بحث:اهداف منتظران راستین امام مهدی چیست؟ (پرسش)

پاسخ جامع قبل

چیستی هدف انتظار

• مقصود از هدف، غایت و مقصدی است که شخص منتظر، انتظار را برای آن تحمل می‌کند. انتظار فلسفۀ محکم و استواری است که مورد توجه تمام ادیان بوده است و انتظار، عامل مهم حیاتی و رمز بقا آنان بوده است. مسلمانان عقیده دارند قیام امام مهدی (ع)، جهان‌گیر و پیروز می‌شود و عالم از این نابسامانی‌ها نجات پیدا می‌کند اگرچه دنیای امروز رو به جاهلیت گذارده و ظلم و بیدادگری و تجاوز و زور و استبداد و استثمار و شهوت‌رانی و خیانت و ناامنی در جهان رایج شده است.

اهداف منتظران

• بی‌تردید پی بردن به فلسفه و چرایی "انتظار" در دوران غیبت از یک سو در راستای معرفت و بصیرت در دین است و از سوی دیگر آگاهی از مصالح این امر موجب ثبات قدم و استواری بهتر شیعیان در امر انتظار خواهد شد. هدف اصلی منتظران راستین امام زمان (ع) کسب رضای خدای متعال از راه انجام وظایف عبودیت است به ویژه در قبال امام زمان خود. این مهم از راه‌های ذیل قابل انجام است:

نخست: عمل به وظایف عام نسبت به امام مهدی(ع)

• یکی از اهداف منتظران عمل کردن به وظایف کلی امت در برابر امام است. بارزترین آنها عبارت است از:

1. امام‌شناسی به معنای شناخت امام مهدی: یکی از مهم‌ترین تکالیف مؤمنان پس از معرفت به خدا و رسول او با توجه به احادیث، معرفت و شناخت امام معصوم(ع) است.
2. تولی امام: تولی نسبت به معصومان (ع) یکی از مواردی است که اهل بیت (ع) در روایات متعددی، مؤمنان را در دوران غیبت به آن سفارش کرده‌اند. این ولایت آن قدر مهم است که امام باقر (ع) می‌‌فرماید: «مردم از آن جهت مأمور به طواف شده‌اند که پس از آن به سوی ما بیایند و ولایت ما را اعلام کنند و مودت و نصرت خودشان را به ما عرضه بدارند». ولایت‌پذیری امام می‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:
   1. انحصار ایمان به امامت و ولایت: بعد از شناخت و معرفت نسبی، تکلیف ما، ایمان آوردن و پذیرش امام (ع) است که هرچه شناخت ما از امام عمیق‌تر و صحیح‌تر باشد، درجات ایمان و اعتقاد ما افزایش می‌‌یابد.
   2. محبت و مودت: از وظایف مهم مسلمانان در هر عصر و زمان، محبت و دوستی با اهل بیت پیامبر (ص) در جایگاه دوستان خداوند است. گرچه شیعیان موظف هستند تمام معصومان (ع) را دوست بدارند و به آنها عشق بورزند، اما نسبت به دوستی و محبت به حضرت مهدی(ع) به خصوص تأکید شده است. ایمان با محبت و ولایت امام عصر (ع) کامل می‌‌شود.
   3. اطاعت و نصرت: امام زمان (ع) احیا کنندۀ آموزه‌های نورانی قرآن و معارف پیامبر اکرم و ائمه هدی (ع) است و اگرچه ایشان غایب هستند ولی اراده و فرمانشان در میان همۀ خلایق جاری است؛ بنابراین، دستورات حضرت را باید شناخت و فرمان‌هایش را اطاعت کرد. اطاعت از امام مستلزم چند وظیفه الزامی کلی است مانند: اقتدا به سنت و سیره امام یعنی الگوپذیری از اخلاق حسنه و مکارم اخلاق امام(ع)؛ زیارت امام و به یاد او بودن، چراکه هر کس چیزی را دوست بدارد، همواره نام آن را بر زبان دارد؛ دعا برای امام و انجام اعمال عبادی مانند حج به نیابت از امام.

دوم: عمل به وظایف خاص نسبت به امام مهدی(ع)

• از اهداف دیگر منتظران عمل کردن به وظایف خاصی است که در برابر خصوص امام زمان بر عهده دارند؛ از جمله:

1. به دست آوردن انتظار راستین: لازمۀ انتظار راستین به دست آوردن ارکان آن است، این ارکان عبارتند از:
   1. اعتراض به وضع موجود: بدون تردید وضع موجود در عصر غیبت، دارای کاستی‌هایی است، این کاستی‌ها به طور عمده از نبود ظاهری امام ناشی شده است. منتظر واقعی، به سبب محروم بودن از حضور ظاهری امام وضع موجود را نمی‌پذیرد و این، شروع پدید آمدن اولین رکن اساسی برای ساخت مفهوم انتظار فرج است یعنی اعتراض به وضع موجود.
   2. امید و اشتیاق به وضع مطلوب: رکن چهارم برای ایجاد مفهوم انتظار اشتیاق برای وضع مطلوب است، چراکه این اشتیاق حاکم بر تمام فعالیت‌های ذهنی و روحی و رفتاری شخص منتظر است.
   3. اقدام برای تحقق وضع مطلوب: آخرین رکن برای ایجاد مفهوم انتظار، عمل کردن برای به وجود آمدن وضع مطلوب است، یعنی هر کس به میزان توانایی خود در این زمینه و برای تحقق آن وضع قدم بردارد.
2. آمادگی و زمینه‌سازی برای ظهور امام مهدی(ع): قیام حضرت مهدی (ع) پیش از هر چیز نیازمند به عناصر آماده و باارزش انسانی است که بتوانند بار سنگین چنان اصلاحات وسیعی را در جهان به دوش بکشند و این در درجۀ اول محتاج به انواع آمادگی برای پیاده کردن آن برنامه عظیم است. تشکیل حکومت اسلامی جهانی زمانی به وقوع می‌‌پیوندد که آمادگی‌های ذیل به وجود آید: آمادگی در عرصه فکری و اعتقادی یا علمی و معرفتی؛ آمادگی در عرصه روحی و روانی؛ آمادگی در عرصه اخلاقی و رفتاری؛ آمادگی در عرصه سیاسی؛ آمادگی در عرصه اقتصادی و آمادگی در عرصه نظامی و انتظامی.
3. استقامت و صبر بر سختی‌های دوران غیبت امام مهدی: از جمله وظایفی که مسلمین به طور خاص در دوران غیبت برعهدۀ دارند صبر در سختی هاست که می‌‏بایست در مصائب به دامن اسلام چنگ بزنند؛ سختی‌هایی که برای پاک سازی منتظران نهادینه شده است.
4. دعا برای تعجیل فرج: از جملۀ وظایف دوران غیبت دعا برای فرج حضرت حجت(ع) است. امام زمان(ع) در ضمن توقیعی که از ناحیۀ مقدسه صادر شد فرمودند: «وَ أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُمْ».
5. غمگین بودن برای غیبت امام و اشتیاق داشتن به ظهور: از وظایف قلبی یک مؤمن منتظر که از اقسام یاری قلبی امام زمان (ع) محسوب می‌شود، حزن و اندوه در فراق او و ندبه و گریه‌های دلتنگی است.
6. پیروی از نواب عام امام مهدی در عصر غیبت: یکی از وظایف دوران غیبت پیروی از علمای راستین یا نواب عام است که در دستورات پیشوایان الهی آمده است. امام زمان(ع) فرمودند: «در پیش‌آمدهایی که برای شما رخ می‌دهد باید به راویان اخبار ما ـ دانشمندان علوم دینی ـ مراجعه کنید که ایشان حجت من بر شما و من حجت خدا بر آنها هستم».

سوم: به دست آوردن ویژگی‌های منتظران راستین

• از اهداف دیگر منتظران به دست آوردن ویژگی‌هایی است که منتظران راستین باید دارای آنها باشند چراکه ایجاد حالت انتظار مستلزم تحقق مقدماتی است که با فراهم شدن آنها فرد به عنوان منتظر حقیقی شناخته می‌‌شود. برخی از ویژگی‌های منتظران واقعی عبارت است از: ویژگی‌های فکری و اعتقادی (علمی و معرفتی)؛ روحی و روانی (معنوی و عرفانی)؛ اخلاقی و تربیتی؛ سیاسی؛ اقتصادی و نظامی و انتظامی.

چهارم: عمل به وظایف الهی نسبت به ولایت با مؤمنان

• یکی از اهداف منتظران عمل به وظایفی است که آنها در برابر سایر مؤمنین دارند. این وظایف می‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

1. دوستی با دوستان امام مهدی(ع) و دشمنی با دشمنان ایشان: از اقدامات منتظران، دوستی با اهل بیت و دشمنی با دشمنان ایشان است. در این رابطه تعابیر فراوانی‌ در‌ لسان اهل بیت(ع)‌ آمده‌ مثلاً: «إِنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکُمْ»؛‌ با توجه به توسعه یافتن ضمیر "کم" در عبارت سَالَمَکُمْ باید همچنان که نسبت به اهل بیت (ع) محبت و ارادت داریم، نسبت به دوستان‌ و شیعیان‌ آنها نیز محبت و یاری داشته باشیم‌؛‌ از سوی دیگر نمی‌توان نسبت به دشمنان و محاربین ائمه(ع) بی‌تفاوت بود و یا دوستی داشت؛ و باید همان رفتاری با او داشته باشیم که او با اهل بیت(ع) دارد چون دشمنی‌ با‌ امام، دشمنی با خداوند است.
2. امر به معروف و نهی از منکر: یکی از وظایف و صفات و ویژگی‌‌ها و بایسته‏‌های سیاسی و اجتماعی مردم و شیعیان در دوران غیبت کبری، مبارزه با ظلم و ستم و فساد و برخورد فعال و جدی با منکرات کلان حکومتی که منکرات شان مخرب‌تر است و امر به معروف و نهی از منکر و داشتن روحیۀ اصلاح گری در سطح جامعه است.
3. یاری رسانی به مؤمنان: یکی دیگر از وظایف منتظران، دستگیری و تعاون است. برآوردن نیازهای مؤمنان جزء بهترین اعمال دینی محسوب می‌شود. در فرهنگ انتظار برای اینکه مؤمنین بتوانند همواره در مسیر درست باشند در کنار مواظبت و محاسبه فردی باید به کمک هم آیند و مواظب هم باشند.

پنجم: عمل به وظایف الهی نسبت به امت اسلامی

• حفظ اتحاد میان امت اسلامی: یکی دیگر از اهداف منتظران عمل به وظایفی است که در قبال امت اسلامی برعهده دارند. یکی از مهمترین آنها حفظ و تحکیم اتحاد در امت اسلامی است. برای زمینه‌سازی ظهور حضرت مهدی(ع) و تشکیل حکومت جهانی، اتحاد و انسجام مسلمانان نقش اساسی را خواهد داشت و باید مسلمانان از هرگونه اختلاف فرعی و موسمی پرهیز کنند و در برابر دشمنان مشترک، با اتحاد و وحدت و هماهنگی خود بایستند، تا بتوانند راه را برای ظهور مصلح کل جهانی هموار سازند.

چیستی هدف انتظار

• مقصود از هدف، غایت و مقصدی است که شخص منتظر، انتظار را برای آن تحمل می‌کند. انتظار فلسفۀ محکم و استواری است که مورد توجه تمام ادیان بوده است و انتظار، عامل مهم حیات و رمز بقا آنان بوده است. مسلمانان عقیده دارند قیام امام مهدی (ع)، جهان‌گیر و پیروز می‌شود و عالم از این نابسامانی‌ها نجات پیدا می‌کند اگرچه دنیای امروز رو به جاهلیت گذارده و ظلم و بیدادگری و تجاوز و زور و استبداد و استثمار و شهوت‌رانی و خیانت و ناامنی در جهان رایج شده است.

اهداف منتظران

• بی‌تردید پی بردن به فلسفه و چرایی "انتظار" در دوران غیبت از یک سو در راستای معرفت و بصیرت در دین است و از سوی دیگر آگاهی از مصالح این امر موجب ثبات قدم و استواری بهتر شیعیان در امر انتظار خواهد شد. هدف اصلی منتظران راستین امام زمان (ع) کسب رضای خدای متعال از راه انجام وظایف عبودیت است به ویژه در قبال امام زمان خود. این مهم از راه‌های ذیل قابل انجام است:

عمل به وظایف عام نسبت به امام مهدی(ع)

• یکی از اهداف منتظران عمل کردن به وظایف کلی است که بر عهدۀ آنهاست. برخی از این وظایف عبارت است از:

1. امام‌شناسی به معنای شناخت امام مهدی: یکی از مهم‌ترین تکالیف مؤمنان پس از معرفت به خدا و رسول او با توجه به احادیث، معرفت و شناخت امام معصوم(ع) است، البته این شناخت نسبت به امام غائب در جایگاه ویژه قرار می‌‌گیرد چراکه در زمان غیبت امام، شبهه‌ها و فتنه‌های فراوانی وجود دارد و برای رهایی از این فتنه‌ها شخص منتظر به این شناخت احتیاج دارد؛ بر این اساس شناخت امام به خصوص شناخت امام عصر جزء وظایف اصلی منتظران است. شناخت امامت و امام، اولین وظیفۀ منتظر است که بر اساس معرفتی توحیدی و شناخت نبوت استوار می‌گردد.
2. تولی امام یا به عبارتی ولایت‌پذیری از امام مهدی(ع): تولی نسبت به معصومان (ع) یکی از مواردی است که اهل بیت (ع) در روایات متعددی، مؤمنان را در دوران غیبت به آن سفارش کرده‌اند. به عنوان نمونه امام صادق(ع) ذیل آیۀ ﴿إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا﴾ می‌‌فرماید: «"إِنَّمَا" یعنی سزاوارتر به شما، مُحق‌تر به شما و کارهایتان و جانتان و اموالتان تا روز قیامت، خدا و رسولش است و کسانی که ایمان آوردند، یعنی علی و فرزندانش که امامند». این ولایت آن قدر مهم است که امام باقر (ع) می‌‌فرماید: «مردم از آن جهت مأمور به طواف شده‌اند که پس از آن به سوی ما بیایند و ولایت ما را اعلام کنند و مودت و نصرت خودشان را به ما عرضه بدارند». ولایت‌پذیری امام می‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:
   1. انحصار ایمان به امامت و ولایت او: انتظار از واژه‌هایی است که هرگاه به کار می‌رود، دو طرف آن یعنی "منتظِر" و "منتظَر" خودنمایی می‌کنند و همان طور که منتظَر (امام مهدی(ع)) دارای کمالات و توانمندی‌های معنوی است و به عنوان مقتدا و رهبر و هادی برای دیگران است، منتظِر نیز باید با اطاعت و ایمان و عمل صالح تحت راهنمایی‌های رهبر و امام در مسیر کسب کمالات پیش رود و سیر صعودی سعادت را بپیماید. بعد از شناخت و معرفت نسبی، تکلیف ما، ایمان آوردن و پذیرش امام (ع) است که هرچه شناخت ما از امام عمیق‌تر و صحیح‌تر باشد، درجات ایمان و اعتقاد ما افزایش می‌‌یابد.
   2. محبت و مودت او: از وظایف مهم مسلمانان در هر عصر و زمان، محبت و دوستی با اهل بیت پیامبر(ص) در جایگاه دوستان خداوند است. به خاطر اهمیت محبت به اهل بیت(ع) خداوند در قرآن کریم، مزد رسالت پیامبر اکرم(ص) را مودت و دوستی خاندان او قرار داده است و می‌فرماید: ﴿قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى﴾. گرچه شیعیان موظف هستند تمام معصومان (ع) را دوست بدارند و به آنها عشق بورزند، اما نسبت به دوستی و محبت به حضرت مهدی(ع) به خصوص تأکید شده است؛ زیرا او صاحب، آقا، سرور و امام زمان ما است و شخصیتی است که همۀ ائمه (ع) دربارۀ او، به عظمت و بزرگی سخن‌ها گفته و تأکیدها کرده‌اند. ایمان با محبت و ولایت امام عصر (ع) کامل می‌‌شود.
   3. اطاعت و نصرت او: امام زمان (ع) احیا کنندۀ آموزه‌های نورانی قرآن و معارف پیامبر اکرم و ائمه هدی (ع) است و رهاورد ایشان همان اسلام ناب و معارف والای پیامبر اسلام (ص) است و اگر چه ایشان غایب هستند ولی اراده و فرمانشان در میان همۀ خلایق جاری است؛ بنابراین، دستورات حضرت را باید شناخت و فرمان‌هایش را اطاعت کرد. به همین خاطر امام صادق (ع) می‌‌فرماید: «خوشا به حال دوستان قائم ما که در غیبتش ظهور او را انتظار می‌کشند و در ظهورش از او اطاعت می‌کنند». اطاعت از امام مستلزم چند وظیفه الزامی کلی است مانند:
      1. اقتدا به سنت و سیره امام: از ویژگی‌های اخلاقی مؤثر در بُعد اجتماعیِ سبک زندگی زمینه ساز ظهور موعود، می‌‌توان به دعوت دیگران به همانندسازی (الگوپذیری) با اخلاق حسنه و مکارم اخلاق امام(ع) و عمل به آنچه امام(ع) آن را دوست دارد و دوری نسبت به آنچه از عمل به آن ناراحت می‌‌شود، اشاره نمود. پیروی کردن از امام و الگو قرار دادن ایشان در اخلاق و اعمال در آنچه مؤمن به حسب حال خود می‌تواند انجام دهد، معنی تشیع و حقیقت مأموم بودن است و کمال ایمان و تمامیت موالات امام و همراهی با او در روز قیامت و مجاورت با حضرتش در بهشت با این کار انجام می‌شود. این اقتدا کردن می‌‌تواند در اموری همچون مبارزه با انحراف‌ها و بدعت‌ها باشد و یا در اموری دیگر مانند: پرهیزگاری و رعایت تقوای الهی؛ رعایت حق الناس؛ زدودن رذایل اخلاقی و....
      2. زیارت امام و به یاد او بودن: یکی از وظایف و مسؤولیت‌های مهم مسلمانان درباره حضرت مهدی (ع)، بزرگداشت نام و یاد آن حضرت در همه زمان‌ها و مکان‌ها و فراموش نکردن ذکر اوست، چراکه هر کس چیزی را دوست بدارد، همواره نام آن را بر زبان دارد. دوران انتظار دوران هجوم فتنه‌ها، مشکلات و گرفتاری‌هاست و آنچه باعث آرامش قلبی و قدرت روحی شیعۀ منتظر می‌شود و وی را از غفلت، زینت، و وسوسه شیطان نجات می‌دهد ذکر و هوشیاری است. امام کاظم (ع) دربارۀ غیبت امام زمان (ع) فرمود: «خودش از دیدگان مردم پنهان می‌شود ولی یاد او از دل‌های مؤمنان مخفی نمی‌شود» یعنی مؤمنان‌ و ‌‌منتظران‌ کامل آن حضرت پیوسته به یاد ایشانند و با یاد و ذکر آن حضرت زندگی‌ می‌کنند‌.
      3. دعا برای امام: دعا و مناجات یکی از وظایف تفکیک‌ناپذیر زندگی و فرهنگ انسانِ منتظر و از نشانه‌های روشن انتظار واقعی است. اهمیت چنین وظیفه‌ای به حدی زیاد است که امام رضا (ع) همواره به دعا برای صاحب الامر (ع) فرمان می‌داد و خود حضرت مهدی (ع) فرموده‌اند: «برای تعجیل فرج بسیار دعا کنید که فرج شما همان است». هرچند امام به دعای ما نیازی ندارد، اما دعا برای حضرت نوعی ارتباط معنوی و قلبی با ایشان است.
      4. انجام اعمال عبادی به نیابت از امام: یکی از اعمال شایسته، انجام اعمال حج به نیابت امام عصر (ع) است که این کار در میان شیعیان قدیم مرسوم بوده و صله و نیکی و مودت از طرف مؤمن به امام زمانش است. و یا عمل دیگری که می‌‌توان به نیابت از حضرت انجام داد، پرداخت صدقه برای سلامتی ایشان است.

عمل به وظایف خاص نسبت به امام مهدی(ع)

• از اهداف دیگر منتظران عمل نمودن به وظایف خاصی است که بر عهده دارند مانند:

1. انتظار راستین ظهور امام مهدی(ع): انتظار راستین آمیخته با آمادگی‌هایی است و بدون شک کسانی که آمادگی کامل دارند مشمول مقام رفیع افضل العباده و أحبُّ الاعمال می‌شوند؛ نه هر کسی که مدّعی انتظار باشد، در حالی که هیچ آمادگی ندارد و این اشتباه است که دست روی دست گذاشته و خیال کند همۀ کارها با اعجاز و دعا انجام می‌‌شود و کارها را امام درست می‌‌کند؛ در صورتی که از اسباب ظاهری و آدم‌های لایق و شایسته کمک گرفته می‌‌شود. مشخصۀ اساسی انتظار راستین، خوش‌بینی به آینده‌ای روشن و سعادت‌بخش است و نیز توجه به سوی مرکز فرماندهی و ولایت الهی؛ یعنی امام مهدی (ع). انتظار راستین همراه با آمادگی‌هایی است مانند: خودسازی؛ اصلاح دیگران؛ ایمان و عمل صالح و.... لذا انتظار راستین در حقیقت نوعی آمادگی برای ملاقات است که آدمی را به حرکت و پایداری و مقاومت در مقابل حق‌ستیزان، اصلاح خود و جامعه، ایمان و عمل صالح و احیای معارف قرآن و عترت وامی دارد.
2. استقامت و صبر بر سختی‌های دوران غیبت امام مهدی: صبر یعنی خودداری در حال شدت، بر همین اساس، از جمله وظایفی که مسلمین به طور خاص در دوران غیبت برعهدۀ دارند صبر در سختی هاست که می‌‏بایست در مصائب به دامن اسلام چنگ بزنند؛ یعنی در برابر سختی‌ها به پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) و همۀ انبیای عظام تأسّی کنند؛ سختی‌هایی که برای پاک سازی منتظران نهادینه شده، به طوری که امام صادق(ع) فرمودند: «امر فرج بر شما نمی‌رسد، مگر پس از نابودی! نه به خدا سوگند نمی‌رسد، مگر پس از آنکه در اثر آزمایش‌های گوناگون، خالص و پاک شوید».
3. پیروی از نواب عام امام مهدی در عصر غیبت: یکی از وظایف دوران غیبت پیروی از علمای راستین یا نواب عام است که در دستورات پیشوایان الهی آمده است. در دوره غیبت کبری، فقهای جامع الشرایط به نصب امام زمان (ع) مسئولیت نمایندگی عام امام (ع) را در استمرار حرکت حیات بخش امامت و پاسداری از احکام و مقررات اسلامی برعهده دارند. امام زمان(ع) فرمودند: «در پیش‌آمدهایی که برای شما رخ می‌دهد باید به راویان اخبار ما ـ دانشمندان علوم دینی ـ مراجعه کنید که ایشان حجت من بر شما و من حجت خدا بر آنها هستم». در زمان حضور امام، مردم تکالیف شرعی و پاسخ مسائل خود را مستقیم از امام دریافت می‌کردند؛ ولی ارتباط امام زمان با مردم در زمان غیبت صغری از طریق نایبان خاص و در زمان غیبت کبری از راه نایبان عام است.
4. دعا برای تعجیل فرج: از جملۀ وظایف دوران غیبت دعا برای فرج حضرت حجت(ع) است. به طور کلی دعا و نیایش، در فرهنگ اسلامی جایگاه والایی دارد و یکی از مصادیق دعا می‌تواند رفع گرفتاری‌های همۀ انسان‌ها باشد. در نگاه شیعه، این اتفاق تحقق نمی‌یابد مگر زمانی که امام غایب ظهور کند و جهان را به نور خودش روشن کند، به همین دلیل در برخی روایات سفارش شده است برای فرج حضرت دعا کنیم. امام زمان(ع) در ضمن توقیعی که از ناحیۀ مقدسه صادر شد فرمودند: «وَ أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُمْ». گرچه کلمۀ فرج به معنای مطلق گشایش است؛ اما در اینجا به قرینه سیاق توقیع و کلمه تعجیل این را می‌‌رساند که در اینجا مراد دعای برای ظهور حضرت است.
5. غمگین بودن برای غیبت امام و اشتیاق داشتن به ظهور: از وظایف قلبی یک مؤمن منتظر که از اقسام یاری قلبی امام زمان (ع) محسوب می‌شود، حزن و اندوه در فراق او و ندبه و گریه‌های دلتنگی است. محزون بودن از فراق دوست و رفیق محبوب، یکی از نشانه‌های دوستی است و بر همین اساس می‌‌توان گفت از جمله وظایف مسلمانان در زمان غیبت امام عصر اندوهگین بودن از فراق حضرت است؛ چنانکه امامان معصوم نیز از این قاعده مستثنی نبوده و به خاطر آن محزون و نالان بودند. مؤید این مطلب روایتی است از سدیر صیرفی که می‌گوید: به خدمت مولایم امام صادق(ع) رفتم و امام را در این حال دیدیم، او همچون مادر فرزند از دست داده، می‌گریست، اندوه از گونه‌های مبارکش پیدا بود و رنگ چهره‌اش تغییر کرده بود. اشک‌های او لباسش را خیس کرده بود و در این حالت می‌گفت: مولای من! غیبت تو، خواب را از چشمانم گرفته و زمین را بر من تنگ نموده و آسایش دلم را از من گرفته است. مولای من! غیبت تو، بلا و مصیبت مرا به فاجعه‌های ابدی پیوند داده است».
6. آمادگی و زمینه‌سازی برای ظهور امام مهدی(ع): قیام حضرت مهدی (ع) پیش از هر چیز نیازمند به عناصر آماده و باارزش انسانی است که بتوانند بار سنگین چنان اصلاحات وسیعی را در جهان به دوش بکشند و این در درجۀ اول محتاج به انواع آمادگی برای پیاده کردن آن برنامه عظیم است. تشکیل حکومت اسلامی جهانی زمانی به وقوع می‌‌پیوندد که آمادگی‌های ذیل به وجود آید:
   1. آمادگی و زمینه‌سازی در عرصه فکری و اعتقادی یا علمی و معرفتی: زیربنای اعمال و رفتار انسان فکر و اندیشه است و باورهای اساسی انسان، زندگی او را حفظ می‌کند. اصلی‌ترین حکمت تأخیر و مهم‌ترین عامل مؤثر انسانی در رخداد قیام مهدوی، آمادگی فکری و وحدت نگرش همۀ اقوام و ملل انسانی دربارۀ مدیریت جهان به وسیلۀ انسان کامل است. تحقق اهداف قیام امام مهدی (ع)، منوط به آگاهی پیشین مردمان از راهبردهای فرهنگی و سیاسی آن است و این مهم، جز با آمادگی فکری و وجود زمینه‌های معرفتی در مخاطبان دربارۀ این قیام، ممکن نخواهد بود.
   2. آمادگی و زمینه‌سازی در عرصه روحی و روانی: اساسی‌ترین ویژگی در بخش رفتار، ایجاد "آمادگی روحی و روانی" در خود است. آمادگی در حوزۀ محبت، پالایش روح و تصفیۀ باطن و تطهیر درون و نیز انس منطقی با ادعیه و اذکاری است که از ناحیۀ معصومان(ع) رسیده و رمز ارتباط حبی و باطنی میان شیعه و امام خود است. کسانی که صاحب آمادگی روحی و روانی بالایی نشوند، هرگز نمی‌توانند یار و یاور خوبی برای آن حضرت باشند؛ چرا که آنان با کمترین فشاری که برایشان وارد می‌شود، عرصه را خالی می‌کنند.
   3. آمادگی و زمینه‌سازی در عرصه اخلاقی و رفتاری: از شاخص‌های اصلی حکومت مهدوی، تهذیب نفس و آراستگی به مکارم اخلاق است. انتظار در بین جامعۀ منتظر؛ فرهنگی ممتاز و بی‌بدیل می‌سازد که می‌تواند جامعه اسلامی را در راه پیشرفت و تکامل جلو ببرد. انتظار فرج و اعتقاد به ظهور امام زمان(ع)، موجب خودسازی انسان‌ها و خانواده‌ها می‌شود و در حقیقت به معنای آماده باش کامل فکری، عملی، مادی و معنوی است. امام صادق(ع) فرمودند: «کسی که علاقه دارد از یاران و اصحاب حضرت قائم(ع) باشد، باید تقوا در خود ایجاد کند و خود را به صفات نیک و محاسن اخلاق مزین سازد و سپس در انتظار آن حضرت باشد».
   4. آمادگی و زمینه‌سازی در عرصه سیاسی: انسان‌ها خواستار حکومتی صالح، دور از منکر و ریا فریبند و حاکمی را می‌طلبند که بتواند ارزش‌های انسانی را در جهان حاکم سازد، ظلم، اختناق، استکبار و استبعاد را نفی کند. اگر چه تقویت پیوند قلبی با امام عصر (ع) و تجدید دائمی عهد و پیمان، از نشانه‌های آمادگی سیاسی در ولایت‌پذیری آن حضرت به شمار می‌آید، ولی فرد منتظر نمی‌تواند خود را از حضور سیاسی و اجتماعی محروم نماید تا اشخاص غیر معتقد و منحرف، مسند امور را به دست گیرند، لذا انسان ‌منتظر باید خود را برای ارائه نقش در حاکمیت عدل جهانی آماده سازد و این آمادگی حاصل نمی‌شود مگر با ارتقاء نگرش‌های سیاسی و توجه به آموزه‌های دینی که در این باره وارد شده است.
   5. آمادگی و زمینه‌سازی در عرصه اقتصادی: حراست از فرهنگ دینی و زنده نگه داشتن اندیشۀ اسلامی از وظایف منتظران است و بدون تردید تبلیغ این فرهنگ پویا بدون پشتوانه مالی و اقتصادی امکان‌پذیر نیست و به همین جهت منتظران باید با سعی و تلاش در عرصه‌های مختلف این آمادگی مالی و اقتصادی برای ظهور را فراهم کنند.
   6. آمادگی و زمینه‌سازی در عرصه نظامی و انتظامی: از مهم‌ترین وظایف دوران غیبت به عنوان زمینه ‌سازی، آمادگی پیوسته و راستین از جهت توانمندی نظامی و جسمانی و مهیا کردن تسلیحات مناسب هر عصر برای یاری و نصرت امام غائب است. امام باقر(ع) ذیل آیۀ شریفۀ ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾ فرمودند: «بر انجام واجبات شکیبایی کنید و برابر دشمنان، یک دیگر را یاری نمایید و برای یاری پیشوای منتظَر، همواره آمادگی خود را حفظ کنید».

به دست آوردن ارکان انتظار راستین

• یکی دیگر از اهداف منتظران راستین در زمان غیبت باید به دست آوردن ارکان انتظار باشد، این ارکان عبارتند از:

1. اعتراض به وضع موجود: بدون تردید وضع موجود در عصر غیبت، دارای کاستی‌هایی است، این کاستی‌ها به طور عمده از نبود ظاهری امام ناشی شده است. منتظر واقعی، به سبب محروم بودن از حضور ظاهری امام وضع موجود را نمی‌پذیرد و این، شروع پدید آمدن اولین رکن اساسی برای ساخت مفهوم انتظار فرج است یعنی اعتراض به وضع موجود. البته اعتراضی می‌‌تواند جزء ارکان انتظار باشد که نگاهش جهانی باشد یعنی مخاطبانش سردمداران ظالم جهان باشد، به عبارتی اعتراض به وضع موجود یعنی اعتراض به ابراز قدرت زمامداران خودسر که با سختگیری‌های بی‌مورد خود زندگی را به کام مردم مستضعف تلخ و ناگوار کرده‌اند.
2. آگاهی از وضع مطلوب: دومین رکن تشکیل دهندۀ مفهوم انتظار آگاهی به وضع مطلوب است، البته حاصل شدن این رکن، احتیاج به مقدمه ای دارد و آن شناخت منتظر نسبت به ابعاد روحی روانی انسان هاست، یعنی بداند وضع موجودی که در جهان حاکم است و شرایطی که در آن زندگی می‌کند، با عظمت وجودی انسان و شأن او تناسبی ندارد و بعد از این شناخت، آگاهی از وضع مطلوب برای شخص منتظر معنا پیدا می‌‌کند، چراکه بعد از این شناخت شخص منتظر در انتظار روزی می‌‌نشیند که طعم خوش عدالت و معنویت را حس کند و چشیدن این طعم حاصل نمی‌شود مگر به وسیلۀ آگاهی از وضع مطلوب در آینده.
3. اعتقاد به تحقق وضع مطلوب: رکن سوم انتظار، اعتقاد به تحقق وضع مطلوب است. این اعتقاد با دو پیش فرض حاصل می‌‌شود آگاهی به وضع مطلوب و جزم به این آگاهی. به این ترتیب تعریف از اعتقاد، نقش اساسی دیگری برای شکل گیری ارکان انتظار ایجاد می‌‌کند؛ چراکه انسان، به دلیل دارا بودن ظرفیت‌های فراوان، همواره برای رشد فکری و معنوی خود در تلاش است و چون این امر در زمان غیبت به دلیل نبودن امام بسیار سخت یا شاید بتوان گفت در مواقعی ناممکن است، به همین دلیل با اعتقاد به آینده ای مطلوب به انتظار فرج می‌‌نشیند. اعتقاد به آینده ای که در آن مردم جهان از بیدادگری، استبداد و فشار نجات پیدا می‌‌کنند و اضطراب ها، ناامنی‌ها و افکارهای خبیث ضد انسانی از بین می‌‌رود.
4. امید و اشتیاق به وضع مطلوب: رکن چهارم برای ایجاد مفهوم انتظار اشتیاق برای وضع مطلوب است، چراکه این اشتیاق حاکم بر تمام فعالیت‌های ذهنی و روحی و رفتاری شخص منتظر است. یعنی حتی در زمان دردمندی و تشویش و دلهره، شخص منتظر تسلیم حالت مأیوس کننده ای که در آن است نمی‌شود، زیرا او در پس ناملایمات ساحل امن را می‌بیند و شاید به همین علت است که در روایات، انتظار برترین و با ارزش‌ترین عبادت شمرده شده چنانکه پیامبر اکرم (ص) می‌‌فرماید: «أَفْضَلُ جِهَادِ أُمَّتِی انْتِظَارُ الْفَرَجِ».
5. اقدام برای تحقق وضع مطلوب: آخرین رکن برای ایجاد مفهوم انتظار، عمل کردن برای به وجود آمدن وضع مطلوب است، یعنی هر کس به میزان توانایی خود در این زمینه و برای تحقق آن وضع قدم بردارد. این امر موجب می‌‌شود انتظار در وجود انسان منتظر تثبیت شود به طوری که شخص منتظر به واسطۀ روحیۀ با ثباتی که در خود احساس می‌کند هرگز خود را تسلیم فضای نامناسب نکرده، بلکه درصدد تغییر وضعیت موجود برمی‌آید.

به دست آوردن ویژگی‌های منتظران راستین

• از اهداف دیگر منتظران به دست آوردن ویژگی‌هایی است که منتظران راستین باید دارای آنها باشند چراکه ایجاد حالت انتظار مستلزم تحقق مقدماتی است که با فراهم شدن آنها فرد به عنوان منتظر حقیقی شناخته می‌‌شود. برخی از ویژگی‌های منتظران واقعی به اختصار چنین است:

1. ویژگی‌های فکری و اعتقادی (علمی و معرفتی): فکر، زیربنای اعمال و رفتار انسان است و باورهای اساسی حیات آدمی را در حصار خود حفظ می‌‌کند. رسالت انبیاء و اولیاء تربیت انسان و رها ساختن او از جهل و عرضۀ حقایق امور است. در جریان انتظار انسان با قرار گرفتن تحت تربیت حضرت ولی عصر (ع) و طهارت فکری و عقلی رشد می‌کند. برخی از ویژگی‌های فکری و اعتقادی عبارتند از: توحید و خداجویی؛ عدالت خواهی؛ شناخت امام زمان و اهداف آن حضرت؛ بصیرت داشتن و آگاهی و....
2. ویژگی‌های روحی و روانی (معنوی و عرفانی): برای درک زمان ظهور حضرت مهدی (ع)، اساسی‌ترین ویژگی در بخش رفتار، ایجاد آمادگی روحی و روانی در خود است. انتظار، در تمام ابعاد روحی و روانی فرد منتظر تأثیرگذار است. انتظارِ صحیح امری سازنده و آرامش‌بخش در روح و روان فرد است. به عبارتی دیگر هدف از انتظار فرج، رها شدن از تنگناهای روحی و روانی و امید به آینده‌ای بهتر است که بخشی از آسایش و آرامش روحی و روانی را نیز تأمین می‌کند. از جمله ویژگی‌های روحی و روانی منتظران می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: استعداد و آمادگی تام برای تحقق یافتن و پیاده شدن عدالت کامل؛ انتظار همیشگی در هر لحظه و ساعت برای آغاز تحقق عدالت کامل جهانی؛ مودت و دوست داشتن اهل بیت(ع) خصوصاً مهدی موعود و ظهور آن حضرت؛ ایجاد و تعمیق روابط متقابل بین رهبر و مردم.
3. ویژگی‌های اخلاقی و تربیتی: از ویژگی‌های اصلی منتظران حکومت مهدوی، تهذیب نفس و آراستگی به مکارم اخلاق است. انسان با توجه به نیروی تفکر می‌تواند در مسیر‌ رشد‌ فکری و اخلاقی‌ گام‌ بردارد و با‌ امدادهای‌ الهی و وجود رهبری الهی، جهشی بسیار فراگیر داشته باشد. انتظار در بین جامعۀ منتظر؛ فرهنگی ممتاز و بی‌بدیل می‌سازد که می‌تواند جامعۀ اسلامی را در راه پیشرفت و تکامل جلو ببرد و بزرگترین وجه تمایز جامعۀ اسلامی، از دیگر جامعه‌ها، همان اخلاق نورانی اسلام است. چند نمونه از ویژگی‌های اخلاقی و تربیتی منتظران راستین عبارتند از: گرایش اصولی به دین‌داری و دین‌باوری؛ فرمانبرداری از امام زمان؛ امر به معروف و نهی از منکر.
4. ویژگی‌های سیاسی منتظران راستین: انسان‌ها خواستار حکومتی صالح، دور از منکر و ریا فریبند و حاکمی را می‌طلبند که بتواند ارزش‌های انسانی را در جهان حاکم سازد، ظلم، اختناق، استکبار و استبعاد را نفی کند. بشریت خواستار سیاستی الهی و حکومتی واحد است که مرز جغرافیایی نشناسد، رهبر و راهنمایشان قانون واحدی باشد، ضعیف و قوی، سیاه و سفید، در آن یکی باشد و سخن از رجزخوانی‌ها و حمله‌های نظامی ابرقدرت‌ها به میان نیاید. بدون شک با توجه به جهانی ‌بودن حکومت حضرت مهدی (ع)، نیازمند بازشناسی و بازنمایی ابعاد سیاسی حکومت جهانی آن حضرت به جهانیان هستیم و مشتاقان برپایی حکومت عدل جهانی ‌باید در دو محور زمینه‌های سیاسی این اتفاق بزرگ را فراهم نمایند: آشنا شدن با روش‌های سیاسی حضرت مهدی (ع) و آشنا کردن دیگران با این اندیشۀ بلند سیاسی.
5. ویژگی‌های اقتصادی: حراست از فرهنگ دینی و زنده نگه داشتن اندیشۀ اسلامی از وظایف منتظران است و بدون تردید تبلیغ این فرهنگ پویا بدون پشتوانۀ مالی و اقتصادی امکان‌پذیر نیست و به همین جهت منتظران باید با سعی و تلاش در عرصه‌های مختلف این آمادگی مالی و اقتصادی برای ظهور را فراهم کنند. اما این رفاه و آسایش، با تلاش و کوشش فراوان انسان‌ها و آباد کردن زمین به دست می‌آید.
6. ویژگی‌های نظامی و انتظامی: انسان منتظرِ یک قیام بزرگ و یک درگیری عظیم جهانی، باید آمادگی برای آن داشته باشد. امام باقر (ع) ذیل آیۀ ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا﴾فرمود:‌ «بر انجام واجبات شکیبایی کنید و برابر دشمنان، یکدیگر را یاری نمایید و برای یاری پیشوای منتظَر، همواره آمادگی خود را حفظ کنید». علت اینکه در دین و تعالیم ما چنین آمده است که با آئین جنگ و جهاد آشنا و به سلاح مجهز شوید، برای رشد و روحیۀ رزم‌آوری و مرزبانی و پاسداری است. ویژگی‌های نظامی منتظران به این شرح است: برخورداری از قدرت و آمادگی جسمانی؛ افرادی دارای شجاعت، محکم و استوار و دارای روحیۀ رزم‌آوری و جهاد.

عمل به وظایف الهی نسبت به ولایت با مؤمنان

• یکی از اهداف منتظران عمل به وظایفی است که آنها در برابر سایر مؤمنین دارند. این وظایف می‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

1. دوستی با دوستان امام مهدی(ع) و دشمنی با دشمنان ایشان: از اقدامات منتظران، دوستی با اهل بیت و دشمنی با دشمنان ایشان است. در روایات فراوانی از پیامبر اکرم (ص) بر محبت و دوستی با اهل بیت (ع) و دشمنی با دشمنان ایشان تأکید شده و این مربوط به همه زمان هاست؛ در این رابطه تعابیر فراوانی‌ در‌ لسان اهل بیت(ع)‌ آمده‌ مثلاً: «إِنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکُمْ»؛‌ با توجه به توسعه یافتن ضمیر "کم" در عبارت سَالَمَکُمْ باید همچنان که نسبت به اهل بیت (ع) محبت و ارادت داریم و در حزن و سرورشان همراه هستیم، نسبت به دوستان‌ و شیعیان‌ آنها نیز محبت و یاری داشته باشیم؛ زیرا مسرور نمودن‌ مؤمنین، مسرور کردن خداوند متعال، رسولش و ائمه طاهرین(ع) است‌؛‌ از سوی دیگر نمی‌توان نسبت به دشمنان و محاربین ائمه(ع) بی‌تفاوت بود و یا دوستی داشت؛ و باید همان رفتاری با او داشته باشیم که او با اهل بیت(ع) دارد چون دشمنی‌ با‌ امام، دشمنی با خداوند است. امام کاظم (ع) فرمود: «هر کس با شیعیان ما دشمنی کند، با ما ستیزه ورزیده و هر که آنها را دوست بدارد، به ما دلبسته است، زیرا آنان از ما هستند و از طینت ما آفریده شده‌اند» و امام صادق(ع) در این خصوص می‌فرماید: " دشمن ما را دوست ندارد و دوست ما را دشمن نمی‌دارد".
2. امر به معروف و نهی از منکر: یکی از وظایف و صفات و ویژگی‌‌ها و بایسته‏‌های سیاسی و اجتماعی مردم و شیعیان و عمدۀ یاران و منتظران حضرت مهدی(ع) در دوران غیبت کبری، مبارزه با ظلم و ستم و فساد و برخورد فعال و جدی با منکرات کلان حکومتی که منکرات شان مخرب‌تر است و امر به معروف و نهی از منکر و داشتن روحیۀ اصلاح گری در سطح جامعه است چرا که در‌ مرام‌ انتظار، کجی‌ها و منکرات، موضوعی نامطلوب و ضد ارزش معرفی می‌شود.
3. یاری رسانی به مؤمنان: یکی از وظایف منتظران، دستگیری و تعاون است. برآوردن نیازهای مؤمنان جزء بهترین اعمال دینی محسوب می‌شود و بالاترین خیر این عمل خوشحال کردن پیامبر اکرم(ص) است که خود از بزرگترین عبادت‌ها به شمار می‌آید. اهمیت این عبادت نزد ائمه (ع) بیش از حد تصور است، امام کاظم (ع) در این زمینه می‌‌فرماید: «هر کس نیاز یکی از دوستان ما را برآورد، گویی آن را برای همۀ ما (ائمه(ع)) برآورده کرده است». رسول خدا (ص) فرمودند: «عظیم‌ترین مردم از لحاظ منزلت نزد خداوند در روز قیامت کسی است که برای نصیحت و خیرخواهی آفریدگان در زمین بیشتر تلاش نماید». در فرهنگ انتظار برای اینکه مؤمنین بتوانند همواره در مسیر درست باشند در کنار مواظبت و محاسبه فردی باید به کمک هم آیند و مواظب هم باشند.

عمل به وظایف الهی نسبت به امت اسلامی

• حفظ اتحاد میان امت اسلامی: یکی دیگر از اهداف منتظران عمل به وظایفی است که در قبال امت اسلامی برعهده دارند. یکی از مهمترین آنها حفظ و تحکیم اتحاد در امت اسلامی است. هر جامعه‌ای همواره در پی عوامل هم‌نوایی و استحکام نظم اجتماعی است و عوامل اختلاف را طرد می‌‌کند. برای زمینه‌سازی ظهور حضرت مهدی(ع) و تشکیل حکومت جهانی، اتحاد و انسجام مسلمانان نقش اساسی را خواهد داشت و باید مسلمانان از هرگونه اختلاف فرعی و موسمی پرهیز کنند و در برابر دشمنان مشترک، با اتحاد و وحدت و هماهنگی خود بایستند، تا بتوانند راه را برای ظهور مصلح کل جهانی هموار سازند. حضرت ولی عصر (ع) در نامه معروف خود به شیخ مفید می‌فرمایند: «اگر شیعیان ما که خداوند به اطاعت خویش موفقشان بدارد در وفا به پیمانی که با ما دارند یکپارچه می‌شدند و هرگز از میمنیت ملاقات ما محروم نشده و ظهور ما به تاخیر نمی‌افتد و البته سعادت حضور در محضر ما با معرفتی حقیقی هر چه زودتر نصیبشان می‌شد».

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: