یاران امام مهدی چه تعداد است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
* آیا تعداد [[یاران امام مهدی]]{{ع}} مشخص است؟ | * آیا تعداد [[یاران امام مهدی]]{{ع}} مشخص است؟ | ||
* [[یاران امام مهدی]]{{ع}} در هنگام [[ظهور]] چه تعداد خواهند بود؟ | * [[یاران امام مهدی]]{{ع}} در هنگام [[ظهور]] چه تعداد خواهند بود؟ | ||
* لشکریان [[امام مهدی]]{{ع}} چند نفرند؟ | * [[لشکریان]] [[امام مهدی]]{{ع}} چند نفرند؟ | ||
== پاسخ نخست== | == پاسخ نخست== | ||
[[پرونده:1368171.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید محمد صدر]]]] | |||
::::::[[آیت الله]] [[شهید]] '''[[سید محمد صدر]]''' در کتاب ''«[[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]»'' در این‌باره گفته است: | |||
::::::«بنا بر [[روایات]] [[مستفیض]] و نزدیک به [[تواتر]]، شمار آنها به تعداد [[یاران پیامبر]] {{صل}} در غزوه [[بدر]]، یعنی [[سیصد و سیزده]] نفر میباشد<ref>ابن اثیر آورده است: شمار [[یاران پیامبر]] {{صل}} در [[جنگ بدر]] [[سیصد و سیزده]] نفر بوده است. عده‌ای آن را سیصد و چهارده و سیصد و هجده نفر نیز گفته‌اند. اما همان تعداد نخست صحیح میباشد و از [[صدر اسلام]] تا کنون مشهور بین [[مسلمانان]] همان عدد بوده است. | |||
ر.ک: الکامل فی التاریخ؛ ج ۲، ص ۸۲.</ref>. همچنین روایاتی وجود دارد که [[یاران]] [[امام]] {{ع}} را دست کم ده هزار نفر میداند. این [[اختلاف]] به تفاوت درجات [[اخلاص]] آنها برمی‌گردد که پیش از این درباره اقسام چهارگانه آن سخن گفته‌ایم<ref>الصدر، سید محمد، تاریخ الغیبة الکبری؛ ص ۲۴۸ به بعد.</ref>. | |||
::::::[اجمالا] شمار افراد موفق در برنامه کلی الهی در هر درجهای تفاوت دارد؛ زیرا بدیهی است لازمه ارتقای درجات [[اخلاص]]، شایستگیهای بیشتر و بینش عمیقتر است و پیداست که در [[جهان]]، شمار چنین افرادی زیاد نیست. از [[روایات]] برمیآید آن مخلصان آزموده که در درجه اول از درجات چهارگانه [[اخلاص]] قرار دارند، همان [[سیصد و سیزده]] نفری هستند که [[حضرت بقیة الله]] {{ع}} در زمان آنان [[ظهور]] خواهد کرد. در عین حال موفقشدگان در امتحانات الهی که در درجه دوم [[اخلاص]] قرار دارند، اگر بیش از ده هزار نفر نباشند، کمتر نیستند. [[دلیل]] تفاوت شمار [[یاران]] [[امام]] در این [[اخبار]]، جز این نیست. آنها به سرعت به [[امام عصر]] {{ع}} ملحق میشوند؛ به طوری که همه [[سیصد و سیزده]] نفر هنگام [[سخنرانی]] [[امام]] {{ع}} و نخستین مرحله [[بیعت]]، در [[مسجد الحرام]] حضور دارند. باقی [[یاران]] نیز تا چند روز پس از این رویداد وارد [[مکه]] میشوند. در بعضی [[روایات]] آمده است حضرت در [[مکه]] میماند تا شمار یارانش به ده هزار نفر برسد»<ref>[[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]، ص۲۳۱، ۲۳۲.</ref>. | |||
==پاسخ‌های دیگر== | |||
{{یادآوری پاسخ}} | |||
{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین موسوی‌نسب؛}} | |||
[[پرونده:13681056.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوی‌نسب]]]] | [[پرونده:13681056.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوی‌نسب]]]] | ||
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«[[یاران]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} بسیار میباشند و عدد آنها غیر قابل شمارش است از جمله [[یمانی]] و لشگرش [[خراسانی]] و سپاهش [[حسنی]] و یارانش گیلانی و همراهانش [[جعفری]] و اصحابش و سائر احزاب [[شیعه]] که در آن سال [[قیام]] خواهند کرد یا کسانی که به لشگر حضرت بعد از [[ظهور]] ملحق خواهند شد ولی آنچه اهتمام به ذکر او هست آنان هستند که در هنگام [[بیعت]] یا در هنگام [[خروج]] حضرت با حضرت هستند و جزء [[اصحاب]] خاص آن جناب شمرده میشوند. | ::::::«[[یاران]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} بسیار میباشند و عدد آنها غیر قابل شمارش است از جمله [[یمانی]] و لشگرش [[خراسانی]] و سپاهش [[حسنی]] و یارانش گیلانی و همراهانش [[جعفری]] و اصحابش و سائر احزاب [[شیعه]] که در آن سال [[قیام]] خواهند کرد یا کسانی که به لشگر حضرت بعد از [[ظهور]] ملحق خواهند شد ولی آنچه اهتمام به ذکر او هست آنان هستند که در هنگام [[بیعت]] یا در هنگام [[خروج]] حضرت با حضرت هستند و جزء [[اصحاب]] خاص آن جناب شمرده میشوند. | ||
::::::و [[اصحاب]] خاص حضرت دو نوع میباشند: [[اصحاب]] خاص الخاص که همان ۳۱۳ نفرند؛ [[ | ::::::و [[اصحاب]] خاص حضرت دو نوع میباشند: [[اصحاب]] خاص الخاص که همان ۳۱۳ نفرند؛ ###[[313]]### خاص که ده هزار نفر میباشند. و فرق این دو قسم از چند جهت است: | ||
:::::#۳۱۳ نفر [[فرماندهان]] خاص حضرت [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} در روی [[زمین]] هستند ولی دسته دوم خیر. | :::::#۳۱۳ نفر [[فرماندهان]] خاص حضرت [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} در روی [[زمین]] هستند ولی دسته دوم خیر. | ||
:::::#تا ۳۱۳ نفر در [[مکه]] جمع نشوند حضرت [[ظهور]] علنی نخواهند داشت و حاضر از [[بیعت]] عمومی در [[مسجدالحرام]] نخواهد شد. ولی تا ده هزار نفر جمع شوند [[قیام]] حضرت خارج [[مکه]] نخواهد بود. | :::::#تا ۳۱۳ نفر در [[مکه]] جمع نشوند حضرت [[ظهور]] علنی نخواهند داشت و حاضر از [[بیعت]] عمومی در [[مسجدالحرام]] نخواهد شد. ولی تا ده هزار نفر جمع شوند [[قیام]] حضرت خارج [[مکه]] نخواهد بود. | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۹: | ||
::::::حضرت فرمود چرا و لکن ایشان قوّام و نجباء و قضاة و [[حکام]] و [[فقهاء]] در [[دین]] هستند و عدد ایشان و شهرهایشان و محله‌هایشان در کتابی نوشته شده و محفوظ است<ref>معجم احادیث امام مهدى {{ع}}، ۳۴- ۲۷، ح ۱۴۵۸؛ دلائل الامامة، ص ۵۵۴- ۵۶۲، ح ۱۳۵۲۶.</ref>. | ::::::حضرت فرمود چرا و لکن ایشان قوّام و نجباء و قضاة و [[حکام]] و [[فقهاء]] در [[دین]] هستند و عدد ایشان و شهرهایشان و محله‌هایشان در کتابی نوشته شده و محفوظ است<ref>معجم احادیث امام مهدى {{ع}}، ۳۴- ۲۷، ح ۱۴۵۸؛ دلائل الامامة، ص ۵۵۴- ۵۶۲، ح ۱۳۵۲۶.</ref>. | ||
::::::در اینکه [[یاران]] خاص الخاص حضرت ۳۱۳ تن هستند در کتاب ارزشمند [[منتخب الاثر]] ۲۵ [[حدیث]] را [[نقل]] میکند در ص ۵۹۴ که در اینجا به یکی از آنها اکتفا می‌کنیم. [[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}} فرمودند هرگاه [[امام مهدی|بقیة اللّه]] خارج شود به [[کعبه]] تکیه کند و ۳۱۳ تن گرد او جمع شوند و او می‌گوید من هستم [[بقیة اللّه]] و هرگاه گرد او جمع شدند او [[خروج]] میکند و ده هزار نفر میباشند<ref>معجم احادیث امام مهدى {{ع}}، ۱۷۵، ح ۱۶۰۱؛ بحار، ج ۵۲، ب ۲۵، ح ۲۴.</ref>»<ref>[[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۱۰۹-۱۱۱.</ref>. | ::::::در اینکه [[یاران]] خاص الخاص حضرت ۳۱۳ تن هستند در کتاب ارزشمند [[منتخب الاثر]] ۲۵ [[حدیث]] را [[نقل]] میکند در ص ۵۹۴ که در اینجا به یکی از آنها اکتفا می‌کنیم. [[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}} فرمودند هرگاه [[امام مهدی|بقیة اللّه]] خارج شود به [[کعبه]] تکیه کند و ۳۱۳ تن گرد او جمع شوند و او می‌گوید من هستم [[بقیة اللّه]] و هرگاه گرد او جمع شدند او [[خروج]] میکند و ده هزار نفر میباشند<ref>معجم احادیث امام مهدى {{ع}}، ۱۷۵، ح ۱۶۰۱؛ بحار، ج ۵۲، ب ۲۵، ح ۲۴.</ref>»<ref>[[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۱۰۹-۱۱۱.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | |||
{{جمع شدن|۲. حجت الاسلام و المسلمین مروجی طبسی؛}} | |||
{{جمع شدن| | |||
[[پرونده:11130.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[محمد جواد مروجی طبسی]]]] | [[پرونده:11130.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[محمد جواد مروجی طبسی]]]] | ||
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[محمد جواد مروجی طبسی]]'''، در کتاب ''«[[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[محمد جواد مروجی طبسی]]'''، در کتاب ''«[[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
| خط ۶۲: | خط ۷۰: | ||
#حران: ۱ نفر؛ | #حران: ۱ نفر؛ | ||
#[[حلب]]: ۳ نفر؛ | #[[حلب]]: ۳ نفر؛ | ||
#حلوان: ۲ نفر؛ | #[[حلوان]]: ۲ نفر؛ | ||
#حیوان: ۱ نفر؛ | #حیوان: ۱ نفر؛ | ||
#خلاط: ۱ نفر؛ | #خلاط: ۱ نفر؛ | ||
| خط ۶۸: | خط ۷۶: | ||
#دبیله: ۱ نفر؛ | #دبیله: ۱ نفر؛ | ||
#دمیاط: ۱ نفر؛ | #دمیاط: ۱ نفر؛ | ||
#دیلم: ۴ نفر؛ | #[[دیلم]]: ۴ نفر؛ | ||
#رافقه: ۲ نفر؛ | #رافقه: ۲ نفر؛ | ||
#رقه: ۳ نفر؛ | #رقه: ۳ نفر؛ | ||
| خط ۷۸: | خط ۸۶: | ||
#سنجار: ۴ نفر؛ | #سنجار: ۴ نفر؛ | ||
#سیمسیاط: ۱ نفر؛ | #سیمسیاط: ۱ نفر؛ | ||
#سیراف (شیراز): ۱ نفر؛ | #سیراف ([[شیراز]]): ۱ نفر؛ | ||
#صامغان: ۲ نفر؛ | #صامغان: ۲ نفر؛ | ||
#صنعاء: ۲ نفر؛ | #صنعاء: ۲ نفر؛ | ||
| خط ۸۵: | خط ۹۳: | ||
#[[طالقان]]: ۲۴ نفر؛ | #[[طالقان]]: ۲۴ نفر؛ | ||
#[[طالقان]]: ۱ نفر؛ | #[[طالقان]]: ۱ نفر؛ | ||
#طبرستان: ۹ نفر؛ | #[[طبرستان]]: ۹ نفر؛ | ||
#طبریه: ۱ نفر؛ | #طبریه: ۱ نفر؛ | ||
#طرابلس: ۲ نفر؛ | #طرابلس: ۲ نفر؛ | ||
| خط ۹۳: | خط ۱۰۱: | ||
#عکبرا: ۱ نفر؛ | #عکبرا: ۱ نفر؛ | ||
#فرغانه: ۱ نفر؛ | #فرغانه: ۱ نفر؛ | ||
#فسطاط: ۴ نفر؛ | #[[فسطاط]]: ۴ نفر؛ | ||
#قابس: ۱ نفر؛ | #قابس: ۱ نفر؛ | ||
#قارب: ۱ نفر؛ | #قارب: ۱ نفر؛ | ||
| خط ۱۱۶: | خط ۱۲۴: | ||
#وشیج: ۴ نفر؛ | #وشیج: ۴ نفر؛ | ||
#هرات: ۱۲ نفر؛ | #هرات: ۱۲ نفر؛ | ||
#همدان: ۴ نفر؛ | #[[همدان]]: ۴ نفر؛ | ||
#پناهندگان به [[روم]]: ۱۱ نفر؛ | #پناهندگان به [[روم]]: ۱۱ نفر؛ | ||
#مفقود در سلاهط: ۱ نفر؛ | #مفقود در سلاهط: ۱ نفر؛ | ||
| خط ۱۲۴: | خط ۱۳۲: | ||
#گردشگر به دنبال [[حق]] از یخشب: ۱ نفر؛ | #گردشگر به دنبال [[حق]] از یخشب: ۱ نفر؛ | ||
#مسافران عانه به [[انطاکیه]]: ۲ تاجر و ۱ [[غلام]]؛ | #مسافران عانه به [[انطاکیه]]: ۲ تاجر و ۱ [[غلام]]؛ | ||
#المحتج بکتاب الله [[علی]] الناصب از سرخس: ۱ نفر؛ | #المحتج بکتاب [[الله]] [[علی]] الناصب از سرخس: ۱ نفر؛ | ||
#وارد شوندگان سراندیب: ۲ نفر<ref>دلائل الامامه، ص ۳۰۷.</ref>. | #وارد شوندگان سراندیب: ۲ نفر<ref>دلائل الامامه، ص ۳۰۷.</ref>. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
:::::*در برخی [[روایات]]، نام این شهرها نیز آمده است: "صاغان، قرغانه، [[شام]]، ترمذ، [[موعود]]، ترقعه، [[دمشق]]، [[فلسطین]]، بعلبک، نوغان، حائر، [[نور]]، قالیقا، بروجرد، رها، مراغه،فالس، قبه، تربده، خبوان، طهی، ارم و سردانه"<ref>دلائل الامامه، ص ۳۰۷.</ref>. | :::::*در برخی [[روایات]]، نام این [[شهرها]] نیز آمده است: "صاغان، قرغانه، [[شام]]، ترمذ، [[موعود]]، ترقعه، [[دمشق]]، [[فلسطین]]، بعلبک، نوغان، حائر، [[نور]]، قالیقا، بروجرد، رها، مراغه،فالس، قبه، تربده، خبوان، طهی، [[ارم]] و سردانه"<ref>دلائل الامامه، ص ۳۰۷.</ref>. | ||
:::::*در برخی از [[احادیث]] به نام [[یاران]] [[امام مهدی]] {{ع}} نیز اشاره شده<ref>بشارة الاسلام، ص ۲۰۹.</ref>. | :::::*در برخی از [[احادیث]] به نام [[یاران]] [[امام مهدی]] {{ع}} نیز اشاره شده<ref>بشارة الاسلام، ص ۲۰۹.</ref>. | ||
:::::*تعداد [[یاران]] آن حضرت در برخی [[روایات]]، با تعدادی که ذکر شد، تفاوت دارد. مثلاً در [[روایت]] دیگر آمده است که از [[ری]] یک نفر به کمک [[امام زمان]] {{ع}} می‌آید، و در [[روایت]] دیگر این تعداد ۷ نفر ذکر شده است<ref>دلائل الامامه، ص ۳۰۷.</ref>. | :::::*تعداد [[یاران]] آن حضرت در برخی [[روایات]]، با تعدادی که ذکر شد، تفاوت دارد. مثلاً در [[روایت]] دیگر آمده است که از [[ری]] یک نفر به کمک [[امام زمان]] {{ع}} می‌آید، و در [[روایت]] دیگر این تعداد ۷ نفر ذکر شده است<ref>دلائل الامامه، ص ۳۰۷.</ref>. | ||
:::::*در برخی [[روایات]]، نام برخی از شهرها تکرار شده است، مانند [[طالقان]] و شهر [[ری]]<ref>همان.</ref>. | :::::*در برخی [[روایات]]، نام برخی از [[شهرها]] تکرار شده است، مانند [[طالقان]] و شهر [[ری]]<ref>همان.</ref>. | ||
:::::*در برخی [[روایات]]، به نام‌های متشابه برخی شهرها پرداخته است که ممکن است یک شهر باشند، مانند قرغانه و فرغانه<ref>بشارة الاسلام، ص ۲۰۹.</ref> صامغان<ref>دلائل الامامه، ص ۳۰۷.</ref> و صاغان<ref>بشارة الاسلام، ص ۲۰۹.</ref>. | :::::*در برخی [[روایات]]، به نام‌های متشابه برخی [[شهرها]] پرداخته است که ممکن است یک شهر باشند، مانند قرغانه و فرغانه<ref>بشارة الاسلام، ص ۲۰۹.</ref> صامغان<ref>دلائل الامامه، ص ۳۰۷.</ref> و صاغان<ref>بشارة الاسلام، ص ۲۰۹.</ref>. | ||
:::::*در برخی [[روایات]]، تعداد افراد ذکر شده، کمتر از ۳۱۳ نفر است. | :::::*در برخی [[روایات]]، تعداد افراد ذکر شده، کمتر از ۳۱۳ نفر است. | ||
:::::*شهرهایی که ذکر شده‌اند، محل سکونت [[یاران]] [[مهدی]] {{ع}} در زمان [[ظهور]] آن حضرت میباشد. بنابراین ممکن است آنان اهل شهرهای یاد شده نباشند و فقط در زمان [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} ساکن آن شهر باشند. | :::::*شهرهایی که ذکر شده‌اند، محل سکونت [[یاران]] [[مهدی]] {{ع}} در زمان [[ظهور]] آن حضرت میباشد. بنابراین ممکن است آنان اهل شهرهای یاد شده نباشند و فقط در زمان [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} ساکن آن شهر باشند. | ||
| خط ۱۳۹: | خط ۱۴۷: | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۳. آیت الله طبسی؛}} | ||
[[پرونده:7474646.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[نجم‌الدین طبسی]]]] | [[پرونده:7474646.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[نجم‌الدین طبسی]]]] | ||
::::::[[آیت الله]] '''[[نجم‌الدین طبسی]]''' در کتاب ''«[[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::[[آیت الله]] '''[[نجم‌الدین طبسی]]''' در کتاب ''«[[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«درباره تعداد لشکریان و [[یاران]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} [[روایات]] گوناگونی در دسترس است. برخی [[روایات]]، تعداد آنان را سی صد وسیزده نفر یادآور شده‌اند وبرخی [[روایات]]، از ده هزار نفر وبیش تر سخن می‌گویند. در این جا یادآوری دو نکته ضروری است: | ::::::«درباره تعداد [[لشکریان]] و [[یاران]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} [[روایات]] گوناگونی در دسترس است. برخی [[روایات]]، تعداد آنان را سی صد وسیزده نفر یادآور شده‌اند وبرخی [[روایات]]، از ده هزار نفر وبیش تر سخن می‌گویند. در این جا یادآوری دو نکته ضروری است: | ||
::::#سی صد وسیزده نفر - که در [[روایات]] آمده است - نیروهای ویژه‌ای هستند که در آغاز [[قیام]] همراه آن حضرت خواهند بود. آنان در [[حکومت جهانی]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} از [[کارگزاران]] میشوند؛ چنان چه مرحوم [[اربلی]] در [[کشف]] النعمه فرموده است: از این [[روایت]] ([[روایت]] ده هزارنفر) استفاده می‌شود که تعداد [[یاران]] حضرت در عدد سی صد وسیزده محدود نمیشود؛ بلکه این تعداد، نفراتی هستند که در آغاز [[قیام]]، همراه حضرت هستند. | ::::#سی صد وسیزده نفر - که در [[روایات]] آمده است - نیروهای ویژه‌ای هستند که در آغاز [[قیام]] همراه آن حضرت خواهند بود. آنان در [[حکومت جهانی]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} از [[کارگزاران]] میشوند؛ چنان چه مرحوم [[اربلی]] در [[کشف]] النعمه فرموده است: از این [[روایت]] ([[روایت]] ده هزارنفر) استفاده می‌شود که تعداد [[یاران]] حضرت در عدد سی صد وسیزده محدود نمیشود؛ بلکه این تعداد، نفراتی هستند که در آغاز [[قیام]]، همراه حضرت هستند. | ||
::::#تعداد چهار هزار، ده هزار نفر و... - که در برخی [[روایات]] گفته شده است - آمار کل نیروهای ارتش [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} نیست؛ بلکه - هم چنان که از [[روایات]] نیز استفاده می‌شود- هریک از این ارقام، نمایانگر تعداد نیروهایی هستند که در برهه‌ای از [[زمان ظهور]] حضرت {{ع}} ویا در پیکار خاصی در گوشه‌ای از [[جهان]] شرکت دارند. شاید هم مطلب دیگری باشد که ما آن را نمی‌دانیم که با [[ظهور]] حضرت، روشن خواهد شد. | ::::#تعداد چهار هزار، ده هزار نفر و... - که در برخی [[روایات]] گفته شده است - آمار کل نیروهای ارتش [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} نیست؛ بلکه - هم چنان که از [[روایات]] نیز استفاده می‌شود- هریک از این ارقام، نمایانگر تعداد نیروهایی هستند که در برهه‌ای از [[زمان ظهور]] حضرت {{ع}} ویا در پیکار خاصی در گوشه‌ای از [[جهان]] شرکت دارند. شاید هم مطلب دیگری باشد که ما آن را نمی‌دانیم که با [[ظهور]] حضرت، روشن خواهد شد. | ||
:::::*'''نیروهای مخصوص:''' یونس پسر ظبیان می‌گوید: "خدمت [[امام صادق]]{{ع}} بودم که ایشان نامی از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت قائم]] به میان آورد و فرمود: آنان سی صد وسیزده تن هستند وهر یک خود را در میان سی صد نفر می‌بیند"<ref>دلائل الامامه، ص ۳۲۰؛ المحجّه، ص ۴۶</ref> از این که حضرت می‌فرماید: "هر یک خود را در میان سی صد نفر می‌بیند"، دو احتمال تصور می‌شود: | :::::*'''نیروهای مخصوص:''' یونس پسر ظبیان می‌گوید: "خدمت [[امام صادق]]{{ع}} بودم که ایشان نامی از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت قائم]] به میان آورد و فرمود: آنان سی صد وسیزده تن هستند وهر یک خود را در میان سی صد نفر می‌بیند"<ref>دلائل الامامه، ص ۳۲۰؛ المحجّه، ص ۴۶</ref> از این که حضرت می‌فرماید: "هر یک خود را در میان سی صد نفر می‌بیند"، دو احتمال تصور می‌شود: | ||
::::#این که توان جسمی‌هر یک از آنان برابر سی صد نفر باشد؛ چنان که توان هر یک از [[مؤمنان]] در آن روزگار برابر نیروی [[چهل]] مرد است. | ::::#این که توان جسمی‌هر یک از آنان برابر سی صد نفر باشد؛ چنان که توان هر یک از [[مؤمنان]] در آن روزگار برابر نیروی [[چهل]] مرد است. | ||
::::#هر کدام از آنان، سی صد نفر نیرو دارند وخود را در میان سی صد نیرو تحت [[فرمان]] می‌بینند. بنابراین احتمال، آنان [[حدود]] سی صد گردان نیروی نظامی را [[فرماندهی]] می‌کنند ومحتمل است که همان ظاهر لفظ مراد باشد؛ یعنی هر یک خود را جزء آن عدّه میداند؛ چنان که بعضی گفته‌اند. [[امام سجاد|امام زین العابدین]]{{ع}} می‌فرماید: "آنان که از بستر خود برای [[یاری]] [[امام مهدی|امام قائم]]{{ع}} ناپدید میشوند، سی صد وسیزده نفر به تعداد اهل [[بدر]] هستند که صبح آن شب (صبح روز بعد) در [[مکه]] گرد می‌آیند"<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۴؛ عیاشی، تفسیر، ج ۲، ص ۵۶؛ نورالثقلین، ج ۱، ص ۱۳۹ وج ۴، ص ۹۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۳</ref>. [[امام جواد]]{{ع}} می‌فرماید: "[[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} فرمود: [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} از سرزمین تهامه ([[مکه]]) [[ظهور]] میکند. او گنج‌هایی دارد که از جنس طلا ونقره نیست؛ بلکه آنها اسب‌هایی نیرومند ومردانی نامور به تعداد [[اصحاب]] [[بدر]] هستند. آنان سی صد وسیزده نفرند که از سراسر [[جهان]] به دور او گرد می‌آیند. کتاب مُهر کرده‌ای با حضرت است که تعداد یارانش با نام، شهر، نوع نژاد، مشخصات وکنیه آنان در آن نوشته شده است. آنان همه در فرمانبرداری از [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} می‌کوشند"<ref>عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۵۹؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۰</ref>. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: "[[مردم]] مانند پرندگان در اطرافش گرد می‌آیند تا این که سی صد وچهارده مرد - که در بین آنان زنانی نیز هستند - گرد می‌آیند وآن حضرت بر هر [[ستمگر]] وفرزند [[ستمگری]] پیروز می‌گردد وعدالت چنان می‌شود که [[مردم]] [[آرزو]] می‌کنند:ای کاش مردگانشان در بین زندگان بودند واز [[عدالت]] بهره مند می‌شدند"<ref>مجمع الزوائد، ج ۷، ص ۳۱۵</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: "[[حضرت مهدی]]{{ع}} با سی صد وسیزده نفر به تعداد [[اصحاب]] [[بدر]]، بدون [[آگاهی]] و وعده قبلی [[ظهور]] میکند؛ در حالی که آنان چون ابری پاییزی پراکنده‌اند؛ آنان شیران روز ونیایشگران شب هستند"<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۴؛ الفتاوی الحدیثیه، ج ۳۱</ref>. [[ابان بن تغلب]] می‌گوید: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "به زودی سی صد وسیزده نفر به [[مسجد]] شما ([[مکه]]) می‌آیند. [[مردم]] [[مکه]] می‌دانند که این افراد نسبتی با پدران واجدادشان ندارند (وجزو [[مردم]] [[مکه]] نیستند). هر کدام از آنان شمشیری دارد که بر روی آن کلمه‌ای ثبت است که از آن کلمه هزار کلمه (مشکل) گشوده وحل می‌شود"<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۷۱؛ بصائر الدرجات، ص ۳۱۱؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۶</ref> در برخی از [[روایات]]، نام برخی از آنان گفته شده است که به ذکر دو [[روایت]] بسنده می‌کنیم: [[امام صادق]]{{ع}} به [[مفضل بن عمر]] - یکی از [[اصحاب]] آن حضرت - فرمود: "تو و [[چهل]] و چهار مرد دیگر، جزو [[یاران]] و همراهان [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}}هستید"<ref>دلائل الامامه، ص ۲۴۸؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۳</ref>. شاید مراد از [[چهل]] وچهار نفر، کسانی باشند که از [[اصحاب]] [[امام صادق]]{{ع}} هستند. نیز آن حضرت می‌فرماید: "هنگامی که [[امام مهدی|قائم آل محمد###115### ظهور کند، بیست وهفت تن از پشت کعبه بیرون می‌آیند وبیست وپنج تن از قوم موسی - که همگی قاضیان به حق وعادل هستند - زنده میشوند ونیز هفت تن از [[اصحاب کهف]]، [[یوشع]] [[وصی]] [[موسی]]، [[مؤمن]] آل | ::::#هر کدام از آنان، سی صد نفر نیرو دارند وخود را در میان سی صد نیرو تحت [[فرمان]] می‌بینند. بنابراین احتمال، آنان [[حدود]] سی صد گردان نیروی نظامی را [[فرماندهی]] می‌کنند ومحتمل است که همان ظاهر لفظ مراد باشد؛ یعنی هر یک خود را جزء آن عدّه میداند؛ چنان که بعضی گفته‌اند. [[امام سجاد|امام زین العابدین]]{{ع}} می‌فرماید: "آنان که از بستر خود برای [[یاری]] [[امام مهدی|امام قائم]]{{ع}} ناپدید میشوند، سی صد وسیزده نفر به تعداد اهل [[بدر]] هستند که صبح آن شب (صبح روز بعد) در [[مکه]] گرد می‌آیند"<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۴؛ عیاشی، تفسیر، ج ۲، ص ۵۶؛ نورالثقلین، ج ۱، ص ۱۳۹ وج ۴، ص ۹۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۳</ref>. [[امام جواد]]{{ع}} می‌فرماید: "[[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} فرمود: [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} از سرزمین تهامه ([[مکه]]) [[ظهور]] میکند. او گنج‌هایی دارد که از جنس طلا ونقره نیست؛ بلکه آنها اسب‌هایی نیرومند ومردانی نامور به تعداد [[اصحاب]] [[بدر]] هستند. آنان سی صد وسیزده نفرند که از سراسر [[جهان]] به دور او گرد می‌آیند. کتاب مُهر کرده‌ای با حضرت است که تعداد یارانش با نام، شهر، نوع نژاد، مشخصات وکنیه آنان در آن نوشته شده است. آنان همه در فرمانبرداری از [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} می‌کوشند"<ref>عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۵۹؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۰</ref>. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: "[[مردم]] مانند پرندگان در اطرافش گرد می‌آیند تا این که سی صد وچهارده مرد - که در بین آنان زنانی نیز هستند - گرد می‌آیند وآن حضرت بر هر [[ستمگر]] وفرزند [[ستمگری]] پیروز می‌گردد وعدالت چنان می‌شود که [[مردم]] [[آرزو]] می‌کنند:ای کاش مردگانشان در بین زندگان بودند واز [[عدالت]] بهره مند می‌شدند"<ref>مجمع الزوائد، ج ۷، ص ۳۱۵</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: "[[حضرت مهدی]]{{ع}} با سی صد وسیزده نفر به تعداد [[اصحاب]] [[بدر]]، بدون [[آگاهی]] و وعده قبلی [[ظهور]] میکند؛ در حالی که آنان چون ابری پاییزی پراکنده‌اند؛ آنان شیران روز ونیایشگران شب هستند"<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۴؛ الفتاوی الحدیثیه، ج ۳۱</ref>. [[ابان بن تغلب]] می‌گوید: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "به زودی سی صد وسیزده نفر به [[مسجد]] شما ([[مکه]]) می‌آیند. [[مردم]] [[مکه]] می‌دانند که این افراد نسبتی با پدران واجدادشان ندارند (وجزو [[مردم]] [[مکه]] نیستند). هر کدام از آنان شمشیری دارد که بر روی آن کلمه‌ای ثبت است که از آن کلمه هزار کلمه (مشکل) گشوده وحل می‌شود"<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۷۱؛ بصائر الدرجات، ص ۳۱۱؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۶</ref> در برخی از [[روایات]]، نام برخی از آنان گفته شده است که به ذکر دو [[روایت]] بسنده می‌کنیم: [[امام صادق]]{{ع}} به [[مفضل بن عمر]] - یکی از [[اصحاب]] آن حضرت - فرمود: "تو و [[چهل]] و چهار مرد دیگر، جزو [[یاران]] و همراهان [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}}هستید"<ref>دلائل الامامه، ص ۲۴۸؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۳</ref>. شاید مراد از [[چهل]] وچهار نفر، کسانی باشند که از [[اصحاب]] [[امام صادق]]{{ع}} هستند. نیز آن حضرت می‌فرماید: "هنگامی که [[امام مهدی|قائم آل محمد###115### ظهور کند، بیست وهفت تن از پشت کعبه بیرون می‌آیند وبیست وپنج تن از قوم موسی - که همگی قاضیان به حق وعادل هستند - زنده میشوند ونیز هفت تن از [[اصحاب کهف]]، [[یوشع]] [[وصی]] [[موسی]]، [[مؤمن]] [[آل فرعون]]، [[سلمان فارسی]]، [[ابادجانه انصاری]] و [[مالک اشتر]] به [[دنیا]] باز می‌گردند"<ref>روضة الواعظین، ص ۲۶۶؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۵</ref>. در بعضی از [[روایات]]، [[مقداد بن اسود]] نیز ذکر شده است. طبق [[روایات]] [[فرشتگان]] جابه جاکننده، مردگان [[نیکان]] را به اماکن مقدسی مانند [[خانه خدا]] منتقل می‌کنند<ref>درر الاخبار، ج ۱، ص ۲۵۸</ref>. بنابراین، شاید این مردگان از آن دسته‌ای باشند که اجسادشان به کنار [[کعبه]] انتقال داده شده است ورجعت ودوباره زنده شدن آنان نیز از همان جا خواهد بود. طبق [[نقل]] دیگری، این مکان پشت شهر [[کوفه]]، یعنی شهر [[نجف]] است که باز معنای [[روایت]] صحیح می‌شود؛ زیرا اجسادشان به آن جا، یعنی [[نجف اشرف]] انتقال داده شده است. [[شایسته]] ذکر است که این افراد، سابقه [[مبارزه]] در ابعاد [[سیاسی]] و نظامی را با طاغوت‌های روزگار خویش داشته اند؛ به خصوص [[سلمان فارسی]]، [[ابودجانه]]، [[مالک اشتر]] و [[مقداد]] که در جنگ‌های [[صدر اسلام]] شرکت کرده، رشادت‌های بسیاری از خود نشان داده‌اند وگروهی از آنان سابقه [[فرماندهی]] نیز داشته اند. | ||
:::::*'''ارتش [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}:''' [[ابوبصیر]] می‌گوید: مردی از اهالی [[کوفه]]، از [[امام صادق]]{{ع}} پرسید: چند نفر با [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] می‌کنند؟ [[مردم]] می‌گویند: همراهان حضرت به تعداد سربازان [[بدر]] یعنی سی صد و سیزده نفرند. [[امام]]{{ع}} فرمود: "[[حضرت مهدی]] [[ظهور]] نمی‌کند، مگر با ارتشی قوی و نیرومند و ارتش قدرتمند کمتر از ده هزار نیروی رزمنده نخواهد داشت"<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۴؛ عیاشی، تفسیر، ج ۱، ص ۱۳۴؛ نورالثقلین، ج ۴، ص ۹۸؛ ج ۱، ص ۳۴۰؛ العدد القویه، ص ۶۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۴۸</ref>. نیز آن حضرت می‌فرماید: "هنگامی‌که [[خداوند]] به [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} اجازه [[قیام]] دهد، سی صد و سیزده تن با او [[بیعت]] می‌کنند. آن حضرت در [[مکه]] توقف میکند تا این که عدد اصحابش به ده هزار نفر برسد. آن گاه به سوی [[مدینه]] حرکت می‌نماید"<ref>المستجاد، ص ۵۱۱</ref>. [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} می‌فرماید: "[[امام مهدی|مهدی]] حدّاقل با لشکر [[دوازده]] هزار نفری وحدّاکثر پانزده هزار نفری [[ظهور]] میکند. [[رعب]] وترس از نیروی نظامی‌او، پیشاپیش سپاهیانش در حرکت است. هیچ [[دشمنی]] با ایشان روبه رو نمیشود، جز این که شکست می‌خورد. آن حضرت وسپاهیانش در راه [[خدا]] به سرزنش کسی نمی‌اندیشند. شعار لشکریانش این است: بمیران، بمیران"<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۵</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "[[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} [[ظهور]] نمی‌کند، مگر آن که حلقه و تعداد آنان کامل گردد. [[راوی]] پرسید: تعداد آنان چند نفر است؟ حضرت فرمود: ده هزار نفر"<ref>نعمانی، غیبة، ص ۳۰۷؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۴۵</ref>. [[شیخ]] [[حر عاملی]] می‌گوید: در [[روایت]] است که تعداد کامل [[سپاه]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} صد هزار نفر است<ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷، ۳۶۷؛ بشارة الاسلام، ص ۱۹۰</ref> | :::::*'''ارتش [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}:''' [[ابوبصیر]] می‌گوید: مردی از اهالی [[کوفه]]، از [[امام صادق]]{{ع}} پرسید: چند نفر با [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] می‌کنند؟ [[مردم]] می‌گویند: همراهان حضرت به تعداد سربازان [[بدر]] یعنی سی صد و سیزده نفرند. [[امام]]{{ع}} فرمود: "[[حضرت مهدی]] [[ظهور]] نمی‌کند، مگر با ارتشی قوی و نیرومند و ارتش قدرتمند کمتر از ده هزار نیروی رزمنده نخواهد داشت"<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۴؛ عیاشی، تفسیر، ج ۱، ص ۱۳۴؛ نورالثقلین، ج ۴، ص ۹۸؛ ج ۱، ص ۳۴۰؛ العدد القویه، ص ۶۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۴۸</ref>. نیز آن حضرت می‌فرماید: "هنگامی‌که [[خداوند]] به [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} اجازه [[قیام]] دهد، سی صد و سیزده تن با او [[بیعت]] می‌کنند. آن حضرت در [[مکه]] توقف میکند تا این که عدد اصحابش به ده هزار نفر برسد. آن گاه به سوی [[مدینه]] حرکت می‌نماید"<ref>المستجاد، ص ۵۱۱</ref>. [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} می‌فرماید: "[[امام مهدی|مهدی]] حدّاقل با [[لشکر]] [[دوازده]] هزار نفری وحدّاکثر پانزده هزار نفری [[ظهور]] میکند. [[رعب]] وترس از نیروی نظامی‌او، پیشاپیش سپاهیانش در حرکت است. هیچ [[دشمنی]] با ایشان روبه رو نمیشود، جز این که [[شکست]] می‌خورد. آن حضرت وسپاهیانش در راه [[خدا]] به سرزنش کسی نمی‌اندیشند. شعار لشکریانش این است: بمیران، بمیران"<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۵</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "[[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} [[ظهور]] نمی‌کند، مگر آن که حلقه و تعداد آنان کامل گردد. [[راوی]] پرسید: تعداد آنان چند نفر است؟ حضرت فرمود: ده هزار نفر"<ref>نعمانی، غیبة، ص ۳۰۷؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۴۵</ref>. [[شیخ]] [[حر عاملی]] می‌گوید: در [[روایت]] است که تعداد کامل [[سپاه]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} صد هزار نفر است<ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷، ۳۶۷؛ بشارة الاسلام، ص ۱۹۰</ref> | ||
:::::*'''گارد [[حفاظت]]:''' کعب می‌گوید: مردی از [[بنی هاشم]]، در [[بیت المقدس]] منزل میکند. تعدد نیروهای محافظ وی [[دوازده]] هزار نفرند ودر [[روایت]] دیگری می‌گوید: تعداد محافظان وی سی وشش هزار نفرند وبر سر هر یک از بزرگ راه‌های منتهی به [[بیت المقدس]]، [[دوازده]] هزار نفر مستقر میشوند<ref>ابن حمّاد، فتن، ص ۱۰۶؛ عقد الدرر، ص ۱۴۳</ref> البته کلمه حرس که در [[روایت]] است، به معنای اعوان وکمک نیز آمده است واین معنا با عنوان [[حدیث]] مناسب نیست؛ چون ممکن است مقصود [[یاران]] واعوان حضرت باشد»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۷۲ - ۷۴.</ref>. | :::::*'''گارد [[حفاظت]]:''' کعب می‌گوید: مردی از [[بنی هاشم]]، در [[بیت المقدس]] منزل میکند. تعدد نیروهای محافظ وی [[دوازده]] هزار نفرند ودر [[روایت]] دیگری می‌گوید: تعداد محافظان وی سی وشش هزار نفرند وبر سر هر یک از بزرگ راه‌های منتهی به [[بیت المقدس]]، [[دوازده]] هزار نفر مستقر میشوند<ref>ابن حمّاد، فتن، ص ۱۰۶؛ عقد الدرر، ص ۱۴۳</ref> البته کلمه حرس که در [[روایت]] است، به معنای اعوان وکمک نیز آمده است واین معنا با عنوان [[حدیث]] مناسب نیست؛ چون ممکن است مقصود [[یاران]] واعوان حضرت باشد»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۷۲ - ۷۴.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۴. حجت الاسلام و المسلمین فاضلیان؛}} | ||
[[پرونده:9030760879.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید محمد جواد فاضلیان]]]] | [[پرونده:9030760879.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید محمد جواد فاضلیان]]]] | ||
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[سید محمد جواد فاضلیان]]'''، در مقاله ''«[[قیام (مقاله)|قیام]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[سید محمد جواد فاضلیان]]'''، در مقاله ''«[[قیام (مقاله)|قیام]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
| خط ۱۶۳: | خط ۱۷۱: | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۵. حجت الاسلام و المسلمین یوسفیان؛}} | ||
[[پرونده:Pic2391.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[مهدی یوسفیان]]]] | [[پرونده:Pic2391.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[مهدی یوسفیان]]]] | ||
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر '''[[مهدی یوسفیان]]'''، در کتاب ''«[[شرایط ظهور (کتاب)|شرایط ظهور]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر '''[[مهدی یوسفیان]]'''، در کتاب ''«[[شرایط ظهور (کتاب)|شرایط ظهور]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
| خط ۱۷۴: | خط ۱۸۲: | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۶. حجت الاسلام و المسلمین صمدی؛}} | ||
[[پرونده:783993038.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[قنبر علی صمدی]]]] | [[پرونده:783993038.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[قنبر علی صمدی]]]] | ||
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[قنبر علی صمدی]]'''، در کتاب ''«[[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[قنبر علی صمدی]]'''، در کتاب ''«[[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
| خط ۱۸۰: | خط ۱۸۸: | ||
::::::در یک دسته از [[روایات]]، تعداد [[یاران مهدی]]{{ع}} [[سیصد و سیزده]] تن به تعداد [[اصحاب]] [[پیامبر]]{{صل}} در [[جنگ]] [[بدر]] ذکر شده‌اند. اکثر [[روایات]] این عدد را مطرح کرده‌اند<ref>بصائر الدرجات، ص۳۱۱؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۴؛ الخصال، ص۶۴۹.</ref>. نظیر آن چه از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است. حضرت فرموده است: "[[اصحاب]] [[امام مهدی]] {{ع}} [[سیصد و سیزده]] نفر به تعداد اهل بدر‌اند"<ref> {{عربی|"أَصْحَابُهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ "}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ص۶۷۳؛ الخصال، ص۶۴۹؛ بصائر الدرجات، ص۳۱۱؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۲۶.</ref>؛ | ::::::در یک دسته از [[روایات]]، تعداد [[یاران مهدی]]{{ع}} [[سیصد و سیزده]] تن به تعداد [[اصحاب]] [[پیامبر]]{{صل}} در [[جنگ]] [[بدر]] ذکر شده‌اند. اکثر [[روایات]] این عدد را مطرح کرده‌اند<ref>بصائر الدرجات، ص۳۱۱؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۴؛ الخصال، ص۶۴۹.</ref>. نظیر آن چه از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است. حضرت فرموده است: "[[اصحاب]] [[امام مهدی]] {{ع}} [[سیصد و سیزده]] نفر به تعداد اهل بدر‌اند"<ref> {{عربی|"أَصْحَابُهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ "}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ص۶۷۳؛ الخصال، ص۶۴۹؛ بصائر الدرجات، ص۳۱۱؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۲۶.</ref>؛ | ||
::::::دسته دیگر، روایاتی است که تعداد [[اصحاب]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} را بیش از [[سیصد و سیزده]] نفر ذکر کرده‌اند. در این دسته از [[روایات]] رقم [[یاران]] حضرت، ده هزار عنوان شده است چنان که مرحوم [[محمد بن ابراهیم نعمانی|نعمانی]] در کتاب [[الغیبة ۱ (کتاب)|الغیبه]] به [[نقل]] از [[ابوبصیر]]، این [[روایت]] را از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] کرده است:"[[قائم]]{{ع}} [[خروج]] نمی‌کند، مگر هنگامی که حلقه (تعداد [[یاران]] حضرت) کامل شود. [[ابو بصیر]] می‌گوید: پرسیدم: حلقه با چه تعداد کامل می‌شود؟ حضرت فرمود: ده هزار نفر"<ref>{{عربی|" لَا يَخْرُجُ الْقَائِمُ ع حَتَّى يَكُونَ تَكْمِلَةُ الْحَلْقَةِ قُلْتُ وَ كَمْ تَكْمِلَةُ الْحَلْقَةِ قَالَ عَشَرَةُ آلَاف"}}؛ الغیبة، نعمانی، ص۳۲۰؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۵۴۵.</ref>؛ در جای دیگر، [[ابوبصیر]] [[نقل]] میکند که مردی کوفی از [[امام صادق]]{{ع}} تعداد [[یاران امام مهدی]] {{ع}} را پرسید و گفت: "[[مردم]] می‌گویند [[اصحاب]] [[مهدی]]{{ع}} به تعداد [[اصحاب]] [[بدر]] [[سیصد و سیزده]] نفرند. حضرت در پاسخ فرمود: "[[مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] نمی‌کند مگر با نیروی [[قدر]] تمندی که تعداد آنان کمتر از ده هزار رزمنده نخواهد بود"<ref>ر.ک: کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۴؛ نور الثقلین، ج۴، ص۹۸؛ العدد القویه، ص۶۵.</ref>. در این دسته [[روایات]]، برخی تعداد [[اصحاب]] [[مهدی]]{{ع}} را در هنگام [[ظهور]]، [[دوازده]] هزار یا پانزده هزار<ref>ملاحم ابن طاووس، ص۶۵.</ref> و حتی عدد یکصد هزار نفر نیز، [[نقل]] شده است<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۰۷و۳۶۷؛ بشارة الاسلام، ص۱۹۰؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۵۷۸.</ref>. | ::::::دسته دیگر، روایاتی است که تعداد [[اصحاب]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} را بیش از [[سیصد و سیزده]] نفر ذکر کرده‌اند. در این دسته از [[روایات]] رقم [[یاران]] حضرت، ده هزار عنوان شده است چنان که مرحوم [[محمد بن ابراهیم نعمانی|نعمانی]] در کتاب [[الغیبة ۱ (کتاب)|الغیبه]] به [[نقل]] از [[ابوبصیر]]، این [[روایت]] را از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] کرده است:"[[قائم]]{{ع}} [[خروج]] نمی‌کند، مگر هنگامی که حلقه (تعداد [[یاران]] حضرت) کامل شود. [[ابو بصیر]] می‌گوید: پرسیدم: حلقه با چه تعداد کامل می‌شود؟ حضرت فرمود: ده هزار نفر"<ref>{{عربی|" لَا يَخْرُجُ الْقَائِمُ ع حَتَّى يَكُونَ تَكْمِلَةُ الْحَلْقَةِ قُلْتُ وَ كَمْ تَكْمِلَةُ الْحَلْقَةِ قَالَ عَشَرَةُ آلَاف"}}؛ الغیبة، نعمانی، ص۳۲۰؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۵۴۵.</ref>؛ در جای دیگر، [[ابوبصیر]] [[نقل]] میکند که مردی کوفی از [[امام صادق]]{{ع}} تعداد [[یاران امام مهدی]] {{ع}} را پرسید و گفت: "[[مردم]] می‌گویند [[اصحاب]] [[مهدی]]{{ع}} به تعداد [[اصحاب]] [[بدر]] [[سیصد و سیزده]] نفرند. حضرت در پاسخ فرمود: "[[مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] نمی‌کند مگر با نیروی [[قدر]] تمندی که تعداد آنان کمتر از ده هزار رزمنده نخواهد بود"<ref>ر.ک: کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۴؛ نور الثقلین، ج۴، ص۹۸؛ العدد القویه، ص۶۵.</ref>. در این دسته [[روایات]]، برخی تعداد [[اصحاب]] [[مهدی]]{{ع}} را در هنگام [[ظهور]]، [[دوازده]] هزار یا پانزده هزار<ref>ملاحم ابن طاووس، ص۶۵.</ref> و حتی عدد یکصد هزار نفر نیز، [[نقل]] شده است<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۰۷و۳۶۷؛ بشارة الاسلام، ص۱۹۰؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۵۷۸.</ref>. | ||
::::::در بیان وجه جمع این دو دسته [[روایات]] می‌توان گفت باتوجه به قرائن موجود، [[روایات]] دسته نخست که عدد [[سیصد و سیزده]] را ذکر کرده‌اند ناظر به [[اصحاب]] ویژه [[امام مهدی]] {{ع}} در مرحله آغازین [[ظهور]] حضرت است؛ همان کسانی که هسته اصلی [[قیام]] حضرت را تشکیل می‌دهند و در [[روایات]] از آنان به عنوان پرچمداران و [[فرماندهان]] لشکر [[مهدی]]{{ع}} میباشند؛ اما [[روایات]] دسته دوم که عدد بیش از [[سیصد و سیزده]] نفر را ذکر نموده‌اند ناظر به مجموع نیروهایی است که به جمع [[سیصد و سیزده]] نفر می‌پیوندند و تحت [[فرماندهی]] آنان عمل می‌کنند و در زمره [[سپاه]] حضرت قرار می‌گیرند. [[شاهد]] این مطلب نیز برخی روایاتی است که دلالت دارد بر اینکه [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} با [[سیصد و سیزده]] نفر از [[اصحاب]] ویژه آغاز می‌گردد سپس سایر [[یاوران]] حضرت به سرعت به آنان ملحق میشوند و تحت [[فرماندهی]] [[اصحاب]] ویژه حضرت، [[سپاهیان]] [[مهدی]]{{ع}} را جهت آغاز [[قیام]] تشکیل می‌دهند. مانند آنچه جناب [[عبدالعظیم حسنی]] از [[امام جواد]]{{ع}} [[نقل]] کرده که فرمود: "سیصد وسیزده مرد به تعداد اهل [[بدر]] از دورترین نقاط [[زمین]] در کنار او (حضرت [[قائم]]) حاضر شوند و این مصداق سخن [[خدا]] است که فرمود: هرکجا باشید [[خدا]] شمارا جمع میکند و او به همه چیز توانا است، پس هر گاه این عدد از أهل [[اخلاص]] جمع گردند، [[خداوند]] أمر [[ظهور]] آن حضرت را مقدرگرداند و چون تعداد آن [[جماعت]] أهل [[اخلاص]] به [[عقد]] کامل؛ یعنی آن ده هزار مرد رسند، حضرت [[خروج]] نموده و مدام [[دشمنان]] [[خدا]] را بکشند تا [[رضایت]] [[پروردگار]] حاصل گردد"<ref>{{عربی|"َ يَجْتَمِعُ إِلَيْهِ مِنْ أَصْحَابِهِ عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ أَقَاصِي الْأَرْضِ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ فَإِذَا اجْتَمَعَتْ لَهُ هَذِهِ الْعِدَّةُ مِنْ أَهْلِ الْإِخْلَاصِ أَظْهَرَ اللَّهُ أَمْرَهُ فَإِذَا كَمَلَ لَهُ الْعَقْدُ وَ هُوَ عَشَرَةُ آلَافِ رَجُلٍ خَرَجَ بِإِذْنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلَا يَزَالُ يَقْتُلُ أَعْدَاءَ اللَّهِ حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ"}}؛ الإحتجاج، ج۲، ص۴۴۹.</ref>؛ [[مفضل بن عمر جعفی]] نیز از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "هر گاه [[خدای متعال]] به [[قائم]] [[آل محمد]] اجازه [[ظهور]] دهد، در حالی که سیصد و اندی مرد با او [[بیعت]] می‌کنند و حضرت در [[مکه]] توقف می‌فرماید تا [[یاران]] او به ده هزار نفر می‌رسند؛ سپس از آنجا به سوی [[مدینه]] حرکت می‌فرماید"<ref>{{عربی|"إِذَا أَذِنَ اللَّهُ عَزَّ اسْمُهُ لِلْقَائِمِ فِي الْخُرُوجِ ... وَ قَدْ وَافَاهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فَيُبَايِعُوهُ وَ يُقِيمُ بِمَكَّةَ حَتَّى يَتِمَّ أَصْحَابُهُ عَشْرَةَ آلَافِ نَفْسٍ ثُمَّ يَسِيرُ مِنْهَا إِلَى الْمَدِينَةِ"}}؛ الإرشاد، ج ۲، ص ۳۸۳.</ref>؛ | ::::::در بیان وجه جمع این دو دسته [[روایات]] می‌توان گفت باتوجه به قرائن موجود، [[روایات]] دسته نخست که عدد [[سیصد و سیزده]] را ذکر کرده‌اند ناظر به [[اصحاب]] ویژه [[امام مهدی]] {{ع}} در مرحله آغازین [[ظهور]] حضرت است؛ همان کسانی که هسته اصلی [[قیام]] حضرت را تشکیل می‌دهند و در [[روایات]] از آنان به عنوان پرچمداران و [[فرماندهان]] [[لشکر]] [[مهدی]]{{ع}} میباشند؛ اما [[روایات]] دسته دوم که عدد بیش از [[سیصد و سیزده]] نفر را ذکر نموده‌اند ناظر به مجموع نیروهایی است که به جمع [[سیصد و سیزده]] نفر می‌پیوندند و تحت [[فرماندهی]] آنان عمل می‌کنند و در زمره [[سپاه]] حضرت قرار می‌گیرند. [[شاهد]] این مطلب نیز برخی روایاتی است که دلالت دارد بر اینکه [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} با [[سیصد و سیزده]] نفر از [[اصحاب]] ویژه آغاز می‌گردد سپس سایر [[یاوران]] حضرت به سرعت به آنان ملحق میشوند و تحت [[فرماندهی]] [[اصحاب]] ویژه حضرت، [[سپاهیان]] [[مهدی]]{{ع}} را جهت آغاز [[قیام]] تشکیل می‌دهند. مانند آنچه جناب [[عبدالعظیم حسنی]] از [[امام جواد]]{{ع}} [[نقل]] کرده که فرمود: "سیصد وسیزده مرد به تعداد اهل [[بدر]] از دورترین نقاط [[زمین]] در کنار او (حضرت [[قائم]]) حاضر شوند و این مصداق سخن [[خدا]] است که فرمود: هرکجا باشید [[خدا]] شمارا جمع میکند و او به همه چیز توانا است، پس هر گاه این عدد از أهل [[اخلاص]] جمع گردند، [[خداوند]] أمر [[ظهور]] آن حضرت را مقدرگرداند و چون تعداد آن [[جماعت]] أهل [[اخلاص]] به [[عقد]] کامل؛ یعنی آن ده هزار مرد رسند، حضرت [[خروج]] نموده و مدام [[دشمنان]] [[خدا]] را بکشند تا [[رضایت]] [[پروردگار]] حاصل گردد"<ref>{{عربی|"َ يَجْتَمِعُ إِلَيْهِ مِنْ أَصْحَابِهِ عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ أَقَاصِي الْأَرْضِ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ فَإِذَا اجْتَمَعَتْ لَهُ هَذِهِ الْعِدَّةُ مِنْ أَهْلِ الْإِخْلَاصِ أَظْهَرَ اللَّهُ أَمْرَهُ فَإِذَا كَمَلَ لَهُ الْعَقْدُ وَ هُوَ عَشَرَةُ آلَافِ رَجُلٍ خَرَجَ بِإِذْنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلَا يَزَالُ يَقْتُلُ أَعْدَاءَ اللَّهِ حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ"}}؛ الإحتجاج، ج۲، ص۴۴۹.</ref>؛ [[مفضل بن عمر جعفی]] نیز از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "هر گاه [[خدای متعال]] به [[قائم]] [[آل محمد]] اجازه [[ظهور]] دهد، در حالی که سیصد و اندی مرد با او [[بیعت]] می‌کنند و حضرت در [[مکه]] توقف می‌فرماید تا [[یاران]] او به ده هزار نفر می‌رسند؛ سپس از آنجا به سوی [[مدینه]] حرکت می‌فرماید"<ref>{{عربی|"إِذَا أَذِنَ اللَّهُ عَزَّ اسْمُهُ لِلْقَائِمِ فِي الْخُرُوجِ ... وَ قَدْ وَافَاهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فَيُبَايِعُوهُ وَ يُقِيمُ بِمَكَّةَ حَتَّى يَتِمَّ أَصْحَابُهُ عَشْرَةَ آلَافِ نَفْسٍ ثُمَّ يَسِيرُ مِنْهَا إِلَى الْمَدِينَةِ"}}؛ الإرشاد، ج ۲، ص ۳۸۳.</ref>؛ | ||
::::::از این نظر، روایاتی که اعداد و ارقامی مثل ده هزار یا بیشتر (که بیانگر کثرت آنان است) ذکر کرده‌اند، ناظر به گروه [[انصار]] هستند و شامل همه کسانی میشوند که به نحوی در [[حمایت]] از این حرکت الهی و تحکیم و تقویت [[انقلاب جهانی]] حضرت سهم دارند. مانند آنچه [[روایت]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است که حضرت فرمود: "آنان ([[اصحاب]] [[مهدی]]) [[سیصد و سیزده]] نفرند که هرکدام نیز خود را در میان [[سیصد و سیزده]] نفر می‌بینند<ref>ر.ک: دلائل الإمامة، ص۳۲۰؛ المحجه، ص۴۶.</ref>. براساس این گونه [[روایات]]، هرکدام از این [[سیصد و سیزده]] تن، [[فرماندهی]] [[سیصد و سیزده]] نفر را برعهده دارند. لذا آمار و ارقام یاد شده در این نوع [[روایات]]، بیانگر تعدد [[سپاهیان]] و [[یاوران]] [[امام مهدی]] {{ع}} است»<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]؛ ص:205- 208</ref>. | ::::::از این نظر، روایاتی که اعداد و ارقامی مثل ده هزار یا بیشتر (که بیانگر کثرت آنان است) ذکر کرده‌اند، ناظر به گروه [[انصار]] هستند و شامل همه کسانی میشوند که به نحوی در [[حمایت]] از این حرکت الهی و تحکیم و تقویت [[انقلاب جهانی]] حضرت سهم دارند. مانند آنچه [[روایت]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است که حضرت فرمود: "آنان ([[اصحاب]] [[مهدی]]) [[سیصد و سیزده]] نفرند که هرکدام نیز خود را در میان [[سیصد و سیزده]] نفر می‌بینند<ref>ر.ک: دلائل الإمامة، ص۳۲۰؛ المحجه، ص۴۶.</ref>. براساس این گونه [[روایات]]، هرکدام از این [[سیصد و سیزده]] تن، [[فرماندهی]] [[سیصد و سیزده]] نفر را برعهده دارند. لذا آمار و ارقام یاد شده در این نوع [[روایات]]، بیانگر تعدد [[سپاهیان]] و [[یاوران]] [[امام مهدی]] {{ع}} است»<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]؛ ص:205- 208</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۷. حجت الاسلام و المسلمین امامی میبدی؛}} | ||
[[پرونده:13681144.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی رضا امامی میبدی]]]] | [[پرونده:13681144.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی رضا امامی میبدی]]]] | ||
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[علی رضا امامی میبدی]]'''، در کتاب ''«[[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[علی رضا امامی میبدی]]'''، در کتاب ''«[[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«مطابق [[روایات]] فراوان، عدد [[اصحاب امام زمان]] {{ع}} به تعداد لشکریان [[اسلام]] در [[جنگ بدر]] یعنی ۳۱۳ نفر میباشد. [[علامه]] در [[تفسیر]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ}} ضمن اینکه این [[آیه]] را مربوط به کسانی میداند که در [[آخرالزمان]] برای [[یاری دین]] می‌آیند<ref>المیزان، جلد ۱۰، صفحه ۱۵۵.</ref>. به روایاتی اشاره میکند که منظور از {{متن قرآن|أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ}} را [[اصحاب امام زمان]] {{ع}} و تعداد آنها را سیصد و چند نفر میداند<ref>المیزان، جلد ۱۰، صفحه ۱۸۱؛ به نقل از الغیبه للنعمانی، صفحه ۲۴۱؛تفسیر قمی، جلد ۱، صفحه ۳۲۳؛ تفسیر عیاشی، جلد ۲، صفحه ۵۶ و ۱۴۰؛الکافی، جلد ۸، صفحه ۳۱۳.</ref>. همچنین از مجمع البیان [[نقل]] میکند که گفته شده است منظور از [[امت معدوده]] [[اصحاب]] [[مهدی]] {{ع}} است که عددشان سیصد و اندی نفر است -به مقدار عدد [[اصحاب]] بدر- که در روز ظهورش در یک ساعت، دوران جناب جمع میشوند، همانطور که قطعات ابر‌‌های پاییزی دور هم جمع میشوند<ref>المیزان، جلد ۱۰، صفحه ۱۸۱.</ref>. طبرسی بعد از ذکر این قول، به روایتی از [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{ع}} اشاره میکند که همین مطلب را بیان میکند<ref>مجمع البیان فی تفسیر القرآن، جلد ۵، صفحه ۲۱۸.</ref>. | ::::::«مطابق [[روایات]] فراوان، عدد [[اصحاب امام زمان]] {{ع}} به تعداد [[لشکریان]] [[اسلام]] در [[جنگ بدر]] یعنی ۳۱۳ نفر میباشد. [[علامه]] در [[تفسیر]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ}} ضمن اینکه این [[آیه]] را مربوط به کسانی میداند که در [[آخرالزمان]] برای [[یاری دین]] می‌آیند<ref>المیزان، جلد ۱۰، صفحه ۱۵۵.</ref>. به روایاتی اشاره میکند که منظور از {{متن قرآن|أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ}} را [[اصحاب امام زمان]] {{ع}} و تعداد آنها را سیصد و چند نفر میداند<ref>المیزان، جلد ۱۰، صفحه ۱۸۱؛ به نقل از الغیبه للنعمانی، صفحه ۲۴۱؛تفسیر قمی، جلد ۱، صفحه ۳۲۳؛ تفسیر عیاشی، جلد ۲، صفحه ۵۶ و ۱۴۰؛الکافی، جلد ۸، صفحه ۳۱۳.</ref>. همچنین از [[مجمع البیان]] [[نقل]] میکند که گفته شده است منظور از [[امت معدوده]] [[اصحاب]] [[مهدی]] {{ع}} است که عددشان سیصد و اندی نفر است -به مقدار عدد [[اصحاب]] بدر- که در روز ظهورش در یک ساعت، دوران جناب جمع میشوند، همانطور که قطعات ابر‌‌های پاییزی دور هم جمع میشوند<ref>المیزان، جلد ۱۰، صفحه ۱۸۱.</ref>. [[طبرسی]] بعد از ذکر این قول، به روایتی از [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{ع}} اشاره میکند که همین مطلب را بیان میکند<ref>مجمع البیان فی تفسیر القرآن، جلد ۵، صفحه ۲۱۸.</ref>. | ||
::::::گرچه در این [[روایات]] و تعابیر سخن از سیصد و چند نفر آمده است ولی در جای دیگری از بیانات [[علامه]] عدد [[سیصد و سیزده]] نفر نیز ذکر شده است. آن مرحوم در ذیل [[تفسیر]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَوْ تَرَى إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ}}<ref>«و اگر ببینی، هنگامی که کفار به فزع می‌‌افتند، پس هیچ راه فراری ندارند و هیچ چیز از خدا فوت نمیشود بلکه از مکانی نزدیک گرفتار میشوند». سبأ: ۵۱.</ref> | ::::::گرچه در این [[روایات]] و تعابیر سخن از سیصد و چند نفر آمده است ولی در جای دیگری از بیانات [[علامه]] عدد [[سیصد و سیزده]] نفر نیز ذکر شده است. آن مرحوم در ذیل [[تفسیر]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَوْ تَرَى إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ}}<ref>«و اگر ببینی، هنگامی که کفار به فزع می‌‌افتند، پس هیچ راه فراری ندارند و هیچ چیز از خدا فوت نمیشود بلکه از مکانی نزدیک گرفتار میشوند». سبأ: ۵۱.</ref> | ||
::::::حدیثی را از [[تفسیر قمی]] از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] میکند که در قسمتی از آن آمده است: «اولین کسی که با او [[بیعت]] کند، [[جبرئیل]] و سپس [[سیصد و سیزده]] نفر از [[یاران]] او میباشند»<ref>المیزان، جلد ۱۶، صفحه ۳۹۳ به نقل از: تفسیر قمی، جلد ۲، صفحه ۲۰۴ تا ۲۰۵.</ref>. البته ایشان در پاسخ به پرسشی درباره چگونگی [[قیام امام زمان]] {{ع}} تعداد [[یاران]] حضرت را بیشتر از [[سیصد و سیزده]] نفر میداند و می‌گوید در [[روایت]] است که چون [[حضرت قائم]] [[ظهور]] کند اول [[دعوت]] خود را از [[مکه]] آغاز می‌کنند؛ بدین طریق که بین [[رکن و مقام]] پشت به [[کعبه]] نموده و اعلان می‌‌فرمایند؛ از [[خواص]] آن حضرت سیصد و شصت نفر در حضور آن حضرت مجتمع می‌گردند<ref>مهرتابان (طبع قدیم)، صفحه ۲۲۶؛ رساله لب اللباب (طبع جدید)، صفحه ۲۷۷.</ref>. | ::::::حدیثی را از [[تفسیر قمی]] از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] میکند که در قسمتی از آن آمده است: «اولین کسی که با او [[بیعت]] کند، [[جبرئیل]] و سپس [[سیصد و سیزده]] نفر از [[یاران]] او میباشند»<ref>المیزان، جلد ۱۶، صفحه ۳۹۳ به نقل از: تفسیر قمی، جلد ۲، صفحه ۲۰۴ تا ۲۰۵.</ref>. البته ایشان در پاسخ به پرسشی درباره چگونگی [[قیام امام زمان]] {{ع}} تعداد [[یاران]] حضرت را بیشتر از [[سیصد و سیزده]] نفر میداند و می‌گوید در [[روایت]] است که چون [[حضرت قائم]] [[ظهور]] کند اول [[دعوت]] خود را از [[مکه]] آغاز می‌کنند؛ بدین طریق که بین [[رکن و مقام]] پشت به [[کعبه]] نموده و اعلان می‌‌فرمایند؛ از [[خواص]] آن حضرت سیصد و شصت نفر در حضور آن حضرت مجتمع می‌گردند<ref>مهرتابان (طبع قدیم)، صفحه ۲۲۶؛ رساله لب اللباب (طبع جدید)، صفحه ۲۷۷.</ref>. | ||
::::::ذکر این نکته در اینجا لازم است که دریچه روایت‌ای به صورت صریح عدد سیصد و شصت نفر برای [[اصحاب]] [[امام]] {{ع}} ذکر نشده است ولی در بعضی از [[روایات]] آمده است که {{عربی|وَ يَجِي ءُ وَ اللَّهِ ثَلَاثُ مِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فِيهِمْ خَمْسُونَ امْرَأَةً يَجْتَمِعُونَ بِمَكَّةَ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ}} و سیصد و چند مرد که در میان آنها پنجاه زن نیز هستند، خواهند آمد و بدون قرار قبلی در [[مکه]] جمع میشوند<ref>تفسیر العیاشی، جلد ۱، صفحه ۶۴؛بحارالانوار، جلد ۵۲، صفحه ۲۲۳.</ref>. بر اساس این [[روایت]] مجموع مردان و زنانی که حلقه اصلی [[یاران]] حضرت را تشکیل می‌دهند در [[حدود]] سیصد و شصت نفر میباشند و به احتمال قوی نظر [[مرحوم علامه]] نیز به همین مطلب میباشد لذا ذکر این عدد با [[سیصد و سیزده]] نفر بودن [[اصحاب]] که در بسیاری از [[احادیث]] آمده است مغایرتی ندارد،<ref>البته بعضی برخلاف بیان فوق معتقدند که از تعبیر «فیهم» که در روایت آمده است استفاده می‌شود که پنجاه زن مذکور در روایت جزء سیصد و سیزده نفر میباشند و تعبیر رجل در {{عربی|ثلاثمائه و بضعه عشر رجلا}} از باب تغلیب میباشد. موعود شناسی، صفحه ۵۹۴.</ref> »<ref>[[علی رضا امامی میبدی|امامی میبدی، علی رضا]]، [[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]، ص ۲۲۷.</ref>. | ::::::ذکر این نکته در اینجا لازم است که دریچه روایت‌ای به صورت صریح عدد سیصد و شصت نفر برای [[اصحاب]] [[امام]] {{ع}} ذکر نشده است ولی در بعضی از [[روایات]] آمده است که {{عربی|وَ يَجِي ءُ وَ اللَّهِ ثَلَاثُ مِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فِيهِمْ خَمْسُونَ امْرَأَةً يَجْتَمِعُونَ بِمَكَّةَ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ}} و سیصد و چند مرد که در میان آنها پنجاه [[زن]] نیز هستند، خواهند آمد و بدون قرار قبلی در [[مکه]] جمع میشوند<ref>تفسیر العیاشی، جلد ۱، صفحه ۶۴؛بحارالانوار، جلد ۵۲، صفحه ۲۲۳.</ref>. بر اساس این [[روایت]] مجموع مردان و زنانی که حلقه اصلی [[یاران]] حضرت را تشکیل می‌دهند در [[حدود]] سیصد و شصت نفر میباشند و به احتمال قوی نظر [[مرحوم علامه]] نیز به همین مطلب میباشد لذا ذکر این عدد با [[سیصد و سیزده]] نفر بودن [[اصحاب]] که در بسیاری از [[احادیث]] آمده است مغایرتی ندارد،<ref>البته بعضی برخلاف بیان فوق معتقدند که از تعبیر «فیهم» که در روایت آمده است استفاده می‌شود که پنجاه زن مذکور در روایت جزء سیصد و سیزده نفر میباشند و تعبیر رجل در {{عربی|ثلاثمائه و بضعه عشر رجلا}} از باب تغلیب میباشد. موعود شناسی، صفحه ۵۹۴.</ref> »<ref>[[علی رضا امامی میبدی|امامی میبدی، علی رضا]]، [[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]، ص ۲۲۷.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۸. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛}} | ||
[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]] | [[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]] | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«[[یاران]] ویژه [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[سیصد و سیزده]] نفرند. [[احادیث]] فراوانی در [[ستایش]] این گروه ممتاز وارد شده و در [[قرآن کریم]] آیاتی است که [[تأویل]] به آنان شده است: | ::::::«[[یاران]] ویژه [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[سیصد و سیزده]] نفرند. [[احادیث]] فراوانی در [[ستایش]] این گروه ممتاز وارد شده و در [[قرآن کریم]] آیاتی است که [[تأویل]] به آنان شده است: | ||
:::::#از [[امام باقر]]{{ع}} و [[امام صادق]]{{ع}} در [[تأویل]] | :::::#از [[امام باقر]]{{ع}} و [[امام صادق]]{{ع}} در [[تأویل]] سخن [[خدای متعال]]: {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ أَلاَ يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِؤُونَ}}<ref> و اگر عذاب را از آنان چندگاهی پس افکنیم به یقین می‌گویند: چه آن را باز داشت؟ آگاه باشید روزی که به آنان برسد از ایشان بازگردانده نمیشود و آنچه به ریشخند می‌گرفتند آنها را فرا می‌گیرد؛ سوره هود، آیه: ۸.</ref> [[نقل]] شده که فرمودند: مراد از [[امت]] معدود، [[یاران مهدی]] در آخر الزمان‌اند؛ [[سیصد و سیزده]] نفر به شمار افراد [[جنگ بدر]]. آنان، در ساعتی جمع شوند؛ مانند ابرهایی که در پاییز جمع میشوند"<ref> {{عربی|" أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ يَعْنِي عِدَّةً كَعِدَّةِ بَدْرٍ قَالَ يَجْمَعُونَ لَهُ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ قَزَعاً كَقَزَعِ الْخَرِيفِ "}}، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۵، ح ۴۲؛ نیز: ر.ک: نعمانی، الغیبة، ص ۲۴۱</ref>. | ||
:::::#[[امام صادق]]{{ع}} در [[وصف]] [[یاران]] خاصّ [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} فرمود: "مردانی که گویی قلبهایشان مانند پارههای آهن است. هیچ چیز نتواند دلهای آنان را درباره ذات [[خداوند]] گرفتار [[شک]] سازد. سختتر از سنگ هستند. اگر بر کوهها حمله کنند، آنها را از هم خواهند پاشید ... گویی که بر اسبان خود، مانند عقاب هستند. بر زین اسب [[امام]] دست می‌کشند و از این کار [[برکت]] میجویند. گرد [[امام]] خویش چرخیده، در جنگها، [[جان]] خود را سپر او میسازند و هرچه را بخواهد برایش انجام می‌دهند. مردانی که شبها نمیخوابند؛ در نمازشان همهمهای چون صدای [[زنبور عسل]] دارند. شبها بر پای خویش [[ایستاده]] و صبح بر مرکبهای خود سوارند. [[پارسایان]] شبند و شیران روز. [[اطاعت]] آنان برابر امامشان، از [[اطاعت]] کنیز برای آقایش زیادتر است. مانند چراغها هستند ... گویی که دلهایشان قندیل است. از [[ترس]] [[خدا]] بیمناک و خواهان شهادتند. تمنایشان [[شهید]] شدن در [[راه خدا]] است. شعارشان این است: ای [[مردم]]! برای خونخواهی [[حسین]] به پا خیزید. وقتی حرکت می‌کنند، پیشاپیش آنان به فاصله یک ماه [[وحشت]] حرکت کند. آنان، دسته دسته به سوی مولا میروند. [[خدا]] به وسیله آنان [[امام]] راستین را [[یاری]] می‌فرماید"<ref> محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸</ref>.»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص ۴۹۴.</ref>. | :::::#[[امام صادق]]{{ع}} در [[وصف]] [[یاران]] خاصّ [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} فرمود: "مردانی که گویی قلبهایشان مانند پارههای آهن است. هیچ چیز نتواند دلهای آنان را درباره ذات [[خداوند]] گرفتار [[شک]] سازد. سختتر از سنگ هستند. اگر بر کوهها حمله کنند، آنها را از هم خواهند پاشید ... گویی که بر اسبان خود، مانند عقاب هستند. بر زین اسب [[امام]] دست می‌کشند و از این کار [[برکت]] میجویند. گرد [[امام]] خویش چرخیده، در جنگها، [[جان]] خود را سپر او میسازند و هرچه را بخواهد برایش انجام می‌دهند. مردانی که شبها نمیخوابند؛ در نمازشان همهمهای چون صدای [[زنبور عسل]] دارند. شبها بر پای خویش [[ایستاده]] و صبح بر مرکبهای خود سوارند. [[پارسایان]] شبند و شیران روز. [[اطاعت]] آنان برابر امامشان، از [[اطاعت]] کنیز برای آقایش زیادتر است. مانند چراغها هستند ... گویی که دلهایشان قندیل است. از [[ترس]] [[خدا]] بیمناک و خواهان شهادتند. تمنایشان [[شهید]] شدن در [[راه خدا]] است. شعارشان این است: ای [[مردم]]! برای خونخواهی [[حسین]] به پا خیزید. وقتی حرکت می‌کنند، پیشاپیش آنان به فاصله یک ماه [[وحشت]] حرکت کند. آنان، دسته دسته به سوی مولا میروند. [[خدا]] به وسیله آنان [[امام]] [[راستین]] را [[یاری]] می‌فرماید"<ref> محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸</ref>.»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص ۴۹۴.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۹. آقای رضوانی (پژوهشگر حوزه علمیه قم)؛}} | ||
[[پرونده:15207.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی اصغر رضوانی]]]] | [[پرونده:15207.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی اصغر رضوانی]]]] | ||
::::::آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«مطابق [[روایات]] مستفیض بلکه [[متواتر]]، عدد [[اصحاب]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} به تعداد لشکر [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} در غزوه [[بدر]] ۳۱۳ نفر است. قندوزی در [[تفسیر]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ}}<ref>سوره هود آیه ۸</ref>. از [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{عم}} [[نقل]] کرده که فرمودند: همانا [[امت معدوده]] ۳۱۳ نفر از [[اصحاب]] [[مهدی]] در [[آخرالزمان]] است همانند عدد اهل [[بدر]]، که در یک ساعت اجتماع می‌کنند ...<ref>ینابیع الموده، ص ۵۰۹، چاپ نجف</ref>. [[محمد بن مسلم]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: پس اول کسی که از طرف [[خدا]] با او [[بیعت]] میکند [[جبرئیل]] است. و نیز از [[مردم]] ۳۱۳ نفر با او [[بیعت]] خواهند کرد.... و نیز از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: [[قائم]] از ما با [[ترس]] [[یاری]] شده و با [[نصرت]] تأیید خواهد شد. تا آنکه فرمود: پس هنگامی که [[خروج]] میکند بر [[کعبه]] تکیه می‌دهد. و ۳۱۳ نفر به دور او گرد آیند ...<ref>اعلام الوری، ص ۴۳۳</ref>»<ref>[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۵۸۸.</ref>. | ::::::«مطابق [[روایات]] [[مستفیض]] بلکه [[متواتر]]، عدد [[اصحاب]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} به تعداد [[لشکر]] [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} در غزوه [[بدر]] ۳۱۳ نفر است. قندوزی در [[تفسیر]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ}}<ref>سوره هود آیه ۸</ref>. از [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{عم}} [[نقل]] کرده که فرمودند: همانا [[امت معدوده]] ۳۱۳ نفر از [[اصحاب]] [[مهدی]] در [[آخرالزمان]] است همانند عدد اهل [[بدر]]، که در یک ساعت اجتماع می‌کنند ...<ref>ینابیع الموده، ص ۵۰۹، چاپ نجف</ref>. [[محمد بن مسلم]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: پس اول کسی که از طرف [[خدا]] با او [[بیعت]] میکند [[جبرئیل]] است. و نیز از [[مردم]] ۳۱۳ نفر با او [[بیعت]] خواهند کرد.... و نیز از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: [[قائم]] از ما با [[ترس]] [[یاری]] شده و با [[نصرت]] تأیید خواهد شد. تا آنکه فرمود: پس هنگامی که [[خروج]] میکند بر [[کعبه]] تکیه می‌دهد. و ۳۱۳ نفر به دور او گرد آیند ...<ref>اعلام الوری، ص ۴۳۳</ref>»<ref>[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۵۸۸.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۱۰. آقای باقری‌زاده اشعری؛}} | ||
[[پرونده:87666522.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[محمد باقری‌زاده اشعری]]]] | [[پرونده:87666522.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[محمد باقری‌زاده اشعری]]]] | ||
::::::آقای '''[[محمد باقری‌زاده اشعری]]'''، در کتاب ''«[[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::آقای '''[[محمد باقری‌زاده اشعری]]'''، در کتاب ''«[[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«در حدیثی از [[امام صادق]] {{ع}} درباره لشکریان [[امام مهدی]] {{ع}} پس از پیوستن [[سیصد و سیزده]] یار ویژه به [[امام مهدی|امام]]، چنین است: "هنگامی که [[خداوند]] –که نامش عزیز باد- اجازه [[خروج]] به [[قائم]] می‌دهد، او به [[منبر]] می‌رود و [[مردم]] را به سوی خود می‌خواند و آنها را به [[خدا]] سوگند می‌دهد و آنان را به [[حق]] خودش و این که میان آنان به شیوه [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} [[رفتار]] میکند، فرا می‌خواند. [[خداوند]] جل جلاله هم [[جبرئیل]] را روانه میکند تا نزد او بیاید و وی در حطیم<ref>حطیم: بخشی از مسجد الحرام که میان حجر الاسود و درِ کعبه و چاه زمزم واقع شده و به دلیل ازدحام مردم و له کردن یکدیگر، چنین نامیده شده است.</ref> فرود می‌آید و به او می‌گوید: به چه چیزی می‌خوانی؟ [[قائم]] {{ع}} به او خبر می‌دهد. [[جبرئیل]] می‌گوید: من، نخستین کسی هستم که با تو [[بیعت]] می‌کنم. دستت را بگشای. آن‌گاه دستش را به دست او می‌مالد و [[سیصد و سیزده]] و اندی مرد به او می‌رسند و با او [[بیعت]] می‌کنند. او در [[مکه]] میماند تا آن که یارانش به دههزار تن برسند و سپس از آن جا به سوی [[مدینه]] حرکت میکند"<ref>الإرشاد، ج ۲، ص ۳۸۲.</ref>. | ::::::«در حدیثی از [[امام صادق]] {{ع}} درباره [[لشکریان]] [[امام مهدی]] {{ع}} پس از پیوستن [[سیصد و سیزده]] یار ویژه به [[امام مهدی|امام]]، چنین است: "هنگامی که [[خداوند]] –که نامش عزیز باد- اجازه [[خروج]] به [[قائم]] می‌دهد، او به [[منبر]] می‌رود و [[مردم]] را به سوی خود می‌خواند و آنها را به [[خدا]] [[سوگند]] می‌دهد و آنان را به [[حق]] خودش و این که میان آنان به شیوه [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} [[رفتار]] میکند، فرا می‌خواند. [[خداوند]] جل جلاله هم [[جبرئیل]] را روانه میکند تا نزد او بیاید و وی در حطیم<ref>حطیم: بخشی از مسجد الحرام که میان حجر الاسود و درِ کعبه و چاه زمزم واقع شده و به دلیل ازدحام مردم و له کردن یکدیگر، چنین نامیده شده است.</ref> فرود می‌آید و به او می‌گوید: به چه چیزی می‌خوانی؟ [[قائم]] {{ع}} به او خبر می‌دهد. [[جبرئیل]] می‌گوید: من، نخستین کسی هستم که با تو [[بیعت]] می‌کنم. دستت را بگشای. آن‌گاه دستش را به دست او می‌مالد و [[سیصد و سیزده]] و اندی مرد به او می‌رسند و با او [[بیعت]] می‌کنند. او در [[مکه]] میماند تا آن که یارانش به دههزار تن برسند و سپس از آن جا به سوی [[مدینه]] حرکت میکند"<ref>الإرشاد، ج ۲، ص ۳۸۲.</ref>. | ||
::::::[[امام علی|امام علی بن ابی طالب]] {{ع}} نیز می‌فرماید: "به زودی، فتنه‌ای روی خواهد داد که [[مردم]] با [[ایمان]] از آن بیرون کشیده میشوند، همان گونه که طلا را از معدن بیرون می‌کشند. پس [[شامیان]] را دشمنام ندهید و تنها ستمکارانشان را دشنام دهید، که میان آنان، [[نیکان]] هستند و به زودی، [[خداوند]]، بارانی از [[آسمان]] برایشان می‌فرستد که آنان را غرق میکند، تا آنجا که اگر روباه‌ها و افراد ضعیف نیز با آنان بجنگند، بر ایشان [[غلبه]] می‌یابند. سپس [[خداوند]]، این هنگام، مردی از [[خاندان]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} را با حداقل دوازده‌هزار و حداکثر، پانزده‌هزار تن بر می‌انگیزد که سه [[پرچم]] دارند و نشان و شعارشان، "بمیران، بمیران" است. آنان با اهل هفت [[پرچم]] –که همه صاحبان آن پرچم‌ها به فرمان‌روایی چشم طمع دارند-، می‌جنگند و می‌کشند و شکست می‌دهند و سپس سردار [[هاشمی]] [[ظهور]] میکند و [[مردم]] را به الفت و نعمتشان باز می‌گرداند و این گونه هستند تا [[دجال]] [[خروج]] کند"<ref>المستدرک علی الصحیحین، ج ۴، ص ۵۹۶، ح ۸۶۵۸.</ref>. | ::::::[[امام علی|امام علی بن ابی طالب]] {{ع}} نیز می‌فرماید: "به زودی، فتنه‌ای روی خواهد داد که [[مردم]] با [[ایمان]] از آن بیرون کشیده میشوند، همان گونه که طلا را از معدن بیرون می‌کشند. پس [[شامیان]] را دشمنام ندهید و تنها ستمکارانشان را دشنام دهید، که میان آنان، [[نیکان]] هستند و به زودی، [[خداوند]]، بارانی از [[آسمان]] برایشان می‌فرستد که آنان را غرق میکند، تا آنجا که اگر روباه‌ها و افراد ضعیف نیز با آنان بجنگند، بر ایشان [[غلبه]] می‌یابند. سپس [[خداوند]]، این هنگام، مردی از [[خاندان]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} را با حداقل دوازده‌هزار و حداکثر، پانزده‌هزار تن بر می‌انگیزد که سه [[پرچم]] دارند و نشان و شعارشان، "بمیران، بمیران" است. آنان با اهل هفت [[پرچم]] –که همه صاحبان آن پرچم‌ها به فرمان‌روایی چشم طمع دارند-، می‌جنگند و می‌کشند و [[شکست]] می‌دهند و سپس سردار [[هاشمی]] [[ظهور]] میکند و [[مردم]] را به الفت و نعمتشان باز می‌گرداند و این گونه هستند تا [[دجال]] [[خروج]] کند"<ref>المستدرک علی الصحیحین، ج ۴، ص ۵۹۶، ح ۸۶۵۸.</ref>. | ||
::::::[[امام باقر]] {{ع}} در حدیثی می‌فرماید: "هنگامی که [[قائم]] [[ظهور]] کند و به درون [[کوفه]] بیاید، [[خداوند متعال]]، هفتادهزار [[انسان]] راستین را از پشت [[کوفه]] بر می‌انگیزد تا از همراهان و [[یاوران]] او باشند"<ref>بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۳۹۰، ح ۲۱۲.</ref><ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۸ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۸، ص ۲۹۳–۲۹۹.</ref>»<ref>[[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری‌زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۱۸-۱۲۰.</ref>. | ::::::[[امام باقر]] {{ع}} در حدیثی می‌فرماید: "هنگامی که [[قائم]] [[ظهور]] کند و به درون [[کوفه]] بیاید، [[خداوند متعال]]، هفتادهزار [[انسان]] [[راستین]] را از پشت [[کوفه]] بر می‌انگیزد تا از همراهان و [[یاوران]] او باشند"<ref>بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۳۹۰، ح ۲۱۲.</ref><ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۸ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۸، ص ۲۹۳–۲۹۹.</ref>»<ref>[[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری‌زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۱۸-۱۲۰.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۱۱. آقای حیدر کامل؛}} | ||
[[پرونده:151931.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[حیدر کامل]]]] | [[پرونده:151931.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[حیدر کامل]]]] | ||
::::::آقای '''[[حیدر کامل ]]'''، در کتاب ''«[[دجال آخرالزمان (کتاب)|دجال آخرالزمان]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::آقای '''[[حیدر کامل ]]'''، در کتاب ''«[[دجال آخرالزمان (کتاب)|دجال آخرالزمان]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمودند:"[[یاران امام مهدی|یاران قائم]]{{ع}} [[سیصد و سیزده]] نفر مرد و غیر [[عرب]] هستند. برخی از آنان در هنگام روز بر روی ابر حرکت می‌کنند و به نام خودش، پدرش، نسبتش، رخسار و شکل ظاهری‌اش شناخته میشوند و برخی بر رختخواب خود آرمیده‌اند و بدون وعده قبلی در [[مکه]] به او می‌پیوندند"<ref>{{عربی|"أَصْحَابُ الْقَائِمِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا أَوْلَادُ الْعَجَمِ بَعْضُهُمْ يُحْمَلُ فِي السَّحَابِ نَهَاراً يُعْرَفُ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِيهِ وَ نَسَبِهِ وَ حِلْيَتِهِ وَ بَعْضُهُمْ نَائِمٌ عَلَى فِرَاشِهِ فَيُوَافِيهِ فِي مَكَّةَ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ"}}؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۷۰.</ref>؛ همچنین از [[امام باقر|ابی جعفر باقر]]{{ع}} [[روایت]] شده است که فرمودند: [[قائم]] از راه سنکلاخی "[[ذی طوی]]" با عده‌ای به تعداد [[اصحاب]] [[بدر]]، [[سیصد و سیزده]] مرد، فرود می‌آید تا اینکه تکیه به [[حجر الاسود]] می‌دهد و [[پرچم]] [[فتح]] و ظفر برمی‌افزاد. [[علی بن ابی حمزه]] گفت: من این مطلب را برای [[امام کاظم|ابی الحسن موسی بن جعفر]]{{ع}} گفتم. فرمودند: این کتابی منشور است"<ref>{{عربی|"عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ {{ع}} أَنَّ الْقَائِمَ يَهْبِطُ مِنْ ثَنِيَّةِ ذِي طُوًى فِي عِدَّةِ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثِمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا حَتَّى يُسْنِدَ ظَهْرَهُ إِلَى الْحَجَرِ الْأَسْوَدِ وَ يَهُزُّ الرَّايَةَ الْغَالِبَةَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي حَمْزَةَ فَذَكَرْتُ ذَلِكَ لِأَبِي الْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع فَقَالَ كِتَابٌ مَنْشُور"}}؛ غیبت نعمانی، ص ۳۱۵.</ref>»<ref>[[حیدر کامل]]، [[دجال آخرالزمان (کتاب)|دجال آخرالزمان]]، ص 260 -261.</ref>. | ::::::«از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمودند:"[[یاران امام مهدی|یاران قائم]]{{ع}} [[سیصد و سیزده]] نفر مرد و غیر [[عرب]] هستند. برخی از آنان در هنگام روز بر روی ابر حرکت می‌کنند و به نام خودش، پدرش، نسبتش، رخسار و شکل ظاهری‌اش شناخته میشوند و برخی بر رختخواب خود آرمیده‌اند و بدون وعده قبلی در [[مکه]] به او می‌پیوندند"<ref>{{عربی|"أَصْحَابُ الْقَائِمِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا أَوْلَادُ الْعَجَمِ بَعْضُهُمْ يُحْمَلُ فِي السَّحَابِ نَهَاراً يُعْرَفُ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِيهِ وَ نَسَبِهِ وَ حِلْيَتِهِ وَ بَعْضُهُمْ نَائِمٌ عَلَى فِرَاشِهِ فَيُوَافِيهِ فِي مَكَّةَ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ"}}؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۷۰.</ref>؛ همچنین از [[امام باقر|ابی جعفر باقر]]{{ع}} [[روایت]] شده است که فرمودند: [[قائم]] از راه سنکلاخی "[[ذی طوی]]" با عده‌ای به تعداد [[اصحاب]] [[بدر]]، [[سیصد و سیزده]] مرد، فرود می‌آید تا اینکه تکیه به [[حجر الاسود]] می‌دهد و [[پرچم]] [[فتح]] و [[ظفر]] برمی‌افزاد. [[علی بن ابی حمزه]] گفت: من این مطلب را برای [[امام کاظم|ابی الحسن موسی بن جعفر]]{{ع}} گفتم. فرمودند: این کتابی منشور است"<ref>{{عربی|"عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ {{ع}} أَنَّ الْقَائِمَ يَهْبِطُ مِنْ ثَنِيَّةِ ذِي طُوًى فِي عِدَّةِ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثِمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا حَتَّى يُسْنِدَ ظَهْرَهُ إِلَى الْحَجَرِ الْأَسْوَدِ وَ يَهُزُّ الرَّايَةَ الْغَالِبَةَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي حَمْزَةَ فَذَكَرْتُ ذَلِكَ لِأَبِي الْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع فَقَالَ كِتَابٌ مَنْشُور"}}؛ غیبت نعمانی، ص ۳۱۵.</ref>»<ref>[[حیدر کامل]]، [[دجال آخرالزمان (کتاب)|دجال آخرالزمان]]، ص 260 -261.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۱۲. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛}} | ||
[[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]] | [[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]] | ||
::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«همان ۳۱۳ نفرى هستند که [[امیر مؤمنان]] و [[امام صادق]] {{عم}} آنان را [[پرچمدار]] [[یاوران]] آن گرامى تعبیر کرده‌اند و این بیانگر این واقعیت است که آنان داراى توانایى‌ها، کارآیى‌ها، آگاهى‌ها، کفایت‌ها، مدیریت‌ها و صلاحیت‌هاى لازم و بالایى براى فرماندهى و سازمان بخشیدن به نیروهاى طرفدار حق‌اند، که [[امام صادق]] {{ع}} از آنان تعبیر به {{عربی|"حُكَّامُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ"}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۶. </ref> مى‌کند<ref>امام مهدى از ولادت تا ظهور، سید محمد کاظم قزوینى، ص ۶۰۱. </ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۵.</ref>. | ::::::«همان ۳۱۳ نفرى هستند که [[امیر مؤمنان]] و [[امام صادق]] {{عم}} آنان را [[پرچمدار]] [[یاوران]] آن گرامى تعبیر کرده‌اند و این بیانگر این واقعیت است که آنان داراى توانایى‌ها، کارآیى‌ها، آگاهى‌ها، کفایت‌ها، مدیریت‌ها و صلاحیت‌هاى لازم و بالایى براى فرماندهى و سازمان بخشیدن به نیروهاى طرفدار حق‌اند، که [[امام صادق]] {{ع}} از آنان تعبیر به {{عربی|"حُكَّامُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ"}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۶. </ref> مى‌کند<ref>امام مهدى از ولادت تا ظهور، سید محمد کاظم قزوینى، ص ۶۰۱. </ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۵.</ref>. | ||
:::::*«تعداد [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}}، [[سیصد و سیزده]] نفر یاد شده است. از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "گویا می‌نگرم [[قائم]] را بر [[منبر]] [[کوفه]] و [[سیصد و سیزده]] نفر یارانش را، که پیرامونش گرد آمده‌اند، به شمار اهل [[بدر]]"<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۷۲.</ref>. این مضمون به‌طور [[مستفیض]] از [[ائمه]] به ما رسیده است. در متون [[عامه]] نیز، در [[عدد یاران مهدی]] {{ع}} [[سیصد و سیزده]] نفر بارها یاد شده است. در برخی [[روایات]]، [[یاران مهدی]] ده هزار نفر یاد شده است و تا آنان گرد نیایند [[قیام]] صورت نمی‌گیرد<ref>غیبة نعمانی، ص ۳۰۷.</ref>. در نقل‌های دیگر، از شمار کمتر و در برخی فزون‌تر از پیش یاد شده است. از جمله ابن رزین غافقی از [[علی]] {{ع}} [[روایت]] میکند: "[[مهدی]]، در میان [[دوازده]] تا پانزده هزار یاور [[قیام]] خواهد کرد"<ref>الملاحم و فتن، سید بن طاووس، ص ۶۵.</ref>. در [[روایات]] [[ابن مسعود]]، شمار بیعت‌کنندگان بیش از پنج‌هزار نفر ذکر شده است. در [[احادیث]] دیگر به توده‌های انبوهی اشاره شده است که از نقاط گوناگون [[جهان]]، به‌ویژه مشرق‌زمین به کمک [[امام]] می‌شتابند<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۳۱۶.</ref>. چه‌بسا بتوان گفت: آمارهای یاد شده با یکدیگر تعارض ندارند، بلکه در طول یکدیگرند و در مجموع، نشانگر سیر تکاملی یارانند. [[سیصد و سیزده]] نفر، نخستین گروندگان هستند که در [[انتظار ظهور]] [[موعود]] بوده‌اند. با گرد آمدن این گروه، [[دعوت]] آغاز می‌شود. پس از انتشار خبر و گزارش آن به محرمان، ده یا [[دوازده]] هزار نفر، که ستون‌های اصلی نیروهای [[انقلاب]] را تشکیل می‌دهند، به سرعت به [[امام]] می‌پیوندند. با اجتماع آنان، پاکسازی [[حجاز]] آغاز می‌شود. در ادامه [[نهضت]]، توده‌های انبوه، از سراسر [[جهان]] به حضرت می‌پیوندند و درگیری بزرگ و خونبار با مستکبران شروع می‌شود<ref>چشم‌به‌راه مهدی، ص ۳۶۶.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "[[سیصد و سیزده]] نفر [[یاران]] با او [[بیعت]] می‌کنند. او تا هنگام کامل شدن ده هزار نفر در [[مکه]] اقامت کرده، سپس رهسپار [[مدینه]] می‌گردد"<ref>ارشاد مفید، ج ۲، ص ۳۸۳.</ref>. احتمال می‌رود [[سیصد و سیزده]] نفر، [[فرماندهان]] و وزیران [[امام]] باشند که در آغاز، هسته‌های اصلی نیروها را به عهده دارند و پس از [[پیروزی]]، برای [[ارشاد]] و [[دادرسی]] و کارگزاری به سرزمین‌های دور و نزدیک فرستاده میشوند. از این گروه به "[[نقباء]]"، "[[خواص]]" و "ذُخر الله" تعبیر شده است<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۷.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۷۹.</ref>. | :::::*«تعداد [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}}، [[سیصد و سیزده]] نفر یاد شده است. از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "گویا می‌نگرم [[قائم]] را بر [[منبر]] [[کوفه]] و [[سیصد و سیزده]] نفر یارانش را، که پیرامونش گرد آمده‌اند، به شمار اهل [[بدر]]"<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۷۲.</ref>. این مضمون به‌طور [[مستفیض]] از [[ائمه]] به ما رسیده است. در متون [[عامه]] نیز، در [[عدد یاران مهدی]] {{ع}} [[سیصد و سیزده]] نفر بارها یاد شده است. در برخی [[روایات]]، [[یاران مهدی]] ده هزار نفر یاد شده است و تا آنان گرد نیایند [[قیام]] صورت نمی‌گیرد<ref>غیبة نعمانی، ص ۳۰۷.</ref>. در نقل‌های دیگر، از شمار کمتر و در برخی فزون‌تر از پیش یاد شده است. از جمله ابن رزین غافقی از [[علی]] {{ع}} [[روایت]] میکند: "[[مهدی]]، در میان [[دوازده]] تا پانزده هزار یاور [[قیام]] خواهد کرد"<ref>الملاحم و فتن، سید بن طاووس، ص ۶۵.</ref>. در [[روایات]] [[ابن مسعود]]، شمار بیعت‌کنندگان بیش از پنج‌هزار نفر ذکر شده است. در [[احادیث]] دیگر به توده‌های انبوهی اشاره شده است که از نقاط گوناگون [[جهان]]، به‌ویژه مشرق‌زمین به کمک [[امام]] می‌شتابند<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۳۱۶.</ref>. چه‌بسا بتوان گفت: آمارهای یاد شده با یکدیگر تعارض ندارند، بلکه در طول یکدیگرند و در مجموع، نشانگر سیر تکاملی یارانند. [[سیصد و سیزده]] نفر، نخستین گروندگان هستند که در [[انتظار ظهور]] [[موعود]] بوده‌اند. با گرد آمدن این گروه، [[دعوت]] آغاز می‌شود. پس از انتشار خبر و گزارش آن به محرمان، ده یا [[دوازده]] هزار نفر، که ستون‌های اصلی نیروهای [[انقلاب]] را تشکیل می‌دهند، به سرعت به [[امام]] می‌پیوندند. با اجتماع آنان، پاکسازی [[حجاز]] آغاز می‌شود. در ادامه [[نهضت]]، توده‌های انبوه، از سراسر [[جهان]] به حضرت می‌پیوندند و درگیری بزرگ و خونبار با مستکبران شروع می‌شود<ref>چشم‌به‌راه مهدی، ص ۳۶۶.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "[[سیصد و سیزده]] نفر [[یاران]] با او [[بیعت]] می‌کنند. او تا هنگام کامل شدن ده هزار نفر در [[مکه]] اقامت کرده، سپس رهسپار [[مدینه]] می‌گردد"<ref>ارشاد مفید، ج ۲، ص ۳۸۳.</ref>. احتمال می‌رود [[سیصد و سیزده]] نفر، [[فرماندهان]] و [[وزیران]] [[امام]] باشند که در آغاز، هسته‌های اصلی نیروها را به عهده دارند و پس از [[پیروزی]]، برای [[ارشاد]] و [[دادرسی]] و کارگزاری به سرزمین‌های دور و نزدیک فرستاده میشوند. از این گروه به "[[نقباء]]"، "[[خواص]]" و "ذُخر [[الله]]" تعبیر شده است<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۷.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۷۹.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۱۳. نویسندگان کتاب «آفتاب مهر»؛}} | ||
[[پرونده:1402.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | [[پرونده:1402.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | ||
::::::نویسندگان کتاب ''«[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]»'' در این‌باره گفته‌اند: | ::::::نویسندگان کتاب ''«[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]»'' در این‌باره گفته‌اند: | ||
| خط ۲۳۳: | خط ۲۴۱: | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
{{جمع شدن| | {{جمع شدن|۱۴. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛}} | ||
[[پرونده:1368303.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]]] | [[پرونده:1368303.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]]] | ||
::::::'''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند: | ::::::'''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند: | ||
::::::«براساس [[روایات]]، عدد [[اصحاب]] ویژه [[امام زمان]] {{ع}} به تعداد لشکر [[پیامبر]] {{صل}} در غزوه [[بدر]] ۳۱۳ نفر خواهد بود. قندوزی در [[تفسیر]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ}}<ref>سوره هود؛ آیه: ۸</ref> از [[امام باقر]] {{ع}} و [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] نموده که فرمودند: همانا [[امت معدوده]] ۳۱۳ نفر از [[اصحاب]] [[مهدی]] {{ع}} در [[آخرالزمان]] است که همانند عده اهل [[بدر]]، در یک ساعت اجتماع می‌کنند ..<ref>قندوزی، ینابیع الموده، ص ۵۰۹</ref>. | ::::::«براساس [[روایات]]، عدد [[اصحاب]] ویژه [[امام زمان]] {{ع}} به تعداد [[لشکر]] [[پیامبر]] {{صل}} در غزوه [[بدر]] ۳۱۳ نفر خواهد بود. قندوزی در [[تفسیر]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ}}<ref>سوره هود؛ آیه: ۸</ref> از [[امام باقر]] {{ع}} و [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] نموده که فرمودند: همانا [[امت معدوده]] ۳۱۳ نفر از [[اصحاب]] [[مهدی]] {{ع}} در [[آخرالزمان]] است که همانند عده اهل [[بدر]]، در یک ساعت اجتماع می‌کنند ..<ref>قندوزی، ینابیع الموده، ص ۵۰۹</ref>. | ||
::::::[[محمد بن مسلم]] از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: اول کسی که از طرف [[خدا]] با او [[بیعت]] میکند، [[جبرئیل]] است و نیز از [[مردم]] ۳۱۳ نفر با او [[بیعت]] خواهند کرد .... و نیز از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] شده که فرمود: [[قائم]] {{ع}} از ما با [[ترس]] [[یاری]] شده و با [[نصرت]] تأیید خواهد شد... پس هنگامی که [[خروج]] میکند، بر [[کعبه]] تکیه می‌دهد و ۳۱۳ نفر به دور او گرد می‌آیند ..<ref>[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۵۸۹</ref>»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۴۱۶.</ref>. | ::::::[[محمد بن مسلم]] از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: اول کسی که از طرف [[خدا]] با او [[بیعت]] میکند، [[جبرئیل]] است و نیز از [[مردم]] ۳۱۳ نفر با او [[بیعت]] خواهند کرد .... و نیز از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] شده که فرمود: [[قائم]] {{ع}} از ما با [[ترس]] [[یاری]] شده و با [[نصرت]] تأیید خواهد شد... پس هنگامی که [[خروج]] میکند، بر [[کعبه]] تکیه می‌دهد و ۳۱۳ نفر به دور او گرد می‌آیند ..<ref>[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۵۸۹</ref>»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۴۱۶.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||
| خط ۲۵۸: | خط ۲۶۶: | ||
[[رده:پرسش‌های جامع امامت و ولایت]] | [[رده:پرسش‌های جامع امامت و ولایت]] | ||
[[رده:پرسش‌های مهدویت]] | [[رده:پرسش‌های مهدویت]] | ||
[[رده:( | [[رده:(اط): پرسش‌هایی با ۱۵ پاسخ]] | ||
[[رده:( | [[رده:(اط): پرسش‌های مهدویت با ۱۵ پاسخ]] | ||
[[رده: اتمام لینک داخلی]] | [[رده: اتمام لینک داخلی]] | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۳۵
| یاران امام مهدی چه تعداد است؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
یاران امام مهدی(ع) چه تعداد است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
- آیا تعداد یاران امام مهدی(ع) مشخص است؟
- یاران امام مهدی(ع) در هنگام ظهور چه تعداد خواهند بود؟
- لشکریان امام مهدی(ع) چند نفرند؟
پاسخ نخست
- آیت الله شهید سید محمد صدر در کتاب «تاریخ پس از ظهور» در این‌باره گفته است:
- «بنا بر روایات مستفیض و نزدیک به تواتر، شمار آنها به تعداد یاران پیامبر (ص) در غزوه بدر، یعنی سیصد و سیزده نفر میباشد[۱]. همچنین روایاتی وجود دارد که یاران امام (ع) را دست کم ده هزار نفر میداند. این اختلاف به تفاوت درجات اخلاص آنها برمی‌گردد که پیش از این درباره اقسام چهارگانه آن سخن گفته‌ایم[۲].
- [اجمالا] شمار افراد موفق در برنامه کلی الهی در هر درجهای تفاوت دارد؛ زیرا بدیهی است لازمه ارتقای درجات اخلاص، شایستگیهای بیشتر و بینش عمیقتر است و پیداست که در جهان، شمار چنین افرادی زیاد نیست. از روایات برمیآید آن مخلصان آزموده که در درجه اول از درجات چهارگانه اخلاص قرار دارند، همان سیصد و سیزده نفری هستند که حضرت بقیة الله (ع) در زمان آنان ظهور خواهد کرد. در عین حال موفقشدگان در امتحانات الهی که در درجه دوم اخلاص قرار دارند، اگر بیش از ده هزار نفر نباشند، کمتر نیستند. دلیل تفاوت شمار یاران امام در این اخبار، جز این نیست. آنها به سرعت به امام عصر (ع) ملحق میشوند؛ به طوری که همه سیصد و سیزده نفر هنگام سخنرانی امام (ع) و نخستین مرحله بیعت، در مسجد الحرام حضور دارند. باقی یاران نیز تا چند روز پس از این رویداد وارد مکه میشوند. در بعضی روایات آمده است حضرت در مکه میماند تا شمار یارانش به ده هزار نفر برسد»[۳].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. حجت الاسلام و المسلمین موسوی‌نسب؛ |
|---|
|
| ۲. حجت الاسلام و المسلمین مروجی طبسی؛ |
|---|
|
| ۳. آیت الله طبسی؛ |
|---|
|
| ۴. حجت الاسلام و المسلمین فاضلیان؛ |
|---|
|
| ۵. حجت الاسلام و المسلمین یوسفیان؛ |
|---|
|
| ۶. حجت الاسلام و المسلمین صمدی؛ |
|---|
|
| ۷. حجت الاسلام و المسلمین امامی میبدی؛ |
|---|
|
| ۸. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛ |
|---|
|
| ۹. آقای رضوانی (پژوهشگر حوزه علمیه قم)؛ |
|---|
|
| ۱۰. آقای باقری‌زاده اشعری؛ |
|---|
|
| ۱۱. آقای حیدر کامل؛ |
|---|
|
| ۱۲. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛ |
|---|
|
| ۱۳. نویسندگان کتاب «آفتاب مهر»؛ |
|---|
|
| ۱۴. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛ |
|---|
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ابن اثیر آورده است: شمار یاران پیامبر (ص) در جنگ بدر سیصد و سیزده نفر بوده است. عده‌ای آن را سیصد و چهارده و سیصد و هجده نفر نیز گفته‌اند. اما همان تعداد نخست صحیح میباشد و از صدر اسلام تا کنون مشهور بین مسلمانان همان عدد بوده است. ر.ک: الکامل فی التاریخ؛ ج ۲، ص ۸۲.
- ↑ الصدر، سید محمد، تاریخ الغیبة الکبری؛ ص ۲۴۸ به بعد.
- ↑ صدر، سید محمد، تاریخ پس از ظهور، ص۲۳۱، ۲۳۲.
- ↑ معجم احادیث امام مهدى (ع)، ۳۴- ۲۷، ح ۱۴۵۸؛ دلائل الامامة، ص ۵۵۴- ۵۶۲، ح ۱۳۵۲۶.
- ↑ معجم احادیث امام مهدى (ع)، ۱۷۵، ح ۱۶۰۱؛ بحار، ج ۵۲، ب ۲۵، ح ۲۴.
- ↑ موسوی‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج۲، ص۱۰۹-۱۱۱.
- ↑ دلائل الامامه، ص ۳۰۷.
- ↑ دلائل الامامه، ص ۳۰۷.
- ↑ بشارة الاسلام، ص ۲۰۹.
- ↑ دلائل الامامه، ص ۳۰۷.
- ↑ همان.
- ↑ بشارة الاسلام، ص ۲۰۹.
- ↑ دلائل الامامه، ص ۳۰۷.
- ↑ بشارة الاسلام، ص ۲۰۹.
- ↑ بامداد بشریت، ص ۱۳۵-۱۳۸.
- ↑ دلائل الامامه، ص ۳۲۰؛ المحجّه، ص ۴۶
- ↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۴؛ عیاشی، تفسیر، ج ۲، ص ۵۶؛ نورالثقلین، ج ۱، ص ۱۳۹ وج ۴، ص ۹۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۳
- ↑ عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۵۹؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۰
- ↑ مجمع الزوائد، ج ۷، ص ۳۱۵
- ↑ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۴؛ الفتاوی الحدیثیه، ج ۳۱
- ↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۷۱؛ بصائر الدرجات، ص ۳۱۱؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۶
- ↑ دلائل الامامه، ص ۲۴۸؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۳
- ↑ روضة الواعظین، ص ۲۶۶؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۵
- ↑ درر الاخبار، ج ۱، ص ۲۵۸
- ↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۴؛ عیاشی، تفسیر، ج ۱، ص ۱۳۴؛ نورالثقلین، ج ۴، ص ۹۸؛ ج ۱، ص ۳۴۰؛ العدد القویه، ص ۶۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۴۸
- ↑ المستجاد، ص ۵۱۱
- ↑ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۵
- ↑ نعمانی، غیبة، ص ۳۰۷؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۴۵
- ↑ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷، ۳۶۷؛ بشارة الاسلام، ص ۱۹۰
- ↑ ابن حمّاد، فتن، ص ۱۰۶؛ عقد الدرر، ص ۱۴۳
- ↑ طبسی؛ نجم‌الدین، چشم اندازی به حکومت مهدی، ص ۷۲ - ۷۴.
- ↑ چه بسیار پیامبرانی که مردان الهی فراوانی به همراه آنان جنگ کردند. آنها هیچ گاه در برابر آنچه در راه خدا به آنان می‌رسید، سست و ناتوان نشدند [و تن به تسلیم ندادند]، و خداوند استفامت کنندگان را دوست دارد؛ سوره آل عمران، آیه ۱۴۶.
- ↑ جهنم پوست تن را به کلی دگرگون میکند. نوزده نفر از فرشتگان عذاب بر آن گمارده شده‌اند. مأموران دوزخ را فقط فرشتگان عذاب قرار دادیم و تعداد آنها را جز برای آزمایش کافران معین نکردیم، تا اهل کتاب (= یهود و نصاری) یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید و اهل کتاب و مؤمنان (در حقانیت این کتاب آسمانی) تردید به خود راه ندهند و بیمار دلان و کافران بگویند: خدا از این توصیف چه منظوری دارد؟! آری، این گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه می‌سازد و هر کس را بخواهد هدایت میکند و لشکریانِ پروردگارت را جز او کسی نمی‌داند و این جز هشدار و تذکری برای انسان‌ها نیست. سوره مدثر، آیات ۲۹ - ۳۱ .
- ↑ فاضلیان، سید محمد جواد؛ قیام، ص ۲۹۵ - ۲۹۷.
- ↑ به سوی او اجتماع می‌کنند به تعداد اهل بدر، ۳۱۳ نفر از اطراف زمین و این، معنای قول خدا است که «هرکجا باشید، خدا شما را می‌آورد، همگی را؛ به درستی که خدا بر هرکاری قدرت دارد». هنگامی‌که برای او این عده از اهل اخلاص جمع شد، خدا امر او را ظاهر میکند؛ زمانی که برای او عقد کامل شد و آن، گروه ده هزار نفری است، به اذن خدا خروج میکند؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ب۳۷، ح۲.
- ↑ یوسفیان، مهدی؛ شرایط ظهور، ص ۴۲ - ۴۴.
- ↑ بصائر الدرجات، ص۳۱۱؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۴؛ الخصال، ص۶۴۹.
- ↑ "أَصْحَابُهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ "؛ کمال الدین و تمام النعمه، ص۶۷۳؛ الخصال، ص۶۴۹؛ بصائر الدرجات، ص۳۱۱؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۲۶.
- ↑ " لَا يَخْرُجُ الْقَائِمُ ع حَتَّى يَكُونَ تَكْمِلَةُ الْحَلْقَةِ قُلْتُ وَ كَمْ تَكْمِلَةُ الْحَلْقَةِ قَالَ عَشَرَةُ آلَاف"؛ الغیبة، نعمانی، ص۳۲۰؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۵۴۵.
- ↑ ر.ک: کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۴؛ نور الثقلین، ج۴، ص۹۸؛ العدد القویه، ص۶۵.
- ↑ ملاحم ابن طاووس، ص۶۵.
- ↑ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۰۷و۳۶۷؛ بشارة الاسلام، ص۱۹۰؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۵۷۸.
- ↑ "َ يَجْتَمِعُ إِلَيْهِ مِنْ أَصْحَابِهِ عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ أَقَاصِي الْأَرْضِ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ فَإِذَا اجْتَمَعَتْ لَهُ هَذِهِ الْعِدَّةُ مِنْ أَهْلِ الْإِخْلَاصِ أَظْهَرَ اللَّهُ أَمْرَهُ فَإِذَا كَمَلَ لَهُ الْعَقْدُ وَ هُوَ عَشَرَةُ آلَافِ رَجُلٍ خَرَجَ بِإِذْنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلَا يَزَالُ يَقْتُلُ أَعْدَاءَ اللَّهِ حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ"؛ الإحتجاج، ج۲، ص۴۴۹.
- ↑ "إِذَا أَذِنَ اللَّهُ عَزَّ اسْمُهُ لِلْقَائِمِ فِي الْخُرُوجِ ... وَ قَدْ وَافَاهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فَيُبَايِعُوهُ وَ يُقِيمُ بِمَكَّةَ حَتَّى يَتِمَّ أَصْحَابُهُ عَشْرَةَ آلَافِ نَفْسٍ ثُمَّ يَسِيرُ مِنْهَا إِلَى الْمَدِينَةِ"؛ الإرشاد، ج ۲، ص ۳۸۳.
- ↑ ر.ک: دلائل الإمامة، ص۳۲۰؛ المحجه، ص۴۶.
- ↑ صمدی، قنبر علی، آخرین منجی؛ ص:205- 208
- ↑ المیزان، جلد ۱۰، صفحه ۱۵۵.
- ↑ المیزان، جلد ۱۰، صفحه ۱۸۱؛ به نقل از الغیبه للنعمانی، صفحه ۲۴۱؛تفسیر قمی، جلد ۱، صفحه ۳۲۳؛ تفسیر عیاشی، جلد ۲، صفحه ۵۶ و ۱۴۰؛الکافی، جلد ۸، صفحه ۳۱۳.
- ↑ المیزان، جلد ۱۰، صفحه ۱۸۱.
- ↑ مجمع البیان فی تفسیر القرآن، جلد ۵، صفحه ۲۱۸.
- ↑ «و اگر ببینی، هنگامی که کفار به فزع می‌‌افتند، پس هیچ راه فراری ندارند و هیچ چیز از خدا فوت نمیشود بلکه از مکانی نزدیک گرفتار میشوند». سبأ: ۵۱.
- ↑ المیزان، جلد ۱۶، صفحه ۳۹۳ به نقل از: تفسیر قمی، جلد ۲، صفحه ۲۰۴ تا ۲۰۵.
- ↑ مهرتابان (طبع قدیم)، صفحه ۲۲۶؛ رساله لب اللباب (طبع جدید)، صفحه ۲۷۷.
- ↑ تفسیر العیاشی، جلد ۱، صفحه ۶۴؛بحارالانوار، جلد ۵۲، صفحه ۲۲۳.
- ↑ البته بعضی برخلاف بیان فوق معتقدند که از تعبیر «فیهم» که در روایت آمده است استفاده می‌شود که پنجاه زن مذکور در روایت جزء سیصد و سیزده نفر میباشند و تعبیر رجل در ثلاثمائه و بضعه عشر رجلا از باب تغلیب میباشد. موعود شناسی، صفحه ۵۹۴.
- ↑ امامی میبدی، علی رضا، آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی، ص ۲۲۷.
- ↑ و اگر عذاب را از آنان چندگاهی پس افکنیم به یقین می‌گویند: چه آن را باز داشت؟ آگاه باشید روزی که به آنان برسد از ایشان بازگردانده نمیشود و آنچه به ریشخند می‌گرفتند آنها را فرا می‌گیرد؛ سوره هود، آیه: ۸.
- ↑ " أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ يَعْنِي عِدَّةً كَعِدَّةِ بَدْرٍ قَالَ يَجْمَعُونَ لَهُ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ قَزَعاً كَقَزَعِ الْخَرِيفِ "، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۵، ح ۴۲؛ نیز: ر.ک: نعمانی، الغیبة، ص ۲۴۱
- ↑ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸
- ↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص ۴۹۴.
- ↑ سوره هود آیه ۸
- ↑ ینابیع الموده، ص ۵۰۹، چاپ نجف
- ↑ اعلام الوری، ص ۴۳۳
- ↑ موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۵۸۸.
- ↑ حطیم: بخشی از مسجد الحرام که میان حجر الاسود و درِ کعبه و چاه زمزم واقع شده و به دلیل ازدحام مردم و له کردن یکدیگر، چنین نامیده شده است.
- ↑ الإرشاد، ج ۲، ص ۳۸۲.
- ↑ المستدرک علی الصحیحین، ج ۴، ص ۵۹۶، ح ۸۶۵۸.
- ↑ بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۳۹۰، ح ۲۱۲.
- ↑ ر.ک: محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج ۸، ص ۲۹۳–۲۹۹.
- ↑ باقری‌زاده اشعری، محمد، از امام مهدی بیشتر بدانیم، ص۱۱۸-۱۲۰.
- ↑ "أَصْحَابُ الْقَائِمِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا أَوْلَادُ الْعَجَمِ بَعْضُهُمْ يُحْمَلُ فِي السَّحَابِ نَهَاراً يُعْرَفُ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِيهِ وَ نَسَبِهِ وَ حِلْيَتِهِ وَ بَعْضُهُمْ نَائِمٌ عَلَى فِرَاشِهِ فَيُوَافِيهِ فِي مَكَّةَ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ"؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۷۰.
- ↑ "عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ (ع) أَنَّ الْقَائِمَ يَهْبِطُ مِنْ ثَنِيَّةِ ذِي طُوًى فِي عِدَّةِ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثِمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا حَتَّى يُسْنِدَ ظَهْرَهُ إِلَى الْحَجَرِ الْأَسْوَدِ وَ يَهُزُّ الرَّايَةَ الْغَالِبَةَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي حَمْزَةَ فَذَكَرْتُ ذَلِكَ لِأَبِي الْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع فَقَالَ كِتَابٌ مَنْشُور"؛ غیبت نعمانی، ص ۳۱۵.
- ↑ حیدر کامل، دجال آخرالزمان، ص 260 -261.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۶.
- ↑ امام مهدى از ولادت تا ظهور، سید محمد کاظم قزوینى، ص ۶۰۱.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۰۵.
- ↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۷۲.
- ↑ غیبة نعمانی، ص ۳۰۷.
- ↑ الملاحم و فتن، سید بن طاووس، ص ۶۵.
- ↑ بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۳۱۶.
- ↑ چشم‌به‌راه مهدی، ص ۳۶۶.
- ↑ ارشاد مفید، ج ۲، ص ۳۸۳.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۷.
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۷۷۹.
- ↑ و هر کس را قبله‌ای است که روی بدان میکند، باری، در کارهای نیک از یکدیگر پیشی گیرید. هرجا که باشید خداوند همگی شما را باز خواهد آورد، خداوند بر هر کاری تواناست؛ سوره بقره، آیه: ۱۸.
- ↑ الغیبه، ب ۲۰، ح۳.
- ↑ بحارالانوار، ج ۵۳، ص۹۰.
- ↑ آفتاب مهر، ج۱، ص ۱۱۰- ۱۱۱.
- ↑ سوره هود؛ آیه: ۸
- ↑ قندوزی، ینابیع الموده، ص ۵۰۹
- ↑ موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۵۸۹
- ↑ مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۴۱۶.