نصرت امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

نصرت در لغت به‌معنای [[یاری دادن]]، [[پیروز]] کردن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۲۳.</ref>، [[استیلا]] و [[غلبه]] دادن است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱۲، ص۱۴۰.</ref>.

== اهمیت نصرت امام ==

== نصرت امام مهدی {{ع}} ==

# '''[[معرفت]] بیشتر و عمیق‌تر به [[امام]] {{ع}} و اهداف ایشان''': [[معرفت]] به اینکه امروز ایشان از [[شیعیان]] چه توقعی دارند و با توجه به امکانات بسیاری که در [[اختیار]] آنهاست چه باید بکنند. [[معرفت]] به عهدی که از عالم [[میثاق]] با [[ولایت]] و صاحبان ولایت بسته‌اند و در [[دعای عهد]] و برخی دیگر از [[دعاها]] آن را تجدید می‌کنند. عهدی که طبق [[توقیع شریف]] آن حضرت، اگر شیعیانش یکدل و یکپارچه بر آن [[ثابت قدم]] بودند [[فرج]] به تأخیر نمی‌افتاد: «اگر [[شیعیان]] ما ـ که [[خداوند]] [[توفیق]] طاعتشان دهد ـ در وفای به عهدی که دارند همدل و متحد بودند، [[سعادت]] [[دیدار]] و [[فرج]] ما عقب نمی‌افتاد»<ref>{{متن حدیث|وَ لَوْ أَنَّ أَشْیَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَی اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقَائِنَا...}}؛ طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۹۹؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۷۷.</ref>.

# '''[[نیّت]] و آرزوی [[سربازی]] تا [[شهادت]]''': یکی دیگر از مصادیق [[یاری قلبی]] [[امام عصر]] {{ع}} [[نیّت]] و [[عزم]] جدی بر [[نصرت]] حضرت تا پای [[جان]] و آرزوی [[مقام شهادت]] در رکاب اوست: «خداوندا، مرا از [[انصار]] و [[یاران]] و از کسانی که از او [[دفاع]] می‌کنند و در حضورش به [[شهادت]] می‌رسند قرار ده!»<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ الذَّابِّینَ عَنْهُ... وَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْهِ}}؛ المصباح للکفعمی، ص۵۵۱.</ref> این تلقین و تمرین قلبی، در [[آمادگی]] و رشد و پرورش [[مؤمن]] بسیار مؤثر است. به طور کلی همان‌طور که [[آرزوها]] و تمنیّات هر کسی متناسب با شخصیت و شاکلۀ درونی اوست و ریشه در ذات و صفات درونش دارد، متقابلاً همین [[آرزوها]] و درخواست‌های قلبی [[همت]] و در نهایت [[شخصیت انسان]] را شکل می‌دهد.

==== [[نصرت زبانی]] ====

==== [[نصرت عملی]] ====

در همین زمینه [[امام باقر]] {{ع}} فرمودند: «به [[خداوند]] [[سوگند]] من بوی شما و [[جان]] شماها را [[دوست]] می‌‌دارم پس شما هم مرا در این باره به پارسائی و کوشش در [[راه خدا]] کمک دهید و بدانید که به ولایت‏ ما نتوان رسید جز به پارسائی و کوشش»<ref>{{متن حدیث|وَ اللَّهِ‏ لَأُحِبُ‏ رِیَاحَکُمْ‏ وَ أَرْوَاحَکُمْ‏ فَأَعِینُونِی‏ عَلَی‏ ذَلِکَ‏ بِوَرَعٍ‏ وَ اجْتِهَادٍ وَ اعْلَمُوا أَنَ‏ وَلَایَتَنَا لَا تُنَالُ‏ إِلَّا بِالْوَرَعِ‏ وَ الِاجْتِهَادِ}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی ج ۸ ص ۲۱۲</ref> ‏‏‏‏بر اساس این [[روایت]]، رعایت [[پرهیزکاری]] و [[پارسایی]]، [[یاری]] رساندن به [[ائمه]] {{ع}} است. همچنین در [[حدیث]] مفصلی [[امام صادق]] {{ع}} خطاب به زید شحّام می‌فرماید: «به هر کس از [[مردم]] که ببینی از من [[پیروی]] کنند و به گفتار من عمل کنند، [[سلام]] مرا برسان و من به شما سفارش کنم که نسبت به خدای عزّوجلّ [[تقوا]] داشته باشید، در [[دین]] خود پارسا باشید، در [[راه خدا]] کوشش کنید و شما را به [[راستگویی]]، [[امانت]]، طول دادن [[سجده]] و [[نیکی]] با [[همسایه]] سفارش می‌کنم؛ زیرا [[محمد]] {{صل}} همین [[دستورات]] را آورده است. هر که به شما امانتی سپرد، آن را به او پس بدهید، چه [[نیک]] [[رفتار]] باشد، چه [[بدکردار]]؛ زیرا [[رسول خدا]] {{صل}} [[دستور]] می‌داد که سوزن و نخ را نیز به صاحبش پس دهید، با [[فامیل]] خود پیوند داشته باشید، بر جنازه مرده‌هایشان حاضر شوید، بیمارانشان را [[عیادت]] کنید و حقوقشان را بپردازید؛ زیرا هر کس از شما که در دینش پارسا و [[راستگو]] باشد، [[امانت]] را به صاحبش برگرداند و اخلاقش با [[مردم]] خوب باشد؛ می‌گویند: او [[جعفری]] است و این مرا شاد می‌کند و از جانب او شاید در [[دل]] من آید و می‌گویند: این روش [[پسندیده]] [[جعفر بن محمد]] است»<ref>{{متن حدیث|اقْرَأْ عَلی‏ مَنْ‏ تَری‏ أَنَّهُ‏ یُطِیعُنِی‏ مِنْهُمْ‏ وَ یَأْخُذُ بِقَوْلِیَ‏ السَّلَامَ‏، وَ أُوصِیکُمْ‏ بِتَقْوَی‏ اللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَ‏، وَ الْوَرَعِ فِی دِینِکُمْ، وَ الِاجْتِهَادِ لِلَّهِ، وَ صِدْقِ الْحَدِیثِ، وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ، وَ طُولِ السُّجُودِ، وَ حُسْنِ الْجِوَارِ؛ فَبِهَذَا جَاءَ مُحَمَّدٌ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، أَدُّوا الْأَمَانَةَ إِلی‏ مَنِ ائْتَمَنَکُمْ عَلَیْهَا، بَرّاً أَوْ فَاجِراً، فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ کَانَ یَأْمُرُ بِأَدَاءِ الْخَیْطِ، وَ الْمِخْیَطِ؛ صِلُوا عَشَائِرَکُمْ، وَ اشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ، وَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ، وَ أَدُّوا حُقُوقَهُمْ؛ فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْکُمْ إِذَا وَرِعَ فِی دِینِهِ، وَ صَدَقَ الْحَدِیثَ، وَ أَدَّی الْأَمَانَةَ، وَ حَسُنَ خُلُقُهُ مَعَ النَّاسِ، قِیلَ: هذَا جَعْفَرِی‏‏‏‏‏‏}}؛ کافی، ج۲، ص۶۳۶.</ref>.  

== انواع نصرت در زمان ظهور ==

برای [[منتظران حقیقی]]، فرقی بین [[غیبت]] و [[ظهور امام زمان]] {{ع}} نیست و در‌ [[زمان ظهور]] نیز [[امام]] را بر دو گونه [[نصرت]] می‌‌دهند:

# '''[[نصرت مادی]]''': بذل‌ جان برای حفظ جان‌ امام‌؛ مانند اینکه در معرکۀ [[جنگ]] از [[وجود امام]] [[دفاع]] کنیم: <ref>{{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ}}«پیامبر بر مؤمنان از خودشان سزاوارتر است»؛ سوره احزاب، آیه ۶.</ref> و وقتی [[امام]] [[مجاهدت]] می‌‌کند، ما هم باید [[مجاهدت]] کنیم؛ یا بذل [[مال]] در راه [[نصرت]] [[امام]]؛ مانند [[کمک]] [[مالی]] برای برطرف شدن گرفتاری [[شیعیان]]<ref>کافی، ج ۲، ص ۱۸۹.</ref>.

== پرسش مستقیم ==

{{پانویس}}