ابوایوب انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '''']].' به '''']]') |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
در واپسین سال [[خلافت]]، [[امام]]{{ع}} او را به [[فرماندهی]] گروهی ده هزار نفری برگماشت تا همراه [[سپاه امام]] [[حسین]]{{ع}} و [[قیس]] بن سعد، برای [[نبرد]] با [[معاویه]] عازم [[شام]] شوند؛ لیکن با [[شهادت علی]]{{ع}} [[لشکر]] از هم پاشید و [[مأموریت]] به انجام‌نرسید. | در واپسین سال [[خلافت]]، [[امام]]{{ع}} او را به [[فرماندهی]] گروهی ده هزار نفری برگماشت تا همراه [[سپاه امام]] [[حسین]]{{ع}} و [[قیس]] بن سعد، برای [[نبرد]] با [[معاویه]] عازم [[شام]] شوند؛ لیکن با [[شهادت علی]]{{ع}} [[لشکر]] از هم پاشید و [[مأموریت]] به انجام‌نرسید. | ||
ابو ایوب از صحابیانی است که [[احادیث]] فراوانی [[نقل]] کرده و در [[فضایل علی]]{{ع}} نیز بسیار [[روایت]] کرده است. او از جمله [[راویان حدیث]] "[[غدیر]]" و [[حدیث]] "[[ثقلین]]"<ref>ر.ک: اهل بیت{{عم}} در قرآن و حدیث، ج ۱ (بخش سوم: ویژگی‌های اهل بیت{{عم}}/ فصل یکم/ همتای قرآن/ کاوشی پیرامون حدیث ثقلین/ سند حدیث الثقلین).</ref> و این سخن والای [[پیامبر]] خداست که [[علی]]{{ع}} را به [[نبرد]] با [[ناکثین]] و [[قاسطین]] ومارقین، امر کرده است و ابو ایوب را نیز به [[همراهی]] با [[امام علی]]{{ع}} فرا خوانده است. ابو ایوب به سال ۵۰ هجری، در حالی که عازم [[نبرد]] با [[رومیان]] بود، در [[قسطنطنیه]] [[زندگی]] را بدرود گفت و در آن جا [[دفن]] شد<ref>این مقبره هم اکنون به زیارتگاه مسلمانان تبدیل شده است. (م)</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۸۲۲.</ref>. | ابو ایوب از صحابیانی است که [[احادیث]] فراوانی [[نقل]] کرده و در [[فضایل علی]]{{ع}} نیز بسیار [[روایت]] کرده است. او از جمله [[راویان حدیث]] "[[غدیر]]" و [[حدیث]] "[[ثقلین]]"<ref>ر.ک: اهل بیت{{عم}} در قرآن و حدیث، ج ۱ (بخش سوم: ویژگی‌های اهل بیت{{عم}}/ فصل یکم/ همتای قرآن/ کاوشی پیرامون حدیث ثقلین/ سند حدیث الثقلین).</ref> و این سخن والای [[پیامبر]] خداست که [[علی]]{{ع}} را به [[نبرد]] با [[ناکثین]] و [[قاسطین]] ومارقین، امر کرده است و ابو ایوب را نیز به [[همراهی]] با [[امام علی]]{{ع}} فرا خوانده است. ابو ایوب به سال ۵۰ هجری، در حالی که عازم [[نبرد]] با [[رومیان]] بود، در [[قسطنطنیه]] [[زندگی]] را بدرود گفت و در آن جا [[دفن]] شد<ref>این مقبره هم اکنون به زیارتگاه مسلمانان تبدیل شده است. (م)</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۸۲۲.</ref>. | ||
==ابوایوب انصاری در [[دائرةالمعارف قرآن کریم (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]== | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
نسخهٔ ۳۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۱
مقدمه
- ابوایوب انصاری، مردی از قبیله بنی‌نجّار بود. آن‌گاه که پیامبر اکرم(ص) به مدینه مهاجرت کرد، انتخاب محل سکونت خود را به مکان توقف شتر واگذاشت. شتر پیامبر در کنار خانه ابوایوب ایستاد و پیامبر در خانه او، که خانه‌ای محقر بود، سکنا گزید. ابوایوب را در آن زمان مادری بود نابینا، پیامبر اکرم(ص) دست او را گرفت و بر صورتش نهاد، چشمان او بینایی خود را بازیافت و از این ماجرا به‌عنوان نخستین معجزه پیامبر اکرم(ص) یاد می‌کنند. ابوایوب در بیعت عقبه حضور داشت و نیز در تمام جنگ‌ها در رکاب پیامبر(ص) حاضر بود. ابوایوب روایت‌های بسیاری از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده است. وی را در زمره راویان حدیث غدیر نام برده‌اند. ابوایوب انصاری پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) از وفاداران به امام علی(ع) و از مدافعان ولایت و خلافت ایشان بود. در دوران خلافت ظاهری امام نیز از یاران شجاع ایشان شمرده می‌شد و در سه جنگ جمل، صفین و نهروان در رکاب امام حضور داشت. او در جنگ نهروان جناح راست سپاه امام(ع) بود. پس از جنگ نهروان از سوی امام به فرمانداری مدینه گماشته شد[۱].
- امام(ع) پس از آن‌که خیره‌سری‌های معاویه و حملات او را به بلاد مسلمین برنتابید، ضمن خطبه‌ای مردم را به جهاد ترغیب کرد، سپاهی تشکیل داد و ابوایوب را به فرماندهی ده هزار نفر برگزید. اما چندی نگذشت که امام(ع) به شهادت رسید. ابوایوب سرانجام در سال ۵۰ هجری هنگام پیکار با رومیان، در منطقه قسطنطنیه درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد[۲].
ابوایوب انصاری در گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین
خالد بن زید بن کلیب، که به کنیه‌اش ابو ایوب انصاری مشهور است، از صحابیان پیامبر خداست که پیامبر(ص) در آغاز ورود به یثرِب، در خانه وی سُکنا گزید. وی در تمام نبردهای پیامبر(ص) شرکت داشت و پس از پیامبر خدا، از پیشتازان به سوی ولایت و راست قامتان در حراست از حق خلافت بود که هرگز از این موضع، روی برنتافت. وی را در زمره دوازده نفری شمرده‌اند که پس از پیامبر خدا در مسجد به پا خاستند و از حق علی(ع) به صراحتْ دفاع کردند. ابو ایوب، همگامی و همراهی با علی(ع) را هرگز از دست نَهِشت و در تمام نبردهای مولا علیه فتنه‌انگیزان شرکت جُست. او در جنگ نهروان، فرماندهی سواره نظام را بر عهده داشت و پرچم امان، در دست او بود. علی(ع) او را بر حکومت مدینه گماشت؛ اما او پس از هجوم بُسْر بن ارطات، تاب نیاورد و فرار کرد. در واپسین سال خلافت، امام(ع) او را به فرماندهی گروهی ده هزار نفری برگماشت تا همراه سپاه امام حسین(ع) و قیس بن سعد، برای نبرد با معاویه عازم شام شوند؛ لیکن با شهادت علی(ع) لشکر از هم پاشید و مأموریت به انجام‌نرسید. ابو ایوب از صحابیانی است که احادیث فراوانی نقل کرده و در فضایل علی(ع) نیز بسیار روایت کرده است. او از جمله راویان حدیث "غدیر" و حدیث "ثقلین"[۳] و این سخن والای پیامبر خداست که علی(ع) را به نبرد با ناکثین و قاسطین ومارقین، امر کرده است و ابو ایوب را نیز به همراهی با امام علی(ع) فرا خوانده است. ابو ایوب به سال ۵۰ هجری، در حالی که عازم نبرد با رومیان بود، در قسطنطنیه زندگی را بدرود گفت و در آن جا دفن شد[۴][۵].
ابوایوب انصاری در دائرةالمعارف قرآن کریم
پرسش‌های وابسته
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 79.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 79.
- ↑ ر.ک: اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث، ج ۱ (بخش سوم: ویژگی‌های اهل بیت(ع)/ فصل یکم/ همتای قرآن/ کاوشی پیرامون حدیث ثقلین/ سند حدیث الثقلین).
- ↑ این مقبره هم اکنون به زیارتگاه مسلمانان تبدیل شده است. (م)
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین، ص ۸۲۲.