اطاعت از امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[امام زمان]] {{ع}} [[احیا]] کنندۀ [[آموزه‌های نورانی قرآن]] و [[معارف پیامبر اکرم]] و [[ائمه هدی]] {{ع}} است<ref>ر. ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۲۴.</ref> و رهاورد ایشان همان [[اسلام ناب]] و [[معارف]] والای [[پیامبر اسلام]] {{صل}} است و اگر چه ایشان غایب هستند ولی [[اراده]] و فرمانشان در میان همۀ خلایق جاری است؛ بنابراین، [[دستورات]] [[حضرت]] را باید [[شناخت]] و فرمان‌هایش را [[اطاعت]] کرد<ref>ر. ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص ۱۹۳-۱۸۹؛ [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۱۱۷-۱۱۰؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۲۲۸-۲۲۲ و انتظار و منتظران، ص ۲۰۹-۲۰۱؛ [[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۷۷.</ref> چرا که بزرگ‌ترین مشکلی که در طول [[تاریخ زندگانی امامان]] {{ع}} دیده می‌شود آن است که با وجود [[محبت]] به آنها، [[مردم]] عملاً از آنها [[حرف شنوی]] نداشتند؛ این در حالی است که اگر [[انسان‌ها]] خواستار [[ظهور امام]] هستند، باید [[امام]] را الگوی خود دانسته<ref>ر. ک: [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، [[مهدویت از منظر ولایت (کتاب)|مهدویت از منظر ولایت]]، ص۶۰-۶۱: خطبه‌های نماز جمعه تهران، رسالت ۱۲/۱/۶۷.</ref> و [[آمادگی عملی]] و [[اطاعت پذیری]] از ایشان را داشته باشند<ref>ر. ک: [[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم (کتاب)|شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم]]، ص ۹۳ ـ ۱۰۴.</ref>، چرا که "[[آمادگی]]" تنها صرف ادعا نیست، بلکه [[ایمان]] و عمل است که [[آمادگی]] را جلوه می‌‌دهد. [[قرآن کریم]] <ref>{{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الأَرْضِ}}«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref>[[یاوران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} را [[بندگان]] [[صالح]] می‌داند که [[ایمان به خدا]] دارند و [[کارهای نیک]] و [[شایسته]] انجام می‌‌دهند<ref> ر. ک: [[محبوبه رجایی|رجایی، محبوبه]]، [[مؤلفه­‌های انتظار توان­مند در قرآن کریم و سنت (مقاله)|مؤلفه­‌های انتظار توان­مند در قرآن کریم و سنت]]، ص؟ ؟؟.</ref>. به همین خاطر [[امام صادق]] {{ع}} می‌‌فرماید<ref>{{متن حدیث|"طُوبَی لِشِیعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِینَ لِظُهُورِهِ فِی غَیْبَتِهِ وَ الْمُطِیعِینَ لَهُ فِی ظُهُورِهِ"}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۵۷.</ref>: «خوشا به حال [[دوستان]] [[قائم]] ما که در غیبتش [[ظهور]] او را [[انتظار]] می‌کشند و در ظهورش از او [[اطاعت]] می‌کنند»<ref>ر. ک: [[محمد مهدی گرجیان|گرجیان، محمد مهدی]]، [[تحلیل کارآمدی انتظار در حیات طیبه (مقاله)|تحلیل کارآمدی انتظار در حیات طیبه]]، ص ۲۰.</ref>.

# [[پیروی]] از [[دستورات]] و فرمایشات [[امامان]] پیشین {{ع}}: از آنجایی که همۀ [[امامان]] {{ع}} [[نور]] یگانه‌ای هستند، [[دستورات]] و فرموده‌های ایشان نیز یک [[هدف]] را دنبال می‌کند؛ بنابراین، در زمانی که یکی از آنها در دسترس نیست، فرامین [[امامان]] دیگر چراغ راه [[هدایت]] است<ref>ر. ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۲۲۲- ۲۲۸؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص ۲۰۱-۲۰۹؛ [[بایسته‌های عصر چشم به راهی (مقاله)|بایسته‌های عصر چشم به راهی]]، ص؟ ؟؟.</ref> و هر کس به آنها [[تمسک]] جوید، به [[خدا]] [[تمسک]] جسته است<ref>ر. ک: [[سید علی موسوی|موسوی، سید علی]]، [[فلسفه انتظار فرج با تأکید بر افضل اعمال بودن آن (مقاله)|فلسفه انتظار فرج با تأکید بر افضل اعمال بودن آن]]، ص ۲۳۹-۲۴۴؛ [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[شرح زیارت جامعه کبیره ۴ (کتاب)|شرح زیارت جامعه کبیره]]، ص؟ ؟؟</ref>. [[راوی]] می‌‌گوید: به [[امام صادق]] عرض کردم، اگر دوران فترتی فرا رسد که [[مسلمانان]] [[امام]] خود را نمی‌شناسند یا او را نمی‌بینند چه باید بکنند؟ [[امام]] در پاسخ فرمود: «هرگاه چنین شرایطی پیش آید، پس به [[امام]] قبلی [[متوسل]] شوید، و [[دستورات]] او را نصب‌العین خود قرار دهید تا [[امام]] آخرین [[ظهور]] کند»<ref>{{متن حدیث|إِذَا کَانَ ذَلِکَ فَتَمَسَّکُوا بِالْأَمْرِ الْأَوَّلِ حَتَّی یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْآخِرُ}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۳۲.</ref><ref>. ر. ک: هدایت‌نیا، فرج‌الله، ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات، ص۱۲۳-۱۲۴.</ref> [[خدا]] به پیامبرش [[دستور]] می‌‌دهد: {{متن قرآن|قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونىِ يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ}}<ref>«بگو اگر خداوند را دوست می‌دارید از من پیروی کنید تا خداوند شما را دوست بدارد» سوره آل عمران، آیه ۳۱.</ref> بر اساس این [[آیه]]، [[اطاعت]] از [[دستورات]] [[اهل بیت]] {{ع}} بیانگر [[محبت]] به آنان است و [[محبت]] زمینه ساز [[اطاعت]] بوده و سختی‌های مسیر [[بندگی]] را هموار می‌‌سازد<ref>ر. ک: [[مهناز فرحمند|فرحمند، مهناز]]، [[جامعه منتظر ظهور از منظر دعای عصر غیبت (مقاله)|جامعه منتظر ظهور از منظر دعای عصر غیبت]]، ص؟ ؟؟</ref>. بنابراین، اگر کسی در [[اعتقادات]]، [[عبادات]] و [[بندگی]] و صفات، مانند آن بزرگواران عمل کند نسبت به [[خداوند متعال]] نیز [[مطیع]] و تابع خواهد بود<ref>ر. ک: [[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۲ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]، ج۲، ص ۳۸۵-۳۸۶.</ref>.