جز
جایگزینی متن - 'تبیین' به 'تبیین'
جز (جایگزینی متن - 'سلب' به 'سلب') |
جز (جایگزینی متن - 'تبیین' به 'تبیین') |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
===جلب [[محبت الهی]]=== | ===جلب [[محبت الهی]]=== | ||
*{{متن قرآن|قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«بگو اگر خداوند را دوست می‌دارید از من پیروی کنید تا خداوند شما را دوست بدارد و گناهانتان را بیامرزد و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره آل عمران، آیه ۳۱.</ref>. | *{{متن قرآن|قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ}}<ref>«بگو اگر خداوند را دوست می‌دارید از من پیروی کنید تا خداوند شما را دوست بدارد و گناهانتان را بیامرزد و خداوند آمرزنده‌ای بخشاینده است» سوره آل عمران، آیه ۳۱.</ref>. | ||
*یکی از آثار مهمّ دیگر برای [[پیروان]] واقعی [[خلفای الهی]]{{عم}} [[محبوبیت]] داشتن نزد [[پروردگار]] [[متعال]] است و [[آیه]] مذکور صریحاً آن را باز می‌گوید و نیازی به توضیح و | *یکی از آثار مهمّ دیگر برای [[پیروان]] واقعی [[خلفای الهی]]{{عم}} [[محبوبیت]] داشتن نزد [[پروردگار]] [[متعال]] است و [[آیه]] مذکور صریحاً آن را باز می‌گوید و نیازی به توضیح و تبیین ندارد. اما به نکته‌ای اشاره شود که افراد [[مطیع]] [[ولایت ولی]] [[حق]] متصّف به صفاتی [[نیک]]، همچون: [[تقوا]]، [[احسان]]، [[صبر]]، [[توکل]] و... می‌شوند و خدای [[مهربان]]، در کتابش [[اعلان]] کرده است که دوستدارشان بوده و آنان [[محبوب]] [[درگاه الهی]] هستند: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ}}<ref>«بی‌گمان خداوند پرهیزگاران را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۷۶.</ref>؛ {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ}}<ref>«خداوند دادگران را دوست می‌دارد» سوره مائده، آیه ۴۲.</ref>؛ {{متن قرآن|وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ}}<ref>«و خداوند شکیبایان را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۶.</ref>. | ||
*بعد از [[آیه]] مذکور در ذیل عنوان، [[آیه]] بعدی می‌فرماید: افرادی که از [[اطاعت]] [[خدای سبحان]] و [[خلیفه]] او، روبگردانند، [[محبوب]] [[الهی]] نیستند: {{متن قرآن|قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ}}<ref>«بگو از خداوند و پیامبر فرمان برید و اگر پشت کردند (بدانند که) بی‌گمان خداوند کافران را دوست نمی‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۳۲.</ref>. | *بعد از [[آیه]] مذکور در ذیل عنوان، [[آیه]] بعدی می‌فرماید: افرادی که از [[اطاعت]] [[خدای سبحان]] و [[خلیفه]] او، روبگردانند، [[محبوب]] [[الهی]] نیستند: {{متن قرآن|قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْكَافِرِينَ}}<ref>«بگو از خداوند و پیامبر فرمان برید و اگر پشت کردند (بدانند که) بی‌گمان خداوند کافران را دوست نمی‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۳۲.</ref>. | ||
*بنابراین، [[محبوبیت]] در پیشگاه [[الهی]]، مخصوص کسانی است که پیرو واقعی [[جانشین]] او باشند و افرادی که فقط ادعای ولایتمداری بدون عمل را دارند، بنابر مستفاد از [[آیه]] اخیر، جزو [[گناهکاران]] و [[کافران]] عملی محسوب شده، لذا مطرود [[درگاه الهی]] هستند و [[حدیث]] منقول در ذیل عنوان عوامل بهره‌مندی، از جهتی مبین و [[مفسّر]] [[آیه شریفه]] است.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۶۵-۲۶۶.</ref> | *بنابراین، [[محبوبیت]] در پیشگاه [[الهی]]، مخصوص کسانی است که پیرو واقعی [[جانشین]] او باشند و افرادی که فقط ادعای ولایتمداری بدون عمل را دارند، بنابر مستفاد از [[آیه]] اخیر، جزو [[گناهکاران]] و [[کافران]] عملی محسوب شده، لذا مطرود [[درگاه الهی]] هستند و [[حدیث]] منقول در ذیل عنوان عوامل بهره‌مندی، از جهتی مبین و [[مفسّر]] [[آیه شریفه]] است.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۶۵-۲۶۶.</ref> | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
*{{متن قرآن|قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْهِ مَا حُمِّلَ وَعَلَيْكُمْ مَا حُمِّلْتُمْ وَإِنْ تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا}}<ref>«بگو: از خداوند فرمانبرداری کنید و از پیامبر فرمان برید و اگر رو بگردانید جز این نیست که آنچه بر گردن او نهاده‌اند بر اوست و آنچه بر گردن شما نهاده‌اند بر شماست و اگر از او فرمان برید راهیاب می‌شوید» سوره نور، آیه ۵۴.</ref>. | *{{متن قرآن|قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْهِ مَا حُمِّلَ وَعَلَيْكُمْ مَا حُمِّلْتُمْ وَإِنْ تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا}}<ref>«بگو: از خداوند فرمانبرداری کنید و از پیامبر فرمان برید و اگر رو بگردانید جز این نیست که آنچه بر گردن او نهاده‌اند بر اوست و آنچه بر گردن شما نهاده‌اند بر شماست و اگر از او فرمان برید راهیاب می‌شوید» سوره نور، آیه ۵۴.</ref>. | ||
*معنای [[هدایت]]، دلالت و [[راهنمایی]] است که مطلق بوده و شامل دلالت به سوی صراط مستقیم و [[گمراهی]] می‌شود و منظور از [[هدایت]] در [[آیه شریفه]] طبق [[آیات]] دیگر، [[هدایت]] به سوی صراط مستقیم بوده: {{متن قرآن|وَإِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ}}<ref>«و بی‌گمان تو، به راهی راست راهنمایی می‌کنی» سوره شوری، آیه ۵۲.</ref>. | *معنای [[هدایت]]، دلالت و [[راهنمایی]] است که مطلق بوده و شامل دلالت به سوی صراط مستقیم و [[گمراهی]] می‌شود و منظور از [[هدایت]] در [[آیه شریفه]] طبق [[آیات]] دیگر، [[هدایت]] به سوی صراط مستقیم بوده: {{متن قرآن|وَإِنَّكَ لَتَهْدِي إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ}}<ref>«و بی‌گمان تو، به راهی راست راهنمایی می‌کنی» سوره شوری، آیه ۵۲.</ref>. | ||
*و مراد از صراط مستقیم، [[راه]] [[پسندیده]] و زیبنده یک [[انسان]] [[عاقل]]{{متن قرآن|وَهُدُوا إِلَى الطَّيِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَى صِرَاطِ الْحَمِيدِ}}<ref> «و به گفتار پاک و راه خداوند ستوده راهنمایی شده‌اند» سوره حج، آیه ۲۴.</ref>؛ {{متن قرآن|وَيَرَى الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَيَهْدِي إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ}}<ref>«و کسانی که آنان را از دانش بهره داده‌اند می‌بینند که آنچه از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده، راستین است و به راه (خداوند) پیروز ستوده، رهنمون می‌گردد» سوره سبأ، آیه ۶.</ref>؛ صراطی که موجب جلب [[نعمت‌های خداوند]] و [[مصونیت]] از [[غضب الهی]] شده{{متن قرآن|اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ * صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ}}<ref>«راه راست را به ما بنمای * راه آنان که به نعمت پرورده‌ای؛ که نه بر ایشان خشم آورده‌ای و نه گمراه‌اند» سوره فاتحه، آیه ۶-۷.</ref>، صراطی که صراط و [[راه]] [[پروردگار]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] است{{متن قرآن|صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ أَلَا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ}} <ref>«راه خداوندی که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است از آن اوست؛ آگاه باشید که همه کارها به سوی خداوند باز می‌گردد» سوره شوری، آیه ۵۳.</ref> و حاکی از آن، [[دینی]] است که توسط پیامبرانش{{عم}} برای [[مردم]] | *و مراد از صراط مستقیم، [[راه]] [[پسندیده]] و زیبنده یک [[انسان]] [[عاقل]]{{متن قرآن|وَهُدُوا إِلَى الطَّيِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَى صِرَاطِ الْحَمِيدِ}}<ref> «و به گفتار پاک و راه خداوند ستوده راهنمایی شده‌اند» سوره حج، آیه ۲۴.</ref>؛ {{متن قرآن|وَيَرَى الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَيَهْدِي إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ}}<ref>«و کسانی که آنان را از دانش بهره داده‌اند می‌بینند که آنچه از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده، راستین است و به راه (خداوند) پیروز ستوده، رهنمون می‌گردد» سوره سبأ، آیه ۶.</ref>؛ صراطی که موجب جلب [[نعمت‌های خداوند]] و [[مصونیت]] از [[غضب الهی]] شده{{متن قرآن|اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ * صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ}}<ref>«راه راست را به ما بنمای * راه آنان که به نعمت پرورده‌ای؛ که نه بر ایشان خشم آورده‌ای و نه گمراه‌اند» سوره فاتحه، آیه ۶-۷.</ref>، صراطی که صراط و [[راه]] [[پروردگار]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] است{{متن قرآن|صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ أَلَا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ}} <ref>«راه خداوندی که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است از آن اوست؛ آگاه باشید که همه کارها به سوی خداوند باز می‌گردد» سوره شوری، آیه ۵۳.</ref> و حاکی از آن، [[دینی]] است که توسط پیامبرانش{{عم}} برای [[مردم]] تبیین شده است. | ||
*بنابراین، راه‌های دیگر که بر اثر سلیقه و [[عقل]] ناقص [[بشر]]، ایجاد و | *بنابراین، راه‌های دیگر که بر اثر سلیقه و [[عقل]] ناقص [[بشر]]، ایجاد و تبیین می‌شوند، صراط مستقیم نیستند، بلکه صراط [[انحرافی]] هستند که به جای رساندن افراد به کمال مطلوب [[انسانی]]، آنان را از آن، دور کرده و در گرفتاری‌های گوناگون وارد می‌سازد. | ||
*{{متن قرآن|وَيَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى}}<ref>«و خداوند بر راهیابی رهیافتگان می‌افزاید» سوره مریم، آیه ۷۶.</ref>. | *{{متن قرآن|وَيَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى}}<ref>«و خداوند بر راهیابی رهیافتگان می‌افزاید» سوره مریم، آیه ۷۶.</ref>. | ||
*و با لحاظ آن [[آیه]] و [[آیه]] مذکور، کسانی که [[اطاعت]] همه‌جانبه از [[حجت]] [[خدای متعال]] داشته باشند، [[هدایت]] یافته‌اند که [[پروردگار]] [[متعال]] به آنان [[توفیق]] بیش‌تر اعطا کرده و موجب [[رشد معنوی]]، [[تکامل]] و وصول به [[مقامات]] بالاتر برای آنان می‌شود، لذا [[الطاف]] خفیه [[الهی]] شامل حال آنان شده و به مراتب و درجات عالی [[ایمان]] [[ترقی]] می‌کنند و در مسیر سِیر و [[سلوک]] [[معنوی]]، [[خدای متعال]] آنان را [[یاری]] کرده و راه‌های سخت پیمودن آن را، برای افراد ولایتمدار ولی [[حق]] آسان می‌کند و [[اضطراب]] و دلهره‌های [[شیطانی]] را از دل‌های آنان برطرف ساخته و بر [[قلب]] آنان [[آرامش]] را قرار می‌دهد تا بتوانند به مراحل عالی [[ایمان]] برسند: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَانًا مَعَ إِيمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا}}<ref>«اوست که آرامش را در دل مؤمنان فرو فرستاد تا ایمانی بر ایمانشان بیفزایند و سپاهیان آسمان‌ها و زمین از آن خداوند است و خداوند دانایی فرزانه است» سوره فتح، آیه ۴.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۷۶-۲۷۷.</ref> | *و با لحاظ آن [[آیه]] و [[آیه]] مذکور، کسانی که [[اطاعت]] همه‌جانبه از [[حجت]] [[خدای متعال]] داشته باشند، [[هدایت]] یافته‌اند که [[پروردگار]] [[متعال]] به آنان [[توفیق]] بیش‌تر اعطا کرده و موجب [[رشد معنوی]]، [[تکامل]] و وصول به [[مقامات]] بالاتر برای آنان می‌شود، لذا [[الطاف]] خفیه [[الهی]] شامل حال آنان شده و به مراتب و درجات عالی [[ایمان]] [[ترقی]] می‌کنند و در مسیر سِیر و [[سلوک]] [[معنوی]]، [[خدای متعال]] آنان را [[یاری]] کرده و راه‌های سخت پیمودن آن را، برای افراد ولایتمدار ولی [[حق]] آسان می‌کند و [[اضطراب]] و دلهره‌های [[شیطانی]] را از دل‌های آنان برطرف ساخته و بر [[قلب]] آنان [[آرامش]] را قرار می‌دهد تا بتوانند به مراحل عالی [[ایمان]] برسند: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَانًا مَعَ إِيمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا}}<ref>«اوست که آرامش را در دل مؤمنان فرو فرستاد تا ایمانی بر ایمانشان بیفزایند و سپاهیان آسمان‌ها و زمین از آن خداوند است و خداوند دانایی فرزانه است» سوره فتح، آیه ۴.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۷۶-۲۷۷.</ref> | ||
| خط ۱۴۸: | خط ۱۴۸: | ||
*و [[برتر]] و بالاتر از همه اینها، [[سلام]] [[پروردگار]] است: {{متن قرآن|سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ}}<ref>««درود» سخنی است (که) از (سوی) پروردگاری بخشاینده (می‌شنوند)» سوره یس، آیه ۵۸.</ref>. در عالَمِ [[آخرت]] و هنگام مردن یا [[روز قیامت]] یا هنگام ورود به [[بهشت]] یا در آن، به عنوان [[پیام]] از [[پروردگار]] [[مهربان]] به [[مؤمنان]] [[ابلاغ]] [[سلام]] می‌شود و برای آنان [[سلام]] و تهنیت [[الهی]] می‌رسد. [[سلام الهی]] چنان [[روح انسان]] را در خود [[غرق]] می‌کند، و به او [[لذت]]، [[شادی]] و [[معنویت]] می‌بخشد، که با هیچ نعمتی برابر نیست. | *و [[برتر]] و بالاتر از همه اینها، [[سلام]] [[پروردگار]] است: {{متن قرآن|سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ}}<ref>««درود» سخنی است (که) از (سوی) پروردگاری بخشاینده (می‌شنوند)» سوره یس، آیه ۵۸.</ref>. در عالَمِ [[آخرت]] و هنگام مردن یا [[روز قیامت]] یا هنگام ورود به [[بهشت]] یا در آن، به عنوان [[پیام]] از [[پروردگار]] [[مهربان]] به [[مؤمنان]] [[ابلاغ]] [[سلام]] می‌شود و برای آنان [[سلام]] و تهنیت [[الهی]] می‌رسد. [[سلام الهی]] چنان [[روح انسان]] را در خود [[غرق]] می‌کند، و به او [[لذت]]، [[شادی]] و [[معنویت]] می‌بخشد، که با هیچ نعمتی برابر نیست. | ||
*آری، شنیدن ندای [[محبوب]]، ندایی آمیخته با [[محبت]]، و آکنده از [[لطف]]، سر تا پای [[بهشتیان]] را [[غرق]] [[سُرور]] می‌کند، که یک لحظه آن بر تمام [[دنیا]] و آنچه در آن است [[برتری]] دارد! جذبه [[شهود]] [[محبوب]]، و [[دیدار]] [[لطف]] [[یار]]، چندان [[لذت‌بخش]] و شوق‌انگیز است که دَمی از آن با هیچ نعمتی حتّی با تمام [[جهان]] برابر نیست. و [[عاشقان]] [[دیدار]] او آن چنان هستند که اگر این [[افاضه]] [[معنوی]] از آنان [[قطع]] شود، قالب تهی می‌کنند، آن‌هم سلامی که از [[رحمت]] خاصّه او، یعنی [[مقام]] رحیمیتش سرچشمه می‌گیرد و تمام [[الطاف]] و [[کرامات]] در آن جمع است! | *آری، شنیدن ندای [[محبوب]]، ندایی آمیخته با [[محبت]]، و آکنده از [[لطف]]، سر تا پای [[بهشتیان]] را [[غرق]] [[سُرور]] می‌کند، که یک لحظه آن بر تمام [[دنیا]] و آنچه در آن است [[برتری]] دارد! جذبه [[شهود]] [[محبوب]]، و [[دیدار]] [[لطف]] [[یار]]، چندان [[لذت‌بخش]] و شوق‌انگیز است که دَمی از آن با هیچ نعمتی حتّی با تمام [[جهان]] برابر نیست. و [[عاشقان]] [[دیدار]] او آن چنان هستند که اگر این [[افاضه]] [[معنوی]] از آنان [[قطع]] شود، قالب تهی می‌کنند، آن‌هم سلامی که از [[رحمت]] خاصّه او، یعنی [[مقام]] رحیمیتش سرچشمه می‌گیرد و تمام [[الطاف]] و [[کرامات]] در آن جمع است! | ||
*در [[حدیثی]] انواع سلام‌هایی که بر [[مؤمنین]] در عالَمِ [[آخرت]] و هنگام ورود در آن به آنان گفته می‌شود، | *در [[حدیثی]] انواع سلام‌هایی که بر [[مؤمنین]] در عالَمِ [[آخرت]] و هنگام ورود در آن به آنان گفته می‌شود، تبیین شده است: {{متن حدیث|وَ فِي الْخَبَرِ... فَيُبْلِغُهُمُ السَّلَامَ فِي خَمْسَةِ مَوَاطِنَ الْأَوَّلُ يَوْمَ الْمَوْتِ فِي قَوْلِهِ تَعَالَی {{متن قرآن|الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ}}<ref>«همان کسانی که در حال پاکی، فرشتگان جانشان را می‌گیرند؛ (و به آنان) می‌گویند: درود بر شما!» سوره نحل، آیه ۳۲.</ref> وَ الثَّانِي فِي بَابِ الْجَنَّةِ {{متن قرآن|وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَيْكُمْ}}<ref>«و آنان را که از پروردگارشان پروا کردند دسته‌دسته به سوی بهشت گسیل می‌کنند تا چون به آن رسند و درهای آن گشوده شود و نگهبانان آن به آنان بگویند: درود بر شما» سوره زمر، آیه ۷۳.</ref> وَ الثَّالِثُ فِي الْجَنَّةِ فِي قَوْلِهِ {{متن قرآن|وَالْمَلَائِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ مِنْ كُلِّ بَابٍ * سَلَامٌ عَلَيْكُمْ}}<ref>«و فرشتگان از هر دری بر آنان درمی‌آیند * درود بر شما» سوره رعد، آیه ۲۳-۲۴.</ref> وَ الرَّابِعُ فِي الْغُرُفَاتِ {{متن قرآن|سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ}}<ref>««درود» سخنی است (که) از (سوی) پروردگاری بخشاینده (می‌شنوند)» سوره یس، آیه ۵۸.</ref> وَ الْخَامِسُ عِنْدَ [[الله]] تَعَالَی {{متن قرآن|تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ}}<ref>«درودشان روزی که به لقای او رسند «سلام» است» سوره احزاب، آیه ۴۴.</ref>}}<ref>مستدرک‌الوسائل، ج۷، ص۴۶۰، ح۸۶۵۷-۱۵.</ref>. | ||
*در [[بهشت]] نَه سخن لغوی شنیده می‌شود و نَه [[کلام]] بیهوده‌ای، تنها [[سلام]] و کلماتی است که موجب نشاط شده و کلماتی که موجب سلب نشاط و [[آرامش]] باشد، در آنجا مطرح نمی‌شود: {{متن قرآن|لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا * إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا}}<ref>«در آن سخن یاوه و گناه‌آلودی نمی‌شنوند * (هیچ سخنی نشنوند) جز گفته: درود، درود» سوره واقعه، آیه ۲۵-۲۶.</ref>؛ اما نَه سلامی که تنها در لفظ باشد، بلکه سلامی که اثر آرام‌بخش آن در اعماق [[روح]] و [[جان]] انسان‌های [[مؤمن]] [[نفوذ]] می‌کند، و آنان را [[غرق]] در [[آرامش]] و [[سلامت]] می‌سازد.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۸۸-۲۹۱.</ref> | *در [[بهشت]] نَه سخن لغوی شنیده می‌شود و نَه [[کلام]] بیهوده‌ای، تنها [[سلام]] و کلماتی است که موجب نشاط شده و کلماتی که موجب سلب نشاط و [[آرامش]] باشد، در آنجا مطرح نمی‌شود: {{متن قرآن|لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا * إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا}}<ref>«در آن سخن یاوه و گناه‌آلودی نمی‌شنوند * (هیچ سخنی نشنوند) جز گفته: درود، درود» سوره واقعه، آیه ۲۵-۲۶.</ref>؛ اما نَه سلامی که تنها در لفظ باشد، بلکه سلامی که اثر آرام‌بخش آن در اعماق [[روح]] و [[جان]] انسان‌های [[مؤمن]] [[نفوذ]] می‌کند، و آنان را [[غرق]] در [[آرامش]] و [[سلامت]] می‌سازد.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۸۸-۲۹۱.</ref> | ||
===ایمنی از پیش‌آمدهای ترسناک عالَمِ [[آخرت]]=== | ===ایمنی از پیش‌آمدهای ترسناک عالَمِ [[آخرت]]=== | ||