۸]»[۷۹].
|
۹. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛ |
---|
پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، در کتاب «مهدویت پرسشها و پاسخها» در اینباره گفتهاند:
«در پرتو دولت مهدوی، دانش، تکنیک و اقتصاد پیشرفت حیرتانگیزی خواهند داشت که به گونهای با یکدیگر ارتباط دارند.
بنابر روایات، انرژی و استفاده از انرژی غیرخورشیدی،[۸۲] وسایل سریعالسیر[۸۳]، صدا و تصویر به گونهای شهودی و حضوری در گستره عالم هستی کارآمد خواهند شد[۸۴] همه چیز مانند کف دست، پیش روی خواهد بود و حضرت بر همه عالم فرمان خواهد راند[۸۵] نیکان در آزادی کامل و بدان محدود شده خواهند بود[۸۶] تمام اینها در سایه حکومت امام عصر (ع) تحقق میپذیرد که بشر نظیر آن را هنوز تجربه نکرده است. البته همه این پیشرفتهای عظیم و تعجببرانگیز از طریق اعجاز صورت نمیگیرد بلکه این پیشرفتها محصول تکامل علمی عصر بعد از ظهور است، زیرا زندگی بشر در این عالم باید مطابق سنن حاکم بر طبیعت باشد، نه اعجاز که استثنا به شمار میرود و در موارد ضروری اتفاق میافتد. پس در دوران ظهور حضرت، صنایع و تکنولوژی تکامل مییابد.
از این روایات، میتوان استفاده کرد که در عصر امام زمان (ع) توسعه همهجانبه و موزونی اتفاق خواهد افتاد که همه مردم از این توسعه اقتصادی برخوردار خواهند شد. وقتی فرآوردههای زراعی فراوان شود و عمران و آبادانی گسترش پیدا کند و زمین همه برکاتش را تقدیم حضرت نماید، دیگر چیزی به نام فقر اقتصادی و جامعه طبقاتی مفهوم نخواهد داشت. امام صادق (ع) میفرماید: علم و دانش ۲۷ حرف است و همه آنچه پیامبران آوردهاند، تنها دو حرف آن است و مردم تا آن موقع جز با آن دو حرف آشنایی ندارند و هنگامی که قائم ما قیام کند، ۲۵ حرف دیگر را بیرون میآورد، آن را بین مردم نشر و گسترش میدهد و آن دو حرف را نیز ضمیمه میکند و مجموع ۲۷ حرف را در میان مردم منتشر میسازد[۹۱]. طبق این روایت، بشر هرچه از نظر علم و دانش پیشرفت کند، در روزگار حضرت مهدی (ع) به یکباره بیش از دوازده برابر رشد و گسترش مییابد»[۹۲]. |
۱۰. نویسندگان کتاب «آفتاب مهر»؛ |
---|
نویسندگان کتاب «آفتاب مهر» در اینباره گفتهاند:
«درباره شکوفایی و پیشرفت در جامعه پس از ظهور، به صورت عام و کلی به چند گزینه میتوان اشاره کرد:
|
پانویس
- ↑ «الْعِلْمُ سَبْعَةٌ وَ عِشْرُونَ حَرْفاً فَجَمِيعُ مَا جَاءَتْ بِهِ الرُّسُلُ حَرْفَانِ فَلَمْ يَعْرِفِ النَّاسُ حَتَّى الْيَوْمِ غَيْرَ الْحَرْفَيْنِ فَإِذَا قَامَ قَائِمُنَا أَخْرَجَ الْخَمْسَةَ وَ الْعِشْرِينَ حَرْفاً فَبَثَّهَا فِي النَّاسِ وَ ضَمَّ إِلَيْهَا الْحَرْفَيْنِ حَتَّى يَبُثَّهَا سَبْعَةً وَ عِشْرِينَ حَرْفاً "»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.
- ↑ «إِذَا قَامَ قَائِمُنَا، وَضَعَ اللَّهُ يَدَهُ عَلى رُؤُوسِ الْعِبَادِ، فَجَمَع بِهَا عُقُولَهُمْ وَ كَمَلَتْ بِهِ أَحْلامُهُمْ»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۸.
- ↑ «إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ مَدَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِشِيعَتِنَا فِي أَسْمَاعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ حَتَّى لَا يَكُونَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقَائِمِ بَرِيدٌ يُكَلِّمُهُمُ فَيَسْمَعُونَ وَ يَنْظُرُونَ إِلَيْهِ وَ هُوَ فِي مَكَانِه»؛ روضه کافی (مطابق نقل منتخب الاثر، ص ۴۸۳).
- ↑ «إِنَّ الْمُؤْمِنُ فِي زَمَانِ الْقَائِمِ وَ هُوَ بِالْمَشْرِقِ لَيَرَى أَخَاهُ وَ هُوَ بِالْمَغْرِبِ ، وَ كَذَا الَّذِي بِالْمَغْرِبِ يَرَى أَخَاهُ الَّذِي بِالْمَشْرِقِ»؛ منتخب الار، ص ۴۸۳.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی مهدی، ص ۲۶۰ -۲۶۵.
- ↑ " عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ يُبْنَى لَهُ فِي ظَهْرِ الْكُوفَةِ مَسْجِدٌ لَهُ أَلْفُ بَابٍ وَ تَتَّصِلُ بُيُوتُ الْكُوفَةِ بِنَهَرِ كَرْبَلَاءَ حَتَّى يَخْرُجَ الرَّجُلُ يَوْمَ الْجُمُعَةِ عَلَى بَغْلَةٍ سَفْوَاءَ يُرِيدُ الْجُمُعَةَ فَلَا يُدْرِكُهَا"؛ بحار الانوار، ج۹۷، ص۳۸۵.
- ↑ سوره هود، آیه ۶۱.
- ↑ " عَنْ أَبِي الرَّبِيعِ الشَّامِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ مَدَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِشِيعَتِنَا فِي أَسْمَاعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ حَتَّى لَا يَكُونَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقَائِمِ بَرِيدٌ يُكَلِّمُهُمُ فَيَسْمَعُونَ وَ يَنْظُرُونَ إِلَيْهِ وَ هُوَ فِي مَكَانِهِ"؛ الکافی، ج۸، ص۲۴۰.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود، ص266-268.
- ↑ خرائج، ج ۲، ص ۸۴۱؛ مختصر بصائر الدرجات، ص ۱۱۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۶
- ↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۳؛ العدد القویه، ص ۶۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۹۱؛ حلیة الابرار، ج ۳، ص ۶۳۹؛ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۶ وج ۵۲، ص ۳۱۷
- ↑ عقد الدرر، ص ۴۲
- ↑ مثالب النواصب، ج ۱، ص ۲۲۲
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۱؛ حق الیقین، ج ۱، ص ۲۲۹؛ بشارة الاسلام، ص ۳۴۱
- ↑ کافی، ج ۸، ص ۲۴۰؛ خرائج، ج ۲، ص ۸۴۰؛ مختصر البصائر، ص ۱۱۷؛ صراط المستقیم، ج ۲، ص ۲۶۲؛ منتخب الانوار المضیئه، ص ۲۰۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۶
- ↑ کامل الزیارات، ص ۱۱۹؛ نعمانی، غیبة، ص ۳۰۹؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۷۱؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۹۳؛ نورالثقلین، ج ۱، ص ۳۸۷؛ مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۲۴۵؛ جامع احادیث الشیعه، ج ۱۲، ص ۳۷۰
- ↑ فردوس الاخبار، ج ۲، ص ۴۴۹؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۵۱
- ↑ احمد، مسند، ج ۳، ص ۸۹؛ فردوس الاخبار، ج ۵، ص ۹۸؛ جامع الاصول، ج ۱۱، ص ۸۱
- ↑ نعمانی، غیبة، ص ۳۱۹؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۵
- ↑ نعمانی، غیبة، ص ۳۱۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۴
- ↑ نعمانی، غیبة، ص ۳۱۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۴
- ↑ الارشاد، ص ۳۶۵؛ کشف الغمّه، ج ۳، ص ۲۶۵؛ نورالثقلین، ج ۵، ص ۲۷؛ روضة الواعظین، ج ۲، ص ۲۶۵
- ↑ مجمع البحرین، ج ۶، ص ۱۱۱
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۲
- ↑ حیره، شهری در یک فرسنگی کوفه بود که در زمان ساسانیان در آن جا ملوک لخمی سلطنت داشتند ودست نشانده ایران بودند. خسرو پرویز در سال ۶۰۲ م. این سلسله را منقرض وحاکم برای آن تعیین کرد
- ↑ التهذیب، ج ۳، ص ۲۵۳؛ کافی، ج ۴، ص ۴۲۷؛ من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۲۵؛ وسائل الشیعه، ج ۹، ص ۴۱۲؛ مرآةالعقول، ج ۱۸، ص ۵۸؛ ملاذ الاخیار، ج ۵، ص ۴۷۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۷۵
- ↑ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۱۲
- ↑ الارشاد، ص ۳۶۲؛ طوسی، غیبة، ص ۲۹۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۳۷؛ وافی، ج ۲، ص ۱۱۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۰، ۳۳۷
- ↑ عقد الدرر، ص ۱۵۹
- ↑ طوسی، غیبة، ص ۲۹۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۳۷؛ وافی، ج ۲، ص ۱۱۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۷،۳۳۰
- ↑ وافی، ج ۲، ص ۱۱۳، به نقل از: فتوحات مکیه
- ↑ خصال، ج ۲، ص ۲۵۴، ح ۱۰۵۱
- ↑ عبدالرزاق، مصنّف، ج ۱۱، ص ۴۰۲؛ ابن حمّاد، فتن، ص ۱۶۲؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۱۵۲
- ↑ منن الرحمن، ج ۲، ص ۴۲؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۲۴؛ به نقل از: امیرالمؤمنین (ع)
- ↑ ابن طاووس، ملاحم، ص ۷۱؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۱۸۶؛ الشیعة والرجعه، ج ۱، ص ۲۷
- ↑ احمد، مسند، ج ۳، ص ۳۷، ۵۲؛ جامع احادیث الشیعه، ج ۱، ص ۳۴؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۱۴۶
- ↑ کافی، ج ۱، ص ۲۵؛ خرائج، ج ۲، ص ۸۴۰؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۷۵
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶
- ↑ عقد الدرر، ص ۱۵۲؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۱۱۶؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۴۸، ۴۹۵
- ↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۳؛ دلائل الامامه، ص ۲۴۳؛ کامل الزیارات، ص ۱۱۹
- ↑ مسلم، صحیح، ج ۲، ص ۷۰۱؛ ترمذی، صحیح، ج ۳۴، ص ۴۹۳؛ ابویعلی، مسند، ج ۱۱، ص ۳۲؛ جامع الاصول، ج ۱۱، ص ۳۸
- ↑ الاصول الستة عشر، ص ۶؛ بحارالانوار، ج ۶۷، ص ۳۵۰
- ↑ طبسی؛ نجمالدین، چشم اندازی به حکومت مهدی، ص ۱۱۸ - ۱۲۵.
- ↑ الصواعق المحرقة، ص ۱۴۹.
- ↑ الصواعق المحرقة، ص ۱۴۹.
- ↑ قطب الدین الراوندی، الخرائج و الجرائح، ج ۲، ص ۸۴۱.
- ↑ محمد بن الحسن الصفار، بصائیر الدرجات، ص ۱۳۱.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۸.
- ↑ ابن بابویه القمی، الأمانة و التبصرة، ص ۱۳۱.
- ↑ حسنی، سید نذیر، مصلح کل، ص۲۶۳.
- ↑ "الْعِلْمُ سَبْعَةٌ وَ عِشْرُونَ حَرْفاً، فَجَمِيعُ مَا جَاءَتْ بِهِ الرُّسُلُ حَرْفَانِ، فَلَمْ يَعْرِفِ النَّاسُ حَتَّى الْيَوْمِ غَيْرَ الْحَرْفَيْنِ، فَإِذَا قَامَ الْقَائِمُ (ع) أَخْرَجَ الْخَمْسَةَ وَ الْعِشْرِينَ حَرْفاً فَبَثَّهَا فِي النَّاسِ، وَ ضَمَّ إِلَيْهَا الْحَرْفَيْنِ حَتَّى يَبُثَّهَا سَبْعَةً وَ عِشْرِينَ حَرْفاً"؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.
- ↑ "إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اللَّهُ يَدَهُ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ كَمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُمْ"؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۸.
- ↑ "إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ مَدَّ اللَّهُ لِشِيعَتِنَا فِي أَسْمَاعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ، حَتَّى لَا يَكُونَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقَائِمِ (ع) بَرِيدٌ، يُكَلِّمُهُمْ وَ يَسْمَعُونَ، وَ يَنْظُرُونَ إِلَيْهِ وَ هُوَ فِي مَكَانِهِ"؛ منتخب الاثر، ص ۴۳۸.
- ↑ "إِنَ الْمُؤْمِنَ فِي زَمَانِ الْقَائِمِ وَ هُوَ بِالْمَشْرِقِ لَيَرَى أَخَاهُ الَّذِي فِي الْمَغْرِبِ وَ كَذَا الَّذِي فِي الْمَغْرِبِ يَرَى أَخَاهُ الَّذِي فِي الْمَشْرِقِ"؛ منتخب الاثر، ص ۴۸۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۱.
- ↑ "ذَخَرَ لِصَاحِبِكُمُ الصَّعْبَ. قُلْتُ: وَ مَا الصَّعْبُ؟ قَالَ: مَا كَانَ مِنْ سَحَابٍ فِيهِ رَعْدٌ وَ صَاعِقَةٌ أَوْ بَرْقٌ فَصَاحِبُكُمْ يَرْكَبُهُ، أَمَا إِنَّهُ سَيَرْكَبُ السَّحَابَ وَ يَرْقَى فِي الْأَسْبَابِ أَسْبَابِ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ"؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۱.
- ↑ طاهری، حبیبالله، سیمای آفتاب، ص ۲۸۹- ۲۹۵.
- ↑ " إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ مَدَّ اللَّهُ لِشِيعَتِنَا فِي أَسْمَاعِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ، حَتَّى لَا يَكُونَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقَائِمِ (ع) بَرِيدٌ، يُكَلِّمُهُمْ وَ يَسْمَعُونَ، وَ يَنْظُرُونَ إِلَيْهِ وَ هُوَ فِي مَكَانِه "؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.
- ↑ " إِنَّ الْمُؤْمِنَ فِي زَمَانِ الْقَائِمِ وَ هُوَ بِالْمَشْرِقِ لَيَرَى أَخَاهُ الَّذِي فِي الْمَغْرِبِ وَ كَذَا الَّذِي فِي الْمَغْرِبِ يَرَى أَخَاهُ الَّذِي فِي الْمَشْرِق "؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۳.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۱.
- ↑ محمدی اشتهاردی، محمد، حضرت مهدی فروغ تابان ولایت، ص ۸۵-۸۶.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۶.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۹۱.
- ↑ اصول کافی، ج ۱، ص ۲۵.
- ↑ «بدانید که خداوند زمین را پس از سترون شدن آن بارور میکند» سوره حدید، آیه ۱۷.
- ↑ نور الثقلین، ج ۵، ص ۲۴۲؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۴.
- ↑ «(همان) کسانی که اگر آنان را در زمین توانمندی دهیم نماز بر پا میدارند» سوره حج، آیه ۴۱.
- ↑ نور الثقلین، ج ۳، ص ۵۰۶؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۴۱.
- ↑ «يَصْنَعُ كَمَا صَنَعَ رَسُولُ اللَّهِ يَهْدِمُ مَا كَانَ قَبْلَهُ كَمَا هَدَمَ رَسُولُ اللَّهِ أَمْرَ الْجَاهِلِيَّةِ وَ يَسْتَأْنِفُ الْإِسْلَامَ جَدِيداً»؛ غیبت نعمانی، باب ۱۳، ص ۲۳۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵۳.
- ↑ «الْمَهْدِيُّ إِذَا خَرَجَ يَفْرَحُ بِهِ جَمِيعُ الْمُسْلِمِينَ خَاصَّتُهُمْ وَ عَامَّتُهُم»؛ الامام المهدی، ص ۲۲۱؛ روزگار رهایی، ص ۵۲۶.
- ↑ الامام المهدی، ص ۲۲۱؛ روزگار رهایی، ص ۵۲۶.
- ↑ ایرانی، حسین، منجی موعود از منظر نهج البلاغه، ص:۷۱-۷۲.
- ↑ «وقتی قائم ما قیام کند، زمین به نور پروردگارش روشن خواهد شد و بندگان از نور خورشید بینیاز خواهند شد». (محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۵۲، باب سیره واخلاقه وخصایص زمانه، ح ۷۷، ص ۳۳۷.)
- ↑ «هنگامی که امور به صاحب این امر پایان پذیرند، خداوند تبارک و تعالی هر پستی از زمین را بر او بلند گرداند و هر بلندی را بر او پست گرداند، تا آنجا که دنیا نزد او به زمینی هموار خواهد ماند، این در حالی است که اگر هر یک از شما گیاهی در زمین هموار او باشد، آن را نمیبینید». (همان، حدیث ۴۶، ص ۳۲۸.)
- ↑ ناصر مکارم شیرازی، حکومت جهانی مهدی (ع)، چ یازدهم، قم، نسل جوان، ۱۳۸۰، ص ۲۴۵-۲۴۷.
- ↑ محمدی، عبدالعلی، جهانیشدن و انتظار و موعود، ص ۶.
- ↑ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۵۳.
- ↑ کمال الدین، ج۱، ص۴۸۸، باب ۲۴، ح۵.
- ↑ لطفی، مهدی، پیامبر و امام مهدی، ص۵۷-۵۸.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶؛ امام صادق (ع)
- ↑ همان، ص ۳۲۸؛ امام باقر (ع)
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۷؛ امام صادق (ع)
- ↑ بحار الانوار، ص ۳۲۱؛ امام باقر (ع)
- ↑ همان، ص ۳۹۱؛ امام صادق (ع)
- ↑ همان، ص ۳۲۸؛ امام صادق (ع)
- ↑ همان، ص ۳۹۰؛ امام باقر (ع)
- ↑ منتخب الاثر، ص ۴۸۲؛ کمال الدین، ج ۱، ص ۳۳۱
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۸
- ↑ همان، ج ۵۱، ص ۸۳
- ↑ همان، ج ۵۲، ص ۳۳۷
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۶
- ↑ مهدویت پرسشها و پاسخها، ص ۴۴۱، ۴۵۰.
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۳۸.
- ↑ احقاق حق، ج۵۲، ۳۶۴.
- ↑ عقد الدرر، ص۱۵۹.
- ↑ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۳۶.
- ↑ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۳۶.
- ↑ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۵۲.
- ↑ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۵۲.
- ↑ خداوند به کسانی از شما که ایمان آوردهاند و کارهای شایسته کردهاند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین میگرداند- چنان که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بیگمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار میدارد و (حال) آنان را از پس هراس به آرامش بر میگرداند؛ (آنان) مرا میپرستند و چیزی را شریک من نمیگردانند و کسانی که پس از این کفر ورزند نافرمانند؛ سوره نور، آیه: ۵۵.
- ↑ منتخب الاثر، ص۴۷۴.
- ↑ منتخب الاثر، ص۶۰۶.
- ↑ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۰۴.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص۳۳۵.
- ↑ آفتاب مهر، ج۲، ص ۱۲۷ - ۱۳۰.