بحث:انتظار ظهور امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'انقلاب مهدی' به 'انقلاب مهدی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== | ==الحياة ج۱۲== | ||
{{فهرست اثر}} | |||
* باب سی و هشتم: آینده تاریخ و انتظار آن | |||
* فصل ۱- نگرشی کلی | |||
* فصل ۲ - انتظار فرج، دست‌یابی به فرج | |||
* فصل ۳- ارزش انتظار و آینده‌نگری | |||
* فصل ۴- امیدواران و آینده‌نگران | |||
* فصل ۵- انتظار، با استقامت و پایداری | |||
* فصل ۶- امید | |||
* (۱) – تصور کلی | |||
* (۲)- امید راستین | |||
* (۳)- امید دروغین | |||
* بنگرید! | |||
* فصل ۷- یأس و نومیدی | |||
* فصل ۸ - اهمیت تکلیف، در دوران انتظار | |||
* فصل ۹ - آزمون و آزمایش | |||
* فصل ۱۰- چگونگی زندگی انسان در آینده | |||
* (۱) - حاکمیت صالحان و شایستگان | |||
* بنگرید! | |||
* (۲)- حاکمیت مستضعفان | |||
* (۳) ۔ حکومت واحد جهانی | |||
* (۴) - حاکمیت حق و عدل | |||
* فصل ۱۱- کاربرد نیرو، برای اجرای حق | |||
* فصل ۱۲- عدالت اجتماعی فراگیر | |||
* فصل ۱۳- برابری فراگیر | |||
* فصل ۱۴ -رفاه همگانی | |||
* فصل ۱۵- بهره‌برداری بهینه از منابع | |||
* فصل ۱۶- امنیت فراگیر (به‌ویژه امنیت اقتصادی) | |||
* فصل ۱۷- زدایش ناراستی و نادرستی | |||
* فصل ۱۸- اصلاح نظامهای اداری و حکومتی (و ریشه‌سوزی رانت‌خواری، اختلاس و...) | |||
* فصل ۱۹- گسستن همه بندها، از پای انسان‌ها | |||
* فصل ۲۰- تکامل علم و شناخت | |||
* فصل ۲۱- پیرایش معابد | |||
* فصل ۲۲- تکامل موجودیت اجتماعی انسان | |||
* فصل ۲۳ - تصحیح انحراف‌های فکری و عقیدتی | |||
* فصل ۲۴ - قاطعیت و سازش‌ناپذیری (در اجرای قانون، در جهت حفظ حقوق انسان‌ها) | |||
* فصل ۲۵ - انتقام از ستمگران (به‌ویژه ستمگران مالی) | |||
* فصل ۲۶- آینده، روزگاران درخشان | |||
* فصل ۲۷- حکومت راستین دینی | |||
* فصل ۲۸ - اجتماع حق‌مدار | |||
{{پایان فهرست اثر}} | |||
==انتظار ظهور امام مهدی در معارف و عقاید 5 == | |||
[[انتظار]] یعنی چشم‌داشتن و [[چشم به راه]] بودن<REF>ر.ک: [[علی اکبر]] دهخدا، لغتنامه، ذیل کلمه [[انتظار]]؛ [[محمد]] معین، [[فرهنگ]] [[فارسی]]، ذیل کلمه [[انتظار]].</REF>. [[انتظار]]، [[چشم به راه]] بودن است و این [[چشم به راهی]] به تناسب بستر و زمینه آن [[ارزش]] می‌یابد و آثار و پیامدهایی دارد. [[انتظار]] تنها یک حالت [[روحی]] و درونی نیست؛ بلکه از درون به بیرون سرایت میکند و حرکت و [[اقدام]] را می‌آفریند. به همین [[دلیل]] است که در [[روایات]]، [[انتظار]]، یک عمل و بلکه [[بهترین]] [[اعمال]]، معرفی شده است. [[انتظار]] به [[منتظر]] شکل میدهد و به [[کارها]] و تلاش‌های او جهت خاصّی می‌بخشد. | |||
[[انتظار]]، مفهومی [[اسلامی]] و ارزشی [[فرهنگی]] است که از آن، [[رفتار]] [[فرهنگی]] معیّنی سرچشمه میگیرد. [[مردم]] گاهی از [[انتظار]]، برداشت منفی می‌کنند که در این صورت، [[انتظار]] به مفهومی برای تخدیر و مانعی برای حرکت تبدیل میشود و گاهی نیز از آن برداشت مثبت دارند که در این صورت، عاملی برای حرکت، [[قیام]] و انگیزش در [[زندگی]] [[مردم]] خواهد بود. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: آیا شما را از چیزی [[آگاه]] نکنم که [[خداوند]]، بدون آن، هیچ عملی را از [[بندگان]] نمی‌پذیرد؟.... [[گواهی]] به [[یگانگی خدا]] و [[نبوت]] [[پیامبر اسلام]] و [[اقرار]] به آنچه [[خدا]] امر فرموده و [[ولایت]] ما و [[بیزاری از دشمنان]] ما –یعنی ما [[امامان]] به خصوص- و [[تسلیم شدن]] در برابر ایشان [= [[امامان]]] و [[پرهیزکاری]] و کوشش و [[خویشتن‌داری]] و [[انتظار قائم]].<REF>غیبة [[نعمانی]]، ص ۲۰۷، ح ۱۶.</REF><ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص ۲۴۱.</ref>. | |||
[[انتظار]]، به معنای [[چشم به راه]] بودن و [[منتظر]] چیزی بودن است. در اصطلاح [[مهدویت]]، به معنای [[انتظار ظهور امام زمان]]{{ع}} در [[آخر الزمان]] برای [[اقامه حق]] و [[عدل]] و تشکیل [[حکومت واحد جهانی]] است. [[انتظار فرج حضرت مهدی]]{{ع}} [[امام دوازدهم]] [[شیعه]]، [[حضرت مهدی موعود]]{{ع}} که در سال ۲۵۰ [[هجری]] به [[دنیا]] آمد، در سال ۲۶۰ [[هجری]] پس از [[شهادت امام عسکری]]{{ع}} از دیده‌ها [[پنهان]] شد. تا سال ۲۳۹ [[هجری]] به واسطه چهار [[نماینده]] خویش ([[سفرای اربعه]]) با [[شیعیان]] [[ارتباط]] داشت. امّا از آن به بعد، [[دوران غیبت کبری]] آغاز شد که تا امروز ادامه دارد. [[وعده]] [[خدا]] و [[پیامبر]] و [[امامان]] این است که روزی [[ظهور]] خواهد کرد و [[جهان]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد ساخت. معتقدان به [[امامت]] او در این دوره، [[چشم به راه]] و [[منتظر]] روز [[ظهور]] اویند که به امر [[خدا]] خواهد بود. در [[روایات اسلامی]]، "[[انتظار فرج]]" از مهمترین عبادت‌ها به شمار آمده است. [[انتظار]]، عامل ایجاد [[انگیزه]] برای تلاش اصلاح‌گرانه در [[جامعه]] است. [[امّت]] [[منتظِر]]، با [[اصلاح]] خود و [[جامعه]]، زمینه آن [[ظهور]] بزرگ را فراهم میسازد و در عصر [[غیبت امام زمان]]، [[پیروان]] او که [[انتظار]] آمدنش را میکشند، [[وظیفه]] دارند هم خود را [[اصلاح]] کنند، هم برای [[سلامتی]] او [[دعا]] کنند، هم از [[خداوند]] بخواهند که [[فرج]] و [[ظهور]] او را نزدیک کند، هم [[جامعه]] خود و [[جامعه جهانی]] را برای آن [[نهضت]] [[جهانی]] و آمدن پیشوای [[موعود]]، آماده کنند و بر سختی‌های [[دوران غیبت]] [[صبر]] کنند و با طول کشیدن زمان، از آمدن او [[مأیوس]] نشوند و [[وعده]] [[خدا]] را [[حق]] بدانند. در متون [[دینی]] برای منتظِران [[ثابت قدم]] و با [[ایمان]] پاداش‌های فراوانی بیان شده است. البته [[انتظار]]، به معنای [[سکوت]] در برابر [[ظلم]] و دست روی دست گذاشتن و هیچ اقدامی نکردن نیست. این [[انتظار]]، منفی است و ارزشی ندارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۳۴.</ref>. | [[انتظار]]، به معنای [[چشم به راه]] بودن و [[منتظر]] چیزی بودن است. در اصطلاح [[مهدویت]]، به معنای [[انتظار ظهور امام زمان]]{{ع}} در [[آخر الزمان]] برای [[اقامه حق]] و [[عدل]] و تشکیل [[حکومت واحد جهانی]] است. [[انتظار فرج حضرت مهدی]]{{ع}} [[امام دوازدهم]] [[شیعه]]، [[حضرت مهدی موعود]]{{ع}} که در سال ۲۵۰ [[هجری]] به [[دنیا]] آمد، در سال ۲۶۰ [[هجری]] پس از [[شهادت امام عسکری]]{{ع}} از دیده‌ها [[پنهان]] شد. تا سال ۲۳۹ [[هجری]] به واسطه چهار [[نماینده]] خویش ([[سفرای اربعه]]) با [[شیعیان]] [[ارتباط]] داشت. امّا از آن به بعد، [[دوران غیبت کبری]] آغاز شد که تا امروز ادامه دارد. [[وعده]] [[خدا]] و [[پیامبر]] و [[امامان]] این است که روزی [[ظهور]] خواهد کرد و [[جهان]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد ساخت. معتقدان به [[امامت]] او در این دوره، [[چشم به راه]] و [[منتظر]] روز [[ظهور]] اویند که به امر [[خدا]] خواهد بود. در [[روایات اسلامی]]، "[[انتظار فرج]]" از مهمترین عبادت‌ها به شمار آمده است. [[انتظار]]، عامل ایجاد [[انگیزه]] برای تلاش اصلاح‌گرانه در [[جامعه]] است. [[امّت]] [[منتظِر]]، با [[اصلاح]] خود و [[جامعه]]، زمینه آن [[ظهور]] بزرگ را فراهم میسازد و در عصر [[غیبت امام زمان]]، [[پیروان]] او که [[انتظار]] آمدنش را میکشند، [[وظیفه]] دارند هم خود را [[اصلاح]] کنند، هم برای [[سلامتی]] او [[دعا]] کنند، هم از [[خداوند]] بخواهند که [[فرج]] و [[ظهور]] او را نزدیک کند، هم [[جامعه]] خود و [[جامعه جهانی]] را برای آن [[نهضت]] [[جهانی]] و آمدن پیشوای [[موعود]]، آماده کنند و بر سختی‌های [[دوران غیبت]] [[صبر]] کنند و با طول کشیدن زمان، از آمدن او [[مأیوس]] نشوند و [[وعده]] [[خدا]] را [[حق]] بدانند. در متون [[دینی]] برای منتظِران [[ثابت قدم]] و با [[ایمان]] پاداش‌های فراوانی بیان شده است. البته [[انتظار]]، به معنای [[سکوت]] در برابر [[ظلم]] و دست روی دست گذاشتن و هیچ اقدامی نکردن نیست. این [[انتظار]]، منفی است و ارزشی ندارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۳۴.</ref>. | ||
| خط ۵: | خط ۵۳: | ||
*یکی از مهمترین و پرارزش ترین [[وظایف]] و [[تکالیف]] [[شیعه]] در [[عصر غیبت]] [[موعود]] [[جهان]] مسألۀ [[انتظار]] است<ref>ر.ک. [[علی رضا رجالی تهرانی|رجالی تهرانی، علی رضا]]، [[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص ۲۴۰ ـ ۲۴۲.</ref>. | *یکی از مهمترین و پرارزش ترین [[وظایف]] و [[تکالیف]] [[شیعه]] در [[عصر غیبت]] [[موعود]] [[جهان]] مسألۀ [[انتظار]] است<ref>ر.ک. [[علی رضا رجالی تهرانی|رجالی تهرانی، علی رضا]]، [[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص ۲۴۰ ـ ۲۴۲.</ref>. | ||
*کلمه "[[انتظار]]" مصدر ثلاثی مزید از ماده "نظر" است<ref>ر.ک. [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۱۱۷.</ref>. این واژه و مشتقات آن در منابع لغت به معنای چشم داشت پیدا کردن<ref>المنجد، ج ۲، ص ۱۹۵۸؛ دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، کلمه انتظار؛ ابن منظور، لسان العرب، ج ۵، ص ۲۱۹؛ فرهنگ فارسی معین، کلمه انتظار؛ ر.ک. [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]] ۵، ج۲، ص۲۴۱ ـ ۲۴۲؛ [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۲۱؛ [[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۱۰۰ـ ۱۰۱؛ [[محمد صادق ربانی خوراسگانی|ربانی خوراسگانی، محمد صادق]]، [[بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر (کتاب)|بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر]]، ص ۱۹؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۸۸ـ ۱۸۹؛ [[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۵۲۷؛ [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص ۲۲؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۰؛ [[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی، ابراهیم]]، [[چشم به راه (کتاب)|چشم به راه]]، ص۴۳؛ [[علی قائمی|قائمی، علی]]، [[نگاهی به مسأله انتظار (کتاب)|نگاهی به مسأله انتظار]]، ص۱۳ـ ۱۴؛ صالح‌نیا، یحیی؛ تنها بر فراز، ص ۸۳؛ فروهی، ناصر، انتظار فرج، صفحه؟؟؟</ref> و چشم به راه بودن آینده‌ای مطلوب است<ref>ر.ک. دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، ذیل کلمه انتظار؛ معین، محمد، فرهنگ فارسی، ذیل کلمه انتظار؛ ابن منظور، لسان العرب، ج ۵، ص ۲۱۹؛ جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ج۹، ص۳۵۵، ۳۵۷؛ [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]] ۵، ج۲، ص۲۴۱ ـ ۲۴۲؛ [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۲۱؛ [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۲۷؛ [[محمد صادق ربانی خوراسگانی|ربانی خوراسگانی، محمد صادق]]، [[بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر (کتاب)|بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر]]، ص ۱۹؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۸۸ـ ۱۸۹؛ [[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌پور|حائری‌پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۱۳۶ ـ ۱۳۷؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۵۲۷؛ پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، آیین انتظار، ص ۱۹۹ـ۲۰۰؛ [[مجید حیدری‌نیک|حیدری‌نیک، مجید]]، [[نگاهی دوباره به انتظار (کتاب)|نگاهی دوباره به انتظار]]، ص ۱۶، ۲۲؛ [[محبوب شفائی|شفائی، محبوب]]، [[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]، ص ۴۵؛ [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص ۲۲؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۰؛ [[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی، ابراهیم]]، [[چشم به راه (کتاب)|چشم به راه]]، ص۴۳؛ [[علی قائمی|قائمی، علی]]، [[نگاهی به مسأله انتظار (کتاب)|نگاهی به مسأله انتظار]]، ص۱۳ـ ۱۴. </ref>. عصارۀ عنوان [[انتظار]] که به صورت صفت مشبهه است یعنی [[ثبات]] و دوام داشتن در هر موضوعی<ref>ر.ک [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان ج۹ (کتاب)|ادب فنای مقربان]]، ص۳۵۵، ۳۵۷.</ref>. | *کلمه "[[انتظار]]" مصدر ثلاثی مزید از ماده "نظر" است<ref>ر.ک. [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۱۱۷.</ref>. این واژه و مشتقات آن در منابع لغت به معنای چشم داشت پیدا کردن<ref>المنجد، ج ۲، ص ۱۹۵۸؛ دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، کلمه انتظار؛ ابن منظور، لسان العرب، ج ۵، ص ۲۱۹؛ فرهنگ فارسی معین، کلمه انتظار؛ ر.ک. [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]] ۵، ج۲، ص۲۴۱ ـ ۲۴۲؛ [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۲۱؛ [[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۱۰۰ـ ۱۰۱؛ [[محمد صادق ربانی خوراسگانی|ربانی خوراسگانی، محمد صادق]]، [[بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر (کتاب)|بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر]]، ص ۱۹؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۸۸ـ ۱۸۹؛ [[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۵۲۷؛ [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص ۲۲؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۰؛ [[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی، ابراهیم]]، [[چشم به راه (کتاب)|چشم به راه]]، ص۴۳؛ [[علی قائمی|قائمی، علی]]، [[نگاهی به مسأله انتظار (کتاب)|نگاهی به مسأله انتظار]]، ص۱۳ـ ۱۴؛ صالح‌نیا، یحیی؛ تنها بر فراز، ص ۸۳؛ فروهی، ناصر، انتظار فرج، صفحه؟؟؟</ref> و چشم به راه بودن آینده‌ای مطلوب است<ref>ر.ک. دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، ذیل کلمه انتظار؛ معین، محمد، فرهنگ فارسی، ذیل کلمه انتظار؛ ابن منظور، لسان العرب، ج ۵، ص ۲۱۹؛ جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ج۹، ص۳۵۵، ۳۵۷؛ [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]] ۵، ج۲، ص۲۴۱ ـ ۲۴۲؛ [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۲۱؛ [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۲۷؛ [[محمد صادق ربانی خوراسگانی|ربانی خوراسگانی، محمد صادق]]، [[بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر (کتاب)|بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر]]، ص ۱۹؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۸۸ـ ۱۸۹؛ [[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌پور|حائری‌پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۱۳۶ ـ ۱۳۷؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۵۲۷؛ پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، آیین انتظار، ص ۱۹۹ـ۲۰۰؛ [[مجید حیدری‌نیک|حیدری‌نیک، مجید]]، [[نگاهی دوباره به انتظار (کتاب)|نگاهی دوباره به انتظار]]، ص ۱۶، ۲۲؛ [[محبوب شفائی|شفائی، محبوب]]، [[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]، ص ۴۵؛ [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص ۲۲؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۰؛ [[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی، ابراهیم]]، [[چشم به راه (کتاب)|چشم به راه]]، ص۴۳؛ [[علی قائمی|قائمی، علی]]، [[نگاهی به مسأله انتظار (کتاب)|نگاهی به مسأله انتظار]]، ص۱۳ـ ۱۴. </ref>. عصارۀ عنوان [[انتظار]] که به صورت صفت مشبهه است یعنی [[ثبات]] و دوام داشتن در هر موضوعی<ref>ر.ک [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان ج۹ (کتاب)|ادب فنای مقربان]]، ص۳۵۵، ۳۵۷.</ref>. | ||
*اما در اصطلاح، [[علما]] و محققینِ [[شیعه]]، [[انتظار]] را به معانی مختلفی معنا کرده‌اند منتها باید توجه داشت معنای [[انتظار]] با توصیف حاصل نمی‌شود؛ اگر کسی هیچ گاه حالت [[انتظار]] را نچشیده باشد، با توصیف و توضیح، نمی‌توان معنای [[انتظار]] را برایش روشن کرد. حتی ممکن است توضیحات زیاد، باعث ابهام بیشتر در مفهوم آن شود. در واقع معنای [[انتظار]] یک حالت وجدانی است مثل مسافر عزیزی که شخص برای آمدنش [[انتظار]] وی را میکشد، بدین ترتیب برای [[یادآوری]] مفهوم [[انتظار]]، یک | *اما در اصطلاح، [[علما]] و محققینِ [[شیعه]]، [[انتظار]] را به معانی مختلفی معنا کرده‌اند منتها باید توجه داشت معنای [[انتظار]] با توصیف حاصل نمی‌شود؛ اگر کسی هیچ گاه حالت [[انتظار]] را نچشیده باشد، با توصیف و توضیح، نمی‌توان معنای [[انتظار]] را برایش روشن کرد. حتی ممکن است توضیحات زیاد، باعث ابهام بیشتر در مفهوم آن شود. در واقع معنای [[انتظار]] یک حالت وجدانی است مثل مسافر عزیزی که شخص برای آمدنش [[انتظار]] وی را میکشد، بدین ترتیب برای [[یادآوری]] مفهوم [[انتظار]]، یک سری [[نشانه‌ها]] به مخاطب میدهیم تا حال [[انتظار]] خود را به یاد آورد و یا اگر در حال [[انتظار]] است آن حالت را به او [[تذکر]] میدهیم تا معنای [[انتظار]] برایش روشن شود<ref>ر.ک. [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۲۷.</ref>. | ||
==معانی اصطلاحی [[انتظار]]== | ==معانی اصطلاحی [[انتظار]]== | ||
| خط ۱۱: | خط ۵۹: | ||
*[[انتظار]] یعنی [[وجوب]] [[آماده‌سازی]] و [[زمینه‌سازی برای ظهور]] [[امام]] [[منتظر]]<ref>ر.ک. [[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۳۰؛ [[عبدالهادی فضلی|فضلی، عبدالهادی]]، [[در انتظار مهدی موعود (کتاب)|در انتظار مهدی موعود]]، ص ۷۴-۷۶.</ref> و این [[آماده‌سازی]] می‌‌تواند از راه [[سیاسی]] و حتی [[قیام]] مسلحانه باشد<ref>ر.ک. [[عبدالهادی فضلی|فضلی، عبدالهادی]]، [[در انتظار مهدی موعود (کتاب)|در انتظار مهدی موعود]]، ص ۷۴-۷۶.</ref>. | *[[انتظار]] یعنی [[وجوب]] [[آماده‌سازی]] و [[زمینه‌سازی برای ظهور]] [[امام]] [[منتظر]]<ref>ر.ک. [[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۳۰؛ [[عبدالهادی فضلی|فضلی، عبدالهادی]]، [[در انتظار مهدی موعود (کتاب)|در انتظار مهدی موعود]]، ص ۷۴-۷۶.</ref> و این [[آماده‌سازی]] می‌‌تواند از راه [[سیاسی]] و حتی [[قیام]] مسلحانه باشد<ref>ر.ک. [[عبدالهادی فضلی|فضلی، عبدالهادی]]، [[در انتظار مهدی موعود (کتاب)|در انتظار مهدی موعود]]، ص ۷۴-۷۶.</ref>. | ||
*[[انتظار]]، یعنی حرکت و عمل کردن برای هدفی [[ارزشمند]] و یقیناً با بی‌هدفی و سکون و [[انزوا]] و [[تن پروری]] [[سازگاری]] ندارد و عمل جزء لا ینفک معنای [[انتظار]] است؛ چنانکه در [[روایات]]<ref>{{متن حدیث|"أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِی انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، انْتِظَارُ الْفَرْجِ مِنْ أَعْظَمِ الْعَمَلِ"}} (کمال الدین، ج ۲، باب ۵۵، ح۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲.</ref>، [[انتظار]] را [[برترین]] [[اعمال]] نامیده اند<ref>ر.ک. [[مجید حیدری‌نیک|حیدری‌نیک، مجید]]، [[نگاهی دوباره به انتظار (کتاب)|نگاهی دوباره به انتظار]]، ص ۱۶و۲۲؛ [[محبوب شفائی|شفائی، محبوب]]، [[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]، ص ۴۵؛[[محمد مهدی آصفی|آصفی، محمد مهدی]]، [[انتظار پویا (کتاب)|انتظار پویا]]، ص ۲۵.</ref>. حتی [[پیامبران]] هم با تلاش عملی خودشان به نوعی مقدمۀ [[انتظار ظهور]] را معنا کرده‌اند. به عنوان مثال [[پیامبر]]{{صل}} در این باره فرموده‌اند<ref> کشف الغمة، إربلی، ج۳، ص۲۷۱: {{متن حدیث|"لَا یذْهَبُ الدنْیا حَتی یبْعَثَ اللهُ رَجُلًا مِنْ أَهْلِ بَیتِی یوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِی وَ اسْمُ أَبِیهِ اسْمَ أَبِی یمْلَؤُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا کمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً"}}</ref>: «[[عمر]] [[دنیا]] به پایان نمی‌رسد تا این که [[خداوند]] مردی از [[اهل بیت]] من برانگیزد که نامش نام من و نام پدرش نام [[پدر]] من است. او [[دنیا]] را پر از [[عدل و داد]] نماید چنان که از [[ظلم و جور]] پر شده باشد».<ref>ر.ک. [[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۱۷.</ref> | *[[انتظار]]، یعنی حرکت و عمل کردن برای هدفی [[ارزشمند]] و یقیناً با بی‌هدفی و سکون و [[انزوا]] و [[تن پروری]] [[سازگاری]] ندارد و عمل جزء لا ینفک معنای [[انتظار]] است؛ چنانکه در [[روایات]]<ref>{{متن حدیث|"أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِی انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، انْتِظَارُ الْفَرْجِ مِنْ أَعْظَمِ الْعَمَلِ"}} (کمال الدین، ج ۲، باب ۵۵، ح۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲.</ref>، [[انتظار]] را [[برترین]] [[اعمال]] نامیده اند<ref>ر.ک. [[مجید حیدری‌نیک|حیدری‌نیک، مجید]]، [[نگاهی دوباره به انتظار (کتاب)|نگاهی دوباره به انتظار]]، ص ۱۶و۲۲؛ [[محبوب شفائی|شفائی، محبوب]]، [[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]، ص ۴۵؛[[محمد مهدی آصفی|آصفی، محمد مهدی]]، [[انتظار پویا (کتاب)|انتظار پویا]]، ص ۲۵.</ref>. حتی [[پیامبران]] هم با تلاش عملی خودشان به نوعی مقدمۀ [[انتظار ظهور]] را معنا کرده‌اند. به عنوان مثال [[پیامبر]]{{صل}} در این باره فرموده‌اند<ref> کشف الغمة، إربلی، ج۳، ص۲۷۱: {{متن حدیث|"لَا یذْهَبُ الدنْیا حَتی یبْعَثَ اللهُ رَجُلًا مِنْ أَهْلِ بَیتِی یوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِی وَ اسْمُ أَبِیهِ اسْمَ أَبِی یمْلَؤُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا کمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً"}}</ref>: «[[عمر]] [[دنیا]] به پایان نمی‌رسد تا این که [[خداوند]] مردی از [[اهل بیت]] من برانگیزد که نامش نام من و نام پدرش نام [[پدر]] من است. او [[دنیا]] را پر از [[عدل و داد]] نماید چنان که از [[ظلم و جور]] پر شده باشد».<ref>ر.ک. [[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۱۷.</ref> | ||
*[[انتظار]] کیفیتی [[روحی]] است که موجب به وجود آمدن حالت [[آمادگی]] برای [[انسان‌ها]] به آنچه [[انتظار]] دارند میشود و [[انسان]] را از | *[[انتظار]] کیفیتی [[روحی]] است که موجب به وجود آمدن حالت [[آمادگی]] برای [[انسان‌ها]] به آنچه [[انتظار]] دارند میشود و [[انسان]] را از [[یأس]] و [[ناامیدی]] که مایۀ ممات [[انسان]] است [[نجات]] میدهد<ref>ر.ک. [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۸۳؛ [[معصوم علی قنبری|قنبری، معصوم علی]]، [[بررسی مسأله انتظار ادله فوائد و نقش آن (مقاله)|بررسی مسأله انتظار ادله فوائد و نقش آن]]، ص ۸۴ و ۸۵؛ [[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری‌زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۶۳، ۶۴؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۰؛ [[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۵۲۷؛ [[پژوهشگران مسجد جمکران]]، [[آیین انتظار (کتاب)|آیین انتظار]]، ص ۱۹۹-۲۰۰؛ [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج (مقاله)|انتظار فرج]]، صفحه؟؟؟</ref>؛ زیرا مفهوم اصلی [[انتظار]]، از یک اصل کلی [[اسلامی]] و [[قرآنی]]، یعنی "[[حرمت]] [[یأس از روح الله]]" گرفته میشود. بدین‌سان که [[مؤمن]] به وسیلۀ مفهوم [[انتظار]] هرگز و در هیچ شرایطی [[امید]] خویش را از دست نداده و [[تسلیم]] [[یأس]] و [[ناامیدی]] و بیهوده‌گرایی نمی‌شود<ref>ر.ک. [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ (کتاب)|قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ]]، ص ۱۴؛ [[چلچراغ حکمت ج۱۰ (کتاب)|چلچراغ حکمت ج۱۰]]، ص۳۶، ۳۷؛ [[بهروز محمدی منفرد|محمدی منفرد، بهروز]]، [[چلچراغ حکمت ج۱۰ (کتاب)|چلچراغ حکمت ج۱۰]]، ص۳۶، ۳۷</ref>. به عبارتی دیگر [[انتظار]] حالتی است [[نفسانی]] که [[آمادگی]] برای آنچه انتظارش را می‌کشیم، از آن بر می‌آید و ضد آن [[یأس]] و [[ناامیدی]] است، پس هر [[قدر]] [[انتظار]] شدیدتر باشد، [[آمادگی]] و مهیا شدن قوی‌تر خواهد بود<ref>ر.ک. [[سید محمد تقی موسوی اصفهانی| موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان]]، ص ۹۳ ـ ۹۴.</ref>. | ||
*[[انتظار فرج]] یعنی، [[انتظار]] [[حاکمیت قرآن]] و [[اسلام]]<ref>ر.ک. [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص۹۵-۹۶.</ref>، یعنی [[انتظار]] برای برآورده شدن [[هدف]] و مقصود نهایی و خدایی، یعنی رسیدن [[انسان]] به یک [[زندگی]] عادلانه تحت [[رهبری]] و [[زعامت]] [[حضرت مهدی]]{{ع}}<ref>ر.ک. [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ غیبت کبری (کتاب)|تاریخ غیبت کبری]]، ص۳۵۴، ۳۵۵.</ref>، یعنی [[راضی]] و قانع نبودن [[انسان]] به وضع موجود<ref>ر.ک. [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص۹۵-۹۶؛ [[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۳۰.</ref>. البته معنای [[انتظار فرج]] فقط در [[انتظار]] برای [[ظهور]] [[حضرت]] خلاصه نمی‌شود، بلکه مصادیق مختلفی دارد. به طور کلی میتوان گفت [[انتظار فرج]] یعنی باز شدن تمام بن بست‌ها، چرا که وقتی [[عاقبت]] زندگیِ [[انسان]]، در مقابله با این همه حرکت ظالمانه و ستمگرانه، ختم به [[گشایش]] میشود، در بن‌بست‌های جاری [[زندگی]] هم همین [[گشایش]] وجود دارد<ref>ر.ک. [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص۹۵-۹۶.</ref>. | *[[انتظار فرج]] یعنی، [[انتظار]] [[حاکمیت قرآن]] و [[اسلام]]<ref>ر.ک. [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص۹۵-۹۶.</ref>، یعنی [[انتظار]] برای برآورده شدن [[هدف]] و مقصود نهایی و خدایی، یعنی رسیدن [[انسان]] به یک [[زندگی]] عادلانه تحت [[رهبری]] و [[زعامت]] [[حضرت مهدی]]{{ع}}<ref>ر.ک. [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ غیبت کبری (کتاب)|تاریخ غیبت کبری]]، ص۳۵۴، ۳۵۵.</ref>، یعنی [[راضی]] و قانع نبودن [[انسان]] به وضع موجود<ref>ر.ک. [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص۹۵-۹۶؛ [[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۳۰.</ref>. البته معنای [[انتظار فرج]] فقط در [[انتظار]] برای [[ظهور]] [[حضرت]] خلاصه نمی‌شود، بلکه مصادیق مختلفی دارد. به طور کلی میتوان گفت [[انتظار فرج]] یعنی باز شدن تمام بن بست‌ها، چرا که وقتی [[عاقبت]] زندگیِ [[انسان]]، در مقابله با این همه حرکت ظالمانه و ستمگرانه، ختم به [[گشایش]] میشود، در بن‌بست‌های جاری [[زندگی]] هم همین [[گشایش]] وجود دارد<ref>ر.ک. [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص۹۵-۹۶.</ref>. | ||
*[[انتظار]]، تمنا و [[آرزو]] نیست، به طوری که روشی برای رسیدن به آن وجود نداشته باشد و در حد یک [[آرزو]] باقی بماند؛ مثلا یک کشاورز بدون تلاش و کشت و کار، [[آرزو]] میکند محصول فراوانی به دست بیاورد. این را [[انتظار]] نمی‌گویند. چنانکه در مسئلۀ [[انتظار ظهور]] [[حضرت]] با اعراض از [[کتاب خدا]] و [[سنت انبیا]] نمی‌توان به محصولی رسید و این امر در حد [[آرزو]] باقی می‌‌ماند<ref>ر.ک. [[سید محسن خرازی|خرازی، سید محسن]]، [[انتظار ریشه اصلاحات فردی و اجتماعی (مقاله)|انتظار ریشه اصلاحات فردی و اجتماعی]].</ref>. | *[[انتظار]]، تمنا و [[آرزو]] نیست، به طوری که روشی برای رسیدن به آن وجود نداشته باشد و در حد یک [[آرزو]] باقی بماند؛ مثلا یک کشاورز بدون تلاش و کشت و کار، [[آرزو]] میکند محصول فراوانی به دست بیاورد. این را [[انتظار]] نمی‌گویند. چنانکه در مسئلۀ [[انتظار ظهور]] [[حضرت]] با اعراض از [[کتاب خدا]] و [[سنت انبیا]] نمی‌توان به محصولی رسید و این امر در حد [[آرزو]] باقی می‌‌ماند<ref>ر.ک. [[سید محسن خرازی|خرازی، سید محسن]]، [[انتظار ریشه اصلاحات فردی و اجتماعی (مقاله)|انتظار ریشه اصلاحات فردی و اجتماعی]].</ref>. | ||
| خط ۳۲: | خط ۸۰: | ||
*[[انتظار فرج]] هم [[برترین]] [[عبادات]] است<ref>{{متن حدیث|أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۵.</ref>، هم [[برترین]] [[اعمال]]<ref>{{متن حدیث|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}؛ | *[[انتظار فرج]] هم [[برترین]] [[عبادات]] است<ref>{{متن حدیث|أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۵.</ref>، هم [[برترین]] [[اعمال]]<ref>{{متن حدیث|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}؛ | ||
بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۸.</ref> و هم محبوب‌ترین [[اعمال]]<ref>{{متن حدیث|أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}بحارالأنوار، ج۱۰، ص۹۴.</ref>. | بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۸.</ref> و هم محبوب‌ترین [[اعمال]]<ref>{{متن حدیث|أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}بحارالأنوار، ج۱۰، ص۹۴.</ref>. | ||
*[[امام رضا]]{{ع}} می‌فرمایند: [[منتظران]] باید [[انتظار]] خود را با [[صبر]]، [[معاشرت نیکو]]، [[حسن]] همجواری، [[ترویج]] معروف، | *[[امام رضا]]{{ع}} می‌فرمایند: [[منتظران]] باید [[انتظار]] خود را با [[صبر]]، [[معاشرت نیکو]]، [[حسن]] همجواری، [[ترویج]] معروف، خودداری از اذیت دیگران، [[گشاده‌رویی]]، [[پندپذیری]] و [[رحمت]] برای [[مؤمنان]] همراه نمایند <ref>{{متن حدیث|انْتِظَارَ الْفَرَجِ بِالصَّبْرِ وَ حُسْنَ الصُّحْبَةِ وَ حُسْنَ الْجِوَارِ وَ بَذْلَ الْمَعْرُوفِ وَ كَفَّ الْأَذَى وَ بَسْطَ الْوَجْهِ وَ النَّصِيحَةَ وَ الرَّحْمَةَ لِلْمُؤْمِنِينَ}}؛ بحارالأنوار، ج۱۰، ص۳۶۱.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|وظایف امت نسبت به قرآن و عترت]]، ص ۱۰۵.</ref>. | ||
*[[رهبر]] معظم [[انقلاب]] میفرماید: [[انتظار]]، یک عمل است، بی‌عملی نیست. نباید [[اشتباه]] کرد، [[خیال]] کرد که [[انتظار]] یعنی اینکه دست روی دست بگذاریم و [[منتظر]] بمانیم تا یک کاری بشود<ref>بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه شعبان ۲۹/۶/۱۳۸۴.</ref>. [[انتظار]] یعنی قانع نشدن، قبول نکردن وضع موجودِ [[زندگی]] [[انسان]] و تلاش برای [[رسیدن به وضع مطلوب]]. [[انتظار]] به معنای این است که ما باید خود را برای [[سربازی امام زمان]] آماده کنیم. [[سربازی امام زمان]]، کار آسانی نیست<ref>همان، ۳۰/۷/۱۳۸۱.</ref>. ما آن وقتی می‌توانیم حقیقتاً [[منتظر]] به حساب بیاییم که زمینه را آماده کنیم. برای [[ظهور]] [[مهدی موعود]] زمینه باید آماده بشود؛ و آن عبارت از عمل کردن به [[احکام اسلامی]] و [[حاکمیت قرآن]] و [[اسلام]] است<ref>بیانات رهبر معظم انقلاب در اجتماع بزرگ مردم قم، ۳۰/۱۱/۱۳۷۰.</ref>. ما به [[زمان ظهور امام زمان]]{{ع}}، این [[محبوب]] [[حقیقی]] [[انسان‌ها]] نزدیک شده‌ایم؛ زیرا معرفت‌ها [[پیشرفت]] کرده است<ref>در جشن بزرگ منتظران ظهور هم‌زمان با هفته بسیج و روز ولادت حضرت مهدی{{ع}} ۳/۹/۱۳۷۸.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|وظایف امت نسبت به قرآن و عترت]]، ص ۱۰۶.</ref>. | *[[رهبر]] معظم [[انقلاب]] میفرماید: [[انتظار]]، یک عمل است، بی‌عملی نیست. نباید [[اشتباه]] کرد، [[خیال]] کرد که [[انتظار]] یعنی اینکه دست روی دست بگذاریم و [[منتظر]] بمانیم تا یک کاری بشود<ref>بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه شعبان ۲۹/۶/۱۳۸۴.</ref>. [[انتظار]] یعنی قانع نشدن، قبول نکردن وضع موجودِ [[زندگی]] [[انسان]] و تلاش برای [[رسیدن به وضع مطلوب]]. [[انتظار]] به معنای این است که ما باید خود را برای [[سربازی امام زمان]] آماده کنیم. [[سربازی امام زمان]]، کار آسانی نیست<ref>همان، ۳۰/۷/۱۳۸۱.</ref>. ما آن وقتی می‌توانیم حقیقتاً [[منتظر]] به حساب بیاییم که زمینه را آماده کنیم. برای [[ظهور]] [[مهدی موعود]] زمینه باید آماده بشود؛ و آن عبارت از عمل کردن به [[احکام اسلامی]] و [[حاکمیت قرآن]] و [[اسلام]] است<ref>بیانات رهبر معظم انقلاب در اجتماع بزرگ مردم قم، ۳۰/۱۱/۱۳۷۰.</ref>. ما به [[زمان ظهور امام زمان]]{{ع}}، این [[محبوب]] [[حقیقی]] [[انسان‌ها]] نزدیک شده‌ایم؛ زیرا معرفت‌ها [[پیشرفت]] کرده است<ref>در جشن بزرگ منتظران ظهور هم‌زمان با هفته بسیج و روز ولادت حضرت مهدی{{ع}} ۳/۹/۱۳۷۸.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|وظایف امت نسبت به قرآن و عترت]]، ص ۱۰۶.</ref>. | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
| خط ۴۴: | خط ۹۲: | ||
==انتظار در درسنامه امام شناسی== | ==انتظار در درسنامه امام شناسی== | ||
*مهمترین [[وظیفه مسلمانان]] و [[مؤمنان]] در عصر [[غیبت امام زمان]]{{ع}}، [[انتظار فرج]] است. [[انتظار]]، در لغت به معنای ترقب و توقع چیزی را چشم داشتن و نیز، به معنای [[چشم به راه]] داشتن به کار رفته است و در اصطلاح، به معنای [[گشایش]] در [[مشکلات]] با [[چشم به راه]] آمدن فردایی بس روشن و [[امید بخش]] به کار می‌رود. | *مهمترین [[وظیفه مسلمانان]] و [[مؤمنان]] در عصر [[غیبت امام زمان]]{{ع}}، [[انتظار فرج]] است. [[انتظار]]، در لغت به معنای ترقب و توقع چیزی را چشم داشتن و نیز، به معنای [[چشم به راه]] داشتن به کار رفته است و در اصطلاح، به معنای [[گشایش]] در [[مشکلات]] با [[چشم به راه]] آمدن فردایی بس روشن و [[امید بخش]] به کار می‌رود. | ||
*مفهوم [[انتظار فرج]]، دو کاربرد دارد: یکی [[انتظار فرج]] و [[گشایش]] به هر مشکل و دیگری [[انتظار فرج]] [[ولی الله الاعظم]] [[حضرت حجت بن الحسن]] العسکری{{ع}} است<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۴۲.</ref>. | *مفهوم [[انتظار فرج]]، دو کاربرد دارد: یکی [[انتظار فرج]] و [[گشایش]] به هر مشکل و دیگری [[انتظار فرج]] [[ولی الله الاعظم]] [[حضرت حجت بن الحسن]] العسکری{{ع}} است<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۴۲.</ref>. | ||
*به دیگر سخن، [[انتظار فرج]]، خود [[فرج]] است: {{متن حدیث|انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَجِ}}<ref>طبرسی، الاحتجاج، ص۱۷۳؛ بحارالأنوار، ج۳، ص۳۸۷.</ref>. [[انتظار فرج]]، نه به [[عصر غیبت]] و نه منحصر به [[فرج]] [[امام عصر]]{{ع}} منحصر است، بلکه هر عملی را در بر میگیرد. [[اهل بیت]]{{عم}} برجسته‌ترین مصداق این عنوان کلی را، [[انتظار فرج]] وجود [[مبارک]] [[ولی عصر]]{{ع}} دانسته‌اند؛ چرا که برای انسان‌های [[مؤمن]]، [[ظهور]] آن [[حضرت]] [[گشایش]] [[حقیقی]] است. | *به دیگر سخن، [[انتظار فرج]]، خود [[فرج]] است: {{متن حدیث|انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَجِ}}<ref>طبرسی، الاحتجاج، ص۱۷۳؛ بحارالأنوار، ج۳، ص۳۸۷.</ref>. [[انتظار فرج]]، نه به [[عصر غیبت]] و نه منحصر به [[فرج]] [[امام عصر]]{{ع}} منحصر است، بلکه هر عملی را در بر میگیرد. [[اهل بیت]]{{عم}} برجسته‌ترین مصداق این عنوان کلی را، [[انتظار فرج]] وجود [[مبارک]] [[ولی عصر]]{{ع}} دانسته‌اند؛ چرا که برای انسان‌های [[مؤمن]]، [[ظهور]] آن [[حضرت]] [[گشایش]] [[حقیقی]] است. | ||
*[[امام صادق]]{{ع}} میفرماید: "[[منتظر فرج]] باشید و از [[خدا]] [[ناامید]] نباشید. به [[درستی]] که [[انتظار فرج]]، [[بهترین]] [[اعمال]] است"<ref>{{متن حدیث|انْتَظَرُوا الْفَرَجَ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}؛ بحارالأنوار، ج۱۰، ص۹۴.</ref>. | *[[امام صادق]]{{ع}} میفرماید: "[[منتظر فرج]] باشید و از [[خدا]] [[ناامید]] نباشید. به [[درستی]] که [[انتظار فرج]]، [[بهترین]] [[اعمال]] است"<ref>{{متن حدیث|انْتَظَرُوا الْفَرَجَ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}؛ بحارالأنوار، ج۱۰، ص۹۴.</ref>. | ||
*در مفهوم [[انتظار فرج]]، عمل بودن [[انتظار]] نهفته است و بر پایه [[روایات]]، [[انتظار فرج]] یک عمل است {{متن حدیث|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}<ref>بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۸.</ref> آن هم یک عملی جهادی: {{متن حدیث|أَفْضَلُ جِهَادِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}<ref>بحارالأنوار، ج۷۴، ص۱۴۱.</ref>. آنکه خویش را خواهان [[ظهور]] [[حضرت ولی عصر]]{{ع}} می‌داند و [[امید]] [[اصلاح]] امور را از آن [[حضرت]] دارد، ولی خود اهل [[جهاد]] نیست، [[سخن]] به گزاف گفته و در [[حقیقت]]، نه [[منتظر]]، که منزوی از ایشان است؛ زیرا در [[انتظار]] [[گشایش]] رایگان دشواری‌ها به دست [[امام عصر]]{{ع}} است و میخواهد که در این مسیر، دچار هیچ رنجی و متحمل هیچ هزینه‌ای نگردد، در حالی که [[انتظار حقیقی]] [[ظهور]] آن [[حضرت]] به معنای [[آماده‌سازی]] عِدّه و عُدّه در همه زمینه‌ها، از جمله مسائل نظامی‌و [[جهاد]] در راه خداست<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۴۳-۲۴۴.</ref>. | *در مفهوم [[انتظار فرج]]، عمل بودن [[انتظار]] نهفته است و بر پایه [[روایات]]، [[انتظار فرج]] یک عمل است {{متن حدیث|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}<ref>بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۸.</ref> آن هم یک عملی جهادی: {{متن حدیث|أَفْضَلُ جِهَادِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}<ref>بحارالأنوار، ج۷۴، ص۱۴۱.</ref>. آنکه خویش را خواهان [[ظهور]] [[حضرت ولی عصر]]{{ع}} می‌داند و [[امید]] [[اصلاح]] امور را از آن [[حضرت]] دارد، ولی خود اهل [[جهاد]] نیست، [[سخن]] به گزاف گفته و در [[حقیقت]]، نه [[منتظر]]، که منزوی از ایشان است؛ زیرا در [[انتظار]] [[گشایش]] رایگان دشواری‌ها به دست [[امام عصر]]{{ع}} است و میخواهد که در این مسیر، دچار هیچ رنجی و متحمل هیچ هزینه‌ای نگردد، در حالی که [[انتظار حقیقی]] [[ظهور]] آن [[حضرت]] به معنای [[آماده‌سازی]] عِدّه و عُدّه در همه زمینه‌ها، از جمله مسائل نظامی‌و [[جهاد]] در راه خداست<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۴۳-۲۴۴.</ref>. | ||
*به [[یقین]]، آن [[حضرت]] [[پس از ظهور]]، با [[جنگ]] رو‌به‌رو خواهد بود. پس کسانی توان یاری‌اش را خواهند داشت که کار آزموده این میدان باشند و اگر کسی اهل [[کارزار]] نباشد، کار او زار است. | *به [[یقین]]، آن [[حضرت]] [[پس از ظهور]]، با [[جنگ]] رو‌به‌رو خواهد بود. پس کسانی توان یاری‌اش را خواهند داشت که کار آزموده این میدان باشند و اگر کسی اهل [[کارزار]] نباشد، کار او زار است. | ||
*در عرصه [[جهاد علمی]]، مسلح شدن به [[سلاح]] قلم و تیغ سخن و در عرصه عملی [[تجهیز]] به اسلحه رزم و [[آموختن]] شیوه‌های نوین آن، لازمِ [[انتظار حقیقی]] است. آنکه میان این دو عرصه جمع کند و به [[سلاح]] مناسب هر یک مسلح شود، به [[اجر]] هر دو [[جهاد]] می‌رسد. البته بخش مهم [[پیروزی]] آن [[حضرت]] در گرو [[رشد]] [[فرهنگی]] [[جامعه بشری]] است. | *در عرصه [[جهاد علمی]]، مسلح شدن به [[سلاح]] قلم و تیغ سخن و در عرصه عملی [[تجهیز]] به اسلحه رزم و [[آموختن]] شیوه‌های نوین آن، لازمِ [[انتظار حقیقی]] است. آنکه میان این دو عرصه جمع کند و به [[سلاح]] مناسب هر یک مسلح شود، به [[اجر]] هر دو [[جهاد]] می‌رسد. البته بخش مهم [[پیروزی]] آن [[حضرت]] در گرو [[رشد]] [[فرهنگی]] [[جامعه بشری]] است. | ||
*آنکه [[باور]] دارد که هیچ تلاشی برای [[اصلاح]] امور در [[غیبت]] [[ولیّ خدا]]، ثمربخش نیست، هرگز برای [[مبارزه]] با [[طاغوتیان]] و [[مقاومت]] در برابر دشواری‌ها، انگیزه‌ای نخواهد داشت، ولی آنان که [[دل]] به [[انتظار راستین]] سپرده و قلبشان از [[امید به ظهور]] امامشان پر است و میدانند که دیر یا زود، [[صالحان]]، [[حاکمان]] [[زمین]] خواهند بود و [[حق]] به صاحبانش باز می‌گردد و با محو [[ستم]] و [[بیداد]] [[امر]] [[جامعه]] [[اصلاح]] و سامان می‌پذیرد، برای رسیدن به چنین جامعه‌ای خویشتن را [[اصلاح]] خواهند کرد و در [[اصلاح جامعه]] خود نیز میکوشند، تا زمینه ایجاد و تشکیل آن [[دولت کریمه]] را فراهم آورند<ref>امام مهدی موجود موعود، ص۱۸۴.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۴۴.</ref>. | *آنکه [[باور]] دارد که هیچ تلاشی برای [[اصلاح]] امور در [[غیبت]] [[ولیّ خدا]]، ثمربخش نیست، هرگز برای [[مبارزه]] با [[طاغوتیان]] و [[مقاومت]] در برابر دشواری‌ها، انگیزه‌ای نخواهد داشت، ولی آنان که [[دل]] به [[انتظار راستین]] سپرده و قلبشان از [[امید به ظهور]] امامشان پر است و میدانند که دیر یا زود، [[صالحان]]، [[حاکمان]] [[زمین]] خواهند بود و [[حق]] به صاحبانش باز می‌گردد و با محو [[ستم]] و [[بیداد]] [[امر]] [[جامعه]] [[اصلاح]] و سامان می‌پذیرد، برای رسیدن به چنین جامعه‌ای خویشتن را [[اصلاح]] خواهند کرد و در [[اصلاح جامعه]] خود نیز میکوشند، تا زمینه ایجاد و تشکیل آن [[دولت کریمه]] را فراهم آورند<ref>امام مهدی موجود موعود، ص۱۸۴.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۴۴.</ref>. | ||
*[[حقیقت انتظار]]، پنج عنصر دارد: | *[[حقیقت انتظار]]، پنج عنصر دارد: | ||
#[[اعتراض به وضع موجود]] و قانع نشدن به داشته‌ها در [[دعای افتتاح]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|اللَّهُمَ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا وَ شِدَّةَ الزَّمَانِ عَلَيْنَا وَ وُقُوعَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الْأَعْدَاءِ عَلَيْنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا}}<ref>کمال‌الدین و تمام‌النعمة، ج۲، ص۵۱۴.</ref>. | #[[اعتراض به وضع موجود]] و قانع نشدن به داشته‌ها در [[دعای افتتاح]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|اللَّهُمَ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا وَ شِدَّةَ الزَّمَانِ عَلَيْنَا وَ وُقُوعَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الْأَعْدَاءِ عَلَيْنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا}}<ref>کمال‌الدین و تمام‌النعمة، ج۲، ص۵۱۴.</ref>. | ||
| خط ۵۶: | خط ۱۰۴: | ||
#[[اعتقاد و امید به تحقق وضع مطلوب]] و اینکه [[عدالت]] حداکثری، شدنی و [[حقیقت]] [[ظهور نزدیک است]] در [[دعای عهد]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|اللَّهُمَ اكْشِفْ هَذِهِ الْغُمَّةَ عَنِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَ عَجِّلْ لَنَا ظُهُورَهُ إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا وَنَرَاهُ قَرِيبًا}}<ref>بحارالأنوار، ج۵۳، ص۹۶.</ref>. | #[[اعتقاد و امید به تحقق وضع مطلوب]] و اینکه [[عدالت]] حداکثری، شدنی و [[حقیقت]] [[ظهور نزدیک است]] در [[دعای عهد]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|اللَّهُمَ اكْشِفْ هَذِهِ الْغُمَّةَ عَنِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَ عَجِّلْ لَنَا ظُهُورَهُ إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا وَنَرَاهُ قَرِيبًا}}<ref>بحارالأنوار، ج۵۳، ص۹۶.</ref>. | ||
#[[اشتیاق]] به تحقق وضع مطلوب و حالت [[عشق]] و شور در [[انتظار]] [[موعود]]، که راه دست‌یافتن به آن، رعایت [[تقوا]] و [[تخلق]] به [[اخلاق الهی]] و [[ارتباط]] مستمر با [[امام زمان]] از راه [[ادعیه]] است. | #[[اشتیاق]] به تحقق وضع مطلوب و حالت [[عشق]] و شور در [[انتظار]] [[موعود]]، که راه دست‌یافتن به آن، رعایت [[تقوا]] و [[تخلق]] به [[اخلاق الهی]] و [[ارتباط]] مستمر با [[امام زمان]] از راه [[ادعیه]] است. | ||
#[[اقدام برای تحقق وضع مطلوب]] که نشان‌دهنده صدقی در ادعای [[انتظار]] است<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۴۴-۲۴۵.</ref>. | #[[اقدام برای تحقق وضع مطلوب]] که نشان‌دهنده صدقی در ادعای [[انتظار]] است<ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۴۴-۲۴۵.</ref>. | ||
==چیستی [[انتظار]]== | |||
*یکی از مهم ترین و پرارزش ترین [[وظایف]] و [[تکالیف]] [[شیعه]] در [[عصر غیبت]] [[موعود]] [[جهان]] مسألۀ [[انتظار]] است<ref>ر.ک: [[علی رضا رجالی تهرانی|رجالی تهرانی، علی رضا]]، [[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص ۲۴۰ ـ ۲۴۲.</ref>. کلمه "[[انتظار]]" مصدر ثلاثی مزید از ماده "نظر" است<ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۱۱۷.</ref>. این واژه و مشتقات آن در منابع لغت به معنای چشم داشت پیدا کردن<ref>المنجد، ج ۲، ص ۱۹۵۸؛ دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، کلمه انتظار؛ ابن منظور، لسان العرب، ج ۵، ص ۲۱۹؛ فرهنگ فارسی معین، کلمه انتظار؛ ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]] ۵، ج۲، ص۲۴۱ ـ ۲۴۲؛ [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۲۱؛ [[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۱۰۰ـ ۱۰۱؛ [[محمد صادق ربانی خوراسگانی|ربانی خوراسگانی، محمد صادق]]، [[بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر (کتاب)|بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر]]، ص ۱۹؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۸۸ـ ۱۸۹؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۵۲۷؛ [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص ۲۲؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۰؛ [[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی، ابراهیم]]، [[چشم به راه (کتاب)|چشم به راه]]، ص۴۳؛ [[علی قائمی|قائمی، علی]]، [[نگاهی به مسأله انتظار (کتاب)|نگاهی به مسأله انتظار]]، ص۱۳ـ ۱۴؛ صالح‌نیا، یحیی؛ تنها بر فراز، ص ۸۳؛ فروهی، ناصر، انتظار فرج، صفحه؟؟؟</ref> و چشم به راه بودن آینده‌ای مطلوب است<ref>ر.ک: دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، ذیل کلمه انتظار؛ معین، محمد، فرهنگ فارسی، ذیل کلمه انتظار؛ ابن منظور، لسان العرب، ج ۵، ص ۲۱۹؛ جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ج۹، ص۳۵۵، ۳۵۷؛ [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]] ۵، ج۲، ص۲۴۱ ـ ۲۴۲؛ [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۲۱؛ [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۲۷؛ [[محمد صادق ربانی خوراسگانی|ربانی خوراسگانی، محمد صادق]]، [[بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر (کتاب)|بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر]]، ص ۱۹؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۸۸ـ ۱۸۹؛ [[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌پور|حائری‌پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۱۳۶ ـ ۱۳۷؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۵۲۷؛ پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، آیین انتظار، ص ۱۹۹ـ۲۰۰؛ [[مجید حیدری‌نیک|حیدری‌نیک، مجید]]، [[نگاهی دوباره به انتظار (کتاب)|نگاهی دوباره به انتظار]]، ص ۱۶، ۲۲؛ [[محبوب شفائی|شفائی، محبوب]]، [[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]، ص ۴۵؛ [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص ۲۲؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۰؛ [[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی، ابراهیم]]، [[چشم به راه (کتاب)|چشم به راه]]، ص۴۳؛ [[علی قائمی|قائمی، علی]]، [[نگاهی به مسأله انتظار (کتاب)|نگاهی به مسأله انتظار]]، ص۱۳ـ ۱۴. </ref>. عصارۀ عنوان [[انتظار]] که به صورت صفت مشبهه است یعنی [[ثبات]] و دوام داشتن در هر موضوعی<ref>ر.ک جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ج۹، ص۳۵۵، ۳۵۷.</ref>. | |||
*اما در اصطلاح، [[علما]] و محققینِ [[شیعه]]، [[انتظار]] را به معانی مختلفی معنا کرده‌اند منتها باید توجه داشت معنای [[انتظار]] با توصیف حاصل نمی‌شود؛ اگر کسی هیچ گاه حالت [[انتظار]] را نچشیده باشد، با توصیف و توضیح، نمی‌توان معنای [[انتظار]] را برایش روشن کرد. حتی ممکن است توضیحات زیاد، باعث ابهام بیشتر در مفهوم آن شود. در واقع معنای [[انتظار]] یک حالت وجدانی است مثل مسافر عزیزی که شخص برای آمدنش [[انتظار]] وی را میکشد، بدین ترتیب برای یادآوری مفهوم [[انتظار]]، یک سری [[نشانه‌ها]] به مخاطب میدهیم تا حال [[انتظار]] خود را به یاد آورد و یا اگر در حال [[انتظار]] است آن حالت را به او تذکر میدهیم تا معنای [[انتظار]] برایش روشن شود<ref>ر.ک: [[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۰ (کتاب)|انتظار فرج]]، ص ۲۷.</ref>. | |||
==معانی اصطلاحی [[انتظار]]== | |||
===انتظار عام و خاص=== | |||
[[انتظار]] واژه‌ای [[عربی]]، از ریشه «نظر» و در لغت به‌معنای چشم‌به‌راه‌بودن است. در اصطلاح اسلامیِ [[انتظار]]، باید دو نکته مهم را در نظر گرفت: | |||
مفهوم [[انتظار]] به دو معنای [[عام و خاص]] استفاده میشود. در معنای عام، [[انتظار]] کشیدن برای مطلق [[گشایش]] و [[فرج]] مقصود است و در معنای خاص، به [[انتظار]] کشیدن برای [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} یا [[زمینه‌سازی برای ظهور]] ایشان اطلاق میشود. با توجه این نکته به این نتیجه می‌رسیم که [[انتظار فرج]] یک مفهوم بسیار وسیع و گسترده‌ای است که یک مصداق از آن در دوران کنونی [[انتظار مهدی]] [[موعود]]{{ع}} است که با [[برپایی حکومت]] عدلِ جهانی، بساط [[طاغوت]] و [[ظلم]] و ستم را برمی‌چیند؛ این [[انتظار]] فرجِ نهایی است و باید برای آن [[زمینه‌سازی]] کرد. اما [[انتظار فرج]] مصداق‌های دیگری نیز دارد؛ وقتی گفته میشود [[منتظر فرج]] باشید، تنها منظور این نیست که [[منتظر فرج]] نهایی باشید، بلکه یعنی هر بن‌بست و مشکلی قابل گشودن و حل شدن است. فرد [[مسلمان]] با درس [[انتظار]]، می‌‌آموزد که هیچ بن‌بستی در [[زندگی]] [[بشر]] وجود ندارد که نشود آن را باز کرد و لازم باشد که [[انسان]] [[ناامید]] [[دست]] روی دست بگذارد و بنشیند و بگوید دیگر کاری نمی‌شود کرد؛ وقتی در نهایتِ زندگیِ [[انسان]]، در مقابله با این همه حرکت ظالمانه و ستمگرانه، خورشیدِ [[فرج]] [[ظهور]] خواهد کرد، پس در بن‌بست‌های جاری [[زندگی]] هم همین [[فرج]] متوقع و مورد [[انتظار]] است؛ این، درس [[انتظار واقعی]] به همه انسان‌هاست. | |||
===منشأ انتظار=== | |||
مفهوم [[انتظار]] ریشه در اصل کلیِ قرآنیِ «[[حرمت]] [[یأس]] از رَوح اللَّه»<ref>به‌معنای حرمت مأیوس شدن از گشایش و رحمت خداوند</ref> دارد و از این [[آیه]] گرفته شده است: {{متن قرآن|يَا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلَا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ...}}؛ «ای [[فرزندان]] من! بروید و از [[یوسف]] و برادرش خبر گیرید و از [[رحمت]] [[خداوند]] [[نومید]] نشوید.»..<ref>سوره یوسف، آیه 87.</ref><ref>برای آگاهی بیشتر ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ (کتاب)| قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ]]، ص۱۴؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)| پرسمان مهدویت]]، ص۱۵۹-۱۶۸</ref>. پس روحِ اصلی [[انتظار]]، [[امید به آینده]] و [[رسیدن به وضعیت مطلوب]] و ایده‌آل است؛ از طرفی انسانِ [[منتظر]] به هیچ وجه [[تسلیم]] وضعیت نامطلوب فعلی نمی‌شود و هر آن، برای رسیدن به وضعیت بهتر و [[گشایش]] در همه امور و بردشتن موانع، تلاش میکند؛ به عبارتی دیگر، [[انتظار]] حالتی [[نفسانی]] است که برای آنچه [[انسان]] انتظارش را میکشد و به دنبال آن است، [[آمادگی]] ایجاد میکند؛ ضد این حالت [[یأس]] و [[ناامیدی]] است؛ ازاین‌رو، هر [[قدر]] [[انتظار]] شدیدتر باشد، یعنی با [[امید]] و تلاش کامل همراه باشد، [[آمادگی]] قوی‌تر خواهد بود و [[انسان]] را از [[ناامیدی]] که مایۀ ممات [[انسان]] است [[نجات]] میدهد. بنابراین، [[انتظار]] را میتوان ترکیب‌یافته از دو عنصر دانست که دو روی یک سکه‌اند: نخست، [[ناامید]] نشدن و عدم [[پذیرفتن]] وضعیت نامطلوب فعلی و دوم، [[امید]] داشتن و تلاش در جهت [[گشایش]] [[مشکلات]] و رسیدن به وضعیت ایده‌آل و مطلوب؛ اوج و نقطه نهایی چنین انتظاری در فرجِ [[امام مهدی]]{{ع}} [[تجلی]] می‌یابد و معنا پیدا میکند. | |||
===وجدانی بودن [[انتظار]]=== | |||
[[انتظار]] همانندِ [[احساس]] [[خوشحالی]]، درد یا [[تشنگی]]، امری وجدانی است؛ یعنی نمی‌توان آن را توصیف کرد و توضیح داد. [[معنای انتظار]] فقط برای شخص [[منتظِر]]، روشن و آشکار است و اگر کسی هیچ‌گاه حالت [[انتظار]] را نچشیده باشد، با توصیف و توضیح، نمی‌توان [[معنای انتظار]] را برایش روشن کرد؛ تنها میتوان با مثالی [[یادآوری]] کرد که: آن زمانی که یکی از عزیزانت به [[سفر]] رفته بود و تو از او خبر نداشتی و گفته بود تا فلان موقع بر می‌گردم، آن حالِ وجدانی که قبل از آمدن او برایت ایجاد شده بود "[[انتظار]]" نام دارد<ref>ر.ک: [[سید محمد بنی هاشمی|بنی هاشمی، سید محمد]]، [[انتظار فرج (کتاب)|انتظار فرج]]، ص۲۷. </ref>. | |||
===انتظار از جنس عمل=== | |||
[[انتظار]] تنها یک حالت [[روحی]] و درونی نیست و صرفاً در تمنا، [[آرزو]] و چشم‌به‌راه‌بودن خلاصه نمی‌شود، بلکه از درون و بیرون سرایت میکند و حرکت و [[اقدام]] را می‌آفریند؛ اگر [[کشاورزی]] بدون [[کار و تلاش]] و کِشت، آرزوی محصول فراوانی را داشته باشد، این را [[انتظار]] نمی‌گویند. باید در جهت آن امری که انتظارش را می‌کشیم حرکت کرد و نهایت کوشش را در به دست آوردن آن انجام داد. [[انتظار]]، یعنی حرکت و عمل کردن برای هدفی [[ارزشمند]]؛ بی‌شک چنین معنایی با بی‌هدفی و سکون و [[انزوا]] و [[تن‌پروری]] [[سازگاری]] ندارد؛ بنابراین، عمل جزء جداناشدنی [[معنای انتظار]] است؛ در [[روایات]]، [[انتظار]] را [[برترین اعمال]] نامیده‌اند: [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِی انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}؛ «[[برترین]] آعمال [[امت]] من [[انتظار فرج]] از [[خدای متعال]] است»<ref>کمال الدین، ج ۲، باب ۵۵، ح۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲. </ref> و نیز [[امام سجاد]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|انْتِظَارُ الْفَرْجِ مِنْ أَعْظَمِ الْعَمَلِ}}؛ «[[انتظار فرج]] از [[برترین اعمال]] است». <ref> منتخب الأثر، ص۲۴۴ </ref>. | |||
===نتیجه=== | |||
به‌طورکلی [[انتظار فرج]] به مطلقِ [[انتظار]] کشیدن در برابر [[مشکلات]] و تلاش برای رفع آنها گفته میشود و در معنای خاص به [[زمینه‌سازی ظهور امام مهدی]]{{ع}} اطلاق میشود<ref>ر.ک: [[عبدالهادی فضلی|فضلی، عبدالهادی]]، [[در انتظار مهدی موعود (کتاب)| در انتظار مهدی موعود]]، ص۷۴-۷۶. </ref>. ذاتِ [[انتظار]]، [[امید]] به رسیدنِ [[آینده]] مطلوب و [[نفی]] وضعیت موجود است؛ [[نفی]] وضعیت موجود تنها در بعد نظر و [[فکر]] خلاصه نمی‌شود و با دست روی دست گذاشتن، [[آینده]] مطلوب از [[راه]] نمی‌رسد، بلکه [[انتظار]] پیوند عمیقی با عمل دارد و عمل، جزء جدانشدنی [[معنای انتظار]] است؛ بنابراین، انسانِ [[منتظر]] با [[امید]] کامل به رفع [[مشکلات]]، پیوسته با اقدام‌های سازنده خود، به دنبال رسیدن به آن وضع مطلوب، به‌ویژه [[زمینه‌سازی برای ظهور امام مهدی]]{{ع}}، در تلاش و کوشش است؛ زیرا [[فَرَج]] نهاییِ [[انسان]] با [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} اتفاق می‌افتد که سبب برچیده شدن ظلم‌و‌ستم‌ها، [[تبعیض‌ها]]، ناعدالتی‌ها و در نهایت، [[گشایش]] در همه [[شئون]] [[زندگی]] [[انسان]] خواهد بود<ref>ر.ک: [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج (مقاله)|انتظار فرج]]؛ [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص۱۱۷؛ [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص ۲۲؛ [[یحیی صالح‌نیا|صالح‌نیا، یحیی]]؛ [[تنها بر فراز (کتاب)|تنها بر فراز]]، ص 83؛ [[سید محسن خرازی|خرازی، سید محسن]]، [[انتظار ریشه اصلاحات فردی و اجتماعی (مقاله)| انتظار ریشه اصلاحات فردی و اجتماعی]]، [[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]، [[محمد مهدی حائری‌پور|حائری‌پور، محمد مهدی]]، [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۱۳۶ - ۱۳۷؛ [[محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان (کتاب)| تکالیف بندگان نسبت به امام زمان]]، ص۹۳، ۹۴؛ [[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، [[قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ (کتاب)| قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ]]، ص۱۴، ۱۵؛ [[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[جهت‌نما (کتاب)|جهت‌نما]]، ص۶۱، ۶۲؛ [[مجید حیدری نیک| حیدری نیک، مجید]]، [[نگاهی دوباره به انتظار (کتاب)| نگاهی دوباره به انتظار]]، ص۱۶، ۲۲؛ [[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار فرج (مقاله)|انتظار فرج]]؛ [[یحیی صالح‌نیا|صالح‌نیا، یحیی]]، [[تنها بر فراز (کتاب)|تنها بر فراز]]، ص۸۳؛ [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید]]، ج۲، ص۲۴۱، ۲۴۲؛ [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص۱۵۸-۱۶۰؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص۱۵۹-۱۶۸؛ [[عبدالهادی فضلی|فضلی، عبدالهادی]]، [[در انتظار مهدی موعود (کتاب)| در انتظار مهدی موعود]]، ص۷۴-۷۶؛ [[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۳۰؛ [[مجید حیدری نیک| حیدری نیک، مجید]]، [[نگاهی دوباره به انتظار (کتاب)| نگاهی دوباره به انتظار]]، ص۱۶، ۲۲. </ref>. | |||
==انتظار فرج در فرهنگ مطهر== | |||
{{متن حدیث|أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}} یعنی چه؟ بعضی [[خیال]] می‌کنند، اینکه [[افضل]] [[اعمال]] انتظار فرج است، به این معناست که [[انتظار]] داشته باشیم [[امام زمان]] با عده‌ای که [[خواص]] اصحابشان هستند، یعنی ۳۱۳ نفر و عده‌ای غیر خواص [[ظهور]] کنند، بعد [[دشمنان اسلام]] را از روی [[زمین]] بردارند، [[امنیّت]] و [[رفاه]] و [[آزادی]] کامل را برقرار کنند، آن وقت به ما بگویند بفرمائید! ما انتظار چنین فرجی را داریم و می‌گوییم افضل اعمال هم انتظار فرج است! (یعنی بگیر و ببند و بده به دست من پهلوان). نه، انتظار فرج داشتن، یعنی انتظار در رکاب [[امام]] بودن و [[جنگیدن]] و احیاناً [[شهید]] شدن. یعنی آرزوی واقعی و [[حقیقی]] [[مجاهد]] بودن در [[راه]] [[حق]]. نه آرزوی اینکه تو برو [[کارها]] را انجام بده بعد که همه کارها انجام شد و نوبت استفاده و بهره‌گیری شد آن وقت من می‌آیم<ref>گفتارهای معنوی، ص۲۷۱.</ref>. [[امید]] و آرزوی تحقق این نوید کلی جهانی [[انسانی]]، در [[زبان]] [[روایات اسلامی]]، انتظار فرج خوانده شده است و [[عبادت]] (بلکه افضل [[عبادات]]) شمرده شده است. اصل [[انتظار فرج]] از یک اصل کلی [[اسلامی]] و [[قرآنی]] دیگر [[استنتاج]] میشود و آن اصل [[حرمت]] [[یأس]] از روح‌الله است<ref>قیام و انقلاب حضرت مهدی{{ع}}، ص۶.</ref>. | |||
انتظار فرج داشتن یعنی واقعاً در [[نیّت]] ما این باشد که در رکاب [[امام زمان]] و در [[خدمت]] ایشان [[دنیا]] را [[اصلاح]] کنیم<ref>گفتارهای معنوی، ص۲۷۲.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۵۰.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{یادآوری پانویس}} | {{یادآوری پانویس}} | ||
{{پانویس2}} | {{پانویس2}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۲
الحياة ج۱۲
- باب سی و هشتم: آینده تاریخ و انتظار آن
- فصل ۱- نگرشی کلی
- فصل ۲ - انتظار فرج، دست‌یابی به فرج
- فصل ۳- ارزش انتظار و آینده‌نگری
- فصل ۴- امیدواران و آینده‌نگران
- فصل ۵- انتظار، با استقامت و پایداری
- فصل ۶- امید
- (۱) – تصور کلی
- (۲)- امید راستین
- (۳)- امید دروغین
- بنگرید!
- فصل ۷- یأس و نومیدی
- فصل ۸ - اهمیت تکلیف، در دوران انتظار
- فصل ۹ - آزمون و آزمایش
- فصل ۱۰- چگونگی زندگی انسان در آینده
- (۱) - حاکمیت صالحان و شایستگان
- بنگرید!
- (۲)- حاکمیت مستضعفان
- (۳) ۔ حکومت واحد جهانی
- (۴) - حاکمیت حق و عدل
- فصل ۱۱- کاربرد نیرو، برای اجرای حق
- فصل ۱۲- عدالت اجتماعی فراگیر
- فصل ۱۳- برابری فراگیر
- فصل ۱۴ -رفاه همگانی
- فصل ۱۵- بهره‌برداری بهینه از منابع
- فصل ۱۶- امنیت فراگیر (به‌ویژه امنیت اقتصادی)
- فصل ۱۷- زدایش ناراستی و نادرستی
- فصل ۱۸- اصلاح نظامهای اداری و حکومتی (و ریشه‌سوزی رانت‌خواری، اختلاس و...)
- فصل ۱۹- گسستن همه بندها، از پای انسان‌ها
- فصل ۲۰- تکامل علم و شناخت
- فصل ۲۱- پیرایش معابد
- فصل ۲۲- تکامل موجودیت اجتماعی انسان
- فصل ۲۳ - تصحیح انحراف‌های فکری و عقیدتی
- فصل ۲۴ - قاطعیت و سازش‌ناپذیری (در اجرای قانون، در جهت حفظ حقوق انسان‌ها)
- فصل ۲۵ - انتقام از ستمگران (به‌ویژه ستمگران مالی)
- فصل ۲۶- آینده، روزگاران درخشان
- فصل ۲۷- حکومت راستین دینی
- فصل ۲۸ - اجتماع حق‌مدار
انتظار ظهور امام مهدی در معارف و عقاید 5
انتظار یعنی چشم‌داشتن و چشم به راه بودن[۱]. انتظار، چشم به راه بودن است و این چشم به راهی به تناسب بستر و زمینه آن ارزش می‌یابد و آثار و پیامدهایی دارد. انتظار تنها یک حالت روحی و درونی نیست؛ بلکه از درون به بیرون سرایت میکند و حرکت و اقدام را می‌آفریند. به همین دلیل است که در روایات، انتظار، یک عمل و بلکه بهترین اعمال، معرفی شده است. انتظار به منتظر شکل میدهد و به کارها و تلاش‌های او جهت خاصّی می‌بخشد. انتظار، مفهومی اسلامی و ارزشی فرهنگی است که از آن، رفتار فرهنگی معیّنی سرچشمه میگیرد. مردم گاهی از انتظار، برداشت منفی می‌کنند که در این صورت، انتظار به مفهومی برای تخدیر و مانعی برای حرکت تبدیل میشود و گاهی نیز از آن برداشت مثبت دارند که در این صورت، عاملی برای حرکت، قیام و انگیزش در زندگی مردم خواهد بود. امام صادق(ع) فرمود: آیا شما را از چیزی آگاه نکنم که خداوند، بدون آن، هیچ عملی را از بندگان نمی‌پذیرد؟.... گواهی به یگانگی خدا و نبوت پیامبر اسلام و اقرار به آنچه خدا امر فرموده و ولایت ما و بیزاری از دشمنان ما –یعنی ما امامان به خصوص- و تسلیم شدن در برابر ایشان [= امامان] و پرهیزکاری و کوشش و خویشتن‌داری و انتظار قائم.[۲][۳].
انتظار، به معنای چشم به راه بودن و منتظر چیزی بودن است. در اصطلاح مهدویت، به معنای انتظار ظهور امام زمان(ع) در آخر الزمان برای اقامه حق و عدل و تشکیل حکومت واحد جهانی است. انتظار فرج حضرت مهدی(ع) امام دوازدهم شیعه، حضرت مهدی موعود(ع) که در سال ۲۵۰ هجری به دنیا آمد، در سال ۲۶۰ هجری پس از شهادت امام عسکری(ع) از دیده‌ها پنهان شد. تا سال ۲۳۹ هجری به واسطه چهار نماینده خویش (سفرای اربعه) با شیعیان ارتباط داشت. امّا از آن به بعد، دوران غیبت کبری آغاز شد که تا امروز ادامه دارد. وعده خدا و پیامبر و امامان این است که روزی ظهور خواهد کرد و جهان را پر از عدل و داد خواهد ساخت. معتقدان به امامت او در این دوره، چشم به راه و منتظر روز ظهور اویند که به امر خدا خواهد بود. در روایات اسلامی، "انتظار فرج" از مهمترین عبادت‌ها به شمار آمده است. انتظار، عامل ایجاد انگیزه برای تلاش اصلاح‌گرانه در جامعه است. امّت منتظِر، با اصلاح خود و جامعه، زمینه آن ظهور بزرگ را فراهم میسازد و در عصر غیبت امام زمان، پیروان او که انتظار آمدنش را میکشند، وظیفه دارند هم خود را اصلاح کنند، هم برای سلامتی او دعا کنند، هم از خداوند بخواهند که فرج و ظهور او را نزدیک کند، هم جامعه خود و جامعه جهانی را برای آن نهضت جهانی و آمدن پیشوای موعود، آماده کنند و بر سختی‌های دوران غیبت صبر کنند و با طول کشیدن زمان، از آمدن او مأیوس نشوند و وعده خدا را حق بدانند. در متون دینی برای منتظِران ثابت قدم و با ایمان پاداش‌های فراوانی بیان شده است. البته انتظار، به معنای سکوت در برابر ظلم و دست روی دست گذاشتن و هیچ اقدامی نکردن نیست. این انتظار، منفی است و ارزشی ندارد[۴].
مقدمه
- یکی از مهمترین و پرارزش ترین وظایف و تکالیف شیعه در عصر غیبت موعود جهان مسألۀ انتظار است[۵].
- کلمه "انتظار" مصدر ثلاثی مزید از ماده "نظر" است[۶]. این واژه و مشتقات آن در منابع لغت به معنای چشم داشت پیدا کردن[۷] و چشم به راه بودن آینده‌ای مطلوب است[۸]. عصارۀ عنوان انتظار که به صورت صفت مشبهه است یعنی ثبات و دوام داشتن در هر موضوعی[۹].
- اما در اصطلاح، علما و محققینِ شیعه، انتظار را به معانی مختلفی معنا کرده‌اند منتها باید توجه داشت معنای انتظار با توصیف حاصل نمی‌شود؛ اگر کسی هیچ گاه حالت انتظار را نچشیده باشد، با توصیف و توضیح، نمی‌توان معنای انتظار را برایش روشن کرد. حتی ممکن است توضیحات زیاد، باعث ابهام بیشتر در مفهوم آن شود. در واقع معنای انتظار یک حالت وجدانی است مثل مسافر عزیزی که شخص برای آمدنش انتظار وی را میکشد، بدین ترتیب برای یادآوری مفهوم انتظار، یک سری نشانه‌ها به مخاطب میدهیم تا حال انتظار خود را به یاد آورد و یا اگر در حال انتظار است آن حالت را به او تذکر میدهیم تا معنای انتظار برایش روشن شود[۱۰].
معانی اصطلاحی انتظار
- برخی از معانی انتظار عبارتند از:
- انتظار یعنی وجوب آماده‌سازی و زمینه‌سازی برای ظهور امام منتظر[۱۱] و این آماده‌سازی می‌‌تواند از راه سیاسی و حتی قیام مسلحانه باشد[۱۲].
- انتظار، یعنی حرکت و عمل کردن برای هدفی ارزشمند و یقیناً با بی‌هدفی و سکون و انزوا و تن پروری سازگاری ندارد و عمل جزء لا ینفک معنای انتظار است؛ چنانکه در روایات[۱۳]، انتظار را برترین اعمال نامیده اند[۱۴]. حتی پیامبران هم با تلاش عملی خودشان به نوعی مقدمۀ انتظار ظهور را معنا کرده‌اند. به عنوان مثال پیامبر(ص) در این باره فرموده‌اند[۱۵]: «عمر دنیا به پایان نمی‌رسد تا این که خداوند مردی از اهل بیت من برانگیزد که نامش نام من و نام پدرش نام پدر من است. او دنیا را پر از عدل و داد نماید چنان که از ظلم و جور پر شده باشد».[۱۶]
- انتظار کیفیتی روحی است که موجب به وجود آمدن حالت آمادگی برای انسان‌ها به آنچه انتظار دارند میشود و انسان را از یأس و ناامیدی که مایۀ ممات انسان است نجات میدهد[۱۷]؛ زیرا مفهوم اصلی انتظار، از یک اصل کلی اسلامی و قرآنی، یعنی "حرمت یأس از روح الله" گرفته میشود. بدین‌سان که مؤمن به وسیلۀ مفهوم انتظار هرگز و در هیچ شرایطی امید خویش را از دست نداده و تسلیم یأس و ناامیدی و بیهوده‌گرایی نمی‌شود[۱۸]. به عبارتی دیگر انتظار حالتی است نفسانی که آمادگی برای آنچه انتظارش را می‌کشیم، از آن بر می‌آید و ضد آن یأس و ناامیدی است، پس هر قدر انتظار شدیدتر باشد، آمادگی و مهیا شدن قوی‌تر خواهد بود[۱۹].
- انتظار فرج یعنی، انتظار حاکمیت قرآن و اسلام[۲۰]، یعنی انتظار برای برآورده شدن هدف و مقصود نهایی و خدایی، یعنی رسیدن انسان به یک زندگی عادلانه تحت رهبری و زعامت حضرت مهدی(ع)[۲۱]، یعنی راضی و قانع نبودن انسان به وضع موجود[۲۲]. البته معنای انتظار فرج فقط در انتظار برای ظهور حضرت خلاصه نمی‌شود، بلکه مصادیق مختلفی دارد. به طور کلی میتوان گفت انتظار فرج یعنی باز شدن تمام بن بست‌ها، چرا که وقتی عاقبت زندگیِ انسان، در مقابله با این همه حرکت ظالمانه و ستمگرانه، ختم به گشایش میشود، در بن‌بست‌های جاری زندگی هم همین گشایش وجود دارد[۲۳].
- انتظار، تمنا و آرزو نیست، به طوری که روشی برای رسیدن به آن وجود نداشته باشد و در حد یک آرزو باقی بماند؛ مثلا یک کشاورز بدون تلاش و کشت و کار، آرزو میکند محصول فراوانی به دست بیاورد. این را انتظار نمی‌گویند. چنانکه در مسئلۀ انتظار ظهور حضرت با اعراض از کتاب خدا و سنت انبیا نمی‌توان به محصولی رسید و این امر در حد آرزو باقی می‌‌ماند[۲۴].
انتظار مثبت و انتظار منفی
- انتظار دو معنا دارد مثبت و منفی: معنای مثبت انتظار آن است که نظامهای بشری را نپذیریم. چون این نظام‌ها برگرفته از قوانین ظالمانه است[۲۵]. اما انتظار منفی یعنی در برابر هر ضعف، عیب و ستمی سکوت کنیم تا خود حضرت ظهور کند و آن را اصلاح نماید[۲۶].
اقسام انتظار بر اساس معنای آن
- معنای انتظار را میتوان بر چهار نوع تقسیم کرد، انتظار اعتقادی، انتظار اجتماعی، انتظار مطلق، انتظار مقید.
- انتظار اعتقادی: یعنی معرفت به امام؛ در واقع میتوان معرفت به امام را جزئی از معنای انتظار دانست[۲۷].
- انتظار اجتماعی: معنایش همان انتظار عملی است که محصول و نتیجۀ انتظار اعتقادی است[۲۸].
- انتظار مطلق: یعنی دمیدن روح امید در مردم و القای روحیۀ پایداری و صبر در برابر تمامی مشکلات در همۀ زمینه‌ها[۲۹].
- انتظار مقید: یعنی انتظار برای انقلاب مهدوی. این دسته از احادیث، با عبارات متفاوتی، بیان شده مانند: "هر کس در حال انتظار این امر بمیرد، مانند کسی است که همراه قائم و در خیمه اوست"[۳۰][۳۱]
انتظار فرج اهل بیت
- مهمترین وظیفه مسلمانان و مؤمنان در عصر غیبت اهل بیت عصمت و طهارت(ع)، انتظار فرج آنهاست. انتظار فرج، خود فرج است [۳۲] انتظار فرج نه منحصر به عصر غیبت است و نه منحصر به فرج امام، بلکه هر عملی را در برمی‌گیرد؛ گرچه انتظار حضرت بقیة الله(ع) در عصر غیبت، بالاترین انتظارهاست.
- امام صادق(ع) می‌فرمایند: منتظر فرج باشید و از خدا ناامید نباشید. به‌درستی که انتظار فرج بهترین اعمال است[۳۳].
- بر پایه روایات، انتظار فرج یک عمل است [۳۴]، آن هم عملی جهادی[۳۵].
- انتظار فرج هم برترین عبادات است[۳۶]، هم برترین اعمال[۳۷] و هم محبوب‌ترین اعمال[۳۸].
- امام رضا(ع) می‌فرمایند: منتظران باید انتظار خود را با صبر، معاشرت نیکو، حسن همجواری، ترویج معروف، خودداری از اذیت دیگران، گشاده‌رویی، پندپذیری و رحمت برای مؤمنان همراه نمایند [۳۹][۴۰].
- رهبر معظم انقلاب میفرماید: انتظار، یک عمل است، بی‌عملی نیست. نباید اشتباه کرد، خیال کرد که انتظار یعنی اینکه دست روی دست بگذاریم و منتظر بمانیم تا یک کاری بشود[۴۱]. انتظار یعنی قانع نشدن، قبول نکردن وضع موجودِ زندگی انسان و تلاش برای رسیدن به وضع مطلوب. انتظار به معنای این است که ما باید خود را برای سربازی امام زمان آماده کنیم. سربازی امام زمان، کار آسانی نیست[۴۲]. ما آن وقتی می‌توانیم حقیقتاً منتظر به حساب بیاییم که زمینه را آماده کنیم. برای ظهور مهدی موعود زمینه باید آماده بشود؛ و آن عبارت از عمل کردن به احکام اسلامی و حاکمیت قرآن و اسلام است[۴۳]. ما به زمان ظهور امام زمان(ع)، این محبوب حقیقی انسان‌ها نزدیک شده‌ایم؛ زیرا معرفت‌ها پیشرفت کرده است[۴۴][۴۵].
مقدمه
- انتظار راستین آمیخته با آمادگی‌هایی است که این خود درجاتی دارد و بدون شک کسانی که آمادگی کامل دارند مشمول مقام رفیع افضل العبادۀ[۴۶] و أحبُّ الاعمال می‌شوند؛ نه هر کسی که مدّعی انتظار باشد، در حالی که هیچ آمادگی ندارد و این اشتباه است اگر کسی خیال کند همۀ کارها با اعجاز و دعا انجام میشود؛ بلکه از اسباب ظاهری و آدم‌های لایق و شایسته کمک گرفته میشود. براین اساس، آنکه بخواهد به واقع منتظر وجود مبارک آن حضرت باشد لازم است خویشتن را مهیا سازد اگرچه با آماده کردن یک تیر باشد[۴۷].[۴۸] در روایات از انتظار سازنده و راستین با عنوان با فضیلت ترین عبادت یاد شده است؛ زیرا انقلاب مهدی (ع)، آخرین حلقۀ مبارزه حق علیه باطل است و این مبارزه به پیروزی اهل حق خاتمه پیدا میکند[۴۹].
- انتظار راستین آمادگی‌های ذیل را میخواهد:
- خودسازی: منتظر باید اعمال و رفتارش را درست کند؛ حسادت، کینه، نفاق و کارهای خلاف را از خود دور کرده و خود را به فضایل اخلاقی آراسته کند. چراکه فرد ناپاک و آلوده نمیتواند منتظر تحوّل و انقلابی باشد که شعله اوّلش دامان او را میگیرد و افراد ظالم و فاسد در نظام مهدوی هیچ گونه نقشی ندارند، بلکه مطرود و منفور خواهند بود[۵۰].
- اصلاح دیگران: برنامۀ عظیم انقلاب جهانی که انتظارش را میکشند یک برنامه فردی نیست؛ بلکه باید کار به صورت دست جمعی و همگانی باشد. در یک میدان وسیع مبارزۀ دست‌جمعی هیچ فردی نمیتواند از حال دیگران غافل بماند؛ بلکه موظّف است هر نقطه ضعفی را در هرکجا ببیند اصلاح کند؛ زیرا بدون شرکت فعّالانه و هماهنگِ تمام مبارزین، پیاده کردن چنان برنامه ای امکان پذیر نیست. بنابراین منتظران واقعی علاوه بر اینکه به اصلاح خویش میکوشند، وظیفۀ خود میدانند دیگران را نیز اصلاح کنند[۵۱].
- ایمان و عمل صالح: تحقّق انقلاب جهانی بدون ایمان مستحکم، که هر گونه ضعف و زبونی و ناتوانی را دور سازد و بدون اعمال صالحی که راه را برای اصلاح جهان بگشاید، امکان‌پذیر نیست و آنها که در انتظار چنین برنامه‌ای هستند، باید سطح آگاهی و ایمان خود را بالا ببرند[۵۲].
- عرصه فرهنگ: انسان منتظر در این عرصه می‌‌باید خویش را در محدودۀ اوامر الهی بگذارد و از قلمرو دستورهای قرآن و عترت تجاوز نکند تا فیض الهی از باطنش ریشه بگیرد و در ظاهرش تجلی کند. امام باقر(ع) فرمودند: «رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً حَبَسَ نَفْسَهُ عَلَیْنَا رَحِمَ اَللَّهُ عَبْداً أَحْیَا أَمْرَنَا»[۵۳]. این سخن نورانی نمود روشنی از جلوۀ انتظار حقیقی در عرصۀ فرهنگ را به نمایش می‌‌گذارد چراکه انسان منتظر در این عرصه می‌‌باید خویش را در محدودۀ اوامر الهی بگذارد و از قلمرو دستورهای قرآن و عترت تجاوز نکند. تلاش منتظران راستین حضرت بقیه الله (ع) در این عرصه می‌‌باید بر آن معطوف شود که معارف و مآثر قرآن و عترت (ع) را احیا و منتشر سازند. حقیقت انتظار در این عرصه آن است که منتظر معتقد و عارف به حضرت ولی الله اعظم (ع) براساس معرفتش امر آنان را احیا میکند و خویشتن را در محدودۀ اوامر ایشان منحصر میسازد تا فیض الهی از باطنش ریشه بگیرد و در ظاهرش تجلی کند.[۵۴]
انتظار در درسنامه امام شناسی
- مهمترین وظیفه مسلمانان و مؤمنان در عصر غیبت امام زمان(ع)، انتظار فرج است. انتظار، در لغت به معنای ترقب و توقع چیزی را چشم داشتن و نیز، به معنای چشم به راه داشتن به کار رفته است و در اصطلاح، به معنای گشایش در مشکلات با چشم به راه آمدن فردایی بس روشن و امید بخش به کار می‌رود.
- مفهوم انتظار فرج، دو کاربرد دارد: یکی انتظار فرج و گشایش به هر مشکل و دیگری انتظار فرج ولی الله الاعظم حضرت حجت بن الحسن العسکری(ع) است[۵۵].
- به دیگر سخن، انتظار فرج، خود فرج است: «انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَجِ»[۵۶]. انتظار فرج، نه به عصر غیبت و نه منحصر به فرج امام عصر(ع) منحصر است، بلکه هر عملی را در بر میگیرد. اهل بیت(ع) برجسته‌ترین مصداق این عنوان کلی را، انتظار فرج وجود مبارک ولی عصر(ع) دانسته‌اند؛ چرا که برای انسان‌های مؤمن، ظهور آن حضرت گشایش حقیقی است.
- امام صادق(ع) میفرماید: "منتظر فرج باشید و از خدا ناامید نباشید. به درستی که انتظار فرج، بهترین اعمال است"[۵۷].
- در مفهوم انتظار فرج، عمل بودن انتظار نهفته است و بر پایه روایات، انتظار فرج یک عمل است «أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ»[۵۸] آن هم یک عملی جهادی: «أَفْضَلُ جِهَادِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ»[۵۹]. آنکه خویش را خواهان ظهور حضرت ولی عصر(ع) می‌داند و امید اصلاح امور را از آن حضرت دارد، ولی خود اهل جهاد نیست، سخن به گزاف گفته و در حقیقت، نه منتظر، که منزوی از ایشان است؛ زیرا در انتظار گشایش رایگان دشواری‌ها به دست امام عصر(ع) است و میخواهد که در این مسیر، دچار هیچ رنجی و متحمل هیچ هزینه‌ای نگردد، در حالی که انتظار حقیقی ظهور آن حضرت به معنای آماده‌سازی عِدّه و عُدّه در همه زمینه‌ها، از جمله مسائل نظامی‌و جهاد در راه خداست[۶۰].
- به یقین، آن حضرت پس از ظهور، با جنگ رو‌به‌رو خواهد بود. پس کسانی توان یاری‌اش را خواهند داشت که کار آزموده این میدان باشند و اگر کسی اهل کارزار نباشد، کار او زار است.
- در عرصه جهاد علمی، مسلح شدن به سلاح قلم و تیغ سخن و در عرصه عملی تجهیز به اسلحه رزم و آموختن شیوه‌های نوین آن، لازمِ انتظار حقیقی است. آنکه میان این دو عرصه جمع کند و به سلاح مناسب هر یک مسلح شود، به اجر هر دو جهاد می‌رسد. البته بخش مهم پیروزی آن حضرت در گرو رشد فرهنگی جامعه بشری است.
- آنکه باور دارد که هیچ تلاشی برای اصلاح امور در غیبت ولیّ خدا، ثمربخش نیست، هرگز برای مبارزه با طاغوتیان و مقاومت در برابر دشواری‌ها، انگیزه‌ای نخواهد داشت، ولی آنان که دل به انتظار راستین سپرده و قلبشان از امید به ظهور امامشان پر است و میدانند که دیر یا زود، صالحان، حاکمان زمین خواهند بود و حق به صاحبانش باز می‌گردد و با محو ستم و بیداد امر جامعه اصلاح و سامان می‌پذیرد، برای رسیدن به چنین جامعه‌ای خویشتن را اصلاح خواهند کرد و در اصلاح جامعه خود نیز میکوشند، تا زمینه ایجاد و تشکیل آن دولت کریمه را فراهم آورند[۶۱][۶۲].
- حقیقت انتظار، پنج عنصر دارد:
- اعتراض به وضع موجود و قانع نشدن به داشته‌ها در دعای افتتاح می‌خوانیم: «اللَّهُمَ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا وَ شِدَّةَ الزَّمَانِ عَلَيْنَا وَ وُقُوعَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الْأَعْدَاءِ عَلَيْنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا»[۶۳].
- آگاهی از وضع مطلوب و تحلیل درست عصر ظهور[۶۴]
- اعتقاد و امید به تحقق وضع مطلوب و اینکه عدالت حداکثری، شدنی و حقیقت ظهور نزدیک است در دعای عهد می‌خوانیم: «اللَّهُمَ اكْشِفْ هَذِهِ الْغُمَّةَ عَنِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ وَ عَجِّلْ لَنَا ظُهُورَهُ إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا وَنَرَاهُ قَرِيبًا»[۶۵].
- اشتیاق به تحقق وضع مطلوب و حالت عشق و شور در انتظار موعود، که راه دست‌یافتن به آن، رعایت تقوا و تخلق به اخلاق الهی و ارتباط مستمر با امام زمان از راه ادعیه است.
- اقدام برای تحقق وضع مطلوب که نشان‌دهنده صدقی در ادعای انتظار است[۶۶].
چیستی انتظار
- یکی از مهم ترین و پرارزش ترین وظایف و تکالیف شیعه در عصر غیبت موعود جهان مسألۀ انتظار است[۶۷]. کلمه "انتظار" مصدر ثلاثی مزید از ماده "نظر" است[۶۸]. این واژه و مشتقات آن در منابع لغت به معنای چشم داشت پیدا کردن[۶۹] و چشم به راه بودن آینده‌ای مطلوب است[۷۰]. عصارۀ عنوان انتظار که به صورت صفت مشبهه است یعنی ثبات و دوام داشتن در هر موضوعی[۷۱].
- اما در اصطلاح، علما و محققینِ شیعه، انتظار را به معانی مختلفی معنا کرده‌اند منتها باید توجه داشت معنای انتظار با توصیف حاصل نمی‌شود؛ اگر کسی هیچ گاه حالت انتظار را نچشیده باشد، با توصیف و توضیح، نمی‌توان معنای انتظار را برایش روشن کرد. حتی ممکن است توضیحات زیاد، باعث ابهام بیشتر در مفهوم آن شود. در واقع معنای انتظار یک حالت وجدانی است مثل مسافر عزیزی که شخص برای آمدنش انتظار وی را میکشد، بدین ترتیب برای یادآوری مفهوم انتظار، یک سری نشانه‌ها به مخاطب میدهیم تا حال انتظار خود را به یاد آورد و یا اگر در حال انتظار است آن حالت را به او تذکر میدهیم تا معنای انتظار برایش روشن شود[۷۲].
معانی اصطلاحی انتظار
انتظار عام و خاص
انتظار واژه‌ای عربی، از ریشه «نظر» و در لغت به‌معنای چشم‌به‌راه‌بودن است. در اصطلاح اسلامیِ انتظار، باید دو نکته مهم را در نظر گرفت: مفهوم انتظار به دو معنای عام و خاص استفاده میشود. در معنای عام، انتظار کشیدن برای مطلق گشایش و فرج مقصود است و در معنای خاص، به انتظار کشیدن برای ظهور امام مهدی(ع) یا زمینه‌سازی برای ظهور ایشان اطلاق میشود. با توجه این نکته به این نتیجه می‌رسیم که انتظار فرج یک مفهوم بسیار وسیع و گسترده‌ای است که یک مصداق از آن در دوران کنونی انتظار مهدی موعود(ع) است که با برپایی حکومت عدلِ جهانی، بساط طاغوت و ظلم و ستم را برمی‌چیند؛ این انتظار فرجِ نهایی است و باید برای آن زمینه‌سازی کرد. اما انتظار فرج مصداق‌های دیگری نیز دارد؛ وقتی گفته میشود منتظر فرج باشید، تنها منظور این نیست که منتظر فرج نهایی باشید، بلکه یعنی هر بن‌بست و مشکلی قابل گشودن و حل شدن است. فرد مسلمان با درس انتظار، می‌‌آموزد که هیچ بن‌بستی در زندگی بشر وجود ندارد که نشود آن را باز کرد و لازم باشد که انسان ناامید دست روی دست بگذارد و بنشیند و بگوید دیگر کاری نمی‌شود کرد؛ وقتی در نهایتِ زندگیِ انسان، در مقابله با این همه حرکت ظالمانه و ستمگرانه، خورشیدِ فرج ظهور خواهد کرد، پس در بن‌بست‌های جاری زندگی هم همین فرج متوقع و مورد انتظار است؛ این، درس انتظار واقعی به همه انسان‌هاست.
منشأ انتظار
مفهوم انتظار ریشه در اصل کلیِ قرآنیِ «حرمت یأس از رَوح اللَّه»[۷۳] دارد و از این آیه گرفته شده است: ﴿يَا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلَا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ...﴾؛ «ای فرزندان من! بروید و از یوسف و برادرش خبر گیرید و از رحمت خداوند نومید نشوید.»..[۷۴][۷۵]. پس روحِ اصلی انتظار، امید به آینده و رسیدن به وضعیت مطلوب و ایده‌آل است؛ از طرفی انسانِ منتظر به هیچ وجه تسلیم وضعیت نامطلوب فعلی نمی‌شود و هر آن، برای رسیدن به وضعیت بهتر و گشایش در همه امور و بردشتن موانع، تلاش میکند؛ به عبارتی دیگر، انتظار حالتی نفسانی است که برای آنچه انسان انتظارش را میکشد و به دنبال آن است، آمادگی ایجاد میکند؛ ضد این حالت یأس و ناامیدی است؛ ازاین‌رو، هر قدر انتظار شدیدتر باشد، یعنی با امید و تلاش کامل همراه باشد، آمادگی قوی‌تر خواهد بود و انسان را از ناامیدی که مایۀ ممات انسان است نجات میدهد. بنابراین، انتظار را میتوان ترکیب‌یافته از دو عنصر دانست که دو روی یک سکه‌اند: نخست، ناامید نشدن و عدم پذیرفتن وضعیت نامطلوب فعلی و دوم، امید داشتن و تلاش در جهت گشایش مشکلات و رسیدن به وضعیت ایده‌آل و مطلوب؛ اوج و نقطه نهایی چنین انتظاری در فرجِ امام مهدی(ع) تجلی می‌یابد و معنا پیدا میکند.
وجدانی بودن انتظار
انتظار همانندِ احساس خوشحالی، درد یا تشنگی، امری وجدانی است؛ یعنی نمی‌توان آن را توصیف کرد و توضیح داد. معنای انتظار فقط برای شخص منتظِر، روشن و آشکار است و اگر کسی هیچ‌گاه حالت انتظار را نچشیده باشد، با توصیف و توضیح، نمی‌توان معنای انتظار را برایش روشن کرد؛ تنها میتوان با مثالی یادآوری کرد که: آن زمانی که یکی از عزیزانت به سفر رفته بود و تو از او خبر نداشتی و گفته بود تا فلان موقع بر می‌گردم، آن حالِ وجدانی که قبل از آمدن او برایت ایجاد شده بود "انتظار" نام دارد[۷۶].
انتظار از جنس عمل
انتظار تنها یک حالت روحی و درونی نیست و صرفاً در تمنا، آرزو و چشم‌به‌راه‌بودن خلاصه نمی‌شود، بلکه از درون و بیرون سرایت میکند و حرکت و اقدام را می‌آفریند؛ اگر کشاورزی بدون کار و تلاش و کِشت، آرزوی محصول فراوانی را داشته باشد، این را انتظار نمی‌گویند. باید در جهت آن امری که انتظارش را می‌کشیم حرکت کرد و نهایت کوشش را در به دست آوردن آن انجام داد. انتظار، یعنی حرکت و عمل کردن برای هدفی ارزشمند؛ بی‌شک چنین معنایی با بی‌هدفی و سکون و انزوا و تن‌پروری سازگاری ندارد؛ بنابراین، عمل جزء جداناشدنی معنای انتظار است؛ در روایات، انتظار را برترین اعمال نامیده‌اند: پیامبر اکرم(ص) فرمود: «أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِی انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ «برترین آعمال امت من انتظار فرج از خدای متعال است»[۷۷] و نیز امام سجاد(ع) فرمود: «انْتِظَارُ الْفَرْجِ مِنْ أَعْظَمِ الْعَمَلِ»؛ «انتظار فرج از برترین اعمال است». [۷۸].
نتیجه
به‌طورکلی انتظار فرج به مطلقِ انتظار کشیدن در برابر مشکلات و تلاش برای رفع آنها گفته میشود و در معنای خاص به زمینه‌سازی ظهور امام مهدی(ع) اطلاق میشود[۷۹]. ذاتِ انتظار، امید به رسیدنِ آینده مطلوب و نفی وضعیت موجود است؛ نفی وضعیت موجود تنها در بعد نظر و فکر خلاصه نمی‌شود و با دست روی دست گذاشتن، آینده مطلوب از راه نمی‌رسد، بلکه انتظار پیوند عمیقی با عمل دارد و عمل، جزء جدانشدنی معنای انتظار است؛ بنابراین، انسانِ منتظر با امید کامل به رفع مشکلات، پیوسته با اقدام‌های سازنده خود، به دنبال رسیدن به آن وضع مطلوب، به‌ویژه زمینه‌سازی برای ظهور امام مهدی(ع)، در تلاش و کوشش است؛ زیرا فَرَج نهاییِ انسان با ظهور امام مهدی(ع) اتفاق می‌افتد که سبب برچیده شدن ظلم‌و‌ستم‌ها، تبعیض‌ها، ناعدالتی‌ها و در نهایت، گشایش در همه شئون زندگی انسان خواهد بود[۸۰].
انتظار فرج در فرهنگ مطهر
«أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ» یعنی چه؟ بعضی خیال می‌کنند، اینکه افضل اعمال انتظار فرج است، به این معناست که انتظار داشته باشیم امام زمان با عده‌ای که خواص اصحابشان هستند، یعنی ۳۱۳ نفر و عده‌ای غیر خواص ظهور کنند، بعد دشمنان اسلام را از روی زمین بردارند، امنیّت و رفاه و آزادی کامل را برقرار کنند، آن وقت به ما بگویند بفرمائید! ما انتظار چنین فرجی را داریم و می‌گوییم افضل اعمال هم انتظار فرج است! (یعنی بگیر و ببند و بده به دست من پهلوان). نه، انتظار فرج داشتن، یعنی انتظار در رکاب امام بودن و جنگیدن و احیاناً شهید شدن. یعنی آرزوی واقعی و حقیقی مجاهد بودن در راه حق. نه آرزوی اینکه تو برو کارها را انجام بده بعد که همه کارها انجام شد و نوبت استفاده و بهره‌گیری شد آن وقت من می‌آیم[۸۱]. امید و آرزوی تحقق این نوید کلی جهانی انسانی، در زبان روایات اسلامی، انتظار فرج خوانده شده است و عبادت (بلکه افضل عبادات) شمرده شده است. اصل انتظار فرج از یک اصل کلی اسلامی و قرآنی دیگر استنتاج میشود و آن اصل حرمت یأس از روح‌الله است[۸۲]. انتظار فرج داشتن یعنی واقعاً در نیّت ما این باشد که در رکاب امام زمان و در خدمت ایشان دنیا را اصلاح کنیم[۸۳].[۸۴]
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ر.ک: علی اکبر دهخدا، لغتنامه، ذیل کلمه انتظار؛ محمد معین، فرهنگ فارسی، ذیل کلمه انتظار.
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۲۰۷، ح ۱۶.
- ↑ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، جلد ۲ ص ۲۴۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۳۴.
- ↑ ر.ک. رجالی تهرانی، علی رضا، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص ۲۴۰ ـ ۲۴۲.
- ↑ ر.ک. صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص۱۱۷.
- ↑ المنجد، ج ۲، ص ۱۹۵۸؛ دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، کلمه انتظار؛ ابن منظور، لسان العرب، ج ۵، ص ۲۱۹؛ فرهنگ فارسی معین، کلمه انتظار؛ ر.ک. زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ج۲ ۵، ج۲، ص۲۴۱ ـ ۲۴۲؛ موسوی‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۲۱؛ رضوی، رسول، امام مهدی، ص ۱۰۰ـ ۱۰۱؛ ربانی خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹؛ سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۸۸ـ ۱۸۹؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۵۲۷؛ الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۲؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۳۰؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۳؛ قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار، ص۱۳ـ ۱۴؛ صالح‌نیا، یحیی؛ تنها بر فراز، ص ۸۳؛ فروهی، ناصر، انتظار فرج، صفحه؟؟؟
- ↑ ر.ک. دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، ذیل کلمه انتظار؛ معین، محمد، فرهنگ فارسی، ذیل کلمه انتظار؛ ابن منظور، لسان العرب، ج ۵، ص ۲۱۹؛ جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ج۹، ص۳۵۵، ۳۵۷؛ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ج۲ ۵، ج۲، ص۲۴۱ ـ ۲۴۲؛ موسوی‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۲۱؛ بنی‌هاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص ۲۷؛ ربانی خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹؛ سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۸۸ـ ۱۸۹؛ بالادستان، محمد امین؛ حائری‌پور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۱، ص ۱۳۶ ـ ۱۳۷؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۵۲۷؛ پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، آیین انتظار، ص ۱۹۹ـ۲۰۰؛ حیدری‌نیک، مجید، نگاهی دوباره به انتظار، ص ۱۶، ۲۲؛ شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۴۵؛ الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۲؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۳۰؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۳؛ قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار، ص۱۳ـ ۱۴.
- ↑ ر.ک جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ص۳۵۵، ۳۵۷.
- ↑ ر.ک. بنی‌هاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص ۲۷.
- ↑ ر.ک. رحیمی، عباس، امید فردا، ص۳۰؛ فضلی، عبدالهادی، در انتظار مهدی موعود، ص ۷۴-۷۶.
- ↑ ر.ک. فضلی، عبدالهادی، در انتظار مهدی موعود، ص ۷۴-۷۶.
- ↑ «"أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِی انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ، انْتِظَارُ الْفَرْجِ مِنْ أَعْظَمِ الْعَمَلِ"» (کمال الدین، ج ۲، باب ۵۵، ح۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲.
- ↑ ر.ک. حیدری‌نیک، مجید، نگاهی دوباره به انتظار، ص ۱۶و۲۲؛ شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۴۵؛آصفی، محمد مهدی، انتظار پویا، ص ۲۵.
- ↑ کشف الغمة، إربلی، ج۳، ص۲۷۱: «"لَا یذْهَبُ الدنْیا حَتی یبْعَثَ اللهُ رَجُلًا مِنْ أَهْلِ بَیتِی یوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِی وَ اسْمُ أَبِیهِ اسْمَ أَبِی یمْلَؤُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا کمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً"»
- ↑ ر.ک. فاضل لنکرانی، محمد جواد، گفتارهای مهدوی، ص ۱۱۷.
- ↑ ر.ک. رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص۸۳؛ قنبری، معصوم علی، بررسی مسأله انتظار ادله فوائد و نقش آن، ص ۸۴ و ۸۵؛ باقری‌زاده اشعری، محمد، از امام مهدی بیشتر بدانیم، ص۶۳، ۶۴؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۳۰؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۵۲۷؛ پژوهشگران مسجد جمکران، آیین انتظار، ص ۱۹۹-۲۰۰؛ فروهی، ناصر، انتظار فرج، صفحه؟؟؟
- ↑ ر.ک. مطهری، مرتضی، قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ، ص ۱۴؛ چلچراغ حکمت ج۱۰، ص۳۶، ۳۷؛ محمدی منفرد، بهروز، چلچراغ حکمت ج۱۰، ص۳۶، ۳۷
- ↑ ر.ک. موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، تکالیف بندگان نسبت به امام زمان، ص ۹۳ ـ ۹۴.
- ↑ ر.ک. حسینی خامنه‌ای، سید علی، ما منتظریم، ص۹۵-۹۶.
- ↑ ر.ک. صدر، سید محمد، تاریخ غیبت کبری، ص۳۵۴، ۳۵۵.
- ↑ ر.ک. حسینی خامنه‌ای، سید علی، ما منتظریم، ص۹۵-۹۶؛ رحیمی، عباس، امید فردا، ص۳۰.
- ↑ ر.ک. حسینی خامنه‌ای، سید علی، ما منتظریم، ص۹۵-۹۶.
- ↑ ر.ک. خرازی، سید محسن، انتظار ریشه اصلاحات فردی و اجتماعی.
- ↑ ر.ک.قرائتی، محسن، جهت‌نما، ص ۶۱ ـ ۶۲.
- ↑ ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی مهدی، ص ۸۵؛قرائتی، محسن، جهت‌نما، ص ۶۱ ـ ۶۲؛مروجی طبسی، محمد جواد، بامداد بشریت، ص ۶۵-۶۸.
- ↑ ر.ک. حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت، نویسدگان کتاب افتاب مهر، ج۱، ص ۸۱ – ۸۲؛حسینی گرگانی؛میرتقی، نزول مسیح و ظهور موعود، ص ۳۵-۳۸؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۲۷.
- ↑ ر.ک تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۲۷.
- ↑ ر.ک. محمدی ری‌ش‍ه‍ری، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج۵، ص۳۰۵-۳۰۸.
- ↑ «"مَنْ مَاتَ مُنْتَظِراً لِهَذَا اَلْأَمْرِ کَانَ کَمَنْ کَانَ مَعَ اَلْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ"»؛ دانشنامه امام مهدی، ج ۵، ص ۳۴۴، ح ۹۳۳.
- ↑ ر.ک. محمدی ری‌ش‍ه‍ری، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج۵، ص۳۰۵-۳۰۸.
- ↑ «انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَجِ»؛ الاحتجاج، ۱۷۳؛ بحار، ج۳۶، ص۳۸۷.
- ↑ « انْتَظَرُوا الْفَرَجَ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ»؛ بحارالأنوار، ج۱۰، ص۹۴.
- ↑ «أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ»؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۸.
- ↑ «أَفْضَلُ جِهَادِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ»؛ بحارالأنوار، ج۷۴، ص۱۴۱.
- ↑ «أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ»؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۵.
- ↑ «أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۸.
- ↑ «أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ»بحارالأنوار، ج۱۰، ص۹۴.
- ↑ «انْتِظَارَ الْفَرَجِ بِالصَّبْرِ وَ حُسْنَ الصُّحْبَةِ وَ حُسْنَ الْجِوَارِ وَ بَذْلَ الْمَعْرُوفِ وَ كَفَّ الْأَذَى وَ بَسْطَ الْوَجْهِ وَ النَّصِيحَةَ وَ الرَّحْمَةَ لِلْمُؤْمِنِينَ»؛ بحارالأنوار، ج۱۰، ص۳۶۱.
- ↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۱۰۵.
- ↑ بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه شعبان ۲۹/۶/۱۳۸۴.
- ↑ همان، ۳۰/۷/۱۳۸۱.
- ↑ بیانات رهبر معظم انقلاب در اجتماع بزرگ مردم قم، ۳۰/۱۱/۱۳۷۰.
- ↑ در جشن بزرگ منتظران ظهور هم‌زمان با هفته بسیج و روز ولادت حضرت مهدی(ع) ۳/۹/۱۳۷۸.
- ↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۱۰۶.
- ↑ «أفْضَلُ العِبادَهِ انْتِظارُ الفَرَجِ»؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵.
- ↑ «لَیُعِدَّنَّ أَحَدُکُمْ لِخُرُوجِ الْقَائِمِ وَ لَوْ سَهْماً»؛ الغیبه، نعمانی، ص۳۲۰؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۶۶.
- ↑ ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، صد و ده سرمشق از سخنان حضرت علی، ج۱، ص۹۵ و گفتار معصومین(ع)، ج۱، ص۲۰۴؛ جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود، ص۱۶۵-۱۶۷؛ کوثری، ابراهیم، انتظار و وظایف منتظران، ص ۸.
- ↑ ر.ک: کوثری، ابراهیم، انتظار و وظایف منتظران، ص ۸.
- ↑ ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، پیدایش مذاهب، ص۱۱۸ و تفسیر نمونه، ج ۷، ص۳۸۴.
- ↑ ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی مهدی، ص۱۰۲.
- ↑ ر.ک: مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی مهدی، ص۱۰۰-۱۰۲، ۱۰۵، ۱۰۶.
- ↑ المحاسن، ج۱، ص۲۷۸؛ کمال الدین، ج۲، ص۶۴۴؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۶.
- ↑ ر.ک: جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود، ص۱۶۵-۱۶۷.
- ↑ مقامی، مهدی، درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۴۲.
- ↑ طبرسی، الاحتجاج، ص۱۷۳؛ بحارالأنوار، ج۳، ص۳۸۷.
- ↑ «انْتَظَرُوا الْفَرَجَ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ»؛ بحارالأنوار، ج۱۰، ص۹۴.
- ↑ بحارالأنوار، ج۵۲، ص۱۲۸.
- ↑ بحارالأنوار، ج۷۴، ص۱۴۱.
- ↑ مقامی، مهدی، درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۴۳-۲۴۴.
- ↑ امام مهدی موجود موعود، ص۱۸۴.
- ↑ مقامی، مهدی، درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۴۴.
- ↑ کمال‌الدین و تمام‌النعمة، ج۲، ص۵۱۴.
- ↑ برای توضیح بیشتر، ر.ک: "عصر زندگی"، محمد حکیمی‌و "عصر ظهور"، علی کورانی.
- ↑ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۹۶.
- ↑ مقامی، مهدی، درسنامه امام‌شناسی، ص:۲۴۴-۲۴۵.
- ↑ ر.ک: رجالی تهرانی، علی رضا، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص ۲۴۰ ـ ۲۴۲.
- ↑ ر.ک: صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص۱۱۷.
- ↑ المنجد، ج ۲، ص ۱۹۵۸؛ دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، کلمه انتظار؛ ابن منظور، لسان العرب، ج ۵، ص ۲۱۹؛ فرهنگ فارسی معین، کلمه انتظار؛ ر.ک: زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ج۲ ۵، ج۲، ص۲۴۱ ـ ۲۴۲؛ موسوی‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۲۱؛ رضوی، رسول، امام مهدی، ص ۱۰۰ـ ۱۰۱؛ ربانی خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹؛ سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۸۸ـ ۱۸۹؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۵۲۷؛ الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۲؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۳۰؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۳؛ قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار، ص۱۳ـ ۱۴؛ صالح‌نیا، یحیی؛ تنها بر فراز، ص ۸۳؛ فروهی، ناصر، انتظار فرج، صفحه؟؟؟
- ↑ ر.ک: دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، ذیل کلمه انتظار؛ معین، محمد، فرهنگ فارسی، ذیل کلمه انتظار؛ ابن منظور، لسان العرب، ج ۵، ص ۲۱۹؛ جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ج۹، ص۳۵۵، ۳۵۷؛ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵ ج۲ ۵، ج۲، ص۲۴۱ ـ ۲۴۲؛ موسوی‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص۳۲۱؛ بنی‌هاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص ۲۷؛ ربانی خوراسگانی، محمد صادق، بررسی کارکردهای اجتماعی انتظار حضرت مهدی در ایران معاصر، ص ۱۹؛ سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۸۸ـ ۱۸۹؛ بالادستان، محمد امین؛ حائری‌پور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۱، ص ۱۳۶ ـ ۱۳۷؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۵۲۷؛ پژوهشگران مسجد مقدس جمکران، آیین انتظار، ص ۱۹۹ـ۲۰۰؛ حیدری‌نیک، مجید، نگاهی دوباره به انتظار، ص ۱۶، ۲۲؛ شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۴۵؛ الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۲؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۳۰؛ شفیعی سروستانی، ابراهیم، چشم به راه، ص۴۳؛ قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار، ص۱۳ـ ۱۴.
- ↑ ر.ک جوادی آملی، عبدالله، ادب فنای مقربان، ج۹، ص۳۵۵، ۳۵۷.
- ↑ ر.ک: بنی‌هاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص ۲۷.
- ↑ به‌معنای حرمت مأیوس شدن از گشایش و رحمت خداوند
- ↑ سوره یوسف، آیه 87.
- ↑ برای آگاهی بیشتر ر.ک: مطهری، مرتضی، قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ، ص۱۴؛ سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص۱۵۹-۱۶۸
- ↑ ر.ک: بنی هاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص۲۷.
- ↑ کمال الدین، ج ۲، باب ۵۵، ح۱؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۲.
- ↑ منتخب الأثر، ص۲۴۴
- ↑ ر.ک: فضلی، عبدالهادی، در انتظار مهدی موعود، ص۷۴-۷۶.
- ↑ ر.ک: فروهی، ناصر، انتظار فرج؛ صمدی، قنبر علی، آخرین منجی، ص۱۱۷؛ الهی‌نژاد، حسین، بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت، ص ۲۲؛ صالح‌نیا، یحیی؛ تنها بر فراز، ص 83؛ خرازی، سید محسن، انتظار ریشه اصلاحات فردی و اجتماعی، بالادستان، محمد امین، حائری‌پور، محمد مهدی، یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۱، ص ۱۳۶ - ۱۳۷؛ موسوی اصفهانی، محمد تقی، تکالیف بندگان نسبت به امام زمان، ص۹۳، ۹۴؛ مطهری، مرتضی، قیام و انقلاب مهدی از دیدگاه فلسفه تاریخ، ص۱۴، ۱۵؛ قرائتی، محسن، جهت‌نما، ص۶۱، ۶۲؛ حیدری نیک، مجید، نگاهی دوباره به انتظار، ص۱۶، ۲۲؛ فروهی، ناصر، انتظار فرج؛ صالح‌نیا، یحیی، تنها بر فراز، ص۸۳؛ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید، ج۲، ص۲۴۱، ۲۴۲؛ حسینی خامنه‌ای، سید علی، ما منتظریم، ص۱۵۸-۱۶۰؛ سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص۱۵۹-۱۶۸؛ فضلی، عبدالهادی، در انتظار مهدی موعود، ص۷۴-۷۶؛ رحیمی، عباس، امید فردا، ص۳۰؛ حیدری نیک، مجید، نگاهی دوباره به انتظار، ص۱۶، ۲۲.
- ↑ گفتارهای معنوی، ص۲۷۱.
- ↑ قیام و انقلاب حضرت مهدی(ع)، ص۶.
- ↑ گفتارهای معنوی، ص۲۷۲.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۱۵۰.