وفای به عهد: تفاوت میان نسخه‌ها

=== همسویی سخن و عمل ===

از لوازم اصلی [[مدیریت]] بر [[قلوب]]، هم‌سویی سخن و عمل و پرهیز از دوگانگی [[قول و فعل]] است. [[رسول خدا]] {{صل}} که نیکوترین نمونه برای [[تأسی]] است چنان بود که هرگز [[مردم]] را به چیزی [[دعوت]] نکرد؛ مگر آنکه خود بدان عمل کرده بود و آنها را از چیزی [[نهی]] نکرد، جز آنکه خود از آن دوری کرده بود. [[تربیت]] یافتگان [[سیره]] آن حضرت نیز چنین بوده‌اند<ref>مصطفی دلشاد تهرانی، سیرة نبوی "منطق عملی"، ج ۳، ص۴۵۷.</ref>. رسول خدا {{صل}} فرموده است: {{متن حدیث|مَنْ‌ كانَ‌ يُؤْمِنُ‌ بِاللَّهِ‌ وَ الْيَوْمِ‌ الْآخِرِ فَلْيَفِ‌ إِذَا وَعَد}}<ref>الکافی، ج ۲، ص۲۶۴ و تحف العقول، ص۴۵.</ref>؛ هر که به [[خدا]] و [[روز قیامت]] [[ایمان]] دارد، باید به وعده‌اش [[وفا]] کند. [[خداوند متعال]] در [[نکوهش]] و [[تهدید]] کسانی که سخن و کردارشان یکی نیست و [[وعده]] می‌دهند و عمل نمی‌کنند، می‌فرماید: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! چرا چیزی می‌گویید که (خود) انجام نمی‌دهید؟ نزد خداوند، بسیار ناپسند است که چیزی را بگویید که (خود) انجام نمی‌دهید» سوره صف، آیه ۲-۳.</ref>.<ref>[[زهرا بختیاری|بختیاری، زهرا]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۶۸۰.</ref>