تبلیغات در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخهها
تبلیغات در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۰۱
، ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن '
جز (جایگزینی متن - '== مفهومشناسی ==' به '== معناشناسی ==') |
جز (جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن ') |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
[[انسان]] از آغاز [[تاریخ]] با مفهوم تبلیغ آشنا بوده و بسیاری از نشانههای بهجامانده از آن دوران، به نوعی ابزار تبلیغ محسوب میشده است.<ref>مروی، شیوههای تبلیغی، ۵۳</ref> بررسی [[تاریخی]] نشان میدهد که تبلیغات، بهویژه تبلیغات [[سیاسی]]، از زمانهای قدیم مورد توجه [[فرمانروایان]] بوده و [[ناطقان]] یونان و [[روم]] و سایر امپراتوریهای باستان، از اشکال مختلف تبلیغات استفاده میکردهاند<ref>معتمدنژاد، مبانی و اصول تبلیغات سیاسی، ۸۲–۸۳</ref>؛ | [[انسان]] از آغاز [[تاریخ]] با مفهوم تبلیغ آشنا بوده و بسیاری از نشانههای بهجامانده از آن دوران، به نوعی ابزار تبلیغ محسوب میشده است.<ref>مروی، شیوههای تبلیغی، ۵۳</ref> بررسی [[تاریخی]] نشان میدهد که تبلیغات، بهویژه تبلیغات [[سیاسی]]، از زمانهای قدیم مورد توجه [[فرمانروایان]] بوده و [[ناطقان]] یونان و [[روم]] و سایر امپراتوریهای باستان، از اشکال مختلف تبلیغات استفاده میکردهاند<ref>معتمدنژاد، مبانی و اصول تبلیغات سیاسی، ۸۲–۸۳</ref>؛ لکن واژه تبلیغ (پروپاگاند) به معنای [[ترویج]] افکار و عقاید، بهطور صریح در دوره رنسانس وارد [[فرهنگ]] لغات شد و با ترویج افکار [[آزادیخواهی]] و ظهور مکتبهای مختلف [[اجتماعی]] و سیاسی در [[قرن]] نوزدهم، فعالیتهای [[تبلیغاتی]] [[توسعه]] یافت. با آغاز قرن بیستم و شروع [[جنگ]] جهانی اول، [[تبلیغات]] [[سیاسی]] به عنوان یک [[سلاح]] مؤثر درآمد و مطبوعات، ابزار مهمی برای برخورد [[عقاید]] و آرا شد؛ چنانکه [[قرن]] بیستم را قرن تبلیغات نامیدهاند.<ref>معتمدنژاد، مبانی و اصول تبلیغات سیاسی، ۸۲–۸۴</ref> | ||
تبلیغات در [[فرهنگ]] [[توحیدی]] نیز جایگاه رفیعی دارد و در تمام [[احکام]] و [[عبادات]]، یک وجه ارتباطی و [[اجتماعی]] دیده میشود.<ref>ابراهیمی، ارتباطات دینی، ۵</ref> نخستین [[مبلغان]] [[پیامبران الهی]]{{ع}} بودند که تلاش کردند [[پیامهای الهی]] را به افراد [[بشر]] برسانند. بخش عمدهای از کتابهای [[تورات]]، [[انجیل]] و [[قرآن کریم]] به بیان تاریخِ [[پیامبران]]{{ع}} و [[تبلیغ دین]] به دست آنها و [[دعوت]] [[مردم]] به [[حق]] اختصاص دارد.<ref>مروی، شیوههای تبلیغی، ۵۱–۵۲</ref> [[پس از ظهور اسلام]]، حلقههای [[آموزشی]] برای تبلیغ دین در [[مسجدالحرام]] و خانههای [[مؤمنان]] مانند [[خانه]] [[ارقم بن ابی ارقم]] در دامنه [[کوه صفا]] که بعدها به «دارالتبلیغ ارقم» معروف شد، شکل گرفت.<ref>ابنهشام، السیرة النبویه، ۱/۳۸۲–۳۸۳؛ علمالهدی، درآمدی بر شناخت حوزه، ۱۲–۱۳</ref> این مراکز که نخست تنها به [[آموزش]] ساده [[قرآن]] و احکام میپرداختند، بعدها پایه تشکیل مراکز و فعالیتهای [[تبلیغی]] پیچیدهتر شدند.<ref>علمالهدی، درآمدی بر شناخت حوزه، ۱۲</ref> | تبلیغات در [[فرهنگ]] [[توحیدی]] نیز جایگاه رفیعی دارد و در تمام [[احکام]] و [[عبادات]]، یک وجه ارتباطی و [[اجتماعی]] دیده میشود.<ref>ابراهیمی، ارتباطات دینی، ۵</ref> نخستین [[مبلغان]] [[پیامبران الهی]]{{ع}} بودند که تلاش کردند [[پیامهای الهی]] را به افراد [[بشر]] برسانند. بخش عمدهای از کتابهای [[تورات]]، [[انجیل]] و [[قرآن کریم]] به بیان تاریخِ [[پیامبران]]{{ع}} و [[تبلیغ دین]] به دست آنها و [[دعوت]] [[مردم]] به [[حق]] اختصاص دارد.<ref>مروی، شیوههای تبلیغی، ۵۱–۵۲</ref> [[پس از ظهور اسلام]]، حلقههای [[آموزشی]] برای تبلیغ دین در [[مسجدالحرام]] و خانههای [[مؤمنان]] مانند [[خانه]] [[ارقم بن ابی ارقم]] در دامنه [[کوه صفا]] که بعدها به «دارالتبلیغ ارقم» معروف شد، شکل گرفت.<ref>ابنهشام، السیرة النبویه، ۱/۳۸۲–۳۸۳؛ علمالهدی، درآمدی بر شناخت حوزه، ۱۲–۱۳</ref> این مراکز که نخست تنها به [[آموزش]] ساده [[قرآن]] و احکام میپرداختند، بعدها پایه تشکیل مراکز و فعالیتهای [[تبلیغی]] پیچیدهتر شدند.<ref>علمالهدی، درآمدی بر شناخت حوزه، ۱۲</ref> |