وضعیت امنیت مردم در عصر ظهور چگونه است؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
وضعیت امنیت مردم در عصر ظهور چگونه است؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / عصر ظهور امام مهدی / رخدادهای عصر ظهور امام مهدی
تعداد پاسخ۴ پاسخ

وضعیت امنیت مردم در عصر ظهور چگونه است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

سید محمد کاظم قزوینی

آیت‌الله سید محمد کاظم قزوینی، در کتاب «امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور» در این‌باره گفته است:

«مردم در عرصه‌های مختلف از نبود امنیت با حالت عصبی زندگی می‌کنند؛سرقت اموال از خانه‌ها و محله‌ها، سرقت ماشین‌ها و حتی سرقت بانک‌ها- که جوامع به آنها وابسته هستند- و جرایمی که راهزنان انجام می‌دهند، از جمله غارت مردم، چپاول اموال، ربودن زنان و کودکان و غیره، چیزی نیست جز نشانه‌هایی از نبود امنیت در جوامع بشری. در بعضی کشورها، وحشت بر جامعه حاکم است که در شب به نهایتش می‌رسد و اگر دری از خانه‌ها زده شود، دستپاچگی و ترس بر خانواده مستولی می‌شود که چه کسی در را می‌زند. اما در عصر امام زمان (ع)، تمام این ترس‌ها از مردم زایل می‌شود و امنیت، کره زمین را فرا می‌گیرد و انسان‌ها در جوی پر از آرامش، اطمینان، راحتی و آسودگی خیال، زندگی می‌کنند. فقدان امنیت به یکی از این علل زیر بر می‌گردد:

  1. فقر و محرومیت: شخصی دزدی می‌کند؛ چون او فقیر و محروم است و می‌خواهد زندگی خود و خانواده‌‌اش را از راه کثیف تأمین کند.
  2. ضعف ایمان به خدا: اگر سبب دزدی، فقر نباشد؛ طمع در زیاد شدن مال یا بد ذاتی و یا انحراف در رفتار می‌باشد.
  3. ضعف حکومت: پیگیری مجرمان و تعقیب گروه‌های خرابکار که حکومت، نسبت به این کار، ناتوان باشد.

اما در عصر امام زمان (ع)، همه این علل از بین می‌رود؛ فقر در جامعه از بین می‌رود و جوامع در آسایش و راحتی زندگی می‌کنند؛ کسی از طرف امام (ع) ندا می‌دهد: هر کسی که محتاج است، پیش من بیاید؟ کسی پیش او نمی‌رود، جز مردی که می‌خواهد، مالش زیاد شود، نه اینکه فقیر و محروم باشد. ایمان به خدا در قلب‌ها متمرکز می‌شود که این بر اثر روش‌های تربیتی است که امام زمان (ع) در جامعه، آن را اجرا می‌کند و به این دلیل، جرایمی که به سبب ضعف ایمان به خداوند انجام می‌شوند، رفع می‌گردند.

حکومت امام زمان (ع)، قوی‌ترین حکومتی خواهد بود که بر روی کره زمین است و آسمان و زمین در استواری و محکم شدن پایه‌های حکومتش کمک خواهند کرد و حکومت ایشان، تنها حکومت زمین خواهد بود و به همین دلیل، گروه‌های راهزنی و مشابه آن شکل نمی‌گیرند؛ زیرا دست عدالت، آنها را- که هنوز در گهواره در حال شکل‌گیری هستند- از بین می‌برد. افزون بر این، مردم به درجات بالای تکامل، عزت نفس و شرافت می‌رسند به طوری که نفس‌هایشان را از ارتکاب جرم و دزدی، برتر و بالاتر می‌دانند. بعد از این توضیح، چگونگی تحقق امنیت در عصر امام زمان (ع) را می‌فهمیم. لازم است یادآوری کنیم که امنیت، مختص انسان نیست؛ بلکه شامل انسان و حیوان می‌شود؛ پس در آن هنگام است که انسان از حیوان نمی‌ترسد؛ حیوان ضعیف از حیوان قوی نمی‌هراسد و روح انس و الفت، میان آنها حاکم می‌شود.

در ادامه، بعضی از احادیثی که راجع به این موضوع روایت شده، بیان می‌کنیم:

  1. امام باقر (ع) فرمود: "پیرزنی ضعیف که از مشرق بیرون می‌آید و می‌خواهد به مغرب برود و کسی او را اذیت نمی‌کند"[۱].
  2. امیرالمؤمنین (ع) فرمود: "اگر قائم ما (ع) قیام کند؛ دشمنی و خصومت‌ها از دل‌های بندگان بیرون می‌رود و درندگان و چهارپایان با هم سازش می‌کنند"[۲]
  3. امیرالمؤمنین (ع) فرمود: "گوسفند و گرگ در یک مکان نگهداری می‌شوند، کودک با مارها و عقرب‌ها بازی می‌کند و آنها هیچ ضرری به او نمی‌زنند، بدی می‌رود و خوبی باقی می‌ماند"[۳]»[۴].

پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه

۱. آیت الله طبسی؛
آیت الله نجم‌الدین طبسی در کتاب «چشم اندازی به حکومت مهدی» در اين‌باره گفته است:

«در حالی که پیش از ظهور حضرت مهدی (ع) شرایط ناامنی بر جهان چیره است، یکی از بنیادی‌ترین کارهای حضرت، بازگرداندن امنیت به جامعه است. در حکومت حضرت مهدی (ع) با برنامه‌ریزی دقیقی که انجام می‌شود، در مدّت کوتاهی امنیت در همه زمینه‌ها به جامعه باز می‌گردد ومردم در محیطی پر از امنیت به زندگی خود ادامه می‌دهند؛ امنیتی که بشر در هیچ روزگاری مانند آن را ندیده است. راه‌ها به گونه‌ای امن می‌شود که زنان جوان از جایی به جای دیگر، بدون همراه داشتن محرمی، سفر می‌کنند واز هر گونه تعرّض وسوء نظر در امان هستند. مردم در امنیت کامل قضایی به سر می‌برند؛ به گونه‌ای که دیگر کسی از این که ممکن است حقش پایمال شود، کوچک‌ترین بیمی‌ندارد. برنامه‌ها وقوانین به گونه‌ای طرح ریزی واجرا می‌شود که مردم خود را در امنیت کامل مالی وجانی می‌بینند. دزدی از جامعه رخت برمی‌بندد وامنیت مالی تا جایی فراگیر می‌شود که اگر کسی دست در جیب دیگری ببرد، هرگز احتمال دزدی داده نمی‌شود وکار او توجیه می‌گردد. چنان ناامنی از جامعه رخت برمی‌بندد وجایش را به امنیت می‌دهد که حیوانات وجانداران را نیز در برمی‌گیرد؛ به گونه‌ای که گوسفند وگرگ در کنار هم زندگی می‌کنند وکودکان با عقرب وگزندان همبازی می‌شوند؛ بدون این که آسیبی ببینند.

  1. امنیت عمومی: رسول خدا (ص) در این باره می‌فرماید: "هنگامی‌ که عیسی بن مریم از آسمان به زمین آید و دجال را به قتل رساند...، چوپان به گوسفندان خود می‌گوید: برای چَرا به فلان مکان بروید ودر این ساعت بازگردید! گله گوسفندی میان دو کشتزار می‌شوند؛ ولی هرگز به خوشه‌ای از آن تعدّی نمی‌کنند وشاخه‌ای از آن را با پای خود نمی‌شکنند"[۵]. رسول خدا (ص) می‌فرماید: "... زمین را از عدالت پر می‌کند تا جایی که مردم به فطرت خویش باز می‌گردند. نه خونی به ناحق ریخته می‌شود ونه خوابیده‌ای را بیدار می‌کنند"[۶]. ابن عباس درباره گسترش امنیت در روزگار مهدی (ع) می‌گوید: حتی در آن عصر، گرگ، گوسفند را نمی‌درد وشیر، گاو را از بین نمی‌برد و مار به انسان آسیبی نمی‌رساند وموش، انبانی را نمی‌جود وبه آن دستبرد نمی‌زند[۷]. امیرمؤمنان (ع) می‌فرماید: "هرگاه قائم ما قیام کند، آسمان باران‌های خود را می‌بارد ودرندگان با چارپایان از در آشتی وارد می‌شوند وبا انسان‌ها کاری ندارند تا جایی که زنی از عراق به شام می‌رود؛ بدون این که درنده‌ای او را نگران سازد ویا از درنده‌ای بترسد"[۸]. نیز آن حضرت می‌فرماید: "لشکر مهدی (ع) ارتش "أعور دجال" را نابود می‌سازد زمین را از وجود آن پاک می‌کند. از آن پس، مهدی فرمانروایی شرق وغرب زمین را به دست می‌گیرد و از جابلقا تا جابرسا را می‌گشاید و بر همه کشورها چیره می‌شود و حکومت و فرمانروایی او تثبیت می‌گردد"[۹]. آن حضرت با مردم به عدالت رفتار می‌کند تا جایی که گوسفند در کنار گرگ به چریدن مشغول است و کودکان با عقرب بازی می‌کنند؛ بدون این که آسیبی به آنان برسد. بدی‌ها از بین می‌رود ونیکی‌ها بر جای می‌ماند. در روایتی آمده است: "قیامت برپا نمی‌شود تا این که حضرت عیسی فرود آید... وگرگ در گله‌ای از گوسفند، همانند سگ گله باشد وشیر در گله شتر، گویی بچه شتر یاجفت آن است"[۱۰]. حذیفه می‌گوید: از پیامبر خدا (ص) شنیدم که می‌فرمود: "به هنگام ظهور حضرت قائم...، پرندگان در لانه‌های خود تخم گذاری می‌کنند وماهیان در دریا"[۱۱]. شاید منظور این باشد که آنها احساس امنیت می‌کنند وبدون دغدغه خاطر در لانه ومحلّ زندگی خود تخم گذاری می‌کنند. ابو امامه باهلی می‌گوید: روزی پیامبر خدا (ص) برای ما خطبه خواند ودر پایان آن فرمود: "پیشوای مردم در آن روزگار مردی صالح است... در آن عصر به گوسفند وگاو تعدّی نمی‌شود وکینه‌ها از سینه‌ها زدوده می‌گردد. افسار را از دهان حیوانات برمی‌دارند (و حیوانات به حقوق دیگران تجاوز نمی‌کنند تا چه رسد به این که انسان‌ها به حقوق یک دیگر تجاوز کنند). کودک دستش را در دهان درنده می‌گذارد، ولی حیوان آزاری به او نمی‌رساند. بچه حیوان در جلو شیر ودرنده انداخته می‌شود وبه او آسیبی نمی‌رسد وشیر در میان گله شتر، همانند سگ گله وگرگ در میان گوسفندان، مانند سگ گله است"[۱۲]. شاید این روایت کنایه از امنیت کامل وپیدایش جوّ اطمینان به یک دیگر باشد. نیز آن حضرت می‌فرماید: "روزگاری که عیسی بن مریم به زمین فرود آید و دجال را به قتل رساند، مارها وعقرب‌ها آشکارند وبه کسی آزاری نمی‌رسانند"[۱۳]. از این احادیث اندازه امنیت مالی وجانی در روزگار حضرت مهدی (ع) به خوبی روشن می‌گردد؛ زیرا چوپانی که گله خود را به بیابان می‌فرستد، از دستبرد انسان‌ها وتعدّی درندگان به آنها آسوده خاطر است. انسانی که به سفر می‌رود یا در بین جانوران موذی زندگی می‌کند، از آزار واذیت آنها در امان است؛ به گونه‌ای که گویا قانون احترام به حقوق دیگران حتی برای حیوانات درنده وحشرات نیز پذیرفته شده است وهمه در برابر آن خاضع وتسلیم هستند. شاید مقداری از امنیت بدین سبب باشد که در روزگار آن حضرت نعمت‌های الهی فراوان است وچون همه جانداران نیز از آن نعمت‌ها بهره مندند واحساس امنیت می‌کنند، به کسی آسیب نمی‌رسانند. امنیت عمومی‌در عصر امام زمان (ع) چنان فراگیر می‌شود که حتی اگر کسی به خواب رود، اطمینان دارد که او را بیدار نمی‌کنند و مزاحم خواب او نمی‌گردند.رسول خدا (ص) در این باره می‌فرماید: "امّت مهدی به آن حضرت پناه می‌برند؛ چنان که زنبورهای عسل به ملکه خود پناه می‌آورند. آن حضرت زمین را پر از عدل وداد می‌کند؛ چنان که (پیش از آن) پر از ستم وجور شده بود؛ به حدّی که مردم به فطرت نخستین خود بازمی‌گردند. شخص خوابیده را از خوابش بیدار نمی‌کنند وخون کسی ریخته نمی‌شود"[۱۴].
  2. امنیت راه‌ها: درباره امنیت راه‌ها در حکومت حضرت مهدی (ع) روایات بسیاری رسیده است که به گفتن چند روایت بسنده می‌کنیم: پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: "حکومت مهدی (ع) به گونه‌ای است که دو زن شبانه حرکت کرده، مسافرت می‌کنند واز بی‌عدالتی وستم هراسی ندارند"[۱۵]. نیز آن حضرت می‌فرماید: "به یقین خداوند، این امر (دین خود) را به پایان می‌رساند؛ به گونه‌ای که شخص سواره در شب از صنعا به حضرموت مسافرت می‌کند وجز خدا، از کسی ترس ندارد"[۱۶]. شاید گفتن نام این دو سرزمین به لحاظ داشتن بیابان‌های ترسناک باشد که گاهی از آن به مفازه تعبیر شده است وبه دلیل تفأل زدن به پیروزی وجان سالم به در بردن از آن بیابان‌ها می‌باشد. امام باقر (ع) می‌فرماید: "به خدا سوگند، یاران مهدی آن اندازه می‌جنگند تا خدا به یگانگی پرستیده شود وبه او شرک نورزند وتا آن جا که پیرزنی سالخورده وناتوان از این سوی جهان به آن سوی رهسپار شود وکسی متعرّض او نشود"[۱۷]. شخصی از حضرت صادق (ع) پرسید: چرا آرزوی ظهور حضرت قائم (ع) را داشته باشیم؟ آیا در دوران غیبت مقام والایی داریم؟ حضرت فرمود: "سبحان الله! آیادوست نداری که امام، عدالت را در جهان بگستراند وامنیت را در راه‌ها برقرار کند و با حکم منصفانه با ستمدیده رفتار نماید و به او یاری رساند؟"[۱۸] یکی از یاران امام صادق (ع) می‌گوید: روزی ابو حنیفه نزد امام صادق (ع) آمد. حضرت خطاب به او فرمود: "این آیه که می‌فرماید: ﴿ سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّامًا آمِنِينَ [۱۹] درباره چه سرزمینی است؟ ابوحنیفه گفت: گمان دارم بین مکه و مدینه باشد. حضرت به یارانش رو کرد وفرمود: "آیا می‌دانید که مردم در بین این راه، مورد تعرّض راهزنان قرار می‌گیرند واموال آنان به غارت برده می‌شود وافراد امنیت ندارند وکشته می‌گردند؟" اصحاب پاسخ دادند: آری، چنین است و ابوحنیفه سکوت کرد. حضرت بار دیگر از او پرسید: این آیه که خداوند می‌فرماید: ﴿وَمَن دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا [۲۰]؛ درباره کدام نقطه از زمین است؟ ابو حنیفه گفت: کعبه است. امام فرمود: آیا می‌دانی که حجاج بن یوسف ثقفی کعبه را برای سرکوبی ابن زبیر به منجنیق بست واو را کشت. آیا او در جای امن بود؟ ابوحنیفه سکوت کرد ودیگر سخن نگفت. چون او از جلسه بیرون رفت؛ ابوبکر حضرمی‌ به حضرت عرض کرد: فدایت شوم! پاسخ این دو پرسش چیست؟ امام صادق (ع) فرمود: "ای ابابکر! مراد از آیه اوّل، همراهی با قائم ما اهل بیت است. نیز سخن خداوند که فرمود: هر کس در آن وارد شود در امان است یعنی کسی که دست بیعت به او دهد ودر بیعت حضرتش وارد شود واز یاران واصحاب حضرتش گردد، در امان خواهدبود. علی بن عقبه از پدرش نقل می‌کند: روزگاری که حضرت قائم ظهور می‌کند، به عدالت حکم می‌نماید وستم در حکومتش برچیده می‌شود وبه سبب وجود آن حضرت راه‌ها وجاده‌ها امن می‌گردد[۲۱]. قتاده می‌گوید: حضرت مهدی (ع) بهترین انسان‌هاست.... در زمان او زمین از چنان امنیتی برخوردار می‌گردد که زنی به همراه پنج زن دیگر، بدون همراه داشتن مردی، به حج می‌روند واز چیزی ترس ندارند[۲۲]. عدی بن حاتم می‌گوید: به یقین روزی فرا می‌رسد که زنی ناتوان، به تنهایی از حیره (در نزدیکی نجف) به زیارت خانه خدا می‌رود واز کسی جز خدا نمی‌ترسد[۲۳].
  3. امنیت قضایی: یکی از اموری که پس از ظهور امام (ع) مطرح است، مجازات افرادی است که جهان را سراسر ناامن کرده، میلیون‌ها کشته وزخمی‌ومعلول بر جای گذاشته اند ونابسامانی‌های مادی ومعنوی را پدیدآوردند. آنان جنایتکارانی هستند که جهان را به آن وضعیت اسفبار کشانده‌اند. پس از ظهور حضرت، تعقیب، دستگیری و محاکمه آنان امری حتمی‌ است؛ زیرا اجرای حدود الهی، یکی از واجبات مهم به شمار می‌رود؛ به ویژه در روزگار حضور امام معصوم و حضرت بقیة الله در زمین که طبق کتاب خدا وبه دور از هر گونه هواهای نفسانی، حدود اجرامی‌شود. در آن عصر برای سرپرستی این وظیفه مهم، از افرادی استفاده می‌شود که علاوه بر تسلّط کامل بر مبنای اسلامی‌وفقهی، از نظر پیشینه نیز کم ترین ایراد واشکالی بر آنان وارد نباشد. در روایات به تسلّط آنان به کارهای قضایی وپیشینه وویژگی‌های فردی آنان اشاره شده است که به بازگویی چند روایت در این زمینه می‌پردازیم: امام صادق (ع) می‌فرماید: "هنگامی‌ که قائم آل محمد (ص) قیام کند، از پشت کعبه هفده نفر را بیرون می‌آورد. پنج نفر از قوم موسی هستند که به حق قضاوت می‌کنند... وهفت نفر از اصحاب کهف، یوشع وصی موسی، مؤمن آل فرعون، سلمان فارسی، ابو دجانه و مالک اشتر"[۲۴]. ابوبصیر از امام صادق (ع) پرسید: آیا جز این گروه (سی صد وسیزده نفر) افراد دیگری در پشت کعبه نیستند؟ حضرت فرمود: "آری، مؤمنان دیگری نیز هستند؛ ولی این گروه فقها، نخبگان، حاکمان وقاضیانی خواهند بود که پیش رو (سینه) وپشت سرشان را حضرت دست می‌گذارد ومسح می‌کند ودر پی آن، هیچ قضاوتی بر آنان دشوار نخواهدبود"[۲۵]. در بحارالانوار آمده است: آنان یاوران مهدی وحاکمان روی زمین خواهند بود[۲۶]. صادق اهل بیت (ع)می‌فرماید: "آن گاه که حضرت قائم (ع) قیام کند، برای هر مرز و بومی‌ از زمین، فرمانروایی تعیین می‌کند وبه او می‌فرماید: برنامه کار تو در دست تو است وچنان چه در هنگام انجام وظیفه، مشکلی پیش آمد که حکم آن را ندانستی، به کف دستت بنگر وبر طبق آن چه در آن می‌یابی، رفتار نما"[۲۷]. ممکن است فهمیدن حکم مشکلات به وسیله کف دست، کنایه از سرعت ارتباط با حکومت مرکزی وکسب تکلیف برای رفع مشکل باشد یا اشاره به مهارت خیره کننده مسؤولان بر کار داشته باشد که با یک نگاه می‌توانند اظهار نظر کنند وشاید به وسیله معجزه مشکل حل شود که عقل بشر از فهم آن ناتوان است. امام باقر (ع) می‌فرماید: "پس از ظهور مهدی (ع) هیچ حقّی از کسی بر عهده دیگری نمی‌ماند، مگر آن که حضرت آن را باز می‌ستاند وبه صاحب حق می‌دهد"[۲۸]. امام صادق (ع) می‌فرماید: "هنگامی‌ که قائم آل محمد (ص) قیام کند، به حکم وقضاوت داود پیامبر، قضاوت می‌کند وبه شاهد وبرهان نیازی ندارد. خداوند (احکام الهی را) به او الهام می‌کند واو نیز بر طبق دانش خود رفتار می‌نماید وبر طبق آن قضاوت می‌کند"[۲۹]. جعفر فرزند سیار شامی‌ می‌گوید: اندازه وحدود پس گیری حقوق از بین رفته (در روزگار مهدی (ع) بدان اندازه است که اگر حقّی از کسی در زیر دندان دیگری باشد، حضرت آن را باز می‌ستاند وبه صاحبش باز می‌گرداند[۳۰]. البته این گونه رفتار کردن با حقوق مردم، شایسته دادگاه‌هایی است که در حکومت مهدی (ع) باشند وقاضیان آن افرادی مانند: سلمان فارسی، مالک اشتر، بزرگانی از قوم موسی و... باشند ورهبری دستگاه قضایی نیز با خود حضرت باشد. طبیعی است که دیگر جای نگرانی از نابود شدن حقوق، باقی نمی‌ماند؛ هم چنان که جمله اگر زیر دندان دیگری حقّی از کسی باشد باز می‌ستاند، گویای این حقیقت است»[۳۱].
۲. حجت الاسلام و المسلمین سبحانی‌نیا؛
حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد سبحانی‌نیا، در کتاب «مهدویت و آرامش روان» در این‌باره گفته است: «در احادیث اسلامی آرمان‌شهر مهدوی، شهر "امنیت" و "صلح" معرفی شده است؛ امنیتی که از کوچک‌ترین وسایل فردی تا بزرگ‌ترین مسائل جهانی را دربرمی‌‌گیرد.‌ در آرمان‌شهر مهدوی، انسان‌ها می‌‌توانند آسوده‌خاطر و به دور از هرگونه وحشت و دغدغه در کمال آرامش زندگی کنند؛ بنابراین، ناملایمات و نابه‌سامانی‌هایی که به سبب روابط نادرست حاکم در اجتماع در زندگی انسان‌ها پدید می‌‌آید، در عصر ظهور جایگاهی ندارند. با نظام دقیقی که در حکومت حضرت مهدی (ع) پیاده می‌‌شود، در مدت کوتاهی امنیت و صلح، در دورترین سرزمین‌ها نیز حاکم می‌‌شود و مردم در فضایی آرام زندگی خواهند کرد. راه‌ها امن می‌‌گردد، مردم در امنیت قضایی به سر خواهند برد، امنیت جانی، مالی و شخصیتی آن‌ها تضمین می‌‌شود و به تدریج دزدی، دروغ، فریب و... در جامعه رنگ می‌‌بازد. پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمود: "حکومت مهدی (ع) به‌گونه‌ای است که در آن، دو زن شبانه مسافرت می‌‌کنند و از بی‌عدالتی و ستم، هراسی ندارند"[۳۲]. و نیز در حدیث دیگری آمده است: "چون قائم قیام کند، در زمان او جور و ستم ریشه‌کن می‌‌شود و راه‌ها امن می‌گردند و هر حقی به صاحب آن برمی‌گردد"[۳۳]. اما در عصر ظهور امام مهدی (ع) امنیت و آرامش بر کران تا کران کره زمین، سایه‌گستر و حاکم می‌‌شود و بشریت در جوی از صلح، اطمینان خاطر، آسایش و آرامش فکری زندگی می‌‌کند. عوامل فقدان امنیت که عبارت‌اند از:فقر و محرومیت، ضعف ایمان و ضعف مدیریت‌ها و حکومت‌ها، در عصر ظهور و حکومت امام مهدی (ع) از خانواده و جامعه زدوده می‌‌شود و همگان در اوج رفاه، آسایش، بهروزی و فراوانی نعمت‌ها، روزگار می‌‌گذرانند»[۳۴].
۳. حجت الاسلام و المسلمین ایرانی؛
حجت الاسلام و المسلمین حسین ایرانی، در کتاب «منجی موعود از منظر نهج البلاغه» در این‌باره گفته است: «در رابطه با امنیت و برکت، حضرت علی (ع) می‌فرماید: "هرگاه قائم ما قیام کند، آسمان باران‌های خود را می‌بارد، درندگان با حیوانات از در آشتی درآمده و نیز به انسان‌ها کاری ندارند تا آنجا که زنی از عراق به شام می‌رود بدون آن‌که از درنده‌ای نگران و یا ترسی داشته باشد"[۳۵]. آری؛ آن‌گاه که خورشید ولایت و رهبری الهی حضرت مهدی (ع) با کارگزارانی صالح و پاک طلوع کند، ریزش برکات زمین و آسمان جلوه‌گر می‌شود، ایمان و علم و اخلاق و عقلانیت انسان رشد لازم می‌یابد و با گسترش فرهنگ دینی و ارزش‌های معنوی، عدالت، امنیت، نشاط، آسایش، عمران، اقتصاد و... فراگیر می‌گردد و با بروز و کامل شدن نعمت‌های خداوندی است که آرزوی انسان‌ها برآورده شده، زیبایی و لذت زیستن نمایان خواهد شد، إن شاء اللّه. ر واقع اجرای دستورات الهی و عبودیت آدمی در سراسر جهان آرزوی همه صالحان بوده و انبیا جزء منتظران حکومت خلیفة اللّه و انسان کامل بوده و امامان ما زمینه‌سازان آن به شمار می‌آیند»[۳۶].
۴. آقای رضوانی؛
آقای علی اصغر رضوانی، در کتاب «موعودشناسی و پاسخ به شبهات» در این‌باره گفته است: «امنیت اجتماعی، امنیّت در بخش‌های گوناگون زندگی اجتماعی را شامل می‌شود. یعنی امنیت در بخش‌های اقتصادی، سیاسی، دفاعی، فرهنگی و غیره. امنیت اجتماعی زمینه همه فعالیت‌های درست و مفید اجتماعی و شرط لازم رشد و تکامل فرد و جامعه است. امام مهدی (ع) پدید آورنده امنیّت اجتماعی است، امنیتی که بشریّت در تمام دوران تاریخ خود مانند آن را ندیده است. امام صادق (ع) در تفسیر آیه ﴿وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا...[۳۷] فرمود: این آیه درباره قائم و یارانش نازل شده است»[۳۸].
۵. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛
آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است:

«بر اثر تجاوز قدرت‌های بزرگ، امنیت از میان حکومت‌های کوچک و ملت ضعیف رخت برخواهد بست و آزادی و امنیت مفهومی نخواهد داشت. رسول خدا (ص) می‌فرمایند: ظهور مهدی (ع) هنگامی خواهد بود که دنیا آشفته و پر از هرج‌ومرج گردد و گروهی به گروه دیگر یورش برند، نه بزرگ به کوچک رحم کند و نه نیرومند بر ضعیف[۳۹]. جنایات بسیاری پیش از ظهور حضرت در جهان رخ می‌دهد که اعدام کودکان خردسال، سوزاندن کودکان، قطعه‌قطعه کردن آدم‌ها با ارّه از جمله آن‌هاست. حضرت علی (ع) می‌فرمایند: سفیانی گروهی را مأمور می‌کند تا کودکان را در محلی جمع کنند، آن‌گاه روغن را برای سوزاندن آنان داغ می‌کند، کودکان می‌گویند: اگر پدران ما با تو مخالفت کردند، گناه ما چیست که باید سوزانده شویم‌؟ او دو تن به نام‌های حسن و حسین را از میان کودکان بیرون می‌کشد و به دار می‌آویزد. پس از آن به سوی کوفه می‌رود و همان رفتار را با کودکان آن‌جا انجام می‌دهد و از آن‌جا بیرون می‌رود و باز جنایت می‌کند و در حالی که در دستش نیزه‌ای قرار دارد، زنی باردار را دستگیر می‌کند و آن را به یکی از یارانش می‌سپارد و فرمان می‌دهد که در وسط‍‌ خیابان به او تجاوز کند. او پس از تجاوز، شکم زن را می‌درد و جنینش را بیرون می‌آورد و هیچ کس نمی‌تواند چنین وضعیت هولناکی را تغییر دهد[۴۰].

ابو حمزه ثمالی می‌گوید: امام باقر (ع) فرمود: ای ابا حمزه! حضرت قائم (ع) قیام نمی‌کند مگر در دورانی که خوف و ترس شدید و مصیبت‌ها و فتنه‌ها بر جامعه حاکم باشد... تا جایی که هر آرزومندی هرشب و روز آرزوی مرگ می‌کند[۴۱].

به اسارت رفتن مسلمانان[۴۲]، فرورفتن در زمین، افزایش مرگ‌های ناگهانی[۴۳]، ناامیدی مردم از نجات[۴۴]، نداشتن دادرس و پناه[۴۵] و جنگ و کشتار[۴۶] از جمله اوضاع پیش از ظهور است.

در حالى که پیش از ظهور حضرت مهدى (ع)، شرایط‍‌ ناامنى بر جهان چیره است، یکى از بنیادى‌ترین کارهاى حضرت، بازگرداندن امنیت به جامعه است. در حکومت حضرت مهدى (ع) با برنامه‌ریزى دقیقى که انجام مى‌شود، در مدّت کوتاهى امنیت در همه زمینه‌ها به جامعه بازمى‌گردد و مردم در محیطى پر از امنیت به زندگى خود ادامه مى‌دهند؛ امنیتى که بشر در هیچ روزگارى مانند آن را ندیده است. راه‌ها به‌گونه‌اى امن مى‌شود که زنان جوان از جایى به جاى دیگر، بدون همراه داشتن محرمى، سفر مى‌کنند و از هرگونه تعرّض و سوء نظر در امان هستند[۴۷]. مردم در امنیت کامل قضایى به سر مى‌برند، به گونه‌اى که دیگر کسى از این‌که ممکن است حقش پایمال شود، کوچک‌ترین بیمى ندارد[۴۸]. برنامه‌ها و قوانین به گونه‌اى طرح‌ریزى و اجرا مى‌شود که مردم، خود را در امنیت کامل مالى و جانى مى‌بینند. دزدى از جامعه رخت برمى‌بندد و امنیت مالى تا جایى فراگیر مى‌شود که اگر کسى دست در جیب دیگرى ببرد، هرگز احتمال دزدى داده نمى‌شود و کار او توجیه مى‌گردد. چنان ناامنى، جایش را به امنیت مى‌دهد که حیوانات و جانداران را نیز دربر مى‌گیرد؛ به گونه‌اى که گوسفند و گرگ در کنار هم زندگى مى‌کنند[۴۹] و کودکان با عقرب و گزندگان هم‌بازى مى‌شوند، بدون این‌که آسیبى ببینند[۵۰]. امیر المؤمنین (ع) فرمود: "... در آن زمان، گرگ و گوسفند در یک مکان مى‌چرخند. کودکان با مارها و عقرب‌ها بازى مى‌کنند و آسیبى نمى‌بینند، شر و بدى از میان مى‌رود و خیر و خوبى مى‌ماند... مردم به اطاعت و عبادت رو مى‌آورند. دین و آیین رونق مى‌یابد. امانت‌ها رعایت مى‌شود، درختان پرثمر مى‌شود و برکت‌ها بسیار مى‌گردد، اشرار به هلاکت مى‌رسند. نیکان مى‌مانند و از دشمنان اهل بیت کسى باقى نمى‌ماند"[۵۱]»[۵۲].

پرسش‌های وابسته

  1. مراد از ظهور در روایات چیست؟ (پرسش)
  2. درک زمان ظهور امام مهدی چه فضیلت‌های دارد؟ (پرسش)
  3. برخی از رخدادهای هنگام ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  4. بعد از ظهور امام مهدی نخستین مراسمی که انجام می‌شود چیست؟ (پرسش)
  5. چه کسانی از ظهور امام مهدی خوشحال می‌شوند؟ (پرسش)
  6. وقایع هنگام ظهور چیست؟ (پرسش)
  7. کیفیت ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  8. بعد از ظهور امام مهدی چه‌قدر طول می‌کشد تا جهان اصلاح شود؟ (پرسش)
  9. امام مهدی بعد از ظهور چه اقدامات اصلاحی انجام می‌دهد؟‌ (پرسش)
  10. امام مهدی‏ بعد از ظهور چه عملی انجام می‌‏دهند؟ (پرسش)
  11. اولین سخنانی که امام بعد از ظهور می‌‏فرمایند چیست؟ (پرسش)
  12. امام مهدی چگونه برای خون‌خواهی امام حسین قیام می‌کند؟ (پرسش)
  13. امام مهدی در عصر ظهور با اهل ذمه چه خواهد کرد؟ (پرسش)
  14. امام مهدی‏ بعد از ظهور با انحرافات فکری چگونه برخورد خواهد کرد؟ (پرسش)
  15. آیا امام مهدی‏ بعد از ظهور با اعراب به جنگ برمی‌‏خیزد؟ (پرسش)
  16. امام مهدی با چه پرچمی ظهور می‌کند؟ (پرسش)
  17. تردیدگنندگان در وجود امام مهدی چه می گویند؟ (پرسش)
  18. امام مهدی پس از ظهور چه تغییراتی در مراسم حج به وجود می‌آورد؟ (پرسش)
  19. نقش ترس به عنوان یکی از لشکرهای امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  20. امام مهدی در مقابله با ستمگران و اجرای حدود و احکام الهی چگونه رفتاری دارند؟ (پرسش)
  21. وضعیت امنیت اجتماعی در عصر ظهور چگونه است؟ (پرسش)
  22. آیا حوادث پس از ظهور در ماه جمادی اتفاق می‌افتد؟ (پرسش)
  23. چه ارتباطی میان تصرف رودخانه‌ها و قیام امام مهدی وجود دارد؟ (پرسش)
  24. چه گروه‌هایی به یاری امام مهدی می‌شتابند؟ (پرسش)
  25. امام مهدی پس از ظهور کدام سرزمین را به تصرف در می‌آورد؟ (پرسش)
  26. رشد و شکوفایی علم در زمان پس از ظهور به چه معنا است؟ (پرسش)
  27. پس از ظهور چه گروه‌هایی علیه امام مهدی شورش می‌کنند؟ (پرسش)
  28. امام مهدی در قیام خود چه مساجدی را ویران می‌کند؟ (پرسش)
  29. آیا پیش از ظهور امام مهدی در جهان جنگی رخ می‌دهد؟ (پرسش)
  30. آیا امام مهدی پس از ظهور از قاتلان امام حسین انتقام خواهد گرفت؟ (پرسش)
  31. امام مهدی وقتی که می‏آید اولین کاری که می‌‏کند چیست؟ (پرسش)
  32. معنای این جمله که می‌گویند هنگام ظهور از اسلام و قرآن چیزی جز نام باقی نمانده است چیست؟ (پرسش)
  33. آیا امام مهدی هنگام ظهور اموال ثروت‏مندان را علی‏رغم میل باطنی آنها بین فقرا تقسیم می‏کند؟ (پرسش)
  34. چگونه امام مهدی بر دولتها پیروز می‌‏شود و این تعداد جمعیت جهان تسلیم او می‌‏شوند؟ (پرسش)
  35. آیا با ظهور امام مهدی همه مردم مسلمان می‌شوند؟ (پرسش)
  36. برخی می‌گویند با توجه به روایات در زمان امام مهدی امکان گناه کردن وجود ندارد آیا این گفته‌ها درست است؟ (پرسش)
  37. اگر امام مهدی شیطان را بکشند مردمان پس از ظهوراز فریب‌های شیطان در امان خواهند ماند این چگونه با عدالت خدا سازگار است؟ (پرسش)
  38. اگر در زمان امام مهدی امکان گناه وجود دارد پس چرا ظلم و گناه صورت نمی‌گیرد و یا بسیار اندک است؟ (پرسش)
  39. آیا پس از ظهور یا قیام یا تشکیل حکومت بقیه الله کسی هم گناه می‌کند؟ اختیار چه می‌شود؟
  40. امام مهدی در منطقه تمارین چه اقدامی انجام می‌دهد؟ (پرسش)
  41. آیا اصحاب کهف به یاری امام مهدی می‌آیند؟‌ (پرسش)
  42. فرماندهان سپاه امام مهدی چه کسانی هستند؟ (پرسش)
  43. آیا امام مهدی جهان‌گشایی خواهد داشت؟ (پرسش)
  44. آخرین شورش علیه امام مهدی کدام است؟ (پرسش)
  45. امام مهدی چه شهرهایی را به تصرف در می‌آورد؟ (پرسش)
  46. مردمان کدام شهرها با امام مهدی می‌جنگند؟ (پرسش)
  47. امام مهدی چگونه شهر ارمینیه را به تصرف خود در می‌آورد؟ (پرسش)
  48. آیا شهر ارنون در زمینه سازی برای ظهور امام مهدی نقشی دارد؟ (پرسش)
  49. چه طایفه‌هایی با امام مهدی به نبرد می‌پردازند؟ (پرسش)
  50. آیا امام مهدی هنگام قیام سوار بر اسب است؟‌ (پرسش)
  51. اولین کسی که با امام مهدی بیعت کرده و دست حضرت را می‏‌بوسد کیست؟ (پرسش)
  52. زندگی امام بعد از ظهور چگونه خواهد بود؟ (پرسش)
  53. رفتار امام مهدی با مجاهدان و شهیدان چگونه است؟ (پرسش)
  54. جهان گشایی امام مهدی چگونه است؟ (پرسش)
  55. احیای سنت محمدی پس از ظهور امام مهدی چگونه است؟ (پرسش)
  56. احکامی الهی که در زمان ظهور امام مهدی اجرا می‌شوند کدامند؟ (پرسش)
  57. مفهوم چهره‌شناسی امام مهدی به چه معناست؟ (پرسش)
  58. آیه شریفه انا بقية الله فی ارضه توسط امام مهدی خطاب به چه کسی در پاسخ به چه سوالی قرائت گردید؟ (پرسش)
  59. وضعیت مردم در عصر ظهور امام مهدی از نظر فرهنگی، اخلاقی و تربیتی چگونه است؟ (پرسش)
  60. عصر غیبت کبری چه تأثیراتی در دوران پس از ظهور دارد؟ (پرسش)
  61. نقش ترک‌ها در دوران ظهور چیست؟ (پرسش)
  62. منظور از ترک‌ها در روایات آخرالزمان چیست؟ (پرسش)
  63. نقش عرب‌ها در دوران ظهور چیست؟ (پرسش)
  64. نقش یمن در دوران ظهور چیست؟ (پرسش)
  65. حوادث مصر در دوران ظهور چیست؟ (پرسش)

پانویس

  1. «وَ تَخْرُجَ الْعَجُوزُ الضَّعِيفَةِ مِنَ الْمَشْرِقِ تُرِيدُ الْمَغْرِبِ لَا يهجمها أَحَدُ»؛ ینابیع المودة؛ قندوزی حنفی؛ ص ۴۲۳.
  2. «لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا... وَ لَذَهَبَتِ الشَّحْنَاءُ مِنْ قُلُوبِ الْعِبَادِ وَ اصْطَلَحَتِ السِّبَاعُ وَ الْبَهَائِم‏»؛ بحار؛ مجلسی؛ ج ۵۲، ص ۳۱۹.
  3. «وَ يَرْعَى الشَّاةِ وَ الذِّئْبُ بِمَكَانٍ وَاحِدٍ وَ يَلْعَبْ الصِّبْيَانِ بِالْحَياةِ وَ الْعَقَارِبَ لَا يَضُرُّهُمْ شَيْ‏ءُ وَ يَذْهَبُ الشَّرِّ وَ يَبْقَى الْخَيْرِ»؛ عقدالدرر؛ باب ۷، ص ۱۵۹.
  4. قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور، ص۴۵۸-۴۶۰.
  5. ابن طاووس، ملاحم، ص ۹۷
  6. ابن حمّاد، فتن، ص ۹۹؛ متقی هندی، برهان، ص ۷۸؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۷۰؛ ر. ک: عقدالدرر، ص ۱۵۶؛ القول المختصر، ص ۱۹؛ سفارینی، لوائح، ج ۲، ص ۱۲؛ طوسی، غیبة، ص ۲۷۴؛ خرائج، ج ۳، ص ۱۱۴۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۱۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۹۰
  7. بحارالانوار، ج ۱، ص ۶۱؛ بیهقی، سنن، ج ۹، ص ۱۸۰
  8. صدوق، خصال، باب ۴۰۰، ص ۲۵۵؛ الامامة والتبصره، ص ۱۳۱؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۴۹۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۶
  9. ینابیع المودّه، ص ۴۲۲؛ المحجّه، ص ۴۲۵؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۳۴۱
  10. عبدالرزاق، مصنّف، ج ۱۱، ص ۴۰۱؛ ر.ک: احمد، مسند، ج ۲، ص ۴۳۷، ۴۳۸؛ ابن حمّاد، فتن، ص ۱۶۲
  11. اختصاص، ص ۲۰۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴
  12. طیالسی، مسند، ج ۱۰، ص ۳۳۵؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۱۵۲
  13. ابن طاووس، ملاحم، ص ۹۷
  14. الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۷۷؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۷۰ ودر ص ۶۳، با اندکی تفاوت؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص ۱۵۴
  15. المعجم الکبیر، ج ۸، ص ۱۷۹
  16. المعجم الکبیر، ج ۴، ص ۷۲؛ جامع الاصول، ج ۷، ص ۲۸۶؛ بیهقی، سنن، ج ۹، ص ۱۸۰
  17. عیاشی، تفسیر، ج ۲، ص ۶۲؛ نعمانی، غیبة، ص ۲۸۳؛ تفسیر برهان، ج ۱، ص ۳۶۹؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۵؛ ینابیع المودّه، ص ۴۲۳؛ الشیعة والرجعه، ج ۱، ص ۳۸۰
  18. مفید، اختصاص، ص ۲۰؛ عیاشی، تفسیر، ج ۱، ص ۶۴؛ نعمانی، غیبة، ص ۱۴۹؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۴؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۵۷؛ در بحارالانوار، «ینصر المظلوم» به جای «ینصف المظلوم» آمده است؛ ر. ک: الفائق، ج ۴، ص ۱۰۰
  19. در زمین شبانه روز سیر کنید در حالی که در امان باشید؛ سوره سبأ، آیه: ۱۸.
  20. هرکس در آن وارد شود، در امان خواهد بود؛ سوره آل عمران، آیه: ۹۷.
  21. علل الشرائع، ج ۱، ص ۸۳؛ نورالثقلین، ج ۳، ص ۳۳۲؛ تفسیر برهان، ج ۳، ص ۲۱۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۴
  22. ابن حمّاد، فتن، ص ۹۸؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۹؛ عقدالدرر، ص ۱۵۱؛ القول المختصر، ص ۲۱
  23. فردوس الاخبار، ج ۳، ص ۴۹۱
  24. اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۵، به نقل از: عیاشی، تفسیر، وبه نقل از: روضة الواعظین، ص ۲۶۶، امام بیست وهفت نفر را از پشت کعبه بیرون می آورد
  25. ابن طاووس، ملاحم، ص ۲۰۲؛ دلائل الامامه، ص ۳۰۷، با اندکی تفاوت
  26. دلائل الامامه، ص ۲۴۹؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۵
  27. نعمانی، غیبة، ص ۳۱۹؛ دلائل الامامه، ص ۲۴۹؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۵ وج ۵۳، ص ۹۱
  28. عیاشی، تفسیر، ج ۱، ص ۶۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۴
  29. روضةالواعظین، ص ۲۶۶؛ بصائر الدرجات، ج ۵، ص ۲۵۹
  30. ابن حمّاد، فتن، ص ۹۸؛ عقدالدرر، ص ۳۶؛ ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۸؛ القول المختصر، ص ۵۲
  31. طبسی؛ نجم‌الدین، چشم اندازی به حکومت مهدی، ص ۱۲۶ - ۱۳۰.
  32. سلیمان بن محمد الطبرانی، المعجم الکبیر، ج۸، ص۱۷۹.
  33. شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۳۸۴.
  34. سبحانی‌نیا، محمد، مهدویت و آرامش روان، ص۱۲۱-۱۲۲.
  35. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۶؛ غیبت طوسی، ص ۲۷۴.
  36. ایرانی، حسین، منجی موعود از منظر نهج البلاغه، ص:۷۳.
  37. سوره نور، آیه ۵۵
  38. رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۶۲۲.
  39. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۰ و ۱۵۴.
  40. عقد الدرر، ص ۹۴؛ الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص ۱۵۵.
  41. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۸؛ غیبة طوسی، ص ۲۷۴.
  42. ملاحم ابن طاووس، ص ۱۳۲.
  43. امالی شجری، ج ۲، ص ۲۷۷.
  44. ینابیع المودّه، ص ۴۴۰.
  45. عقد الدرر، ص ۴۳.
  46. غیبة نعمانی، ص ۲۷۱.
  47. ملاحم ابن طاووس، ص ۶۹؛ عقد الدرر، ص ۱۵۱؛ فتن ابن حمّاد، ص ۹۸
  48. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۴.
  49. ملاحم ابن طاووس، ص ۱۵۲
  50. همان.
  51. عقد الدرر، ص ۲۱۱.
  52. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۲۳، ۱۲۴.