آیا مسئله انتظار قابل تحقق است؟ (پرسش)

آیا مسئله انتظار قابل تحقق است؟
آیا مسئله انتظار قابل تحقق است؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاتر	مهدویت / غیبت امام مهدی / وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت / انتظار فرج
مدخل اصلی	؟
	v; t; e;

آیا مسئله انتظار قابل تحقق است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

علی قائمی

آقای دکتر علی قائمی، در کتاب «نگاهی به مسأله انتظار» در این‌باره گفته است:

«اصل وجود مسأله انتظار در ادیان و مکاتب امری مسلم گرفته شده، فقط استبعادی ذهنی در جنبه تحقق آن وجود دارد و ما ذیلاً سعی داریم این استبعاد را از میان برداریم و اما این کار از دیدگاه‌های مختلف بشرح ذیل:

از نظر عقلی: اساس استبعاد درباره این امر آنست که بشر چگونه می‌تواند بر مسائل و مشکلات فائق آید؟ با توجه به این که قدرت تخریبی بشر فوق‌العاده بسیار شده است. در گذشته کار ویرانگری و نابسامانی تا بدین حد نبوده و امروزه امر بسی دشوار شده است. نابسامانی‌های جامعه بسیار و سردرگمی‌ها فراوان است. بشریت راه سر به هوائی را در پیش گرفته و در آشفتگی فکری عظیمی به سر می‌برد، بحث این است که چگونه می‌تواند بر مشکلات فائق آید و نابسامانی‌های حاصله از جهل و غفلت بشر را از میان بردارد؟ در بررسی این نظر باید بدانیم که عقول تحقق آن را منکر نیستند زیرا عقول انسان‌ها را مجبور به اتحاد و پیوند و صلاح همگانی می‌دانند اصل بر اتحاد و هم‌خونی انسان‌هاست. همه از یک پدر و مادر و یک ریشه و یک اصلند. در صفات و ویژگی‌های کلی انسان‌ها با هم مشترکند و اختلافات زائیده تربیت و محیط و امری عارضی و قابل اصلاح است. از دید دیگر عقول از دیدن این اوضاع سرخورده‌اند دلیلش به دنبال این مکتب و آن مکتب دویدن و متوسل به این حزب و آن حزب شدن است. بر این اساس هیچ اشکالی ندارد که آنچه در گذشته عجیب می‌آمد و عمل می‌شد امری عملی و با گذشت زمان از مسائل عادی روز شود. با توجه به این امر که تحقق آن در طول تاریخ در هر روز به سوی عملی نزدیک می‌شد و راه‌های ناهموار هموار می‌گشت می‌توان گفت امروزه راه به سوی همواری است. به ویژه آنکه اعتقاد به خودسازی و محیط‌سازی هم زمینه این امکان را بالاتر می‌برد.
از نظر مکاتب: مکاتب و فلسفه‌های مادی و الهی نیز در این زمینه با هم اشتراک نظر دارند. چند قرن قبل دانته، آن الهی بزرگ و آن دانشمند ایتالیائی می‌گفت: تمام مردم کره زمین باید و می‌توانند تسلیم یک فرمانده شوند و این امکان وجود دارد که صلح برقرار و مردم نسبت به هم برادر شوند... انعکاس این عقیده، یعنی عقیده به انتظار و ظهور و تحقق عدل و حق در نزد فلاسفه ماتریالیست نیز به چشم می‌خورد. آنها هم عقیده دارند که روزی می‌رسد که تضادها از میان برود و سازش و آشتی بر جهان حاکم گردد. فلاسفه ماتریالیست می‌گویند ناموس طبیعت بر حسب فلسفه رشد و ارتقاء در سیر تکاملی است. آدمی از مرحله جماد و حیوان به مرحله انسانی راه یافته و نیز از مرحله بهره‌برداری سنگ و چوب به مرحله استفاده از قوه بخار و رسیده ارتقاء است. این تکامل اگر چه مادی است، می‌تواند نردبانی برای تصاعد و در نتیجه جنبه‌های روانی و عقلانی باشد که نتیجه آن تکامل اخلاق و انسانیت رسیدن به صلح و صفاست. بر این اساس صاحبان اندیشه‌اند و مکتب‌ها هم همین سخن را دارند اگر چه درباره مصداق آن بحثی نکرده‌اند، اصولاً تلاش صاحبان و طرفداران مکاتب در نشر و اشاعه تعلیمات‌شان خود گویای وجود همین فکر و نظر است. اگر آنان را امید و انتظاری به آینده روشن و تحقق آن نباشد چگونه به خود جرات می‌دهند که مردم را به گرد خود جمع کنند و با وعده و وعیدها آنان را به آینده خوشبین سازند.
از نظر ادیان: ادیان الهی قابلیت تحقق این امر است را متفقاً قبول دارند. زیرا نظر ادیان این است که اصالت با عدل و حق است. و ظلم و فساد و تباهی امری عارضی و بیماری‌ها است. اصولاً امور عارضی و بیماری‌ها با برنامه‌ریزی‌ها و تلاش‌ها اصلاح خواهد شد. باطل از بین می‌رود و حق بر جای می‌ماند. ادیان می‌گویند بشریت در سیر تدریجی حیات بالاخره بر سر دوراهی می‌رسد و از این دو یکی را می‌بایست برگزیند، مادیت محض، معنویت محض، اما مادیت همان است که در طول قرون آن را دیده و تجربه‌اش را چشیده است. حاصل آن جز درگیری و نفاق، تصادم و اختلاف، نگرانی و اضطراب نبوده است. اما معنویت ثمرات شیرینش لااقل در عصر حکومت انبیاء و دوران زمامداری آنها به چشم خورده و مردم بر اساس آن چه که تاریخ شهادت آسایش می‌دهد و هم بر آن اساس که بیش یا کم در نزد جوامع مذهبی می‌بینیم آسایش و تنعمی داشته‌اند. ادیان می‌گویند امروزه هم از این بابت منعی نیست، اگرچه تحقق آن به نظر دشوار می‌آید ولی محال نیست که بشریت روزی گرد هم آید و آینده خود را بسازد. گذشت زمان خود را زمینه را برای پیشرفت و توسعه امکانات پدید آورده و آدمی می‌تواند موانع را از سر راه‌ها بردارد.مذاهب هندی مدعی هستند که بشر در سایه فرو رفتن در خود به آن درجه از کمال و امکان می‌رسد که بتواند خود را بکارد و بشناسد و نیز خود را بسازد و شایسته نجات گردد. چون نجات‌ها از درون آغاز می‌گردند. بدین‌سان فراهم آوردن زمینه برای تحقق انتظار و درنتیجه امکان محیط‌سازی وجود دارد.
از نظر اسلام: اسلام به مانند دیگر ادیان آن را امری قابل تحقق و حتی بدیهی می‌داند بگونه‌ای که منعی برای تحقق آن نمی‌بیند. بینش اسلامی براساس احادیث و روایات اینست که وضع موجود جهان، بدین‌گونه که امور براساس هوی و هوس‌ها، خواسته‌ها و تمنیات قدرتمندان باشد پایدار نیست. قدرتمندان همه گاه نمی‌توانند علیه ضعفا بایستند و استثمارشان بپردازند. این امکان وجود دارد که روزی این استضعاف‌ها و استبعادها از میان بروند و بشریت صراط مستقیم خود را طی کند. اسلام می‌گوید قدرتمندان همه گاه نخواهند توانست علیه طبقه مستضعفان بایستند. قدرت مردم در آنگاه که پخته شود و برسد عالی‌ترین و نیرومندترین قدرت‌ها خواهد بود و خواهد توانست هر آنچه که در سر راه است از میان بردارد. امکان تحقق این امر وجود دارد اگرچه برای عده‌ای غیرقابل باور باشد. تعلیمات و تبلیغات اسلامی در طول مدت حیات اسلام بر همین مبنا و اساس بوده است. قابل تحقق دانستن حکومت حق و عدل پیروان را وادار ساخته است که به تلاش و کوشش دامنه‌دار در این زمینه است دست بزنند و با نوید به فتح و پیروزی و ظفر مردم را وادارند که با حقایق حقوق خویش بپردازند»^[۱].

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

↑ قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار، ص46-50.

[1] قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار، ص46-50.

[۱]